Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
vrijdag 26 september 2008 om 10:07
En vandaag.... Ray's verjaardag... Het voelt dubbel om je mooi te maken om een bloemstuk naar zijn graf te brengen. Maar toch voelt het belangrijk om er goed uit te zien. Rare gewaarwording. En natuurlijk weer het hele dubbele dat mijn vader jarig is. En of het nog niet genoeg is wordt mijn petekind op dit moment geopereerd aan een gecompliceerde armbreuk. Mijn "ochtend voor Ray" zoals ik vorig jaar de verjaardag ben doorgekomen loopt er danig door in de war. Ben zelf ook nog eens ziek dus het gaat weer lekker....
Maar toch ga ik zo de tijd nemen voor mijn bezoekje aan het graf. Het weer is prachtig. Net zo prachtig als op onze laatste dag samen en als op de begrafenis. Zo vroeg in maart en dan toch de thermometer die de 18 graden aantikt. En nu dus weer op zijn verjaardag.
Maar toch ga ik zo de tijd nemen voor mijn bezoekje aan het graf. Het weer is prachtig. Net zo prachtig als op onze laatste dag samen en als op de begrafenis. Zo vroeg in maart en dan toch de thermometer die de 18 graden aantikt. En nu dus weer op zijn verjaardag.
vrijdag 26 september 2008 om 19:24
Vandaag voor het eerst een liedje gehoord, op deze moeilijke dag. Ik kan het niet helpen maar het zijn de woorden van Ray voor mij. Hier is de tekst, dan begrijpen jullie het.
Doe wat je altijd deed
Toen ik er nog was
Leef elke dag voluit
En met heel je hart
En je vind mij
En je voelt mij
Ik ben dicht bij je
Mis mij
Het is oke
Want ik mis jou net zo
Huil als je huilen moet
Laat je tranen maar vrij
Maar als je weer lachen kan
Hou je niet in voor mij
Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou
ik ben dicht bij je
Waak over jou
En als je me zoekt ben ik er altijd
Geniet alsjeblieft als je kunt elke dag voor mij
Koester elk moment
Het is zo voorbij
Spring lach en dans als een kind
Zet de schaamte op zij
Doe het niet alleen
Open weer je hart
Ook al voelt het vreemd
Je doet het ook voor mij
Zingen uit volle borst
Jaag je dromen maar na
En weet wat je ook zal doen
Dat ik achter je sta
Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou
Ik ben dicht bij je
Waak over jou
En als je me zoekt
Ben ik er altijd
Doe wat je altijd deed
Doe wat je altijd deed
Toen ik er nog was
Leef elke dag voluit
En met heel je hart
En je vind mij
En je voelt mij
Ik ben dicht bij je
Mis mij
Het is oke
Want ik mis jou net zo
Huil als je huilen moet
Laat je tranen maar vrij
Maar als je weer lachen kan
Hou je niet in voor mij
Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou
ik ben dicht bij je
Waak over jou
En als je me zoekt ben ik er altijd
Geniet alsjeblieft als je kunt elke dag voor mij
Koester elk moment
Het is zo voorbij
Spring lach en dans als een kind
Zet de schaamte op zij
Doe het niet alleen
Open weer je hart
Ook al voelt het vreemd
Je doet het ook voor mij
Zingen uit volle borst
Jaag je dromen maar na
En weet wat je ook zal doen
Dat ik achter je sta
Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou
Ik ben dicht bij je
Waak over jou
En als je me zoekt
Ben ik er altijd
Doe wat je altijd deed
vrijdag 10 oktober 2008 om 14:02
OOoo, Rommel.
Wat schaam ik me diep.
Ik ben niet alleen je vergeten sterkte te wensen met de verjaardag van Ray, ook ben ik de verjaardag van je vader vergeten.
SORRY,SORRY,SORRY,SORRY,SORRY,SORRY,SORRY
Een hele dikke knuffel van mij en je weet het, je bent bij ons altijd welkom.
En we moeten nog steeds jouw huisje komen bekijken en.....
begin maar vast te lachen..........................
je moet nog oefenen toveren, want Wouter wil toch echt het piratenschip weg getoverd hebben, haha.
Dikke kus , Annette
Wat schaam ik me diep.
Ik ben niet alleen je vergeten sterkte te wensen met de verjaardag van Ray, ook ben ik de verjaardag van je vader vergeten.
SORRY,SORRY,SORRY,SORRY,SORRY,SORRY,SORRY
Een hele dikke knuffel van mij en je weet het, je bent bij ons altijd welkom.
En we moeten nog steeds jouw huisje komen bekijken en.....
begin maar vast te lachen..........................
je moet nog oefenen toveren, want Wouter wil toch echt het piratenschip weg getoverd hebben, haha.
Dikke kus , Annette
zaterdag 11 oktober 2008 om 17:12
maandag 27 oktober 2008 om 12:17
Hallo allemaal,
Ik heb alweer eventjes niets van me laten horen. Niet omdat het niet goed ging hoor, integendeel. Eigenlijk gaat het best goed. Ik heb echt het gevoel dat ik een schop onder me reet heb gehad van Ray, die me er even fijntjes aan herinnerde wat we hadden afgesproken en dat ik me daar niet aan hield.... Dat ik had beloofd te gaan genieten ook voor hem, en dat ik niet alleen moest blijven, hij had het liefste voor mij nog iemand gezocht! En nu denk ik dat hij dat gewoon toch nog gedaan heeft. Ik heb iemand ontmoet en ik ben toch zo spontaan helemaal verliefd geworden? En hij ook!!! De afgelopen weken hebben we elkaar heel veel gezien en gesproken en ja het voelt enorm goed. Hij heeft begrip voor mijn geschiedenis met Ray, ik mag er gewoon over praten. De foto's en saxen in huis vind ie niet bedreigend.... Hij wil zelfs binnenkort een keertje mee naar het graf. Zou het dan toch nog voor me zijn weggelegd, het vinden van een beetje geluk? Het genieten van leuke dingen, het niet meer alleen zijn? Ik hoop het zo, al komt het deze keer van wat verder weg , hij woont hier zo'n 100 km vandaan.... En ja, dat kost dus al aardig wat reistijd, hahaha. (ow ja nichtje, hij woont niet zo ver van jullie vandaan...)
Ik heb alweer eventjes niets van me laten horen. Niet omdat het niet goed ging hoor, integendeel. Eigenlijk gaat het best goed. Ik heb echt het gevoel dat ik een schop onder me reet heb gehad van Ray, die me er even fijntjes aan herinnerde wat we hadden afgesproken en dat ik me daar niet aan hield.... Dat ik had beloofd te gaan genieten ook voor hem, en dat ik niet alleen moest blijven, hij had het liefste voor mij nog iemand gezocht! En nu denk ik dat hij dat gewoon toch nog gedaan heeft. Ik heb iemand ontmoet en ik ben toch zo spontaan helemaal verliefd geworden? En hij ook!!! De afgelopen weken hebben we elkaar heel veel gezien en gesproken en ja het voelt enorm goed. Hij heeft begrip voor mijn geschiedenis met Ray, ik mag er gewoon over praten. De foto's en saxen in huis vind ie niet bedreigend.... Hij wil zelfs binnenkort een keertje mee naar het graf. Zou het dan toch nog voor me zijn weggelegd, het vinden van een beetje geluk? Het genieten van leuke dingen, het niet meer alleen zijn? Ik hoop het zo, al komt het deze keer van wat verder weg , hij woont hier zo'n 100 km vandaan.... En ja, dat kost dus al aardig wat reistijd, hahaha. (ow ja nichtje, hij woont niet zo ver van jullie vandaan...)
maandag 27 oktober 2008 om 16:40
Oh Rommel wat heerlijk voor je! En wat klinkt het als een lieverd (natuurlijk, anders was je niet verliefd geworden)! Als je niet over Ray zou kunnen praten zou het niet goed zijn hè, maar dit klinkt echt heel fijn.
Jammer van die 100 kilometer, maar ach, da's overkomelijk. Ik wens je héél veel geluk en Ray heeft hem vast op je pad gestuurd.
Jammer van die 100 kilometer, maar ach, da's overkomelijk. Ik wens je héél veel geluk en Ray heeft hem vast op je pad gestuurd.
Wees blij!
