Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
dinsdag 28 oktober 2008 om 07:48
Geniet nog maar even lekker door Artemis.
Wat een ervaring rijker zo'n reis.
Pfieuwww,pesten.
Weet er helaas ook alles van.
Van mezelf (ja ik was de pispaal alleen mij kregen ze niet klein,hoe zeer ook vanbinnen)maar zie het nu met mijn dochter.Kopie.
Haar moeten ze constant hebben,de hele klas.Vanaf de lagere school al.
Wat is dat toch,ze is zo'n vrolijk lachkind.
Want ja ze blijft vrolijk ondanks....
En zij is degene die voor gesprekken heeft te gaan,trainingen volgen om er tegen opgewassen te zijn.
Omgekeerde wereld gewoon.
Daar kwam ze zelf ook al mee,waarom ik cursus terwijl zij het gewoon doen???
Nu weer, zou het een idee zijn haar op te geven voor een aantal sessies op school?
Nee zei ze ik doe het niet meer.
Ik heb óók NEE gezegt omdat IK VIND dat het maar eens afgelopen heeft te zijn met die pesters ipv. dat zij hulp moet zoeken/volgen.
En ja dan haar gezicht,ze had zo'n zin (toch) weer naar school te gaan na de h-vakantie.
En prompt het is de eerste dag alweer raak.Ze is donker getint en heeft donkere haartjes boven haar lip.Nou ik hoef niet te vertellen verder he?N.B. zelf idem te hebben die dat zegt!!
Nieuwe kleren,vol trots naar school.Aangekomen>>iekssss dat zou ik nooit aantrekken opmerkingen.Aaargghhh.
Ik weet niet wat te doen als alleen te zeggen,lieverd NEGEER.
En dat lukt haar niet want ze is zo enorm boos om het waarom en ze maar door blijven gaan.
Zelfs negeren en ze gaan door,want het is van dochters gezicht af te lezen en aan haar houding (hoe ze ook verbergd)en ze pakken haar.
Ik ben in staat naar haar school/klas te stappen en eens even flink uit de pan voor de klas meedelen dat het voor eens en voor altijd heeft op te houden.
Ze weet dat ik ertoe in staat ben en smeekt haast, Mama niet doen aub.Want zij word er op aangesproken,aahhhh heb je mammie nodig daarvoor?
Maar damn....Rotkinderen.
Puntje bij paaltje(en dat zeg ik haar ook!),is het juist de pesters die onzeker zijn tot en met en zich staande moeten houden door een ander zo neer te sabelen.
Wreed en wrang.
Wat een ervaring rijker zo'n reis.
Pfieuwww,pesten.
Weet er helaas ook alles van.
Van mezelf (ja ik was de pispaal alleen mij kregen ze niet klein,hoe zeer ook vanbinnen)maar zie het nu met mijn dochter.Kopie.
Haar moeten ze constant hebben,de hele klas.Vanaf de lagere school al.
Wat is dat toch,ze is zo'n vrolijk lachkind.
Want ja ze blijft vrolijk ondanks....
En zij is degene die voor gesprekken heeft te gaan,trainingen volgen om er tegen opgewassen te zijn.
Omgekeerde wereld gewoon.
Daar kwam ze zelf ook al mee,waarom ik cursus terwijl zij het gewoon doen???
Nu weer, zou het een idee zijn haar op te geven voor een aantal sessies op school?
Nee zei ze ik doe het niet meer.
Ik heb óók NEE gezegt omdat IK VIND dat het maar eens afgelopen heeft te zijn met die pesters ipv. dat zij hulp moet zoeken/volgen.
En ja dan haar gezicht,ze had zo'n zin (toch) weer naar school te gaan na de h-vakantie.
En prompt het is de eerste dag alweer raak.Ze is donker getint en heeft donkere haartjes boven haar lip.Nou ik hoef niet te vertellen verder he?N.B. zelf idem te hebben die dat zegt!!
Nieuwe kleren,vol trots naar school.Aangekomen>>iekssss dat zou ik nooit aantrekken opmerkingen.Aaargghhh.
Ik weet niet wat te doen als alleen te zeggen,lieverd NEGEER.
En dat lukt haar niet want ze is zo enorm boos om het waarom en ze maar door blijven gaan.
Zelfs negeren en ze gaan door,want het is van dochters gezicht af te lezen en aan haar houding (hoe ze ook verbergd)en ze pakken haar.
Ik ben in staat naar haar school/klas te stappen en eens even flink uit de pan voor de klas meedelen dat het voor eens en voor altijd heeft op te houden.
Ze weet dat ik ertoe in staat ben en smeekt haast, Mama niet doen aub.Want zij word er op aangesproken,aahhhh heb je mammie nodig daarvoor?
Maar damn....Rotkinderen.
Puntje bij paaltje(en dat zeg ik haar ook!),is het juist de pesters die onzeker zijn tot en met en zich staande moeten houden door een ander zo neer te sabelen.
Wreed en wrang.
dinsdag 28 oktober 2008 om 12:52
Nou ze krijgen waarschuwingen,soms op gesprek moeten komen tesamen met mijn dochter en beloven het zal niet weer gebeuren.
En zoja dan na 3x een dag geschorst worden.Nou dat helpt. En daar blijft het bij en vervolgens word ik uiteindelijk wéér gebeld of ik samen met dochter niet voor hulp in aanmerking wil komen.
Been there done that dus.
Omgekeerde wereld,en daar blijf ik bij.
Danderbij,ze doen het wanneer niemand het in de gaten heeft.Zo slim zijn ze!
En het lullige is mijn dochter heeft constant (straf) corvee/nablijven ómdat ze ertegen in gaat en dát zien ze dan weer wel.Damn haar tegenin gaan word bestraft omdat ze het zo zat is en boos word en aggressief.Ja logisch.
Zo ook hier de omgekeerde wereled.Wie lopen er braaf weg?Juist.
Zo verging het mij exact en het is geen steek veranderd.
En zoja dan na 3x een dag geschorst worden.Nou dat helpt. En daar blijft het bij en vervolgens word ik uiteindelijk wéér gebeld of ik samen met dochter niet voor hulp in aanmerking wil komen.
Been there done that dus.
Omgekeerde wereld,en daar blijf ik bij.
Danderbij,ze doen het wanneer niemand het in de gaten heeft.Zo slim zijn ze!
En het lullige is mijn dochter heeft constant (straf) corvee/nablijven ómdat ze ertegen in gaat en dát zien ze dan weer wel.Damn haar tegenin gaan word bestraft omdat ze het zo zat is en boos word en aggressief.Ja logisch.
Zo ook hier de omgekeerde wereled.Wie lopen er braaf weg?Juist.
Zo verging het mij exact en het is geen steek veranderd.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:10
Mijn oudste bleek vroeger de pester te zijn.(welke m.i.) door zijn eigen vader werd getreiterd dus had door zijn onzekerheid deze houding van wacht maar ik pak er ook 1tje.Ja zo begint dat dus als pester zijnde maar ook als de gepeste.
Middelste werd ook gepest.
Daar heb ik een eind aan gemaakt door dat kolere joch wat hem steeds pakte door zoon zelf in mekaar te laten meppen.
Druppel was nl. van de trap af geduwd en kind kwam thuis met een mega schram op zijjn rug.Brrr.
Later nog eens in de tunnel door een Iraans jioch die heb ik achterna gezeten en flink gereigd.
Kom hem nog wel eens tegen(inmiddels 18jr.) en hij weet het nog dondersgoed.
Tsja en dochter.
Meisjes zijn toch weer anders,kwetsbaarder oid.Zij zegt met nadruk mam niet gaan want dan pakken ze me daarop.Wat ook zo is.Is al eens gebeurd.
Aah hoe meer aandacht je er aan schenkt hoe beter de pester(s) zich voel(t)en.
Middelste werd ook gepest.
Daar heb ik een eind aan gemaakt door dat kolere joch wat hem steeds pakte door zoon zelf in mekaar te laten meppen.
Druppel was nl. van de trap af geduwd en kind kwam thuis met een mega schram op zijjn rug.Brrr.
Later nog eens in de tunnel door een Iraans jioch die heb ik achterna gezeten en flink gereigd.
Kom hem nog wel eens tegen(inmiddels 18jr.) en hij weet het nog dondersgoed.
Tsja en dochter.
Meisjes zijn toch weer anders,kwetsbaarder oid.Zij zegt met nadruk mam niet gaan want dan pakken ze me daarop.Wat ook zo is.Is al eens gebeurd.
Aah hoe meer aandacht je er aan schenkt hoe beter de pester(s) zich voel(t)en.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:13
Hallo, ik ben er weer!
Was een fijne week, met veel zon. Niet echt tot rust gekomen, want we waren van 's morgens tot 's avonds laat altijd samen en zoon is enorm aanwezig en druk. Dus ik ben nu moe
Ik heb op deze vakantie weer eens ervaren hoeveel tijd en ruimte ik voor mezelf nodig heb. Ik word gewoon gestresst en kortaf als ik dat niet heb, maar dat wist ik al. Eigenlijk kom ik pas echt tot rust als ik zonder kind op vakantie ga, maar dat vind ik ook niet fair naar hem toe.
Verder heb ik alles bijgelezen maar ik loop voor mijn gevoel achter de feiten aan als ik zou reageren.
Ik loop weer over van allerlei gedachten, ben onrustig en krijg het niet echt op een rij. Zit niet lekker in mijn vel, wil het liefste weglopen en nooit meer terugkomen. Op het momet dat ik thuis kwam, voelde ik al dat ik weer terug ben bij af.
De thuiskomst begon al slecht, omdat vriend ons niet heeft opgehaald. Ik was al geirriteerd, maar dit was de druppel.
Ik kreeg gelijk dat oude gevoel van niet belangrijk zijn. Ik ben nooit het belangrijkste, voor mijn gevoel. Voelde me weer aan de kant gezet, ik wil zo graag zijn nummer 1 zijn. En net in deze periode is het1 jaar geleden dat hij een ander tegenkwam en mij echt aan de kant zette. Ik zal erdoorheen moeten.
Mijn verjaardag komt eraan, en ik zie ertegen op, omdat ik vorig jaar in de steek gelaten en alleen thuiszat. Geen fijne associatie, maar nu zei vriend ineens dat hij als verrassing met mij een weekend weg wil. Voor mijn verjaardag. Kon niet enthousiast reageren...helaas. En dat snapt hij dan niet.
Hij wil goed doen, maar ik kan het niet zo voelen. Gelukkig is de boel weer opgeklaard, en weten we weer eens hoe graag we bij elkaar willen zijn, maar het kan dus nooit op een normale manier. Zucht.
Zijn beste vriend wordt papa, is vorig jaar getrouwd, en ik merk dat ik een soort van jaloers ben. Waarom hij dit niet met mij wil, toch niet zijn ware? Dat is de achterliggende gedachte, en ik kan het niet loslaten.
Wat betreft de meeting; ik kan niet op 30 november, verder moet het wel lukken.
Was een fijne week, met veel zon. Niet echt tot rust gekomen, want we waren van 's morgens tot 's avonds laat altijd samen en zoon is enorm aanwezig en druk. Dus ik ben nu moe
Ik heb op deze vakantie weer eens ervaren hoeveel tijd en ruimte ik voor mezelf nodig heb. Ik word gewoon gestresst en kortaf als ik dat niet heb, maar dat wist ik al. Eigenlijk kom ik pas echt tot rust als ik zonder kind op vakantie ga, maar dat vind ik ook niet fair naar hem toe.
Verder heb ik alles bijgelezen maar ik loop voor mijn gevoel achter de feiten aan als ik zou reageren.
Ik loop weer over van allerlei gedachten, ben onrustig en krijg het niet echt op een rij. Zit niet lekker in mijn vel, wil het liefste weglopen en nooit meer terugkomen. Op het momet dat ik thuis kwam, voelde ik al dat ik weer terug ben bij af.
De thuiskomst begon al slecht, omdat vriend ons niet heeft opgehaald. Ik was al geirriteerd, maar dit was de druppel.
Ik kreeg gelijk dat oude gevoel van niet belangrijk zijn. Ik ben nooit het belangrijkste, voor mijn gevoel. Voelde me weer aan de kant gezet, ik wil zo graag zijn nummer 1 zijn. En net in deze periode is het1 jaar geleden dat hij een ander tegenkwam en mij echt aan de kant zette. Ik zal erdoorheen moeten.
Mijn verjaardag komt eraan, en ik zie ertegen op, omdat ik vorig jaar in de steek gelaten en alleen thuiszat. Geen fijne associatie, maar nu zei vriend ineens dat hij als verrassing met mij een weekend weg wil. Voor mijn verjaardag. Kon niet enthousiast reageren...helaas. En dat snapt hij dan niet.
Hij wil goed doen, maar ik kan het niet zo voelen. Gelukkig is de boel weer opgeklaard, en weten we weer eens hoe graag we bij elkaar willen zijn, maar het kan dus nooit op een normale manier. Zucht.
Zijn beste vriend wordt papa, is vorig jaar getrouwd, en ik merk dat ik een soort van jaloers ben. Waarom hij dit niet met mij wil, toch niet zijn ware? Dat is de achterliggende gedachte, en ik kan het niet loslaten.
Wat betreft de meeting; ik kan niet op 30 november, verder moet het wel lukken.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:38
Oef zo herkenbaar Julus.
En dan idd. dat gevoel weer bij af te zijn.
Is het in je opgekomen dat juist jij eens alleen er op uit hebt te gaan om je wee rop te laden?
Dat dat een beter effect geeft dan met zoon (anders vind je het naar )zonder hem te gaan voor hem?
Dit voelt hij geheid aan zo het nu is gegaan(weer?).
En vwb. je vriend, mannen begrijpen ons vrouwen gewoon echt niet.
Nee het is niet een >het is ook nooit goed<.Het is gewoon pleister op de wond gevoel oid.
Tenminste dat denk ik dat jij dat ook zo bedoeld?Ook een beetje mosterd n.d. maaltijd iets,nou Julus kijk es wat ik heb georganiseerd en whow Julus heeft een gat in de lucht te springen als een kind zo blij.
Ja dat verwachten ze dan,zo enthousiast zijn ze van hun iets geregeld hebben.
Maar owee als het niet ter harte gaat.dan snappen z ehet weer niet.
Ach mss. leggen we ook soms onterecht zout op de slak.Maar gee!!!
En dan idd. dat gevoel weer bij af te zijn.
Is het in je opgekomen dat juist jij eens alleen er op uit hebt te gaan om je wee rop te laden?
Dat dat een beter effect geeft dan met zoon (anders vind je het naar )zonder hem te gaan voor hem?
Dit voelt hij geheid aan zo het nu is gegaan(weer?).
En vwb. je vriend, mannen begrijpen ons vrouwen gewoon echt niet.
Nee het is niet een >het is ook nooit goed<.Het is gewoon pleister op de wond gevoel oid.
Tenminste dat denk ik dat jij dat ook zo bedoeld?Ook een beetje mosterd n.d. maaltijd iets,nou Julus kijk es wat ik heb georganiseerd en whow Julus heeft een gat in de lucht te springen als een kind zo blij.
Ja dat verwachten ze dan,zo enthousiast zijn ze van hun iets geregeld hebben.
Maar owee als het niet ter harte gaat.dan snappen z ehet weer niet.
Ach mss. leggen we ook soms onterecht zout op de slak.Maar gee!!!
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:52
Welkom terug Julus! Fijn je weer te lezen. Ik ben na vakantie een beetje murw van alle drukte en input en ben dan wat afstandelijker doordat ik wat naar binnen keer. Is die kater niet zoiets?
En ik ben blij dat je het hebt overleefd Artemis (jij stoere doorzetter, lijkt me echt een helse tocht ondanks dat ie zo mooi moet zijn ). Fijn om je weer even voorbij te zien komen en dat jullie zo genieten.
En Face, wat moeilijk van je dochter. Lijkt me vreselijk. Ik ben er ook een beetje bang voor na mijn eigen pestervaringen (veilige plek om het erover te hebben Elske, veel mensen in hetzelfde bootje). Ik weet niet wat ik dan zou (kunnen) doen als het mijn dochter betrof. Ze is nogal een kwetsbaar meisje maar ook met veel pit dus ik stimuleer het pittige en haar zelfvertrouwen zoveel ik kan. En dan maar hopen dat ze in leuke klassen terecht komt. Ze is nu pas 4 (alweer bijna 5!) dus het speelt nu nog niet iig.
Keeping fingers crossed. Ik hoop dat ze die pestkoppen bij jouw dochter beter gaan aanpakken, is zo shockerend om te horen hoe weinig er aan gedaan wordt regelmatig.
En ik ben blij dat je het hebt overleefd Artemis (jij stoere doorzetter, lijkt me echt een helse tocht ondanks dat ie zo mooi moet zijn ). Fijn om je weer even voorbij te zien komen en dat jullie zo genieten.
En Face, wat moeilijk van je dochter. Lijkt me vreselijk. Ik ben er ook een beetje bang voor na mijn eigen pestervaringen (veilige plek om het erover te hebben Elske, veel mensen in hetzelfde bootje). Ik weet niet wat ik dan zou (kunnen) doen als het mijn dochter betrof. Ze is nogal een kwetsbaar meisje maar ook met veel pit dus ik stimuleer het pittige en haar zelfvertrouwen zoveel ik kan. En dan maar hopen dat ze in leuke klassen terecht komt. Ze is nu pas 4 (alweer bijna 5!) dus het speelt nu nog niet iig.
Keeping fingers crossed. Ik hoop dat ze die pestkoppen bij jouw dochter beter gaan aanpakken, is zo shockerend om te horen hoe weinig er aan gedaan wordt regelmatig.
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:02
Heb er net 1 achter me kiezen.
Lekker van maisbrood.
ElmerV je leest mee toch, is ook zinnig hoor.
En je reacties komen wel weer.
Tsja Feliciaatje,het is idd. triest hoe er met pestgedrag om gegaan word.
Ze sluiten de ogen en het slachtoffer krijgt straf.
HUH???Omdat ze voor der zelf opkomt?
Hou je dochter maar goed in de gaten en stimuleer haar in zoverre je kan het zelfvertrouwen vast te houden.
Lekker van maisbrood.
ElmerV je leest mee toch, is ook zinnig hoor.
En je reacties komen wel weer.
Tsja Feliciaatje,het is idd. triest hoe er met pestgedrag om gegaan word.
Ze sluiten de ogen en het slachtoffer krijgt straf.
HUH???Omdat ze voor der zelf opkomt?
Hou je dochter maar goed in de gaten en stimuleer haar in zoverre je kan het zelfvertrouwen vast te houden.
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:06
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:22
En nu weer even serieus.
Hoi Julus, welkom terug! Ik vind het naar voor je dat je je zo voelt, maar een kater na een week vakantie met zo weinig ik-tijd lijkt mij heel normaal.
Wat betreft je reactie naar je vriend toe, over een weekendje weg voor je verjaardag, ik weet niet wat ik daar op kan zeggen. Ik snap je gevoel maar dat je in plaats van dat te uiten niet blij/ afhoudend reageert snap ik niet omdat het niet mijn manier van reageren is.
Af en toe zou ik willen dat ik dat ook zou kunnen, een beetje meer sjagrijnig reageren. Ik vul van alles voor de ander in en ga dan veel minder van mezelf uit.
Maar misschien zijn dit wel 2 uitersten en is een middenweg wat meer aan te bevelen. Of dat lukt? Ten eerste zou het een hele saaie wereld worden als iedereen reageert zoals het hoort. En ten tweede, we zijn mensen, de vraag is of dat haalbaar is.
Hoe is het verder met je, weet je wanneer je start met groep?
Het gevoel wat me bekruipt bij het lezen van je post, en wat denk ik ook de reden is om met therapie te starten, is dat je niet vanuit je eigen kompas voelt en leeft. Daardoor blijf je constant onzeker, voel je je ongewenst enz, en dat maakt dat ook dat je je zo moe en niet lekker in je vel voelt.
Lieve aai over je bol..
Hoi Julus, welkom terug! Ik vind het naar voor je dat je je zo voelt, maar een kater na een week vakantie met zo weinig ik-tijd lijkt mij heel normaal.
Wat betreft je reactie naar je vriend toe, over een weekendje weg voor je verjaardag, ik weet niet wat ik daar op kan zeggen. Ik snap je gevoel maar dat je in plaats van dat te uiten niet blij/ afhoudend reageert snap ik niet omdat het niet mijn manier van reageren is.
Af en toe zou ik willen dat ik dat ook zou kunnen, een beetje meer sjagrijnig reageren. Ik vul van alles voor de ander in en ga dan veel minder van mezelf uit.
Maar misschien zijn dit wel 2 uitersten en is een middenweg wat meer aan te bevelen. Of dat lukt? Ten eerste zou het een hele saaie wereld worden als iedereen reageert zoals het hoort. En ten tweede, we zijn mensen, de vraag is of dat haalbaar is.
Hoe is het verder met je, weet je wanneer je start met groep?
Het gevoel wat me bekruipt bij het lezen van je post, en wat denk ik ook de reden is om met therapie te starten, is dat je niet vanuit je eigen kompas voelt en leeft. Daardoor blijf je constant onzeker, voel je je ongewenst enz, en dat maakt dat ook dat je je zo moe en niet lekker in je vel voelt.
Lieve aai over je bol..
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:38
[quote]hanke321 schreef op 28 oktober 2008 @ 14:22:
Af en toe zou ik willen dat ik dat ook zou kunnen, een beetje meer sjagrijnig reageren. Ik vul van alles voor de ander in en ga dan veel minder van mezelf uit.
Maar misschien zijn dit wel 2 uitersten en is een middenweg wat meer aan te bevelen.quote]
Knop om Hanke,echt.
Je reageert niet boos/chagerijnig maar komt voor jezelf op.
Met wat uitleg/er over (na)praten valt je niets te verwijten dunkt me.
Anders blijft je gevoel van>omver gelopen worden/jezelf wegcijferen/invullen voor anderen.
Af en toe zou ik willen dat ik dat ook zou kunnen, een beetje meer sjagrijnig reageren. Ik vul van alles voor de ander in en ga dan veel minder van mezelf uit.
Maar misschien zijn dit wel 2 uitersten en is een middenweg wat meer aan te bevelen.quote]
Knop om Hanke,echt.
Je reageert niet boos/chagerijnig maar komt voor jezelf op.
Met wat uitleg/er over (na)praten valt je niets te verwijten dunkt me.
Anders blijft je gevoel van>omver gelopen worden/jezelf wegcijferen/invullen voor anderen.
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:00
Julus, wat jammer dat je niet wat meer tijd voor jezelf had op vakantie.
Ik kan het niet meer terugvinden maar ik meen me te herinneren dat je zoon pdd-nos en adhd heeft? Kan me voorstellen dat je dan niet aan jezelf toekomt. Misschien zou het juist wel verstandig zijn om eens zonder je zoon op vakantie te gaan zodat je je kunt opladen.
Face, wat erg van dat pesten en wat raar dat de school daar zo weinig aan doet. Hebben ze geen pestprotocol oid? Raar dat ze wel je dochter een training willen geven terwijl de pesters geen training krijgen. Het zijn juist de pesters die niet sociaal vaardig zijn.
Hoe oud is je dochter?
EV, valt het op je werk te regelen dat je niet meer met pubers hoeft te rijden?
Staan ze daar open voor als je dit soort dingen aangeeft?
Feliciaatje, in welk opzicht is je dochter kwetsbaar dan? En heeft de school/leerkracht van jouw dochter daar oog voor?
Hanke, broed ze! Ben benieuwd naar de uitkomst.
Liefs voor iedereen die hier leest
Ik kan het niet meer terugvinden maar ik meen me te herinneren dat je zoon pdd-nos en adhd heeft? Kan me voorstellen dat je dan niet aan jezelf toekomt. Misschien zou het juist wel verstandig zijn om eens zonder je zoon op vakantie te gaan zodat je je kunt opladen.
Face, wat erg van dat pesten en wat raar dat de school daar zo weinig aan doet. Hebben ze geen pestprotocol oid? Raar dat ze wel je dochter een training willen geven terwijl de pesters geen training krijgen. Het zijn juist de pesters die niet sociaal vaardig zijn.
Hoe oud is je dochter?
EV, valt het op je werk te regelen dat je niet meer met pubers hoeft te rijden?
Staan ze daar open voor als je dit soort dingen aangeeft?
Feliciaatje, in welk opzicht is je dochter kwetsbaar dan? En heeft de school/leerkracht van jouw dochter daar oog voor?
Hanke, broed ze! Ben benieuwd naar de uitkomst.
Liefs voor iedereen die hier leest
