Als je kind nooit fit is

Ik herken het niet, heb een bijna 3 jarige over-actieve peuter die af en toe verkouden is.

Mijn advies: volg je gevoel. Jouw gevoel zegt dat het niet klopt. Ik zou dan aandringen op verder onderzoek. Alle testen sluiten van alles uit, maar dat betekent niet dat er niets aan de hand is.

herken je gevoel: onze dochter va net 3 was ook al een tijdje moe, maar ik kon er de vinger niet op leggen. Itt jouw dochter was die van ons echt nooit ziek. Tot ze op een dag knetterend benauwd wakker werd en opgenomen moest worden. Ze had een zuurstofsaturatie van 85% en moest direct aan de zuurstof en de verneveling. Ze bleek sterk allergisch voor huisstofmijt.

de vermoediheid bleek dus te komen, doordat haar longen al een tijdje niet optimaal functioneerden. Kinderen kunnen dit goed compenseren, maar dit kost wel veel energie.



Ik wil niet zeggen dat jouw kind dit heeft en ik weet ook niet of ze haar op huisstofmijtallergie hebben getest, maar dat zomaar gaan liggen met het duimpje in de mond, deed onze dochter ook.



Succes ermee!

quote:Mirjam762 schreef op 12 september 2008 @ 22:30:

Gewoon maar eens kijken of mensen dit herkennen. Dochter is 20 maanden en fijn van stuk (gemiddelde lengte, ondergemiddeld qua gewicht). Vorig jaar/begin dit jaar is ze vrij uitgebreid onderzocht door de kinderarts vanwege slecht groeien, veel spugen (ook slijm daarin), zure ontlasting, bleekzien, vaak ziekzijn (kno-infecties). Ze is onderzocht op taaislijmziekte en coeliakie (overgevoeligheid voor gluten) maar noppes (gelukkig!). Wel is er een behoorlijke lactose-intolerantie vastgesteld, maar goed; met soja (en borstvoeding die ik nog geef) is daar prima een mouw aan te passen. Ook is haar hb niet echt hoog (tussen de 6,5 en 7 ongeveer gemiddeld). Maar echt iets feitelijks is er niet uitgekomen dus het dossier werd gesloten.



Inmiddels zijn we enkele maanden verder maar toch bekruipt me soms het gevoel dat ons kind gewoon standaard niet fit is en dat zit me dan niet lekker. Ze slaapt veel (16 uur per etmaal; toch 2/3 deel van de tijd), en als ze wakker is, is ze heel rustig, scharrelt wel een beetje rond, maar gaat er af en toe ook gewoon bij liggen, met haar duimpje in haar mond (het teken dat ze moe is), of ze komt dan tegen mij aanhangen. Op het kdv speelt ze overigens wel wat meer, maar dan is ze ook totaal versleten 's avonds (en ook de volgende dag nog).Haar eten is ook maar zeer matig (maar goed, dat wil ik dan wel op de peuterleeftijd houden), en ook drinkt ze heel weinig (misschien 400 ml op een dag). Ik krijg er ook echt niet meer in. Overigens krijgt ze vrijwel geen snoep of iets dergelijks; er gaan alleen gezonde dingen in.



Mijn man en ik zijn altijd vitaal en nooit moe, en vermoeidheid/weinig fut ken ik ook eigenlijk van niemand in de familie. Onze zoon was op die leeftijd ook niet zoals dochter; hij had een stuk meer energie.



Komende week wil ik toch nog maar eens bloed laten prikken voor het hb. Maar als daar niet echt iets uitkomt (het zal wel weer rond de 7 zijn schat ik in, dus geen echte bloedarmoede), blijft over dat ze gewoon niet fit is. Natuurlijk zijn er ook genoeg volwassenen die niet altijd fit zijn en moet ik dit ook maar gewoon aanvaarden van ons dochtertje. Wie herkent dit van haar kind? En heb je het dan geaccepteerd of ben je toch weer aan de bel gaan trekken om uit te zoeken wat het eventueel nog zou kunnen zijn?





Dit had ik kunnen schrijven over onze middelste dochter, zij is alleen geen 20 maanden maar ruim 3, 5.

Het gedokter herken ik enorm,nu is zij is ook een kind met reflux en heeft een enorm slechte start gemaakt bij de geboorte (ze was er bijna niet meer geweest), maar uit het bloed laten prikken en urinekweken komt verder nooit wat (ze heeft wel 1x een nierbekkenonsteking gehad, wat ook niet echt normaal is voor een jong kind, maar dit was gelukkig maar incidenteel). En ook gelukkig natuurlijk dat er niks ernstigs uit komt, maar wel frustrerend bij tijden, want waarom is ze dan nooit fit?



Daarbij komt dat dochter toen ze 8 maanden was een lelijke val op het kdv gemaakt heeft waardoor ze buiten westen raakte (vanuit het bovenste stapelbed met als gevolg een ziekenhuisopnamen) en afgelopen december weer (achterover van de trap met als gevolg een hersenschudding). En ze zit momenteel in een slecht-praten-periode die al te lang duurt. Ze heeft al eerder hiervoor bij de orthopedagoog gelopen, toen had ze ook zo'n periode (notabene uit koppigheid), maar omdat het daarna goed ging is dat traject gestopt. We beginnen nu alleen een beetje bang te worden dat het misschien als gevolg van die valpartijen kan komen, weet iemand of dat kan?



Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen, oudste dochter blijft ons zorgenkindje terwijl er eigenlijk niet echt iets aanwijsbaars aan de hand is. Ik kan je dan ook geen echte tips geven, ik had alleen een heel sterk gevoel van herkenning bij je verhaal, vandaar dat ik even moest reageren. Sinds een week of twee (hoewel ze momenteel weer herstellende is van een griepje) lijkt het wel wat beter te gaan qua energie, haar slaapjes 's middags (dat doet ze dus ook nog) worden ook weer korter. Dus wie weet...

Nouja, je hebt waarschijnlijk niks aan mijn egobericht, sorry, behalve dan "ik snap helemaal hoe je je voelt en ik wens jou en je dochter er sterkte mee".

Op veel allergieen kan je laten testen.

Mijn zusje is allergisch voor van alles en nog wat en zij wordt elke paar jaar getest.

Ik weet niet of huisstofmijt ook getest wordt maar ik denk haast van wel omdat het een veel voorkomende allergie is.

Ik vind een Hb tussen de 6,5 en de 7 nogal laag eigenlijk. Onder de 7,5 spreek je van bloedarmoede en daar kun je behoorlijk moe van zijn, naast dat het je weerstand vermindert. En je ziet er bleek van, met blauwe kringen onder de ogen.



Hoe komt je dochter aan dat lage Hb? Is daar al eens verder onderzoek naar gedaan? Heeft ze ijzertekort, gaat het ergens anders mis? Is er misschien een onderliggende ziekte waardoor ze bloedarmoede heeft? Slechte eetgewoontes?



Het lijkt mij zeker zaak om hier eens wat verder naar te laten kijken, hetzij door de huisarts, hetzij door de kinderarts. Er kan op gebied van bloedarmoede heel veel onderzocht worden, waar artsen allerlei zinnige informatie uit kunnen halen.

Bij mijn dochter is nagekeken hoe veel ijzer ze in haar bloed had, hoe veel rode bloedcellen, hoe veel daarvan jonge rode bloedcellen waren (oftewel: gaat er iets mis bij de aanmaak van de rode bloedcellen). Ze kunnen echt van alles onderzoeken op dat gebied, waarmee ze wellicht de oorzaak van het lage Hb kunnen achterhalen.

Bij mijn dochter bleek er sprake te zijn van ijzertekort: met een simpel ijzerdrankje is dat binnen een paar maanden opgelost. Sindsdien is ze levendiger en drukker dan ooit. Ik heb zelf ook vaak bloedarmoede en merk ook echt verschil in energie(kheid) als ik een hoger of een lager Hb heb.



Dat is dus zeker iets waar je even verder naar kunt laten kijken!

Spugen, slijm en zure ontlasting kunnen overigens duiden op een allergie. Ik zag dat dat hier al genoemd werd. Dit is lastiger te onderzoeken. Onder 4 jr is bloedonderzoek onbetrouwbaar: daar kan uitkomen dat er geen allergie is, terwijl die er wel is. (Bij een positieve test kan er overigens wel vanuit worden gegaan dat er sprake is van een allergie.) De enige betrouwbare allergietest onder 4 jr. is een eliminatie-provocatie test, waarbij je allergenen eerst weglaat, dan toevoegt en vervolgens weer weglaat om te kijken of er op gereageerd wordt. Dit gebeurt normaal gesproken onder begeleiding van een diëtist.

Fashionvictim weet hier veel vanaf, dus mocht je hier vragen over hebben, dan kun je haar misschien even aan d'r mouw trekken.



Trage groei kan overigens een gevolg zijn van zowel bloedarmoede als van een allergie.

Bloedarmoede is een raar ding: er zijn mensen die prima functioneren bij een Hb van 5,5 en er zijn ook mensen die aanmerkelijk minder energie hebben bij een Hb van 6,8. De grenzen van bloedarmoede zijn in zoverre dus niet relevant dat als je kind klachten heeft die gerelateerd kunnen worden aan bloedarmoede (en dat is bij jouw dochter het geval), je niet op basis van 0,3 punten moet besluiten om het er maar bij te laten zitten.



Ik heb overigens begrepen dat bloedarmoede al is onder 7,5 en dat je onder een lagere waarde spreekt van ernstige bloedarmoede. Oh, wacht, ik heb even gegoogled en vind hier van het Nederlandse Huisartsen Genootschap de volgende patiëntenbrief.

Er is veel informatie over bloedarmoede te vinden op internet. Misschien dat het zinvol is om je een beetje in te lezen voor je naar de kinderarts gaat, zodat je wat gerichter vragen kunt stellen.



Sowieso vind ik het dus raar dat omwille van een definitiekwestie geen vervolgonderzoek wordt gedaan. Het lijkt me dat de klachten van de patiënt een betere maatstaf zijn om te bepalen of er vervolgonderzoek plaats moet vinden dan waar je de grens legt van bloedarmoede (zeker als je die grens verkeerd legt... ).

Hoi Mirjam,

Ik vind dat als jij als moeder je ongerust maakt en hebt daar ook aanleiding voor, dat je moet aandringen op vervolgonderzoek. Het heeft geen zin om via internet te speculeren wat ze zou kunnen hebben, laat dat aan de kinderarts over. Maar blijf aan de bel trekken tot je een antwoord hebt op je vragen.

Oh, ik google nog even verder en vind nu ook de huisartsenstandaard. Vreemd genoeg worden hierin andere getallen genoemd...



Lesje nederigheid voor mij.

Ik ga zo even de reacties lezen, maar reageer eerst even met mijn eigen ervaring. Ik heb datzelfde gevoel ook erg vaak bij mijn dochter. Het is soms een beetje verwarrend, omdat ze wel eens een wat actiever dagje kan hebben, maar over het algemeen slaapt ze veel en is wat hangerig, duimt, gaat op de grond liggen, wordt huilerig als ze wat minder slaapt en is snel over haar kook als het teveel is (heb dan een huilend kind). Haar hb is ook regelmatig geprikt en de 1e keer was het 6,5 en de tweede keer 7. Maar niks om ons zorgen over te maken iig. Infecties lijken ook niet aanwezig.



In tegenstelling tot de omschrijving van jouw dochter ziet mijn dochter eruit als Hollands welvaren. We moeten echt opletten dat ze niet te zwaar wordt (zeker omdat ze nogal neigt naar inactief en traag zijn, niet omdat ze nu zoveel eet). Ze is lang, flink, blozend en met glanzende blonde haren, dus je zou niet denken dat we (vooral ik) ons daar wel eens zorgen over maken. Juist de combinatie met haar stevigheid en moeiigheid/traagheid heb ik wel eens vaker gedacht aan een te trage schildklier, maar deze bleek in orde.



Dus, al met al twee keer bloed laten prikken in het leven van onze driejarige dochter en dat leverde weinig op. Verder proberen we ons tempo wat aan te passen aan haar en respecteren we haar slaapbehoefte (nog steeds elke dag 2 uur 's middags en 's nachts de klok rond). Ik bedoel dit ook niet als klacht btw, want besef me heel goed dat ouders dolgraag zouden ruilen met zo'n goede slaper. Maar meer als beeld.

Ik wil je echt niet bang maken of enorm laten schrikken, want dat is echt niet nodig, maar is haar hartje ook al eens nagekeken?

Of nog een mogeijkheid: zijn haar ogen wel eens getest? Als je meisje slechte ogen heeft, maar geen brilletje, kan het enorm vermoeiend zijn om de dag door te komen. Ze kan er hoofdpijn van krijgen, zelfs misselijkheid (en daardoor minder goed eten) , en inderdaad heel voorzichtigjes scharrelend door het leven gaan. (Want met pijn in je hoofd en een wazig beeld onderneem je zelf ook niet veel, toch?)



Ogentestje vragen bij de volgende keer kinderarts?



(Alhoewel allergie me ook wel logisch lijkt, of het nu een voedselallergie is, of inderdaad huisstofmijt)



Sterkte!

He Mirjam, zo blijf je je toch zorgen maken he? Ik heb geen tips voor je. Wel een

ik blijf hier ook nog even lezen.



Onze dochter is trouwens ook een lichtgewichtje. Met haar 3,5 is ze nog geen 13 kilo en ze is 97cm lang.

Ik herken het van mijn zoontje van 2,5. Zijn broer was altijd een blozende peuter vol energie. Hij ziet bleekjes, vaak blauwe kringen onder zijn ogen, slijmerige ontlasting, vaak moe.

Ik kan me je zorgen goed voorstellen, ik heb het ook.

De huisarts wil nu een allergietest laten doen maar of die betrouwbaar is, is niet duidelijk.

Waar je verder aan zou kunnen denken: soja allergie, huisstofmijtallergie. Dit had mijn eerste trouwens ook, al zag hij er niet zo bleekjes uit.

Het is wel zo dat mijn man er als kind ook vaak een beetje 'ziekelijk'uit zag,zijn moeder maakte zich altijd zorgen. Dat is ook goed gekomen.

Ik probeer hem gezond te laten eten en slapen wat hij nodig heeft.

Ja ik ben het . Met mij alles goed, loop al weer richting de helft, 18 weken vandaag. Gaat erg snel zeg. Met Mileen ook alles goed. Gisteren zij we w eer voor een extra check naar het cb geweest. Mevrouw is nu 2,5 jaar, 11,4 kilo en 89 cm. Das nog steeds niet erg groot, maar verder heeft ze blozende wangen en vol energie.



Ik kan me voorstellen dat het bij jou toch blijft knagen. Je kan er niet echt je vinger opleggen wat er aan de hand is en dat is vervelend.

Geen ervaringen alhier (Tesje is al bijna net zo groot als jouw meisje), maar wel een dikke knuffel voor jullie.