Overig
alle pijlers
Intens verdrietig, ons katertje overleden.
vrijdag 10 oktober 2008 om 16:48
Ik ben zo verdrietig, ik moet echt even mijn verhaal kwijt. Vanochtend wilde ik naar mijn werk rijden, maar ik ben nog geen 10 meter verder of er gaat een schok door mijn lichaam. In de berm op nog geen 50 meter van ons huis zie ik het levenloze lichaam liggen van een poes, een grijze met witte pootjes. Ik hoop nog tegen beter weten in dat het niet onze lieve kater is. Ik roep heel hard, nee, nee, niet Otje. Ik ben mijn auto uitgerend en zag wat ik eigenlijk al wist. Daar lag onze eens zo levenslustige mannetje levenloos in het gras. Ik heb in tranen mijn man gebeld die net weg was en die is meteen omgekeerd. Ik heb mijn poncho uitgetrokken en die over ons ventje heen gelegd. Toen reed er nog een busje langs met mannen die het leuk vonden om me heel hard uit te lachen terwijl ik daar intens verdrietig naast ons mannetje stond. Gelukkig stopte er twee hele lieve mensen, de vrouw vroeg of ik de poes had aangereden, maar ik ontkende en zei het is mijn poes. Ze heeft Otje in mijn poncho gewikkeld en binnen gebracht, daar heeft ze hem op zijn lievelingskleedje gelegd en toegedekt. Vond dat zo lief van haar, ik kreeg ook nog een knuffel. Toen zag ik dat zijn oogje niet meer goed in het kasje zat en heb hem vervolgens helemaal toegedekt. We besloten dat we hem wilden laten cremeren en hebben de dierenambulance gebeld. Die verbonden ons door met het dierencrematorium en we maakten een afspraak voor elf uur. Vervolgens hebben we hem in een handdoek gedaan en in een kratje gelegd. Gelukkig kwam toen mijn zusje die mee zou gaan naar het crematorium, samen hebben we achterin gezeten met ons mannetje tussen ons in. De mensen bij het crematorium waren echt superlief. Ik vroeg of we hem nog even mochten zien. Ze hadden hem opgebaard in een sfeervolle kamer met bloemen en kaarsen. Hij lag op zijn eigen kleedje en het leek net of hij sliep. Je kon helemaal niet zien dat zijn lijfje beschadigd was. Het was echt ons ventje. We hebben hem nog even geknuffeld en een kus gegeven en gezegd dat we van hem houden en hem vreselijk zullen missen. Ik heb nog gevraagd of zijn lijfje verder nog beschadigd was en ze zei dat ze voelde dat zijn hoofdje stuk was van binnen en dat hij dus waarschijnlijk niet heeft geleden, dat is wel een troost. Over een paar dagen wordt hij apart gecremeerd, ze raden ons af om daarbij te zijn. Zijn dekentje mag dan ook mee. We hebben een mooi kruikje uitgezocht waar zijn as in komt. Het voelt fijn dat we zo goed afscheid hebben kunnen nemen. Toen we net thuis kwamen was het zo leeg, al zijn spulletjes staan er nog en het voelt alsof hij elk moment binnen kan komen lopen, luid miauwend. Ik voel de behoefte om hem te zoeken, terwijl ik weet dat hij er niet meer is. Ik ben er zo van ondersteboven dat ons mannetje maar anderhalf jaar bij ons mocht zijn. Ik zal hem zo missen, de leegte is onbeschrijflijk en hartverscheurend. Rust zacht lief mannetje, we zullen je nooit vergeten.
Ps Ik wil alleen graag mijn ei kwijt en hoop dat er geen reacties komen dat mensen het overdreven vinden etc. Dat mogen mensen vinden, maar daar heb ik nu niets aan. Laat me alsjeblieft in mijn waarde nu ik zo verdrietig ben.
Ps Ik wil alleen graag mijn ei kwijt en hoop dat er geen reacties komen dat mensen het overdreven vinden etc. Dat mogen mensen vinden, maar daar heb ik nu niets aan. Laat me alsjeblieft in mijn waarde nu ik zo verdrietig ben.
zaterdag 11 oktober 2008 om 14:52
Vind ik niet lapin. Ik wil écht weten hoe dat zit, dat mag toch? Ze hoeft ook geen antwoord te geven, of wel?
Ik spreek nu maar ff voor mijzelf, ik wíl helemaal geen leuke discussie, ik wil weten hoe dat dan werkt bij de TO. Pure interesse. Niet in haar dode kat maar in haar gevoelsbeleving of hoe ik dat ook moet noemen. Om te proberen een beetje begrip voor haar te krijgen. Dat dat niet is gelukt is een 2e
Ik spreek nu maar ff voor mijzelf, ik wíl helemaal geen leuke discussie, ik wil weten hoe dat dan werkt bij de TO. Pure interesse. Niet in haar dode kat maar in haar gevoelsbeleving of hoe ik dat ook moet noemen. Om te proberen een beetje begrip voor haar te krijgen. Dat dat niet is gelukt is een 2e
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 11 oktober 2008 om 14:54
Verdriet is iets subjectiefs, daar kun je helemaal geen mening over hebben.... ja over je eigen verdriet, maar niet over die van een ander,
voor de een vergaat de wereld als haar kat sterft, voor de ander als ze een miskraam heeft na drie dagen.... allebei is toch de waarheid voor die persoon?
er heersen hier op het forum echter wel trends:
(het niet kunnen krijgen, of willen krijgen van) kinderen
depressie's, wel gerelateerd met medicijnen
(niet) eet problemen teveel te weinig, maakt niet uit
scheiden van overspelige kerels,
spelvauten
veel bijval kun je krijgen op een van de bovenstaande onderwerpen, alles wat daarbuiten hangt, is hier toch een beetje niet mee tellend, en kan rekenen op ietwat snerende opmerkingen van de luitjes die zich met de "echte" problemen hier bezig houden
voor de een vergaat de wereld als haar kat sterft, voor de ander als ze een miskraam heeft na drie dagen.... allebei is toch de waarheid voor die persoon?
er heersen hier op het forum echter wel trends:
(het niet kunnen krijgen, of willen krijgen van) kinderen
depressie's, wel gerelateerd met medicijnen
(niet) eet problemen teveel te weinig, maakt niet uit
scheiden van overspelige kerels,
spelvauten
veel bijval kun je krijgen op een van de bovenstaande onderwerpen, alles wat daarbuiten hangt, is hier toch een beetje niet mee tellend, en kan rekenen op ietwat snerende opmerkingen van de luitjes die zich met de "echte" problemen hier bezig houden
zaterdag 11 oktober 2008 om 16:16
Jammer dat dit topic toch in een discussie uitmondt, terwijl ik nog zo gevraagd had of dat achterwege gelaten kon worden. Ik heb gewoon veel verdriet nu en ik vind het fijn om dat te kunnen delen met gelijkgestemden. Wellicht kan ik over een tijdje als het verdriet een plaatsje heeft hier wel wat nuchterder op reageren. Ook jammer dat mensen denk dat ik niet voor mezelf op kan komen en daarom een andere nick aangemaakt zou hebben. Ram6 is mijn man en ik ben dolgelukkig met hem en vind hem zeker geen watje. Hij steunt me door dik en dun en staat altijd achter me. Als dit topic toch verzandt in discussie dan trek ik me terug. Ik heb even genoeg aan mezelf en mijn verdriet.
zaterdag 11 oktober 2008 om 16:46
zaterdag 11 oktober 2008 om 16:53
Het blijft een forum en dan kan dit gebeuren.
Als je erg verdrietig bent is het inderdaad hard om door allerlei dames die zich op deze zaterdag vervelen beoordeeld te worden.
(sorry, ik heb ook een beetje flauw gedaan een paar pagina's terug)
Veel sterkte, als je dit nog leest.
Denk maar terug aan de leuke tijd die je gehad hebt met je kat. Ook ik heb ooit gehuild om 'mijn' katertje, maar dat was omdat hij naar een nieuw baasje moest. Dus die was niet eens dood.
Als je erg verdrietig bent is het inderdaad hard om door allerlei dames die zich op deze zaterdag vervelen beoordeeld te worden.
(sorry, ik heb ook een beetje flauw gedaan een paar pagina's terug)
Veel sterkte, als je dit nog leest.
Denk maar terug aan de leuke tijd die je gehad hebt met je kat. Ook ik heb ooit gehuild om 'mijn' katertje, maar dat was omdat hij naar een nieuw baasje moest. Dus die was niet eens dood.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 11 oktober 2008 om 19:07
quote:Ram6 schreef op 11 oktober 2008 @ 13:14:
Laten we er geen ophef over maken inderdaad.
Iedereen beleeft verdriet anders, en verdriet is niet met elkaar te vergelijken.
Klopt, en daarom schiet het mij totaal verkeerd als iemand zegt dat hun kat net een kindje was voor hen. En dat dáárom het verdriet zo groot is.
En Boepie, als je helemaal zeker wilt weten dat je alleen maar reacties krijgt die je wilt, ben je op een forum aan het verkeerde adres denk ik. Je kunt het vragen maar het is een illusie dat die vraag volledig gehonoreerd wordt.
Verder nog dit. Het gaat mij er niet om miskramen, dode katten of dode kinderen met elkaar te vergelijken. Dat kan niet namelijk. Excusez dat ik het zo kort door de bocht benoem. Het gaat mij erom dat er wel een beetje gerelativeerd mag worden, zónder dat ik bedoel te zeggen dat je geen verdriet mag hebben om je overleden huisdier. En de vergelijking met het verlies van kind (ik bedoel een kind dat al geboren is... waarmee ik dan weer niet wil zeggen.. afijn...) vind ik méér dan tenenkrommend. Vind ik.
Zoals Boepie niet kan verlangen dat ze alleen maar reacties krijgt die haar goed doen, zeg ik nu tegen mezelf dat ik dit topic niet hoef te lezen als het me zo irriteert (sommige posts). Kortom, ik ben weg. Desalniettemin: sterkte Boepie, en dat meen ik.
Laten we er geen ophef over maken inderdaad.
Iedereen beleeft verdriet anders, en verdriet is niet met elkaar te vergelijken.
Klopt, en daarom schiet het mij totaal verkeerd als iemand zegt dat hun kat net een kindje was voor hen. En dat dáárom het verdriet zo groot is.
En Boepie, als je helemaal zeker wilt weten dat je alleen maar reacties krijgt die je wilt, ben je op een forum aan het verkeerde adres denk ik. Je kunt het vragen maar het is een illusie dat die vraag volledig gehonoreerd wordt.
Verder nog dit. Het gaat mij er niet om miskramen, dode katten of dode kinderen met elkaar te vergelijken. Dat kan niet namelijk. Excusez dat ik het zo kort door de bocht benoem. Het gaat mij erom dat er wel een beetje gerelativeerd mag worden, zónder dat ik bedoel te zeggen dat je geen verdriet mag hebben om je overleden huisdier. En de vergelijking met het verlies van kind (ik bedoel een kind dat al geboren is... waarmee ik dan weer niet wil zeggen.. afijn...) vind ik méér dan tenenkrommend. Vind ik.
Zoals Boepie niet kan verlangen dat ze alleen maar reacties krijgt die haar goed doen, zeg ik nu tegen mezelf dat ik dit topic niet hoef te lezen als het me zo irriteert (sommige posts). Kortom, ik ben weg. Desalniettemin: sterkte Boepie, en dat meen ik.
zaterdag 11 oktober 2008 om 19:39
Boepie, ik heb geen zin om alle reacties terug te lezen, zeker niet omdat ik opmaak uit de laatste reacties dat er toch wat flauwe opmerkingen zijn gemaakt.
Ik wil je bij deze heel veel sterkte wensen met het verlies van je dierbare kat. Het zal erg zwaar voor je zijn geweest om je lieve beestje dood aan te treffen...
De komende tijd zal het moeilijk voor je zijn, maar op een gegeven moment zullen de mooie herinneringen overheersen.
Wellicht al een keer geplaatst, maar ik zet hem toch neer....
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Ik wil je bij deze heel veel sterkte wensen met het verlies van je dierbare kat. Het zal erg zwaar voor je zijn geweest om je lieve beestje dood aan te treffen...
De komende tijd zal het moeilijk voor je zijn, maar op een gegeven moment zullen de mooie herinneringen overheersen.
Wellicht al een keer geplaatst, maar ik zet hem toch neer....
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
zaterdag 11 oktober 2008 om 19:52
Ben even een dagje weg geweest en zie ineens dat dit topic wel heel snel "gegroeid is". Heb maar niet alles gelezen, was erg veel... Ik ben altijd erg voor leven en laten leven. Het is niet altijd eenvoudig om je het gevoel van een ander te kunnen voorstellen, dat hoeft denk ik ook niet. Gelukkig zijn we niet allemaal gelijk. Leven en laten leven. Dat lijkt me het .
maandag 13 oktober 2008 om 00:12
Kom op zeg, dat excuus van "de man van", "de vriendin van" en "de zoon van" hebben we toch al honderd keer meegemaakt met dubbelnickers. (Ik noem een Jelle en Sanne, een Gizmo en Kirsten...) Túúrlijk: haar man leest al tijden geïnteresseerd mee op het Vivaforum en vind net dít topic het juiste moment om een nickname aan te maken. En in plaats van zich voor te stellen als "de man van" post hij eerst bijval en daarna per ongeluk dezelfde ervaring als Boebie.... Oeps! Snel weghalen maar en een verklaring geven smoesje verzinnen.
Ik vind het rot voor je dat je kat dood is, Boebie, eerlijk waar. Maar laat die flauwe smoesjes over dat je man meepost alsjeblieft achterwege. En dat overdreven gedoe ook trouwens.
Ik vind het rot voor je dat je kat dood is, Boebie, eerlijk waar. Maar laat die flauwe smoesjes over dat je man meepost alsjeblieft achterwege. En dat overdreven gedoe ook trouwens.
maandag 13 oktober 2008 om 11:02
Van mij mag jij doen wat je wil. Alleen laten we alsjeblieft met z'n allen niet gaan doen alsof het normaal is dat je een overleden kat behandelt alsof het om je overleden kind gaat. Want normaal is dat niet.
En dat dubbelnicken vind ik alleen maar ontzéttend flauw. Zelfs al zóu het je man zijn, dan nog vind ik het flauw. Maar goed, het is je man niet, dat weet jij net zo goed als ik.
En dat dubbelnicken vind ik alleen maar ontzéttend flauw. Zelfs al zóu het je man zijn, dan nog vind ik het flauw. Maar goed, het is je man niet, dat weet jij net zo goed als ik.
maandag 13 oktober 2008 om 11:10
quote:qwertu schreef op 13 oktober 2008 @ 11:02:
En dat dubbelnicken vind ik alleen maar ontzéttend flauw. Zelfs al zóu het je man zijn, dan nog vind ik het flauw. Maar goed, het is je man niet, dat weet jij net zo goed als ik.Hierover staat een posting op het moderatortopic. Het is onderzocht en ok bevonden.
En dat dubbelnicken vind ik alleen maar ontzéttend flauw. Zelfs al zóu het je man zijn, dan nog vind ik het flauw. Maar goed, het is je man niet, dat weet jij net zo goed als ik.Hierover staat een posting op het moderatortopic. Het is onderzocht en ok bevonden.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
maandag 13 oktober 2008 om 11:10
quote:qwertu schreef op 13 oktober 2008 @ 11:02:
Van mij mag jij doen wat je wil. Alleen laten we alsjeblieft met z'n allen niet gaan doen alsof het normaal is dat je een overleden kat behandelt alsof het om je overleden kind gaat. Want normaal is dat niet.
En dat dubbelnicken vind ik alleen maar ontzéttend flauw. Zelfs al zóu het je man zijn, dan nog vind ik het flauw. Maar goed, het is je man niet, dat weet jij net zo goed als ik.
Mee eensch...
Dat iemand verdriet heeft als zijn/haar kat,hond,konijn,cavia,goudvis dood is kan ik mij helemaal voorstellen..
Ik zou ook verdrietig zijn als mijn hond doodgaat,maar jeetje je kunt ook overdrijven..
En IK VIND de reacties van Boepie nogal tsja zwaar overdreven en dat gezwelg in haar eigen zelfmedelijden ook.
Toen ik dit topic las vroeg ik mijzelf af hoe ze dan wel niet zou moeten reageren als er een dierbaar familielid komt te overlijden..
Misschien moet je eens proberen om de boel een beetje te relativeren Boepie..
Van mij mag jij doen wat je wil. Alleen laten we alsjeblieft met z'n allen niet gaan doen alsof het normaal is dat je een overleden kat behandelt alsof het om je overleden kind gaat. Want normaal is dat niet.
En dat dubbelnicken vind ik alleen maar ontzéttend flauw. Zelfs al zóu het je man zijn, dan nog vind ik het flauw. Maar goed, het is je man niet, dat weet jij net zo goed als ik.
Mee eensch...
Dat iemand verdriet heeft als zijn/haar kat,hond,konijn,cavia,goudvis dood is kan ik mij helemaal voorstellen..
Ik zou ook verdrietig zijn als mijn hond doodgaat,maar jeetje je kunt ook overdrijven..
En IK VIND de reacties van Boepie nogal tsja zwaar overdreven en dat gezwelg in haar eigen zelfmedelijden ook.
Toen ik dit topic las vroeg ik mijzelf af hoe ze dan wel niet zou moeten reageren als er een dierbaar familielid komt te overlijden..
Misschien moet je eens proberen om de boel een beetje te relativeren Boepie..
maandag 13 oktober 2008 om 11:38
