Kinderen
alle pijlers
Ziek kind - overbezorgde moeder?
donderdag 6 november 2008 om 20:48
Pfff.... mag ik hier even de overbezorgde moeder uithangen?
Dinsdagavond is zoonlief (6jr) begonnen met braken... tot hij alleen nog vocht braakte. Gelukkig koortsvrij. Gisteren met domperidon-zetpillen aan de slag en gelukkig stopte gisteravond het braken. Toen kwamen de verschrikkelijke buikkrampen... gekromd lag hij in bed. Omdat hij niet kan vertellen wat er aan de hand is de huisartsenpost gebeld voor overleg. Voor controle geweest en ze konden niet vinden... vermoeden van voedselvergiftiging (al is vandaag gebleken dat hij de enige is van zijn groep die ziek is).
Vannacht koorts gekregen (38.8), krampen bleven, elk halfuur wakker en kreunend huilen. Vanmiddag naar de huisarts met een zielig hoopje ellende. Hij kan niet meer zitten, staan etc. Nogmaals de standaard controles. Zorgelijk is dat hij in de afgelopen 24 uur maar 2 heeft geplast... dus misschien een urineweginfectie. Omdat zoonlief het afgelopen halfjaar bijna 10 kilo is aangekomen zonder aanwijsbare reden vond de huisarts het verstandig om bloed af te nemen -> schildklier, diabetes en ontstekingen.
Gelukkig is hij vanmiddag weer goed gaan drinken (AA-drank), maar er zit werkelijk geen leven in. Vanavond na 10 uur eindelijk weer een plas.
Maar waar ik werkelijk van ga flippen is dat hij zijn temperatuur nu stijgt. Hij heeft nu 39,6. Hij wil geen paracetamol, blijft wel drinken gelukkig. Wanneer mag ik weer alarm gaan slaan bij een huisarts? In mijn hoofd zit dat 41 graden koorts echt gevaarlijk is... maar ik kan het zo snel niet terug vinden op het www.
Morgen de huisarts bellen voor de bloeduitslag.
Pfff... ik voel me zo onmachtig... weet niet wat ik kan doen voor het mannetje. Hij is zo ziek en kan niet vertellen wat hij voelt, nodig heeft enz. (hij autistisch en verstand. beperkt). Alles moet op gevoel en ik weet het niet meer.... waarschijnlijk ook als gevolg van het feit dat ik de hele nacht niet heb geslapen .
Dinsdagavond is zoonlief (6jr) begonnen met braken... tot hij alleen nog vocht braakte. Gelukkig koortsvrij. Gisteren met domperidon-zetpillen aan de slag en gelukkig stopte gisteravond het braken. Toen kwamen de verschrikkelijke buikkrampen... gekromd lag hij in bed. Omdat hij niet kan vertellen wat er aan de hand is de huisartsenpost gebeld voor overleg. Voor controle geweest en ze konden niet vinden... vermoeden van voedselvergiftiging (al is vandaag gebleken dat hij de enige is van zijn groep die ziek is).
Vannacht koorts gekregen (38.8), krampen bleven, elk halfuur wakker en kreunend huilen. Vanmiddag naar de huisarts met een zielig hoopje ellende. Hij kan niet meer zitten, staan etc. Nogmaals de standaard controles. Zorgelijk is dat hij in de afgelopen 24 uur maar 2 heeft geplast... dus misschien een urineweginfectie. Omdat zoonlief het afgelopen halfjaar bijna 10 kilo is aangekomen zonder aanwijsbare reden vond de huisarts het verstandig om bloed af te nemen -> schildklier, diabetes en ontstekingen.
Gelukkig is hij vanmiddag weer goed gaan drinken (AA-drank), maar er zit werkelijk geen leven in. Vanavond na 10 uur eindelijk weer een plas.
Maar waar ik werkelijk van ga flippen is dat hij zijn temperatuur nu stijgt. Hij heeft nu 39,6. Hij wil geen paracetamol, blijft wel drinken gelukkig. Wanneer mag ik weer alarm gaan slaan bij een huisarts? In mijn hoofd zit dat 41 graden koorts echt gevaarlijk is... maar ik kan het zo snel niet terug vinden op het www.
Morgen de huisarts bellen voor de bloeduitslag.
Pfff... ik voel me zo onmachtig... weet niet wat ik kan doen voor het mannetje. Hij is zo ziek en kan niet vertellen wat hij voelt, nodig heeft enz. (hij autistisch en verstand. beperkt). Alles moet op gevoel en ik weet het niet meer.... waarschijnlijk ook als gevolg van het feit dat ik de hele nacht niet heb geslapen .
vrijdag 7 november 2008 om 20:26
Maroetje, wat toevallig dat jouw zoontje ook een urineweginfectie heeft net als mijn dochtertje. Zij heeft direct amoxiline gekregen en dat krijg ik redelijk naar binnen, zodra ze nu het spuitje ziet gaat haar mond al open, dus het is niet echt vies, alleen is het naar om haar te dwingen het in te slikken. In jouw geval is het een stuk lastiger, ik hoop dat hij via een infuus ab toegediend kan krijgen. Bij mijn dochter ging het gelijk al een stuk beter toen ze de ab kreeg, de koorts was de dag erna al weg en ze begint nu echt op te knappen, ze drinkt weer goed en haar eetlust komt ook weer terug.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
vrijdag 7 november 2008 om 20:55
Maroetje, wanneer de ontsteking al zo heftig heeft 'ingeslagen' zoals het bij jouw zoontje het geval is, denk ik dat een ziekenhuisopname met intraveneuze antib. wel goed is. (Mijn zoontje knapte zo enorm op na al twee dagen, godzijdank want het is echt- zoals je nu merkt- heel erg pijnlijk. In het begin was het in het ziekenhuis natuurlijk ook drama, prikken enzo, maar ja, het deed uiteindelijk toch echt goed)
Dat infuus is ook tegen een enorm breed spectrum aan bacteria, wel zo handig misschien omdat van jouw jongetje natuurlijk nu geen kweek staat om erachter te komen welke bacterie het precies is. Bovendien (protocol is doorgaans 10 dagen) roei je dan echt élke bacterie uit die achter zou kunnen blijven. Wel even je leven op z'n kop, slapen in het ziekenhuis, je kind aan het infuus... dus ik hoop heel erg voor jullie dat hij morgen koortsvrij en vrolijk wakker wordt. Maar als dat niet het geval is zou ik zelf dus ook aandringen op opname; die tijd komen jullie wel door en het is echt een 'grondige behandeling'.
Bereid je er wel op voor dat je straks, als hij echt weer beter is, een serie onderzoeken zult krijgen om te kijken waaróm hij een ontsteking heeft gekregen. Dat komt namelijk niet zoveel voor, vooral niet bij jongetjes, en er is bijna altijd een medische reden voor (vaak reflux = terugstroom van urine naar de nieren..). Maak je niet te druk: alles wat het kan zijn, is in principe goed behandelbaar.
Als het tot opname en onderzoeken komt, vertel ik je graag van alles erover; helaas ben ik er een expert in inmiddels..
Veel sterkte weer voor de nacht!!!
Off.topic:
Jeetje Samm30, dat is ook erg, dat je door een verwaarlozing destijds later op de IC terecht kwam! Als ik dat hoor ben ik inderdaad blij met de strikte monitoring die ze tegenwoordig hebben!
Dat infuus is ook tegen een enorm breed spectrum aan bacteria, wel zo handig misschien omdat van jouw jongetje natuurlijk nu geen kweek staat om erachter te komen welke bacterie het precies is. Bovendien (protocol is doorgaans 10 dagen) roei je dan echt élke bacterie uit die achter zou kunnen blijven. Wel even je leven op z'n kop, slapen in het ziekenhuis, je kind aan het infuus... dus ik hoop heel erg voor jullie dat hij morgen koortsvrij en vrolijk wakker wordt. Maar als dat niet het geval is zou ik zelf dus ook aandringen op opname; die tijd komen jullie wel door en het is echt een 'grondige behandeling'.
Bereid je er wel op voor dat je straks, als hij echt weer beter is, een serie onderzoeken zult krijgen om te kijken waaróm hij een ontsteking heeft gekregen. Dat komt namelijk niet zoveel voor, vooral niet bij jongetjes, en er is bijna altijd een medische reden voor (vaak reflux = terugstroom van urine naar de nieren..). Maak je niet te druk: alles wat het kan zijn, is in principe goed behandelbaar.
Als het tot opname en onderzoeken komt, vertel ik je graag van alles erover; helaas ben ik er een expert in inmiddels..
Veel sterkte weer voor de nacht!!!
Off.topic:
Jeetje Samm30, dat is ook erg, dat je door een verwaarlozing destijds later op de IC terecht kwam! Als ik dat hoor ben ik inderdaad blij met de strikte monitoring die ze tegenwoordig hebben!
vrijdag 7 november 2008 om 21:03
Hoi Maroetje,
Ik ben ook een bezorgde moeder en ik wist niet dat het moederschap dit gevoel in mij los zou maken.
Mijn dochtertje van 3 maanden heeft vorige week 3 dagen in het ziekenhuis gelegen i.v.m. het rota virus. Vrijdagavond was ze alleen maar aan het overgeven, om de paar minuten. Na 10 keer zijn we naar de huisartsenpost geweest. Die huisarts liet weten dat het buikgriep was en dat ze de volgende dag wel diarree zou krijgen. Ik zei dat ik zo niet durfde te slapen, omdat ze zoveel aan het overgeven was, maar dan moest ik haar maar op haar zij leggen. Ook moest ik haar maar lepeltjes water geven i.v.m. met uitdrogen. Wij weer naar huis, maar daar bleef ze maar doorgaan. Toen zijn we naar de eerstehulp gereden. Hier konden ze ons eigenlijk niet helpen, omdat we geen verwijsbrief hadden. Gelukkig was er een kinderarts aanwezig en die liet haar opnemen, omdat ze al veel vocht had verloren. Ze heeft 3 dagen aan het infuus gelegen. Eenmaal thuis heeft ze na sommige voedingen nog overgeven, maar niet zo erg gelukkig.
Dit alles heeft zo'n indruk op me gemaakt. Ik durf bijna niet meer te voeden, omdat ik bang ben dat ze gaat overgeven. Ik heb haar vandaag gewogen en ze was helaas veel afgevallen. Wat een bezorgheid en wat een rot gevoel! Wie herkent dat moeilijke gevoel? Ik weet namelijk dat er nog veel meer kinderziektes aan zullen komen en dat moet ik ook aan kunnen.
Ben benieuwd!
Ik ben ook een bezorgde moeder en ik wist niet dat het moederschap dit gevoel in mij los zou maken.
Mijn dochtertje van 3 maanden heeft vorige week 3 dagen in het ziekenhuis gelegen i.v.m. het rota virus. Vrijdagavond was ze alleen maar aan het overgeven, om de paar minuten. Na 10 keer zijn we naar de huisartsenpost geweest. Die huisarts liet weten dat het buikgriep was en dat ze de volgende dag wel diarree zou krijgen. Ik zei dat ik zo niet durfde te slapen, omdat ze zoveel aan het overgeven was, maar dan moest ik haar maar op haar zij leggen. Ook moest ik haar maar lepeltjes water geven i.v.m. met uitdrogen. Wij weer naar huis, maar daar bleef ze maar doorgaan. Toen zijn we naar de eerstehulp gereden. Hier konden ze ons eigenlijk niet helpen, omdat we geen verwijsbrief hadden. Gelukkig was er een kinderarts aanwezig en die liet haar opnemen, omdat ze al veel vocht had verloren. Ze heeft 3 dagen aan het infuus gelegen. Eenmaal thuis heeft ze na sommige voedingen nog overgeven, maar niet zo erg gelukkig.
Dit alles heeft zo'n indruk op me gemaakt. Ik durf bijna niet meer te voeden, omdat ik bang ben dat ze gaat overgeven. Ik heb haar vandaag gewogen en ze was helaas veel afgevallen. Wat een bezorgheid en wat een rot gevoel! Wie herkent dat moeilijke gevoel? Ik weet namelijk dat er nog veel meer kinderziektes aan zullen komen en dat moet ik ook aan kunnen.
Ben benieuwd!
vrijdag 7 november 2008 om 21:07
Lego29, natuurlijk zal je kindje nog wel eens ziek worden, maar zo heftig als dit zul je dat toch niet meer ervaren (tenzij het weer zoiets is natuurlijk). Je meisje wordt groter en sterker. Een ziek baby'tje is "enger" dan een kind van 2 dat een virusje oppikt en een oorontsteking krijgt. Echt, vertrouw maar op jezelf. Je hebt het goed gedaan met die gang naar de eerste hulp. En nu gaat je dochter weer gewoon verder met waar ze mee bezig was; groeien! Succes!
Maroetje, Maroetje-man en zoon; sterkte allemaal dit weekend!
Maroetje, Maroetje-man en zoon; sterkte allemaal dit weekend!
vrijdag 7 november 2008 om 21:17
Naar he, als je kind zo ziek is. En het gevoel dat je zo kwetsbaar wordt van je kind (als daar iets mee gebeurt ben je zelf ook niets waard), hoort erbij. Als je het een naar gevoel vindt, moet je maar bedenken dat het voor de binding met je kindje juist heel goed is! Heeft ze vandaag wel weer lekker gedronken?
vrijdag 7 november 2008 om 21:28
Nu ik lees dat hij geen drankje drinkt, geen pillen slikt en niet zindelijk is vraag ik me af of hij wellicht "speciaal"is? (Weet ook niet hoe ik het hier moet schrijven zonder iemand voor de kop te stoten)
Moet je dan niet juist eerder naar het ziekenhuis omdat hij misschien niet goed duidelijk kan maken hoe beroerd hij zich voelt?
Ik zal toch echt wel een panische moeder zijn maar met het risico dat hij nu loopt op een nierbekken ontsteking zou ik echt veel sneller handelen.
Ik hoop dat jullie ondertussen bij de dokter zijn!
Sterkte
Moet je dan niet juist eerder naar het ziekenhuis omdat hij misschien niet goed duidelijk kan maken hoe beroerd hij zich voelt?
Ik zal toch echt wel een panische moeder zijn maar met het risico dat hij nu loopt op een nierbekken ontsteking zou ik echt veel sneller handelen.
Ik hoop dat jullie ondertussen bij de dokter zijn!
Sterkte
vrijdag 7 november 2008 om 21:36
vrijdag 7 november 2008 om 21:36
Neele, hij is autistisch is, dat had Maroetje ook geschreven. Ik denk dat we best kunnen vertrouwen op het moedergevoel van Maroetje en dat ze de beste keuze zullen maken die nodig is. Ik denk trouwens dat ze nu inderdaad al bij de hap/het ziekenhuis zullen zijn, gezien het feit dat ze niet meer heeft gereageerd.
vrijdag 7 november 2008 om 21:43
Neele, in de openingspost staat dat haar zoontje autistisch en verstand. beperkt is.
Ik herken het heel erg Lego. Heb inmiddels verschillende ziekenhuisopnames gehad en het 'eenmaal weer thuis en dan steeds angstig en bezorgd' ken ik heel goed.
Echter, het gaat op een gegeven moment wel weer over. Tuurlijk, iedereen is wel 'gemiddeld bezorgd' als zijn kind ziek is. Ik keer nu (vier maanden na laatste opname) weer terug naar dat gemiddelde, merk ik. Niet meer steeds checken of er koorts is, bijvoorbeeld. Het slijt, zeg maar.
Dat het erin heeft gehakt bij je is superlogisch, het is niet niks! Ik raad je aan er veel over te vertellen aan mensen en je ongerustheid te uiten. En als het teveel wordt ook gewoon de arts nog eens om geruststelling te vragen. Heb ik ook wel eens gedaan, zo van "sorry dat ik stoor, en ik ben bang dat het overbodig is, maar ik ben toch zo ongerust.. want.." Niet anders dan hele geruststellende en aardige reacties gehad, en alle begrip.
Het wordt minder als het alweer een tijd goed gaat met je kindje, echt! Sterkte!
Ik herken het heel erg Lego. Heb inmiddels verschillende ziekenhuisopnames gehad en het 'eenmaal weer thuis en dan steeds angstig en bezorgd' ken ik heel goed.
Echter, het gaat op een gegeven moment wel weer over. Tuurlijk, iedereen is wel 'gemiddeld bezorgd' als zijn kind ziek is. Ik keer nu (vier maanden na laatste opname) weer terug naar dat gemiddelde, merk ik. Niet meer steeds checken of er koorts is, bijvoorbeeld. Het slijt, zeg maar.
Dat het erin heeft gehakt bij je is superlogisch, het is niet niks! Ik raad je aan er veel over te vertellen aan mensen en je ongerustheid te uiten. En als het teveel wordt ook gewoon de arts nog eens om geruststelling te vragen. Heb ik ook wel eens gedaan, zo van "sorry dat ik stoor, en ik ben bang dat het overbodig is, maar ik ben toch zo ongerust.. want.." Niet anders dan hele geruststellende en aardige reacties gehad, en alle begrip.
Het wordt minder als het alweer een tijd goed gaat met je kindje, echt! Sterkte!
vrijdag 7 november 2008 om 22:23
Had het tweede deel van de openingspost niet goed gelezen dus.
Vind het nu nog erger dat TO bang was bij een opname haar kind achter te moeten laten.
Zoals ik eerder schreef mogen ouders er hier bij blijven en ik vind voor een kind dat misschien niet goed begrijpt wat er gaande is dat je helemaal als ouder er bij MOET mogen blijven.
Ik hoop dan ook van harte dat to echt op haar strepen gaat staan als Thijs moet blijven en zij lekker bij m mag slapen.
En natuurlijk dat hij zich heel snel beter voelt!
Vind het nu nog erger dat TO bang was bij een opname haar kind achter te moeten laten.
Zoals ik eerder schreef mogen ouders er hier bij blijven en ik vind voor een kind dat misschien niet goed begrijpt wat er gaande is dat je helemaal als ouder er bij MOET mogen blijven.
Ik hoop dan ook van harte dat to echt op haar strepen gaat staan als Thijs moet blijven en zij lekker bij m mag slapen.
En natuurlijk dat hij zich heel snel beter voelt!
zaterdag 8 november 2008 om 01:34
Hallo lieve mensen... wat een drukte in mijn afwezigheid. Als je let op tijdstip, het is 1.13, is het weer ellende vannacht.
Gisteren naar de HAP en heel vlot naar de kinderafdeling. Daar een zeer goed en prettig gesprek met de kinderarts. Het feit waar ze tegenop liep is dat het verhaal van Thijs veel ernstiger overkwam dan het jongetje wat zij zag. En verdomd... meneer weigerde dan wel te drinken en zijn ab-kuur in te nemen. Maar hij kon wel weer makkelijker lopen (vreemde wezens die kinderen). Opnieuw het hele verhaal vertelt en gelukkig kon zij bij de gegevens van het bloedonderzoek. En wat blijkt het lijkt wel mee te vallen met de ontsteking van Thijs... de waardes waren verhoogt, maar niet dramatisch. Ik snap nu dan ook niets van de paniekreactie van de huisarts. Vanuit deze gegevens was het duidelijk dat een ab-kuur niet noodzakelijk was/is. En dat Thijs nog niet was uitgedroogd. Ze dacht eigenlijk aan een goede griep... zeker gezien zijn rugklachten. Tja ook dat is een mogelijkheid.
Overleg wat het beste was voor hem... want hij heeft rust/slaap nodig om te genezen en wij ook. Ze had de juiste kennis over kinderen zoals Thijs en keek ook naar de gevolgen die een opname voor hem konden hebben in de toekomst. En ook veel begrip voor de beperkingen waar wij tegenaan lopen. Maar ook uitgaan van de kennis die wij over hem hebben. Uiteindelijk gekozen voor nachtrust. We hebben Diazepam meegekregen in tablet en vloeibaar in de hoop dat hij de nacht zou doorslapen en hierdoor zichzelf de mogelijkheid zou gunnen te genezen. Prima op deze wijze: geen ab-kuur en een slaapmiddel voor de nacht durfde wij het thuis wel aan. En we mogen vannacht altijd contact opnemen.
Tja hij heeft zeker 1,5 uur geslapen op de diazepam en is toen weer kreunend wakker geworden. En ik dus ook... en dat doet zo'n pijn (letterlijk). Ik zit nu op acht uur slaap sinds dinsdagavond.
Gelukkig heeft hij net weer wat AA-drank gedronken. En had hij weer een plasluier (de eerste in 12 uur)... en heb ik met dank aan de kinderarts een urinetest kunnen doen -> hij heeft geen ontstekingen . En terwijl ik dit type is hij weer in slaap gevallen... zou het dan toch werken?
Mixed emotions hier... ben zo blij dat het toch geen nierbekkenontsteking is, maar een heftige griep. Maar ik baal ervan dat hij toch weer niet doorslaapt... weer geen volledige nacht... in ieder geval niet voor mams. Ik durf nl. niet te gaan slapen, bang dat hij weer wakker wordt als ik net slaap.
Nou ja morgenochtend telefonisch contact met de kinderarts en dan zien we wel weer verder.
Gisteren naar de HAP en heel vlot naar de kinderafdeling. Daar een zeer goed en prettig gesprek met de kinderarts. Het feit waar ze tegenop liep is dat het verhaal van Thijs veel ernstiger overkwam dan het jongetje wat zij zag. En verdomd... meneer weigerde dan wel te drinken en zijn ab-kuur in te nemen. Maar hij kon wel weer makkelijker lopen (vreemde wezens die kinderen). Opnieuw het hele verhaal vertelt en gelukkig kon zij bij de gegevens van het bloedonderzoek. En wat blijkt het lijkt wel mee te vallen met de ontsteking van Thijs... de waardes waren verhoogt, maar niet dramatisch. Ik snap nu dan ook niets van de paniekreactie van de huisarts. Vanuit deze gegevens was het duidelijk dat een ab-kuur niet noodzakelijk was/is. En dat Thijs nog niet was uitgedroogd. Ze dacht eigenlijk aan een goede griep... zeker gezien zijn rugklachten. Tja ook dat is een mogelijkheid.
Overleg wat het beste was voor hem... want hij heeft rust/slaap nodig om te genezen en wij ook. Ze had de juiste kennis over kinderen zoals Thijs en keek ook naar de gevolgen die een opname voor hem konden hebben in de toekomst. En ook veel begrip voor de beperkingen waar wij tegenaan lopen. Maar ook uitgaan van de kennis die wij over hem hebben. Uiteindelijk gekozen voor nachtrust. We hebben Diazepam meegekregen in tablet en vloeibaar in de hoop dat hij de nacht zou doorslapen en hierdoor zichzelf de mogelijkheid zou gunnen te genezen. Prima op deze wijze: geen ab-kuur en een slaapmiddel voor de nacht durfde wij het thuis wel aan. En we mogen vannacht altijd contact opnemen.
Tja hij heeft zeker 1,5 uur geslapen op de diazepam en is toen weer kreunend wakker geworden. En ik dus ook... en dat doet zo'n pijn (letterlijk). Ik zit nu op acht uur slaap sinds dinsdagavond.
Gelukkig heeft hij net weer wat AA-drank gedronken. En had hij weer een plasluier (de eerste in 12 uur)... en heb ik met dank aan de kinderarts een urinetest kunnen doen -> hij heeft geen ontstekingen . En terwijl ik dit type is hij weer in slaap gevallen... zou het dan toch werken?
Mixed emotions hier... ben zo blij dat het toch geen nierbekkenontsteking is, maar een heftige griep. Maar ik baal ervan dat hij toch weer niet doorslaapt... weer geen volledige nacht... in ieder geval niet voor mams. Ik durf nl. niet te gaan slapen, bang dat hij weer wakker wordt als ik net slaap.
Nou ja morgenochtend telefonisch contact met de kinderarts en dan zien we wel weer verder.
zaterdag 8 november 2008 om 10:27
Thijs heeft vannacht niet meer echt geslapen... een tukkie van een minuut of 20 en dan was het weer over. Op zich een positief verschijnsel... hij sloft nu zelf van zijn slaapkamer naar de huiskamer. Ik had me maar op de bank geïnstalleerd .
Hij drinkt redelijk, maar verder blijft het een ziek hondje. Overleg gehad met de kinderarts... wat een lieve mensen. Weer de bereidheid om te onderzoeken, maar ja zonder grote veranderingen in zijn klachten heeft dat nu ook geen nut. Dus veel paracetamol geven en morgenochtend weer bellen om een update te geven. Ze gaf echt duidelijk aan dat hij nu onder medische aandacht stond... en dat voelt heel prettig.
Ik heb ook hier en daar een paar minuten geslapen. En toen manlief zijn bed uitkwam om 7.40 ben ik er meteen ingedoken en heb ik tot 9.30 geslapen. Maar wat ben ik kapot... zo zie ik me maandag niet gaan werken.
@ Mirjam762... mijn man is 's nachts niet op zijn best. Hij wordt in principe niet wakker van Thijs. En hij kan er echt veel minder tegen dan mams. Daarbij heeft hij de hele week gewerkt en ik niet. Ach ik kan vandaag mijn bed in wanneer ik daar behoefte aan heb.
Hoop wel dat Thijs vandaag gaat opknappen. Griep of wat dan ook het duurt wel lang. Ik ging hem net een zetpil geven en je zag hem kokken bij de gedachten dat hij het zou moeten eten (de ziel).
Ik ga maar eens een hapje eten.
Hij drinkt redelijk, maar verder blijft het een ziek hondje. Overleg gehad met de kinderarts... wat een lieve mensen. Weer de bereidheid om te onderzoeken, maar ja zonder grote veranderingen in zijn klachten heeft dat nu ook geen nut. Dus veel paracetamol geven en morgenochtend weer bellen om een update te geven. Ze gaf echt duidelijk aan dat hij nu onder medische aandacht stond... en dat voelt heel prettig.
Ik heb ook hier en daar een paar minuten geslapen. En toen manlief zijn bed uitkwam om 7.40 ben ik er meteen ingedoken en heb ik tot 9.30 geslapen. Maar wat ben ik kapot... zo zie ik me maandag niet gaan werken.
@ Mirjam762... mijn man is 's nachts niet op zijn best. Hij wordt in principe niet wakker van Thijs. En hij kan er echt veel minder tegen dan mams. Daarbij heeft hij de hele week gewerkt en ik niet. Ach ik kan vandaag mijn bed in wanneer ik daar behoefte aan heb.
Hoop wel dat Thijs vandaag gaat opknappen. Griep of wat dan ook het duurt wel lang. Ik ging hem net een zetpil geven en je zag hem kokken bij de gedachten dat hij het zou moeten eten (de ziel).
Ik ga maar eens een hapje eten.
zaterdag 8 november 2008 om 10:53
maandag 10 november 2008 om 18:47
Hier een snelle update:
Ik was niet overbezorgd. Sterker ik heb al die tijd gelijk gehad. Gisteren klaagde Thijs over au en wreef telkens over zijn buik. Na wat wikken en wegen contact opgenomen met de kinderarts. We waren gisteren om 20.00 in het ziekenhuis en ik ben nu voor het eerst thuis.
Simpel gezegd Thijs had een blindedarmontsteking, maar omdat deze niet is onderkent is hij geklapt. Met als gevolg een buik vol pus, ontstekingen en veel smerigheid. Gisteravond was duidelijk dat hij een flinke ontsteking had aan de linkerkant van zijn darmen. Iets wat niet vaak voor komt bij kinderen. De kinderarts heeft met het Sophia kinderziekenhuis overlegt en daar zijn we vannacht met een ambulance naar toe gebracht. Na een ct-scan werd de oorzaak duidelijk - de geknapte blindedarm. Dus hij is om 4.30 opgenomen en we hebben tot 14.00 vanmiddag moeten wachten op de operatie. Ondertussen vocht via het infuus en diverse zakken antibiotica via het infuus. Thijs vind het maar niets... maar is erg rustig dankzij de nintendo (de junkie ).
De operatie is gelukt... zoals gezegd alles zat onder. Maar gelukkig hebben ze de blindedarm kunnen verwijderen en hebben ze zijn buik kunnen schoonspoelen. Nu krijgt hij tot zaterdag ab-kuur via het infuus. En is het duimen geblazen dat zijn wonden niet gaan ontsteken en dat er geen restonsteking ontstaat, want dan is het waarschijnlijk operatie nummer twee.
Mannetje heeft morfine gekregen en is ondertussen wakker geworden... vroeg meteen om zijn nintendo . Dus dat zit wel goed.
Ik ga nu een paar uur slapen en dan kan ik het straks weer overnemen van manlief. Pfff.... ben echt kapot... alles surrealistisch... onwerkelijk... het dringt nog niet tot mij door wat er had kunnen gebeuren.
Ik hou jullie op de hoogte!
Ik was niet overbezorgd. Sterker ik heb al die tijd gelijk gehad. Gisteren klaagde Thijs over au en wreef telkens over zijn buik. Na wat wikken en wegen contact opgenomen met de kinderarts. We waren gisteren om 20.00 in het ziekenhuis en ik ben nu voor het eerst thuis.
Simpel gezegd Thijs had een blindedarmontsteking, maar omdat deze niet is onderkent is hij geklapt. Met als gevolg een buik vol pus, ontstekingen en veel smerigheid. Gisteravond was duidelijk dat hij een flinke ontsteking had aan de linkerkant van zijn darmen. Iets wat niet vaak voor komt bij kinderen. De kinderarts heeft met het Sophia kinderziekenhuis overlegt en daar zijn we vannacht met een ambulance naar toe gebracht. Na een ct-scan werd de oorzaak duidelijk - de geknapte blindedarm. Dus hij is om 4.30 opgenomen en we hebben tot 14.00 vanmiddag moeten wachten op de operatie. Ondertussen vocht via het infuus en diverse zakken antibiotica via het infuus. Thijs vind het maar niets... maar is erg rustig dankzij de nintendo (de junkie ).
De operatie is gelukt... zoals gezegd alles zat onder. Maar gelukkig hebben ze de blindedarm kunnen verwijderen en hebben ze zijn buik kunnen schoonspoelen. Nu krijgt hij tot zaterdag ab-kuur via het infuus. En is het duimen geblazen dat zijn wonden niet gaan ontsteken en dat er geen restonsteking ontstaat, want dan is het waarschijnlijk operatie nummer twee.
Mannetje heeft morfine gekregen en is ondertussen wakker geworden... vroeg meteen om zijn nintendo . Dus dat zit wel goed.
Ik ga nu een paar uur slapen en dan kan ik het straks weer overnemen van manlief. Pfff.... ben echt kapot... alles surrealistisch... onwerkelijk... het dringt nog niet tot mij door wat er had kunnen gebeuren.
Ik hou jullie op de hoogte!
