twee liefdes...........nieuw topic...

lieve genoeg,

heb je berichtje ontvangen. wil echter absoluut anoniem blijven en graag hier met je blijven schrijven. Hoop dat je het begrijpt.

veel sterkte lieverd!! Redt je het een beetje?



@Sal

dat wat jij beschrijft over stabiel gezin etc. voel ik ook zo. tegelijkertijd merk ik dat ik snel geirriteerd ben, juist naar mn kids toe, omdat ik gewoon geen raad weet met mn gevoelens op het moment. Ben teveel met nr 2 bezig. moet het echt gaan doorbreken want hier wordt niemand gelukkig van. Ja ik af en toe in de gestolen momenten, maar wegen die op tegen het wachten tot een smsje of een ander teken van leven? ben ik dan zo onzeker dat ik niet zonder aandacht en bewondering van een ander kan buiten mn eigen man?!! Dat zijn dingen waar ik erg mee worstel op dit moment.

Sterkte meid! Hoop dat jij sterk bent en uit de spiraal breekt.

lfs P

Hallo allemaal,

Sorry, maar echt even geen puf om te reageren, gebeurd soms he? Ik ben helemaal op, zo druk gehad op mijn werk, vanaf zaterdag heerlijk met mijn gezinnetje op vakantie.

Met nr. 2 geen contact op dit moment, ik weet gedeeltelijk waarom hij stil is, het andere deel weet ik niet, maar kan er wel naar raden. Heeft overigens niets te maken met wat er is tussen hem en mij, maar heb het er wel heel moeilijk mee/maak me zorgen om hem, omdat ik vermoed dat hij heel veel verdriet heeft op dit moment.

Dit zijn dus de momenten dat ik het haat om nr. 2 te zijn....



Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

Even een update-tje: gelukkig heb ik contact gehad met nr. 2.

Laatst zei ik tegen een vriendin: "Nr. 2 kan me maken en breken.", dat klopt, hij kan dat, meer dan mijn nr. 1, want ja, nr. 1 is er altijd, dus dan geen onzekerheid, zorgen deel je dan met elkaar, bij nr. 2 ligt dat anders, zeker als het stil is van zijn kant.

Ondanks dat we toch heel zeker zijn van elkaar, breken zulke dagen zonder contact (als ik weet dat hij het moeilijk heeft) me echt op. Zeker nu, nu ik zo moe ben en weet dat ik vanaf a.s. zaterdag een week lang geen contact met hem heb.

Hoe puberaal ook, na dit contact kan ik met een gerust hart een week op vakantie.



Pffff, ik moet er niet aan denken dat ik ooit zal moeten kiezen, want ik kan dat echt niet!!! Alle respect, petje af, diepe buiging voor degenen die dat wel kunnen, wel die beslissing hebben genomen.



x Knipoogje

Knipoogjes,

wat fijn voor je! bij mij kan nr 2 me ook maken en breken, dat merk ik vandaag ook weer al te goed...

Ik wens je een hele fijne vakantie! Geniet ervan meid.

Lfs P

Pinky thnx!!!!

Ik merk inderdaad dat ik vandaag veel meer mezelf ben dan gisteren, wat een tr.... zijn we eigenlijk he? Haha!



Iedereen die meeleest en meeschrijft, heel erg veel sterkte tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

Hé meiden,



Voor diegenen die mij niet kennen, ik ben een oudgediende hier...Eigenlijk wil ik alleen maar zeggen dat ik nog steeds met jullie meelees èn meeleef!! Heerlijk dat dit forum er is. De enige manier om even van je af te praten, e.e.a. voor jezelf op een rijtje te krijgen.



Update van mijn situatie (voor hen die dat nog weten): Nadat nr. 2 (begin april) vertelde dat hij privéproblemen had en geen gevoelens meer voor mij had, hebben we minimaal contact gehad. Alleen maar als het noodzakelijk was (sociale levens lopen door elkaar).

Ik heb toen alles op alles gezet om hem uit mijn systeem te krijgen en hem te zien als vriend. Na een aantal maanden ging dit eigenlijk heel goed. We hebben zelfs anderhalve week samen op de camping gestaan in Italié.Ik was zelf gewoon verbaasd!! Om die vakantie heen hadden we geen contact per telefoon of sms. Dit blijkt dus echt te werken...radicaal kappen!!! Na vijf maanden was mijn leven weer rustig, ik kon me weer op nr.1 en mijn gezin focussen zonder moeite, zonder nr.2 die altijd op de achtergrond was. Heerlijk!! (nu was het bij mij net als bij knipoogje ook de slagroom op het toetje, want ik blijf zeggen dat nr.1 en ik het heel goed hebben!)



Dit zou dus het einde van een successtory moeten zijn...Maar helaas! Eind augustus vertelde nr.2 mij dat hij mij en ons contact miste en dat zijn gevoelens voor mij er nog wel bleken te zijn. BENG!!!! Ik heb hem echt met open mond aan staan kijken.Op dat moment bleken mijn gevoelens ook in volle hevigheid weer naar boven te komen. Alles waar ik zo lang over gedaan had om weg te stoppen kwam weer terug! Eerst was ik dolgelukkig, zag het als een nieuwe kans voor ons. Nu, een aantal maanden verder blijkt het gewoon weer hetzelfde te gaan. Hij bepaalt de regels. Als hij zeker is van mijn gevoelens laat hij me "zwemmen" en als ik 't een keer opbreng om een week niets te laten horen, gaat hij bellen etc...Kortom aantrekken en afstoten. Ik geloof echt wel dat hij om mij geeft maar hij wil toch afstand bewaren zegt hij. Hij is weer bang om er te ver in te gaan. HAD DAN NIETS GEZEGD!! Heel mijn leven staat weer op zijn kop! Ik baal er zo van dat ik weer terug bij af ben, terwijl ik al zò ver was met mijn verwerking.

Ik weet nu al dat dit tot niets gaat leiden maar ik weet ook even niet wat ik wil. Ik denk erover om zelf het contact weer te af te kappen. toch vind ik dat moeilijk. Ik weet nl. dat hij daar gelijk mee akkoord gaat en in de slachtofferrol gaat zitten.

Pffff.....Lastig hoor! Mannen!!!



X Lois

Lois hug!

Glimlach hier, volgens mij lezen er nog heel veel "oudjes" mee en soms reageren ze. Ik vind het fijn om te weten hoe het met die "oudjes" gaat en hier wat te lezen van ze. Ik vraag me weleens af hoe het met die "oudjes" gaat, namen ga ik niet noemen hoor, dan vergeet ik vast iemand. Wel heb ik laatst het "oude forum" weer eens doorgekeken. Het linkje zal ik even opzoeken voor de liefhebbers en straks even toevoegen in dit bericht.(Grrr...., ik kan het niet meer vinden, ik vraag het even aan Angel, wordt vervolgd)

Meid, wat een toestanden...., je was al zo ver, hoe lang heb je niet het gevoel gehad dat nr. 2 je aan het lijntje hield, dat hij inderdaad de "spelregels" bepaald.

Diep in ons hart weten we wel dat nr. 2 altijd heel speciaal zal blijven, het kost zoveel kracht om je los te maken van nr. 2, hoe vaak hebben we dat hier al niet gelezen. En dan dit...., ik kan je niet vergeten, ik mis je, ik hou van je....., kan me inderdaad voorstellen dat je leven dan in één keer weer op z'n kop staat.

Nu heb je vast het gevoel dat je weer een keuze moet maken, weer opnieuw moet beginnen. Zou het niet zo zijn dat als je nu direct afkapt met nr. 2 het proces van loslaten minder heftig zal zijn?



Volgens mij, maar ik gis ook maar wat..., ben je pas los van nr. 2 als je ook hier niet meer meeleest... Het is voor velen een uitlaatklep dit topic, je deelt zoveel gevoelens.



x Knipoogje

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt Knipoogje. je bent pas echt los als je niet meer meeleest. Toch denk ik dat wij nooit meer echt los gaan komen, juist omdat we zo'n groot geheim meedragen wat zoveel impact op ons verdere leven heeft gehad. Ik denk echt in "mijn leven voor en na nr.2...."

Ook weet ik dat je gelijk hebt voor wat betreft de heftigheid van nu stoppen. Ik wacht nu eigenlijk al te lang, maak 't mezelf steeds moeilijker. Zeker nu we weer een ontmoeting hebben gehad en zijn kussen weer zo heerlijk vertrouwd waren....



Jij weet de balans met nr.2 nog steeds heel goed te bewaren. Er gaat zo''n rust uit van jouw berichten. Zelfs nu hij het moeilijk heeft. Jullie relatie is duidelijk gelijkwaardiger. Jullie zijn zeker van elkaars gevoelens, laten elkaar niet in het ongewisse...Dat moet je wel een heel fijn gevoel geven! Ik hoop dat jullie het op deze manier nog heel lang vol mogen houden.



X Lois

Lieve Lois,

Dank je wel, tranen in de ogen hier, ik hoop het ook, dat mijn nr. 2 en ik nog heel erg lang zullen genieten van elkaar.

De laatste keer dat we elkaar zagen, liepen de emoties wel hoog op hoor, we willen meer van elkaar, maar willen ons ook aan onze belofte houden, het toefje slagroom.



Glimlach, ik kan het me zo goed voorstellen dat je weer voor de bijl gaat, hij zit in je bloed he?

Ik denk ook eigenlijk dat we nr. 2 nooit helemaal los kunnen laten, kijk maar naar doorelkaargeschud.

Doe wat je hart je ingeeft, misschien een verkeerd advies, want ook jij weet dat er een verschil is tussen verstand en gevoel.

Grote knuffel voor je! Ik leef met je mee.



Sarah Scott heeft het linkje gevonden, ik speel het aan jullie door.

twee liefdes...........nieuw topic...

Lukt het niet hier, kijk dan even naar haar bericht bij de Moderator van vandaag 17.30 uur



Ik ga de laatste dingetjes strijken, morgen een week op vakantie met het gezinnetje.

x Knipoogje

Marla, dank je wel, ja, heel fijn dat het nu weer goed gaat met mijn nr2, en wat heb ik een bewondering voor jou dat je je er zo goed doorheen slaat en de anderen hier nog steeds lief advies geeft,

Flamenco, ook voor jou, het moeten kiezen is heel moeilijk ,

Genoeg, gaat het??

Lois, ja, loslaten, ik weet wel dat het de tweede keer bij mij beter ging, het verdriet was er wel, maar ik had toen goed afscheid kunnen nemen,

Lenneke, toch beter he het te accepteren dan er tegen te vechten,

Knipoogje, ik wens je een hele fijne vakantie, genieten maar, en nr2 gaat evengoed 'mee', want die zit in je hart!

Zelf heb ik nr2 2x gezien sinds ik de vorige keer schreef, heel fijn en speciaal, heb nog nooit een man meegemaakt die zo met me meeleeft, en bv alleen al een kaartje van hem is me zo dierbaar,

Salle, welkom hier, het is fijn hier je verhaal kwijt te kunnen, en alle anderen, groetjes van Anna

he allemaal...

hier nog zo'n oudgediende, die idd ook nog steeds mee leest en leeft met dit forum. Ik zie dat er met mij nog een aantal anderen zijn die dit ook nog steeds doen en dat er ook zijn die gewoon blijven schrijven (Knipoogje, Anna..)



Lois... wat zul je het moeilijk hebben, je zo terug naar af gegooid voelen. ajb doe jezelf niet weer zoveel verdriet en kap het contact af. Het spel van aantrekken en afstoten doet te veel pijn en dat verdien je niet! Helaas spreek ik uit ervaring. Hoe luidt het gezegde ook weer? een ezel stoot zich niet 3 x aan dezelfde steen???

Voor mezelf sprekend; dus wel In een notedop even, vorig jaar hebben nr2 en ik elkaar weinig gezien, tot eind v/h jaar het contact weer enigszins terug kwam en het tot een paar ontmoetingen leidde begin dit jaar, wat ook weer zooo vertrouwd aanvoelde, is het nu weer helemaal stil sindsdien. Nog erger, kort nadat we de laatste keer bij elkaar waren heeft hij nu wel een relatie waarmee hij zeer serieuze plannen heeft..... en dat doet pijn, heel veel pijn. Ik dacht vorig jaar en begin dit jaar nog dat ik het wel aan zou kunnen, sterk genoeg was.... niet dus.





Flamenco niet makkelijk allemaal he! Ik wens je sterkte.



Marla, de dingen die je schrijft zijn zo waar...

de zin 'Ik voelde dat ik niet gelukkig zou worden als ik mijn man en kinderen zoveel verdriet aan zou doen" geeft me kippenvel al waren er bij ons geen kinderen. Maar nu, na meer dan 2 jaar in deze 8baan te zitten realiseer ik me soms dat dit ook voor mij geldt. En nu.... nr1 heeft er geen zin meer in, ondanks alle gesprekken, het vragen om begrip, relatie-therapie, enz. enz.

Ben dus eigenlijk met lege handen achtergebleven en vraag me nog vaak af of het dit allemaal waard is geweest, want met nr1 had ik het niet slecht.



X teKa

Oooh wat een ontzettend lieve berichtjes!!! En in elk berichtje wel herkenning, ongelooflijk............

Ik heb eergister afscheid genomen van mijn nr2.

En weet je; het was mooi, het leek wel een film, twee mensen die elkaar omhelsen, tegen elkaar aan blijven staan, wetend dat je om elkaar geeft maar het onmogelijk maakt om samen verder te gaan. Allebei nog 1 keer omkijken op hetzelfde moment...

En daar liep ik dan, door het park met de tranen over mijn gezicht. Het voelde niet als liefdesverdriet, het voelde alsof ik nog meer verbondenheid met hem had, dan ik voorheen al had.



Voordat het afscheid plaatsvond, hebben we wat gedronken en gegeten in een cafeetje. Hij liet de beslissing aan mij over. Maar wat kan ik? Ik heb hem verteld dat ik niet belangrijker ben dan mijn kinderen. Moet ik mijn kinderen in een scheiding slepen enkel en alleen omdat mamma gevoelens heeft gekregen voor een ander? Nee.

En als ik dat toch doe? Duizenden kinderen hebben gescheiden ouders, het merendeel "overleeft' het wel. Maar dan? Passen onze levens bij elkaar? Nee.

Ooh, ik kan nog uren doorschrijven hierover maar het komt er op neer dat we elkaar ontzettend leuk vinden, dat het zo bijzonder is dat je elkaar na 11 jr weer tegenkomt (het was een exvriendje van vroeger, ik was zijn eerste liefde) en allebei hebt, pats boem, this is it!!, een ontzettende sexuele aantrekkingskracht hebben op elkaar maar elkaar ook het aller beste gunnen, elkaar voelen in elke vezel van je lichaam....

En toen dat mooie afscheid. Ik ben de hele dag jankerig geweest. De volgende morgen stond ik op (met dikke ogen, help, ik ben zo ijdel) en ik voelde me GOED. Zo tegenstrijdig maar zo voelde het. Het komt, denk ik, puur omdat ik weet dat het een onmogelijke liefde is, van beide kanten. Niet omdat er ruzie is of omdat de ander gekwetst is etc. Ik weet dat ik in zijn hart zit en hij bij mij. Dat is nu voldoende.

Ondanks het feit dat ik nu totaal geen behoefte heb om contact met hem te hebben, zweer ik, wed ik, WEET ik, dat we elkaar ooit nog gaan ontmoeten, is het niet over een half jaar dan is het over enkele jaren....

Beetje chaotisch verhaal misschien, nog een ding; jullie heel veel succes en ontzettend bedankt voor de lieve woorden.....

Liefs Sal

Nog een ding; iemand schreef; ik heb bijna geen geduld meer met mijn kinderen (iets van die strekking). Dat herken ik zo erg goed. Toen het tussen mijn nr 2 en mij speelde (in de heftigste periode), toen heb ik voor mijn gevoel alleen maar op de bank gezeten, denkend, malend, vrolijk, verdrietig, dromerig etc. En elke reactie van mijn kinderen was er een teveel. Dat vond ik zo erg en ook dat speelt mee in mijn beslissing dat ik niet belangrijker ben.

Ook het stiekeme gedoe... Is het het waard? Jazeker voor dat moment maar daarna? Weer wachten op een geschikt moment om elkaar te zien (mijn nr2 zit ontzettend veel in het buitenland voor zijn werk) etc etc. Dat maakte dat ik er overall ook niet gelukkiger van werd.

Liefs Sal

Owwww Sallie, tranen in mijn ogen hier, hele grote knuffel voor je!!!! Ik hoop nooit, nooit mee te moeten maken wat jij gisteren hebt meegemaakt. Knap je keuze, logisch dat je voor je kinderen kiest, je gezin, maar wat een pijn, en.... wat een bewondering heb ik voor jou!!!!!

Jij hebt je verstand laten spreken, je gevoel even op de tweede plaats gezet ,alhoewel.... liefde voor je gezin! dat is heel veel gevoel he?

Ik wens je heel erg veel sterkte!!!



Teka, jij ook een hele grote knuffel, meid...... lege handen.... Ik weet niet wat ik moet zeggen om je te troosten, te helpen.

Je weet, ik ben beter met teksten (gedichten) dan gewoon iets te zeggen. Ik leef met je mee, en ook hoop ik nooit, nooit hetzelfde mee te maken als jij meemaakt.



Meiden, ik weet niet hoe ik er over een tijdje bijzit, misschien zit ik dan wel in dezelfde situatie, niemand kan in de toekomst kijken. Wat een pijn moeten jullie hebben in je hart!

Er zijn er al zoveel van dit topic door deze hel gegaan, en toch.... velen blijven bewust kiezen voor 2 liefdes, omdat ze niet anders kunnen? niet anders willen? verslaafd zijn aan nr. 2? houden van nr. 2?

Ik weet het antwoord niet, daarom leef bij de dag, geniet van elke dag, koester wat je hebt.



Deze kreeg ik van iemand die in hetzelfde schuitje zit en deel ik graag met jullie:

http://nl.youtube.com/watch?v=g9I-INOok ... re=related



Een hele grote knuffel voor jullie allemaal!!

x Knipoogjes

Lieve allemaal,



wat is er een hoop geschreven hier zeg! Ik lees jullie verhalen nog steeds.



@Pinky: ik snap het hoor! En het is prima, we blijven gewoon contact houden via het forum. Hoe is het met je?

Trek je het een beetje? Heftig je verhaal te lezen dat je het zo moeilijk hebt. Dikke knuffel ook voor jou en ik hoop dat je je snel weer een beetje beter voelt.



@ Knipoogjes: ik wens je heel veel plezier op vakantie!! Geniet er lekker van! Ik hoop dat je het erg gezellig gaat hebben met je nr 1 en gezin.



@ Salle: wat dapper om het besluit te nemen je nr 2 niet meer te zien. Hoe gaat het met je? Trek je het een beetje. Ikzelf heb toen voor nr 2 gekozen maar ik moet er eerlijk bij zeggen dat het op wat tussen nr 1 en mij. En ik ben blij dat ik, ook al is het met nr 2 niet goed afgelopen, die keuze gemaakt heb. Ook voor mijn kind! Voor mij was het (achteraf) toch wel duidelijk dat nr 1 mij niet kan geven wat ik nodig heb: liefde. En ik vind deze periode ongelofelijk moeilijk en zwaar maar ik voel in mijn hart naast al het verdriet dat ik de goede weg ben ingeslagen. En weet jij echt zeker dat je niet gelukkiger zou zijn als je wel zou gaan voor je nr 2? En past nr 1 bij je? Is het echt zo dat je bij hem wilt blijven of alleen voor de kinderen?



@Teka: dat is heftig, dat je nr 1 niet meer verder wilt. En dat nr 2 een relatie heeft En het gevoel om nu met lege handen achter te blijven is rot (en ook zeer herkenbaar). Wonen nr 1 en jij nog wel bij elkaar? Wens je heel veel sterkte! Wist je nr 1 ook van jou en nr 2?



@ Anna: hoe gaat het met jou? Hier gaat het heel erg met ups en downs. Dat is gewoon balen. Maar ja, de tijd gaat vanzelf verder en de wonden zullen wel helen... Ex-vriend stuurt zo nu en dan een kaartje en ik mis hem nog elke dag. Bijna-ex-man zie ik natuurlijk regelmatig als hij ons kind komt halen maar ik voel gewoon niks meer voor hem. Ik vind hem eigenlijk vooral erg vervelend... Zit in strijd over convenant en dat is nogal vermoeiend. Hij is gewoon totaal niet eerlijk en ik ben blij dat ik nog net op tijd doorzie waar hij momenteel mee bezig is. diepe zucht.



@ Flamenco: wat knap dat je toch gaat voor je nr 1 terwijl je nr 2 voor jou de ware is.



@ Thea: toch verbazingwekkend wat alleen al een emotionele verhouding kan doen. En ja, als je nog van iemand houdt blijft het gewoon moeilijk hem uit je hoofd en hart te krijgen. Zat er maar een knopje in ons die we om konden zetten. Wat zou dat makkelijk zijn zeg!



@ Lois: lijkt me toch wel een beetje moeilijk hoor, jouw nr 2 (niet vervelend bedoeld). Maar hij kan je idd beter gewoon los laten. Dat aantrekken en afstoten is gewoon ontzettend vermoeiend. En ik vind het ook niet helemaal eerlijk van hem. Eigenlijk hoop ik dat je snel van hem af bent.. (of mag ik dat niet zeggen?). Ik vind het niet getuigen van veel liefde hoe hij met je om gaat. Maar goed, hier zit ook een stukje eigen frustratie hoor )



@ Lenneke: heeft zijn vrouw helemaal niks door? Als ik jouw verhaal lees ligt het er best dik bovenop. Kijk je wel uit ajb?



Nou dames, ik hoop dat ik iedereen een beetje gehad heb nu Voor degene die ik vergeten ben: sorry.



Als ik naar mezelf kijk geeft het me, naast het verdriet, toch ook een stukje rust. Ik had dan wel een relatie dat nr 1 en nr 2 van elkaar af wisten maar ik voelde me overal tekort schieten. En ik ben zeer blij daar vanaf te zijn. Heb ook nu totaal nog geen zin in een nieuwe relatie (alhoewel ik knuffelen, kussen en verliefdheid wel mis). Er weer in te investeren enzo, dat breng ik gewoon niet op.



Een vraagje in het algemeen: ik vraag me toch af hoeveel vrouwen die hier schrijven zich laten leiden door angst. En dat ze daarom bij nr 1 blijven. En komen de meesten van jullie niet toch wat tekort bij hun nr 1? Ikzelf heb altijd hard ontkent dat dat zo was maar als ik er achteraf eerlijk naar terug kijk dan was het in mijn geval wel zo. Ik bedoel het totaal niet als aanval hoor, maar ik ben gewoon heel erg benieuwd hoe jullie hierin staan.



Wens ik iedereen ongelofelijk veel sterkte en kracht.

En allemaal een dikke knuffel (heb er nu genoeg over hahaha)

liefs, genoeg

Vooral angst om nr 1 pijn te doen. En bij mij komt daar bij angst dat de beslissing om met nr2 verder te gaan, uiteindelijk voor nr2 ook niet goed is. Hij is 10 jaar jonger dan ik ben, staat aan het begin van een veel belovende carriere, wil graag een gezin stichten, en ik kan geen kinderen meer krijgen. Nr2 wilde mij zo als ik ben, maar ik ben bang dat dat op den duur niet genoeg voor hem zou zijn.

Teka, het klinkt zo verdrietig als jij zegt dat je niet weet of dit het allemaal waard was geweest omdat je eigenlijk met lege handen achter bent gebleven. Heel veel sterkte.

Salle, alles wat je schrijft is zo herkenbaar. Het verschil is dat mijn nr2 en ik samen werken. Aan de ene kant ben ik blij dat ik hem op het werk een paar keer in de week zie, aan de andere kant is het hierdoor moeilijk om dit hoofdstuk in mijn leven af te sluiten. Soms hebben we nog hele emotionele gesprekken. En op het moment organiseren we samen een gezellige avond voor onze afdeling. Op verzoek van een groot deel van het team, omdat het vorig jaar zo'n succes was. Alles wat we samen doen, slaagt gegarandeerd.

Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties.

Thea, hoe gaat het met jou nr2?

Lois, het blijft moeilijk. Ik moet toe geven dat het gedrag van jou nr2 me wel een beetje ergerd. Ik krijg het gevoel dat hij alleen aan zich zelf denkt.

Iedereen die hier meeleest en schrijft, heel veel sterkte in de moeilijke momenten en probeer te genieten van de mooie momenten.

Zou angst me bij mijn nr1 houden? Tja, ik denk het wel.

Passen we bij elkaar? Ja op zich wel.

Pas ik bij mijn nr2? Twijfel, ik weet het niet.

Mijn nr2 staat op zo'n ander punt in zijn leven dan ik nu sta. Nr2 is jonger dan ik ben, heeft geen behoefte aan kinderen, reist 6 mnd per jaar voor zijn werk etc. Hij heeft totaal geen benul van het hebben van een gezin.

Als ik ga scheiden van mijn nr1 dan wil ik wel naar verloop van tijd samen wonen met mijn nieuwe liefde, is dat nr2 dan zal ik op mijn tenen moeten lopen om twee werelden tevreden te houden. Mijn kinderen (die errug druk zijn en mijn nr2.

Mijn nr1 heeft hetzelfde doel als ik in het leven; gezin.

Maar inderdaad angst houd mij ook tegen; en dan denk ik aan alle dingen die daarbij komen kijken; financieel, het geen "gezin" zijn etc etc.

Daarbij komt; mijn leven is geen hel ofzo, het is goed te doen zeg maar leven met mijn nr1, alhoewel er natuurijk wel dingen zijn.

Het afgelopen jaar zijn er verschillende stellen in mijn omgeving uit elkaar gegaan. En geloof me, dat ging gepaard met zoveel ellende, vooral voor de kinderen. Dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen, echt niet. Ik ben er van overtuigd (zoals in mijn vorig berichtje staat) dat ik mijn nr2 ooit wel weer tegenkom, in een andere fase in ons leven. Misschien leef ik in een waan maar zo voelt het voor mij op dit moment.

Alhoewel ik niet alle stukjes heb gelezen en dus ook niet per persoon kan reageren wens ik jullie veel sterkte en kracht toe.

Dikke knuffel allemaal! Liefs Sal

Hallo allemaal



Allereerst bedankt voor jullie advies. genoeg: Het ligt er idd dik bovenop. Ik ben zoveel van die man gaan houden dat ik moeite moet doen om in de realiteit te blijven. Anna: Ik geniet er teveel van denk ik. Thea je hebt gelijk ik moet echt goed uit gaan kijken. Salle wat knap van je om die keuze te maken...sterkte meid. Geniet van je gezin en vooral van je kinderen. Maar door julie advies ben ik wel echt na gaan denken. Helamaal stoppen kan ik niet maar ik ga zeker afstand nemen. Zijn vrouw is idd vaak in de zaak. Het wordt te gevaarlijk. Ook zij kan ineens binnen stappen....als we betrapt worden is het leed niet te overzien. Ik ga het doen hoor minder kontakt......nou ja op dat gebied dan. Want hij is mijn baas en ik heb steeds met hem te maken. Als ik aandacht krijg van hem en we hebben stiekem sex.....hoor ik niks, ben ik helemaal van de wereld. Alleen maar genieten van hem. Ik moet het wat los gaan laten, uitkijken jullie hebben gelijk. Het moet!!!!! Het zal heel moeilijk zijn. Ik hoop dat het me lukt. We zien wel wat de toekomst ons bied. Als we echt van elkaar houden (wat hij wel steeds zegt) kunnen we altijd nog voor elkaar kiezen. Ik ga wat afstand nemen en meer mijn verstand gebruiken....



Groetjes Lenneke

oh lenneke, succes joh! Ik hoop dat het lukt om wat meer afstand te nemen. Bij mij is het wat makkelijker omdat ik weet dat hij de komende tijd niet in het land is. Maar als je, zoals jij elke dag met hem werkt.... lijkt me echt heel moeilijk.

Ik herken wat jij schrijft; als je bij hem bent, zie en hoor je helemaal niets...

Ik weet nog dat ik een moment had, dat ik dacht; als mijn man erachter nu achter komt, boeit het me niets dan is de keus misschien sneller gemaakt.

Vooralsnog ben ik er helemaal nuchter onder. Het enige wat ik nu een beetje mis is de spanning. En daardoor ga ik weer denken; was hij wel zo heel speciaal? Ik maak me er maar niet te druk om.

Lenneke, is het bij jou zo dat je je man wilt verlaten voor hem?

Liefs Sal

Hoi meiden!

Daar ben ik weer... hopelijk herkennen jullie mij nog.

Ik had toender tijd een bericht achter gelaten dat nr.2 toch niet mijn cup of tea is en dat ik weer voor nr. 1 ga.



Er gaan op dit moment zoveel gevoelens door me heen. Ben nu al ruim 2weekjes bij mijn nr. 1 weer ... hij weet er alles van af van mijn nr. 2 en hij geeft ons relatie helemaal een 2de kans. Nooit heb ik hem horen verwijten of iets dergelijks..

maar hoe liever nr.1 weer doet.. hoe meer ik nr. 2 mis...



Met mijn nr. 2 heb ik nog steeds contact... in het begin niet zo... want ik probeerde me echt te richten op mijn nr. 1 maar het wil maar niet lukken... ik miste nr. 2 TE erg! En afgelopen weekend hebben we afgesproken en we waren onafscheidelijk! Het was zo heerlijk om in zijn armen te zijn!! En de sex is zeker wel tig x beter dan met mijn nr. 1.



En of jullie geloven of niet... sinds dat ik terug ben bij mijn nr. 1 hebben we nog geen sex gehad... hij wilt wel... maar ik kan het niet.. omdat nr. 2 nog altijd in mijn hart is... het lijkt wel een verraad als ik met mijn nr. 1 zou doen terwijl nr. 1 mijn man is..



Oh... zucht... ik weet niet hoe ik eruit kom hier uit deze situatie... ik wil nu zo graag met mijn nr. 2 verder... onze gevoelens zijn zo sterk nu voor elkaar, ik word er alleen maar doodongelukkig van als ik eraan denk dat we niet echt meer samen zijn, maar daar tegenover... ben ik pas sinds januari getrouwd met mijn nr. 1 en hij echt zijn best doet voor ons huwelijk en mij ook nooit kwalijk heeft genomen dat ik vreemd ben gegaan en hem zo liet stikken... Buiten dat zullen zijn familie en mijn familie mij nooit vergeven als ik met mijn nr. 2 verder zou gaan...

Om achter de rug om van nr. 1 verder te gaan met nr. 2 kan ik hun beiden ook niet aandoen! En ik kan het gewoon niet... met 2 mannen in dezelfde periode sex hebben... Ik voel me dan zo smerig...

Hebben jullie daar geen problemen mee trouwens??



Dikke knuffel... hehe

@Genoeg, fijn dat je het begrijpt. het gaat op en af hier. probeer echt wat meer afstand te nemen maar lukt niet zo. hij is gewoon te lief. heeft ook heel goed door dat ik het er moeilijk mee heb. maar als hij dan voorstelt dat ik me niet zoveel van hem moet aantrekken, wil ik juist weer meer initimiteit. en zo draai ik in een kringetje rond.



@Salle, jemig wat een indrukwekkend verhaal over je afscheid van nr 2. zo zou het bij ons ook echt kunnen gaan en zo ging het bijna al afgelopen vrijdag. ik heb alleen niet het lef om een "laatste" keer af te spreken. Maar denk wel bij iedere keer dat we elkaar zien, zou dit de laatste keer zijn, zou ik hierna kunnen opbrengen om geen contact meer te zoeken... Tot nu toe niet gelukt dus.

Kan me voorstellen dat je de spanning mist. Ik wil soms mn telefoon het raam uitgooien, altijd maar weer kijken of ik een berichtje heb , echt zielig gewoon! (spreek voor mezelf he!)



@hehe, ja ik herinner me je nog wel hoor!. Vond het zo goed van je dat je toen je erachter kwam dat nr 2 toch niet jouw cup of tea was, weer helemaal voor nr 1 zou gaan. ben dan ook verbaasd om nu te lezen dat je hem toch weer vreselijk mist. Je weet tenslotte nu wel hoe het is om met hem te wonen..(je was toch bij hem ingetrokken destijds..?) Enfin, wens jou ook heel veel sterkte toe en een knuffel.



Voor iedereen die ik ben vergeten hier

lfs P

hoi pinky,

Haha, die telefoon he?! Ik werd er ook niet goed van...

Voortdurend die telefoon in de buurt. Je pols bijna breken als ie afgaat etc etc. Dat is ook 1 vd dingen die mij tegen gingen staan. Een paar weken geleden (teon nr2 en ik geen contact meer hadden, op zijn initiatief) kreeg ik weer een beetje rust qua mobiele telefoon. Ik kreeg niet meer een appelflauwte als ie af ging etc. Dus liet ik mijn telefoon ook gewoon weer 24/7 aanstaan. En ja hoor, juist op dat moment smste HIJ. En teoen begon het weer van voor af aan. (tot vorige week).

Het is vandaag precies een week geleden dat mijn nr2 en ik "afscheid" hebben genomen. De eerste paar dagen was er rust, toen ging ik balen en gisteravond reed ik naar huis en miste ik hem zo , dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg....

Ik had een ontzettend drukke dag gehad op het werk en een avondvergadering die ik moest leiden. Ik reed moe naar huis en dacht; in ZIJN armen mijn dag vertellen met een wijntje en een sigaret, dat is wat ik wil.

Thuis zat mijn nr 1 te wachten. Ik kon ook mijn verhaal kwijt, dat was het niet maar mijn hart is nog niet bij hem.

(als ik te warrig ben, dan hoor ik het wel he, haha)

Pinky succes met afstand nemen, moeilijk he?! Ik denk aan jullie hoor. En ik ga vandaag eens proberen niet aan mijn nr2 te denken...

Liefs sal

Hallo Allemaal,



Ik ben nieuw op het forum en heb met veel bewondering en herkenning jullie verhalen zitten lezen.



Zelf heb ik sinds twee maanden 2 liefdes en sta nog helemaal in de beginfase en er gaan zoveel emoties tegelijkertijd door mn lichaam, dat ik me soms helemaal nergens meer op kan concentreren.



Het begint bij mij allemaal zo'n 5 jaar geleden. Nadat het uitging met mn ex (na 3 jaar) heb ik zo'n 3 maanden iets gehad met mijn huidige nr2. In de jaren die volgden bleef er wel steeds (seksuele) spanning tussen ons hangen. Er is in die jaren verder nooit wat gebeurt. Hij kreeg een vriendin en ik een vriend en zijn daar beiden ook erg gelukkig mee.



Tot zo'n 5 maanden geleden, ik had nr 2 al bijna een jaar niet gezien, toen ik hem tegen kwam in een café. We raakten aan de praat en de spanning tussen ons was voelbaar. Die avond hebben we gezoend. Na die avond hebben we intensief conact via msn, in het begin voelde ik me erg schuldig en heb de boot wat afgehouden. Tot zo'n 2 maanden geleden, ik kon s nachts niet slapen en was nog wat op internet aan het rommelen en ook nr 2 kon niet slapen en vertelde dat hij een eindje ging rijden ik mocht wel mee. Dit heb ik gedaan en sinds die tijd spreken we eens in de week ongeveer af op verlaten parkeerplaatsen in het bos (het is zo fout ik weet het, maar de kans dat we betrapt worden als we het bij mij doen is gewoon heel groot).



Ik ben nu helemaal in de war, op dit moment kan ik alleen maar aan hem denken, hij is ook gewoon heel lief. hij zegt precies wat ik denk/hoe ik me voel.

Hoi allemaal,



Laat ik beginnen met te zeggen dat het mij verbaast dat velen van jullie vooral over jullie gevoelens bij het vreemdgaan (jullie vreemdgaan) hebben. De spanning, de verliefdheid etc.



Nu ben ik zelf geen heilige en ben in vorige relaties ALTIJD vreemd gegaan. Nu ben ik voor mijn gevoel de ware tegengekomen en helaas kwam ik erachter dat zij in het begin de trouw niet al te nauw nam.



Hiervan heb ik al heel veel pijn gehad en dan heb ik nog geen kinderen en is het niet een affaire, maar een fout geweest met een andere man.



Nu lees ik de berichten in deze topic en ben eerlijk gezegd onder de indruk van de nonchalance van velen hier. En vervolgens, wanneer het misgaat en uitkomt, vinden de meesten hier vreemd als manlief compleet van zijn padje raakt........



Laat ik vanuit mijn mannelijkheid dan zeggen, dat er niets ergers is dan dat je partner verliefd is op een ander. (ik weet het, voor vrouwen net zo erg, maar wel anders....)



Ik probeer het bijvoorbeeld te vergelijken met dat je niet financieel voor je gezin kan zorgen. (dit doet emotioneel heel veel met mannen, ze zijn in hun eer aangetast.)



Misschien sla ik maar wartaal uit volgens jullie, maar ik vind het echt schokkend dat zovelen van jullie zonder scrupules andere mensen waarvan de meesten van jullie nog zielsveel (al dan niet als partner) van houden zo hard kunnen en moedwillig kwetsen.



Wat ik i.i.g. duidelijk wilde maken, is dat je zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid als man (dat wat velen van jullie juist aantrekt.....) compleet kapot gemaakt wordt hierdoor. Als hij dan toch nog verder met je wil (voor mij zou een andere relatie toch echt wel over zijn, ook over 20 jaar met 2,3 kinderen) en simpele eisen stelt, zoals het contact verbreken, dan is dat juist onwijs grootmoedig van deze persoon (ik praat niet voor iedere partner, degenen met een leuke nr.1 weten wel wie ik bedoel) dat hij uberhaupt nog verder wil.



En als het nu andersom is, is dat dan ook ok? Want realiseer je wel, indien je een gewoon seksleven hebt, hij zodra hij de kans krijgt het "recht" zal proberen te trekken, puur uit onzekerheid.



Als de meesten van jullie(en nu praat ik over degenen die nog in de spanningsfase zitten) gewoon eerlijk zijn en zeggen dat er een probleem is, geef je je NR.1 nog een kans om te vechten. Ga je eerst all the way en komt het uit als je al hotel de botel bent, ja, dan verliest hij het altijd....... Ook al blijf je toch bij hem.... Want dan is hij de lul die jou je gevoelens voor nr.2 ontzegt. Het grappige is i.i.g. dat deze topic en de topic over mijn vriend gaat vreemd totaal verschillend worden benaderd terwijl het in principe net zo erg is.



Zoals al eerder gemeld is, het gras is groener bij de buren, maar jij hoeft het niet te zaaien, mesten en maaien....

stefandaan schreef;

Misschien sla ik maar wartaal uit volgens jullie, maar ik vind het echt schokkend dat zovelen van jullie zonder scrupules andere mensen waarvan de meesten van jullie nog zielsveel (al dan niet als partner) van houden zo hard kunnen en moedwillig kwetsen.



Geloof me, stefandaan, het is niet zo zwart/wit als jij schrijft....



stefandaan schreef;

Ga je eerst all the way en komt het uit als je al hotel de botel bent, ja, dan verliest hij het altijd.......



Denk je niet dat er altijd verliezers zijn, jezelf, je man, je minnaar en vergeet de kinderen niet.

Allemaal verliezers. Waarom denk je dat er een topic over geopend wordt?