burn-out wie ook??

Hoi!



Bedankt voor jullie reacties en wat fijn dat ik hier herkenning vind!

@Bollo: Ben jij ook vaak bang dat je wat ernstigs hebt?? Daar heb ik ook heel veel last van. Ik heb ook vaak veel last van mijn maag, net of er een knoop in zat en veel maagzuurklachten. Op het moment heb ik er weer bijna geen last van. Het komt en het gaat. Maar dan heb ik wel weer last van hoofdpijn. Ik maak me volgens mij veel te druk over wat ik voel in mijn lichaam en dan wordt het alleen maar erger...Wel heb ik waarschijnlijk een te hoge bloedddruk voor mijn leeftijd. De dokter wil een 24 uurs bloeddrukmeting doen in januari.. heeft iemand ervaring met een te hoge bloeddruk..?? Ik wil me zo graag gezond voelen ...

Je hebt gelijk hoor als je zegt dat ik vaak de lat te hoog leg voor mezelf. Ik wil me altijd goed voelen, het goed doen, dat mensen me aardig vinden.. enz.. Tja ik begin in te zien dat deze houding niet goed voor me is...Maar het is lastig om het bij jezelf te veranderen, het kan zeker denk ik.. maar het kost veel tijd en reflectie.

Ik heb inderdaad ook cognitieve gedragstherapie. Maar ik ben er zelf veel te weinig mee bezig. Ik begrijp de methode goed, maar zou hem veel vaker moeten toepassen.. Ook ben ik bezig met timemanagement, zodat ik straks ook beter in mijn werk het overzicht kan houden, waar ik best wat moeite mee had.





@muziekmeisje

Ik heb best wat dingen die ik leuk vind om te doen op een dag, maar ik voel me heel snel rusteloos, dan ga ik allerlei dingen op internet zoeken die ik de komende dagen kan doen, ben steeds bezig met wat ik straks ga doen en ben te weinig in het nu. En dat ik volgens mij wel heel belangrijk om steeds in het moment te leven.

Jij werkt ook in het onderwijs dus.. basisonderwijs? En wat voor groep/klas doe je?

Heel veel beterschap trouwens, ziek goed uit.



Ik ben vandaag naar school geweest voor drie uurtjes, vrijdag ga ik weer. En volgende week ga ik twee keer vier uur en heb ik ook gesprek. Daar bespreken we het plan voor na de kerstvakantie.Het gaat best snel in drie weken een opbouw naar 2 keer vier uur. Ik vind het er leuk, maar ik merk dat het veel inspanning kost. Zeker vandaag, de kinderen waren best druk, kan nog niet veel hebben daarin. Dus in het nieuwe jaar wil ik het ook nog heel rustig aan doen. Ben nog niet hersteld!

Het schamen voor mijn burnout herken ik ook,zeker als ik merk dat mijn collega's het heel druk hebben gehad de laatste tijd, dat heeft deels ook met mijn ziekte te maken, de klas moest toch worden opgevangen. Ook merk ik dat niet iedereen begrip heeft voor mijn situatie. Sommige mensen hebben zoveel ergere dingen meegemaakt dan ik. Maar het is inderdaad ook niet niks en ik moet mezelf serieus nemen en mezelf gunnen om rust te nemen en te herstellen!



@Lisselotte4

Jij bent dus nu al weer veel aan het werk begrijp ik. Hoe lang heeft het opbouwen bij jou geduurd? Fijn dat het werken goed voelt!



Ohh ja nog even over het autorijden. Ik heb gemerkt dat ik in de auto soms problemen heb me goed te concentreren. Maar ik heb geen angstgevoelens.



Veel groetjes Marieke

@bollo, je gedachten blijven opschrijven. Het gaat echt helpen. En ga alstjeblieft niet op internet of in boeken zoeken naar allerlij symptomen. Dat maakt het alleen maar erger. Je onthoudt alleen de erge dingen en word juist bevestigd en versterkt in je angst. Je bent echt teveel gefocust op je lichaam. Ook in mijn knie of maag of rug beweegt alles, maar het verschil is dat ik er niet van schrik. Dus ik merk het niet op. Voor jou wordt iets kleins heel groot.

Dwing jezelf anders even om naar buiten te gaan om een klein stukje te wandelen. Ook al regent het. Even een andere omgeving en niet meer die muren die op je af komen. Werkt altijd heel goed bij mij.



@theatermiek,

De therapie helpt echt alleen als je zelf oefent. Je wilt namelijk gedrag veranderen, en dat is een van de moeilijkste dingen die er is. Ik zou je echt aanraden er meer werk van te maken. Ook al vind je het nog zo vervelend.

En ga eens gewoon niets doen. Is verschrikkelijk moeilijk, maar heel fijn als je dat onder de knie hebt. In deze fase voel je je ook rusteloos hoor, het duurt even voordat dat voorbij is. Heeft ook voor een deel met acceptatie te maken.

Wel lekker dat je zo in staat bent om je werk weer op te bouwen.

Ik heb helaas van 0 naar 32 in een keer moeten gaan. Dat was best zwaar. Mijn jaarcontract bij mijn oude werkgever werd niet verlengd en ik ben dus opzoek gegaan naar een nieuwe baan. Rustig opbouwen is dan niet mogelijk. In totaal heb ik een halfjaar thuis gezeten.

Ha allemaal,



Net terug van de psych. Ging best goed. Hij vond het een duidelijk verhaal met daarin een onderscheid tussen mijn werkgerelateerde spanningen en de spanningen die ik al van nature heb vanuit mijn 'algemene' angststoornis waarvoor ik eerder ben behandeld.

Krijg binnen 2 weken bericht voor een nieuwe (doorverwezen) afspraak. Hij gaf wel al aan dat het niet heel raar zou zijn als ik weer medicatie zou gaan gebruiken, maar daar sta ik nog niet zo goed in. Het heeft me toen goed geholpen, maar nu wil ik het eigenlijk zonder proberen. Mede omdat ik een kinderwens heb en dat niet samen kan gaan met pillen. Daarnaast ben ik ook bang voor de bijwerkingen waar ik toen ontzettend veel last van heb gehad. Heb meer dan een week een 24-uurs-oppas gehad omdat ik niet wist waar ik het zoeken moest van angst.

En natuurlijk als het echt niet anders kan, dan moet het gewoon. Maar het is nu nog niet zo als toen (gelukkig!!).



Maandag naar bedrijfsarts en woensdag naar lg. Ben een tikkeltje nerveus wat daaruit gaat komen. Hoop dat de bedrijfsarts er niet te licht over denkt en me meteen aan het werk wil hebben. Ik moet er echt niet aan denken.



@theatermiek: ja, ik ben altijd heel bang dat ik iets ergs heb. Ik ben behoorlijk hypochondrisch en heb daar al jaren last van. Ik heb er oefeningen voor, maar de ene keer gaat dat beter dan de andere keer. In deze periode van stress voel ik zoveel in m'n lijf dat ik continu alert ben op van alles en dat bevordert mijn ziektevrees niet. Ik weet dat het hoort bij stress, maar toch.

Ik heb een ziekenhuisverleden (geen levensbedreigende ziektes gelukkig!) dat veel impact op mij heeft gehad. En waarin mijn ouders altijd dingen probeerden te rationaliseren ('wat jij hebt is niets vergeleken met wat hij/zij heeft, dat is pas echt erg'). En dat is dan ook zo, maar ik was wel ontzettend bang voor wat mij te wachten stond. Ik werd daarbij nog angstiger omdat ik dacht dat als ik nu al bang ben hoe moet het dan als ik dat heb wat hij/ zij heeft? Dan ben je megabang en is het het einde van de wereld.

Zo zit dat dus in mijn hoofd en dat is er niet uitgegaan. Ik denk er altijd aan wat voor erge dingen er zouden kunnen zijn/ gebeuren. En dat zijn dingen waar ik geen controle op heb. Doordat ik vroeger weinig controle had op het ziekenhuisgebeuren heb ik dat overdreven toegepast op andere delen van mijn leven. Dat geeft een veilig gevoel. Als A dan B, als B dan C, als C niet dan terug naar B en mogelijk door naar D, etc. En dingen waar ik geen controle over heb, maken me gek. Zoals dus ziektes.



En ook autorijden. Ik kan wel rijden, maar kunnen mijn medeweggebruikers dat ook wel? Of krijg ik niet ineens een angstaanval in de auto? Dat laatste is voor mijn gevoel nu ook namelik ongecontroleerd, maar ik weet dat het niet zo hoeft te zijn en dat ik daarmee wel aan de slag kan. Maar het eerste is moeilijker.



@Liselotte: heb jij ook een tijd onbetaald thuis gezeten? Of ben je doorgestroomd van de ene werkgever naar de andere?



Ik vind jouw spreuk trouwens heel mooi. Elke keer als ik het lees, krijg ik een glimlach om mijn mond.



@ Hiltje: ben je al op vakantie en aan het genieten?



@ alle anderen: hoe gaat het met jullie??

UP

hallo allemaal,



@bollo, wat fijn dat het goed ging bij de psych. Je schrijft ook meteen een stuk rustiger zie ik. Volgens mij heb je weer wat meer rust gevonden, klopt dat?

Met je bedrijfsarts en lg komt het echt wel goed. Als je maar rustig verteld wat je dwars zit. Schrijf het anders van te voren op. Dan kan je altijd even op je papier kijken als je tijdens het gesprek zenuwachtig wordt.

Wat vervelend dat jouw ouders je ziekte rationaliseerde. Ik weet zeker dat ze het uit bescherming deden, maar ik kan me voorstellen dat je als kind daardoor juist het idee had dat jouw angsten niet serieus waren. Wel goed dat je er zo bewust van bent. Praat je er wel eens over met je ouders?

Ik heb zelf ook een ziekenhuis verleden. Heb een behoorlijke heftige ziekte gehad waarbij ik verlamd raakte. Gelukkig ben ik weer zo goed als genezen. Het heeft ook veel impact op mij gehad. Maar ik ben volgens mij juist de andere kant op geschoten. Ben er alleen een beetje een fatale levensstijl op na gaan houden. Ik heb mezelf weer uit een rolstoel gekregen en heb daardoor ervaren wat wilskracht is. Het is zo'n krachtig iets. En juist daarmee worstel ik. Ik kan doorgang totdat ik er letterlijk bij neerval. Ik heb een tijd veel pijn gehad. Gelukkig hielt dat op een gegeven moment op. Maar ik schoot daardoor door. Ik heb zo geleerd pijn te negeren.

Waar jij elk signaal van je lichaam onder een vergrootglas legt, stopte ik elk signaal heel diep weg. Ik heb moeten leren meer naar mijn gevoel te luisteren. Jij moet gek genoeg leren minder naar je gevoel te luisteren.

Ik denk dat wij nog veel van elkaar kunnen leren



Leuk dat je mijn spreuk leuk vindt. Heb hem neergezet omdat ik met een burnout het ergste heb meegemaakt dat ik dacht dat kon gebeuren. Ik dacht altijd dat het echt het einde zou zijn van mijn carriere, mijn relatie, mijn vrienden.

De grap is dat het me juist verijkt heeft. Ik leer veel over mezelf, over de dingen die ik echt belangrijk vind en ik zorg dat ik meer tijd heb voor mijn relatie en mijn vrienden.



En voor je andere vragen:

Ik heb wel eens een angstaanval in de auto gehad. Komt helemaal goed. Gewoon wachten totdat het voorbij trekt. En rustig in en uit ademen.



Ik heb twee maanden ziek thuis gezeten en toen liep mijn contract af. Toen kwam ik in de ziektewet. Heb vier maanden in de ziektwet gezeten. Daar waren ze gelukkig erg aardig. Heb een ontzettende fijne begleiding gehad. Ze namen mijn problemen serieus en werkte mee aan mijn reintegratie.



wat een verhalen allemaal.

Vind het wel heerlijk het even kwijt te kunnen. Deze week dus vijf dagen gewerkt en dat viel toch wel zwaar. Gisteravond was ik op. Heb ook slecht geslapen. En slecht gegeten. Gelukkig had ik daar op geanticipeerd en vandaag ruim de tijd ingepland om een rapport af te maken. Ook dat was zwaar, maar het is gelukt. En nu ik alles zo van me afschrijf vloeit de spanning ook van me af.

En eigenlijk durf ik het nu ook te geloven: ik ben door mijn proeftijd heen. Ze willen me hebben en ik mag blijven. Althans, dat hebben ze nog niet officieel uitgesproken, maar ik heb allemaal projecten gekregen voor volgend jaar.



Wat voelt dat fijn. Wat ga ik een heerlijke kerst hebben. Ik heb er zo'n zin in. Dat licht aan het einde van de tunnel... ik zie het.

@liselotte, gefeliciteerd!!! Wat moet je zo heerlijk de feestdagen ingaan, wat fijn, die zekerheid! Je doet het goed en ze willen je houden!



@theatermiek, ik zit in het vo, op een vmbo. Leuke kinderen, korte spanningsboog enzo. Zo net voor de kerst is het zwaar, dan zijn ze op (en ik ook...).



Ik lees later terug, ben nog steeds ziek... Ik kon nog niet de keus maken om echt álles af te zeggen, heb dus wel wat gestudeerd thuis (weinig), en ook geconcerteerd donderdag. Ging goed, doordat ik ontzettend gefocusd was (ik had gewoon de puf niet om zenuwachtig te zijn, of om op het publiek te letten). Daarna wel weer kapot. Ik heb me wel ziekgemeld voor m'n werk, had ook geen stem meer en nog steeds koorts. Het grootste deel van de dagen dus wel in bed gelegen, en af en toe voelt dat heel fijn: "er moet niks, ik ben ziek." Af en toe voelt het niet fijn: "ik voel me nu toch wel redelijk, waarom ga ik niet wat doen?". Maar het lukt me, het ziekmelden is op zich al een hele overwinning voor mij.



Ik heb 3 kleine littekentjes op m'n knie, die zijn van vorig jaar. Toen had ik een hersenschudding, maar wilde ik er niet aan toegeven. Ik viel toen van de fiets, omdat ik duizelig werd. Ik heb nu in ieder geval eerder toegegeven aan het ziek zijn.

@muziekmeisje, wat goed dat je jezelf de rust gunt om uit te zieken. Dat flauw fallen op de fiets klinkt niet echt goed. Maar blijkbaar ben je nu al een stuk verder.

Vind het heel knap dat je als nog geconceteerd hebt. Grappig dat je toch met weinig studeren het goed kan doen. Volgens mij kan je je dan afvragen of je normaal net niet iets teveel doet.

Ziek lekker uit igg. Dan kan jij ook heerlijke kerstdagen te gemoet gaan. Dat heb je verdiend.



hoe gaat het met de rest?

jeetje wat kun je toch medelijden met jezelf hebben als het niet zo goed gaat. pffffff hebben jullie dat ook?

Voel me iedereen tot last. Mijn hoofd loopt over. En dat na 1,5 jaar burnout. Anderen zouden jaloers zijn op wat ik heb, waarom kan ik dan niet blij zijn??? Woensdag hoor ik of ik aan de AD moet.



Zo te lezen gaat het met jullie ook wel wisselvallig. Ik hoop dat Hiltje kan genieten van haar vakantie!



Vind trouwens dat jullie goed zijn in het elkaar oppeppen ! Ga zo door. Ik lees lekker met jullie mee en neem de oppep woorden ook in me op.

Hallo, hier Hiltje vanuit een zonnig land... (hoewel het vandaag voor het eerst regende....).



Ik heb het hier goed maar soms ook wel moeilijk. De reis hiernaar toe was me eigenlijk te zwaar, temeer omdat ik in NL vlak daarvoor ook teveel hooi op vork had genomen. Dat gaf psych ook aan, terwijl ik dacht dat zij streng was, omdat ze hamerde op structuur... maar daarmee bedoelde ze niet dat ik al zoveel moest doen.



De wellness behandelingen en hotel zijn heerlijk.... ik kom er echt van bij. Tegelijkertijd maken al die massages veel emoties los en dat is best heftig als je alleen in ver land zit. Gelukkig werd mij op het dieptepunt ( toen ik bijna besloot om onmiddellijk weer naar huis te gaan) door de arts van het wellness centrum verzekerd dat het normaal is dat er juist veel stress en emoties loskomen door de ontspanning en dat dat juist goed is.



Hoewel ik eigenlijk ook hier was om te studeren (paar uur in de ochtend) heb ik dat toen twee dagen gelaten en toen knapte ik heel erg op.... heerlijk uitslapen, lekker in de zon liggen, al die heerlijke behandelingen (massage met 4 handen liggend onder een warme douche) en vroeg naar bed. Ja dat doet een mens wel goed en voelde me dan ook niet meer zo uitgeput en kon echt zaaalig ontspannen.



Vandaag in de ochtend weer flink gestudeerd en dat brak me direct weer op. Had direct weer opgejaagd gevoel en spanning en werd daar ook weer labiel van. En dat komt hier in een vreemde omgeving volgens mij extra hard aan. Ik schrik daar een beetje van, omdat het studeren dus eigenlijk slechter gaat dan thuis. Maar ik heb komende week examen en tijdens studeren besef ik de hele tijd dat ik nooit meer alle stof kan doorlezen.



En waarschijnlijk zegt mijn onderbewuste: rot op met je studieboeken, ik heb vakantie en wil genieten en verder helemaal niets. En reageer ik dus veel heftiger op spanning.



Morgen is laatste dag hier en ga ik dus niet of hooguit een uurtje studeren. Ik heb besloten dat een laatste dag volledige ontspanning en me goed voelen voordat ik in NL het leven weer langzaam moet oppakken, meer waard is dan die 30 blz die ik anders nog kan lezen. En als ik daardoor het examen niet zou halen: vette pech. Denk niet dat als ik 80 mag worden daar nog in het bejaardenhuis om zal treuren.



Ben ook benieuwd hoe ik me zal voelen als ik weer thuis ben en of het effect dan een beetje beklijft. Ik heb weer wel de reis voor de boeg en het acclimatiseren als ik thuis ben, maar hoop toch dat dit verwenweekje nog even zijn effect blijft houden. Grappig eigenlijk dat ik dat nu helemaal niet kan beoordelen maar dat komt omdat je in een onvergelijkbare omgeving bent en dus niet kunt beoordelen of je nu eigenlijk juist vooruit of achteruit gaat.....

Hallo allemaal!



@ prulletje: ja, ik kan ook medelijden met mezelf hebben, maar voel me direct erna schuldig. Er zijn zoveel ergere dingen dan dit. Heb soms het gevoel dat ik niet durf te leven en te genieten en dat ik van alles verpest met dit gedoe.

Dat werkt natuurlijk averechts, want dan voel ik me helemaal depri dat ik ben zoals ik nu ben.



@ Hiltje: JALOERS!!! Klinkt heerlijk!!! Idd oprotten met die boeken en je overgeven aan het warme land en de behandelingen. Voor je het weet, zit je weer hier in de kou.



@ muziekmeisje: al weer een beetje beter?



@ Liselotte: wat een mooi bericht! Moet je vast erg goed doen en positieve energie geven!! En bedankt voor je antwoorden!



Ik ben vanmorgen naar de bedrijfsarts geweest. Moest er heel vroeg zijn en moest zodoende al om 5 uur opstaan. Daar heb ik dus het hele weekend over lopen malen (hoe is het mogelijk dat ik een afspraak op dat tijdstip heb geaccepteerd), maar het werd gewaardeerd. Het gesprek was emotioneel. Zodra ik over mijn werk moet praten, lijk ik geconfronteerd met mijn gevoel van falen of machteloosheid. Dan gaat de kraan echt open. Ik heb dus een half uur lopen huilen bij de arts. We hebben samen geconcludeerd dat ik zeker tot de 2e week van januari nog geen werkzaamheden moet verrichten - ook niet aangepast. Dat is een hele opluchting. Wel moet ik een plan van aanpak gaan maken hoe ik eea denk op te bouwen. Dat is prima natuurlijk.

Afspraak met lg gaat niet door. Lg is namelijk ziek. Moet morgen wel naar loopbaancoach/ psych (heb dus eigenlijk 2x psych (via Riagg en loopbaancoach)).



Verder gaat het met pieken en dalen. Weekend was wel goed, maar de zorgen om mijn gezondheid zijn helaas nog steeds aanwezig. Vandaag laatste maagpil en ik ben dus zo bang dat het zuur weer terugkomt en dat ik in de hele medische molen kom met allerlei enge toestanden. Heb ook mijn linkerrib al platgedrukt (voelt nu beurs) om te checken op zwellingen etc. Echt heel irritant. Vriendlief wordt er ook een beetje sjacha van en ik alleen maar meer onzeker.



Nou meiden, wordt vervolgd en ik vind het echt heel fijn dat dit een behoorlijk actief forum is en we elkaar kunnen steunen. Dank voor jullie openhartigheid!!

hallo allemaal,



@hiltje, hoe voel je je nu? Heeft het goed gedaan? Hoop dat je er toch nog van genoten hebt. En ja, in je eentje naar een vreemd land is zwaar. Juist omdat je je netwerk, je terugval opties als het ware achterlaat. Vind het knap dat je nog bent gaan studeren en eigenlijk ook wel weer een beetje dom. Zo maak je net geen duidelijk keuzes.

Ik denk dat je niet moet vergeten dat je een burnout hebt omdat je oude levenstijl niet past. Genezen van een burnout betekent niet dat je bij kan komen en weer op de oude voet verder kan. Dat betekent jezelf een ander tempo aanleren, of keuzes maken.

Hoop dat je de laatste dag nog lekker genoten hebt. Vind het trouwens wel heel erg goed dat al je emoties los kwamen. Het heeft het waarschijnlijk voor jou makkelijker gemaakt om wat meer afstand van je situatie te nemen.



@bollo, klinkt als een goed gesprek. Fijn dat je bedrijsarts aangeeft dat je wat meer rust kan nemen. Dan zal het herstel proces in januari ook lekker rustig gaan en volgens jouw tempo.

Druk jij serieus je ribben zo hard in dat het pijn doet? Beetje raar hoor!

En over dat maagzuur: als jij je druk gaat maken, krijg je maagzuur. Dat betekent helemaal niet dat je ziek bent. Ja, ziek van de stress.

Hoe vaakper dag google jij naar enge ziektes of symptomen? En zijn er sites waar jij naar toe gaat om dingen uit te zoeken?



@prulletje, gaat het nu wat beter met jou? Vervelend he? Zo lang al burnout en dan nog niet compleet genezen. Om moedeloos van te worden.



Had trouwens zelf een zwaar weekend. Ik schreef al dat het aan het einde van de week erger werd met mijn stress. Afgelopen zaterdag erg slecht geslapen en zondag verschrikkelijk emotioneel. Om alles begon ik te huilen. Dacht toen meteen dat het gewoon niet meer goed zou komen.

Heb overdag even heerlijk met mijn vriend gewandeld. Hij helpt me dan gelukkig heel fijn. En ik ben zondag vroeg naar bed gegaan (acht uur) en heb heel veel geslapen. Maandag voelde ik mijzelf een stuk beter. Nu eigenlijk nog steeds.

Ik merk dat ik nog steeds erg slecht tegen kritiek kan. Ook al is de kritiek niet als aanval maar als feedback bedoelt. De afgelopen dagen ben ik dus heel bewust tegen mezelf aan het zeggen dat de feedback die ik krijg geen persoonlijk kritiek is. Werkt wel goed tot nu toee. Hoop dat ik dat voort kan zetten.



@muziekmeisje, ben je lekker aan het uitzieken?

UP

goh de hele dag nog niemand geweest??



Heerlijk Hiltje! Wat een genot. Maar dat studeren erbij? Ik heb nog nooit op vakantie studie meegenomen...



Bollo, krijg jij jezelf wel weer onder controle nadat je "de kraan open hebt gezet"? Als mij dit overkomt voel ik me direkt heel beperkt en kan ik bijna niets meer uitbrengen. Erg lastig. Of ik zeg haast niks meer omdat ik weet dat ik anders in tranen uitbarst. Hoe krijg je dat toch onder controle?

hallo iedereen,



ik ben in twee weken tijd 3 afspraken op mijn werk vergeten, waarvan 1 met lg en 1 kerstborrel die ik zou organiseren. En het ergste, het doet me niet eens iets. Morgen ga ik me ziekmelden, ik dacht het tot de vakantie nog te redden, maar de rek is er helemaal uit. Voor een groot deel, omdat mijn werk absoluut niet bij me past. Ben dan ook (intern, grote organisatie) aan het verder solliciteren. Contract loopt sowieso over korte tijd af. Ik vraag me alleen af of ik me echt ziek moet melden, omdat ik dus intern aan het solliciteren ben. Aan de andere kant, er komt werkelijk niks meer uit mijn handen. Maar goed, ben erg leeg dus.



groetjes,

Marah

hey marah,



Wat vervelend voor je. Kan je wat meer vertellen over waarom er niets uit je handen komt? Doe je teveel tegelijk, is je agenda te vol, of vind je het allemaal niet leuk en lukt het je daarom niet.

En hoe voel je jezelf er eigenlijk bij? Ben je nu heel erg moe of is het iets anders? En waar loop je tegenaan?



veel vragen en je hoeft ze niet allemaal te beantwoorden hoor! Sterkte igg.

hoi Liselotte,



deels omdat het me werkelijk niks interesseert. Heb het 10 maanden volgehouden, maar het is alsof dat ineens niet meer werkt. In de tussentijd andere baan gezocht, maar nog niet gevonden. Agenda op werk is niet te vol, in combinatie met prive wellicht wel, maar dat heb ik juist weer nodig, omdat ik het anders op mijn werk niet volhoud. Kom regelmatig totaal leeggezogen thuis en doodmoe. Dan wil ik naar bed, maar dan is het pas 16.00.

De afgelopen weken telkens het gevoel nergens meer aanwezig te zijn. Was ik ergens, dan was ik maar half aanwezig. Nu zit ik op de bank en kan niet echt ergens mijn aandacht bijhouden. Probeer tv te kijken, maar kan me niet concentreren. Zus en vriending gebeld, maar te moe om gesprekken te voeren. Niets dus eigenlijk. Heb de laatste tijd wel erg in overdrive gezeten.



Vragen zijn wel prettig, krijg ik mezelf een beetje op een rijtje, want dat mis ik nu wel. Groot kip zonder kop gevoel.



groetjes,

Marah

Hallo ben weer terug van vakantie. Ben ook weer blij om thuis te zijn.



Liselotte: tja, of het dom was weet ik niet. Heb het vooraf met bedrijfsarts en coach besproken. Toen ik uitviel heb ik in overleg besloten om wel te proberen mijn tentamen te gaan doen. Dus nog 3 colleges en leren. Dat is zwaar, maar de teleurstelling om het niet te doen zou ook zwaar zijn en bovendien moet ik het dan later weer oppakken (nou ja, ik moet niets.... maar goed). Als ik niet ziek zou zijn had ik afgelopen week ook vrij genomen om te leren. En ik had er zo de pest in dat ik ook nog vakantiedagen zou gebruiken om hier in het koude winterweer te studeren.... dat ik lekker naar de zon ben gegaan. Vind het wel ok van mezelf dat ik niet hebt gestudeerd op de dagen dat ik merkte dat het slecht ging.



Nu weer thuis, maar morgen het tentamen, dus zenuwachtig... Volgende week weer 3 halve dagen werken. Vraag me af of ik er weer aan toe ben.... Ik kan al best weer wat, maar moet nog goed grenzen bewaken en dat is dus mijn leerproces.



Bollo: Fijn dat je begrip hebt gevonden bij bedrijfsarts, geeft je even lucht en op het werk zullen ze je nu ook serieus moeten nemen. Vervelend dat je angst hebt om je gezondheid. Kun je jezelf niet steunen door je zelf elke keer in die angst voor te houden dat het de symptomen zijn van je overspannenheid en niet van een lichamelijke ziekte. Natuurlijk die garantie heb je niet 100 %, maar het lijkt me dat allemaal lichamelijke onderzoeken nu niet goed voor je zijn (naast waarschijnlijk medisch ook totaal overbodig.



Marah: welkom! Zo te horen voel je je erg leeg en kan het werk je ook niets meer schelen. Lijkt me duidelijk symptoom van overspannen/ burn out. Twijfel je nog of je je ziek zult melden? Volgens mij ben je daar wel uit. Het vervelende is dat dat inderdaad consequenties kan hebben voor interne sollicitaties... Maar goed... heb je wel een keuze? Ik was ook zo aan het twijfelen of ik me ziek zou melden en of ik het niet toch moest proberen. Achteraf zie ik dat ik geen keuze had. Ik kon echt niet meer en als ik wel nog kon had ik het wel gedaan...



En dat wil ik ook meegeven aan de mensen met een schuldgevoel hier... Ik weet zeker dat niemand van jullie hier zomaar het bijltje erbij neer heeft gegooid en nu zo lekker aan het genieten is. Een burn out is hard werken, ook al zit je thuis. Ik vind het zwaarder dan een meer dan fulltime job als ik wel lekker in mijn vel zit.

En dat er mensen zijn met ander soort problemen die misschien erger lijken is een dooddoener. Er is geen hyrarchie in erg. Iedereen met problemen moet er op zijn manier doorheen.... En ik denk niet dat iemand met je zou willen ruilen....

Iets anders is dat een burn out is op te lossen en overgaat en dat we ons heus weer goed gaan voelen. En dat is wel iets om blij mee te zijn want dat geldt inderdaad niet altijd voor andere vormen van ellende die mensen kunnen treffen.



Sterkte iedereen!

hoi iedereen,



ik heb mijn leidinggevende gebeld en me voor vandaag en morgen ziekgemeld. VRijdag ga ik nog terug, omdat ik dan afspraken heb die heel belangrijk zijn voor de voortgang van het project. Heb wel tegen mijn lg gezegd in korte tijd drie afspraken vergeten te zijn en leeg te zijn. Ze schrok er in ieder gevalw el van, Ja, ik ook. En dat ik in mijn vakantie hoop me weer op te laden alhoewel ik daar nu al een zwaar hoofd in heb. Maar goed, vandaag en morgen vrij. Dan nog een dag en daarna zie ik wel weer verder?



Hoe is het traject bij jullie gegaan? Wanneer kwam de klap?

En kwam het alleen door werk of samenspel van factoren?

Het gekke is dat als ik dingen opschrijf het er heel helder uitkomt, terwijl ik me zo helemaal niet voel. Alsof ik zweef. Dat is meer hoe ik me voel.



gr.

Marah

Ha allemaal,



@ Marah: welkom! Goed dat je je ziek hebt gemeld. Voor mij was die stap ook heel erg moeilijk. Maar toen ik eenmaal bij mijn coach letterlijk zat te hijgen van het hyperventileren, te trillen van opwinding en volledig in de verdediging schoot toen zij voorstelde om me ziek te melden (hoe kom je erbij? Zover is het toch nog lang niet?!), waren de signalen daar. Die avond na het gesprek heb ik me compleet leeg en uitgeblust gevoeld, maar ik kon niet meer slapen. De volgende dag was een drama en toen heb ik me 's avonds ziek gemeld. Eerst onder het mom van griep en moe en na bezoek aan HA gemeld dat het toch werkgerelateerd is en dat ik overspannen ben.

Net als jij zit ik in een baan die ik totaal niet leuk vind en die totaal niet bij me past. Ik word er helemaal gek van. En niet omdat het nu zo heel moeilijk is, maar het is zo anders dan ik zou willen. Het interesseert mij dus ook allemaal niet zo, maar anderen interesseren het juist wel (logisch ook) en dan kom je in een spanningsveld. Ik kan denken 'zeik niet zo', maar het is voor anderen zo belangrijk dus die gaan nog harder trekken en doen. Ik heb momenteel een leidinggevende functie, dus ik moet me ook aanpassen aan anderen. En dat gaat me dus niet goed af.

Ik ben nu 3 weken thuis en ben daar heel blij mee. In ieder geval tot 8 januari blijf ik volledig thuis en daarna moet er een plan liggen wat ik wel en niet kan gaan doen en hoe ik dat ga doen. Duidelijk voor mij is dat ik niet terug ga naar mijn leidinggevende baan, want dan ben ik in no time weer ziek.

Ik ben wel bezig met solliciteren (extern), maar dat loopt natuurlijk (en zeker in deze periode) minder vlot dan ik zou willen.



Oh ja, het is bij mij wel een samenspel van factoren. Een aantal jaar geleden heb ik een hele erge angststoornis gehad en depressie en daar komen zo nu en dan in stressvolle periodes vlagen van boven. Zoals nu dus...



@ Hiltje: fijn dat je er weer bent!!



@ prulletje: als de kraan opengaat, kan ik nog wel helder onder woorden brengen wat er aan de hand is. Het lijkt dan soms zelfs makkelijker. Het doet me ook gewoon veel van wat er gaande is, dus dat past goed bij de kraan. In eigenlijk alle gevoelssituaties kun je zien aan mij hoe ik me voel. Als ik nerveus, blij, somber of enthousiast ben, dan kunnen woorden niets bij mij verbloemen. Dus als ik verdrietig ben, jank ik heel makkelijk. Dat betekent niet voor mij dat ik dan de controle kwijt ben.



@ Liselotte: ja, inderdaad ik ben een cyberchonder. Ik surf me helemaal suf over het internet naar symptomen en alles. Het is heel erg. Mijn vriend wil me zelfs afsluiten voor sommige sites. Het is ook niet om van op te knappen natuurlijk. Mijn coach noemt het zoeken naar schijnzekerheid en schijncontrole. Ik moet echt leren accepteren dat ik niet alles kan controleren en oko niet alles zeker kan weten. Er zijn onvoorspelbare zaken in het leven en al maak ik 1000 analyses er kan altijd wel iets gebeuren wat onvoorzien is. Dat is nog een moeilijke weg voor mij.



Verder gaat het wel goed met mij. Werd alleen erg nerveus wakker vanmorgen. (heb belangrijke afspraak vandaag en ben daar zenuwachtig voor, dus het is wel logisch).

Komend weekend ga ik met mijn vriend naar Amsterdam en daar heb ik wel heel veel zin in. Ik zie wel op tegen de drukte, maar als het te erg wordt, ga ik terug naa rhet hotel en in een bubbelbad zitten ofzo. Of gewoon een rustig tentje in oid. Daar valt wel een mouw aan te passen. Ik word ook blij dat het bijna kerst is. Heerlijk dat mijn vriend dan ook thuis is en samen zijn.

Merk in deze periode heel duidelijk dat de balans tussen werk en prive volledig was doorgeslagen. Een aantal weken geleden zag ik 'thuis' nog als iets waar ik was tussen mijn werkuren in waar ik moest eten en slapen, maar dat is nu aan het veranderen. Ik heb een lieve vriend, lieve ouders en familie en kennissen, gezellig huis, dus er is zoveel meer dan alleen werk. Dat inzicht is heel waardevol.



Heb ook de liefste kat van de hele wereld en die vindt het helemaal geweldig dat ik thuis bij hem ben. Hij achtervolgt me de hele dag. Leuk!



Nou, halleluja! Haha. Goed, ik ga me voorbereiden op gesprek.

Tot snel.

@Bollo,



dat is wel erg herkenbaar wat jij schrijft. Ik denk ook regelmatig (dagelijks): "zit niet zo te zeiken". Met name dat spanningsveld en het veinzen van interesse, terwijl mij dat zoveel energie kost. Het interesseert me gewoon niet. Mijn leidinggevende was niet echt happy. Over 10 weken loopt mijn contract af en die zitten er natuurlijk niet op te wachten dat ik uitval. Ikzelf ook niet. Moet hard doorsolliciteren, maar omdat ik me zo moe en uitgehold voel, komt daar dan weer niks van terecht. Ik heb wel besloten eerlijk te zijn. WIlde het eerst op een griepje gooien, maar weet niet of het over 2 weken vakantie over is.

Maar goed. Kan me voorstellen dat je poes blij is. En wel erg fijn voor je dat je je nu realiseert dat thuis niet iets is waar je komt om te eten en slapen, maar dat dat juist je basis is. Weekend Amsterdam klinkt lekker, even andere omgeving, echt eruit zijn:?!



Misschien geldt dat voor mij ook wel. Ben nog steeds mijn huis aan het opknappen, wil dat in vakantie afmaken. En denk dat het dan pas echt als thuis aanvoelt.



Ga nu even met de hond wandelen. Lekker even de bossen in. Vanochtend de was opgeruimd, lag al twee weken op dezelfde plek. EN verder doe ik vandaag denk ik maar even niets. Te moe gewoon.



gr.

Marah

Hallo,

Even in het heeeel kort wat over mij, ook al tijden overspannen door verschillende oorzaken. Door mijn overspannenheid heb ik een fluit/piep in mijn beide oren gekregen (waarschijn een soort van terugfluitgebaar van je lichaam dat je anders te werk moet gaan). Heeft één van jullie zoiets ook gehad?

Hoi Matamata,



Nee, ik heb daar geen ervaring mee. Het lijkt me heel vervelend! Gaat het nog over?

Hoi Marah,

Bij mij is het begonnen met duizeligheid. Ik dacht een griep en na twee weken thuis is het overgegaan. Maar toen ik weer begon met werken kwam het weer terug. De huisarts zei dat mijn evenwichtsorgaan in de war was. Moest vanzelf overgaan.

Daarna kon ik niet meer slapen. Ik kon mijn gedachten niet meer stil houden. Alsmaar doordenken over dingen die die dag waren gebeurd, dingen die ik gezegd had of gezegd had moeten hebben. Het leek of de hele dag zich duizend keer in mijn hoofd afspeelde. Dodelijk vermoeiend! Toen heb ik me ziek gemeld. Heb slaappillen gekregen.

Achteraf gezien was ik alleen nog maar met mijn werk bezig. Balans werk-prive helemaal weg. Ik had thuis een aansluiting op kantoor, dus in het weekend en op vrije dagen zat ik mijn mail te checken e.d. Nu is het niet alleen werk geweest, want ook bepaalde karaktertrekken, die wij hier volgens mij allemaal wel bezitten, zoals angst voor controleverlies, schuldgevoel, aardig gevonden willen worden, pleasers, zijn ook van grote invloed.

Heb net bloedonderzoek gehad en vanochtend bleek alles in orde. Ik ga nu AD krijgen.... Weet nog niet welke. Hoor later graag van jullie of jullie er ervaring mee hebben.



Enneh Bollo, die liefste kat van de wereld kan zich kennelijk klonen, want ik heb hem ook. Wat een liefde krijg je van zo'n beestje!

Matamata, gefluit in de oren ken ik niet. Wel dus duizelingen.

Is dat gefluit de hele dag door of alleen 's avonds?

Ben heel zenuwachtig. Heb het tentamen morgen dus daar komt het door. Voel het door heel mijn lijf.

Als ik niet overspannen ben heb ik daar lang niet zoveel last van.



Moet ook weer even wennen en aanpassen thuis. En het is hier een troep. Dus best voel ik me niet.



Heb net twee uur geslapen, kies ervoor om me zo rustig mogelijk te houden. Heb lang niet alle stof bestudeerd, maar dat lukt me toch niet meer nu.....



Hoop dat ik me weer wat beter cq meer mezelf ga voelen als tentamen achter de rug is...

@ prulletje: inderdaad heerlijk zo'n kat!!! Ben helemaal verliefd op hem!!



@ Hiltje: je gaat je zeker beter voelen na het tentamen. Probeer nu rustig te ontspannen (doe oefeningen) en laat de boeken in de tas. Dat heeft nu geen zin meer en werkt stressverhogend. Hooguit 1 of 2 artikelen kun je nog pakken, maar verder niet. Ik spreek uit ervaring... ; - )



Ik ben net terug van soll.gesprek. Het was het 2e gesprek en het was zo anders dan het 1e! Dit gesprek was heel erg pittig met allerlei casuistiek. Heb er geen goed gevoel over, terwijl het 1e gesprek echt geweldig ging. Ben eigenlijk wel teleurgesteld. Afsluiting was ook dusdanig dat het wel duidelijk is dat mijn kansen zijn verkeken. BALEN : - ((



Nu heb ik pas in januari weer gesprekken. En die zullen ook zwaar worden (maar een van de functies wil ik zooooooooooooooooooo graag....!!). Bah. Waarom sla ik altijd dicht bij casuistiek?



Heb ook net brief van ba ontvangen waarin hij minder duidelijke taal gebruikt dan tijdens het gesprek met hem. Hopen dat lg niet meteen allerlei ingangen ziet om me weer in het wespennest te helpen, want daar heb ik echt geen trek in. Af en toe hoor ik iets van mijn werk en dat is niet humeurbevorderend.



Nou ja, ik ga een zak chips pakken om mijn teleurstelling weg te eten. Ik weet dat het een korte termijn oplossing is, maar dat kan me even niet schelen....