Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:44
Dit schreef ik ooit op het Gaia topic.
Dit wil ik wel met jullie delen,daar ligt o.a de grondslag.
" ik vraag je of je wist wat je deed toen je het kind ging gebruiken als vrouw.
En hoe lukt het je?
Waar lag de grens waar je te ver ging en niet meer stopte.
En ja ik wist het,ik voelde het maar ik zei niets.
De grens was lang een grijs gebied,het balanceerde tussen goed en fout.
Ik wist het,maar niet wanneer ik het moest zeggen.
Je ging goed fout,heel vaak
En het fout ging voor jou lange tijd goed.
Maar weet je,het gaat met mij al een lange tijd niet goed,door jouw fout.
Ik vraag mij af,wist je wat je deed?
Ik zou het je willen zeggen.
Ik zou willen zeggen dat je mijn lichaam van mij afpakte.
Dat lichaam waar ik het fout al jaren van probeer af te spoelen.
Dat lichaam wat ik zo haat waardoor ik wil dat het verdwijnt.
Weet je dat ik mijn emoties zo heb moeten bedwingen dat ik ze nu niet meer kan reguleren?
Ik weet niet hoe.
Ze zijn er wel,ik hoor ze namelijk.
Ja ik hoor ze,en weet je ze zijn niet echt aardig.
Ze zijn woedend.........op mij.
Bij alles wat ik denk,wat ik doe,wat ik voel schreeuwen ze mij toe.
Dus ik doe maar bijna niets meer.
Dat voelen en denken wil ik ook liever niet.
Dat is moeilijk,maar daar heb ik mijn halve leven al een truukje voor.
Alleen dat truukje,wat zo goed leek te werken.
Dat werkt niet meer zo goed.
Maar dat truukje zit nu vast in mijn hoofd,naast jou.
En dat is best druk in mijn hoofd.
Mijn hoofd wil ik nu ook liever niet meer hebben.
Er blijft daarom maar weinig over van mij.
Wist je dat? dat dat de gevolgen werden?
Vast niet.
Ik ook niet hoor.
Ik zou het je wel willen zeggen.
Of nee,........toch niet.
Want je bent uit mijn leven,dat kon gelukkig,dat was zelfs heel simpel.
Je was namelijk maar zomaar iemand.
En toch,zomaar iemand,heb je zoveel invloed op mijn leven dat ik je niet zomaar iemand kan noemen.
Maar vrees niet zomaar iemand,
ik vertel niets zodat je toch zomaar iemand blijft.
Ik zou namelijk zoveel mensen boos maken en verdriet doen.
En boos en verdrietig zijn is heel naar.
Dat weet ik namelijk.
Dus blijf jij maar zomaar iemand.
Dan blijf ik niemand oke?"
*
Dit wil ik wel met jullie delen,daar ligt o.a de grondslag.
" ik vraag je of je wist wat je deed toen je het kind ging gebruiken als vrouw.
En hoe lukt het je?
Waar lag de grens waar je te ver ging en niet meer stopte.
En ja ik wist het,ik voelde het maar ik zei niets.
De grens was lang een grijs gebied,het balanceerde tussen goed en fout.
Ik wist het,maar niet wanneer ik het moest zeggen.
Je ging goed fout,heel vaak
En het fout ging voor jou lange tijd goed.
Maar weet je,het gaat met mij al een lange tijd niet goed,door jouw fout.
Ik vraag mij af,wist je wat je deed?
Ik zou het je willen zeggen.
Ik zou willen zeggen dat je mijn lichaam van mij afpakte.
Dat lichaam waar ik het fout al jaren van probeer af te spoelen.
Dat lichaam wat ik zo haat waardoor ik wil dat het verdwijnt.
Weet je dat ik mijn emoties zo heb moeten bedwingen dat ik ze nu niet meer kan reguleren?
Ik weet niet hoe.
Ze zijn er wel,ik hoor ze namelijk.
Ja ik hoor ze,en weet je ze zijn niet echt aardig.
Ze zijn woedend.........op mij.
Bij alles wat ik denk,wat ik doe,wat ik voel schreeuwen ze mij toe.
Dus ik doe maar bijna niets meer.
Dat voelen en denken wil ik ook liever niet.
Dat is moeilijk,maar daar heb ik mijn halve leven al een truukje voor.
Alleen dat truukje,wat zo goed leek te werken.
Dat werkt niet meer zo goed.
Maar dat truukje zit nu vast in mijn hoofd,naast jou.
En dat is best druk in mijn hoofd.
Mijn hoofd wil ik nu ook liever niet meer hebben.
Er blijft daarom maar weinig over van mij.
Wist je dat? dat dat de gevolgen werden?
Vast niet.
Ik ook niet hoor.
Ik zou het je wel willen zeggen.
Of nee,........toch niet.
Want je bent uit mijn leven,dat kon gelukkig,dat was zelfs heel simpel.
Je was namelijk maar zomaar iemand.
En toch,zomaar iemand,heb je zoveel invloed op mijn leven dat ik je niet zomaar iemand kan noemen.
Maar vrees niet zomaar iemand,
ik vertel niets zodat je toch zomaar iemand blijft.
Ik zou namelijk zoveel mensen boos maken en verdriet doen.
En boos en verdrietig zijn is heel naar.
Dat weet ik namelijk.
Dus blijf jij maar zomaar iemand.
Dan blijf ik niemand oke?"
*
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:45
ik snap je. maar als je niet het hele verhaal wil vertellen zul je steeds dezelfde reacties krijgen die niet to the point zijn. Dat bleek ook wel de afgelopen tig bladzijden. en er staat al heeel veel van je, kan dit er niet bij? Voor jou is het misschien schockerender dan de ES, maar voor mij en Meds niet. en voor anderen waarschijnlijk ook niet. Als je de helft vertelt, begrijpen mensen je helemáál niet meer.
.
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:52
Tsja,ik weet niet impala.
Ik vind het zelf ook niet schokkend,ben er natuurlijk mee bekend.
Maar voor veel mensen is dit eng. dat maakt op het forum niet uit,wel in mijn dagelijks leven en ik ben dus bang dat bv iemand uit mijn woonplaats dit leest.
(alsof de ander info niet erg is,dat vind ik ook niet fijn,zeker de jeugdervarinegn niet)
Ik vind het zelf ook niet schokkend,ben er natuurlijk mee bekend.
Maar voor veel mensen is dit eng. dat maakt op het forum niet uit,wel in mijn dagelijks leven en ik ben dus bang dat bv iemand uit mijn woonplaats dit leest.
(alsof de ander info niet erg is,dat vind ik ook niet fijn,zeker de jeugdervarinegn niet)
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:55
Geen rare blikken vanaf hier Iry, ik vind je gewoon een heel lief mens.
En ik weet uit eigen ervaring hoe dun de grenzen kunnen worden als je in je jeugd misbruikt, genegeerd wordt, eenzaam bent daarin. Hoe weinig gezond ego je ontwikkelt. En hoeveel gaten er telkens vallen in jezelf omdat je jezelf niet goed kunt afsluiten.
Het is in sommige opzichten heel anders gelopen bij mij, in andere zo'n beetje hetzelfde. Maar er is echt niets geks aan. Hooguit heel zwaar en moeilijk voor jezelf, vanzelfsprekend leven valt dan niet mee. Ik hoop wel voor je, heel erg, dat je er toch hulp bij kunt krijgen om gelukkiger te kunnen leven. Kalmer.
Dikke .
En ik weet uit eigen ervaring hoe dun de grenzen kunnen worden als je in je jeugd misbruikt, genegeerd wordt, eenzaam bent daarin. Hoe weinig gezond ego je ontwikkelt. En hoeveel gaten er telkens vallen in jezelf omdat je jezelf niet goed kunt afsluiten.
Het is in sommige opzichten heel anders gelopen bij mij, in andere zo'n beetje hetzelfde. Maar er is echt niets geks aan. Hooguit heel zwaar en moeilijk voor jezelf, vanzelfsprekend leven valt dan niet mee. Ik hoop wel voor je, heel erg, dat je er toch hulp bij kunt krijgen om gelukkiger te kunnen leven. Kalmer.
Dikke .
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:56
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:58
nee maar daar heb je eigenlijk al wat/veel over verteld. en nu herhaal je dat. als je dat wél durft te schrijven (en dat is ook eerder lang gebeurd en niet terug te draaien), dan kan de rest er toch ook wel bij? het lijkt me juist goed om het eruit te gooien ipv alles op te potten.
bovendien zou je dan eigenlijk je hele topic moeten sluiten want nu kletst iedereen langs elkaar heen - en jij ook. En dan ben je je uitlaatklep kwijt.
en als je er wel open over bent is de kans groter dat iemand je wél kan helpen. Iemand die bv een goeie therapeut kent die jouw problemen wel aandurft.
bovendien zou je dan eigenlijk je hele topic moeten sluiten want nu kletst iedereen langs elkaar heen - en jij ook. En dan ben je je uitlaatklep kwijt.
en als je er wel open over bent is de kans groter dat iemand je wél kan helpen. Iemand die bv een goeie therapeut kent die jouw problemen wel aandurft.
.
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:58
Weet je wat het ook is,
De groep mensen met een zeer langdurige eetstoornis vallen buiten de boot.
Dat is inmiddels erkent door de psychiatrie.
Eetstoornissen zijn nog steeds zeer moeilijk te behandelen en de cijfers van slagen zijn zeer triest.
Daar bovenop zijn de langdurige eetstoornissen een groot probleem.
Je ziet nu heel voorzichtig wat groepen komen voor langdurige eetstoornissen.
Echter dienen die tot nu toe alleen nog maar als klankbord en niet als behandeling.
Gelukkig zijn er ook veel die er wel vanaf komen met slechts wat restverschijnselen.
Dus onmogelijk....daar kan ik ook niet achter staan,dat zou vele de moed in de schoenen doen lopen.
De groep mensen met een zeer langdurige eetstoornis vallen buiten de boot.
Dat is inmiddels erkent door de psychiatrie.
Eetstoornissen zijn nog steeds zeer moeilijk te behandelen en de cijfers van slagen zijn zeer triest.
Daar bovenop zijn de langdurige eetstoornissen een groot probleem.
Je ziet nu heel voorzichtig wat groepen komen voor langdurige eetstoornissen.
Echter dienen die tot nu toe alleen nog maar als klankbord en niet als behandeling.
Gelukkig zijn er ook veel die er wel vanaf komen met slechts wat restverschijnselen.
Dus onmogelijk....daar kan ik ook niet achter staan,dat zou vele de moed in de schoenen doen lopen.
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:05
Je hebt wel gelijk impala.
Ik zal er over nadenken,dan laat ik de stemmen maar alvast voorzichtig staan.
Feli,
Jij weet inderdaad ook hoe het kan werken,hoewel ik dat liever niet had natuurlijk.
Weet je,ik was de laatste tijd helemaal niet meer zo lief,maar vooral heel boos.
Ik besef ook dat juist vriend daar het meeste onder leed(meest veilige persoon,je snapt het wel,die was de lul)
Ik weet ook dat ik van nature eigenlijk best lief ben (pff..stom omdat van mijzelf te zeggen)
En dat moet ik vriend weer laten zien,die kant. Want hij heeft er samen met de kinderen het meeste recht op.
Ik zal er over nadenken,dan laat ik de stemmen maar alvast voorzichtig staan.
Feli,
Jij weet inderdaad ook hoe het kan werken,hoewel ik dat liever niet had natuurlijk.
Weet je,ik was de laatste tijd helemaal niet meer zo lief,maar vooral heel boos.
Ik besef ook dat juist vriend daar het meeste onder leed(meest veilige persoon,je snapt het wel,die was de lul)
Ik weet ook dat ik van nature eigenlijk best lief ben (pff..stom omdat van mijzelf te zeggen)
En dat moet ik vriend weer laten zien,die kant. Want hij heeft er samen met de kinderen het meeste recht op.
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:11
ik ga zo ook slapen Iry. Maak jij het ook niet te laat? Neem je pillen en pak je rust en denk morgen rustig na over wat je verder met je topic wil.
En je weet nu, als er hier mensen komen die rare dingen gaan zeggen dan sta je er niet alleen voor !
En je weet nu, als er hier mensen komen die rare dingen gaan zeggen dan sta je er niet alleen voor !
impala wijzigde dit bericht op 24-10-2008 02:18
Reden: kleine toevoeging
Reden: kleine toevoeging
% gewijzigd
.
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:12
En boos zijn is niet het tegenovergestelde van lief zijn. Het kan allebei, tegelijkertijd. Het een ben je gewoon wel of niet (lief, als je dat doet is het niet echt ) en boosheid is een emotie die zijn nut kan hebben.
Dus niet (jezelf) veroordelen. Hooguit goed in de gaten houden waarom je boos bent en hoe je de situatie minder pijnlijk/verwarrend/frustrerend kan maken voor jezelf.
Dus niet (jezelf) veroordelen. Hooguit goed in de gaten houden waarom je boos bent en hoe je de situatie minder pijnlijk/verwarrend/frustrerend kan maken voor jezelf.
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:24
Och Hanke.
Wat mooi geschreven.
Ik krijg er rillingen van,want wat jij zo mooi hebt verwoord,is een echtheid die ik, net als jij,zo goed voel.
Dit heeft geen uitleg nodig,maar slechts twee handen die even in een slaan en een blik, die zegt....ik zie jou ook.
Ik geef je mijn hand.
Het laatste stukje in je gedicht geeft aan hoe dapper je hebt gestreden.
Ik voel tranen en trots... op jou als ik dat lees.
Wat mooi geschreven.
Ik krijg er rillingen van,want wat jij zo mooi hebt verwoord,is een echtheid die ik, net als jij,zo goed voel.
Dit heeft geen uitleg nodig,maar slechts twee handen die even in een slaan en een blik, die zegt....ik zie jou ook.
Ik geef je mijn hand.
Het laatste stukje in je gedicht geeft aan hoe dapper je hebt gestreden.
Ik voel tranen en trots... op jou als ik dat lees.
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:25
