Kinderen
alle pijlers
N.a.v. 'Eiceldonatie gevraagd' Wat vind jij?
maandag 1 december 2008 om 23:30
Wanneer vind jij het niet meer ethisch verantwoord om bij een kinderwens aan de medische molen te beginnen? Of vind je dat dit altijd moet kunnen? Dat kan natuurlijk ook.
Ik merk zelf dat ik er moeite mee heb als al veel pogingen zijn ondernomen, maar het keer op keer helaas niet lukt. Op een gegeven moment moet je je hierbij neerleggen, denk ik. Dit kan tevens te maken hebben met een stijgende leeftijd.
Het is een lastig onderwerp, dat besef ik, maar daarom niet minder de moeite waard om eens bij stil te staan. Ik merk bij mezelf dat ik het lastig vind er een mening over te vormen. Wat vinden jullie?
Ik merk zelf dat ik er moeite mee heb als al veel pogingen zijn ondernomen, maar het keer op keer helaas niet lukt. Op een gegeven moment moet je je hierbij neerleggen, denk ik. Dit kan tevens te maken hebben met een stijgende leeftijd.
Het is een lastig onderwerp, dat besef ik, maar daarom niet minder de moeite waard om eens bij stil te staan. Ik merk bij mezelf dat ik het lastig vind er een mening over te vormen. Wat vinden jullie?
dinsdag 2 december 2008 om 09:24
quote:Eowynn_ schreef op 02 december 2008 @ 09:18:
Lonki, als je niet de flexibiliteit kunt opbrengen om voor je kind te zorgen en voorwaarden stelt aan wat voor kind je wilt kun je er in mijn ogen beter niet aan beginnen. Het is namelijk niet te plannen. En als je van jezelf weet dat je níet kunt omgaan met een gehandicapt kind moet je níet aan kinderen beginnen, want het risico dat je kind iets overkomt of dat je kind langdurige en intensieve verzorging nodig heeft is er altijd. Als je dat van jezelf weet, doe dat je jezelf en je kind dan niet aan.Heel mooi gezegd. Helemaal mee eens.
Lonki, als je niet de flexibiliteit kunt opbrengen om voor je kind te zorgen en voorwaarden stelt aan wat voor kind je wilt kun je er in mijn ogen beter niet aan beginnen. Het is namelijk niet te plannen. En als je van jezelf weet dat je níet kunt omgaan met een gehandicapt kind moet je níet aan kinderen beginnen, want het risico dat je kind iets overkomt of dat je kind langdurige en intensieve verzorging nodig heeft is er altijd. Als je dat van jezelf weet, doe dat je jezelf en je kind dan niet aan.Heel mooi gezegd. Helemaal mee eens.
dinsdag 2 december 2008 om 09:30
Ik vind 45 ook te oud om überhaubt een kind te baren. Of het nou de eerste of een volgend kind is.
Onze buurvrouw is 45 en heeft begin dit jaar met 18 weken zwangerschap haar kind verloren. Verschrikkelijk, echt.
Ze gaan nu door met proberen om een kindje te krijgen. Gelukkig hebben ze al een gezonde dochter. Ik snap hun wens heel goed. Maar ik heb er wel moeite mee dat er wordt gezegd als het niet goed is laat ik het weghalen. Als ze geluk heeft komt het kindje als ze 46 is. Zelf zou ik dat niet fijn vinden om zulke oude ouders te hebben. Neem aan dat buurman ook zo oud is. En hoe zullen ze over 10 a 15 jaar zijn. Ik zou het geweldig voor ze vind maar of het ook zo geweldig voor het kind is betwijfel ik.
Onze buurvrouw is 45 en heeft begin dit jaar met 18 weken zwangerschap haar kind verloren. Verschrikkelijk, echt.
Ze gaan nu door met proberen om een kindje te krijgen. Gelukkig hebben ze al een gezonde dochter. Ik snap hun wens heel goed. Maar ik heb er wel moeite mee dat er wordt gezegd als het niet goed is laat ik het weghalen. Als ze geluk heeft komt het kindje als ze 46 is. Zelf zou ik dat niet fijn vinden om zulke oude ouders te hebben. Neem aan dat buurman ook zo oud is. En hoe zullen ze over 10 a 15 jaar zijn. Ik zou het geweldig voor ze vind maar of het ook zo geweldig voor het kind is betwijfel ik.
dinsdag 2 december 2008 om 09:36
dinsdag 2 december 2008 om 09:41
quote:lonki schreef op 02 december 2008 @ 09:36:
Wanneer je vruchtbaarheid eindigt is per vrouw verschillend dus waarom een algemene grens van 45 jaar?
Als een arts bepaald dat het voor die ene individu gewoonweg "ophoudt" omdat de risico's te groot worden, dan moet je gewoon accepteren, ongeacht de leeftijd.Ik vind dat hierbij niet alleen gekeken zou moeten worden naar de risico's voor moeder en kind tijdens de zwangerschap en bevalling. Er bestaan wellicht 55-jarige topfitte vrouwen die lichamelijk prima in staat zijn een gezond kind op de wereld te zetten. Toch vind ik dit ethisch gezien niet kunnen. Het belang en de toekomst van het kind moeten hier volgens mij ook in meewegen. Wat dat betreft vind ik de grens bij 45 jaar wel kloppen.
Wanneer je vruchtbaarheid eindigt is per vrouw verschillend dus waarom een algemene grens van 45 jaar?
Als een arts bepaald dat het voor die ene individu gewoonweg "ophoudt" omdat de risico's te groot worden, dan moet je gewoon accepteren, ongeacht de leeftijd.Ik vind dat hierbij niet alleen gekeken zou moeten worden naar de risico's voor moeder en kind tijdens de zwangerschap en bevalling. Er bestaan wellicht 55-jarige topfitte vrouwen die lichamelijk prima in staat zijn een gezond kind op de wereld te zetten. Toch vind ik dit ethisch gezien niet kunnen. Het belang en de toekomst van het kind moeten hier volgens mij ook in meewegen. Wat dat betreft vind ik de grens bij 45 jaar wel kloppen.
The time is now
dinsdag 2 december 2008 om 09:48
quote:maxem schreef op 02 december 2008 @ 09:22:
[...]
Ik weet dat het generaliseren is maar iemand van 45 kan heel vitaal zijn maar hoe is het als je kind 10 is? En als je kind 15 is en een puber dan ben je 60. Dat is bejaard. Dan is de generatiekloof toch een stuk groter als iemand die 40/45 is. Het is ook niet voor niets de leeftijd dat mensen met de vut gaan en het rustiger aan gaan doen. Tel daarbij de extra risico's voor het kind erbij op dat nog geboren moet worden. Nee ik zou het zeker niet leuk vinden als mijn ouders zo oud waren geweest. En mijn moeder is nu 60 en ik merk dat ze niet meer de enerrgie heeft die ze had toen wij 15 waren. Ze geeft dit zelf ook aan. En ze heeft geen klachten of ergens last van.
Dit heeft verder niets met de discussie van doen. "hoe is het voor een kind om "oude(re)" ouders te hebben".
Mijn ouders waren 37 en 39 toen ik geboren werd, (spontaan)
En heb geen moment in mijn leven gedacht; he, wat vervelend, had ik maar jongere ouders gehad.
[...]
Ik weet dat het generaliseren is maar iemand van 45 kan heel vitaal zijn maar hoe is het als je kind 10 is? En als je kind 15 is en een puber dan ben je 60. Dat is bejaard. Dan is de generatiekloof toch een stuk groter als iemand die 40/45 is. Het is ook niet voor niets de leeftijd dat mensen met de vut gaan en het rustiger aan gaan doen. Tel daarbij de extra risico's voor het kind erbij op dat nog geboren moet worden. Nee ik zou het zeker niet leuk vinden als mijn ouders zo oud waren geweest. En mijn moeder is nu 60 en ik merk dat ze niet meer de enerrgie heeft die ze had toen wij 15 waren. Ze geeft dit zelf ook aan. En ze heeft geen klachten of ergens last van.
Dit heeft verder niets met de discussie van doen. "hoe is het voor een kind om "oude(re)" ouders te hebben".
Mijn ouders waren 37 en 39 toen ik geboren werd, (spontaan)
En heb geen moment in mijn leven gedacht; he, wat vervelend, had ik maar jongere ouders gehad.
dinsdag 2 december 2008 om 09:52
quote:Banba schreef op 02 december 2008 @ 09:41:
[...]
Ik vind dat hierbij niet alleen gekeken zou moeten worden naar de risico's voor moeder en kind tijdens de zwangerschap en bevalling. Er bestaan wellicht 55-jarige topfitte vrouwen die lichamelijk prima in staat zijn een gezond kind op de wereld te zetten. Toch vind ik dit ethisch gezien niet kunnen. Het belang en de toekomst van het kind moeten hier volgens mij ook in meewegen. Wat dat betreft vind ik de grens bij 45 jaar wel kloppen.Wat voor meerwaarde heeft een toekomst van een kind met jongere ouders t.o.v kinderen met oudere ouders!?
[...]
Ik vind dat hierbij niet alleen gekeken zou moeten worden naar de risico's voor moeder en kind tijdens de zwangerschap en bevalling. Er bestaan wellicht 55-jarige topfitte vrouwen die lichamelijk prima in staat zijn een gezond kind op de wereld te zetten. Toch vind ik dit ethisch gezien niet kunnen. Het belang en de toekomst van het kind moeten hier volgens mij ook in meewegen. Wat dat betreft vind ik de grens bij 45 jaar wel kloppen.Wat voor meerwaarde heeft een toekomst van een kind met jongere ouders t.o.v kinderen met oudere ouders!?
dinsdag 2 december 2008 om 09:57
quote:Eowynn_ schreef op 02 december 2008 @ 09:49:
Ik zou die grens nog wel lager willen hebben voor vruchtbaarheidsbehandelingen Lonki, zelfs 40 vind ik al aan de oude kant.
Waarom iets persé willen wat zonder heftig medisch ingrijpen niet meer gerealiseerd kan worden?
Ik vind ook dat er een grens moet zijn, daar gaat het niet om.
Maar ik vind wel dat die grens per individu bepaald moet worden, en door medici.
Niet omdat "men" nou eenmaal vindt dat je er te oud voor bent.
Ik zou die grens nog wel lager willen hebben voor vruchtbaarheidsbehandelingen Lonki, zelfs 40 vind ik al aan de oude kant.
Waarom iets persé willen wat zonder heftig medisch ingrijpen niet meer gerealiseerd kan worden?
Ik vind ook dat er een grens moet zijn, daar gaat het niet om.
Maar ik vind wel dat die grens per individu bepaald moet worden, en door medici.
Niet omdat "men" nou eenmaal vindt dat je er te oud voor bent.
dinsdag 2 december 2008 om 10:08
Waarom willen jullie zo nodig leeftijdgrenzen en voorwaarden stellen aan vruchtbaarheidsbehandelingen - afgezien van de voorwaarden die er nu al zijn? Waarom mogen stellen dat niet zélf bepalen? Het lijkt me een emotioneel enorm ingrijpend traject en, zoals al eerder gezegd, je weet niet wat je besluit totdat je voor het besluit staat.
De regels die hier worden geopperd vind ik behoorlijk rigide en ingrijpend in het persoonlijke leven van andere mensen, ik vind dat je zulke ingrijpende beslissingen aan mensen zelf moet overlaten. Hún leven, hún kinderwens, hún beslissing.
Het verband tussen slechte genen en onvruchtbaarheid is bovendien volkomen uit de lucht gegrepen, onwaar en daardoor nodeloos kwetsend voor mensen die om wat voor reden dan ook geen kinderen kunnen krijgen.
De regels die hier worden geopperd vind ik behoorlijk rigide en ingrijpend in het persoonlijke leven van andere mensen, ik vind dat je zulke ingrijpende beslissingen aan mensen zelf moet overlaten. Hún leven, hún kinderwens, hún beslissing.
Het verband tussen slechte genen en onvruchtbaarheid is bovendien volkomen uit de lucht gegrepen, onwaar en daardoor nodeloos kwetsend voor mensen die om wat voor reden dan ook geen kinderen kunnen krijgen.
dinsdag 2 december 2008 om 10:17
Het is hun leven, hun kinderwens, hun beslissing, en het kind dan. Wie denkt er aan het kind? Het begint al met de extra risico's voor dat het überhaubt geboren is.
En ik had een vriendin die nog een jonger zusje had die idd gebukt ging onder het feit dat ze zulke oude ouders had. Los van het feit dat iedereen dacht dat het haar grootouders waren. En toen zij 16 was de ouders al flink wat ouderdomsklachten hadden. Ik vind dat zeker wel meewegen voordat een kind op de wereld wordt gezet. Niet alleen ik wil, ik wil, ik wil. Er is een tijd dat je te oud bent. De natuur heeft niet voor niets gezorgd dat de vruchtbaarheid dan meestal nihil is.
En ik had een vriendin die nog een jonger zusje had die idd gebukt ging onder het feit dat ze zulke oude ouders had. Los van het feit dat iedereen dacht dat het haar grootouders waren. En toen zij 16 was de ouders al flink wat ouderdomsklachten hadden. Ik vind dat zeker wel meewegen voordat een kind op de wereld wordt gezet. Niet alleen ik wil, ik wil, ik wil. Er is een tijd dat je te oud bent. De natuur heeft niet voor niets gezorgd dat de vruchtbaarheid dan meestal nihil is.
dinsdag 2 december 2008 om 10:17
dinsdag 2 december 2008 om 10:18
quote:lonki schreef op 02 december 2008 @ 09:52:
[...]
Wat voor meerwaarde heeft een toekomst van een kind met jongere ouders t.o.v kinderen met oudere ouders!?Fittere gezondere ouders, die langer gezond blijven. Minder grote generatiekloof. En veel meer kans om gezond geboren te worden. Veel minder kans op afwijkingen.
[...]
Wat voor meerwaarde heeft een toekomst van een kind met jongere ouders t.o.v kinderen met oudere ouders!?Fittere gezondere ouders, die langer gezond blijven. Minder grote generatiekloof. En veel meer kans om gezond geboren te worden. Veel minder kans op afwijkingen.
dinsdag 2 december 2008 om 10:20
quote:Appelsientje schreef op 02 december 2008 @ 10:08:
Het verband tussen slechte genen en onvruchtbaarheid is bovendien volkomen uit de lucht gegrepen, onwaar en daardoor nodeloos kwetsend voor mensen die om wat voor reden dan ook geen kinderen kunnen krijgen.eens. Wij kunnen wel kinderen krijgen maar ergens zit ook een foutje (waar weten we nog niet) en ons kindje is ernstig ziek. Dus het is gewoon niet waar dat je onvruchtbaar bent als je niet matcht.
Het verband tussen slechte genen en onvruchtbaarheid is bovendien volkomen uit de lucht gegrepen, onwaar en daardoor nodeloos kwetsend voor mensen die om wat voor reden dan ook geen kinderen kunnen krijgen.eens. Wij kunnen wel kinderen krijgen maar ergens zit ook een foutje (waar weten we nog niet) en ons kindje is ernstig ziek. Dus het is gewoon niet waar dat je onvruchtbaar bent als je niet matcht.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 2 december 2008 om 10:21
is dat een serieuze vraag van die meerwaarde? Ik ben zelf net 36 en heb 2 kinderen, als wij voor een derde gaan, wil ik dat die geboren wordt voor ik 39 ben, als ik dus niet zwanger ben als ik 38 en 3 maanden ben, gaat het niet meer gebeuren, dan vind ik het risico veel te groot en te eng worden, laat staan als je 45 bent.
dinsdag 2 december 2008 om 10:21
Overigens is de kans gewoon heel reeel dat een kind met ouders van 40+ al op heel jonge leeftijd de zorg voor oudere ouders moet dragen. Zelf al ben je nog hartstikke vitaal, de kans dat je op je 70e wat hulpbehoevender wordt is gewoon heel groot. En dan scheep je je 25jarige kind ermee op. Dat vind ik niet eerlijk.
Iemand van 20-35 moet bezig zijn met het op de rit krijgen van zijn éigen leven, niet met het verzorgen van zijn oudere ouders. Als ik zie hoeveel zorg mijn opa's en oma's mijn ouders nu kosten (en die zijn allemaal rond de 80 en behoorlijk lang vitaal gebleven) dan zou ik het oneerlijk en egoistisch vinden om een 20-er daarmee op te zadelen. Mijn ouders zijn een eindje in de 50, in een fase waarin ze de zorg voor hun eigen kinderen niet meer echt hebben. Als jij 30 bent én je moet je bejaarde moeder verzorgen én je moet kleine kinderen opvoeden, dan wordt dat wel lastig. Zeker omdat de gezinnen steeds kleiner worden, met 1 of 2 kinderen is het wel klaar. Mijn ouders komen uit grote gezinnen, iedereen helpt mee, en de verzorging in tehuizen is altijd aanwezig, en toch legt het een bovengemiddeld grote belasting op hun leven.
Iemand van 20-35 moet bezig zijn met het op de rit krijgen van zijn éigen leven, niet met het verzorgen van zijn oudere ouders. Als ik zie hoeveel zorg mijn opa's en oma's mijn ouders nu kosten (en die zijn allemaal rond de 80 en behoorlijk lang vitaal gebleven) dan zou ik het oneerlijk en egoistisch vinden om een 20-er daarmee op te zadelen. Mijn ouders zijn een eindje in de 50, in een fase waarin ze de zorg voor hun eigen kinderen niet meer echt hebben. Als jij 30 bent én je moet je bejaarde moeder verzorgen én je moet kleine kinderen opvoeden, dan wordt dat wel lastig. Zeker omdat de gezinnen steeds kleiner worden, met 1 of 2 kinderen is het wel klaar. Mijn ouders komen uit grote gezinnen, iedereen helpt mee, en de verzorging in tehuizen is altijd aanwezig, en toch legt het een bovengemiddeld grote belasting op hun leven.
dinsdag 2 december 2008 om 10:23
Voor mijzelf denk ik er ongeveer net zo over als Mastermind. Ik zou geen (zwaar) gehandicapt kind op de wereld willen zetten. Garanties heb je niet, idd maar wat ik zelf kan voorkomen zal ik doen. Als ik ooit een kind krijg is de kans groot dat ik in ieder geval mijn ADHD doorgeef, en das wel weer genoeg. ( is ook de reden aarom ik nooit zwanger zou worden van aspergervriendje, kind met adhd en autisme lijkt me geen goed plan, worden we beiden gek van).
Voor mijzelf zou ik ook niet snel in de medische molen stappen, niet vanwege slechte genen, want dat zie ik niet zo, maar vooral vanwege de inpact die dat op je relatie gaat hebben. ik wil niet verplicht moeten sexen, iedere dag eisprong meten, hormooninjecties waar ik strontchagerijnig van word etc, etc. Ik zou zelf ge kind willen ten koste van alles.
tegelijkertijd vind ik niet dat ik voor een ander zou kunnen of meten wilen bepalen dat die niet de medische molen ingaat. Op het moment dat die persoon allerlei kunstgrepen moet ondergaan en het lichaam het niet meer kan, zou een arts kunnen bepalen dat het niet meer zinvol is. dat moet echter m.i op individueel niveau en niet naar aanleiding van vastgestelde criteria. Wel vind ik overigens dat maar een beperkt aantal behandelingen vergoedt zouden moeten worden. IVF is kostbaar en de slagingskans van een behandeling ligt laag. Dus als het na 3x nog niet is gelukt, dan mag je verder behandelen op eigen kosten, of je krijgt een rouwverwerkingsbehandeling vergoed om met het niet vervuld worden van je kinderwens om teleren gaan.
Voor mijzelf zou ik ook niet snel in de medische molen stappen, niet vanwege slechte genen, want dat zie ik niet zo, maar vooral vanwege de inpact die dat op je relatie gaat hebben. ik wil niet verplicht moeten sexen, iedere dag eisprong meten, hormooninjecties waar ik strontchagerijnig van word etc, etc. Ik zou zelf ge kind willen ten koste van alles.
tegelijkertijd vind ik niet dat ik voor een ander zou kunnen of meten wilen bepalen dat die niet de medische molen ingaat. Op het moment dat die persoon allerlei kunstgrepen moet ondergaan en het lichaam het niet meer kan, zou een arts kunnen bepalen dat het niet meer zinvol is. dat moet echter m.i op individueel niveau en niet naar aanleiding van vastgestelde criteria. Wel vind ik overigens dat maar een beperkt aantal behandelingen vergoedt zouden moeten worden. IVF is kostbaar en de slagingskans van een behandeling ligt laag. Dus als het na 3x nog niet is gelukt, dan mag je verder behandelen op eigen kosten, of je krijgt een rouwverwerkingsbehandeling vergoed om met het niet vervuld worden van je kinderwens om teleren gaan.
dinsdag 2 december 2008 om 10:24
Ik heb al eens begrepen dat de kans op zwanger worden via IVF vrijwel nihil is bij mensen boven de 40 jaar. In feite nauwelijks groter dan de kans op spontaan zwanger worden. In die zin vind ik het goed dat er een leeftijdsgrens bepaald wordt. Want waarom hele dure behandelingen toepassen die nauwelijks enig zicht op resultaat bieden.
Ik snap dat een kinderwens vreselijk aanwezig kan zijn en ik heb ook zat dramatische verhalen gelezen, waarbij ik het echt vreselijk vond voor de mensen in kwestie dat het maar niet lukte. Maar je kunt je afvragen wat erger is: (noodgedwongen) afscheid nemen van een wens of jarenlang in (valse) hoop blijven leven en zeer zware behandelingen ondergaan.
Ik snap dat een kinderwens vreselijk aanwezig kan zijn en ik heb ook zat dramatische verhalen gelezen, waarbij ik het echt vreselijk vond voor de mensen in kwestie dat het maar niet lukte. Maar je kunt je afvragen wat erger is: (noodgedwongen) afscheid nemen van een wens of jarenlang in (valse) hoop blijven leven en zeer zware behandelingen ondergaan.
dinsdag 2 december 2008 om 10:25
quote:Banba schreef op 02 december 2008 @ 00:18:
[...]
Toch zijn er genoeg stellen, die geen vruchtbaarheidsbehandelingen hebben gehad, die kinderen krijgen met aangeboren of genetische afwijkingen. Waarom zou dat gebeuren als moeder natuur altijd doet wat het beste is voor het voortbestaan van de soort?
Sommige afwijkingen kunnen het gevolge zijn externe factoren tijdens de zwangerschap (alcoholgebruik, roken -jaahaa-, medicijngebruik etc).
Het volgende zal ook wel niet in goede aarde vallen: Hoeveel dieren ken jij met een ernstige handicap? waarschijnlijk geen tot zeer weinig. Dat komt door natuurlijke selectie voor de bevruchting (niet-vruchtbaar zijn van de ouders), tijdens de zwangerschap (miskraam) of na de bevalling (kleintje sterft vanzelf, moeder maakt het dood).
Nogmaals, de natuur is niet altijd leuk en schattig, maar keihard als het op het voortbestaan van de soort aankomt.
[...]
Toch zijn er genoeg stellen, die geen vruchtbaarheidsbehandelingen hebben gehad, die kinderen krijgen met aangeboren of genetische afwijkingen. Waarom zou dat gebeuren als moeder natuur altijd doet wat het beste is voor het voortbestaan van de soort?
Sommige afwijkingen kunnen het gevolge zijn externe factoren tijdens de zwangerschap (alcoholgebruik, roken -jaahaa-, medicijngebruik etc).
Het volgende zal ook wel niet in goede aarde vallen: Hoeveel dieren ken jij met een ernstige handicap? waarschijnlijk geen tot zeer weinig. Dat komt door natuurlijke selectie voor de bevruchting (niet-vruchtbaar zijn van de ouders), tijdens de zwangerschap (miskraam) of na de bevalling (kleintje sterft vanzelf, moeder maakt het dood).
Nogmaals, de natuur is niet altijd leuk en schattig, maar keihard als het op het voortbestaan van de soort aankomt.
dinsdag 2 december 2008 om 10:25
quote:Eowynn_ schreef op 02 december 2008 @ 09:49:
Ik zou die grens nog wel lager willen hebben voor vruchtbaarheidsbehandelingen Lonki, zelfs 40 vind ik al aan de oude kant.
Waarom iets persé willen wat zonder heftig medisch ingrijpen niet meer gerealiseerd kan worden?misschien heb je dit al wel geschreven hoor, maar ben jij dan sowieso tegen ingrijpen? want medisch ingrijpen geldt soms ook op jonge leeftijd, dat is niet exclusief voor oudere stellen. Dat vind ik niet perse het argument, het medische ingrijpen an sich.
Ik zou die grens nog wel lager willen hebben voor vruchtbaarheidsbehandelingen Lonki, zelfs 40 vind ik al aan de oude kant.
Waarom iets persé willen wat zonder heftig medisch ingrijpen niet meer gerealiseerd kan worden?misschien heb je dit al wel geschreven hoor, maar ben jij dan sowieso tegen ingrijpen? want medisch ingrijpen geldt soms ook op jonge leeftijd, dat is niet exclusief voor oudere stellen. Dat vind ik niet perse het argument, het medische ingrijpen an sich.
dinsdag 2 december 2008 om 10:28
Daarbij dunt je familie ook behoorlijk uit als je ouder wordt, je eigen ouders overlijden, en je kinderen hebben dus geen opa's en oma's meer. Het is allemaal niet zaligmakend, een familie, maar ik vind dat het wel meegenomen moet worden in de overweging. Wat blijft er voor je kind over als jij straks overlijdt aan familie?
Ik ben zelf 25, heb nog 1 opa en 2 oma's, manlief heeft 2 oma's en 1 opa. Onze kinderen hebben dus 4 grootouders en 4 overgrootmoeders en 2 overgrootouders, opa en oma zijn aan beide kanten begin 50, en heel goed gezond. Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren waardoor ze vroeger komen te overlijden, maar de kans is gewoon minder groot.
Net als bij de ouders zelf, natuurlijk kan ook een mama van 30 ernstig ziek worden en overlijden, of een papa van 35 een ongeluk krijgen, maar de kans om de eerste 25 jaar gezond en wel door te komen is nou eenmaal groter op je 25e dan op je 45e.
Ik ben zelf 25, heb nog 1 opa en 2 oma's, manlief heeft 2 oma's en 1 opa. Onze kinderen hebben dus 4 grootouders en 4 overgrootmoeders en 2 overgrootouders, opa en oma zijn aan beide kanten begin 50, en heel goed gezond. Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren waardoor ze vroeger komen te overlijden, maar de kans is gewoon minder groot.
Net als bij de ouders zelf, natuurlijk kan ook een mama van 30 ernstig ziek worden en overlijden, of een papa van 35 een ongeluk krijgen, maar de kans om de eerste 25 jaar gezond en wel door te komen is nou eenmaal groter op je 25e dan op je 45e.
dinsdag 2 december 2008 om 10:30
Arwen, ik vind de hele medische molen een discussie waard, maar als er een oorzaak is waardoor mensen niet zwanger kunnen worden heb ik er geen bezwaar tegen als dat gedaan wordt.
Maar als er 1 hele duidelijke reden is, namelijk leeftijd, vind ik het te ver gaan. Dan is het duidelijk en daar moet je vanaf blijven. Het is niet voor niets,die grens.
Maar als er 1 hele duidelijke reden is, namelijk leeftijd, vind ik het te ver gaan. Dan is het duidelijk en daar moet je vanaf blijven. Het is niet voor niets,die grens.
dinsdag 2 december 2008 om 10:30
Kinderen krijgen is toch sowieso een egoistische keuze? je wilt een kind omdat jij graag een kind wilt en niet omdat het voor een kind nu zo geweldig is om jou als ouder te hebben. waarom is het dan egoistischer om die keuze op je 40e te maken dan op je 25e?verigens ben ik wel met je eens dat het op een gegeven moment gewoon ophoudt en dat je dan ook met medische ingrepen moet ophouden. Ik vind echter dat je die grens niet vantevoren op een bepaalde leeftijd moet stellen. Sommige vrouwen komen al op hun 30 (vervroegd) in de overgang, terwijl een ander op haar 44 nog spontaan zanger wordt en een gezond kind baart. Italiaanse dokters die eiceldonaties uitvoeren bij vrouwen die al oma hadden moeten zijn vind ik ook etisch onverantwoord.
Als je het je kind niet aan kunt doen om rond zijn 25 zorg voor hulpbehoevende ouders te hebben, hoe zit dat met zorg voor hulpbehoevende broers en zussen. Een vriendin van me heeft een zwaar geestelijk gehandicapte broer. Hun moeder is nu 60 en kan de zorg niet meer aan, dus die komt min of meer op haar bordje. Ze houdt van har broer en doet t met liefde, maar voor mij is dat wel een extra reden om zon kind niet te willen krijgen als ik dat kan voorkomen. Ik wil niet dat mijn kind straks moet zorgen voor een ander kind waar IK voor heb gekozen. (maar goed dat is mss een andere discussie).
Als je het je kind niet aan kunt doen om rond zijn 25 zorg voor hulpbehoevende ouders te hebben, hoe zit dat met zorg voor hulpbehoevende broers en zussen. Een vriendin van me heeft een zwaar geestelijk gehandicapte broer. Hun moeder is nu 60 en kan de zorg niet meer aan, dus die komt min of meer op haar bordje. Ze houdt van har broer en doet t met liefde, maar voor mij is dat wel een extra reden om zon kind niet te willen krijgen als ik dat kan voorkomen. Ik wil niet dat mijn kind straks moet zorgen voor een ander kind waar IK voor heb gekozen. (maar goed dat is mss een andere discussie).
dinsdag 2 december 2008 om 10:32
Kijk, ik heb zelf een vergelijkbare keuze: als ik ooit nog zwanger wil worden zou dat onder strenge begeleiding en met gebruik van medicijnen moeten zijn om te zorgen dat alle goedgaat, en dan nog neem ik een risico ten opzichte van mijzelf en van de baby. En ik moet net zo goed uitpuzzelen of dat te rechtvaardigen is en of ik wel zover mag gaan voor een kind.
En de heftigheid van het ingrijpen en het tegennatuurlijke ervan in combinatie met de risico's die eraan zitten bepalen dan die grens. En in het geval van iemand van 45 zwanger maken met een geleende eicel vind ik heel heftig ingrijpen en heel tegennatuurlijk.
En de heftigheid van het ingrijpen en het tegennatuurlijke ervan in combinatie met de risico's die eraan zitten bepalen dan die grens. En in het geval van iemand van 45 zwanger maken met een geleende eicel vind ik heel heftig ingrijpen en heel tegennatuurlijk.
