Relaties
alle pijlers
Vriend biecht vreemdgaan op, weet niet wat ik moet doen
vrijdag 10 oktober 2008 om 01:22
Ik heb 1,5 jaar een relatie met mijn vriend, echt een superjongen, alles wat je je maar kan wensen, heel lief en we hebben echt veel plezier met elkaar. We hebben in het begin van onze relatie er al over gehad wat je zou doen als de ander vreemd zou gaan, en we waren het er allebei over eens dat dat het einde zou betekenen omdat dan het vertrouwen gewoon weg is. Zelf heb ik het altijd zo gedaan dat je gewoon geen risico neemt, als het te dichtbij kwam ofzo dan keer ik het de rug toe om problemen te voorkomen, en zo is hij ook, dat weet ik, want er zijn meerdere situaties voorgekomen en daar kunnen we dan gewoon over praten, niks aan de hand.
Toen wij 9 maanden bij elkaar waren ben ik 6 maanden op reis gegaan, iets wat al gepland en geregeld was voor ik hem leerde kennen. Dat was een lastige periode voor ons allebei, als je alles over de telefoon moet doen terwijl je zo graag bij elkaar wilt zijn. De laatste maand ging het ook niet goed, van beide kanten hadden we het gevoel dat we in de steek gelaten werden door de ander. Toen kwam ik terug en ging het, na veel gepraat, weer goed en hadden we het echt weer leuk.
Nou komt ie gister thuis, helemaal betraand en zegt dat hij met iets moet vertellen omdat hij zo niet verder kan. Danvoel je jezelf al naar de grond knallen, en ja, toen ik weg was heeft hij een meisje ontmoet waar het heel goed mee klikte. Ze konden goed praten en deelden veel interesses, en gingen redelijk vaak afspreken. Hij is naar zijn zeggen nooit verliefd op haar geweest, meer een soort grote broer gevoel, maar zij werd dus wel hartstikke verliefd op hem en ze hebben, op haar initiatief, ook een aantal keer gezoend. Dan vraag ik me al af, dat doe je toch niet als je niks voor haar voelt??
Maar goed, hij sprak dus ook nog met haar af toen ik weer terug was en het weer helemaal goed ging, naar zijn zeggen omdat hij wel op een bepaalde manier om haar is gaan geven en het voor haar makkelijker wilde maken.
Hij heeft er echt veelspijt van en is ook heel teleurgesteld in zichzelf, want hij heeft nooit echt een goed voorbeeld gehad en zichzelf gezworen dat hij het anders zou doen, daarom had ik dit ook nooit van hem verwacht. Ik voel me echt belazerd, hij had naar mij toe moeten komen in plaats van zn hele hebben en houwen bij haar uit te storten, hij had aftand van haar moeten nemen toen hij wist wat zij voor hem voelde, hij is gewoon achter mijn rug om met haar gaan afspreken terwijl we zo blij waren weer bij elkaar te zijn.
Ik heb altijd gedacht dat ik er nu een eind aan zou maken, maar nu ik in de situatie zit merk ik dat dat niet is wat ik wil. Ik wil dat dit weer goed komt, ik weet dat hij dit nooit meer zal doen, hij is echt helemaal gebroken. Ik wil echt de kracht vinden om hem te vergeven en verder te gaan, want ik hou zoveel van hem. Ik ben hierdoor erg in de war want ik wil mn gevoel volgen, maar dat zegt iets anders dan wat ik vooraf had gedacht dat mn reactie zou zijn.
Ik weet echt niet wat ik hiermee aan moet, ik wil hem echt niet kwijt, maar is dit te vergeven? Mijn gevoel zegt ja, maar zou ik dat wel moeten doen? Ik weet het echt niet, ben niet in staat helder te denken. Ik zie alles wat we hebben en alles wat we nog willen samen gewoon in elkaar storten.
Ik zou graag horen wat jullie hiervan denken.
Toen wij 9 maanden bij elkaar waren ben ik 6 maanden op reis gegaan, iets wat al gepland en geregeld was voor ik hem leerde kennen. Dat was een lastige periode voor ons allebei, als je alles over de telefoon moet doen terwijl je zo graag bij elkaar wilt zijn. De laatste maand ging het ook niet goed, van beide kanten hadden we het gevoel dat we in de steek gelaten werden door de ander. Toen kwam ik terug en ging het, na veel gepraat, weer goed en hadden we het echt weer leuk.
Nou komt ie gister thuis, helemaal betraand en zegt dat hij met iets moet vertellen omdat hij zo niet verder kan. Danvoel je jezelf al naar de grond knallen, en ja, toen ik weg was heeft hij een meisje ontmoet waar het heel goed mee klikte. Ze konden goed praten en deelden veel interesses, en gingen redelijk vaak afspreken. Hij is naar zijn zeggen nooit verliefd op haar geweest, meer een soort grote broer gevoel, maar zij werd dus wel hartstikke verliefd op hem en ze hebben, op haar initiatief, ook een aantal keer gezoend. Dan vraag ik me al af, dat doe je toch niet als je niks voor haar voelt??
Maar goed, hij sprak dus ook nog met haar af toen ik weer terug was en het weer helemaal goed ging, naar zijn zeggen omdat hij wel op een bepaalde manier om haar is gaan geven en het voor haar makkelijker wilde maken.
Hij heeft er echt veelspijt van en is ook heel teleurgesteld in zichzelf, want hij heeft nooit echt een goed voorbeeld gehad en zichzelf gezworen dat hij het anders zou doen, daarom had ik dit ook nooit van hem verwacht. Ik voel me echt belazerd, hij had naar mij toe moeten komen in plaats van zn hele hebben en houwen bij haar uit te storten, hij had aftand van haar moeten nemen toen hij wist wat zij voor hem voelde, hij is gewoon achter mijn rug om met haar gaan afspreken terwijl we zo blij waren weer bij elkaar te zijn.
Ik heb altijd gedacht dat ik er nu een eind aan zou maken, maar nu ik in de situatie zit merk ik dat dat niet is wat ik wil. Ik wil dat dit weer goed komt, ik weet dat hij dit nooit meer zal doen, hij is echt helemaal gebroken. Ik wil echt de kracht vinden om hem te vergeven en verder te gaan, want ik hou zoveel van hem. Ik ben hierdoor erg in de war want ik wil mn gevoel volgen, maar dat zegt iets anders dan wat ik vooraf had gedacht dat mn reactie zou zijn.
Ik weet echt niet wat ik hiermee aan moet, ik wil hem echt niet kwijt, maar is dit te vergeven? Mijn gevoel zegt ja, maar zou ik dat wel moeten doen? Ik weet het echt niet, ben niet in staat helder te denken. Ik zie alles wat we hebben en alles wat we nog willen samen gewoon in elkaar storten.
Ik zou graag horen wat jullie hiervan denken.
vrijdag 10 oktober 2008 om 01:34
Ja, je hebt gelijk dat hij fout zit MAAR je was heel ver en heel lang weg, hij heeft alleen gezoend (echt?), hij heeft het nu zelf opgebiecht en lijkt veel spijt te hebben.
Zou je het hem nu niet gaan vergeven terwijl je gevoel dit wel wil, omdat je dan je gezicht verliest omdat je altijd zei dat het einde relatie zou zijn als hij vreemd zou gaan?
Of denk je dat je het beeld van hem en haar niet uit je hoofd kan krijgen? Dan is het een ander verhaal.
Ik zou in ieder geval niet meer roepen dat je je relatie op zeker beëindigt als je erachter komt dat hij vreemdgaat. Dat kun je pas beoordelen als je voor die keuze staat en zal heel erg afhangen van hoe/waar/met wie het gebeurd is.
Wel lullig voor je deze situatie dus deze is voor jou: (f)
Zou je het hem nu niet gaan vergeven terwijl je gevoel dit wel wil, omdat je dan je gezicht verliest omdat je altijd zei dat het einde relatie zou zijn als hij vreemd zou gaan?
Of denk je dat je het beeld van hem en haar niet uit je hoofd kan krijgen? Dan is het een ander verhaal.
Ik zou in ieder geval niet meer roepen dat je je relatie op zeker beëindigt als je erachter komt dat hij vreemdgaat. Dat kun je pas beoordelen als je voor die keuze staat en zal heel erg afhangen van hoe/waar/met wie het gebeurd is.
Wel lullig voor je deze situatie dus deze is voor jou: (f)
vrijdag 10 oktober 2008 om 01:56
Hoi suusje, je moet het altijd voor jezelf uitmaken, of je vreemdgaan, wil en kan vergeven (hoezo, alleen kussen?). En als jullie het perfecte stel zijn, dan zou je daar misschien een keer heel goed over na moeten denken.
Maar mijn intuitie zegt, dat je voorzichtig met hem moet zijn. Mannen die huilen, hebben geleerd hoe ze vrouwen moeten manipuleren, en maken daar vaak misbruik van. Jouw vriend maakt hier ook misbruik van. Sterkte met je beslissing.
Maar mijn intuitie zegt, dat je voorzichtig met hem moet zijn. Mannen die huilen, hebben geleerd hoe ze vrouwen moeten manipuleren, en maken daar vaak misbruik van. Jouw vriend maakt hier ook misbruik van. Sterkte met je beslissing.
vrijdag 10 oktober 2008 om 02:14
vrijdag 10 oktober 2008 om 07:35
Ik kan niet zeggen wat je moet doen maar ik zou wel de tip willen geven om geen overhaaste beslissingen te nemen.
Laat het eerst eens een paar weken op je inwerken om te kijken wat het met je doet, je bent nu emotioneel te labiel (heel logisch hoor!!) om een beslissing te nemen en verder kan ik je alleen maar sterkte en wijsheid wensen!!
Laat het eerst eens een paar weken op je inwerken om te kijken wat het met je doet, je bent nu emotioneel te labiel (heel logisch hoor!!) om een beslissing te nemen en verder kan ik je alleen maar sterkte en wijsheid wensen!!
vrijdag 10 oktober 2008 om 07:45
Jij was een half jaar weg, het liep (daardoor) niet lekker. Ik vind dat jij hem dit best wel 'mag' vergeven als jij dat wilt. Ikzelf denk ook dat bij vreemdgaan het vertrouwen dusdanig weg is om verder te kunnen gaan, maar dan denk ik eerder aan een verhouding met een collega en dat thuis mooi weer spelen. Ik jouw situatie zou ik het niet uitmaken (tenzij er nog andere dingen spelen en dit de welbekende druppel is).
Ik krijg bij jou de indruk dat jij denkt dat omdat jij ooit gezegt hebt dat vreemdgaan het einde is, jij je er nu ook aan moet houden. Maar puur uit trots zou ik dat niet doen.
Ik krijg bij jou de indruk dat jij denkt dat omdat jij ooit gezegt hebt dat vreemdgaan het einde is, jij je er nu ook aan moet houden. Maar puur uit trots zou ik dat niet doen.
vrijdag 10 oktober 2008 om 08:22
Wil geen slapende honden wakker maken hoor. Maar ik zou er eerlijk gezegd wel over vallen dat hij zelf zo weinig verantwoordelijkheid neemt (maar ja, hij is vast heel jong, en dat komt nog wel). Hij deed het voor haar, en hij heeft nooit een goed voorbeeld gehad. Is dat vaker zo, dat zijn 'fouten' altijd aan anderen liggen? Zo ja, dan zou ik hem eens vragen hoe hij zijn eigen en jouw rol zag in het geheel.
Voor de rest, als je hart 'm wilt vergeven, dan lukt dat wel hoor. Er worden wel ergere dingen vergeven, en dat lukt ook.
Voor de rest, als je hart 'm wilt vergeven, dan lukt dat wel hoor. Er worden wel ergere dingen vergeven, en dat lukt ook.
vrijdag 10 oktober 2008 om 08:23
Ik ben het helemaal eens met wat hierboven mij wordt gezegd.
Dat je erg lang weg was, geen overhaaste beslissingen moet nemen...
Wat ik daar aan toe wil voegen is dat ik respect heb voor het feit dat hij het aan je heeft opgebiecht. Dat hij er verdriet van heeft en het eerlijk aan je vertelt zegt heel veel over zijn liefde voor jou.
Ook al lijkt dat raar, gezien de context.
Neem even de tijd en de rust om goed na te denken en probeer naar je intuïtie te luisteren (en niet naar je hart of je hoofd)....
Sterkte!
Dat je erg lang weg was, geen overhaaste beslissingen moet nemen...
Wat ik daar aan toe wil voegen is dat ik respect heb voor het feit dat hij het aan je heeft opgebiecht. Dat hij er verdriet van heeft en het eerlijk aan je vertelt zegt heel veel over zijn liefde voor jou.
Ook al lijkt dat raar, gezien de context.
Neem even de tijd en de rust om goed na te denken en probeer naar je intuïtie te luisteren (en niet naar je hart of je hoofd)....
Sterkte!
vrijdag 10 oktober 2008 om 08:37
vrijdag 10 oktober 2008 om 08:49
Het klinkt alsof hij het meer heeft verteld om zijn geweten te ontladen dan dat hij daadwerkelijk - uit respect naar jou toe - vond dat je het recht hebt om het te weten.
Ze hebben alleen maar gezoend?? En hij had een grote broer gevoel voor haar?? Een broer zoent niet met zijn zus. En daarna geeft hij aan dat hij toch wel om haar is gaan geven, en zijn toen nadat jij terug was ook nog meerdere keren gaan afspreken. Ik geloof geen moer van zijn verhaal. Kijk, dat je het opbiecht is prima, maar dan vanuit de juiste motieven, dus uit respect voor de ander omdat je vindt dat de ander het recht heeft om het te weten en vanuit daar een beslissing kan nemen. En vertel dan ook gewoon de hele waarheid, i.p.v. er zo om heen te dralen en het zo te construeren dat het bijna zijn schuld niet lijkt, maar dat van het meisje. Dát vind ik eerlijk gezegd het zwakke eraan.
Ze hebben alleen maar gezoend?? En hij had een grote broer gevoel voor haar?? Een broer zoent niet met zijn zus. En daarna geeft hij aan dat hij toch wel om haar is gaan geven, en zijn toen nadat jij terug was ook nog meerdere keren gaan afspreken. Ik geloof geen moer van zijn verhaal. Kijk, dat je het opbiecht is prima, maar dan vanuit de juiste motieven, dus uit respect voor de ander omdat je vindt dat de ander het recht heeft om het te weten en vanuit daar een beslissing kan nemen. En vertel dan ook gewoon de hele waarheid, i.p.v. er zo om heen te dralen en het zo te construeren dat het bijna zijn schuld niet lijkt, maar dat van het meisje. Dát vind ik eerlijk gezegd het zwakke eraan.
vrijdag 10 oktober 2008 om 08:56
quote:Jente2 schreef op 10 oktober 2008 @ 08:37:
Wat maakt het nou uit dat ze een half jaar weg was? Als je relatie daar al niet tegen kan.... Ik ben zelf ook een half jaar weggeweest op mn 20e, en het is geen seconde in mijn hoofd opgekomen dat mijn vriend dan vreemd zou gaan (ook al waren we pas een half jaar samen toen).Misschien heeft hij het je gewoon nooit opgebiecht?
Wat maakt het nou uit dat ze een half jaar weg was? Als je relatie daar al niet tegen kan.... Ik ben zelf ook een half jaar weggeweest op mn 20e, en het is geen seconde in mijn hoofd opgekomen dat mijn vriend dan vreemd zou gaan (ook al waren we pas een half jaar samen toen).Misschien heeft hij het je gewoon nooit opgebiecht?
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:01
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:07
quote:eva_anne schreef op 10 oktober 2008 @ 08:56:
[...]
Misschien heeft hij het je gewoon nooit opgebiecht?
Oei, wat een eyeopener! Toch maar es met hem praten vanavond
We hadden van tevoren afgesproken elkaar op de hoogte te houden van wat er op dat gebied allemaal gebeurde, die volledige openheid vond ik fijn. Dus ik heb gewoon verteld dat ik een bepaalde huisgenoot wel erg aantrekkelijk vond, en hij heeft bijvoorbeeld verteld dat een vriendin van ons ( ) geprobeerd heeft hem te zoenen onder het motto van: ze is er toch niet. Voor ons werkte deze openheid goed. Ik vind hier op het forum wel erg vaak de houding naar voren komen dat geen enkele man te vertrouwen is. Volgens mij valt dat reuze mee hoor! Als je allebei volledig voor je relatie gaat overleef je zo'n half jaar makkelijk. Des te leuker als je terug komt!
TO heeft hier niet zoveel aan natuurlijk. Ik sluit me aan bij vorige posts, kijk of jij hem nog kan vertrouwen. En praat er nog wat meer over, ik vraag me af of dit het hele verhaal is. Sterkte!
[...]
Misschien heeft hij het je gewoon nooit opgebiecht?
Oei, wat een eyeopener! Toch maar es met hem praten vanavond
We hadden van tevoren afgesproken elkaar op de hoogte te houden van wat er op dat gebied allemaal gebeurde, die volledige openheid vond ik fijn. Dus ik heb gewoon verteld dat ik een bepaalde huisgenoot wel erg aantrekkelijk vond, en hij heeft bijvoorbeeld verteld dat een vriendin van ons ( ) geprobeerd heeft hem te zoenen onder het motto van: ze is er toch niet. Voor ons werkte deze openheid goed. Ik vind hier op het forum wel erg vaak de houding naar voren komen dat geen enkele man te vertrouwen is. Volgens mij valt dat reuze mee hoor! Als je allebei volledig voor je relatie gaat overleef je zo'n half jaar makkelijk. Des te leuker als je terug komt!
TO heeft hier niet zoveel aan natuurlijk. Ik sluit me aan bij vorige posts, kijk of jij hem nog kan vertrouwen. En praat er nog wat meer over, ik vraag me af of dit het hele verhaal is. Sterkte!
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:19
Hij heeft het opgebiecht, hij had ook gewoon zijn mond kunnen houden. Het heeft hem dusdanig in de weg gezeten in jullie relatie, dat hij vond dat hij open kaart moest spelen. Dat vind ik positief, want dat geeft aan dat hij jou hoog heeft zitten terwijl hij ook wel weet dat dit consequenties kan hebben.
Als iemand het eerlijk opbiecht, maakt dat het vergeven wat makkelijker. Als iemand zijn mond houdt, en je zou er alsnog later zelf achterkomen dan zou je vertrouwen echt helemaal weg zijn. Als jij voelt dat je hem niet kwijt wilt, dan zou ik alles op alles zetten om hier doorheen te komen. Praat erover, jij hebt recht op informatie. Probeer er ook achter te komen wat hem over de streep heeft getrokken, want blijkbaar stond hij er wel voor open. Daarom geloof ik niet zo in het broer zus verhaal, want ze hebben gezoend en hij wil haar ook niet kwijt.
Hij zegt niet verliefd te zijn, kan zijn dat hij dat wel was maar dat hij na een tijd merkte dat het niet zo was, of dat hij inzag echt voor jou te willen gaan en het daarom wegstopt. Erg verwarrend, voor jullie allebei. Hij heeft iets ervaren wat eigenlijk niet kan ivm de relatie, maar weet zich er geen raad mee.
Maar wat heel belangrijk is, met het oog op de toekomst, is de reden van deze actie. Als iemand in je hart zit, moet een half jaar afstand niks uitmake, dus hij heeft toch iets gemist en dat bij die ander gekregen. Dat is belangrijke informatie. Bereid je voor op pijnlijke details, het gaat niet makkelijk worden.
Als iemand het eerlijk opbiecht, maakt dat het vergeven wat makkelijker. Als iemand zijn mond houdt, en je zou er alsnog later zelf achterkomen dan zou je vertrouwen echt helemaal weg zijn. Als jij voelt dat je hem niet kwijt wilt, dan zou ik alles op alles zetten om hier doorheen te komen. Praat erover, jij hebt recht op informatie. Probeer er ook achter te komen wat hem over de streep heeft getrokken, want blijkbaar stond hij er wel voor open. Daarom geloof ik niet zo in het broer zus verhaal, want ze hebben gezoend en hij wil haar ook niet kwijt.
Hij zegt niet verliefd te zijn, kan zijn dat hij dat wel was maar dat hij na een tijd merkte dat het niet zo was, of dat hij inzag echt voor jou te willen gaan en het daarom wegstopt. Erg verwarrend, voor jullie allebei. Hij heeft iets ervaren wat eigenlijk niet kan ivm de relatie, maar weet zich er geen raad mee.
Maar wat heel belangrijk is, met het oog op de toekomst, is de reden van deze actie. Als iemand in je hart zit, moet een half jaar afstand niks uitmake, dus hij heeft toch iets gemist en dat bij die ander gekregen. Dat is belangrijke informatie. Bereid je voor op pijnlijke details, het gaat niet makkelijk worden.
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:34
Julus,
Als advocaat van de duivel vraag ik mij af of hij de boel niet opbiecht omdat hij denkt dat het uit gaat komen.
Als je als vreemdganger de hele tijd in de rats zit omdat je denkt dat het uitkomt, zou je kunnen kiezen voor opbiechten. Zo heb je in ieder geval de controle over het verhaal. Niks eerlijkheid.
Als advocaat van de duivel vraag ik mij af of hij de boel niet opbiecht omdat hij denkt dat het uit gaat komen.
Als je als vreemdganger de hele tijd in de rats zit omdat je denkt dat het uitkomt, zou je kunnen kiezen voor opbiechten. Zo heb je in ieder geval de controle over het verhaal. Niks eerlijkheid.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:35
quote:Jente2 schreef op 10 oktober 2008 @ 09:07:
[...]
Oei, wat een eyeopener! Toch maar es met hem praten vanavond
We hadden van tevoren afgesproken elkaar op de hoogte te houden van wat er op dat gebied allemaal gebeurde, die volledige openheid vond ik fijn. Dus ik heb gewoon verteld dat ik een bepaalde huisgenoot wel erg aantrekkelijk vond, en hij heeft bijvoorbeeld verteld dat een vriendin van ons ( ) geprobeerd heeft hem te zoenen onder het motto van: ze is er toch niet. Voor ons werkte deze openheid goed. Ik vind hier op het forum wel erg vaak de houding naar voren komen dat geen enkele man te vertrouwen is. Volgens mij valt dat reuze mee hoor! Als je allebei volledig voor je relatie gaat overleef je zo'n half jaar makkelijk. Des te leuker als je terug komt!
Echt heel goed om dat zo te doen. En het ook te kunnen.
Helaas is mijn beeld over mannen door de jaren heen ook een beetje zo geworden. En mijn vriendinnen weten dat ik standaard: "Alle mannen zijn varkens!" roep wanneer zij (of ik) met relatieproblemen/dipjes/ergernissen aan komen zetten.
Hoewel ze natuurlijk niet allemaal zo zijn. Maar ik krijg steeds vaker de bevestiging dat er wel heul veul hufters rondlopen...
(Ga er natuurlijk wel alles aan doen om te voorkomen dat ik een verbitterde en cynische single word!)
*sorry voor dit off-topic gezwets!*
[...]
Oei, wat een eyeopener! Toch maar es met hem praten vanavond
We hadden van tevoren afgesproken elkaar op de hoogte te houden van wat er op dat gebied allemaal gebeurde, die volledige openheid vond ik fijn. Dus ik heb gewoon verteld dat ik een bepaalde huisgenoot wel erg aantrekkelijk vond, en hij heeft bijvoorbeeld verteld dat een vriendin van ons ( ) geprobeerd heeft hem te zoenen onder het motto van: ze is er toch niet. Voor ons werkte deze openheid goed. Ik vind hier op het forum wel erg vaak de houding naar voren komen dat geen enkele man te vertrouwen is. Volgens mij valt dat reuze mee hoor! Als je allebei volledig voor je relatie gaat overleef je zo'n half jaar makkelijk. Des te leuker als je terug komt!
Echt heel goed om dat zo te doen. En het ook te kunnen.
Helaas is mijn beeld over mannen door de jaren heen ook een beetje zo geworden. En mijn vriendinnen weten dat ik standaard: "Alle mannen zijn varkens!" roep wanneer zij (of ik) met relatieproblemen/dipjes/ergernissen aan komen zetten.
Hoewel ze natuurlijk niet allemaal zo zijn. Maar ik krijg steeds vaker de bevestiging dat er wel heul veul hufters rondlopen...
(Ga er natuurlijk wel alles aan doen om te voorkomen dat ik een verbitterde en cynische single word!)
*sorry voor dit off-topic gezwets!*
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:35
quote:kreeft1 schreef op 10 oktober 2008 @ 01:56:
Maar mijn intuitie zegt, dat je voorzichtig met hem moet zijn. Mannen die huilen, hebben geleerd hoe ze vrouwen moeten manipuleren, en maken daar vaak misbruik van. Jouw vriend maakt hier ook misbruik van. Sterkte met je beslissing.Wat een wantrouwen zeg. Alsof een man niet gewoon kan huilen..
Maar mijn intuitie zegt, dat je voorzichtig met hem moet zijn. Mannen die huilen, hebben geleerd hoe ze vrouwen moeten manipuleren, en maken daar vaak misbruik van. Jouw vriend maakt hier ook misbruik van. Sterkte met je beslissing.Wat een wantrouwen zeg. Alsof een man niet gewoon kan huilen..
