Borstvoeding??Flesvoeding??? hellup???

sweety, ik snap je helemaal! Ik dacht me tijdens mijn zwangerschap goed te hebben voorbereid op de bv, maar achteraf had ik graag hele andere dingen willen weten. Oók de verhalen over wat er mis kan gaan, zodat ik áls dat zou gebeuren had geweten hoe dat op te lossen, ipv er compleet door overdonderd te worden. Ik heb werkelijk gedacht dat ik de hele bv-periode met lekkende borsten zou rondlopen (echt, ik kon de straat niet op, de zoogcompressen waren een lachtertje, was steeds nat tot bijna aan mijn navel!) en elke 2 weken borstontsteking zou krijgen. Maakte me ernstig zorgen, zo kon ik toch niet aan het werk over straks, kon niet eens naar de AH! Dit had ik nooit gehoord tijdens de voorlichting, wist dus ook niet wat ik ermee moest (lactatiekundige gelukkig wel) maar ik "wist" wel dat ik vooral niet moest overstappen op fv want daarmee zou ik mijn kind vergiftigen (Nu overdrijf ik natuurlijk schromelijk, is ter illustratie, dat snappen jullie wel he...)

Als ik nu had geweten hoe je hiermee om kon gaan én dat het vanzelf beter zou worden had ik het een stuk makkelijker gehad en me minder zorgen gemaakt!



En ik geloof zeker dat je ook een positieve voorlichting kan geven zónder alleen maar haleluja-verhalen te vertellen. Ik snap natuurlijk best dat ze niet meteen met allerlei horrorscenario's aankomen op zo'n voorlichting, terwijl het ook vaak gewoon prima gaat, je wíl ook een positieve insteek. Maar nóg belangrijker lijkt mij een realistische insteek; het kán moeilijk zijn, en in die gevallen kan je (meestal) óók bv geven, als je dat graag wilt.

Ik doe ook een beetje flauw. We zitten duidelijk aan de grens van mijn kennis als het om dit soort specifieke medische gegevens gaat. Daarom ben ik ook geen arts en jij wel. Het is ook goed dat je me daarin verbetert. De informatie die jij in je vorige post noemt, was in ieder geval bij mij niet bekend. Weer wat geleerd.

quote:jetje31 schreef op 16 oktober 2008 @ 12:43:

[...]





Quertu, een beetje laat maar het was mijn bedoeling niet om dwingend over te komen: het is zoals het hier staat "je geeft gewoon bv", niet meer en niet minder, gewoon vanzelfsprekend.



Okay, duidelijk.



De reden waarom ik erover struikelde, is omdat het voor mijn motivatie en in mijn afwegingen juist heel belangrijk is geweest dat ik mezelf voor kon houden dat borstvoeding iets is wat mag en nooit moet. Juist door het idee dat ik gewoon mocht stoppen als ik het niet meer trok, vond ik de motivatie om door te gaan. Omdat ik door kon gaan op basis van argumenten in plaats van op basis van schuldgevoel of druk van binnenuit of van buitenaf. Voor mij was het juist heel belangrijk om zo'n duidelijk fundament onder mijn keuze te leggen, omdat het vanwege de moeilijke start en vanwege de overvloed aan problemen waar ik tegenaan liep, vaak helemaal niet meer zo evident was wat voor voordeel ik eraan had en of de voordelen van mijn dochter wel opwogen tegen de nadelen van mij. Door dat elke keer voor mezelf uit te pluizen en naast elkaar te zetten, zonder het idee van "moeten", heb ik het volgehouden. En houd ik nog steeds vol, want eigenlijk was ik het de afgelopen maand gewoon stinkend zat allemaal.



Nou ja, dit ter achtergrondinformatie over mijn reactie op jou.

Geen slecht woord over a-sexy voedingsbeha's van Anita. Ik heb een zwart kanten beha met beugel van dat merk! Reuze sexy ook nog in cup G!!! (hoewel er mensen zijn die cup G sowieso sexy vinden misschien)



Over overdonderd worden door de BV, dat herken ik wel. Bij mijn tweede kind heb ik me voorgenomen: ik vertouw op mezelf en als ik het niet meer weet ga ik naar mn lactatiekundige. Wat alle andere mensen zeggen laat ik langs me heen glijden, zij weten niet wat ik denk of voel en zij zijn niet objectief. Ik vind het de tweede keer trouwens een stuk makkelijker, hoewel ik toch alles vergeten was.

[quote]qwertu schreef op 16 oktober 2008 @ 12:53:

[...]



De reden waarom ik erover struikelde, is omdat het voor mijn motivatie en in mijn afwegingen juist heel belangrijk is geweest dat ik mezelf voor kon houden dat borstvoeding iets is wat mag en nooit moet. Juist door het idee dat ik gewoon mocht stoppen als ik het niet meer trok, vond ik de motivatie om door te gaan. Omdat ik door kon gaan op basis van argumenten in plaats van op basis van schuldgevoel of druk van binnenuit of van buitenaf. quote]



Ik denk dat om deze reden de keuzevrijheid heel belangrijk is in voorlichting en begeleiding bij borstvoeding. Ik las laatst serieus op een site het advies om er vooral voor te zorgen géén kunstvoeding in huis te hebben tijdens de kraamweek. Je moest jezelf en je kind ertegen beschermen (!), want de oververmoeide, emotionele, gepijnigde moeder zou de verleiding om haar huilende hongerige kind een flesje te geven wel eens niet kunnen weerstaan....

Hier werd ik zo boos van!!! Toen mijn dochtertje de eerste dagen nog niet aan de borst kon drinken en ik nauwelijks iets kolfde kón ik alleen maar relaxed blijven proberen juíst doordat ik de zekerheid van dat pakje kunstvoeding in de kast had. Als het niet zou lukken hadden we een alternatief, dus ik kon zonder stress, rustig blijven proberen, elke druppel was mooi meegenoemen. Had ik dat alternatief niet gehad (dus zowel dat pakje in de kast als (belangrijker nog) het gevoel van vrijheid om te mogen kiezen voor flesvoeding) dan had ik waarschijnlijk heel gestresst met mijn kindje aan de borst gezeten met het voortdurende gevoel van 'je móet nu drinken!!". Was nooit goed gegaan denk ik....

[quote]qwertu schreef op 15 oktober 2008 @ 19:50:

Ik snap dat wel. Ik vond zwanger zijn ook een vreselijk idee en in het verlengde daarvan een kind aan mijn borst ook. De eerste maanden van de zwangerschap... of nou ja, bijna de hele zwangerschap dus in mijn geval ... bleef ik dat vinden. Ik kon er niet aan wennen dat ik mijn lichaam moest lenen voor het laten volgroeien van een kind, vind het hele idee ontzettend primitief. Borstvoeding hetzelfde verhaal: ik heb daar nooit naar uitgekeken. Ik vond het maar wat primitief en genant.



Qwertu, ik heb het ook zo ervaren. Ik weet niet waar dat gevoel vandaag kwam maar ik vond zwanger zijn, bevallen en het eerste half jaar met de baby een drama.

Ik was echt in een 'hoera!'-stemming toen de arts me vertelde dat het een keizersnee zou worden... dan kon ik die bevalling tenminste overslaan.

Ik kan niet verklaren hoe dat komt, had het graag anders gevoeld.



Het voordeel van flesvoeding vond ik wel dat je goed kunt controleren hoeveel de baby binnenkrijgt. Mijn dochter was ook prematuur en zo oranje als een wortel dus ze moest gelijk goed drinken.

Ik ben maanden een nerveus wrak geweest en controleerde alle CC die ze binnenkreeg tot op de laatste druppel en per minuut, zoals ook de poep- en plasluiers (heb de lijsten bewaard, kan er nu om lachen).



Nog even voor de duidelijkheid: ik heb niet gekozen voor de negatieve gevoelens omtrent borstvoeding, ze waren er gewoon vanaf dag 1.

Chicha, juist bij een prematuur moet je toch alles kolven, dus overzicht hoeveel er in ging had ik ook hoor. (En daarna heb ik nog een tijdje voor en na de voeding gewogen, dus toen had ik het nog steeds. )



Mijn dochter is ook begonnen op poedermelk trouwens. Daar is geen woord, wat zeg ik, geen letter aan vuilgemaakt. Niet door de artsen, niet door de verpleegkundigen en ook niet door mij. Ik had nog geen melk en zij moest wel voeding binnenkrijgen. Ik heb me maar wat gelukkig geprezen met een goed ontwikkeld alternatief, zodat er geen druk op mij stond om productie te draaien. (Ik weet dat mijn schoonoma de halve prematuurafdeling voorzag van melk, omdat zij teveel had en de afdeling tekort kwam. Lang leve de vooruitgang, díe stress hebben we niet meer!)



De controledrang (die ik ook had, er was me immers al zo veel door de vingers geglipt) kon ik weer prima kwijt in lijstjes met kolfopbrengst trouwens. (Zie je, voor alles is ook een borstvoedingsoplossing. )



Dat gevoel, daar heb ik me tot mijn stomme verbazing overheen kunnen zetten. Met betrekking tot de bevalling had ik het in die zin niet, dat een keizersnee mijn lichaam voor mijn gevoel nog meer aan zou tasten dan gewoon de opening gebruiken die ervoor bedoeld is, dus ik wilde juist liever normaal bevallen. Maar met betrekking tot de borstvoeding had ik niet kunnen verzinnen dat ik ooit terecht zou komen op het punt waar ik nu sta.



Vervelend dat jij dat gevoel zo sterk hebt (had), dat het je daadwerkelijk in de weg stond om te gaan voeden (en om te gaan bevallen).

Qwerty, het komt zoals het komt. Mijn anti-broed gevoelens komen misschien ook voort uit onwetendheid. Ik was al 36 toen ik zwanger werd maar had nog nooit aan kinderen krijgen gedacht. Ik was bang voor alles wat er met me gebeurde en wilde zoveel mogelijk controle houden.

Ik ben nog nooit zo blij geweest als toen mijn menstruatie weer op gang kwam na de bevalling, dat betekende voor mij dat ik weer gewoon de oude was en een punt kon zetten achter mijn onvermijdelijke lichamelijke moeder-rol.

Borstvoeding zou dit proces nog maandenlang hebben verlengt.

Je kunt het zien als egoïstisch maar ik heb echt ontzettend mijn best gedaan.

Oh, Chicha, ik bedoelde geen kritiek te geven hoor. Het komt inderdaad zoals het komt. En op basis van de voor jou belangrijke argumenten maak je dan gewoon je eigen keuze. Zo werkt het nu eenmaal. Mijn post was geen pleidooi om in retroperspectief toch de optie "fulltime kolven" te heroverwegen ofzo. (Hell nee, dat raad ik niemand aan.) Ik vond het alleen grappig om op te merken dat ik die controledrang ook had in het begin en dat dat zich bij mij uitte in borstvoedingslijstjes. (Luiers hield ik dan weer niet bij. ) Die opmerking over dat voor alles een borstvoedingsoplossing is, is niet meer dan flauwigheid van mij. Dat is niet waar namelijk.

quote:qwertu schreef op 16 oktober 2008 @ 11:43:

Lilla, bij mij ging het specifiek om de belasting van de nieren an sich, los van de limieten dus. Mijn redenatie is dat als er een limiet aan zit, je per dosis waarschijnlijk ook wel een grotere belasting zult hebben. Ik weet niet of die redenatie waar is, maar in ons geval (erfelijke nierziekte) vond ik boerenverstand voldoende om 'm in het rijtje "voordelen van borstvoeding" te zetten bij mijn persoonlijke afweging.Is je boerenverstand gebruiken niet juist ook gewoon voor b.v. kiezen omdat dat de geëigende voeding voor mensenbaby's is? Koemelk is voor kalfjes en kan als het erg bewerkt is, ook voor de voeding en groei van mensenbaby's zorgen Maar waarom een alternatief kiezen als het beste ook voor handen is? Waarom gaan niet meer mensen uit van het meest logische aspect? (dit niet zozeer tegen Qwertu, want zij hoeft niet overtuigd te worden, maar ik haak even aan bij het boerenverstand wat zij noemt)

Mirjam, d'r zegt toch niemand dat dat niet zo is? Er zijn alleen argumenten te verzinnen waarom je de meest voor de hand liggende voeding níet wilt of gaat geven. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen "ik kies voor borstvoeding omdat je met de fles... [vul maar in]". Zo lang we de andere kant op redeneren, denk ik dat je er vanuit mag gaan dat iedereen als uitgangspunt hanteert dat borstvoeding het voor de hand liggendst is, tenzij.

Ik heb niet de hele discussie doorgelezen, maar hebben we TO nog een keer teruggezien? Of is die afgehaakt inmiddels?

Ook zegt qwertu dat dit "boerenverstand-argument" in haar persoonlijke afweging een rol heeft gespeeld. Dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn natuurlijk, bovendien hoeft het niet zo te zijn dat iedereen borstvoeding tegenwoordig nog als het meest logisch of voor de hand liggend ziet. Ik vind lopend naar mijn werk (30 km verderop) niet logisch wanneer ik een auto voor de deur heb staan, om maar eens even advocaat van de duivel te spelen....... (voor iedereen hierover valt, het is niet mijn bedoeling om een rechtstreekse vergelijking tussen borstvoeding en lopen te trekken natuurlijk, ik wil alleen maar aangeven dat tijden veranderen en dat naargelang de vooruitgang vordert dingen vanuit een ander gezichtspunt gezien kunnen worden).

Inhoudelijk ben ik het overigens t.a.v. borstvoeding wel met je eens hoor mirjam, ik geef ook heel bewust borstvoeding. Ik vind alleen veel argumenten die voor bv (of liever gezegd tégen flesvoeding) gebruikt worden niet helemaal steekhoudend, terwijl ze vaak wel zo gebracht worden.

Tijdens mijn beide zwangerschappen was mijn uitgangspunt dat ik borstvoeding zou gaan proberen, maar ik er geen drama van zou maken als dat om een bepaalde reden niet lzou lukken. Bij mijn oudste ben ik toch na een maand er een fles bij gaan geven. Er was een week dat de baby werkelijk om het uur kwam en gewoon maar niet verzadigd bleek te zijn. In die helaas nog geen internet en op het bureau vonden ze dat ik er geen halszaak van moest maken, dat mijn eigen rust(dat lukte me echt niet met een baby die binnen het uur weer voor voeding kwam) ook belangrijk was en dat ik als ik door een maar steeds hongerige baby oververmoeid raakte, dat ook niet goed was voor het gezin en natuurlijk ook voor mezelf. Dus ik hakte op een gegeven moment de knoop door, na weer een nacht niet te hebben geslapen(ik kreeg behoorlijk wat slaapproblemen in die tijd, ben nooit een goede slaper geweest, kleinigheidjes kunnen al mijn slaap ondermijnen) en gaf ik als laatste avondvoeding een flesje. Poeh, de baby ging direct slapen en pas in de vroege ochtend werd ze wakker. Dat trok me eigenlijk over de streep, want het was ook meteen de eerste nacht dat ze zo lang sliep. Toch gaf ik de borstvoeding niet meteen helemaal op, maar ik koos ervoor om de voeding aan het begin van de avond te vervangen door een flesje. Ik heb nog wel een poging gedaan met kolven, maar het schoot helaas niet op. In ieder geval, baby was weer happy, mama weer happy. Tijdens de tweede zwangerschap hetzelfde uitgangspunt, borstvoeding proberen, maar deze keer was er een probleem met mijn schildklier dus het liep niet helemaal zoals het lopen moest en ik was eigenlijk ook blij dat ik een alternatief had. Ik heb nooit meegemaakt dat mensen opmerkingen maakten over het soort voeding dat ik aan mijn baby's gaf. Mijn familie bemoeide zich er niet mee. Mijn oudste zus had haar dochter van dag 1 met flessenvoeding gevoed, zij zag borstvoeding geven helemaal niet zitten. Ik vond dat dat haar zaak was en ik heb me daar echt niet mee bemoeid. Ik zeg maar vaak zo, beter een gelukkige moeder die de baby een flesje geeft dan een ongelukkige moeder die er bijna aan onderdoor gaat omdat het met de borstvoeding gewoon niet lukt. Ik blijf er wel bij, borstvoeding zal voor een baby het beste zijn, maar het is niet slecht als een baby niet met de borst gevoed wordt maar met de fles.

Toen ik zwanger was werkte ik als verpleegkundige op de kraamafdeling van een ziekenhuis. Een plek waar je 80% van de tijd kraamvrouwen tegenkomt die helemaal voor de BV gaan. Wanneer het niet van een leien dakje ging werd alles op alles gezet om de BV toch te laten slagen. Eigenlijk zat er voor mijn gevoel een grote druk op het hele BV-gedoe. wanneer een moeder besloot voor FV te gaan werd ze er toch lichtelijk op aan gekeken. Er was voor mij dan ook geen twijfel over mogelijk of ik BV zou gaan geven. Ik wilde tenslotte het beste voor mijn kindje.

Toen mijn zoontje 3 weken te vroeg werd geboren bij een gewicht van 2400 gram, wist ik hoe hard hij de moedermelk nodig had. Maar hoe vaak ik hem ook aanlegde, er kwam nooit genoeg uit mijn borsten om hem een hele voeding te geven. Het gevolg was dat hij elk uur wilde drinken, constant aan het huilen was, en het echt 1 groot drama werd voor ons allebei. Voor hem omdat ie met zn 2400 gram geen enkele reserve had om op te teren en (waar ik van overtuigd ben) dagen lang honger leed. En ik omdat ik, door een stressvolle en drukke zwangerschap, eigenlijk al helemaal uitgeput was. Ik gaf mijn zoontje op aanraden van een lactatiekundige af en toe een flesje bij, en bleef m continu maar weer aanleggen. Ik werd er helemaal gek van, maar bleef stug volhouden. Uiteindelijk, na weken lang aanleggen en kolven (daar was ik serieus wel 9 uur per dag mee bezig) ben ik met de BV gestopt toen mijn zoontje 30%BV kreeg en 70%FV. Ik was weer aan het werk en de melkproductie liep zo enorm terug dat ik er echt genoeg van had. 4 en halve maand heb ik het volgehouden. Nooit volledig gered met mijn melk, helaas. Maar wat was het uiteindelijk heerlijk en een opluchting om de fles te geven! Gewoon elke 3 uur een flesje, lekker de deur uit kunnen zonder van te voren te bedenken waar ik zou moeten voeden (want in het openbaar heb ik er een hekel aan, dat is echt niks voor mij). Ik heb er geen spijt van, maar bij een eventuele volgende zwangerschap ga ik er nog maar eens over na denken. Het is het proberen waard maar als blijkt dat het niet lukt dan is dat maar zo. Dan stop ik meteen!

biol, het is zeker niet zo dat bv allergieen voorkomt, maar het verkleint de kans, dus zeker bij allergieen in de familie is het verstandig te beginnen met bv, dan nog heb je geen zekerheid (duidelijk, kijk maar naar je nichtje en neefje) maar het kan wel helpen. Een allergische aanleg zit in een kind, bv kan hoogstens helpen die aanleg niet naar buiten te laten komen of wat te verminderen (simpel gezegd). En verder, inderdaad, begin er gewoon mee, bereid je goed voor, ga ervan uit dat het zeker in het begin lastig en moeilijk is, maar dat na een tijdje, het misschien zelfs wel leuk en makkelijk wordt! en elke slok is meegenomen en als jij na een paar dagen / weken/ maanden het genoeg vindt, is het genoeg, als je dat in je achterhoofd houdt, begin je al een stuk relaxter met de bv. Succes!