Geld & Recht
alle pijlers
Gierige acties, deel V
vrijdag 29 april 2016 om 17:52
Deel I, II, III en deel IV zijn een groot succes.
We gaan hier verder met het beschrijven van gierige acties. Dit topic is vooral bedoeld voor verhalen
Uiteraard kan er ook lekker gereageerd worden op de verhalen maar probeer hier niet te verzanden in een welles-nietes discussie over bepaalde standpunten; dan kan je daar beter een apart topic voor starten. Als je je hier niet aan kan houden, word je gestaft en dan kan je een ban krijgen.
Zo is inmiddels wel duidelijk dat er verschillend gekeken wordt naar het wel of niet betalen van de wc-dame en ook dat het wel of niet hoofdelijk omslaan van een rekening in de horeca zowel gierige als niet gierige kanten heeft. Gelieve deze oude koeien hier met rust te laten.
De link naar deel IV: KLIK, met daarin links naar de eerdere delen.
We gaan hier verder met het beschrijven van gierige acties. Dit topic is vooral bedoeld voor verhalen
Uiteraard kan er ook lekker gereageerd worden op de verhalen maar probeer hier niet te verzanden in een welles-nietes discussie over bepaalde standpunten; dan kan je daar beter een apart topic voor starten. Als je je hier niet aan kan houden, word je gestaft en dan kan je een ban krijgen.
Zo is inmiddels wel duidelijk dat er verschillend gekeken wordt naar het wel of niet betalen van de wc-dame en ook dat het wel of niet hoofdelijk omslaan van een rekening in de horeca zowel gierige als niet gierige kanten heeft. Gelieve deze oude koeien hier met rust te laten.
De link naar deel IV: KLIK, met daarin links naar de eerdere delen.
zaterdag 30 april 2016 om 15:17
Ja ik weet niet zo goed wat ik ermee moet doen, de koelkast wordt door heel veel collega's gebruikt en we vallen niet allemaal onder dezelfde leidinggevende. Ik hoop maar dat het een vergissing was, er wordt regelmatig gebak meegenomen dat is overgebleven na een feestje zodat collega's het op kunnen eten, maar dan wordt er natuurlijk wel even een mailtje rondgestuurd dat er gebak in de koelkast staat. Ik begrijp nu wel waarom collega's hun naam op de melkpakken e.d. schrijven.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
zaterdag 30 april 2016 om 15:19
Doet mij denken aan een verschrikkelijk verhaal van het 1e topic.
Waarin TO trakteerde en gelijk extra taarten had gehaald voor bezoek 's avonds; had ook een vroeg vertrekkende collega die exta taarten mee naar huis genomen, onder het mom van 'ik dacht dat het over was'. Alsof het dan trouwens wel oké is om hele taarten mee naar huis te nemen, zonder het te vragen aan de jarige die gewoon nog op het werk en dus prima vindbaar was.
Sommige mensen zijn gewoon echt gek als het op hebberigheid aankomt.
Waarin TO trakteerde en gelijk extra taarten had gehaald voor bezoek 's avonds; had ook een vroeg vertrekkende collega die exta taarten mee naar huis genomen, onder het mom van 'ik dacht dat het over was'. Alsof het dan trouwens wel oké is om hele taarten mee naar huis te nemen, zonder het te vragen aan de jarige die gewoon nog op het werk en dus prima vindbaar was.
Sommige mensen zijn gewoon echt gek als het op hebberigheid aankomt.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zaterdag 30 april 2016 om 15:21
quote:neliba schreef op 30 april 2016 @ 11:45:
Situatieschets:
Kampeersafari door een aantal Afrikaanse landen. Groepsreis van 4,5 week door een Nederlandse reisorganisatie met alleen maar Nederlandse deelnemers (een stuk of zestien geloof ik). Begeleid door twee lokale medewerkers: een chauffeur / klusjesman / gids en een kokkin. Die laatste kon echt hemels koken. Ongeveer de helft van de overnachtingen bestond uit wildkamperen, zonder voorzieningen dus. Ongelooflijk wat die vrouw op een eenvoudig kampvuurtje allemaal wist te bereiden. Tot een complete chocoladetaart aan toe op de verjaardag van één van mijn medereizigers. Ook bij ontbijt en lunch werd vaak iets extra's (naast de standaard broodmaaltijd) geserveerd: wentelteefjes, omelet, pannenkoekjes, enz. Kortom: we kwamen helemaal niets tekort. Ook de chauffeur / gids deed zijn werk uitstekend. Beide medewerkers maakten enorme lange dagen en waren 24/7 onderdeel van onze groep (want: kamperen, dus geen plekje om jezelf even rustig terug te trekken, weg van al die toeristen).
De reis eindigde met twee overnachtingen in een soort bungalowpark. De gids regelde overdag nog wel de excursies, maar voor het eten waren we nu op onszelf aangewezen. Iemand uit de groep deed het voorstel om op de laatste avond met z'n allen uit eten te gaan en dat de gids + kokkin ook mee te vragen. Wij als groep zouden hen trakteren als bedankje voor de geleverde diensten. Jullie voelen hem vast al aankomen... dat werd dus een enorme blamage. Aan het eind van de avond werd de rekening gebracht. De meerderheid van de groep stelde voor om die gewoon door 16 te delen, iedereen wat kleingeld erbij voor de fooi, klaar is kees. Maar nee hoor, er waren dus echt mensen bij die op de cent nauwkeurig wilden uitrekenen wie wat gedronken had.... Het eten was van een buffet, dus een vast prijs. Het ging dus echt om een verschil van drie wijntjes voor de één ten opzichte van twee cola voor de ander. Een enorme discussie, waarbij uiteindelijk zelfs mensen kwaad (en zonder betalen!) wegliepen. En dat alles voor de ogen van onze gids en kokkin... Heb me geloof ik nog nooit zo geschaamd om Nederlander te zijn als toen...
(O ja, even voor de duidelijkheid: de reissom voor deze vakantie bedroeg ruim boven de 2500 euro, bovendien konden er nog allerlei extra opties worden bijgeboekt zoals parachutespringen, quadrijden, rondvlucht, ballonvaren, enz. wat ook veel gedaan werd. Niet echt een budgetreis waarbij mensen meegaan die ieder dubbeltje moeten omdraaien dus...)
Oh wat erg!!!
Je kunt je dan zo schamen inderdaad.
Ik vind de meeste Nederlanders gewoon chill
Maar ik heb ook ooit een reiskennis gehad die heel genant ging onderhandelen over ALLES.
Die dacht ook dat de mensen naast Nederlands geen gezichtsuitdrukkingen, imitaties en ander denigrerend gedrag begrepen.
En dat alles in dat land (europees) 100 keer goedkoper was.
Dus vroegen ze voor een handdoek 6 euro dan vond zij 60 cent een goede prijs want dat kost zo'n man toch niks, zo'n handdoek?
Met als hoogtepunt dat ik de gewone vraagprijs voor iets betaalde (denk een sleutelhanger voor omgerekend een euro) en ze me een best harde mep gaf, gilde 'je kunt verdomme toch wel afdingen!'
En dat was dus de grap van de rest van de vakantie (fluisterden we dan tegen elkaar: Je kunt VERDOMME toch wel afdingen).
Situatieschets:
Kampeersafari door een aantal Afrikaanse landen. Groepsreis van 4,5 week door een Nederlandse reisorganisatie met alleen maar Nederlandse deelnemers (een stuk of zestien geloof ik). Begeleid door twee lokale medewerkers: een chauffeur / klusjesman / gids en een kokkin. Die laatste kon echt hemels koken. Ongeveer de helft van de overnachtingen bestond uit wildkamperen, zonder voorzieningen dus. Ongelooflijk wat die vrouw op een eenvoudig kampvuurtje allemaal wist te bereiden. Tot een complete chocoladetaart aan toe op de verjaardag van één van mijn medereizigers. Ook bij ontbijt en lunch werd vaak iets extra's (naast de standaard broodmaaltijd) geserveerd: wentelteefjes, omelet, pannenkoekjes, enz. Kortom: we kwamen helemaal niets tekort. Ook de chauffeur / gids deed zijn werk uitstekend. Beide medewerkers maakten enorme lange dagen en waren 24/7 onderdeel van onze groep (want: kamperen, dus geen plekje om jezelf even rustig terug te trekken, weg van al die toeristen).
De reis eindigde met twee overnachtingen in een soort bungalowpark. De gids regelde overdag nog wel de excursies, maar voor het eten waren we nu op onszelf aangewezen. Iemand uit de groep deed het voorstel om op de laatste avond met z'n allen uit eten te gaan en dat de gids + kokkin ook mee te vragen. Wij als groep zouden hen trakteren als bedankje voor de geleverde diensten. Jullie voelen hem vast al aankomen... dat werd dus een enorme blamage. Aan het eind van de avond werd de rekening gebracht. De meerderheid van de groep stelde voor om die gewoon door 16 te delen, iedereen wat kleingeld erbij voor de fooi, klaar is kees. Maar nee hoor, er waren dus echt mensen bij die op de cent nauwkeurig wilden uitrekenen wie wat gedronken had.... Het eten was van een buffet, dus een vast prijs. Het ging dus echt om een verschil van drie wijntjes voor de één ten opzichte van twee cola voor de ander. Een enorme discussie, waarbij uiteindelijk zelfs mensen kwaad (en zonder betalen!) wegliepen. En dat alles voor de ogen van onze gids en kokkin... Heb me geloof ik nog nooit zo geschaamd om Nederlander te zijn als toen...
(O ja, even voor de duidelijkheid: de reissom voor deze vakantie bedroeg ruim boven de 2500 euro, bovendien konden er nog allerlei extra opties worden bijgeboekt zoals parachutespringen, quadrijden, rondvlucht, ballonvaren, enz. wat ook veel gedaan werd. Niet echt een budgetreis waarbij mensen meegaan die ieder dubbeltje moeten omdraaien dus...)
Oh wat erg!!!
Je kunt je dan zo schamen inderdaad.
Ik vind de meeste Nederlanders gewoon chill
Maar ik heb ook ooit een reiskennis gehad die heel genant ging onderhandelen over ALLES.
Die dacht ook dat de mensen naast Nederlands geen gezichtsuitdrukkingen, imitaties en ander denigrerend gedrag begrepen.
En dat alles in dat land (europees) 100 keer goedkoper was.
Dus vroegen ze voor een handdoek 6 euro dan vond zij 60 cent een goede prijs want dat kost zo'n man toch niks, zo'n handdoek?
Met als hoogtepunt dat ik de gewone vraagprijs voor iets betaalde (denk een sleutelhanger voor omgerekend een euro) en ze me een best harde mep gaf, gilde 'je kunt verdomme toch wel afdingen!'
En dat was dus de grap van de rest van de vakantie (fluisterden we dan tegen elkaar: Je kunt VERDOMME toch wel afdingen).
zaterdag 30 april 2016 om 15:29
Schoonmoeder heeft het over haar kinderen, waarmee ze mijn kinderen bedoeld. De kinderen hoeven nog net geen mevrouw... te zeggen.
Mijn schoonmoeder die heeft een aardige spaarpot. Altijd zò zuinig geweest! Ze hebben gespaard tot ze zo een huis konden kopen want rente op een hypotheek vonden ze onzin. Huren is overigens ook geld verspilling.
Mijn vriend is nooit op vakantie geweest, geen pretparken of dierentuin. Tot hij zelf werkte heeft hij nooit nieuwe kleding gehad of een fiets. Met sinter Klaas kregen ze één cadeautje en dat was dan een nieuw schrift/pen of videoband. Met kerst kregen ze een brief met daarin allemaal liefde. Brief waarin zijn ouders schreven hoe trots ze op hem waren.
Hij heeft er nog jeugd trauma's van. Pest hem hier dan ook wel mee.
Mijn zoons, de koude kant word aardig door hem verwend. Hij is van mening dat ze alles later over hem mogen zeggen maar niet dat ze nooit iets kregen.
Vroeger kregen ze op vrijdag een heel stuk vlees. Op zaterdag,maandag en woensdag moest hij met zijn broer delen. De andere dagen kregen ze geen vlees. Hij vindt dat hij daardoor standaard het recht op 2 stukken vlees heeft. Zoons hebben dat recht van hem gekregen. Ik ben geen vleeseter, dus neem vaak een halve de andere helft voor de volgende dag bewaren is zo der dus eet vriendin helft pijnig op.
Mijn schoonmoeder die heeft een aardige spaarpot. Altijd zò zuinig geweest! Ze hebben gespaard tot ze zo een huis konden kopen want rente op een hypotheek vonden ze onzin. Huren is overigens ook geld verspilling.
Mijn vriend is nooit op vakantie geweest, geen pretparken of dierentuin. Tot hij zelf werkte heeft hij nooit nieuwe kleding gehad of een fiets. Met sinter Klaas kregen ze één cadeautje en dat was dan een nieuw schrift/pen of videoband. Met kerst kregen ze een brief met daarin allemaal liefde. Brief waarin zijn ouders schreven hoe trots ze op hem waren.
Hij heeft er nog jeugd trauma's van. Pest hem hier dan ook wel mee.
Mijn zoons, de koude kant word aardig door hem verwend. Hij is van mening dat ze alles later over hem mogen zeggen maar niet dat ze nooit iets kregen.
Vroeger kregen ze op vrijdag een heel stuk vlees. Op zaterdag,maandag en woensdag moest hij met zijn broer delen. De andere dagen kregen ze geen vlees. Hij vindt dat hij daardoor standaard het recht op 2 stukken vlees heeft. Zoons hebben dat recht van hem gekregen. Ik ben geen vleeseter, dus neem vaak een halve de andere helft voor de volgende dag bewaren is zo der dus eet vriendin helft pijnig op.
zaterdag 30 april 2016 om 15:29
quote:Broedkippetje schreef op 30 april 2016 @ 15:19:
Doet mij denken aan een verschrikkelijk verhaal van het 1e topic.
Waarin TO trakteerde en gelijk extra taarten had gehaald voor bezoek 's avonds; had ook een vroeg vertrekkende collega die exta taarten mee naar huis genomen, onder het mom van 'ik dacht dat het over was'. Alsof het dan trouwens wel oké is om hele taarten mee naar huis te nemen, zonder het te vragen aan de jarige die gewoon nog op het werk en dus prima vindbaar was.
Sommige mensen zijn gewoon echt gek als het op hebberigheid aankomt.Bizar, ik zou nooit restjes van een ander meenemen.
Doet mij denken aan een verschrikkelijk verhaal van het 1e topic.
Waarin TO trakteerde en gelijk extra taarten had gehaald voor bezoek 's avonds; had ook een vroeg vertrekkende collega die exta taarten mee naar huis genomen, onder het mom van 'ik dacht dat het over was'. Alsof het dan trouwens wel oké is om hele taarten mee naar huis te nemen, zonder het te vragen aan de jarige die gewoon nog op het werk en dus prima vindbaar was.
Sommige mensen zijn gewoon echt gek als het op hebberigheid aankomt.Bizar, ik zou nooit restjes van een ander meenemen.
zaterdag 30 april 2016 om 15:48
Dat verhaal werd nog veel raarder.
Toen de TO aan het eind van de dag merkte dat collega er met haar taarten vandoor was, heeft TO die collega gebeld en op haar voice-mail ingesproken dat ze die taarten bedoeld had voor haar verjaardagsbezoek en of ze ze dus terug kon krijgen.
Die collega reageerde niet.
Maar toen TO de volgende dag op het werk kwam, zat die collega bij de leidinggevende omdat ze de telefoontjes van de TO 'bedreigend had gevonden' en maakte de leidinggevende zich ervan af door te mompelen 'dat hij beide kanten wel begreep'.
Echt een bizar verhaal was dat.
Toen de TO aan het eind van de dag merkte dat collega er met haar taarten vandoor was, heeft TO die collega gebeld en op haar voice-mail ingesproken dat ze die taarten bedoeld had voor haar verjaardagsbezoek en of ze ze dus terug kon krijgen.
Die collega reageerde niet.
Maar toen TO de volgende dag op het werk kwam, zat die collega bij de leidinggevende omdat ze de telefoontjes van de TO 'bedreigend had gevonden' en maakte de leidinggevende zich ervan af door te mompelen 'dat hij beide kanten wel begreep'.
Echt een bizar verhaal was dat.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zaterdag 30 april 2016 om 15:57
quote:Marana_ schreef op 30 april 2016 @ 15:43:
[...]
Dat vind ik ook heel raar, de jarige kan dat toch zelf meenemen, of besluiten het te laten staan voor de volgende dag, als collega blijf je daar toch gewoon af...
Hier heb je wel je usual suspects die niet tegen restjes kunnen en dan over de hele dag gezien 5 stukken wegwerken.
Maar: Die zijn zelf ook niet gierig.
[...]
Dat vind ik ook heel raar, de jarige kan dat toch zelf meenemen, of besluiten het te laten staan voor de volgende dag, als collega blijf je daar toch gewoon af...
Hier heb je wel je usual suspects die niet tegen restjes kunnen en dan over de hele dag gezien 5 stukken wegwerken.
Maar: Die zijn zelf ook niet gierig.
zaterdag 30 april 2016 om 16:25
quote:-Puss-in-Boots- schreef op 30 april 2016 @ 14:53:
[...]
De tweeling ging met de familie eten. Dus het gezelschap was meer dan alleen de jarigen. Dus had gekund. Wel sneu om zo te "moeten" leven.
Dacht dat ze met zijn 2 gingen en dachten dat ze daardoor, als 2 jarigen, elkaar trakteerden en zo beiden gratis konden eten.
Zie je hoe mensen een tekst allen anders kunnen interpreteren.
[...]
De tweeling ging met de familie eten. Dus het gezelschap was meer dan alleen de jarigen. Dus had gekund. Wel sneu om zo te "moeten" leven.
Dacht dat ze met zijn 2 gingen en dachten dat ze daardoor, als 2 jarigen, elkaar trakteerden en zo beiden gratis konden eten.
Zie je hoe mensen een tekst allen anders kunnen interpreteren.
zaterdag 30 april 2016 om 16:31
Echt? Iemand gaat er met andermans taarten vandoor? Dat is toch niet te filmen.
In situatie van die 10 kleine gebakjes heeft men zich misschien vergist en gedacht dat het voor de medewerkers was? De volgende keer je naam er op schrijven en erbij schrijven dat het voor thuis is.
Erg dat het nodig is, echter vergissen is menselijk. Echter 1 hap uit een gebakje is natuurlijk helemaal not done en geen vergissing. Dat doe je alleen al uit fatsoen niet.
In situatie van die 10 kleine gebakjes heeft men zich misschien vergist en gedacht dat het voor de medewerkers was? De volgende keer je naam er op schrijven en erbij schrijven dat het voor thuis is.
Erg dat het nodig is, echter vergissen is menselijk. Echter 1 hap uit een gebakje is natuurlijk helemaal not done en geen vergissing. Dat doe je alleen al uit fatsoen niet.
zaterdag 30 april 2016 om 16:53
quote:-Puss-in-Boots- schreef op 30 april 2016 @ 12:53:
[...]
Met kerst krijg ik ook altijd een envelop met alleen mijn naam erop. De 'koude kant' krijgt een kraslot Maar dat vind ik niet gierig. Gewoon duidelijk dat het voor mij is. Wat ik er vervolgens mee doe is aan mij.
Deze doet me denken aan de oma van mijn beste vriendin.
Mijn moeder en ik hebben ooit mijn vriendin en haar moeder geholpen met het voorbereiden van hun familie kerstdiner.
Mijn moeder ging de oma ophalen want oma had een gigantische hoeveelheid cadeaus mee. Dat was niet vreemd, ze had 9 kinderen die er allemaal waren. Bij het onder de kerstboom zetten viel het op dat de meeste cadeaus voor 1 tante waren.
Ik heb het bij mijn vriendin nagevraagd en wat bleek, oma had per eigen kind een vast bedrag per jaar wat ze van haar kregen, zeg maar voor cadeaus maar ook uiteten en dergelijke. Cadeaus voor partner en kleinkinderen gingen af van het budget van het kind. Als het budget op was, kreeg niemand uit dat gezin meer iets, en met kerst werd aan het einde van het jaar alles verrekend. Tante was alleenstaande zonder kinderen en had dus ieder jaar het meeste geld over en kreeg dus altijd heel veel cadeaus. Achterkleinkinderen, twee peuters, kregen niets omdat zij uit de grootste tak kwamen en dat budget was al op.
Ik weet niet of de term gierig echt op zijn plaats is, maar het is wel vreemd. Ze probeerde ze krampachtig eerlijk te zijn dat het daardoor juist erg oneerlijk over kwam.
[...]
Met kerst krijg ik ook altijd een envelop met alleen mijn naam erop. De 'koude kant' krijgt een kraslot Maar dat vind ik niet gierig. Gewoon duidelijk dat het voor mij is. Wat ik er vervolgens mee doe is aan mij.
Deze doet me denken aan de oma van mijn beste vriendin.
Mijn moeder en ik hebben ooit mijn vriendin en haar moeder geholpen met het voorbereiden van hun familie kerstdiner.
Mijn moeder ging de oma ophalen want oma had een gigantische hoeveelheid cadeaus mee. Dat was niet vreemd, ze had 9 kinderen die er allemaal waren. Bij het onder de kerstboom zetten viel het op dat de meeste cadeaus voor 1 tante waren.
Ik heb het bij mijn vriendin nagevraagd en wat bleek, oma had per eigen kind een vast bedrag per jaar wat ze van haar kregen, zeg maar voor cadeaus maar ook uiteten en dergelijke. Cadeaus voor partner en kleinkinderen gingen af van het budget van het kind. Als het budget op was, kreeg niemand uit dat gezin meer iets, en met kerst werd aan het einde van het jaar alles verrekend. Tante was alleenstaande zonder kinderen en had dus ieder jaar het meeste geld over en kreeg dus altijd heel veel cadeaus. Achterkleinkinderen, twee peuters, kregen niets omdat zij uit de grootste tak kwamen en dat budget was al op.
Ik weet niet of de term gierig echt op zijn plaats is, maar het is wel vreemd. Ze probeerde ze krampachtig eerlijk te zijn dat het daardoor juist erg oneerlijk over kwam.
zaterdag 30 april 2016 om 17:47
Het is niet echt gierig, eerder lui. Maar ik heb van die familieleden die altijd slordig met overmaken zijn. Altijd roepen dat ze meedoen aan een cadeau (of of jij even de rekening wil betalen) en vervolgens moet je ze nog maanden stalken. Totdat jij de zeikerd bent die telkens over tien euro loopt te zeuren. Tegenwoordig schiet ik dus niks voor. Punt.
zaterdag 30 april 2016 om 18:28
quote:Zwartvlekje schreef op 30 april 2016 @ 16:53:
[...]
Deze doet me denken aan de oma van mijn beste vriendin.
Mijn moeder en ik hebben ooit mijn vriendin en haar moeder geholpen met het voorbereiden van hun familie kerstdiner.
Mijn moeder ging de oma ophalen want oma had een gigantische hoeveelheid cadeaus mee. Dat was niet vreemd, ze had 9 kinderen die er allemaal waren. Bij het onder de kerstboom zetten viel het op dat de meeste cadeaus voor 1 tante waren.
Ik heb het bij mijn vriendin nagevraagd en wat bleek, oma had per eigen kind een vast bedrag per jaar wat ze van haar kregen, zeg maar voor cadeaus maar ook uiteten en dergelijke. Cadeaus voor partner en kleinkinderen gingen af van het budget van het kind. Als het budget op was, kreeg niemand uit dat gezin meer iets, en met kerst werd aan het einde van het jaar alles verrekend. Tante was alleenstaande zonder kinderen en had dus ieder jaar het meeste geld over en kreeg dus altijd heel veel cadeaus. Achterkleinkinderen, twee peuters, kregen niets omdat zij uit de grootste tak kwamen en dat budget was al op.
Ik weet niet of de term gierig echt op zijn plaats is, maar het is wel vreemd. Ze probeerde ze krampachtig eerlijk te zijn dat het daardoor juist erg oneerlijk over kwam.Kan me jouw idee wel voorstellen, maar als die oma van een AOW-tje en misschien nog een klein pensioentje moest rondkomen, kan ik me het idee wel voorstellen: ik trek elk jaar voor alle kinderen evenveel uit. Misschien had ze gewoon niet méér te besteden.
[...]
Deze doet me denken aan de oma van mijn beste vriendin.
Mijn moeder en ik hebben ooit mijn vriendin en haar moeder geholpen met het voorbereiden van hun familie kerstdiner.
Mijn moeder ging de oma ophalen want oma had een gigantische hoeveelheid cadeaus mee. Dat was niet vreemd, ze had 9 kinderen die er allemaal waren. Bij het onder de kerstboom zetten viel het op dat de meeste cadeaus voor 1 tante waren.
Ik heb het bij mijn vriendin nagevraagd en wat bleek, oma had per eigen kind een vast bedrag per jaar wat ze van haar kregen, zeg maar voor cadeaus maar ook uiteten en dergelijke. Cadeaus voor partner en kleinkinderen gingen af van het budget van het kind. Als het budget op was, kreeg niemand uit dat gezin meer iets, en met kerst werd aan het einde van het jaar alles verrekend. Tante was alleenstaande zonder kinderen en had dus ieder jaar het meeste geld over en kreeg dus altijd heel veel cadeaus. Achterkleinkinderen, twee peuters, kregen niets omdat zij uit de grootste tak kwamen en dat budget was al op.
Ik weet niet of de term gierig echt op zijn plaats is, maar het is wel vreemd. Ze probeerde ze krampachtig eerlijk te zijn dat het daardoor juist erg oneerlijk over kwam.Kan me jouw idee wel voorstellen, maar als die oma van een AOW-tje en misschien nog een klein pensioentje moest rondkomen, kan ik me het idee wel voorstellen: ik trek elk jaar voor alle kinderen evenveel uit. Misschien had ze gewoon niet méér te besteden.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 30 april 2016 om 18:32
quote:boerinnetje-van-buuten schreef op 30 april 2016 @ 17:47:
Het is niet echt gierig, eerder lui. Maar ik heb van die familieleden die altijd slordig met overmaken zijn. Altijd roepen dat ze meedoen aan een cadeau (of of jij even de rekening wil betalen) en vervolgens moet je ze nog maanden stalken. Totdat jij de zeikerd bent die telkens over tien euro loopt te zeuren. Tegenwoordig schiet ik dus niks voor. Punt.Daarom ben ik daarmee opgehouden onder collega's. Bij bijzondere gelegenheden wilden we als collega's nog wel eens onderling lappen om een aardigheidje te kopen voor de jubilaris, of de getrouwde. Vaak regelde ik dat. En dan zou ieder (ik noem maar wat) 5 euro bijdragen. Op de dag van het feest had nooit iedereen betaald, maar goed, dat schoot ik dan voor. Maar het gezanik om achteraf die 5 euro nog terug te krijgen, en de smoesjes (nee, ik pin altijd dus ik heb nóóit geld in mijn portemonnee, maar mórgen neem ik het echt mee). En dan kwam je de volgende dag, en dan waren ze het vergeten, of was er weer een ander excuus. Ik ben ermee opgehouden.
Het is niet echt gierig, eerder lui. Maar ik heb van die familieleden die altijd slordig met overmaken zijn. Altijd roepen dat ze meedoen aan een cadeau (of of jij even de rekening wil betalen) en vervolgens moet je ze nog maanden stalken. Totdat jij de zeikerd bent die telkens over tien euro loopt te zeuren. Tegenwoordig schiet ik dus niks voor. Punt.Daarom ben ik daarmee opgehouden onder collega's. Bij bijzondere gelegenheden wilden we als collega's nog wel eens onderling lappen om een aardigheidje te kopen voor de jubilaris, of de getrouwde. Vaak regelde ik dat. En dan zou ieder (ik noem maar wat) 5 euro bijdragen. Op de dag van het feest had nooit iedereen betaald, maar goed, dat schoot ik dan voor. Maar het gezanik om achteraf die 5 euro nog terug te krijgen, en de smoesjes (nee, ik pin altijd dus ik heb nóóit geld in mijn portemonnee, maar mórgen neem ik het echt mee). En dan kwam je de volgende dag, en dan waren ze het vergeten, of was er weer een ander excuus. Ik ben ermee opgehouden.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 30 april 2016 om 18:49
quote:Zwartvlekje schreef op 30 april 2016 @ 16:53:
[...]
Deze doet me denken aan de oma van mijn beste vriendin.
Mijn moeder en ik hebben ooit mijn vriendin en haar moeder geholpen met het voorbereiden van hun familie kerstdiner.
Mijn moeder ging de oma ophalen want oma had een gigantische hoeveelheid cadeaus mee. Dat was niet vreemd, ze had 9 kinderen die er allemaal waren. Bij het onder de kerstboom zetten viel het op dat de meeste cadeaus voor 1 tante waren.
Ik heb het bij mijn vriendin nagevraagd en wat bleek, oma had per eigen kind een vast bedrag per jaar wat ze van haar kregen, zeg maar voor cadeaus maar ook uiteten en dergelijke. Cadeaus voor partner en kleinkinderen gingen af van het budget van het kind. Als het budget op was, kreeg niemand uit dat gezin meer iets, en met kerst werd aan het einde van het jaar alles verrekend. Tante was alleenstaande zonder kinderen en had dus ieder jaar het meeste geld over en kreeg dus altijd heel veel cadeaus. Achterkleinkinderen, twee peuters, kregen niets omdat zij uit de grootste tak kwamen en dat budget was al op.
Ik weet niet of de term gierig echt op zijn plaats is, maar het is wel vreemd. Ze probeerde ze krampachtig eerlijk te zijn dat het daardoor juist erg oneerlijk over kwam.Wel eerlijk bedacht van oma, maar niet handig uitgevoerd.
[...]
Deze doet me denken aan de oma van mijn beste vriendin.
Mijn moeder en ik hebben ooit mijn vriendin en haar moeder geholpen met het voorbereiden van hun familie kerstdiner.
Mijn moeder ging de oma ophalen want oma had een gigantische hoeveelheid cadeaus mee. Dat was niet vreemd, ze had 9 kinderen die er allemaal waren. Bij het onder de kerstboom zetten viel het op dat de meeste cadeaus voor 1 tante waren.
Ik heb het bij mijn vriendin nagevraagd en wat bleek, oma had per eigen kind een vast bedrag per jaar wat ze van haar kregen, zeg maar voor cadeaus maar ook uiteten en dergelijke. Cadeaus voor partner en kleinkinderen gingen af van het budget van het kind. Als het budget op was, kreeg niemand uit dat gezin meer iets, en met kerst werd aan het einde van het jaar alles verrekend. Tante was alleenstaande zonder kinderen en had dus ieder jaar het meeste geld over en kreeg dus altijd heel veel cadeaus. Achterkleinkinderen, twee peuters, kregen niets omdat zij uit de grootste tak kwamen en dat budget was al op.
Ik weet niet of de term gierig echt op zijn plaats is, maar het is wel vreemd. Ze probeerde ze krampachtig eerlijk te zijn dat het daardoor juist erg oneerlijk over kwam.Wel eerlijk bedacht van oma, maar niet handig uitgevoerd.
zaterdag 30 april 2016 om 18:51
quote:Broedkippetje schreef op 30 april 2016 @ 15:48:
Dat verhaal werd nog veel raarder.
Toen de TO aan het eind van de dag merkte dat collega er met haar taarten vandoor was, heeft TO die collega gebeld en op haar voice-mail ingesproken dat ze die taarten bedoeld had voor haar verjaardagsbezoek en of ze ze dus terug kon krijgen.
Die collega reageerde niet.
Maar toen TO de volgende dag op het werk kwam, zat die collega bij de leidinggevende omdat ze de telefoontjes van de TO 'bedreigend had gevonden' en maakte de leidinggevende zich ervan af door te mompelen 'dat hij beide kanten wel begreep'.
Echt een bizar verhaal was dat.
En die collega werd niet heel hard uitgelachen daarna? Wat een brutaliteit.
En wat een lapzwans van een leidinggevende die de jattende collega niet even streng toespreekt.
Dat verhaal werd nog veel raarder.
Toen de TO aan het eind van de dag merkte dat collega er met haar taarten vandoor was, heeft TO die collega gebeld en op haar voice-mail ingesproken dat ze die taarten bedoeld had voor haar verjaardagsbezoek en of ze ze dus terug kon krijgen.
Die collega reageerde niet.
Maar toen TO de volgende dag op het werk kwam, zat die collega bij de leidinggevende omdat ze de telefoontjes van de TO 'bedreigend had gevonden' en maakte de leidinggevende zich ervan af door te mompelen 'dat hij beide kanten wel begreep'.
Echt een bizar verhaal was dat.
En die collega werd niet heel hard uitgelachen daarna? Wat een brutaliteit.
En wat een lapzwans van een leidinggevende die de jattende collega niet even streng toespreekt.
zaterdag 30 april 2016 om 18:52
