Kinderen
alle pijlers
Hartoperatie wel/niet/wel/niet word er gek van!
zondag 19 juli 2015 om 07:50
We weten al 3 jaar dat deze operatie komt. Zoon (3) heeft de eerste 3 maanden 3 openhartoperaties gehad en toen onder andere een kunstklep gekregen die niet meegroeit. Vlak na plaatsing had hij al vernauwingen en uiteindelijk hebben ze dat 3 jaar kunnen rekken.
En in mei na de tweede mislukte hartkatheterisatie was het moment dat ze zeiden dat ze de openhartoperatie gingen plannen.. We mochten eerst nog 3,5 week op onze geplande vakantie en gelijk de dag erna hadden we een gesprek met de kinderhartchirurg, een paar dagen later de CT scan en weer een paar dagen later stond de operatie gepland. Die moest toen gecanceld worden omdat zoon te verkouden was.
Donderdag hoorden we dat de operatie opnieuw ingepland was voor maandag en vrijdag zijn we de hele dag in het ziekenhuis geweest voor vooronderzoeken en gesprekken. Einde dag kregen we groen licht en vanavond zouden we dan terug moeten komen. Gisteravond werden we afgebeld. Er is een kindje dat meer spoed heeft.
Logisch natuurlijk. Maar nu weten we weer niks. We zien natuurlijk erg tegen de operatie en hadden ons opgeladen. Alles geregeld want een van ons gaat naast zoon slapen - dat mag tegenwoordig ook op de IC gelukkig - en de ander in het Ronald McDonaldhuis. Beide met werk geregeld enzo.
En nu dus weer onzekerheid. En hopen dat zoon niet weer ziek/verkouden wordt want er heerst van alles. Zoon is deze week thuis van de crèche dus dat scheelt hopelijk en dan maar niet teveel kleine kinderen opzoeken denk ik dan maar.
Wel lekker om het even van me af te schrijven!
En in mei na de tweede mislukte hartkatheterisatie was het moment dat ze zeiden dat ze de openhartoperatie gingen plannen.. We mochten eerst nog 3,5 week op onze geplande vakantie en gelijk de dag erna hadden we een gesprek met de kinderhartchirurg, een paar dagen later de CT scan en weer een paar dagen later stond de operatie gepland. Die moest toen gecanceld worden omdat zoon te verkouden was.
Donderdag hoorden we dat de operatie opnieuw ingepland was voor maandag en vrijdag zijn we de hele dag in het ziekenhuis geweest voor vooronderzoeken en gesprekken. Einde dag kregen we groen licht en vanavond zouden we dan terug moeten komen. Gisteravond werden we afgebeld. Er is een kindje dat meer spoed heeft.
Logisch natuurlijk. Maar nu weten we weer niks. We zien natuurlijk erg tegen de operatie en hadden ons opgeladen. Alles geregeld want een van ons gaat naast zoon slapen - dat mag tegenwoordig ook op de IC gelukkig - en de ander in het Ronald McDonaldhuis. Beide met werk geregeld enzo.
En nu dus weer onzekerheid. En hopen dat zoon niet weer ziek/verkouden wordt want er heerst van alles. Zoon is deze week thuis van de crèche dus dat scheelt hopelijk en dan maar niet teveel kleine kinderen opzoeken denk ik dan maar.
Wel lekker om het even van me af te schrijven!
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 5 augustus 2015 om 15:48
Lieve Boannan... ik heb net je hele topic in één keer doorgelezen en de tranen stromen over mijn wangen... Wat een onzekerheid, wat een zware klappen keer op keer, wat een angst en verdriet. Voor jullie, voor als jullie jochie straks wakker is...
Ook wij keken machteloos toe hoe ons dochtertje vocht. Het continu moeten bijstellen van je toekomstbeeld, het onderhandelen met jezelf, de verlammende paniek is zó slopend... Het is bijna niet te bevatten hoe alles in zo'n korte tijd kan veranderen. Het gevoel 'dat dit nog niet het einde was' is mij ook lang bijgebleven. Gelukkig realiseerden we ons op een gegeven moment écht dat het dieptepunt voorbij was. Maar dat blijven geloven is moeilijk.
Ik hoop dat je de paniek, de heftigheid van dit moment ook kunt gebruiken als kracht. Dat klinkt vreemd, maar ik bedoel: de intensiteit van je paniek komt voort uit allesomvattende liefde. Het is dezelfde kracht die ervoor zorgt dat je voor de trein springt om je zoon te redden. Het is kracht die kan helpen hemel en aarde te verzetten om te zorgen dat zijn leven mooi wordt, in elke situatie.
Heel veel hoop en zekerheid gewenst!
Ook wij keken machteloos toe hoe ons dochtertje vocht. Het continu moeten bijstellen van je toekomstbeeld, het onderhandelen met jezelf, de verlammende paniek is zó slopend... Het is bijna niet te bevatten hoe alles in zo'n korte tijd kan veranderen. Het gevoel 'dat dit nog niet het einde was' is mij ook lang bijgebleven. Gelukkig realiseerden we ons op een gegeven moment écht dat het dieptepunt voorbij was. Maar dat blijven geloven is moeilijk.
Ik hoop dat je de paniek, de heftigheid van dit moment ook kunt gebruiken als kracht. Dat klinkt vreemd, maar ik bedoel: de intensiteit van je paniek komt voort uit allesomvattende liefde. Het is dezelfde kracht die ervoor zorgt dat je voor de trein springt om je zoon te redden. Het is kracht die kan helpen hemel en aarde te verzetten om te zorgen dat zijn leven mooi wordt, in elke situatie.
Heel veel hoop en zekerheid gewenst!
woensdag 5 augustus 2015 om 22:36
donderdag 6 augustus 2015 om 07:56
