Entertainment
alle pijlers
Over mijn lijk 2016
donderdag 7 januari 2016 om 23:48
Vandaag was de eerste aflevering van Over mijn lijk.
Aangezien ik zag dat er geen topic was, zal ik beginnen.
Elk seizoen zit ik met regelmaat met tranen in mijn ogen te kijken.. Hartverscheurend!
Dit jaar:
Edgar:
Ziektebeeld: Longkanker met uitzaaiingen in de lever en wervelkolom
In 2014 krijgt de sportieve, niet rokende Edgar van 34 te horen dat hij longkanker heeft. Als snel blijkt dat Edgar niet te genezen is en dat hij nog maximaal één jaar heeft.
Eveline:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker met uitzaaiingen
Eveline is een fanatieke student die bezig is met twee masterstudies. En dan hoort ze opeens dat ze baarmoederhalskanker heeft. Met uitzaaiingen.
Mathijs:
Ziektebeeld: Oscteosarcoom; botkanker met uitzaaiingen
De 18-jarige Mathijs komt er per toeval achter dat hij kanker heeft. Tijdens een voetbalwedstrijd breekt hij zijn kuitbeen. Wanneer hij in het ziekenhuis komt blijkt hij een tumor ter grootte van een mannenvuist in zijn bot te hebben.
Ariejanne:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker
Ariejanne is 29 en moeder van Lennard (12) en Jennifer (6 ). Ze werkt in de thuiszorg en geniet vol van haar gezin. Tot ze in 2012 hoort dat ze baarmoederhalskanker heeft.
Chelsea:
Ziektebeeld: PSMA, een zeldzame variant van ALS
Chelsea is 22 jaar en heeft PSMA, een zeldzame vorm van ALS. “Het komt voornamelijk voor bij 40-plussers, dus ik ben wel een gevalletje apart.”
Aangezien ik zag dat er geen topic was, zal ik beginnen.
Elk seizoen zit ik met regelmaat met tranen in mijn ogen te kijken.. Hartverscheurend!
Dit jaar:
Edgar:
Ziektebeeld: Longkanker met uitzaaiingen in de lever en wervelkolom
In 2014 krijgt de sportieve, niet rokende Edgar van 34 te horen dat hij longkanker heeft. Als snel blijkt dat Edgar niet te genezen is en dat hij nog maximaal één jaar heeft.
Eveline:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker met uitzaaiingen
Eveline is een fanatieke student die bezig is met twee masterstudies. En dan hoort ze opeens dat ze baarmoederhalskanker heeft. Met uitzaaiingen.
Mathijs:
Ziektebeeld: Oscteosarcoom; botkanker met uitzaaiingen
De 18-jarige Mathijs komt er per toeval achter dat hij kanker heeft. Tijdens een voetbalwedstrijd breekt hij zijn kuitbeen. Wanneer hij in het ziekenhuis komt blijkt hij een tumor ter grootte van een mannenvuist in zijn bot te hebben.
Ariejanne:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker
Ariejanne is 29 en moeder van Lennard (12) en Jennifer (6 ). Ze werkt in de thuiszorg en geniet vol van haar gezin. Tot ze in 2012 hoort dat ze baarmoederhalskanker heeft.
Chelsea:
Ziektebeeld: PSMA, een zeldzame variant van ALS
Chelsea is 22 jaar en heeft PSMA, een zeldzame vorm van ALS. “Het komt voornamelijk voor bij 40-plussers, dus ik ben wel een gevalletje apart.”
The finest pleasure is kindness to others.
maandag 22 februari 2016 om 13:32
Aquarium, iedereen mag een mening hebben over alles. En je mag het oneens zijn met gangbare meningen. Maar soms liggen bepaalde zaken heel gevoelig, waardoor men terughoudender is.
De (naderende) dood is zo'n gevoelig onderwerp.
Ben het overigens wel met je eens. Zelfs voor stervenden zijn er grenzen.
Ik vind het wel leerzaam, deze discussie. Het bevestigt mijn eigen idee dat het vooral iets is voor de nabestaanden. Ik vind het al jaren heel moeilijk om te beslissen of ik nou gecremeerd of begraven wil worden. Terwijl het mij niet meer uitmaakt als het eenmaal zover is. Maar willen de nabestaanden een graf dat ze kunnen verzorgen en hen weer dichtbij mij brengt, of zal dit uiteindelijk als een molensteen om hun nek hangen? Vinden ze het prettiger als ze definitief afscheid van me kunnen nemen door me ergens uit te strooien, of is dat juist te definitief?
De muziek, wel of geen bloemen en zo wil ik zelf bepalen, maar kun je de nabestaanden verplichten in stemmig zwart of juist positief wit te verschijnen terwijl ze dat misschien niet eens in de kast hebben hangen waardoor je ze verplicht tot een aankoop van iets dat ze nooit meer dragen? Niet dat ik dat van plan ben (integendeel, ik heb wel wensen maar wil dat NIEMAND verplichten), maar toch...
De (naderende) dood is zo'n gevoelig onderwerp.
Ben het overigens wel met je eens. Zelfs voor stervenden zijn er grenzen.
Ik vind het wel leerzaam, deze discussie. Het bevestigt mijn eigen idee dat het vooral iets is voor de nabestaanden. Ik vind het al jaren heel moeilijk om te beslissen of ik nou gecremeerd of begraven wil worden. Terwijl het mij niet meer uitmaakt als het eenmaal zover is. Maar willen de nabestaanden een graf dat ze kunnen verzorgen en hen weer dichtbij mij brengt, of zal dit uiteindelijk als een molensteen om hun nek hangen? Vinden ze het prettiger als ze definitief afscheid van me kunnen nemen door me ergens uit te strooien, of is dat juist te definitief?
De muziek, wel of geen bloemen en zo wil ik zelf bepalen, maar kun je de nabestaanden verplichten in stemmig zwart of juist positief wit te verschijnen terwijl ze dat misschien niet eens in de kast hebben hangen waardoor je ze verplicht tot een aankoop van iets dat ze nooit meer dragen? Niet dat ik dat van plan ben (integendeel, ik heb wel wensen maar wil dat NIEMAND verplichten), maar toch...
maandag 22 februari 2016 om 15:47
In mijn ogen is een uitvaart bedoeld voor de achterblijvers, als onderdeel van de rouwverwerking.
De mensen om mij heen weten echt wel wat ik eventueel zou willen, maar ik zeg er wel altijd bij dat ze me ook opgezet in de tuin mogen zetten als dat is wat voor hen op dat moment het beste voelt.
Ik heb er echt geen weet meer van dan.
De mensen om mij heen weten echt wel wat ik eventueel zou willen, maar ik zeg er wel altijd bij dat ze me ook opgezet in de tuin mogen zetten als dat is wat voor hen op dat moment het beste voelt.
Ik heb er echt geen weet meer van dan.
maandag 22 februari 2016 om 15:52
quote:Knuffelheks schreef op 22 februari 2016 @ 15:47:
In mijn ogen is een uitvaart bedoeld voor de achterblijvers, als onderdeel van de rouwverwerking.
De mensen om mij heen weten echt wel wat ik eventueel zou willen, maar ik zeg er wel altijd bij dat ze me ook opgezet in de tuin mogen zetten als dat is wat voor hen op dat moment het beste voelt.
Ik heb er echt geen weet meer van dan.Ik heb maar 3 wensen eigenlijk: rode rozen en gecremeerd en uitgestrooid worden. Voor de rest zien ze maar
In mijn ogen is een uitvaart bedoeld voor de achterblijvers, als onderdeel van de rouwverwerking.
De mensen om mij heen weten echt wel wat ik eventueel zou willen, maar ik zeg er wel altijd bij dat ze me ook opgezet in de tuin mogen zetten als dat is wat voor hen op dat moment het beste voelt.
Ik heb er echt geen weet meer van dan.Ik heb maar 3 wensen eigenlijk: rode rozen en gecremeerd en uitgestrooid worden. Voor de rest zien ze maar
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 22 februari 2016 om 15:53
Juist door de uitvaart van mijn zus weet ik hoe ik het niet wil doen, ik vind dat je ook ruimte moet geven aan de achterblijvers, zij moeten hier immers mee verder kunnen terwijl ik er niet meer ben. Je kunt evengoed wel je eigen draai eraan geven d.m.v. muziek of bloemen e.d. Ook het afscheid nemen zou ik anders doen, mijn zus wilde eigenlijk niemand meer zien ook mijn moeder niet terwijl we wel een heel goede band hadden, we hebben haar kort voor haar overlijden toch even kunnen zien maar niet echt goed afscheid kunnen nemen wat dus vooral voor mijn moeder erg was en die heeft daar knap last van, ook daar heb ik wel weer veel van geleerd.
maandag 22 februari 2016 om 16:26
Mijn schoonmoeder zegt als ik dood ben maakt het mij niet uit of ik begraven of gecremeerd wordt. Dat beslissen jullie dan maar.
Dat is hartstikke lastig voor de nabestaanden om zo iets te moeten beslissen.
Als mijn schoonvader dan nog leeft beslist hij, anders moeten mijn vriend en zijn broer beslissen.
Maar wat nou als mijn vriend begraven zegt en zijn broer cremeren.
Ook zegt ze met muziek en bloemen jullie doen maar wat jullie willen.
Zo veel vrijheid lijkt mij ook lastig.
Je bent al zo verdrietig en dan ook nog beslissen of ze begraven of gecremeerd word.
Dat is hartstikke lastig voor de nabestaanden om zo iets te moeten beslissen.
Als mijn schoonvader dan nog leeft beslist hij, anders moeten mijn vriend en zijn broer beslissen.
Maar wat nou als mijn vriend begraven zegt en zijn broer cremeren.
Ook zegt ze met muziek en bloemen jullie doen maar wat jullie willen.
Zo veel vrijheid lijkt mij ook lastig.
Je bent al zo verdrietig en dan ook nog beslissen of ze begraven of gecremeerd word.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
maandag 22 februari 2016 om 16:55
Keuken1987, dat is ook weer waar. Ik denk dat het het verstandigst is als je zelf een richtlijn geeft waar men creatief mee kunt om gaan. Als je zelf zegt "cremeren" maar alle nabestaanden willen unaniem begraven, zou ik zeggen: doe dat dan maar. Maar het moet wel unaniem zijn.
Ik ben dol op gele en oranje bloemen, maar als je liever een bos rode rozen wil neerleggen: vooral doen!
En liever geen rouwkleding, maar als jij dat wel wil omdat je dat prettiger vindt: niks mis mee.
Ik ben dol op gele en oranje bloemen, maar als je liever een bos rode rozen wil neerleggen: vooral doen!
En liever geen rouwkleding, maar als jij dat wel wil omdat je dat prettiger vindt: niks mis mee.
maandag 22 februari 2016 om 17:01
quote:Keuken1987 schreef op 22 februari 2016 @ 16:26:
Mijn schoonmoeder zegt als ik dood ben maakt het mij niet uit of ik begraven of gecremeerd wordt. Dat beslissen jullie dan maar.
Dat is hartstikke lastig voor de nabestaanden om zo iets te moeten beslissen.
Als mijn schoonvader dan nog leeft beslist hij, anders moeten mijn vriend en zijn broer beslissen.
Maar wat nou als mijn vriend begraven zegt en zijn broer cremeren.
Ook zegt ze met muziek en bloemen jullie doen maar wat jullie willen.
Zo veel vrijheid lijkt mij ook lastig.
Je bent al zo verdrietig en dan ook nog beslissen of ze begraven of gecremeerd word.
Als er dan eentje voor begraven kiest zou ik dat doen, dan zal er een behoefte zijn naar een graf om af en toe heen te gaan.
Mijn schoonouders zijn beide begraven. Wij hebben totaal geen behoefte om naar dat graf te gaan, en we betalen al 10 jaar grafrechten. Als wij de keuze hadden gehad....
Daarentegen zou ik geen uitvaart willen. Zo goedkoop mogelijk cremeren graag, zonder dienst en zeker zonder koffietafeltoestanden. Maar wellicht zijn mijn nabestaanden het daar niet mee eens...
Mijn schoonmoeder zegt als ik dood ben maakt het mij niet uit of ik begraven of gecremeerd wordt. Dat beslissen jullie dan maar.
Dat is hartstikke lastig voor de nabestaanden om zo iets te moeten beslissen.
Als mijn schoonvader dan nog leeft beslist hij, anders moeten mijn vriend en zijn broer beslissen.
Maar wat nou als mijn vriend begraven zegt en zijn broer cremeren.
Ook zegt ze met muziek en bloemen jullie doen maar wat jullie willen.
Zo veel vrijheid lijkt mij ook lastig.
Je bent al zo verdrietig en dan ook nog beslissen of ze begraven of gecremeerd word.
Als er dan eentje voor begraven kiest zou ik dat doen, dan zal er een behoefte zijn naar een graf om af en toe heen te gaan.
Mijn schoonouders zijn beide begraven. Wij hebben totaal geen behoefte om naar dat graf te gaan, en we betalen al 10 jaar grafrechten. Als wij de keuze hadden gehad....
Daarentegen zou ik geen uitvaart willen. Zo goedkoop mogelijk cremeren graag, zonder dienst en zeker zonder koffietafeltoestanden. Maar wellicht zijn mijn nabestaanden het daar niet mee eens...
maandag 22 februari 2016 om 17:11
Ik heb wel voorkeuren aangegeven, maar het staat ze vrij daarvan af te wijken.
Misschien moet ik er nog bijzetten dat als ze er niet uitkomen mijn wensen leidend zijn, dat kan dan gedoe schelen, bedenk ik me nu.
Maar ik wil bv liever gecremeerd worden, maar als mijn nabestaanden nu echt perse willen dat ik begraven wordt, dan doen ze maar hoor.
Misschien moet ik er nog bijzetten dat als ze er niet uitkomen mijn wensen leidend zijn, dat kan dan gedoe schelen, bedenk ik me nu.
Maar ik wil bv liever gecremeerd worden, maar als mijn nabestaanden nu echt perse willen dat ik begraven wordt, dan doen ze maar hoor.
maandag 22 februari 2016 om 19:10
quote:Keuken1987 schreef op 22 februari 2016 @ 16:26:
Mijn schoonmoeder zegt als ik dood ben maakt het mij niet uit of ik begraven of gecremeerd wordt. Dat beslissen jullie dan maar.
Dat is hartstikke lastig voor de nabestaanden om zo iets te moeten beslissen.
Als mijn schoonvader dan nog leeft beslist hij, anders moeten mijn vriend en zijn broer beslissen.
Maar wat nou als mijn vriend begraven zegt en zijn broer cremeren.
Ook zegt ze met muziek en bloemen jullie doen maar wat jullie willen.
Zo veel vrijheid lijkt mij ook lastig.
Je bent al zo verdrietig en dan ook nog beslissen of ze begraven of gecremeerd word.Dat is inderdaad ook niet fijn. Ik loop daar binnenkort ook tegen aan met een sterk verouderde vader die niks geregeld heeft en nergens een mening over heeft. Kortom, zoek het allemaal maar uit.
Mijn schoonmoeder zegt als ik dood ben maakt het mij niet uit of ik begraven of gecremeerd wordt. Dat beslissen jullie dan maar.
Dat is hartstikke lastig voor de nabestaanden om zo iets te moeten beslissen.
Als mijn schoonvader dan nog leeft beslist hij, anders moeten mijn vriend en zijn broer beslissen.
Maar wat nou als mijn vriend begraven zegt en zijn broer cremeren.
Ook zegt ze met muziek en bloemen jullie doen maar wat jullie willen.
Zo veel vrijheid lijkt mij ook lastig.
Je bent al zo verdrietig en dan ook nog beslissen of ze begraven of gecremeerd word.Dat is inderdaad ook niet fijn. Ik loop daar binnenkort ook tegen aan met een sterk verouderde vader die niks geregeld heeft en nergens een mening over heeft. Kortom, zoek het allemaal maar uit.
dinsdag 23 februari 2016 om 21:14
Vond van de week de reacties op het topic heftig. Vandaag de uitzending pas terug kunnen kijken.
Ik snap sommige reacties over het "eindfeest" van Eveline wel. Een gevoel wat bij mij bleef hangen: Je kunt het niet "verplicht"gezellig of leuk maken. Je kunt een bar neerzetten en confetti strooien, maar het blijft wel een afscheid. Mensen zijn verdrietig en dat lijkt me ook heel gezond. Het betekent dat mensen om je geven en van je hebben gehouden. Dat beseft Eveline zich ook wel, maar ik kreeg soms het gevoel alsof ze het verdriet wil "overschreeuwen:" Het moet (ook) leuk zijn. Ik snap haar man ook wel. Hij kan best een afscheidsfeestje bouwen omdat zij dat wil, maar vroeg of laat kom je toch in een leeg huis. Dat verdriet kan hij niet uit de weg gaan.
Ik vind locaties bezoeken voor je uitvaart alsof het een bruiloft betreft ook best bijzonder. Aan de andere kant is het mooi, fijn en later voor de nabestaanden vast ook troostend dat ze zelf nog zo de regie kan hebben. Ik vind haar niet overkomen als iemand die het verdriet van haar man negeert. Ze gaan samen deze weg en die is voor beiden moeilijk en ook al lang.
Ik werd emotioneel van de uitvaart van Mathijs. Mooi, indrukwekkend, verdrietig om al die jonge jongens zo verdrietig maar ook krachtig te zien staan. Zelfde gold voor zijn familie.
Ariejanne... Ik vond het prachtig om te zien hoe stralend ze naar haar vriend keek. Het is toch mooi dat deze mensen elkaars leven nog mooier hebben kunnen maken, ook al was het van veel te korte duur.
Sommige reacties over haar en vooral haar vriend buiten alle proporties... Ik hoop dat hij het niet leest. Arme man.
Ik heb net een beetje op haar fb pagina gelezen. Ik begrijp haar "struisvogel politiek houding" nu ook beter. Ze heeft zo lang gevoeld dat er iets niet goed was en de artsen zeiden: alles is goed. Dus ging ze door. Toen ze te horen kreeg dat alle chemo alleen nog levensverlengend zou zijn kon en wilde ze het gewoon niet geloven. Kan het haar niet kwalijk nemen, wat moet zij zich belazerd hebben gevoeld.
Wel leek haar houding me nog steeds lastig voor de familie. Daarin was zij toch wel het tegenovergestelde van Evelien.
Ik snap sommige reacties over het "eindfeest" van Eveline wel. Een gevoel wat bij mij bleef hangen: Je kunt het niet "verplicht"gezellig of leuk maken. Je kunt een bar neerzetten en confetti strooien, maar het blijft wel een afscheid. Mensen zijn verdrietig en dat lijkt me ook heel gezond. Het betekent dat mensen om je geven en van je hebben gehouden. Dat beseft Eveline zich ook wel, maar ik kreeg soms het gevoel alsof ze het verdriet wil "overschreeuwen:" Het moet (ook) leuk zijn. Ik snap haar man ook wel. Hij kan best een afscheidsfeestje bouwen omdat zij dat wil, maar vroeg of laat kom je toch in een leeg huis. Dat verdriet kan hij niet uit de weg gaan.
Ik vind locaties bezoeken voor je uitvaart alsof het een bruiloft betreft ook best bijzonder. Aan de andere kant is het mooi, fijn en later voor de nabestaanden vast ook troostend dat ze zelf nog zo de regie kan hebben. Ik vind haar niet overkomen als iemand die het verdriet van haar man negeert. Ze gaan samen deze weg en die is voor beiden moeilijk en ook al lang.
Ik werd emotioneel van de uitvaart van Mathijs. Mooi, indrukwekkend, verdrietig om al die jonge jongens zo verdrietig maar ook krachtig te zien staan. Zelfde gold voor zijn familie.
Ariejanne... Ik vond het prachtig om te zien hoe stralend ze naar haar vriend keek. Het is toch mooi dat deze mensen elkaars leven nog mooier hebben kunnen maken, ook al was het van veel te korte duur.
Sommige reacties over haar en vooral haar vriend buiten alle proporties... Ik hoop dat hij het niet leest. Arme man.
Ik heb net een beetje op haar fb pagina gelezen. Ik begrijp haar "struisvogel politiek houding" nu ook beter. Ze heeft zo lang gevoeld dat er iets niet goed was en de artsen zeiden: alles is goed. Dus ging ze door. Toen ze te horen kreeg dat alle chemo alleen nog levensverlengend zou zijn kon en wilde ze het gewoon niet geloven. Kan het haar niet kwalijk nemen, wat moet zij zich belazerd hebben gevoeld.
Wel leek haar houding me nog steeds lastig voor de familie. Daarin was zij toch wel het tegenovergestelde van Evelien.
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
woensdag 24 februari 2016 om 13:31
quote:sabbaticalmeds schreef op 21 februari 2016 @ 16:40:
[...]
en dat baseer je waarop?Hou nou eens op met constant iedereens mening af te knallen. Dit is een forum, daar geven mensen hun mening en posten ze wat ze zien of denken te zien en het daarover te hebben. Je kan het toch eens of oneens zijn met iemands invulling van een begrafenis/afscheid etc.?!
[...]
en dat baseer je waarop?Hou nou eens op met constant iedereens mening af te knallen. Dit is een forum, daar geven mensen hun mening en posten ze wat ze zien of denken te zien en het daarover te hebben. Je kan het toch eens of oneens zijn met iemands invulling van een begrafenis/afscheid etc.?!
donderdag 25 februari 2016 om 22:50
quote:Wilhelmina82 schreef op 24 februari 2016 @ 13:31:
[...]
Hou nou eens op met constant iedereens mening af te knallen. Dit is een forum, daar geven mensen hun mening en posten ze wat ze zien of denken te zien en het daarover te hebben. Je kan het toch eens of oneens zijn met iemands invulling van een begrafenis/afscheid etc.?!
Gevalletje pot verwijt de ketel
je mag een mening hebben over alles en iedereen, maar soms is het gewoon wijs omdat niet overal te roepen, omdat het bijv. kwetsend is of alleen maar iets zegt over jou en niet over de ander
[...]
Hou nou eens op met constant iedereens mening af te knallen. Dit is een forum, daar geven mensen hun mening en posten ze wat ze zien of denken te zien en het daarover te hebben. Je kan het toch eens of oneens zijn met iemands invulling van een begrafenis/afscheid etc.?!
Gevalletje pot verwijt de ketel
je mag een mening hebben over alles en iedereen, maar soms is het gewoon wijs omdat niet overal te roepen, omdat het bijv. kwetsend is of alleen maar iets zegt over jou en niet over de ander
