Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
vrijdag 28 november 2008 om 16:07
In plaats van te werken heb ik mijn hele middag op het forum doorgebracht... schande.
In ieder geval gaat het weekend beginnen nu en wens ik iedereen hier een goed weekend. Het mijne begint met een martini
Digitalis, keep your head up!
Haal eruit wat erin zit bij de psychiater en ik hoop je snel weer te lezen. Ik heb mezelf nogal bemoeid met je topic vandaag maar ik hoop dat je dat niet al te vervelend vond.
Liefs,
Bo
In ieder geval gaat het weekend beginnen nu en wens ik iedereen hier een goed weekend. Het mijne begint met een martini
Digitalis, keep your head up!
Haal eruit wat erin zit bij de psychiater en ik hoop je snel weer te lezen. Ik heb mezelf nogal bemoeid met je topic vandaag maar ik hoop dat je dat niet al te vervelend vond.
Liefs,
Bo
vrijdag 28 november 2008 om 18:01
Digi,
Je hoeft niet altijd een leuke vriendin te zijn, als jij al je zwartgallige gedachten en depressies over mij wilt uitstorten, dan mag dat. Dat kan ook.
Als dat niet kan, dan klopt er iets niet.
En ik weet zeker dat MM en Feli er ook zo over denken.
In jouw situatie heb je hoe dan ook een uitlaatklep nodig.
En hoe was het bij de psych vandaag?
Je hoeft niet altijd een leuke vriendin te zijn, als jij al je zwartgallige gedachten en depressies over mij wilt uitstorten, dan mag dat. Dat kan ook.
Als dat niet kan, dan klopt er iets niet.
En ik weet zeker dat MM en Feli er ook zo over denken.
In jouw situatie heb je hoe dan ook een uitlaatklep nodig.
En hoe was het bij de psych vandaag?
Geen bijzonderheden
vrijdag 28 november 2008 om 18:07
vrijdag 28 november 2008 om 18:10
quote:Digitalis schreef op 25 november 2008 @ 17:20:
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.Het is dan ook; op ieder poTje past een dekseltje
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.Het is dan ook; op ieder poTje past een dekseltje
Whatever, I do what I want
vrijdag 28 november 2008 om 18:35
Je hoeft van mij ook niet altijd lief en vrolijk te zijn hoor Digi. Hell, alsjeblieft niet zeg, ik denk dat ik je dan linea recta de deur uitschop . Weet je wat ik fijn vind? Als mensen mij als een dusdanig goeie vriendin zien dat ze me vertrouwen, en wel in dien mate dat ze bij mij zichzelf durven te zijn. Dus mét hun angsten, onzekerheden, verdriet, zwartgalligheid, cynisme, en ja, daarnaast uiteraard ook met hun positieve dagen, hun leuke dingen, hun passies en hun trots!
Ik kan een hele hoop hebben, als het maar authentiek is. Dus geen vriendin die gaat zitten kwebbelen over die oh-zo-leuke lampjes bij de Xenos, terwijl ik aan haar gezicht zie dat ze er zwaar doorheen zit, zich zorgen maakt en dat die k##-lampjes van de Xenos haar op dit moment gestolen kunnen worden.
Kom op hee, je bent nu een aantal keren bij mij geweest, hebt hier ook gelogeerd, ben ik altijd zo lief en vrolijk en opbeurend dan? Je hebt meegemaakt dat ik me op zat te fokken vanwege ML, je hebt m'n ochtendhumeur meegekregen en ik heb je ook weleens min of meer weggejaagd omdat ik zo ontzettend erg veel behoefte had aan ruimte in en om me heen. En jij komt toch ook nog steeds graag hier? (of misschien ook niet, dan mag je 't eerlijk zeggen ) Dus doe svp niet alsof vriendinnen elkaar alleen maar mogen zien op hun gloriemomenten. Dat is althans niet wat ík versta onder vriendschap.
Ik kan een hele hoop hebben, als het maar authentiek is. Dus geen vriendin die gaat zitten kwebbelen over die oh-zo-leuke lampjes bij de Xenos, terwijl ik aan haar gezicht zie dat ze er zwaar doorheen zit, zich zorgen maakt en dat die k##-lampjes van de Xenos haar op dit moment gestolen kunnen worden.
Kom op hee, je bent nu een aantal keren bij mij geweest, hebt hier ook gelogeerd, ben ik altijd zo lief en vrolijk en opbeurend dan? Je hebt meegemaakt dat ik me op zat te fokken vanwege ML, je hebt m'n ochtendhumeur meegekregen en ik heb je ook weleens min of meer weggejaagd omdat ik zo ontzettend erg veel behoefte had aan ruimte in en om me heen. En jij komt toch ook nog steeds graag hier? (of misschien ook niet, dan mag je 't eerlijk zeggen ) Dus doe svp niet alsof vriendinnen elkaar alleen maar mogen zien op hun gloriemomenten. Dat is althans niet wat ík versta onder vriendschap.
vrijdag 28 november 2008 om 18:37
quote:yasmijn schreef op 28 november 2008 @ 18:13:
Digi, ik schaf morgen de winterdiplamp aan.
Ik ben ook gevoelig voor de winterdepressie en het schijnt écht te helpen!Ghehehe, ik doe het rigoreuzer, ik zit gewoon aan de Efexor . Maar ja, ik ben gevoelig voor winter-, zomer- herfst- en lentedepressies geloof ik
Digi, ik schaf morgen de winterdiplamp aan.
Ik ben ook gevoelig voor de winterdepressie en het schijnt écht te helpen!Ghehehe, ik doe het rigoreuzer, ik zit gewoon aan de Efexor . Maar ja, ik ben gevoelig voor winter-, zomer- herfst- en lentedepressies geloof ik
vrijdag 28 november 2008 om 18:38
vrijdag 28 november 2008 om 18:40
Dat bedoel ik, Digi.
Dus als je zo graag echte vrienden en vriendinnen hebt, begin dan met gewoon jezelf zijn. Inclusief the bad moments.
Probeer dat eens toe te laten, dan zal je vanzelf zien dat de mensen helemaal niet zo hard wegrennen als jij wel denkt. Hell, misschien vinden ze je er alleen maar aardiger en menselijker door
Dus als je zo graag echte vrienden en vriendinnen hebt, begin dan met gewoon jezelf zijn. Inclusief the bad moments.
Probeer dat eens toe te laten, dan zal je vanzelf zien dat de mensen helemaal niet zo hard wegrennen als jij wel denkt. Hell, misschien vinden ze je er alleen maar aardiger en menselijker door
vrijdag 28 november 2008 om 18:50
Ow! Ik hoor allemaal positieve verhalen over die lamp!
En ik ga hem wel aanschaffen, ik probeer het gewoon.
Ik heb geen depressie, maar ik heb vorig winter een winterdip gehad, niet te zuinig.
Maar kan ook aan de omstandigheden hebben gelegen
En die vervelende baarmoeder die gelukkig weg is.
En ik ga hem wel aanschaffen, ik probeer het gewoon.
Ik heb geen depressie, maar ik heb vorig winter een winterdip gehad, niet te zuinig.
Maar kan ook aan de omstandigheden hebben gelegen
En die vervelende baarmoeder die gelukkig weg is.
Geen bijzonderheden
vrijdag 28 november 2008 om 19:06
Ik ken het verschil tussen een echte depressie en een winterdip
Eens Efexor gebruikt, nooit weer.
Jaren geleden had ik een echte depressie, ik moest het slikken, het hielp perfect, maar wat had ik een last van de bijwerkingen.
En toen het afkicken weer, nog erger.
AD's en ik gaan niet goed samen
Ik heb ze ook niet nodig, want alleen winterdip, hoewel, ik merk nog niks, alleen dat ik een verschrikkelijk verlangen naar koolhydraten heb en er ook aantoe geef.
Ik ga er eigenlijk vanuit dat ik de winterdip krijg, misschien is dat ook wel dom, want ik zit goed in het vel.
En wellicht werkt die lamp wel preventief ofzo. Baadt het niet, schaadt het niet.
Eens Efexor gebruikt, nooit weer.
Jaren geleden had ik een echte depressie, ik moest het slikken, het hielp perfect, maar wat had ik een last van de bijwerkingen.
En toen het afkicken weer, nog erger.
AD's en ik gaan niet goed samen
Ik heb ze ook niet nodig, want alleen winterdip, hoewel, ik merk nog niks, alleen dat ik een verschrikkelijk verlangen naar koolhydraten heb en er ook aantoe geef.
Ik ga er eigenlijk vanuit dat ik de winterdip krijg, misschien is dat ook wel dom, want ik zit goed in het vel.
En wellicht werkt die lamp wel preventief ofzo. Baadt het niet, schaadt het niet.
Geen bijzonderheden
vrijdag 28 november 2008 om 19:14
Die bijwerkingen zijn idd ruk, zeker de eerste weken, maar ik neem ze voor lief gezien de verdere werking van de AD. Maar de een heeft meer last van de bijwerkingen dan de ander, blijkbaar werkte het voor jou écht verkeerd. Bij mij valt het mee: misselijk, moe, koppijn, buikkramp, duizeligheid, pukkels, moeilijker plassen, en een libido van nul komma nul. Nu is m'n relatie net uit, dus dat platliggend libido kan ik wel gebruiken
Laat je me weten wanneer je je lampje hebt, en of 'ie je helpt?
*Je kán natuurlijk ook preventief een reisje naar de Malediven boeken...*
Laat je me weten wanneer je je lampje hebt, en of 'ie je helpt?
*Je kán natuurlijk ook preventief een reisje naar de Malediven boeken...*
vrijdag 28 november 2008 om 19:22
vrijdag 28 november 2008 om 19:22
Dan liever een reisje naar Kenya
Ik was vorig winter ook voor het eerst de hele winter in NL, was altijd wel naar de zon. Dus de dip kwam aan.
Maar wie weet waren het bepaalde omstandigheden ...
Efexor en ik zijn slecht samen, heel slecht.
Nie wieder!
Digi, doe je wel een beetje eten ja??!
Ik was vorig winter ook voor het eerst de hele winter in NL, was altijd wel naar de zon. Dus de dip kwam aan.
Maar wie weet waren het bepaalde omstandigheden ...
Efexor en ik zijn slecht samen, heel slecht.
Nie wieder!
Digi, doe je wel een beetje eten ja??!
Geen bijzonderheden
vrijdag 28 november 2008 om 19:24
Of heb je ze pas vanmiddag gekregen? Begrijp ik niet helemaal uit je post... Nou ja, jij bent eten halen denk ik, (vr)eet ze!
Ik ga ook ff pleite, ik ga me prepareren op het bezoek van moeders. Even stofzuigerT door de kamer halen enzo, lijkt het net alsof ik geciviliseerd ben
Ik ga ook ff pleite, ik ga me prepareren op het bezoek van moeders. Even stofzuigerT door de kamer halen enzo, lijkt het net alsof ik geciviliseerd ben
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 28-11-2008 19:25
Reden: reactie op post Digi, 19.16 u
Reden: reactie op post Digi, 19.16 u
% gewijzigd
