Relaties
alle pijlers
zit er lichtelijk doorheen
vrijdag 14 november 2008 om 16:24
Hey,
ik heb al eerder een topic geplaatst. Over mijn vriend, gevoelens voor een ander, break. Nu heb ik het van de week het uitgemaakt. Omdat ik hem en mezelf de ruimte wl geven en om tot rust te komen. Ook omdat ik hem al de ruimte wil geven en hem niet wl vasthouden en belemmeren. Ze zeggen loslaten is de ultieme vorm van liefde, naja dat probeer ik nu. Het heeft behoorlijk wat bij hem losgemaakt, hij is vreselijk overstuur. Meende dat die nu wel wist wat die wilde namelijk mij, besefte niet dat die zoveel van me hield etc. Naja ik heb hem gezegd dat die daar eerst een tijd over moet nadenken en dan als die dan nog steeds zeker is dat die me wil dat we kunnen praten. Naja zijn ouders vinden hem rustiger dan ooit en naja we hebben hoop. Plus ik ben trots op mezelf dat ik het nu uitgemaakt heb en hem met rust laat. Meer kan ik niet doen. Maar toch mis ik hem vreselijk en put ik er veel hoop uit, misschien niet slim geen idee, moeilijk.
Nou is dit probleem 1, probleem 2 zijn mijn ouders. Al een paar jaar heeft mijn vader artrose in de nek. Hier heeft hij vreselijk veel last van, en er zijn periodes geweest dat het echt slecht ging met hem en hij iedereen en alles afsnauwde. Nu wordt het alleen maar ergen en is die ook nog eens gestopt met werk. Met als gevolg slecht humeur en enorm sjagrijnig. Ik vind het vreselijk voor hem, maar wat ik nog erger vind is dat ik moet aanzien hoe mijn ouders uit elkaar drijven. Mijn moeder probeert rekening mee te houden maar niks wat ze doet is goed. Mijn vader snauwt haar alleen af, of ze zeggen uberhaupt niks tegen mekaar. Nu zwijgen ze elkaar voor de verandering weer eens dood. En mijn moeder begint het zat te worden. Mijn vader ook. Ze houden van mekaar, echt heel veel. Maar mijn vaders artrose drijft ze uit elkaar. Ze kunnen niet meer met elkaar communiceren, het zijn alleen maar verwijten. Verder komen ze niet.
Nu zit ik al niet lekker in mijn vel en door de sfeer thuis wordt het er niet beter op. Ik ben dan ook veel weg, logeren bij vriendinnen, veel naar studie en omdat dat ver weg is slaap ik ook vaak bij de ouders van mijn vriend ofja ex. Ergens voel ik me schuldig, alsof ik mijn ouders in de steek laat. Maar aan de ene kant wil ik langzaamaan het huis uit. Nu met die sfeer is het thuis sowieso niet meer leuk. Alleen ik wil wat doen, maar ik weet niet wat. Ik zit vol met alles wat er rondom mijn ex en mij gebeurt, ik heb daarin weer wat hoop, maar met mijn ouders gaat het alleen maar slechter.
Ik ben het gewoon even zat. Iemand tips, ervaringen?
Sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!!!!!!
ik heb al eerder een topic geplaatst. Over mijn vriend, gevoelens voor een ander, break. Nu heb ik het van de week het uitgemaakt. Omdat ik hem en mezelf de ruimte wl geven en om tot rust te komen. Ook omdat ik hem al de ruimte wil geven en hem niet wl vasthouden en belemmeren. Ze zeggen loslaten is de ultieme vorm van liefde, naja dat probeer ik nu. Het heeft behoorlijk wat bij hem losgemaakt, hij is vreselijk overstuur. Meende dat die nu wel wist wat die wilde namelijk mij, besefte niet dat die zoveel van me hield etc. Naja ik heb hem gezegd dat die daar eerst een tijd over moet nadenken en dan als die dan nog steeds zeker is dat die me wil dat we kunnen praten. Naja zijn ouders vinden hem rustiger dan ooit en naja we hebben hoop. Plus ik ben trots op mezelf dat ik het nu uitgemaakt heb en hem met rust laat. Meer kan ik niet doen. Maar toch mis ik hem vreselijk en put ik er veel hoop uit, misschien niet slim geen idee, moeilijk.
Nou is dit probleem 1, probleem 2 zijn mijn ouders. Al een paar jaar heeft mijn vader artrose in de nek. Hier heeft hij vreselijk veel last van, en er zijn periodes geweest dat het echt slecht ging met hem en hij iedereen en alles afsnauwde. Nu wordt het alleen maar ergen en is die ook nog eens gestopt met werk. Met als gevolg slecht humeur en enorm sjagrijnig. Ik vind het vreselijk voor hem, maar wat ik nog erger vind is dat ik moet aanzien hoe mijn ouders uit elkaar drijven. Mijn moeder probeert rekening mee te houden maar niks wat ze doet is goed. Mijn vader snauwt haar alleen af, of ze zeggen uberhaupt niks tegen mekaar. Nu zwijgen ze elkaar voor de verandering weer eens dood. En mijn moeder begint het zat te worden. Mijn vader ook. Ze houden van mekaar, echt heel veel. Maar mijn vaders artrose drijft ze uit elkaar. Ze kunnen niet meer met elkaar communiceren, het zijn alleen maar verwijten. Verder komen ze niet.
Nu zit ik al niet lekker in mijn vel en door de sfeer thuis wordt het er niet beter op. Ik ben dan ook veel weg, logeren bij vriendinnen, veel naar studie en omdat dat ver weg is slaap ik ook vaak bij de ouders van mijn vriend ofja ex. Ergens voel ik me schuldig, alsof ik mijn ouders in de steek laat. Maar aan de ene kant wil ik langzaamaan het huis uit. Nu met die sfeer is het thuis sowieso niet meer leuk. Alleen ik wil wat doen, maar ik weet niet wat. Ik zit vol met alles wat er rondom mijn ex en mij gebeurt, ik heb daarin weer wat hoop, maar met mijn ouders gaat het alleen maar slechter.
Ik ben het gewoon even zat. Iemand tips, ervaringen?
Sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!!!!!!
vrijdag 14 november 2008 om 16:32
Moeilijke situatie zeg.. naar van je vaders ziekte ook.
Lijkt me erg veel ellende tegelijk.
Heb je vorige topic niet gelezen (ben nieuw) maar; waarom is het precies uitgegaan en hoelang hadden jullie iets?
Las iets over dat jij verliefd was op een ander, is dit nogsteeds zo? En omdat hij rustiger is geworden volgens zn ouders heb jij weer hoop?
Misschien wat meer voorgeschiedenis?:$
Lijkt me erg veel ellende tegelijk.
Heb je vorige topic niet gelezen (ben nieuw) maar; waarom is het precies uitgegaan en hoelang hadden jullie iets?
Las iets over dat jij verliefd was op een ander, is dit nogsteeds zo? En omdat hij rustiger is geworden volgens zn ouders heb jij weer hoop?
Misschien wat meer voorgeschiedenis?:$
vrijdag 14 november 2008 om 16:39
sorry
Maar mijn vriend kreeeg gevoelens voor een ander. Ofja hij weet niet eens of het gevoelens zijn. Maar hij is in ider geval even de weg kwijt. En het is al een aantal maanden aan de gang dat die niet weet wat die moet. We hebben het nu al meer dan drie jaar. En ik heb het idee dat het allemaal ging benauwen. Dat andere meisje is jong, nieuw spannend, ze lijkt op hem (als in ze hebben soortgelijke problemen, beiden zitten niet lekker in hun vel) enzovoorts. Terwijl het met mij natuurlijk niet altijd meer spannend is. Plus hij zit nu ook in een fase van zijn leven dat die echt volwassen moet worden. En daar vecht die tegen. Hij loopt ook al een tijdje bij een psycholoog. Dat is het in het heeeeeeel kort. Sorry maar ik heb even geen behoefte om alles te vertellen. En nu ik het uitgemaakt heb, lijkt die te beseffen hoeveel die van me houdt etc. Plus de afgelopen maanden was hij nogal onrustig etc, vandaar dat we het een goed teken vinden dat die nu een beetje rust lijkt te vinden. ZIjn gevoel gaat uit naar mij, maar ik wil dat die het zeker weet. En ik heb ook even tijd nodig om weer bij te tanken etc.
En met mn vader en ouders tja, het is rondweg klote allemaal en ik weet niet meer wat ik eraan kan doen.
Maar mijn vriend kreeeg gevoelens voor een ander. Ofja hij weet niet eens of het gevoelens zijn. Maar hij is in ider geval even de weg kwijt. En het is al een aantal maanden aan de gang dat die niet weet wat die moet. We hebben het nu al meer dan drie jaar. En ik heb het idee dat het allemaal ging benauwen. Dat andere meisje is jong, nieuw spannend, ze lijkt op hem (als in ze hebben soortgelijke problemen, beiden zitten niet lekker in hun vel) enzovoorts. Terwijl het met mij natuurlijk niet altijd meer spannend is. Plus hij zit nu ook in een fase van zijn leven dat die echt volwassen moet worden. En daar vecht die tegen. Hij loopt ook al een tijdje bij een psycholoog. Dat is het in het heeeeeeel kort. Sorry maar ik heb even geen behoefte om alles te vertellen. En nu ik het uitgemaakt heb, lijkt die te beseffen hoeveel die van me houdt etc. Plus de afgelopen maanden was hij nogal onrustig etc, vandaar dat we het een goed teken vinden dat die nu een beetje rust lijkt te vinden. ZIjn gevoel gaat uit naar mij, maar ik wil dat die het zeker weet. En ik heb ook even tijd nodig om weer bij te tanken etc.
En met mn vader en ouders tja, het is rondweg klote allemaal en ik weet niet meer wat ik eraan kan doen.
vrijdag 14 november 2008 om 17:04
quote:raiden schreef op 14 november 2008 @ 16:39:
sorry
Maar mijn vriend kreeeg gevoelens voor een ander. Ofja hij weet niet eens of het gevoelens zijn. Maar hij is in ider geval even de weg kwijt. En het is al een aantal maanden aan de gang dat die niet weet wat die moet. We hebben het nu al meer dan drie jaar. En ik heb het idee dat het allemaal ging benauwen. Dat andere meisje is jong, nieuw spannend, ze lijkt op hem (als in ze hebben soortgelijke problemen, beiden zitten niet lekker in hun vel) enzovoorts. Terwijl het met mij natuurlijk niet altijd meer spannend is. Plus hij zit nu ook in een fase van zijn leven dat die echt volwassen moet worden. En daar vecht die tegen. Hij loopt ook al een tijdje bij een psycholoog. Dat is het in het heeeeeeel kort. Sorry maar ik heb even geen behoefte om alles te vertellen. En nu ik het uitgemaakt heb, lijkt die te beseffen hoeveel die van me houdt etc. Plus de afgelopen maanden was hij nogal onrustig etc, vandaar dat we het een goed teken vinden dat die nu een beetje rust lijkt te vinden. ZIjn gevoel gaat uit naar mij, maar ik wil dat die het zeker weet. En ik heb ook even tijd nodig om weer bij te tanken etc.
En met mn vader en ouders tja, het is rondweg klote allemaal en ik weet niet meer wat ik eraan kan doen.
Dankjewel voor je uitleg.
Een ex van mij vond een andere meid ook leuk, heb toen 3 maanden gewacht en hij kon geen beslissing maken. Heb toen een beslissing voor hem gemaakt. Vond het wel moeilijk toen maar ik wil niet aan het lijntje gehouden worden...
Vind het dus goed dat je het hebt uitgemaakt, hem de tijd geeft goed na te denken wat hij wil en of hij jou wil. Jij hebt nu ook een moeilijke situatie wat betreft je vader..
Hij klinkt als iemand met veel problemen.. bedenk voor jezelf of je dit wel wilt. Je hebt zelf ook genoeg aan je hoofd. Je moet samen sterk kunnen staan. Als hij alleen maar bezig is met zijn gevoelens, zijn problemen etc(weet niet hoe hij hierin is?) dan wordt dit ook een erg moeilijke tijd voor jou denk ik..
Vind het kort gezegt erg verstandig van je dat je even een break hebt genomen van al het gedoe en hem even goed laat nadenken.
Denk tijdens deze periode zelf ook goed na wat jij wil, wat jij nodig hebt.
sorry
Maar mijn vriend kreeeg gevoelens voor een ander. Ofja hij weet niet eens of het gevoelens zijn. Maar hij is in ider geval even de weg kwijt. En het is al een aantal maanden aan de gang dat die niet weet wat die moet. We hebben het nu al meer dan drie jaar. En ik heb het idee dat het allemaal ging benauwen. Dat andere meisje is jong, nieuw spannend, ze lijkt op hem (als in ze hebben soortgelijke problemen, beiden zitten niet lekker in hun vel) enzovoorts. Terwijl het met mij natuurlijk niet altijd meer spannend is. Plus hij zit nu ook in een fase van zijn leven dat die echt volwassen moet worden. En daar vecht die tegen. Hij loopt ook al een tijdje bij een psycholoog. Dat is het in het heeeeeeel kort. Sorry maar ik heb even geen behoefte om alles te vertellen. En nu ik het uitgemaakt heb, lijkt die te beseffen hoeveel die van me houdt etc. Plus de afgelopen maanden was hij nogal onrustig etc, vandaar dat we het een goed teken vinden dat die nu een beetje rust lijkt te vinden. ZIjn gevoel gaat uit naar mij, maar ik wil dat die het zeker weet. En ik heb ook even tijd nodig om weer bij te tanken etc.
En met mn vader en ouders tja, het is rondweg klote allemaal en ik weet niet meer wat ik eraan kan doen.
Dankjewel voor je uitleg.
Een ex van mij vond een andere meid ook leuk, heb toen 3 maanden gewacht en hij kon geen beslissing maken. Heb toen een beslissing voor hem gemaakt. Vond het wel moeilijk toen maar ik wil niet aan het lijntje gehouden worden...
Vind het dus goed dat je het hebt uitgemaakt, hem de tijd geeft goed na te denken wat hij wil en of hij jou wil. Jij hebt nu ook een moeilijke situatie wat betreft je vader..
Hij klinkt als iemand met veel problemen.. bedenk voor jezelf of je dit wel wilt. Je hebt zelf ook genoeg aan je hoofd. Je moet samen sterk kunnen staan. Als hij alleen maar bezig is met zijn gevoelens, zijn problemen etc(weet niet hoe hij hierin is?) dan wordt dit ook een erg moeilijke tijd voor jou denk ik..
Vind het kort gezegt erg verstandig van je dat je even een break hebt genomen van al het gedoe en hem even goed laat nadenken.
Denk tijdens deze periode zelf ook goed na wat jij wil, wat jij nodig hebt.
zaterdag 15 november 2008 om 01:36
Wat een gedoe, zeg! Je ouders doen moeilijk en je vriend ook. Ga eens lekker op jezelf wonen, meid! Neem afstand van iedereen en leef je eigen leven. Je hebt nog een jaar of 60 te gaan!
(Natuurlijk snap ik wel dat het allemaal niet zo eenvoudig is, maar dit is wel de basisgedachte die je moet hebben)
(Natuurlijk snap ik wel dat het allemaal niet zo eenvoudig is, maar dit is wel de basisgedachte die je moet hebben)
zaterdag 15 november 2008 om 08:45
Goed dat je het hebt uitgemaakt. Laat je vriend idd maar even nadenken.
Over je ouders, dat is vervelend, maar daar kan je niks aan doen. Je ouders moeten wennen aan deze nieuwe situatie, maar als het huwelijk goed is komen ze hier wel doorheen.
Ik zou juist niet bij je ex-schoonouders slapen en je relatie met hen bespreken. Onduidelijk voor iedereen en zo kan jij toch niet echt afstand van je relatie met je ex doen.
Blijf lekker thuis en probeer een beetje positiviteit in het huis te brengen. Ga wat leuks doen met je moeder, kook wat lekker voor je ouders etc.
Over je ouders, dat is vervelend, maar daar kan je niks aan doen. Je ouders moeten wennen aan deze nieuwe situatie, maar als het huwelijk goed is komen ze hier wel doorheen.
Ik zou juist niet bij je ex-schoonouders slapen en je relatie met hen bespreken. Onduidelijk voor iedereen en zo kan jij toch niet echt afstand van je relatie met je ex doen.
Blijf lekker thuis en probeer een beetje positiviteit in het huis te brengen. Ga wat leuks doen met je moeder, kook wat lekker voor je ouders etc.
zaterdag 15 november 2008 om 11:48
Hoe moeilijk het ook is, jij bent niet verantwoordelijk voor het huwelijk/geluk van jouw ouders. Je kunt proberen het ze niet nog moeilijker te maken door zelf een prettige dochter te zijn. Maar de (communicatie)problemen tussen je ouders zijn problemen die alleen zij samen op kunnen lossen, misschien met behulp van relatietherapie. Is je vader misschien onder behandeling van een arts in het ziekenhuis? Want dan zou hij gebruik kunnen maken van een medisch maatschappelijk werker. Ziekte legt vaak een bepaalde druk op een relatie en medisch maatschappelijk werkers hebben daar veel ervaring mee.
Wat je eigen relatie betreft denk ik dat het een hele goede stap is geweest om het uit te maken. Je hebt voor jezelf gekozen en dat is het beste wat je kunt doen in een dergelijke situatie. Ga er ook maar vanuit dat het definitief is, om eventuele valse hoop tegen te houden.
Je schrijft dat je graag uit huis zou willen, dus ga eens op zoek naar een kamer/appartement voor jezelf. Dan kom je wat los van de situatie tijd en geef je jezelf de kans om je leven op orde te krijgen en na te denken over hoe nu verder.
Sterkte ermee.
Wat je eigen relatie betreft denk ik dat het een hele goede stap is geweest om het uit te maken. Je hebt voor jezelf gekozen en dat is het beste wat je kunt doen in een dergelijke situatie. Ga er ook maar vanuit dat het definitief is, om eventuele valse hoop tegen te houden.
Je schrijft dat je graag uit huis zou willen, dus ga eens op zoek naar een kamer/appartement voor jezelf. Dan kom je wat los van de situatie tijd en geef je jezelf de kans om je leven op orde te krijgen en na te denken over hoe nu verder.
Sterkte ermee.
zaterdag 15 november 2008 om 16:05
Bedankt voor al jullie reacties!
Ik weet dat ik op het moment weinig kan doen wb mijn ouders, maar het is moeilijk om alleen maar toe te kijken en de sfeer in huis is dan ook niet echt geweldig. Maar jullie hebben gelijk, ik kan idd proberen een goede dochter te zijn!
Wb mijn vriend/ex, het is een periode eerder uit geweest tussen ons en toen heeft hij wel daadwerkelijk iets met dat meisje gedaan. En geen hoop meer hebben is moeilijk, juist omdat hij nu veel hoop geeft. Maar ik doe mijn best me daar niet teveel van aan te trekken. Maar denk dat de echte klap pas komt als hij zegt k wil je echt niet of als ik kan zeggen ik wil hem niet meer. Ik weet dat als die morgen op de stoep staat en mij ervan kan overtuigen dat die nu echt weet wat die wil dat ik hem dan terug wil.
En wb zijn psychische problemen. Sinds dat die het met mij heeft is hij op de goede weg, hij deed enorm zijn best, zat op het juiste pad en hij groeide enorm. Hij is er nu alleen even keihard afgevallen. Hij denkt en ik denk omdat die nu in een fase is gekomen waarin die moet kijken wat die nu wil met zijn leven. En daar vecht die tegen, tegen die stap. Als je het heel zwart wit wilt zijn, lijkt het alsof ik zijn stabiele factor ben, degene waarmee die oud wil worden, dus echt serieus, en het andere meisje is jonger, niet zo serieus, lang leve alles zou maar zeggen, spannender etc. Het lijkt erop alsof hij er nog niet aan toe is die stap te maken, en daarom dat die naar haar te neigt. Ook omdat ze hem op zijn zwakke punten pakt en hem manipuleert. Voorbeeldje: terwijl ze geen contact hebben smsen dat ze geprobeert heeft dr polsen door te snijden. Of ze het echt gedaan heeft geen idee.
Mjah zo zie ik het, en dat maak ik op uit wat hij allemaal zegt. Mjah ik ga nu gewoon wat rust proberen te pakken en we zien wel.
En mijnn ouders tja, misschien ook een vorm van loslaten. Ze moeten het zelf willen en doen. Maar ik kan heel moeilijk aan de zijlijn staan en niks doen.
Bedankt voor jullie raad, sorry als het verhaal beetje warrig is.
Ik weet dat ik op het moment weinig kan doen wb mijn ouders, maar het is moeilijk om alleen maar toe te kijken en de sfeer in huis is dan ook niet echt geweldig. Maar jullie hebben gelijk, ik kan idd proberen een goede dochter te zijn!
Wb mijn vriend/ex, het is een periode eerder uit geweest tussen ons en toen heeft hij wel daadwerkelijk iets met dat meisje gedaan. En geen hoop meer hebben is moeilijk, juist omdat hij nu veel hoop geeft. Maar ik doe mijn best me daar niet teveel van aan te trekken. Maar denk dat de echte klap pas komt als hij zegt k wil je echt niet of als ik kan zeggen ik wil hem niet meer. Ik weet dat als die morgen op de stoep staat en mij ervan kan overtuigen dat die nu echt weet wat die wil dat ik hem dan terug wil.
En wb zijn psychische problemen. Sinds dat die het met mij heeft is hij op de goede weg, hij deed enorm zijn best, zat op het juiste pad en hij groeide enorm. Hij is er nu alleen even keihard afgevallen. Hij denkt en ik denk omdat die nu in een fase is gekomen waarin die moet kijken wat die nu wil met zijn leven. En daar vecht die tegen, tegen die stap. Als je het heel zwart wit wilt zijn, lijkt het alsof ik zijn stabiele factor ben, degene waarmee die oud wil worden, dus echt serieus, en het andere meisje is jonger, niet zo serieus, lang leve alles zou maar zeggen, spannender etc. Het lijkt erop alsof hij er nog niet aan toe is die stap te maken, en daarom dat die naar haar te neigt. Ook omdat ze hem op zijn zwakke punten pakt en hem manipuleert. Voorbeeldje: terwijl ze geen contact hebben smsen dat ze geprobeert heeft dr polsen door te snijden. Of ze het echt gedaan heeft geen idee.
Mjah zo zie ik het, en dat maak ik op uit wat hij allemaal zegt. Mjah ik ga nu gewoon wat rust proberen te pakken en we zien wel.
En mijnn ouders tja, misschien ook een vorm van loslaten. Ze moeten het zelf willen en doen. Maar ik kan heel moeilijk aan de zijlijn staan en niks doen.
Bedankt voor jullie raad, sorry als het verhaal beetje warrig is.
