Gezondheid
alle pijlers
Ik moet iets ondernemen.... Operatie of wat?
dinsdag 24 juni 2014 om 20:44
Waarschuwing vooraf; ik heb een pesthumeur, dus dat kleurt de toon van dit topic misschien ietwat
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 14 augustus 2015 om 13:24
Bij mij zit er drie maanden tussen eerste voorlichting en operatie, iets langer omdat de zomervakantie ertussen zit.
Er is geen wachtlijst.
Nu ik over 2 weken met het predieet ga starten komt het echt heel dichtbij. Aan de ene kant superfijn maar ik merk ook dat de spanning toeneemt. Twijfels heb ik niet meer maar ik vind het doodeng.
Moet eerlijk zeggen dat ik niet op mijn eten let, eet ook niet ineens veel meer ofzo. Realiseer me wel dat er dingen zijn die ik straks niet meer kan eten en dat is raar.
Er is geen wachtlijst.
Nu ik over 2 weken met het predieet ga starten komt het echt heel dichtbij. Aan de ene kant superfijn maar ik merk ook dat de spanning toeneemt. Twijfels heb ik niet meer maar ik vind het doodeng.
Moet eerlijk zeggen dat ik niet op mijn eten let, eet ook niet ineens veel meer ofzo. Realiseer me wel dat er dingen zijn die ik straks niet meer kan eten en dat is raar.
vrijdag 14 augustus 2015 om 13:32
vrijdag 14 augustus 2015 om 13:37
vrijdag 14 augustus 2015 om 14:36
Ik heb net dit hele topic zitten lezen... en enerzijds gevoed door mijn zwakke plek voor Marels, die ik gewoon een ontzettende lieverd vind, maar anderzijds ook gewoon omdat ik sommige reacties echt tenenkrommend vind.
Ruim 4,5 jaar geleden, net bevallen van mijn 2e kindje woog ik ruim over de 100 kg. Ik vond mezelf afzichtelijk en besloot dat het genoeg was. Eind mei van het zelfde jaar was ik 23 kg kwijt en aan het einde van het zelfde jaar was ik er uiteindelijk 40 kwijt.
Inmiddels 4,5 jaar verder zit er 5 kg bij.. maar die 35 is er wel nog steeds af. En daar ben ik rete trots op.
Een tijdje geleden sprak ik een achterneef van mij. Hij woog op dat moment 146.5 kg. Hij zei tegen mij: Het spijt me biol, ik ga voor de makkelijke weg. Ik heb het geprobeerd, niet 1 keer, wel 100 keer.. ik kan het niet op eigen kracht. Ik zei: jongen, als dat de makkelijke weg is dan ben ik fucking doutzen kroes.... makkelijk?? Een operatie die gevaarlijk is, daarna "opnieuw" leren eten, naar je lichaam leren luisteren, het vel overschot ( ok dat heb ik ook na -35 kg). Fuck it. Niks makkelijk.
allereerst vind ik dat we eens moeten stoppen met het "vrijheid van meningsuiten". Je mag van mij alles denken. Maar dat betekent niet dat je alles maar moet zeggen. Soms ben je gewoon: the bigger person door je oh zo kritiekvolle mening voor je te houden. Opmerkingen als; waren er maar pilletjes voor doorzettingsvermogen of iets in die strekking zijn volstrekt onnodig. En ik snap dan ook echt niet dat ze in een topic als deze gemaakt worden. Denken die mensen nou echt dat Marels en Calvijn bijv. niet weten dat ze te zwaar zijn? Dat ze een gezondheidsrisico hebben? Echt ik word er kwaad om. Ik snap het gewoon niet. Wat is de lol er van om nog even die trap na te geven? Want zo zie ik het.
En dat het mij wel lukte had niets met doorzettingsvermogen te maken hoor.. eigenlijk is dat wellicht nog het meest sneue aan alles. Bij mij werd het namelijk een psychische strijd. Het bewijzen dat ik heus wel iets kon. Bewijzen dat ik against all odds wel in die maat 38 kon komen. En daar zit ik nu in. En ja, ik zit beter in mijn vel en voel me prettiger. En mijn man is geweldig trots op me.
Ik zal mijn verdere leven altijd moeten opletten met wat ik eet en doe. En ik zal altijd de strijd moeten blijven voeren om op dit gewicht te blijven.
En verder wil ik nog even zeggen: Marels, Calvijn.. en alle andere dames die hier meeschrijven en die voor een GBP hebben gekozen of kiezen. Ik ben fucking trots op jullie. Het is niet niks, het is niet de makkelijkste weg.
Sorry, voor mijn relaas... er wordt iets bij me getriggerd door de onaardigheden die tussen de ervaringsposts en steunende posts doorkomen!
Ruim 4,5 jaar geleden, net bevallen van mijn 2e kindje woog ik ruim over de 100 kg. Ik vond mezelf afzichtelijk en besloot dat het genoeg was. Eind mei van het zelfde jaar was ik 23 kg kwijt en aan het einde van het zelfde jaar was ik er uiteindelijk 40 kwijt.
Inmiddels 4,5 jaar verder zit er 5 kg bij.. maar die 35 is er wel nog steeds af. En daar ben ik rete trots op.
Een tijdje geleden sprak ik een achterneef van mij. Hij woog op dat moment 146.5 kg. Hij zei tegen mij: Het spijt me biol, ik ga voor de makkelijke weg. Ik heb het geprobeerd, niet 1 keer, wel 100 keer.. ik kan het niet op eigen kracht. Ik zei: jongen, als dat de makkelijke weg is dan ben ik fucking doutzen kroes.... makkelijk?? Een operatie die gevaarlijk is, daarna "opnieuw" leren eten, naar je lichaam leren luisteren, het vel overschot ( ok dat heb ik ook na -35 kg). Fuck it. Niks makkelijk.
allereerst vind ik dat we eens moeten stoppen met het "vrijheid van meningsuiten". Je mag van mij alles denken. Maar dat betekent niet dat je alles maar moet zeggen. Soms ben je gewoon: the bigger person door je oh zo kritiekvolle mening voor je te houden. Opmerkingen als; waren er maar pilletjes voor doorzettingsvermogen of iets in die strekking zijn volstrekt onnodig. En ik snap dan ook echt niet dat ze in een topic als deze gemaakt worden. Denken die mensen nou echt dat Marels en Calvijn bijv. niet weten dat ze te zwaar zijn? Dat ze een gezondheidsrisico hebben? Echt ik word er kwaad om. Ik snap het gewoon niet. Wat is de lol er van om nog even die trap na te geven? Want zo zie ik het.
En dat het mij wel lukte had niets met doorzettingsvermogen te maken hoor.. eigenlijk is dat wellicht nog het meest sneue aan alles. Bij mij werd het namelijk een psychische strijd. Het bewijzen dat ik heus wel iets kon. Bewijzen dat ik against all odds wel in die maat 38 kon komen. En daar zit ik nu in. En ja, ik zit beter in mijn vel en voel me prettiger. En mijn man is geweldig trots op me.
Ik zal mijn verdere leven altijd moeten opletten met wat ik eet en doe. En ik zal altijd de strijd moeten blijven voeren om op dit gewicht te blijven.
En verder wil ik nog even zeggen: Marels, Calvijn.. en alle andere dames die hier meeschrijven en die voor een GBP hebben gekozen of kiezen. Ik ben fucking trots op jullie. Het is niet niks, het is niet de makkelijkste weg.
Sorry, voor mijn relaas... er wordt iets bij me getriggerd door de onaardigheden die tussen de ervaringsposts en steunende posts doorkomen!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 14 augustus 2015 om 14:44
quote:flamingo35 schreef op 14 augustus 2015 @ 13:37:
ik heb begrepen dat veel mensen na de bypass moeite hebben met vet en of zoet eten. Dat dat soort producten vaak dumping kunnen veroorzaken. Is dat bij jou niet zo?
het lijkt me heel spannend om na de vloeibare periode het eten weer op te bouwen. Wat valt goed en wat niet.
Hm, moeite betekent niet dat je het niet meer kan eten.
Ik kan prima een halve portie frietjes eten en dan heb ik gewoon genoeg. Niet dat ik vol zit, maar heb er gewoon geen zin meer in. Ik kan ook prima 1 of 2 koekjes eten en dan heb ik ook genoeg.
De eerste paar jaar kon ik geen vast vlees eten. Wel kip of gehakt, maar geen biefstuk of karbonade. Dat gaat nu weer prima. Eigenlijk kan ik alles eten, met mate.
Koolzuur valt nog steeds niet goed. Wel als het een tijdje in een glas zit dat de ergste prik eruit is. Nu drink ik alleen maar water eigenlijk en dat vind ik ook het lekkerst. Voorheen alleen maar frisdrank en sapjes
ik heb begrepen dat veel mensen na de bypass moeite hebben met vet en of zoet eten. Dat dat soort producten vaak dumping kunnen veroorzaken. Is dat bij jou niet zo?
het lijkt me heel spannend om na de vloeibare periode het eten weer op te bouwen. Wat valt goed en wat niet.
Hm, moeite betekent niet dat je het niet meer kan eten.
Ik kan prima een halve portie frietjes eten en dan heb ik gewoon genoeg. Niet dat ik vol zit, maar heb er gewoon geen zin meer in. Ik kan ook prima 1 of 2 koekjes eten en dan heb ik ook genoeg.
De eerste paar jaar kon ik geen vast vlees eten. Wel kip of gehakt, maar geen biefstuk of karbonade. Dat gaat nu weer prima. Eigenlijk kan ik alles eten, met mate.
Koolzuur valt nog steeds niet goed. Wel als het een tijdje in een glas zit dat de ergste prik eruit is. Nu drink ik alleen maar water eigenlijk en dat vind ik ook het lekkerst. Voorheen alleen maar frisdrank en sapjes
vrijdag 14 augustus 2015 om 19:40
Hoi allemaal!
Leuk hier iets te lezen over maagverkleining!
De negatieve reacties negeer ik gemakshalve even onwetendheid is een bitch.
Ik heb na mijn hele leven lang al te vechten tegen overgewicht ook besloten voor een gb te gaan. Met een BMI van 35.2 en ernstige gewrichtsklachten en hoge bloeddruk een doorverwijzing gekregen en door de "briefselectie" gekomen. Volgende week informatie bijeenkomst en krijg dan als het goed is de datum van de intake. Ontzettend spannende tijd dus.
Peacy jij schreef iets over dat "ze even hadden getwijfeld ondanks goed eetpatroon" wat bedoel je daarmee?
Leuk hier iets te lezen over maagverkleining!
De negatieve reacties negeer ik gemakshalve even onwetendheid is een bitch.
Ik heb na mijn hele leven lang al te vechten tegen overgewicht ook besloten voor een gb te gaan. Met een BMI van 35.2 en ernstige gewrichtsklachten en hoge bloeddruk een doorverwijzing gekregen en door de "briefselectie" gekomen. Volgende week informatie bijeenkomst en krijg dan als het goed is de datum van de intake. Ontzettend spannende tijd dus.
Peacy jij schreef iets over dat "ze even hadden getwijfeld ondanks goed eetpatroon" wat bedoel je daarmee?
vrijdag 14 augustus 2015 om 19:50
vrijdag 14 augustus 2015 om 23:48
zaterdag 15 augustus 2015 om 20:24
Ik ga naar NOK Arnhem/Velp. Vitalys dus. Dus best een traject ervoor en erna. Ik denk namelijk dat dat voor mij op lange termijn het beste is.
Heb donderdag informatie bijeenkomst en krijg dan meteen de datum voor de intake. Dan binnen 6 weken en ja of nee. Bij ja dan eerst nog 7 bijeenkomsten maarrrrr als ik de ja maar eens vast heb. Dat is niet zo zeker he.
Heb donderdag informatie bijeenkomst en krijg dan meteen de datum voor de intake. Dan binnen 6 weken en ja of nee. Bij ja dan eerst nog 7 bijeenkomsten maarrrrr als ik de ja maar eens vast heb. Dat is niet zo zeker he.
zaterdag 15 augustus 2015 om 20:58
Ik kom even inbreken op jouw topic Marels om mijn ervaring 'even' te vertellen.
Door een chronische nierafwijking ben ik 'verplicht' om de rest van mijn leven medicijnen te slikken waaronder Dexamethason en Prednison. De kenners onder ons weten wat dit soort medicijnen met een mens kunnen doen en hier had ik dus ook last van. Buiten het feit om dat ik er enorm van uit ben gedijt, hebben mijn botten de structuur van een Bros reep gekregen en is de kans op diabetes aanwezig. In combinatie met mijn overgewicht was dat letterlijk en figuurlijk een 'killing combination'. Ik heb mijn internist gevraagd of een gastryric bypass of een sleeve voor mij een oplossing zou kunnen zijn. Qua BMI kwam ik in aanmerking maar bij beide operaties zou de werking van mijn medicijnen belemmeren en daarom werd het mij afgeraden. Een dikke domper maar ik was er klaar mee en heb eind februari, in overleg met mijn internist, mijn medicijnschema qua inname en verspreiding veranderd, mijn eetgewoonten e.d. rigoreus aangepast/omgegooid en ik doe 2 keer in de week aan aquasport. Ik probeer zoveel mogelijk de suikers en slechte koolhydraten te skippen, haal geen chips/koekjes/frisdrank/ snoep e.d. meer in huis, heb mezelf op 1400 calorieën gezet met als gevolg dat ik al zo'n 30 kilo ben afgevallen. Het valt niet mee, het vergt veel discipline en wilskracht (vooral op dagen dat ik bepaalde medicijnen moet slikken) maar het heeft er tot nu toe wel vorm gezorgd dat mijn suikerwaarden goed zijn en ik geen medicijnen tegen mijn te hoge cholesterol en bloeddruk hoef te slikken (en aangezien ik al een batterij aan medicijnen slik, is elk pilletje minder mooi meegenomen).
Ik wil je heel veel succes toewensen in het traject. Bedenk echter wel dat niks zaligmakend is, dat je nog steeds over een groot doorzettingsvermogen en discipline moet beschikken en dat de grootste verandering toch tussen je oren plaats moet gaan vinden maar als je het echt wilt dan moet het, hoe dan ook, gaan lukken!
Door een chronische nierafwijking ben ik 'verplicht' om de rest van mijn leven medicijnen te slikken waaronder Dexamethason en Prednison. De kenners onder ons weten wat dit soort medicijnen met een mens kunnen doen en hier had ik dus ook last van. Buiten het feit om dat ik er enorm van uit ben gedijt, hebben mijn botten de structuur van een Bros reep gekregen en is de kans op diabetes aanwezig. In combinatie met mijn overgewicht was dat letterlijk en figuurlijk een 'killing combination'. Ik heb mijn internist gevraagd of een gastryric bypass of een sleeve voor mij een oplossing zou kunnen zijn. Qua BMI kwam ik in aanmerking maar bij beide operaties zou de werking van mijn medicijnen belemmeren en daarom werd het mij afgeraden. Een dikke domper maar ik was er klaar mee en heb eind februari, in overleg met mijn internist, mijn medicijnschema qua inname en verspreiding veranderd, mijn eetgewoonten e.d. rigoreus aangepast/omgegooid en ik doe 2 keer in de week aan aquasport. Ik probeer zoveel mogelijk de suikers en slechte koolhydraten te skippen, haal geen chips/koekjes/frisdrank/ snoep e.d. meer in huis, heb mezelf op 1400 calorieën gezet met als gevolg dat ik al zo'n 30 kilo ben afgevallen. Het valt niet mee, het vergt veel discipline en wilskracht (vooral op dagen dat ik bepaalde medicijnen moet slikken) maar het heeft er tot nu toe wel vorm gezorgd dat mijn suikerwaarden goed zijn en ik geen medicijnen tegen mijn te hoge cholesterol en bloeddruk hoef te slikken (en aangezien ik al een batterij aan medicijnen slik, is elk pilletje minder mooi meegenomen).
Ik wil je heel veel succes toewensen in het traject. Bedenk echter wel dat niks zaligmakend is, dat je nog steeds over een groot doorzettingsvermogen en discipline moet beschikken en dat de grootste verandering toch tussen je oren plaats moet gaan vinden maar als je het echt wilt dan moet het, hoe dan ook, gaan lukken!
