Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
donderdag 23 oktober 2008 om 22:32
quote:Elmervrouw schreef op 23 oktober 2008 @ 22:01:
. Vol onbegrip..
Ik merk dat er niets doordringt van wat ik hier probeer te lezen. Ik ga relaxen en probeer morgen meer te vertellen.
Fijne avond allemaal!. liefs.
Take ya time EV.
Btw. idd. soms erg confronterend hier lezen.
voor allen.
Mijn PC ligt volledig plat.Ineens met antispyware2009.
Kom nergens meer in en zit nu op dit krikkemakkige laptopje te tikken.
Oef wat gaat dit ding traag.
. Vol onbegrip..
Ik merk dat er niets doordringt van wat ik hier probeer te lezen. Ik ga relaxen en probeer morgen meer te vertellen.
Fijne avond allemaal!. liefs.
Take ya time EV.
Btw. idd. soms erg confronterend hier lezen.
voor allen.
Mijn PC ligt volledig plat.Ineens met antispyware2009.
Kom nergens meer in en zit nu op dit krikkemakkige laptopje te tikken.
Oef wat gaat dit ding traag.
donderdag 23 oktober 2008 om 22:33
En ik snap je gevoel helemaal Zusje. Zo stond ik er ook in. Met ergens dat gevoel dat ik een kind zou krijgen, ooit. Dus een beetje dubbel. Maar als het niet was gebeurd had ik er ook vrede mee gehad denk ik. Nu achteraf ben ik wel heel blij dat het gelopen is zoals het liep. Ik had het niet willen missen.
donderdag 23 oktober 2008 om 22:45
Ook prettig confronterend hoor,zekers.
Tsja de spyware word wrsch. formateren.
Dus iemand opsnorren die dat kan voor me en alles opnieuw insalleren maar dan.
Bah sinds ik de pc heb is er constant iets.
Lastig want schooldingen voor kind is niet te doen op laptop.
Die loopt zo traag en weinig geheugen.
Vanmiddag belde teamleider nog of ik volgende week irl. even kom bijpraten met bakje koffie.Bedankte voor de bos men.
Na het vervolg gesprek gaat dat gebeuren dus.
Verder alles mwah.
Ben moe,heel moe.
Slaap nog niet goed en zit nog flink vol en ineens was ik daarstraks enorm boos zo boos op wat er de laatste 6jr. gepasseerd is en ik dat heb laten gebeuren en hij, hij rijd gewoon met vrouw in de auto voorbij.
Ja erg lullig, hoe ik er ook bovensta.
Nouja moove on maar weer.
Tsja de spyware word wrsch. formateren.
Dus iemand opsnorren die dat kan voor me en alles opnieuw insalleren maar dan.
Bah sinds ik de pc heb is er constant iets.
Lastig want schooldingen voor kind is niet te doen op laptop.
Die loopt zo traag en weinig geheugen.
Vanmiddag belde teamleider nog of ik volgende week irl. even kom bijpraten met bakje koffie.Bedankte voor de bos men.
Na het vervolg gesprek gaat dat gebeuren dus.
Verder alles mwah.
Ben moe,heel moe.
Slaap nog niet goed en zit nog flink vol en ineens was ik daarstraks enorm boos zo boos op wat er de laatste 6jr. gepasseerd is en ik dat heb laten gebeuren en hij, hij rijd gewoon met vrouw in de auto voorbij.
Ja erg lullig, hoe ik er ook bovensta.
Nouja moove on maar weer.
donderdag 23 oktober 2008 om 22:54
donderdag 23 oktober 2008 om 23:00
vrijdag 24 oktober 2008 om 00:13
Wat een feest van herkenning. In alle onmacht is dat ook wel humor.
MissMara, ik lag helemaal dubbel.
Face, goed dat je lekker zo'n ding kapot harkt. En ontzettend pijnlijk als zo'n auto langskomt. Fijn dat je je welkom blijft voelen.
EV, ik wou dat men om je heen eens wat liever reageerde. Als ik een toverstafje had, dat ik dat mooi even gefixt. Maar ja, zo gaat het niet. Ik snap het niet hoor, is het nou zo moeilijk om gewoon te luisteren als mensen met dingen komen, eens open staan voor wat jij te schrijven hebt in bijv. zo'n mail? Hoe kan het nou dat mensen zo'n enorme plaat voor hun kop hebben. Zo vol van hun eigen gelijk. Grrr.
Zaterdag ga ik naar een vriendin in de Randstad en daar krijg ik koelkast rekjes les Schuin beginnen schijnt de truc te zijn.
("Ja Hanke, ruimtelijk inzicht is niet echt je beste kant. Sterker nog, het heeft er nooit ingezeten! Ik laat het je van het weekend wel zien. Goede reden voor mij om de koelkast een beurt te geven").
Verder heeft het management gesproken en ben ik werkstagiair-af. Mag nog wel de formulierenhulp blijven doen, en de puinruimklussen wb. administratie. Jammer, maar had wel voorzien dat het juridisch niet rond te krijgen is. Maar heb zo wel ervaring op kunnen doen en daar ben ik blij mee. Kijken hoeveel werk me dit in de week nog oplevert en anders ga ik eens naar wat anders kijken.
MissMara, ik lag helemaal dubbel.
Face, goed dat je lekker zo'n ding kapot harkt. En ontzettend pijnlijk als zo'n auto langskomt. Fijn dat je je welkom blijft voelen.
EV, ik wou dat men om je heen eens wat liever reageerde. Als ik een toverstafje had, dat ik dat mooi even gefixt. Maar ja, zo gaat het niet. Ik snap het niet hoor, is het nou zo moeilijk om gewoon te luisteren als mensen met dingen komen, eens open staan voor wat jij te schrijven hebt in bijv. zo'n mail? Hoe kan het nou dat mensen zo'n enorme plaat voor hun kop hebben. Zo vol van hun eigen gelijk. Grrr.
Zaterdag ga ik naar een vriendin in de Randstad en daar krijg ik koelkast rekjes les Schuin beginnen schijnt de truc te zijn.
("Ja Hanke, ruimtelijk inzicht is niet echt je beste kant. Sterker nog, het heeft er nooit ingezeten! Ik laat het je van het weekend wel zien. Goede reden voor mij om de koelkast een beurt te geven").
Verder heeft het management gesproken en ben ik werkstagiair-af. Mag nog wel de formulierenhulp blijven doen, en de puinruimklussen wb. administratie. Jammer, maar had wel voorzien dat het juridisch niet rond te krijgen is. Maar heb zo wel ervaring op kunnen doen en daar ben ik blij mee. Kijken hoeveel werk me dit in de week nog oplevert en anders ga ik eens naar wat anders kijken.
vrijdag 24 oktober 2008 om 00:33
En nu de het antwoord op de vragen van Face en MissMara.
Ja, dat hoor je niet vaak, dat iemand speelt met de gedachte om non te worden. Waarschijnlijk lig ik over en paar jaar heerlijk met een mooie man in bed en komt er van die hele ascese niks terecht.
Maar het is serieus iets waar ik al een jaar of 7 mee rondloop. Ben een paar keer een aantal dagen in een klooster geweest en ik durf niet met de zusters te praten. Bang om te vertellen dat ik dit ook ambieer. Ik zou dan wel sociaal werk buiten de deur willen combineren met gebedsleven. Af en toe word ik knettergek van die roeping en scheld ik God alle hoeken van de kamer door. En soms kan ik maanden lekker mijn eigen gang gaan zonder dat dit verlangen heel erg aan mij knaagt.
Het is een uitstervend ras dus een goede plek vinden zou moeilijk zijn. Verder ben ik protestant, geen groepsmens, een bourgondier en wil ik mijn eigen tijd indelen. Wat dat betreft ben ik niet geschikt. En toch... het is meer dan een romantisch verlangen.
Misschien word ik geen moeder maar werk ik uiteindelijk ergens in een kindertehuis. Je weet het niet.
Ja, dat hoor je niet vaak, dat iemand speelt met de gedachte om non te worden. Waarschijnlijk lig ik over en paar jaar heerlijk met een mooie man in bed en komt er van die hele ascese niks terecht.
Maar het is serieus iets waar ik al een jaar of 7 mee rondloop. Ben een paar keer een aantal dagen in een klooster geweest en ik durf niet met de zusters te praten. Bang om te vertellen dat ik dit ook ambieer. Ik zou dan wel sociaal werk buiten de deur willen combineren met gebedsleven. Af en toe word ik knettergek van die roeping en scheld ik God alle hoeken van de kamer door. En soms kan ik maanden lekker mijn eigen gang gaan zonder dat dit verlangen heel erg aan mij knaagt.
Het is een uitstervend ras dus een goede plek vinden zou moeilijk zijn. Verder ben ik protestant, geen groepsmens, een bourgondier en wil ik mijn eigen tijd indelen. Wat dat betreft ben ik niet geschikt. En toch... het is meer dan een romantisch verlangen.
Misschien word ik geen moeder maar werk ik uiteindelijk ergens in een kindertehuis. Je weet het niet.
vrijdag 24 oktober 2008 om 01:46
vrijdag 24 oktober 2008 om 09:00
Hanke,
Wat niet is kan komen.En mss. eindig je in een kindertehuis.
Ben je al eens naar tijdelijke missies/vrijwilligerswerk in de derde wereld wezen kijken?Is dat iets?
2 zussen van me zijn vorig jaar 3 dgn. in een klooster wezen toeven trouwens.Nu we het er over hebben.
Was een happening.Niet dat ze dat daadwerkelijk voor mogelijk houden te doen maar gewoon eens weten wat het is,leven in een klooster.
Het is heel sereen en veel bidden.
s; Morgens half 6 werden ze al gewekt al.
Tsja en verder heel gericht op rust/reinheid en regelmaat.
Veelal tuinieren en saai premitief en teruggetrokken leven.
Ik zelf kijk wel eens documentaires op tv.
Nonnen met een missie buiten het klooster om.Op pad gaan.Dat leek mij ook wel wat.Gewoon voor eens een poosje oid.
Jammer dat het aan het uitsterven is ook,klopt.
Oef Artemis zou graag mee willen.
Veel pezier iig.
Mijn wens is ooit naar Australié te vertrekken.
Hoe waar wat en wanneer?Me don't know.
Maar dat is wat ik wil.
Op een boerderij flink aan het werk in the outback.
Schapen scheren de hele ratteplan.
Aanpoten en hard werken maar dat is wel aan mij besteed.
ElmerV. jammer dat ze zo in hun eigen waarheid geloven en jou geen enkele kans bieden, alleen hun visie op het geheel bezien en jou versie in de wind slaan hoe jij het allemaal verschrikkelijk beleefd.Niet de moeite doen ook om te in te leven.
Knuf voor iedereen en maaker een mooie dag van zover je lukt.
Wat niet is kan komen.En mss. eindig je in een kindertehuis.
Ben je al eens naar tijdelijke missies/vrijwilligerswerk in de derde wereld wezen kijken?Is dat iets?
2 zussen van me zijn vorig jaar 3 dgn. in een klooster wezen toeven trouwens.Nu we het er over hebben.
Was een happening.Niet dat ze dat daadwerkelijk voor mogelijk houden te doen maar gewoon eens weten wat het is,leven in een klooster.
Het is heel sereen en veel bidden.
s; Morgens half 6 werden ze al gewekt al.
Tsja en verder heel gericht op rust/reinheid en regelmaat.
Veelal tuinieren en saai premitief en teruggetrokken leven.
Ik zelf kijk wel eens documentaires op tv.
Nonnen met een missie buiten het klooster om.Op pad gaan.Dat leek mij ook wel wat.Gewoon voor eens een poosje oid.
Jammer dat het aan het uitsterven is ook,klopt.
Oef Artemis zou graag mee willen.
Veel pezier iig.
Mijn wens is ooit naar Australié te vertrekken.
Hoe waar wat en wanneer?Me don't know.
Maar dat is wat ik wil.
Op een boerderij flink aan het werk in the outback.
Schapen scheren de hele ratteplan.
Aanpoten en hard werken maar dat is wel aan mij besteed.
ElmerV. jammer dat ze zo in hun eigen waarheid geloven en jou geen enkele kans bieden, alleen hun visie op het geheel bezien en jou versie in de wind slaan hoe jij het allemaal verschrikkelijk beleefd.Niet de moeite doen ook om te in te leven.
Knuf voor iedereen en maaker een mooie dag van zover je lukt.
vrijdag 24 oktober 2008 om 09:24
En verder laat ik mijn gedachten gaan over de afgelopen paar wkn. hoe ik ervaar voel beleef.
En betrap me erop dat ik hetgeen gebeurd is afgelopen paar jaar, ik toch wegstop onder het mom van> it never happenned.
Hoe ik het ook doorsta nu met alle pijn vandien en dat ook toegeef/toelaat.
Het is gewoon niet gebeurd klaar,punt.
Dat wil ik graag geloven kennelijk.
Volgende week maar eens ver hebben.
En betrap me erop dat ik hetgeen gebeurd is afgelopen paar jaar, ik toch wegstop onder het mom van> it never happenned.
Hoe ik het ook doorsta nu met alle pijn vandien en dat ook toegeef/toelaat.
Het is gewoon niet gebeurd klaar,punt.
Dat wil ik graag geloven kennelijk.
Volgende week maar eens ver hebben.
vrijdag 24 oktober 2008 om 09:55
Goeiemorgen Face en alle anderen. Wat is het hier laat geworden gisteren!
Wat je schrijft over dat wegstoppen herken ik wel, het is me alleen wel duidelijk geworden dat dat geen langetermijn oplossing is. Helaas. Verder vind ik dat harken wel een goeie oplossing. Ga ik ook eens proberen (al zal het bij mij vegen worden, heb overal bestrating) is toch wat constructiever dan dingen afbreken.
EV hoe gaat het met jou vandaag? Wil je nog vertellen over gisteren?
Hanke
Wat je schrijft over dat wegstoppen herken ik wel, het is me alleen wel duidelijk geworden dat dat geen langetermijn oplossing is. Helaas. Verder vind ik dat harken wel een goeie oplossing. Ga ik ook eens proberen (al zal het bij mij vegen worden, heb overal bestrating) is toch wat constructiever dan dingen afbreken.
EV hoe gaat het met jou vandaag? Wil je nog vertellen over gisteren?
Hanke
vrijdag 24 oktober 2008 om 10:19
Hi 1609.
sja het is niet eens zozeer wegstoppen(dat deed ik dus al mijn jaren al, je zou zeggen wegstoppen heeft idd. geen nut Face,wat ik ook weet) maar gewoon hoe leg ik dat uit.
Het zal wel te maken hebben met de fase waarnaar ik toewerk,nieuwe start nieuw begin van alles.
En het gewoon stepbystep accepteer nu en achter me laat,met de gedachte>>en snel een beetje.
Dat is denk ik dat het is waarop ik me betrap>snel een beetje,en ook zekere meespelend Face je bent een mens van vlees en bleod je MAG foute keuzes hebben gemaakt.
En iknu ga voor wat wel goed voor me is.En daar achterstaan zonder te bedenken ojee....doe ik er goed aan.
Beetje warrig dit stukje mss.
Hoe is het met jou?
sja het is niet eens zozeer wegstoppen(dat deed ik dus al mijn jaren al, je zou zeggen wegstoppen heeft idd. geen nut Face,wat ik ook weet) maar gewoon hoe leg ik dat uit.
Het zal wel te maken hebben met de fase waarnaar ik toewerk,nieuwe start nieuw begin van alles.
En het gewoon stepbystep accepteer nu en achter me laat,met de gedachte>>en snel een beetje.
Dat is denk ik dat het is waarop ik me betrap>snel een beetje,en ook zekere meespelend Face je bent een mens van vlees en bleod je MAG foute keuzes hebben gemaakt.
En iknu ga voor wat wel goed voor me is.En daar achterstaan zonder te bedenken ojee....doe ik er goed aan.
Beetje warrig dit stukje mss.
Hoe is het met jou?
vrijdag 24 oktober 2008 om 10:30
Maar dat snel een beetje! is in feite ook willen vergeten. Vergeten werkt niet, heb je geprobeerd. Dus dan er zo snel mogelijk doorheen zodat je het wel kunt vergeten.
Zo werkt het niet. Kijk of je er dingen uit kunt halen waar je je rijker door voelt, niet alleen armer en bedrogen. Er zitten dingen in, voor jou, die het leven je gegeven heeft. Hoe wrang de vruchten ook, pluk ze. Dan kun je de ervaringen op waarde schatten en is het een periode in je leven waar je nooit blij mee zult zijn in de letterlijke zin maar misschien wel dankbaar op een andere manier en met een gevoel dat het geen fout was, dat het hoe dan ook zin had.
Dan kun je het achter je laten. En neem je de winst mee de toekomst in. En ben je de morele winnaar. Daar gaat het om denk ik. Op die manier herstel je zelf je eigenwaarde, je eergevoel over jezelf.
Om dat te bereiken, dat kost tijd. Als je het aangaat, dan win je stukje bij beetje, stapje voor stapje. En wordt het feit dat het niet snel snel maar langzaam, diepgaand, gaat niet erg maar juist ook weer een geluk.
Je mag ervan genieten, dat proces van langzaam maar zeker jezelf weer in elkaar puzzelen. En dat lijkt nu klote, dat IS klote, dat snap ik . Maar het is ook een stukje perspectief, je kunt daarin je blik veranderen. En dan wordt het onvermijdelijke minder zwaar, minder negatief. Ervaar je ook het positieve en de winst.
Dat maakt dat je door kunt zetten.
Zo werkt het niet. Kijk of je er dingen uit kunt halen waar je je rijker door voelt, niet alleen armer en bedrogen. Er zitten dingen in, voor jou, die het leven je gegeven heeft. Hoe wrang de vruchten ook, pluk ze. Dan kun je de ervaringen op waarde schatten en is het een periode in je leven waar je nooit blij mee zult zijn in de letterlijke zin maar misschien wel dankbaar op een andere manier en met een gevoel dat het geen fout was, dat het hoe dan ook zin had.
Dan kun je het achter je laten. En neem je de winst mee de toekomst in. En ben je de morele winnaar. Daar gaat het om denk ik. Op die manier herstel je zelf je eigenwaarde, je eergevoel over jezelf.
Om dat te bereiken, dat kost tijd. Als je het aangaat, dan win je stukje bij beetje, stapje voor stapje. En wordt het feit dat het niet snel snel maar langzaam, diepgaand, gaat niet erg maar juist ook weer een geluk.
Je mag ervan genieten, dat proces van langzaam maar zeker jezelf weer in elkaar puzzelen. En dat lijkt nu klote, dat IS klote, dat snap ik . Maar het is ook een stukje perspectief, je kunt daarin je blik veranderen. En dan wordt het onvermijdelijke minder zwaar, minder negatief. Ervaar je ook het positieve en de winst.
Dat maakt dat je door kunt zetten.
vrijdag 24 oktober 2008 om 10:48
Klopt vergeten/wegstoppen dus weer.
Wankelwankel waar ik sta nu.Wetende nog een klein stukje,klein stukje maar.
En in feite doe ik het dus ook zo,zo jij zegt Felicia..
Jaren van gevecht met mezelf met ...noem het maar.Iig. de dngen niet accepteerde maar wel aanging in combinatie met dát gevecht.
Dus al met al doe ik het op de manier die traag maar gestaag is maar ook de juiste werking opleverd het accepteren van mezelf in d ekeuzes die ik heb gemaakt en kennelijk niet voor niets heb gemaakt want dat is wie ik ben en ervan leer.
En dat poces ik nu in ben beland.
Er van hebben geleerd en bedenken, okee Face je hebt de dingen gedaan zo ze gingen,het was niet wat je graag wilde/graag zag, je hebt gedaan wat je deed, je best gedaan maar pluk er de vruchten van.
Dankje Felicia zo jij het weer zo mooi verwoorden kan.
Wederom,het lukt me niet dat er zo neer te zetten.I dnek het wel.
Dankjewel.
Wankelwankel waar ik sta nu.Wetende nog een klein stukje,klein stukje maar.
En in feite doe ik het dus ook zo,zo jij zegt Felicia..
Jaren van gevecht met mezelf met ...noem het maar.Iig. de dngen niet accepteerde maar wel aanging in combinatie met dát gevecht.
Dus al met al doe ik het op de manier die traag maar gestaag is maar ook de juiste werking opleverd het accepteren van mezelf in d ekeuzes die ik heb gemaakt en kennelijk niet voor niets heb gemaakt want dat is wie ik ben en ervan leer.
En dat poces ik nu in ben beland.
Er van hebben geleerd en bedenken, okee Face je hebt de dingen gedaan zo ze gingen,het was niet wat je graag wilde/graag zag, je hebt gedaan wat je deed, je best gedaan maar pluk er de vruchten van.
Dankje Felicia zo jij het weer zo mooi verwoorden kan.
Wederom,het lukt me niet dat er zo neer te zetten.I dnek het wel.
Dankjewel.
