Psyche
alle pijlers
Rouwverwerking
vrijdag 30 mei 2008 om 12:02
Ik open dit topic, omdat ik bij mezelf merk dat ik na bijna anderhalf jaar nog dagelijks bezig ben met de dood van mijn vader.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
Mijn vader is in december 2006 plotseling overleden na een hersenbloeding. Ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat doet na al die tijd nog steeds vreselijk veel pijn.
Daarnaast maak ik me ook zorgen om mijn moeder. Ze vereenzaamt heel erg. Ze is na mijn vaders dood niet meer gelukkig geweest. En het lijkt wel of dat de laatste tijd steeds erger wordt. Ik kan haar niet helpen, ik kan alleen maar naar haar luisteren en er zoveel mogelijk zijn voor haar.
De reden dat ik dit topic open is dat ik nog steeds de behoefte heb om hier over te praten en ik wil geen andere topics 'vervuilen' met mijn verhaal.
Misschien zijn er nog meer mensen met dit soort gevoelens en kunnen we elkaar hier af en toe even helpen. Misschien wil je advies over hoe iemand te helpen in een rouwproces, of heb je zelf hulp nodig. Of misschien wil je het alleen maar even van je afschrijven, even lekker huilen of herinneringen aan je dierbare overledene kwijt.
donderdag 20 november 2008 om 15:52
Yam,.... mooi nummer.... Lapin ik heb het ook met muziek,... zelf kan ik niet zingen maar ind eauto naar en van mijn werk naar huis zing ik met alle liedjes mee vaak rollen de tranen over mijn wangen... en kijkt de gene in de auto raar naar mij..kan me niet schelen..tijdens de rit moet alles er uit...zodra ik thuis binnen kom..ben ik moeder vrouw.... Ik wil en MOET sterk zijn...
nederland, zwitserland, canada en amerika... zucht..... zo verveg... wat ik er niet voro over zou hebben om in een klick even daar te zijn en een echte knuffel te kunnen geven.......
ik hik ook zo erg tegen de dagen op....... gisteren kreeg ik een sint en piet pakje van de lieve vriendin van mijn vader.... telkens hoop ik da tik ergens zijn handschirft kan herkennen..maar nee alleen haar naam op het kaartje...zo hoort het gewoon niet..... zijn naam hoort en moet er bij!
nederland, zwitserland, canada en amerika... zucht..... zo verveg... wat ik er niet voro over zou hebben om in een klick even daar te zijn en een echte knuffel te kunnen geven.......
ik hik ook zo erg tegen de dagen op....... gisteren kreeg ik een sint en piet pakje van de lieve vriendin van mijn vader.... telkens hoop ik da tik ergens zijn handschirft kan herkennen..maar nee alleen haar naam op het kaartje...zo hoort het gewoon niet..... zijn naam hoort en moet er bij!
dinsdag 25 november 2008 om 09:34
Goedemorgen,
Lees weer veel herkenbare dingen van jullie. Heb al eerder gepost hier, mijn vader is inmiddels 5 weken geleden overleden (zeg ik dat goed? de tijd gaat zo snel...) en ondanks dat we nog enorm druk zijn met de afwikkeling gaat het gewone leven ook alweer zo door...En alles zit tegen helaas. We dachten dat we veel op de rit hadden maar dan blijkt dat men verklaringen is kwijtgeraakt, opzeggingen niet doorgekomen zijn etc. waardoor je weer van voren af aan moet beginnen. Zeer vermoeiend.
Ik heb de eerste weken nauwelijks geslapen, werd steeds op hetzelfde tijdstip wakker s nachts, nu gaat dat beter alleen begin ik nu te dromen. Is dat ook herkenbaar voor jullie?
De eerste droom was op zich heel mooi, ik was met hem en we praatten gewoon over van alles (en ook over zijn overlijden) maar werd daar toch heel naar van wakker. En nu droom ik juist veel over de ziekenhuisperiode (heeft maar 6 dagen geduurd maar toch).
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat verder.
Groeten!
Lees weer veel herkenbare dingen van jullie. Heb al eerder gepost hier, mijn vader is inmiddels 5 weken geleden overleden (zeg ik dat goed? de tijd gaat zo snel...) en ondanks dat we nog enorm druk zijn met de afwikkeling gaat het gewone leven ook alweer zo door...En alles zit tegen helaas. We dachten dat we veel op de rit hadden maar dan blijkt dat men verklaringen is kwijtgeraakt, opzeggingen niet doorgekomen zijn etc. waardoor je weer van voren af aan moet beginnen. Zeer vermoeiend.
Ik heb de eerste weken nauwelijks geslapen, werd steeds op hetzelfde tijdstip wakker s nachts, nu gaat dat beter alleen begin ik nu te dromen. Is dat ook herkenbaar voor jullie?
De eerste droom was op zich heel mooi, ik was met hem en we praatten gewoon over van alles (en ook over zijn overlijden) maar werd daar toch heel naar van wakker. En nu droom ik juist veel over de ziekenhuisperiode (heeft maar 6 dagen geduurd maar toch).
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat verder.
Groeten!
dinsdag 25 november 2008 om 11:50
He Monty, laat je niet gek maken door al die instanties die niet meewerken en dingen niet goed verwerken. Het schijnt er bij te horen dat je dit soort dingen bij sommigen tig keer moet doorgeven. De belastingdienst bv. We hebben geloof ik 6 x doorgegeven aan ze dat mijn vader was overleden, echt niet te geloven. En daarna kwamen ze nog steeds met post op mijn vaders naam. Bij de pensioenverzekeraar precies hetzelfde. Het heeft zeker een maand of 6 geduurd voordat alles een beetje liep.
Heb je ook zo'n moeite met in slaap vallen s'avonds? Ik zat de eerste paar maanden halve nachten op achter de computer.
Heb je ook zo'n moeite met in slaap vallen s'avonds? Ik zat de eerste paar maanden halve nachten op achter de computer.
dinsdag 25 november 2008 om 16:03
Hoi,
Ook weer een berichtje van mij.
Van die instanties word je gek. Omdat bij ons de laatste ouder is overleden, worden per direct alle bankrekeningen bevroren. Pas nadat je de bank een officieel document van de notaris hebt overhandigd, kun je als erfgenaam weer beschikken over de banktegoeden. Aangezien het krijgen van het document in ons geval erg lang duurde, konden lange tijd geen rekeningen betaald worden. De ene instantie heeft daar begrip voor en reageerde ook direct nadat wij schriftelijk het overlijden bekend maakten. Maar sommigen zijn zo stom als wat. Eerst ontkennen ze te weten dat pa overleden is en zelfs na een telefoontje van onze kant, sturen ze een dreigbrief van een deurwaarder. En over wat voor bedrag gaat het? Maar liefst 10 euro!!
Gelukkig hoef ik me er niet zelf druk over te maken omdat duetman alles voor ons regelt, maar ik lees dit soort brieven natuurlijk wel.
Vorige week is er iemand van de kringloop geweest, die aangaf het hele huis leeg te willen halen, alles uit te sorteren naar bruikbaar en onbruikbaar en alles af te voeren voor ongeveer 300 euro. We hebben de afgelopen tijd dus eigenlijk overbodig werk gedaan door zelf te gaan uitzoeken en sorteren. We hoeven nu alleen nog maar de spullen eruit te halen die we zelf willen houden en dan wordt in 1 dag het hele huis leeggemaakt. Ik hoop dat we het komende weekend definitief alles gesorteerd hebben en dat alle overschot dan weg kan.
En wat voelt het fout, om zo te rommelen in andermans huis en alle tastbare herinneringen zo definitief weg te doen, maar het zal wel moeten.
Ik heb de laatste tijd behoorlijk last van mijn humeur. Ben erg prikkelbaar naar de kids, voel me erg opgefokt. Het zal allemaal wel hiermee te maken hebben.
Voor jullie allemaal
duet
Ook weer een berichtje van mij.
Van die instanties word je gek. Omdat bij ons de laatste ouder is overleden, worden per direct alle bankrekeningen bevroren. Pas nadat je de bank een officieel document van de notaris hebt overhandigd, kun je als erfgenaam weer beschikken over de banktegoeden. Aangezien het krijgen van het document in ons geval erg lang duurde, konden lange tijd geen rekeningen betaald worden. De ene instantie heeft daar begrip voor en reageerde ook direct nadat wij schriftelijk het overlijden bekend maakten. Maar sommigen zijn zo stom als wat. Eerst ontkennen ze te weten dat pa overleden is en zelfs na een telefoontje van onze kant, sturen ze een dreigbrief van een deurwaarder. En over wat voor bedrag gaat het? Maar liefst 10 euro!!
Gelukkig hoef ik me er niet zelf druk over te maken omdat duetman alles voor ons regelt, maar ik lees dit soort brieven natuurlijk wel.
Vorige week is er iemand van de kringloop geweest, die aangaf het hele huis leeg te willen halen, alles uit te sorteren naar bruikbaar en onbruikbaar en alles af te voeren voor ongeveer 300 euro. We hebben de afgelopen tijd dus eigenlijk overbodig werk gedaan door zelf te gaan uitzoeken en sorteren. We hoeven nu alleen nog maar de spullen eruit te halen die we zelf willen houden en dan wordt in 1 dag het hele huis leeggemaakt. Ik hoop dat we het komende weekend definitief alles gesorteerd hebben en dat alle overschot dan weg kan.
En wat voelt het fout, om zo te rommelen in andermans huis en alle tastbare herinneringen zo definitief weg te doen, maar het zal wel moeten.
Ik heb de laatste tijd behoorlijk last van mijn humeur. Ben erg prikkelbaar naar de kids, voel me erg opgefokt. Het zal allemaal wel hiermee te maken hebben.
Voor jullie allemaal
duet
dinsdag 25 november 2008 om 20:32
Hai,
Ja die bevroren rekeningen hebben wij ook last van. Alhoewel, onze 'mazzel' is dat mijn vader zn eigen banker had waar wij nu ook nog contact mee hebben, en 1 telefoontje is genoeg om dingen over te laten maken (dat doen zij dan voor je). Volgens mij moet dat sowieso kunnen hoor. Het zou toch raar zijn als je alles moet voorschieten (wij kunnen dat echt niet, denk alleen al aan de uitvaart...toch in een keer een paar duizend euro, nou dat trek ik niet uit mn oude sok hoor). En zowaar heeft de Belasting als een van de weinigen direct doorgehad dat ie overleden was, want we krijgen nu wel op naam van maar dan met 'erven van' eronder...alleen inderdaad die akte van erfrecht duurt verschrikkelijk lang, en van die tenten als KPN en Ziggo hebben er ook niets van begrepen. Je zou ze toch.
Vreselijk he, om in andermans spulletjes te moeten rotzooien. Dat vind ik ook, we hebben het nu wel allemaal netjes op orde maar zoals zijn klerenkast laten we echt voorlopig zoals het is. Als ik zijn schoenen alleen al zie word ik meteen weer verdrietig.
Ik heb net even opgezocht wat de betekenis is van dromen. Ik had namelijk gedroomd dat ik mijn vader eerst thuis in bed zag liggen, toen veranderde dat in het ziekenhuis waarbij hij uit bed klom, ik zei toen tegen hem dat ie in bed moest blijven, maar dat deed ie niet, en toen veranderde hij in een aap! Zo raar! Ik probeerde hem te pakken maar dat lukte niet (hij slingerde vrolijk aan het plafond rond) en toen werd ik wakker...vreemd he Word alleen niet wijzer van die sites over betekenissen. Iemand toevallig een idee? Het inslapen gaat gelukkig wel aardig Lapin. Wat naar dat jij halve nachten opgezeten hebt, wat zal je overdag moe zijn geweest!
Nou ja, het houdt me in ieder geval erg bezig merk ik. Ook wel logisch natuurlijk.
Liefs maar weer!
Ja die bevroren rekeningen hebben wij ook last van. Alhoewel, onze 'mazzel' is dat mijn vader zn eigen banker had waar wij nu ook nog contact mee hebben, en 1 telefoontje is genoeg om dingen over te laten maken (dat doen zij dan voor je). Volgens mij moet dat sowieso kunnen hoor. Het zou toch raar zijn als je alles moet voorschieten (wij kunnen dat echt niet, denk alleen al aan de uitvaart...toch in een keer een paar duizend euro, nou dat trek ik niet uit mn oude sok hoor). En zowaar heeft de Belasting als een van de weinigen direct doorgehad dat ie overleden was, want we krijgen nu wel op naam van maar dan met 'erven van' eronder...alleen inderdaad die akte van erfrecht duurt verschrikkelijk lang, en van die tenten als KPN en Ziggo hebben er ook niets van begrepen. Je zou ze toch.
Vreselijk he, om in andermans spulletjes te moeten rotzooien. Dat vind ik ook, we hebben het nu wel allemaal netjes op orde maar zoals zijn klerenkast laten we echt voorlopig zoals het is. Als ik zijn schoenen alleen al zie word ik meteen weer verdrietig.
Ik heb net even opgezocht wat de betekenis is van dromen. Ik had namelijk gedroomd dat ik mijn vader eerst thuis in bed zag liggen, toen veranderde dat in het ziekenhuis waarbij hij uit bed klom, ik zei toen tegen hem dat ie in bed moest blijven, maar dat deed ie niet, en toen veranderde hij in een aap! Zo raar! Ik probeerde hem te pakken maar dat lukte niet (hij slingerde vrolijk aan het plafond rond) en toen werd ik wakker...vreemd he Word alleen niet wijzer van die sites over betekenissen. Iemand toevallig een idee? Het inslapen gaat gelukkig wel aardig Lapin. Wat naar dat jij halve nachten opgezeten hebt, wat zal je overdag moe zijn geweest!
Nou ja, het houdt me in ieder geval erg bezig merk ik. Ook wel logisch natuurlijk.
Liefs maar weer!
woensdag 26 november 2008 om 16:17
Monty,
Bij ons deed de bank niks. Vandaar dus ook al die aanmaningen, want zelfs de automatische incasso's worden gestopt. En wij konden ook niet alles voorschieten, dus we hebben iedereen mooi laten wachten. Inmiddels is alles geregeld en lopen alle betalingen weer.
Gek he, die dromen. Ik heb (helaas) nooit over mijn ouders gedroomd, maar heb wel vaker andere vreemde dromen, waarvan ik graag zou willen weten wat ze betekenen.
Ik heb vooral toen het in het voorjaar thuis niet zo goed ging met mijn pa erg slecht geslapen. En vervolgens toen hij in het ziekenhuis kwam, wekenlang niet goed geslapen. Toen hij eenmaal overleden was, heb ik meteen van pure vermoeidheid nachtenlang heel diep geslapen en toen ik eenmaal "bij" geslapen was kreeg ik weer last van slapeloze nachten. Ik moet mezelf echt dwingen om niet in bed te gaan liggen piekeren, want dan gaat het mis.
Wat ik achteraf ook gek vind, is dat ik tijdens onze vakantie in Frankrijk voor het eerst in mijn leven enorme heimwee naar huis had. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar ik voelde me doodongelukkig, had toen dus ook slapeloze nachten en wilde terug naar Nederland. Hebben we niet gedaan en achteraf bleek mijn pa tijdens onze vakantie dus echt ziek te zijn geworden en in onze laatste week in het ziekenhuis te zijn opgenomen. Nu denk ik: zou ik soms onbewust gevoeld hebben dat het met hem niet goed ging?
Groetjes, duet
Bij ons deed de bank niks. Vandaar dus ook al die aanmaningen, want zelfs de automatische incasso's worden gestopt. En wij konden ook niet alles voorschieten, dus we hebben iedereen mooi laten wachten. Inmiddels is alles geregeld en lopen alle betalingen weer.
Gek he, die dromen. Ik heb (helaas) nooit over mijn ouders gedroomd, maar heb wel vaker andere vreemde dromen, waarvan ik graag zou willen weten wat ze betekenen.
Ik heb vooral toen het in het voorjaar thuis niet zo goed ging met mijn pa erg slecht geslapen. En vervolgens toen hij in het ziekenhuis kwam, wekenlang niet goed geslapen. Toen hij eenmaal overleden was, heb ik meteen van pure vermoeidheid nachtenlang heel diep geslapen en toen ik eenmaal "bij" geslapen was kreeg ik weer last van slapeloze nachten. Ik moet mezelf echt dwingen om niet in bed te gaan liggen piekeren, want dan gaat het mis.
Wat ik achteraf ook gek vind, is dat ik tijdens onze vakantie in Frankrijk voor het eerst in mijn leven enorme heimwee naar huis had. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar ik voelde me doodongelukkig, had toen dus ook slapeloze nachten en wilde terug naar Nederland. Hebben we niet gedaan en achteraf bleek mijn pa tijdens onze vakantie dus echt ziek te zijn geworden en in onze laatste week in het ziekenhuis te zijn opgenomen. Nu denk ik: zou ik soms onbewust gevoeld hebben dat het met hem niet goed ging?
Groetjes, duet
donderdag 27 november 2008 om 18:12
Precies twee jaar geleden geschreven ....na de allerlaatste keer dat ik mn pa zag.
******
met mijn twee broers dan toch naar het ziekenhuis gegaan.
Enige zekerheden ontvangen van de arts over de diagnose en de vooruitzichten.
Zijn lever werkt niet meer (levercirrose), zijn nieren hebben het begeven.
Hij had op dat moment dat wij er waren bloedingen in de aders van zijn slokdarm.
dat kunnen ze niet repareren. Ze hebben hem nog een laatste zakje bloed gegeven "op hoop van goede zege"
We hebben mn oma gevraagd of we met zijn drieën de kamer in mochten met niemand anders erbij.
Daar stemde ze mee in.
Toch bleef ze in het deurgat staan instructies uit te delen wat we moesten zeggen, dat we hem nog een hand moesten geven, na drie keer verzoeken de deur te sluiten hebben we oma met rollator naar achter de gang op "gerold" en de deur dicht gedaan.
Daar lag hij dan, geel, ineengedoken en sterk vermagert. Holle grote pupillen waagde een poging je aan te kijken, maar ik had niet het idee dat hij ons echt zag.
"daar heb je dan je leven lang hard voor gewerkt" zei hij
hij was al sterk vergiftigd, en wist daarom bij momenten "van voor niet dat hij van achter leefde", enkele heldere momenten liet hij weten dat hij zich ervan bewust was de nacht waarschijnlijk niet te halen.
Ik heb hem gevraagd of hij nog iets wilde zeggen. zijn antwoord tussen het happen naar adem door was;
"pas goed op je lichaam".
we hebben hem verteld dat dit de laatste keer is en dat we kwamen voor afscheid, waarop hij antwoordde dat hij volgende week moet werken.
Al met al was het heel schokkend hem zo te zien.
Je word er heel erg van bewust dat het nooit meer goed komt,
Het was niet goed, en het zou ook niet goed komen dat wisten we wel maar
Nu is het heel definitief. we hebben de kamer verlaten en op de gang kwam op dat moment een hele stoet vrolijke zwarte pieten langs met toeters bellen accordeons etc...
Life goes on. Dat is duidelijk
Sommige in de omgeving doen het bijna overkomen alsof je geen recht heb op verdriet, dat je opgelucht zou moeten zijn.
ookal was het een lul en een waardeloze pa, het was wél mijn pa.
Ik ben erg verdrietig over dat het allemaal niet is wat het geweest had moeten zijn.
en ben erg verdrietig dat hij bij ons laatste bezoek niet eens ons namen
heeft genoemd, een sorry, of dat hij trots is op wat en wie we geworden zijn.
Tot nog toe is mijn telefoon stil, de ouwe taaie vecht nog steeds een strijd die hij onherroepelijk spoedig gaat verliezen
****
t was eigenlijk té treurig voor een afscheid.
******
met mijn twee broers dan toch naar het ziekenhuis gegaan.
Enige zekerheden ontvangen van de arts over de diagnose en de vooruitzichten.
Zijn lever werkt niet meer (levercirrose), zijn nieren hebben het begeven.
Hij had op dat moment dat wij er waren bloedingen in de aders van zijn slokdarm.
dat kunnen ze niet repareren. Ze hebben hem nog een laatste zakje bloed gegeven "op hoop van goede zege"
We hebben mn oma gevraagd of we met zijn drieën de kamer in mochten met niemand anders erbij.
Daar stemde ze mee in.
Toch bleef ze in het deurgat staan instructies uit te delen wat we moesten zeggen, dat we hem nog een hand moesten geven, na drie keer verzoeken de deur te sluiten hebben we oma met rollator naar achter de gang op "gerold" en de deur dicht gedaan.
Daar lag hij dan, geel, ineengedoken en sterk vermagert. Holle grote pupillen waagde een poging je aan te kijken, maar ik had niet het idee dat hij ons echt zag.
"daar heb je dan je leven lang hard voor gewerkt" zei hij
hij was al sterk vergiftigd, en wist daarom bij momenten "van voor niet dat hij van achter leefde", enkele heldere momenten liet hij weten dat hij zich ervan bewust was de nacht waarschijnlijk niet te halen.
Ik heb hem gevraagd of hij nog iets wilde zeggen. zijn antwoord tussen het happen naar adem door was;
"pas goed op je lichaam".
we hebben hem verteld dat dit de laatste keer is en dat we kwamen voor afscheid, waarop hij antwoordde dat hij volgende week moet werken.
Al met al was het heel schokkend hem zo te zien.
Je word er heel erg van bewust dat het nooit meer goed komt,
Het was niet goed, en het zou ook niet goed komen dat wisten we wel maar
Nu is het heel definitief. we hebben de kamer verlaten en op de gang kwam op dat moment een hele stoet vrolijke zwarte pieten langs met toeters bellen accordeons etc...
Life goes on. Dat is duidelijk
Sommige in de omgeving doen het bijna overkomen alsof je geen recht heb op verdriet, dat je opgelucht zou moeten zijn.
ookal was het een lul en een waardeloze pa, het was wél mijn pa.
Ik ben erg verdrietig over dat het allemaal niet is wat het geweest had moeten zijn.
en ben erg verdrietig dat hij bij ons laatste bezoek niet eens ons namen
heeft genoemd, een sorry, of dat hij trots is op wat en wie we geworden zijn.
Tot nog toe is mijn telefoon stil, de ouwe taaie vecht nog steeds een strijd die hij onherroepelijk spoedig gaat verliezen
****
t was eigenlijk té treurig voor een afscheid.
donderdag 27 november 2008 om 18:28
Yamuna, wat in en in triest. Wat erg dat je die band met hem nooit hebt kunnen herstellen. Het is en blijft inderdaad je vader, of hij zich nou zo gedraagt of niet.
2 Jaar is kort he? En toch ook al weer zo'n tijd. Alles gaat gewoon door en dan komt de dag dat je je vader 2 jaar geleden voor het laatst hebt gezien. Dikke knuffel voor jou .
Voor mij komt die dag ook dichterbij. 12 December is het ook 2 jaar geleden. Ik ben die dag in Londen, s'avonds vlieg ik terug naar huis. 2 Jaar geleden was ik ook in Londen het weekend voordat mijn vader een hersenbloeding kreeg. Ik heb zitten twijfelen of ik wel moest gaan. Maar of ik nou thuis zit of in Londen, ik denk toch wel aan hem.... en aan mijn moeder. Het leven gaat inderdaad door.
2 Jaar is kort he? En toch ook al weer zo'n tijd. Alles gaat gewoon door en dan komt de dag dat je je vader 2 jaar geleden voor het laatst hebt gezien. Dikke knuffel voor jou .
Voor mij komt die dag ook dichterbij. 12 December is het ook 2 jaar geleden. Ik ben die dag in Londen, s'avonds vlieg ik terug naar huis. 2 Jaar geleden was ik ook in Londen het weekend voordat mijn vader een hersenbloeding kreeg. Ik heb zitten twijfelen of ik wel moest gaan. Maar of ik nou thuis zit of in Londen, ik denk toch wel aan hem.... en aan mijn moeder. Het leven gaat inderdaad door.
donderdag 27 november 2008 om 18:41
donderdag 27 november 2008 om 18:48
Heftig, Yamuna, heftig!
Mijn pa heeft een mooi afscheid gehad, mooier kun je je niet wensen. (Rustig inslapen met je beide dochters aan je bed.) Mijn moeder heeft gevochten, omdat ze niet wilde. Dat doet nog steeds gruwelijk pijn.
Ieder haar eigen verhaal en eigen leven, ik heb respect voor je.
duet
Mijn pa heeft een mooi afscheid gehad, mooier kun je je niet wensen. (Rustig inslapen met je beide dochters aan je bed.) Mijn moeder heeft gevochten, omdat ze niet wilde. Dat doet nog steeds gruwelijk pijn.
Ieder haar eigen verhaal en eigen leven, ik heb respect voor je.
duet
donderdag 27 november 2008 om 19:00
Ik heb er achteraf wel spijt van dat ik hem alleen heb laten sterven.
althans spijt is een groot woord... als ik het over kon doen dan zou ik het anders gedaan hebben.
Ik neem het mezelf niet kwalijk dat ik toen de keuzes gemaakt heb zoals ik gedaan heb. op dat moment was het gewoon allemaal zo
maar deze regels vind ik nog altijd erg om te lezen;
en ben erg verdrietig dat hij bij ons laatste bezoek niet eens ons namen heeft genoemd, een sorry, of dat hij trots is op wat en wie we geworden zijn.
die regels staan nog altijd garant voor waterige ogen.
althans spijt is een groot woord... als ik het over kon doen dan zou ik het anders gedaan hebben.
Ik neem het mezelf niet kwalijk dat ik toen de keuzes gemaakt heb zoals ik gedaan heb. op dat moment was het gewoon allemaal zo
maar deze regels vind ik nog altijd erg om te lezen;
en ben erg verdrietig dat hij bij ons laatste bezoek niet eens ons namen heeft genoemd, een sorry, of dat hij trots is op wat en wie we geworden zijn.
die regels staan nog altijd garant voor waterige ogen.
vrijdag 28 november 2008 om 11:20
Ik heb nog niet het hele topic doorgelezen dat ga ik nu doen. Maar ik wil graag meelezen als jullie dat goed vinden.
Ik heb 4 jaar geleden mijn moeder verloren aan een slopende ziekte (K) en dit was 3 weken voordat mijn broer en zijn vrouw een kindje kregen en 6 weken voor mijn bevalling.
Ook ik merk dat ik nog heel vaak boos kan worden waarom mijn moeder zo heeft moeten lijden, de laaste tijd staat dit wat minder op de voorgrond.
Ik heb 4 jaar geleden mijn moeder verloren aan een slopende ziekte (K) en dit was 3 weken voordat mijn broer en zijn vrouw een kindje kregen en 6 weken voor mijn bevalling.
Ook ik merk dat ik nog heel vaak boos kan worden waarom mijn moeder zo heeft moeten lijden, de laaste tijd staat dit wat minder op de voorgrond.
vrijdag 28 november 2008 om 19:37
Lieve dames, een dikke van mij
Wat een verdriet he, als je een Lief Iemand verliest.
Het blijft ontzettend moeilijk vind ik. En dan maakt tijd niet uit, 1 jaar, 2 jaar, 3 jaar of meer.
Pas geleden is bij mama de steen geplaatst. De dag dat ik een telefoontje van mijn papa kreeg hierover ging bij mij het licht helemaal uit. Nu weet ik wel dat het weer goed komt, maar dat weekend was het heel heftig.
Vorige week was er een herdenkingsdienst voor alle overledenen in de kerk bij mij vader en moeder. Daar ben ik naartoe geweest. Meer voor mijn papa dan voor mezelf maar dat was niet erg. De steen ook bekeken. Mooi maar zo raar. Het lijkt zo echt nu, het is zo echt nu. 's Middags nog even dag gezegd voor we weer naar huis reden. Het was gruwelijk koud op de begraafplaats (wetterkâld) zou mijn moeder gezegd hebben. Het was er grauw, duister en sneeuwerig. Maar wel mooi om zo te vertrekken, het weer paste eindelijk eens bij wat ik voelde
Wat een verdriet he, als je een Lief Iemand verliest.
Het blijft ontzettend moeilijk vind ik. En dan maakt tijd niet uit, 1 jaar, 2 jaar, 3 jaar of meer.
Pas geleden is bij mama de steen geplaatst. De dag dat ik een telefoontje van mijn papa kreeg hierover ging bij mij het licht helemaal uit. Nu weet ik wel dat het weer goed komt, maar dat weekend was het heel heftig.
Vorige week was er een herdenkingsdienst voor alle overledenen in de kerk bij mij vader en moeder. Daar ben ik naartoe geweest. Meer voor mijn papa dan voor mezelf maar dat was niet erg. De steen ook bekeken. Mooi maar zo raar. Het lijkt zo echt nu, het is zo echt nu. 's Middags nog even dag gezegd voor we weer naar huis reden. Het was gruwelijk koud op de begraafplaats (wetterkâld) zou mijn moeder gezegd hebben. Het was er grauw, duister en sneeuwerig. Maar wel mooi om zo te vertrekken, het weer paste eindelijk eens bij wat ik voelde
vrijdag 28 november 2008 om 21:58
He lieve Fussie .
Ik denk dat zo'n herdenkingsdienst wel heel goed voor je is. Even bewust stil staan bij je verlies en wat diegene voor je betekent. Met allemaal lotgenoten samen.
Mijn schoonmoeder is vorige week ook naar zoiets geweest. Niet in de kerk maar in de revalidatiekliniek waar mijn schoonvader lag. Zij vertelde ook dat ze daar voor het eerst had kunnen huilen. Zo triest alleen dat ze daar alleen naar toe was gegaan.
Ik zie het beeld voor me dat je schetst van de begraafplaats. Van dat donkere maar ook troostende winterse weer. Het past er inderdaad bij.
Gaat alles verder goed met je?
Ik denk dat zo'n herdenkingsdienst wel heel goed voor je is. Even bewust stil staan bij je verlies en wat diegene voor je betekent. Met allemaal lotgenoten samen.
Mijn schoonmoeder is vorige week ook naar zoiets geweest. Niet in de kerk maar in de revalidatiekliniek waar mijn schoonvader lag. Zij vertelde ook dat ze daar voor het eerst had kunnen huilen. Zo triest alleen dat ze daar alleen naar toe was gegaan.
Ik zie het beeld voor me dat je schetst van de begraafplaats. Van dat donkere maar ook troostende winterse weer. Het past er inderdaad bij.
Gaat alles verder goed met je?
zaterdag 29 november 2008 om 10:34
Ik merk dat ik me tijdens zo'n dienst helemaal afsluit, heb helemaal geen zin om te huilen met al die mensen om me heen waar ik verder niet zo veel mee heb.
Vanmiddag vieren we sinterklaas bij Lief zijn ouders. Ik bedacht me vanmorgen opeens dat er in het gedicht vast iets staat over mama. En ik wil dat niet. Ten eerste is dit een feest, en niet iets om verdrietig bij te zijn en daarnaast wordt er gewoonlijk ook niet over gesproken, dus heb ik er nu helemaal geen zin in...
Weer een fijn dilemma
Vanmiddag vieren we sinterklaas bij Lief zijn ouders. Ik bedacht me vanmorgen opeens dat er in het gedicht vast iets staat over mama. En ik wil dat niet. Ten eerste is dit een feest, en niet iets om verdrietig bij te zijn en daarnaast wordt er gewoonlijk ook niet over gesproken, dus heb ik er nu helemaal geen zin in...
Weer een fijn dilemma
zaterdag 29 november 2008 om 11:46
Hee fussie......daar was je weer.
Moeilijk he deze tijd?
Toch is het wel mooi als er iets over jouw verdriet genoemd zou worden in een gedicht. Want dat is een teken dat men stilstaat bij wat er gebeurd is. Hoewel het voor je gevoel misschien niet bij een vrolijke gebeurtenis past.
Ik heb gisteren met mijn collega's sinterklaas gevierd bij mij thuis en daar werd in een algemeen gedicht over ons allemaal ook even aandacht besteed aan mijn verdriet. Daarna gelukkig weer snel iets anders. Ik zag enkele van mijn collega's wel even slikken toen ze de foto van mijn ouders zagen staan met kaarsjes erbij, maar ik had me voor genomen om er een leuke avond van te maken en dat is gelukt! Ik hoop dat jij je verdriet ook even kunt vergeten en lol hebben.
Mijn moeder is begraven hartje winter. We stonden letterlijk in een sneeuwstorm aan het graf. Ik vond dat toen ook heel toepasselijk voor hoe ik me toen voelde. Mij vader is in de zomer begraven, op een van de laatste mooie warme dagen van augustus. Mijn dochters hupten daar in hun mooiste zomerjurkjes rond. Toen gingen mijn gedachten even terug naar de begrafenis van mijn moeder. Ik vond het heel gek dat je ook op een stralende dag een begrafenis kon hebben.
liefs van duet
Moeilijk he deze tijd?
Toch is het wel mooi als er iets over jouw verdriet genoemd zou worden in een gedicht. Want dat is een teken dat men stilstaat bij wat er gebeurd is. Hoewel het voor je gevoel misschien niet bij een vrolijke gebeurtenis past.
Ik heb gisteren met mijn collega's sinterklaas gevierd bij mij thuis en daar werd in een algemeen gedicht over ons allemaal ook even aandacht besteed aan mijn verdriet. Daarna gelukkig weer snel iets anders. Ik zag enkele van mijn collega's wel even slikken toen ze de foto van mijn ouders zagen staan met kaarsjes erbij, maar ik had me voor genomen om er een leuke avond van te maken en dat is gelukt! Ik hoop dat jij je verdriet ook even kunt vergeten en lol hebben.
Mijn moeder is begraven hartje winter. We stonden letterlijk in een sneeuwstorm aan het graf. Ik vond dat toen ook heel toepasselijk voor hoe ik me toen voelde. Mij vader is in de zomer begraven, op een van de laatste mooie warme dagen van augustus. Mijn dochters hupten daar in hun mooiste zomerjurkjes rond. Toen gingen mijn gedachten even terug naar de begrafenis van mijn moeder. Ik vond het heel gek dat je ook op een stralende dag een begrafenis kon hebben.
liefs van duet
zaterdag 29 november 2008 om 12:50
zaterdag 29 november 2008 om 13:27
zaterdag 29 november 2008 om 19:52
[quote]fussie schreef op 29 november 2008 @ 12:50:
Ik zou het ook prima vinden hoor als het genoemd werd als er normaliter ook aandacht voor zou zijn. En dat ervaar ik niet zo. Dus dan voelt het nu zo stom.
Ik snap wat je bedoelt. Jouw schoonfamilie verzwijgt het overlijden van je moeder een beetje, misschien uit angst om je verdriet te doen?
Jammer, want dit soort reacties zijn pijnlijker dan dat iemand er open met je over praat, is mijn ervaring.
Hoe is het gegaan bij de sinterklaasviering?
Ik zou het ook prima vinden hoor als het genoemd werd als er normaliter ook aandacht voor zou zijn. En dat ervaar ik niet zo. Dus dan voelt het nu zo stom.
Ik snap wat je bedoelt. Jouw schoonfamilie verzwijgt het overlijden van je moeder een beetje, misschien uit angst om je verdriet te doen?
Jammer, want dit soort reacties zijn pijnlijker dan dat iemand er open met je over praat, is mijn ervaring.
Hoe is het gegaan bij de sinterklaasviering?
zaterdag 29 november 2008 om 22:23
Dat vind ik dus ook, dat het byzonder pijnlijk is als mensen die je na staan er niet meer met je over praten. Alsof er gewoon niet meer stilgestaan wordt bij je verdriet. Helaas gebeurt dat heel erg vaak.
Ik heb mezelf voorgenomen om op dat gebied attenter te zijn. En ik merk iedere keer weer dat dat byzonder op prijs gesteld wordt.
Voor allemaal nog even een .
Ik heb mezelf voorgenomen om op dat gebied attenter te zijn. En ik merk iedere keer weer dat dat byzonder op prijs gesteld wordt.
Voor allemaal nog even een .
