Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
vrijdag 28 november 2008 om 13:41
quote:Evidenza schreef op 28 november 2008 @ 13:39:
[...]
Dat het ook maar een mening is is toch duidelijk omdat er bijstaat "in haar ogen" ?.
En persoonlijk vind ik dat als het al iets zegt, het iets zegt over Digi. Dat als mensen die zij als minder beschouwt het wel voor elkaar krijgen, en zij met al haar "kwaliteiten" niet. Het zegt juist niet dat die mensen het dus niet verdienen, het zegt dat Digi niet bij machte is te krijgen wat zij hebben.
Maar goed, dat is ook een beetje een discussie binnen een discussie.OK, maar het was ook meer een algemene opmerking van mij. Niet om iemand met een argument onderuit te halen ofzo.
[...]
Dat het ook maar een mening is is toch duidelijk omdat er bijstaat "in haar ogen" ?.
En persoonlijk vind ik dat als het al iets zegt, het iets zegt over Digi. Dat als mensen die zij als minder beschouwt het wel voor elkaar krijgen, en zij met al haar "kwaliteiten" niet. Het zegt juist niet dat die mensen het dus niet verdienen, het zegt dat Digi niet bij machte is te krijgen wat zij hebben.
Maar goed, dat is ook een beetje een discussie binnen een discussie.OK, maar het was ook meer een algemene opmerking van mij. Niet om iemand met een argument onderuit te halen ofzo.
vrijdag 28 november 2008 om 13:48
quote:robo schreef op 28 november 2008 @ 13:41:
Ik denk dat Digitalis met haar opmerking het volgende bedoelde:
als je jong, intelligent, mooi, gezellig en grappig bent heb je in principe alle kwaliteiten die in deze maatschappij als "succesvol" worden gezien.
Wanneer je dat allemaal mee hebt, maar je mist een relatie en wanhoopt soms er ooit één te krijgen, dan kan ik me donders goed voorstellen dat je om je heen kijkt, naar mensen die die algemeen gewaardeerde zaken in mindere mate hebben, en denkt: waarom ik dan niet?
Niet omdat je een relatie zou willen met een "domme lelijkerd", maar omdat je ondanks wat je meehebt, juist niet kunt bereiken wat die anderen wel hebben.
Zoiets dus, denk ik Ik snap het. Maar door zo om je heen te kijken is er altijd wel iets dat een ander heeft dat je zelf niet hebt. Zelfs al heb je een relatie, dan is er wel iets wat en ander niet heeft en jij niet. OK, dat heeft een beetje een 'mutsen opmerkingen scheurkalender 2008' niveau, maar toch denk ik dat naar een ander kijken en je afvragen "waarom zij wel en ik niet?" je niet echt verder helpt. "Waarom ik niet?" is een vraag die je alleen zelf op kan lossen. Anderen staan daar helemaal buiten, door naar anderen te kijken los je het niet op.
Ik denk dat Digitalis met haar opmerking het volgende bedoelde:
als je jong, intelligent, mooi, gezellig en grappig bent heb je in principe alle kwaliteiten die in deze maatschappij als "succesvol" worden gezien.
Wanneer je dat allemaal mee hebt, maar je mist een relatie en wanhoopt soms er ooit één te krijgen, dan kan ik me donders goed voorstellen dat je om je heen kijkt, naar mensen die die algemeen gewaardeerde zaken in mindere mate hebben, en denkt: waarom ik dan niet?
Niet omdat je een relatie zou willen met een "domme lelijkerd", maar omdat je ondanks wat je meehebt, juist niet kunt bereiken wat die anderen wel hebben.
Zoiets dus, denk ik Ik snap het. Maar door zo om je heen te kijken is er altijd wel iets dat een ander heeft dat je zelf niet hebt. Zelfs al heb je een relatie, dan is er wel iets wat en ander niet heeft en jij niet. OK, dat heeft een beetje een 'mutsen opmerkingen scheurkalender 2008' niveau, maar toch denk ik dat naar een ander kijken en je afvragen "waarom zij wel en ik niet?" je niet echt verder helpt. "Waarom ik niet?" is een vraag die je alleen zelf op kan lossen. Anderen staan daar helemaal buiten, door naar anderen te kijken los je het niet op.
vrijdag 28 november 2008 om 13:50
Volgens mij kun je gewoon beter zoveel mogenlijk spuien en je verleden op tafel gooien, zo vroeg mogenlijk.
Ongetwijfeld zullen er velen het hazenpad kiezen, maar ooit blijft er eentje staan. En die moet je hebben.
Waren het grappig bedoelde beschrijvingen op de vivadateservice-topic, je zou het echt eens op een date-site moeten zetten....Er gaat zeker iemand reageren, dan is het alleen de taak aan jou om degenen die om de verkeerde redenen reageren te elimineren.
Ook niet makkelijk, maar de juiste vinden tussen alle mannen van de wereld of de juiste vinden uit een kleine(re) selectie is toch "makkelijker"
Ongetwijfeld zullen er velen het hazenpad kiezen, maar ooit blijft er eentje staan. En die moet je hebben.
Waren het grappig bedoelde beschrijvingen op de vivadateservice-topic, je zou het echt eens op een date-site moeten zetten....Er gaat zeker iemand reageren, dan is het alleen de taak aan jou om degenen die om de verkeerde redenen reageren te elimineren.
Ook niet makkelijk, maar de juiste vinden tussen alle mannen van de wereld of de juiste vinden uit een kleine(re) selectie is toch "makkelijker"
vrijdag 28 november 2008 om 13:52
quote:heejhallo schreef op 28 november 2008 @ 13:31:
[...]
Dat is natuurlijk ook maar een mening, dat een ander het minder doet (vandaar ook mijn motto, wat voor de een succes is is voor de ander misschein helemaal niet zo). Ik kan me voorstellen dat wanneer je het hebt over mensen die het minder doen dan jij, het nogal over komt alsof die dat dus niet 'verdienen'. Kan me voorstellen dat dat tegen de borst stuit. En waarom zou je afgunstig zijn op een relatie die je zelf helemaal niet wil (als in met een lelijke, domme oniteressante partner)?
Ik stoor me aan het feit dat "anders" meteen ook "minder" lijkt in te houden bij Digi.
Als we het over uiterlijk hebben, kan iedereen mooi zijn, beauty is in the eye of the beholder.
En eerlijk gezegd word ik ook wel een beetje moe van dat eeuwige gezever over dat hoge IQ.
Alsof je dat beter maakt dan elk ander die wat minder punten scoort. Alsof je dat het recht geeft op het beste van het beste.
Ik ken veel mensen die ondanks een stuk lager IQ er niet zo'n potje van maken. Die gewoon accepteren dat shit happens, dat er ook nog andere dingen in de wereld zijn dan hun eigen persoontje en die met een stuk minder eisen een buitengewoon aangenaam leven hebben.
Ik geloof wel dat er voor iedereen een passend dekseltje is op het potje (behalve voor lesbiennes, die hebben meer aan een passend potje )
Maar dan moet je wel concessies willen doen.
[...]
Dat is natuurlijk ook maar een mening, dat een ander het minder doet (vandaar ook mijn motto, wat voor de een succes is is voor de ander misschein helemaal niet zo). Ik kan me voorstellen dat wanneer je het hebt over mensen die het minder doen dan jij, het nogal over komt alsof die dat dus niet 'verdienen'. Kan me voorstellen dat dat tegen de borst stuit. En waarom zou je afgunstig zijn op een relatie die je zelf helemaal niet wil (als in met een lelijke, domme oniteressante partner)?
Ik stoor me aan het feit dat "anders" meteen ook "minder" lijkt in te houden bij Digi.
Als we het over uiterlijk hebben, kan iedereen mooi zijn, beauty is in the eye of the beholder.
En eerlijk gezegd word ik ook wel een beetje moe van dat eeuwige gezever over dat hoge IQ.
Alsof je dat beter maakt dan elk ander die wat minder punten scoort. Alsof je dat het recht geeft op het beste van het beste.
Ik ken veel mensen die ondanks een stuk lager IQ er niet zo'n potje van maken. Die gewoon accepteren dat shit happens, dat er ook nog andere dingen in de wereld zijn dan hun eigen persoontje en die met een stuk minder eisen een buitengewoon aangenaam leven hebben.
Ik geloof wel dat er voor iedereen een passend dekseltje is op het potje (behalve voor lesbiennes, die hebben meer aan een passend potje )
Maar dan moet je wel concessies willen doen.
vrijdag 28 november 2008 om 13:52
Oh, ik geloof echt wel dat het je helpt om je af te vragen "waarom zij wel en ik niet". Als dat in alle objectiviteit gebeurt kan het je een hoop inzichten geven.
En ik geloof ook niet dat de één meer recht heeft op een relatie dan de ander. Maar ik geloof wel dat de één meer kans maakt op een relatie dan een ander.
En ik geloof ook niet dat de één meer recht heeft op een relatie dan de ander. Maar ik geloof wel dat de één meer kans maakt op een relatie dan een ander.
vrijdag 28 november 2008 om 13:56
quote:Evidenza schreef op 28 november 2008 @ 12:36:
Robo, wat een prachtige post. Mijn complimenten daarvoor.
Digi, ik hoop serieus dat je dit soort postings goed leest en tot je door laat dringen. Ik denk namelijk ook dat je gewoon moet accepteren wie je bent, schaven aan de extremiteiten, en op de eerste plaats jezelf waarderen en ( ook een cliché) van jezelf houden, in plaats van het bij anderen te zoeken.
Wat wil je daarmee eigenlijk? Als anderen mij accepteren dan accepteer ik mezelf ook ofzo? Zo werkt het natuurlijk niet. Je weet best dat het zelfs andersom is. Als jij jezelf accepteert en repecteert dan doen anderen dat ook. Niet iedereen natuurlijk, maar wat je geeft is wat je krijgt over het algemeen.
Dat je wederom een zelfmoordpoging hebt gedaan verbaast mij niets eerlijk gezegd. De reden waarom verbaast mij des te meer. En ik word er bijna agressief van. Omdat een vent even geen zin in je heeft voel jij je ontkend en hoppatee, daar ga je weer.
Hoe licht kun je omspringen met een leven? Jouw leven? Dat je kennelijk leeft bij de gratie van anderen? En níet leeft bij de gratie van anderen?
Je wilt je geliefd voelen. Begin daar dan eens mee.
Evidenza, dat ging zo niet. Dat was de spreekwoordelijke druppel. Ik ben iemamnd (al zou je het niet zeggen) die altijd voor anderen klaarstaat. Ik had een vriendin met een sociale fobie die niet alleen durfde te shoppen. Ik had geen trek om naar de winkels te gaan, maar ik ga mee, Vele malen. Ik luister altijd naar mensen zonder vooringenomenheid. Welk probleem ik ook aan moet horen (al is het maar over gaten in sokken), ik luister. Helaas is dat zelden andersom. Ik heb letterlijk te horen gekregen: Kom maar terug als je vrolijk bnt. Of: Daar heb ik geen zin in hoor. Dat komt zó hard binnen. Een ontkenning van mijn verdriet, van mijn gehéle bestaan. Alsof ik er niet mag zijn en enkel de luke zorgeloze Digi. Daarbij zat ik al in een zware depressie. Het was dus een trigger. Ik doe zulke dingen niet voor de lol! Ik laat over me heenlopen in real life en dan reageer door te CENSUREN. Zwak? Vast. Maar ik zag geen uitweg. Het is zeker niet door de afwijzing van mij als geliefde, maar de afwijzing van mijn hele zijn als persoon. Bovendien mocht ik nooit zwak zijn als kind. Ik moest niet zeuren. Migraine? Aansteller. Huilen door een gebroken enkel? Schaam je! Ik heb daarna (ik was 5) ook nooit meer gehuild om pijn.
Je stelt het wel cru, maar ik neem het je niet kwalijk aangezien je het verhaal erachter niet kent.
Robo, wat een prachtige post. Mijn complimenten daarvoor.
Digi, ik hoop serieus dat je dit soort postings goed leest en tot je door laat dringen. Ik denk namelijk ook dat je gewoon moet accepteren wie je bent, schaven aan de extremiteiten, en op de eerste plaats jezelf waarderen en ( ook een cliché) van jezelf houden, in plaats van het bij anderen te zoeken.
Wat wil je daarmee eigenlijk? Als anderen mij accepteren dan accepteer ik mezelf ook ofzo? Zo werkt het natuurlijk niet. Je weet best dat het zelfs andersom is. Als jij jezelf accepteert en repecteert dan doen anderen dat ook. Niet iedereen natuurlijk, maar wat je geeft is wat je krijgt over het algemeen.
Dat je wederom een zelfmoordpoging hebt gedaan verbaast mij niets eerlijk gezegd. De reden waarom verbaast mij des te meer. En ik word er bijna agressief van. Omdat een vent even geen zin in je heeft voel jij je ontkend en hoppatee, daar ga je weer.
Hoe licht kun je omspringen met een leven? Jouw leven? Dat je kennelijk leeft bij de gratie van anderen? En níet leeft bij de gratie van anderen?
Je wilt je geliefd voelen. Begin daar dan eens mee.
Evidenza, dat ging zo niet. Dat was de spreekwoordelijke druppel. Ik ben iemamnd (al zou je het niet zeggen) die altijd voor anderen klaarstaat. Ik had een vriendin met een sociale fobie die niet alleen durfde te shoppen. Ik had geen trek om naar de winkels te gaan, maar ik ga mee, Vele malen. Ik luister altijd naar mensen zonder vooringenomenheid. Welk probleem ik ook aan moet horen (al is het maar over gaten in sokken), ik luister. Helaas is dat zelden andersom. Ik heb letterlijk te horen gekregen: Kom maar terug als je vrolijk bnt. Of: Daar heb ik geen zin in hoor. Dat komt zó hard binnen. Een ontkenning van mijn verdriet, van mijn gehéle bestaan. Alsof ik er niet mag zijn en enkel de luke zorgeloze Digi. Daarbij zat ik al in een zware depressie. Het was dus een trigger. Ik doe zulke dingen niet voor de lol! Ik laat over me heenlopen in real life en dan reageer door te CENSUREN. Zwak? Vast. Maar ik zag geen uitweg. Het is zeker niet door de afwijzing van mij als geliefde, maar de afwijzing van mijn hele zijn als persoon. Bovendien mocht ik nooit zwak zijn als kind. Ik moest niet zeuren. Migraine? Aansteller. Huilen door een gebroken enkel? Schaam je! Ik heb daarna (ik was 5) ook nooit meer gehuild om pijn.
Je stelt het wel cru, maar ik neem het je niet kwalijk aangezien je het verhaal erachter niet kent.
vrijdag 28 november 2008 om 13:57
quote:heejhallo schreef op 28 november 2008 @ 13:48:
[...]
Ik snap het. Maar door zo om je heen te kijken is er altijd wel iets dat een ander heeft dat je zelf niet hebt. Zelfs al heb je een relatie, dan is er wel iets wat en ander niet heeft en jij niet. OK, dat heeft een beetje een 'mutsen opmerkingen scheurkalender 2008' niveau, maar toch denk ik dat naar een ander kijken en je afvragen "waarom zij wel en ik niet?" je niet echt verder helpt. "Waarom ik niet?" is een vraag die je alleen zelf op kan lossen. Anderen staan daar helemaal buiten, door naar anderen te kijken los je het niet op.
Inderdaad, kijken naar anderen lost helemaal niks op, althans niet als je je eigen beeld van jezelf bijstelt en ook tevreden zou moeten kunnen zijn met minder. Kijken naar anderen zou een motivator moeten zijn, om voor jezelf je innerlijke strubbelingen op te lossen.
Zelf zit ik al tijden in de bijstand, terwijl mijn vrienden voor het oog gezien hun leven op een rij hebben. Goede baan, leuke dame, materialistische zaken etc. Ik zou depressief gaan worden als ik mij op dit moment constant zou gaan meten met hun. Nee, ik heb weer andere vaardigheden en andere gelukszalende momenten, die zij weer niet hebben.
[...]
Ik snap het. Maar door zo om je heen te kijken is er altijd wel iets dat een ander heeft dat je zelf niet hebt. Zelfs al heb je een relatie, dan is er wel iets wat en ander niet heeft en jij niet. OK, dat heeft een beetje een 'mutsen opmerkingen scheurkalender 2008' niveau, maar toch denk ik dat naar een ander kijken en je afvragen "waarom zij wel en ik niet?" je niet echt verder helpt. "Waarom ik niet?" is een vraag die je alleen zelf op kan lossen. Anderen staan daar helemaal buiten, door naar anderen te kijken los je het niet op.
Inderdaad, kijken naar anderen lost helemaal niks op, althans niet als je je eigen beeld van jezelf bijstelt en ook tevreden zou moeten kunnen zijn met minder. Kijken naar anderen zou een motivator moeten zijn, om voor jezelf je innerlijke strubbelingen op te lossen.
Zelf zit ik al tijden in de bijstand, terwijl mijn vrienden voor het oog gezien hun leven op een rij hebben. Goede baan, leuke dame, materialistische zaken etc. Ik zou depressief gaan worden als ik mij op dit moment constant zou gaan meten met hun. Nee, ik heb weer andere vaardigheden en andere gelukszalende momenten, die zij weer niet hebben.
vrijdag 28 november 2008 om 13:58
quote:Evidenza schreef op 28 november 2008 @ 13:52:
Oh, ik geloof echt wel dat het je helpt om je af te vragen "waarom zij wel en ik niet". Als dat in alle objectiviteit gebeurt kan het je een hoop inzichten geven.
En ik geloof ook niet dat de één meer recht heeft op een relatie dan de ander. Maar ik geloof wel dat de één meer kans maakt op een relatie dan een ander.
Ja, maar je weet toch nooit helemaal precies hoe andermans relaties in elkaar zitten. Misschien zijn ze ronduit kut met peren, of het paradijs op aarde. Wat werkt tussen twee personen is voor mij iets tussen hen. Het enige wat ik echt weet, is hoe ik in mekaar steek. Ik denk dus dat de "waarom ik niet" belangrijker is dan de "waarom zij wel?" Weet ik veel wat voor een ander werkt.
Ik heb het er de afgelopen drie jaar ook niet joepiedepoepie vannaf gebracht met mannen. Jaag ze weg, of kom gewoon geen leuke mannen tegen, doe stomme dingen waar ik later spijt van heb. Maar eigenlijk ben ik gewoon een beetje bang om me te binden op dit moment in mijn leven. Nou ja, dat probeer ik dan maar te accepteren en laat zowel het verlangen naar een leuke partner als mijn 'nu niet willen binden' naast elkaar bestaan. Het is gewoon maar even zo.
Ondertussen heb ik geen zin om mezelf daarom maar sneu te vinden dat ik geen relatie heb. het geeft me ook veel vrijheid en die vrijheid waardeer ik ook. Ik probeer dus de spreekwoordelijke 'lemonade' van mijn lemons te maken. En daat gaat eigenlijk best goed.
Oh, ik geloof echt wel dat het je helpt om je af te vragen "waarom zij wel en ik niet". Als dat in alle objectiviteit gebeurt kan het je een hoop inzichten geven.
En ik geloof ook niet dat de één meer recht heeft op een relatie dan de ander. Maar ik geloof wel dat de één meer kans maakt op een relatie dan een ander.
Ja, maar je weet toch nooit helemaal precies hoe andermans relaties in elkaar zitten. Misschien zijn ze ronduit kut met peren, of het paradijs op aarde. Wat werkt tussen twee personen is voor mij iets tussen hen. Het enige wat ik echt weet, is hoe ik in mekaar steek. Ik denk dus dat de "waarom ik niet" belangrijker is dan de "waarom zij wel?" Weet ik veel wat voor een ander werkt.
Ik heb het er de afgelopen drie jaar ook niet joepiedepoepie vannaf gebracht met mannen. Jaag ze weg, of kom gewoon geen leuke mannen tegen, doe stomme dingen waar ik later spijt van heb. Maar eigenlijk ben ik gewoon een beetje bang om me te binden op dit moment in mijn leven. Nou ja, dat probeer ik dan maar te accepteren en laat zowel het verlangen naar een leuke partner als mijn 'nu niet willen binden' naast elkaar bestaan. Het is gewoon maar even zo.
Ondertussen heb ik geen zin om mezelf daarom maar sneu te vinden dat ik geen relatie heb. het geeft me ook veel vrijheid en die vrijheid waardeer ik ook. Ik probeer dus de spreekwoordelijke 'lemonade' van mijn lemons te maken. En daat gaat eigenlijk best goed.
vrijdag 28 november 2008 om 14:00
Die discussie moeten we maar niet aangaan denk ik Bronny, want dat is een hele discussie an sich. Of beauty in the eye of the behoulder ligt of dat er toch algemene, objectieve maatstaven zitten aan wat wij over het algemeen mooi vinden.
Ik word ook moe van bepaalde terugkerende elementen van Digi, maar ik word ook moe van iedereen maar met alle geweld hetzelfde willen laten zijn. Waarom moet je dat "anders" noemen terwijl je het "minder" vindt?
Ik voel mij regelmatig beter dan een ander. Dat zegt niets over de waarde van die ander, maar dat ik mij goed voel bij wat ik doe en wie ik ben. Het kan heel best zijn dat die ander zich weer beter voelt dan mij.
Ik word ook moe van bepaalde terugkerende elementen van Digi, maar ik word ook moe van iedereen maar met alle geweld hetzelfde willen laten zijn. Waarom moet je dat "anders" noemen terwijl je het "minder" vindt?
Ik voel mij regelmatig beter dan een ander. Dat zegt niets over de waarde van die ander, maar dat ik mij goed voel bij wat ik doe en wie ik ben. Het kan heel best zijn dat die ander zich weer beter voelt dan mij.
vrijdag 28 november 2008 om 14:01
Uuhh...als je een auto ontwerpt die records gaat verbreken, maar je kunt er de juiste banden niet voor vinden dan is het nog steeds een goed ontwerp. Dat er geen records mee gebroken worden is alleen jammer als je er blind op staart. Je kunt er prima mee rijden, sneller dan gemiddeld...
De wereld is vol met briljante mensen, maar slechts enkelen hebben alle ingredienten in huis om de top te bereiken. Sommigen zijn superslim maar lui. Anderen zijn superslim maar onhandig. En sommigen zijn superslim maar missen net dat beetje bluf en zelfvertrouwen om door te breken tot de top.
Het is best wel een schok als je hier achter komt als slimme jongen, of slim meisje, ongeacht je IQ. Maar als je mij vraagt is het net zoals met die snelle auto.
De wereld is vol met briljante mensen, maar slechts enkelen hebben alle ingredienten in huis om de top te bereiken. Sommigen zijn superslim maar lui. Anderen zijn superslim maar onhandig. En sommigen zijn superslim maar missen net dat beetje bluf en zelfvertrouwen om door te breken tot de top.
Het is best wel een schok als je hier achter komt als slimme jongen, of slim meisje, ongeacht je IQ. Maar als je mij vraagt is het net zoals met die snelle auto.
vrijdag 28 november 2008 om 14:01
quote:robo schreef op 28 november 2008 @ 13:41:
Ik denk dat Digitalis met haar opmerking het volgende bedoelde:
als je jong, intelligent, mooi, gezellig en grappig bent heb je in principe alle kwaliteiten die in deze maatschappij als "succesvol" worden gezien.
Wanneer je dat allemaal mee hebt, maar je mist een relatie en wanhoopt soms er ooit één te krijgen, dan kan ik me donders goed voorstellen dat je om je heen kijkt, naar mensen die die algemeen gewaardeerde zaken in mindere mate hebben, en denkt: waarom ik dan niet?
Niet omdat je een relatie zou willen met een "domme lelijkerd", maar omdat je ondanks wat je meehebt, juist niet kunt bereiken wat die anderen wel hebben.
Zoiets dus, denk ik
Zo bedoelde ik het inderdaad. Ik gun iedereen een leuk leven. Ik vraag me enkel af waarom mijn pluspunten kennelijk géén garantie zijn voor een het hebben van een relatie.
En Bronny, ik bedoelde het niet uit arrogantie. En zo kijk ik ook helemaal niet tegen mensen aan. Ik schaam me juist dat ondanks alle positieve kenmerken van mijn persoon, ik niet bij machte ben een volwaardig leven op te bouwen. Dus als er iemand geminacht moet worden, dan ben ík het wel. En dat doe ik ook, mezelf minachten.
Ik ben mooi maar geen Claudia Schiffer. Ik ben intelligent (hoogbegaafd ja, en dat is een kaal feit en geen arrogantie) maar ben geen Stephan Hawking. Ik ben humoristisch maar geen Hans Teeuwen. Ik ben verre van perfect.
Ik denk dat Digitalis met haar opmerking het volgende bedoelde:
als je jong, intelligent, mooi, gezellig en grappig bent heb je in principe alle kwaliteiten die in deze maatschappij als "succesvol" worden gezien.
Wanneer je dat allemaal mee hebt, maar je mist een relatie en wanhoopt soms er ooit één te krijgen, dan kan ik me donders goed voorstellen dat je om je heen kijkt, naar mensen die die algemeen gewaardeerde zaken in mindere mate hebben, en denkt: waarom ik dan niet?
Niet omdat je een relatie zou willen met een "domme lelijkerd", maar omdat je ondanks wat je meehebt, juist niet kunt bereiken wat die anderen wel hebben.
Zoiets dus, denk ik
Zo bedoelde ik het inderdaad. Ik gun iedereen een leuk leven. Ik vraag me enkel af waarom mijn pluspunten kennelijk géén garantie zijn voor een het hebben van een relatie.
En Bronny, ik bedoelde het niet uit arrogantie. En zo kijk ik ook helemaal niet tegen mensen aan. Ik schaam me juist dat ondanks alle positieve kenmerken van mijn persoon, ik niet bij machte ben een volwaardig leven op te bouwen. Dus als er iemand geminacht moet worden, dan ben ík het wel. En dat doe ik ook, mezelf minachten.
Ik ben mooi maar geen Claudia Schiffer. Ik ben intelligent (hoogbegaafd ja, en dat is een kaal feit en geen arrogantie) maar ben geen Stephan Hawking. Ik ben humoristisch maar geen Hans Teeuwen. Ik ben verre van perfect.
vrijdag 28 november 2008 om 14:02
quote:Evidenza schreef op 28 november 2008 @ 14:00:
Die discussie moeten we maar niet aangaan denk ik Bronny, want dat is een hele discussie an sich. Of beauty in the eye of the behoulder ligt of dat er toch algemene, objectieve maatstaven zitten aan wat wij over het algemeen mooi vinden.
Ik word ook moe van bepaalde terugkerende elementen van Digi, maar ik word ook moe van iedereen maar met alle geweld hetzelfde willen laten zijn. Waarom moet je dat "anders" noemen terwijl je het "minder" vindt?
Waar lees je dat dan? Dat iedereen hetzelfde moet zijn? (want dat haal ik er dus absoluut niet uit)
Ik voel mij regelmatig beter dan een ander. Dat zegt niets over de waarde van die ander, maar dat ik mij goed voel bij wat ik doe en wie ik ben. Het kan heel best zijn dat die ander zich weer beter voelt dan mij.
Die discussie moeten we maar niet aangaan denk ik Bronny, want dat is een hele discussie an sich. Of beauty in the eye of the behoulder ligt of dat er toch algemene, objectieve maatstaven zitten aan wat wij over het algemeen mooi vinden.
Ik word ook moe van bepaalde terugkerende elementen van Digi, maar ik word ook moe van iedereen maar met alle geweld hetzelfde willen laten zijn. Waarom moet je dat "anders" noemen terwijl je het "minder" vindt?
Waar lees je dat dan? Dat iedereen hetzelfde moet zijn? (want dat haal ik er dus absoluut niet uit)
Ik voel mij regelmatig beter dan een ander. Dat zegt niets over de waarde van die ander, maar dat ik mij goed voel bij wat ik doe en wie ik ben. Het kan heel best zijn dat die ander zich weer beter voelt dan mij.
vrijdag 28 november 2008 om 14:05
Maar Digitalis, ik ben ook vaak in de steek gelaten door vrienden om mij heen. Een tijd terug heb ik een blinde darm ontsteking gehad, waarbij ik door de verschillende artsen ben afgewezen, omdat ze niks konden vinden. De ontsteking verergerde, zodanig dat ik een liter pus in mijn maag had.
Ik kon niks meer en had die avond mijn verjaardagsfeest gepland, die ik om deze reden had afgezegd. Pas na 5 dagen kwam er een keer iemand bij mij op bezoek in het ziekenhuis van mijn 'zogenaamde' vrienden. Dat kwam hard aan. Natuurlijk begon ik ook aan mijzelf te twijfelen als persoon, maar eigenlijk moet je aan die andere mensen gaan twijfelen, want zo ga je gewoon niet met elkaar om. Sindsdien, heb ik minder verwachtingen van anderen en komt het uiteindelijk toch neer, dat je jezelf op de een of andere manier moet gaan redden en niet meer uit balans laat raken door die anderen. Anders word je een slaaf van je eigen gedachten.
Ik kon niks meer en had die avond mijn verjaardagsfeest gepland, die ik om deze reden had afgezegd. Pas na 5 dagen kwam er een keer iemand bij mij op bezoek in het ziekenhuis van mijn 'zogenaamde' vrienden. Dat kwam hard aan. Natuurlijk begon ik ook aan mijzelf te twijfelen als persoon, maar eigenlijk moet je aan die andere mensen gaan twijfelen, want zo ga je gewoon niet met elkaar om. Sindsdien, heb ik minder verwachtingen van anderen en komt het uiteindelijk toch neer, dat je jezelf op de een of andere manier moet gaan redden en niet meer uit balans laat raken door die anderen. Anders word je een slaaf van je eigen gedachten.
vrijdag 28 november 2008 om 14:05
quote:Bronny schreef op 28 november 2008 @ 13:52:
[...]
Ik stoor me aan het feit dat "anders" meteen ook "minder" lijkt in te houden bij Digi.
Als we het over uiterlijk hebben, kan iedereen mooi zijn, beauty is in the eye of the beholder.
En eerlijk gezegd word ik ook wel een beetje moe van dat eeuwige gezever over dat hoge IQ.
Alsof je dat beter maakt dan elk ander die wat minder punten scoort. Alsof je dat het recht geeft op het beste van het beste.
Ik ken veel mensen die ondanks een stuk lager IQ er niet zo'n potje van maken. Die gewoon accepteren dat shit happens, dat er ook nog andere dingen in de wereld zijn dan hun eigen persoontje en die met een stuk minder eisen een buitengewoon aangenaam leven hebben.
Ik geloof wel dat er voor iedereen een passend dekseltje is op het potje (behalve voor lesbiennes, die hebben meer aan een passend potje )
Maar dan moet je wel concessies willen doen.Bronny, ik ben objectief gezien intelligenter dan iedereen die ik ken. Maar ik voel me niet béter. Dat ik er een potje van maak, ligt aan mijn karakter. Dat karakter is nog altijd doorslaggevend. En ik vind al helemaal niet dat ik meer recht heb op een goede relatie of op een grote vriendengroep. Dat is echt jouw misvatting hoor, want zo denk ik absoluut niet.
[...]
Ik stoor me aan het feit dat "anders" meteen ook "minder" lijkt in te houden bij Digi.
Als we het over uiterlijk hebben, kan iedereen mooi zijn, beauty is in the eye of the beholder.
En eerlijk gezegd word ik ook wel een beetje moe van dat eeuwige gezever over dat hoge IQ.
Alsof je dat beter maakt dan elk ander die wat minder punten scoort. Alsof je dat het recht geeft op het beste van het beste.
Ik ken veel mensen die ondanks een stuk lager IQ er niet zo'n potje van maken. Die gewoon accepteren dat shit happens, dat er ook nog andere dingen in de wereld zijn dan hun eigen persoontje en die met een stuk minder eisen een buitengewoon aangenaam leven hebben.
Ik geloof wel dat er voor iedereen een passend dekseltje is op het potje (behalve voor lesbiennes, die hebben meer aan een passend potje )
Maar dan moet je wel concessies willen doen.Bronny, ik ben objectief gezien intelligenter dan iedereen die ik ken. Maar ik voel me niet béter. Dat ik er een potje van maak, ligt aan mijn karakter. Dat karakter is nog altijd doorslaggevend. En ik vind al helemaal niet dat ik meer recht heb op een goede relatie of op een grote vriendengroep. Dat is echt jouw misvatting hoor, want zo denk ik absoluut niet.
vrijdag 28 november 2008 om 14:05
quote:Bronny schreef op 28 november 2008 @ 13:52:
En eerlijk gezegd word ik ook wel een beetje moe van dat eeuwige gezever over dat hoge IQ.
.
En op het gevaar af olie op het vuur te gooien: ik word dan weer moe van het feit dat je het overal over mag hebben, maar nooit over een (te) hoog IQ. Te dik is zielig, te lang is vervelend, te saai, te arm, te dom, te alleen, overal mag je legitiem over praten.
Maar zodra je aangeeft dat een erg hoog IQ ook veel problemen kan geven is het "gezever".
Je ziet het al op scholen: kom je niet mee in de klas, dan is er remedial teaching, bijles, huiswerkhulp en begeleiding. Ben je echter zo voorlijk dat je je doodverveelt, met niemand aansluiting vindt van je eigen leeftijd, je anders en alleen voelt, dan krijg je nul op het rekest. Is toch juist handig joh? Hoef je niet zo hard te blokken!
En dat terwijl bijna de helft van de hoogbegaafden vroegtijdig school verlaat, ze in het algemeen vaker depressief zijn en ondanks hun talent juist vaak niet scoren in het leven.
Alles waar "te" voor staat is niet goed, maar in het geval van een te hoog IQ moet je er ineens blij mee zijn en vooral niet zeggen dat het ook moeilijk is?
Zo, off-topic maar ik ben blij dat ik dit gezegd heb.
En eerlijk gezegd word ik ook wel een beetje moe van dat eeuwige gezever over dat hoge IQ.
.
En op het gevaar af olie op het vuur te gooien: ik word dan weer moe van het feit dat je het overal over mag hebben, maar nooit over een (te) hoog IQ. Te dik is zielig, te lang is vervelend, te saai, te arm, te dom, te alleen, overal mag je legitiem over praten.
Maar zodra je aangeeft dat een erg hoog IQ ook veel problemen kan geven is het "gezever".
Je ziet het al op scholen: kom je niet mee in de klas, dan is er remedial teaching, bijles, huiswerkhulp en begeleiding. Ben je echter zo voorlijk dat je je doodverveelt, met niemand aansluiting vindt van je eigen leeftijd, je anders en alleen voelt, dan krijg je nul op het rekest. Is toch juist handig joh? Hoef je niet zo hard te blokken!
En dat terwijl bijna de helft van de hoogbegaafden vroegtijdig school verlaat, ze in het algemeen vaker depressief zijn en ondanks hun talent juist vaak niet scoren in het leven.
Alles waar "te" voor staat is niet goed, maar in het geval van een te hoog IQ moet je er ineens blij mee zijn en vooral niet zeggen dat het ook moeilijk is?
Zo, off-topic maar ik ben blij dat ik dit gezegd heb.
vrijdag 28 november 2008 om 14:06
quote:Digitalis schreef op 28 november 2008 @ 14:01:
[...]
Zo bedoelde ik het inderdaad. Ik gun iedereen een leuk leven. Ik vraag me enkel af waarom mijn pluspunten kennelijk géén garantie zijn voor een het hebben van een relatie.
En Bronny, ik bedoelde het niet uit arrogantie. En zo kijk ik ook helemaal niet tegen mensen aan. Ik schaam me juist dat ondanks alle positieve kenmerken van mijn persoon, ik niet bij machte ben een volwaardig leven op te bouwen. Dus als er iemand geminacht moet worden, dan ben ík het wel. En dat doe ik ook, mezelf minachten.
Ik ben mooi maar geen Claudia Schiffer. Ik ben intelligent (hoogbegaafd ja, en dat is een kaal feit en geen arrogantie) maar ben geen Stephan Hawking. Ik ben humoristisch maar geen Hans Teeuwen. Ik ben verre van perfect.Maar waarom zou je perfect willen zijn?
[...]
Zo bedoelde ik het inderdaad. Ik gun iedereen een leuk leven. Ik vraag me enkel af waarom mijn pluspunten kennelijk géén garantie zijn voor een het hebben van een relatie.
En Bronny, ik bedoelde het niet uit arrogantie. En zo kijk ik ook helemaal niet tegen mensen aan. Ik schaam me juist dat ondanks alle positieve kenmerken van mijn persoon, ik niet bij machte ben een volwaardig leven op te bouwen. Dus als er iemand geminacht moet worden, dan ben ík het wel. En dat doe ik ook, mezelf minachten.
Ik ben mooi maar geen Claudia Schiffer. Ik ben intelligent (hoogbegaafd ja, en dat is een kaal feit en geen arrogantie) maar ben geen Stephan Hawking. Ik ben humoristisch maar geen Hans Teeuwen. Ik ben verre van perfect.Maar waarom zou je perfect willen zijn?
vrijdag 28 november 2008 om 14:09
Heejhallo, dat haal ik uit de eerste reactie van Bronny die ik geqote had. ( Overigens zie ik nu dat Bronny er nog een heel verhaal onder getypt heeft wat er eerst niet stond) Daar haal ik toch duidelijk uit dat ze de visie van Digi, die andere mensen minder vindt op bepalde gebieden dan zij, erg veroordeelt. En ook uit haar tweede reactie, dat je "anders" niet direct "minder" moet noemen.
vrijdag 28 november 2008 om 14:13
IK hoef niet perfect te zijn Heejhallo. Ik wil normaal zijn, Ik ben stikjaloers op mensen met een leuke relatie, met een grote vriendengroep die elkaar steunen. Ik heb dat allemaal niet. En ik ben écht geen naar persoon. Het lukt me gewoonweg niet.
Ja, ik ben eenzaam. En ik schaam me ervoor. Mensen vinden me doorgaans leuk hoor, ik ben de clown en kan ook heel serieus zijn. Maar echt hechte vriendschappen, dat kan ik niet. Vroeger dacht men dat ik ook nog eens autistisch was. Door mijn observatiegave heb ik sociale omgangsvormen aangeleerd. Maar die hechte vriendschappen, dat is niet waar te nemen. Heel cru gesteld: als ik op sterven lig, kan ik slechts twee mensen bellen. Of misschien zelfs maar 1. Plus mijn ouders natuurlijk. Want die houden van me en dat koester ik.
Ja, ik ben eenzaam. En ik schaam me ervoor. Mensen vinden me doorgaans leuk hoor, ik ben de clown en kan ook heel serieus zijn. Maar echt hechte vriendschappen, dat kan ik niet. Vroeger dacht men dat ik ook nog eens autistisch was. Door mijn observatiegave heb ik sociale omgangsvormen aangeleerd. Maar die hechte vriendschappen, dat is niet waar te nemen. Heel cru gesteld: als ik op sterven lig, kan ik slechts twee mensen bellen. Of misschien zelfs maar 1. Plus mijn ouders natuurlijk. Want die houden van me en dat koester ik.
vrijdag 28 november 2008 om 14:15
quote:Evidenza schreef op 28 november 2008 @ 14:09:
Heejhallo, dat haal ik uit de eerste reactie van Bronny die ik geqote had. ( Overigens zie ik nu dat Bronny er nog een heel verhaal onder getypt heeft wat er eerst niet stond) Daar haal ik toch duidelijk uit dat ze de visie van Digi, die andere mensen minder vindt op bepalde gebieden dan zij, erg veroordeelt. En ook uit haar tweede reactie, dat je "anders" niet direct "minder" moet noemen.
Ik lees dat er dus niet in. Van mij mag iedereen zo anders zijn als ze zelf maar willen hoor.
Mijn punt is meer dat je er niks aan hebt door anderen of minder of beter te vinden. Je moet het uiteindelijk met jezelf doen. Blij zijn met je eigen eigenschappen. Allemaal, dus niet alleen blij zijn dat je misschien slim bent, maar ook accepteren dat er mischien dingen zijn die je niet goed kan. En dat is moeilijk. Ik vind het zelf altijd heel vervelend om te ontdekken dat er iets is wat ik niet kan
Maar ja, het is nou eenmaal zo dat ik nooit een maatje 34 aan zal kunnen, ben ik gewoon te breed voor. Ik zal ook nooit quantum mechanica gaan studeren. Kan ik niet aan, niet goed genoeg in wiskunde. En er zullen altijd mensen zijn die mij maar een rare kwiebus vinden. Maar ja, wat heeft het voor een zin om me daar druk over te maken? Waarom zou ik daardoor meer of minder zijn?
Heejhallo, dat haal ik uit de eerste reactie van Bronny die ik geqote had. ( Overigens zie ik nu dat Bronny er nog een heel verhaal onder getypt heeft wat er eerst niet stond) Daar haal ik toch duidelijk uit dat ze de visie van Digi, die andere mensen minder vindt op bepalde gebieden dan zij, erg veroordeelt. En ook uit haar tweede reactie, dat je "anders" niet direct "minder" moet noemen.
Ik lees dat er dus niet in. Van mij mag iedereen zo anders zijn als ze zelf maar willen hoor.
Mijn punt is meer dat je er niks aan hebt door anderen of minder of beter te vinden. Je moet het uiteindelijk met jezelf doen. Blij zijn met je eigen eigenschappen. Allemaal, dus niet alleen blij zijn dat je misschien slim bent, maar ook accepteren dat er mischien dingen zijn die je niet goed kan. En dat is moeilijk. Ik vind het zelf altijd heel vervelend om te ontdekken dat er iets is wat ik niet kan
Maar ja, het is nou eenmaal zo dat ik nooit een maatje 34 aan zal kunnen, ben ik gewoon te breed voor. Ik zal ook nooit quantum mechanica gaan studeren. Kan ik niet aan, niet goed genoeg in wiskunde. En er zullen altijd mensen zijn die mij maar een rare kwiebus vinden. Maar ja, wat heeft het voor een zin om me daar druk over te maken? Waarom zou ik daardoor meer of minder zijn?
vrijdag 28 november 2008 om 14:17
quote:Digitalis schreef op 28 november 2008 @ 13:56:
[...]
Evidenza, dat ging zo niet. Dat was de spreekwoordelijke druppel. Ik ben iemamnd (al zou je het niet zeggen) die altijd voor anderen klaarstaat. Ik had een vriendin met een sociale fobie die niet alleen durfde te shoppen. Ik had geen trek om naar de winkels te gaan, maar ik ga mee, Vele malen. Ik luister altijd naar mensen zonder vooringenomenheid. Welk probleem ik ook aan moet horen (al is het maar over gaten in sokken), ik luister. Helaas is dat zelden andersom. Ik heb letterlijk te horen gekregen: Kom maar terug als je vrolijk bnt. Of: Daar heb ik geen zin in hoor. Dat komt zó hard binnen. Een ontkenning van mijn verdriet, van mijn gehéle bestaan. Alsof ik er niet mag zijn en enkel de luke zorgeloze Digi. Daarbij zat ik al in een zware depressie. Het was dus een trigger. Ik doe zulke dingen niet voor de lol! Ik laat over me heenlopen in real life en dan reageer door te CENSUREN. Zwak? Vast. Maar ik zag geen uitweg. Het is zeker niet door de afwijzing van mij als geliefde, maar de afwijzing van mijn hele zijn als persoon. Bovendien mocht ik nooit zwak zijn als kind. Ik moest niet zeuren. Migraine? Aansteller. Huilen door een gebroken enkel? Schaam je! Ik heb daarna (ik was 5) ook nooit meer gehuild om pijn.
Je stelt het wel cru, maar ik neem het je niet kwalijk aangezien je het verhaal erachter niet kent.
Je denkt toch hoop ik niet dat ik dat letterlijk bedoelde? Maar gezien je reactie dus wel. Ik chargeerde daarmee. Maar raak daar wel de kern van het probleem. Als jij vindt dat je niet erkend wordt door anderen, doe je een zelfmoordpoging. Hoeveel ontkenning van anderen daar ook aan vooraf mag gaan, het staat in geen enkele verhouding tot jouw "oplossing".
En op de rest van je epistel kan ik slechts zeggen dat je een beetje ruggegraat moet kweken. Iets doen voor een ander terwijl je eigenlijk niet wilt, iets terugverwachten van de één wat je voor de ander hebt gedaan schiet niet erg op.
Natuurlijk ken ik niet het hele verhaal en alle achtergronden, maar hier op het forum ken ik je al lang en ik zie altijd dezelfde patronen. De ene keer staat het één op de voorgrond, de andere keer het andere. Maar de gevolgen zijn altijd hetzelfde.
Digi, het zal voor jou niet altijd zo klinken maar ik gun je echt het allerbeste. Maar ik zie het niet gebeuren dat jij door dit forum tot inzichten komt waar je echt wat aan hebt. Maar ik wens je veel succes.
[...]
Evidenza, dat ging zo niet. Dat was de spreekwoordelijke druppel. Ik ben iemamnd (al zou je het niet zeggen) die altijd voor anderen klaarstaat. Ik had een vriendin met een sociale fobie die niet alleen durfde te shoppen. Ik had geen trek om naar de winkels te gaan, maar ik ga mee, Vele malen. Ik luister altijd naar mensen zonder vooringenomenheid. Welk probleem ik ook aan moet horen (al is het maar over gaten in sokken), ik luister. Helaas is dat zelden andersom. Ik heb letterlijk te horen gekregen: Kom maar terug als je vrolijk bnt. Of: Daar heb ik geen zin in hoor. Dat komt zó hard binnen. Een ontkenning van mijn verdriet, van mijn gehéle bestaan. Alsof ik er niet mag zijn en enkel de luke zorgeloze Digi. Daarbij zat ik al in een zware depressie. Het was dus een trigger. Ik doe zulke dingen niet voor de lol! Ik laat over me heenlopen in real life en dan reageer door te CENSUREN. Zwak? Vast. Maar ik zag geen uitweg. Het is zeker niet door de afwijzing van mij als geliefde, maar de afwijzing van mijn hele zijn als persoon. Bovendien mocht ik nooit zwak zijn als kind. Ik moest niet zeuren. Migraine? Aansteller. Huilen door een gebroken enkel? Schaam je! Ik heb daarna (ik was 5) ook nooit meer gehuild om pijn.
Je stelt het wel cru, maar ik neem het je niet kwalijk aangezien je het verhaal erachter niet kent.
Je denkt toch hoop ik niet dat ik dat letterlijk bedoelde? Maar gezien je reactie dus wel. Ik chargeerde daarmee. Maar raak daar wel de kern van het probleem. Als jij vindt dat je niet erkend wordt door anderen, doe je een zelfmoordpoging. Hoeveel ontkenning van anderen daar ook aan vooraf mag gaan, het staat in geen enkele verhouding tot jouw "oplossing".
En op de rest van je epistel kan ik slechts zeggen dat je een beetje ruggegraat moet kweken. Iets doen voor een ander terwijl je eigenlijk niet wilt, iets terugverwachten van de één wat je voor de ander hebt gedaan schiet niet erg op.
Natuurlijk ken ik niet het hele verhaal en alle achtergronden, maar hier op het forum ken ik je al lang en ik zie altijd dezelfde patronen. De ene keer staat het één op de voorgrond, de andere keer het andere. Maar de gevolgen zijn altijd hetzelfde.
Digi, het zal voor jou niet altijd zo klinken maar ik gun je echt het allerbeste. Maar ik zie het niet gebeuren dat jij door dit forum tot inzichten komt waar je echt wat aan hebt. Maar ik wens je veel succes.
vrijdag 28 november 2008 om 14:24
quote:Digitalis schreef op 28 november 2008 @ 13:47:
Robo, wát een práchtige post. Ik sta er helemaal achter.
Thanks
Ik hoop zo dat je er wat aan hebt. Soms kan het lezen van andermans ervaring wél helpen.
En jouw topic bleef de laatste dagen maar door mijn hoofd dwalen, vandaar.
Mocht je behoefte hebben om over sommige dingen van gedachten te wisselen, dan is dat wat mij betreft ok.
Robo, wát een práchtige post. Ik sta er helemaal achter.
Thanks
Ik hoop zo dat je er wat aan hebt. Soms kan het lezen van andermans ervaring wél helpen.
En jouw topic bleef de laatste dagen maar door mijn hoofd dwalen, vandaar.
Mocht je behoefte hebben om over sommige dingen van gedachten te wisselen, dan is dat wat mij betreft ok.
vrijdag 28 november 2008 om 14:28
Ik was al zwaar depressief, Evidenza. Je weet wel hoe dat werkt toch, met al die stofjes in de hersenen?
Ik ben gewoon teleurgesteld in een hoop mensen. Dat je geeft, maar wordt weggewuifd. Door mensen waarvan je dacht dat het je vrienden waren. Keer op keer.
Ja, ik zou misschien wat meer ruggegraat moeten kweken. Ik ben ook maar een softie. Sommige dingen maken me enorm van slag, terwijl anderen denken: fuck off. Ik doe dat ook wel hoor, uitgescholden worden doet me niets. Maar als je geliefden je negeren, dan doet me dat veel.
En nogmaals: ik ben geen slecht persoon. Ik ben écht van mening dat ik ook genegenheid mag ontvangen.
Ik ben gewoon teleurgesteld in een hoop mensen. Dat je geeft, maar wordt weggewuifd. Door mensen waarvan je dacht dat het je vrienden waren. Keer op keer.
Ja, ik zou misschien wat meer ruggegraat moeten kweken. Ik ben ook maar een softie. Sommige dingen maken me enorm van slag, terwijl anderen denken: fuck off. Ik doe dat ook wel hoor, uitgescholden worden doet me niets. Maar als je geliefden je negeren, dan doet me dat veel.
En nogmaals: ik ben geen slecht persoon. Ik ben écht van mening dat ik ook genegenheid mag ontvangen.
