burn-out wie ook??

Hi Bollo,



Tja, die bedrijfartsen zijn blijkbaar altijd bang om dingen duidelijk op papier te stellen. Staat er wel in brief dat je voorlopig even arbeidsongeschikt bent?

Jammer van de sollicitatie.... Weet je, ik ben 3 jaar geleden baan kwijtgeraakt door conflict (kan ik nog boos over worden, wat ben ik toen onterecht behandeld...). Ik was dus heel druk aan het solliciteren en had bijna een baan en dat was heel erg belangrijk voor me. Alles leek in kannen en kruiken en op het laatste moment ging het niet door. Heb halve weekend gehuild en uiteindelijk kreeg ik niet lang daarna veeeeel leukere en betere baan. Ik geloof wat dat betreft toch een beetje in het lot. Als je deze baan niet krijgt wacht er een betere op je.....



Ik voel me weer beter... waarom weet ik niet maar heb opeens opleving. Heb nog flinke studiespurt gemaakt waar ik volgens mij morgen echt wat aan heb... Ben trots op mezelf en hoop dat ik het nu eindelijk eens onthoud voor mijn volgende dip: als ik me slecht voel betekent het niet dat alles verloren is, als ik het rustig aandoe kan ik me ook na korte tijd weer veel beter voelen!!!!

@bollo: als ergens een deur dichtgaat, gaat ergens anders weer een raam open.



@Prulletje, jee, da's toch wel heftig als je evenwichtsorgaan niet goed meer functioneert, gevolg van stress neem ik aan. Waarom ga je aan de ad?



Ik heb vannacht goed geslapen en werd beter dan gisteren wakker. Alleen de minste druk trek ik niet. Heb bijna alle afspraken voor Kerst afgezegd, heb heel snel het gevoel dat ik te weinig tijd heb en klem zit. Maandagmiddag afspraak en voel daardoor nu al druk. Morgen naar het werk, afspraak waardoor project doorgang kan vinden, essentieel dus. En daarna gesprek met lg. En dan: vakantie! Twee weken lang. Vraag me af of dat genoeg is, maar goed, het is een start.



Fijne dag iedereen!

hallo allemaal,

ik ben echt blij te lezen dat ik niet de enige ben die zo dooooodmoe is. ik voel me heel schuldig, steeds als de telefoon gaat heb ik tegenzin om op te nemen en te praten. dan zeggen ze: het gaat echt niet goed met je he? ga maar lekker naar bed, je zult het wel nodig hebben. maar ik wil helemaal niet lekker naar bed, daar word ik alleen nog maar depressiever van, buiten allemaal geluiden van actieve mensen.....ik vraag me af hoelang dit nog zal gaan duren. ik ben ook heel misselijk en lusteloos, en raak in paniek van aale rotzooi in mn huiskamer, heb geen fut om op te ruimen..... heb gister bloed laten prikken op pfeiffer, hoop dat ik dit heb. anders heb ik misschien ook een burn-out en dit lijkt mij erger. ik vind het fijn om jullie verhaal te lezen. iedereen veel sterkte en hopelijk een fijne dag voor zover mogelijk! groetjes landa

@Landa, Pfeiffer is ook geen pretje... Burn-out inderdaad ook niet, maar misschien ben je er vroeg bij en 'slechts' overspannen? Wat zei de HA?

Ik heb ook geen zin om op te ruimen, koken, slapen, douchen, boodschappen doen, etc. En ik verbijt mezelf als mijn vriend 'sochtends heerlijk naar zijn leuke baan gaat en een actief leven leidt. Het is net (en het is ook wel zo, denk ik) dat ik langs de zijlijn sta als reserve.

Maar ik probeer mezelf te dwingen actief te blijven.



Ik heb gisterenavond bericht gehad dat ik inderdaad niet door ben naar de laatste ronde. Reden was heel tegenstrijdig met wat ik eerder heb gehoord, dus dat zit me niet zo lekker. Heb hier wel een dip van. Gisteren behoorlijk in de put gezeten met het idee dat het allemaal niet meer goed komt en dat ik door de verkeerde beslissing die ik genomen heb om bij mijn vorige werkgever weg te gaan nu veroordeeld ben tot mijn huidige werk (tot einde contract) of niet interessante klussen. Word er een beetje triest van.

Ik hoop inderdaad dat er andere deuren opengaan en dat er ergens DE baan op me ligt te wachten. Maar ja, het is dalijk kerst en oudjaar,dus het duurt nog even. Ondertussen bouwt de angst dan ook weer op dat ik nog een tijd in dit proces bij mijn huidige werkgever zit, etc, etc, etc.



Gelukkig morgen naar AMsterdam. Mogeljik komt er ook nog een vriendinnetje langs en dat is wel gezellig.



@ Hiltje: hoe is het gegaan????!!!

quote:bollo schreef op 18 december 2008 @ 11:40:

@Landa, Pfeiffer is ook geen pretje... Burn-out inderdaad ook niet, maar misschien ben je er vroeg bij en 'slechts' overspannen? Wat zei de HA?

Ik heb ook geen zin om op te ruimen, koken, slapen, douchen, boodschappen doen, etc. En ik verbijt mezelf als mijn vriend 'sochtends heerlijk naar zijn leuke baan gaat en een actief leven leidt. Het is net (en het is ook wel zo, denk ik) dat ik langs de zijlijn sta als reserve.

Maar ik probeer mezelf te dwingen actief te blijven.

hoi bollo, nee dat lijkt me ook heel naar, als je vriend gewoon naar zn werk gaat en jij blijft achter, je kunt niet meedoen aan het actieve leven.... denk je echt dat jezelf dwingen om actief te blijven beter is dan toegeven aan je vermoeidheid?

Ik heb gisterenavond bericht gehad dat ik inderdaad niet door ben naar de laatste ronde. Reden was heel tegenstrijdig met wat ik eerder heb gehoord, dus dat zit me niet zo lekker. Heb hier wel een dip van. Gisteren behoorlijk in de put gezeten met het idee dat het allemaal niet meer goed komt en dat ik door de verkeerde beslissing die ik genomen heb om bij mijn vorige werkgever weg te gaan nu veroordeeld ben tot mijn huidige werk (tot einde contract) of niet interessante klussen. Word er een beetje triest van.

Ik hoop inderdaad dat er andere deuren opengaan en dat er ergens DE baan op me ligt te wachten. Maar ja, het is dalijk kerst en oudjaar,dus het duurt nog even. Ondertussen bouwt de angst dan ook weer op dat ik nog een tijd in dit proces bij mijn huidige werkgever zit, etc, etc, etc.



Gelukkig morgen naar AMsterdam. Mogeljik komt er ook nog een vriendinnetje langs en dat is wel gezellig.



@ Hiltje: hoe is het gegaan????!!!

Landa: volgens mij is jouw tekst verdwenen?

Hallo,



Ik ben net terug (vanochtend om 7.30 uur deur uitgegaan en zwaar tentamen). Tentamen is eigenlijk wel goed gegaan, ben niet ontevreden...



Ben nu heel moe maar dat acht ik volstrekt normaal en kan er gelukkig aan toegeven. Lag gister nog lang wakker en het was er net alsof wat kwartjes vielen. Zo heb ik gisterenavond al besloten vanavond niet naar kerstdiner werk te gaan. Lijk wel gek, ik heb mijn inspanning geleverd. Komende drie dagen volledig niets. Volgende week weer halve dagen beginnen maar denkt dat dat wel lukt als ik me verder vrij koest hou, want het is dan direct ook 4 dagen kerst.



Is al wel een akkefietje wat ik al op mijn bord heb voor het werk, maar ik ga morgen pas bedenken hoe ik daar mee ga dealen.

Dat is al wel een verschil merk ik. Eerst vond ik dat ik daar direct mee moest dealen omdat ik daarna dan pas echt rust zou hebben. Maar er valt altijd wel wat te dealen en ik moet ook leren dingen een beetje op zijn beloop te laten gaan.



Nou ja, morgenochtend komt voor het eerst mijn nieuwe hulp (na maanden zonder) en het is hier bende. Dus ik moet wel wat, maar ga morgen gelijk met haar ook aan de slag om een aantal dingen flink uit te mesten. Daar heb ik dus ook geen zin in, maar ik heb wel ontzettende zin om dat achter de rug te hebben en dan morgenmiddag helemaal verder te relaxen in schoon en opgeruimd huis....

Hey Hiltje blij te horen dat het eigenlijk wel goed gegaan is met je tentamen. Wanneer krijg je de uitslag?



Bollo ik denk ook dat het is zoals Hiltje zegt. Als je deze baan niet krijgt ligt er een betere in het verschiet, maar ik snap dat je niet veel geduld hebt.



Marah ik begin nu aan de ad omdat ik al 1,5 jaar probeer op mijn oude niveau terug te komen, maar nog steeds tegen de dagen opzie. En dat komt omdat ik overal beren op de weg zie. Ik denk in mijn werk altijd dat er vast vervelende dingen gaan gebeuren (ontevreden klanten/fouten in dossiers e.d.), wat uiteindelijk gewoon niet gebeurt. Mijn gedachten gaan met mij op de loop. Ben ik nog en beetje te snappen??? Nu heeft mijn bedrijfsarts gezegd dat ik wsl een beetje ad nodig heb om mij een beter gevoel te geven, zodat herstel ook beter zal gaan. Ben nu begonnen met het slikken van Fluvoxaminemaleaat (dat is toch onuitspreekbaar! ). Ik hoop echt zo dat het me gaat helpen.



Ik lees dat jij allerlei afspraken aan het afzeggen bent. Zijn dat prive leuke afspraken die je afzegt of zijn dat zakelijk gerelateerde afspraken? Ik heb inmiddels wel geleerd dat het afzeggen van prive afspraken niet de weg is. Ik ging steeds meer prive afzeggen in plaats van op mijn werk de grens aan te geven. Balans dus weg. Blijf wel leuke dingen doen !

hallo allemaal,



Hier een heel tevreden en voldane liselotte. Ik heb vakantie. Lekker een week vrij waarin ik een paar dagen ga skieen. En ik ben trots op mezelf:

Ik heb nog energie over en kan dus echt genieten van mijn week vrij. Daar ben ik zo trots op, dat was echt mijn doel van de afgelopen maand. En het is me dus gelukt. Er zijn momenten geweest waarin ik mij verschrikkelijk heb gevoeld, maar toch ben ik bij die eindstreep gekomen.

Bovendien ben ik door mijn proeftijd heen en heb ik ook nog opslag gekregen. Mooi he?



dat met die balans enzo, het gaat steeds beter





prulletje, wat is AD eigenlijk? Ik ken het alleen als dagblad.

Liselotte, heerlijk, fijn voor je... dat geeft ons burgers moed.



Prulletje bedoelt met AD, antidepressivum. En Prul, dat kan echt een uitkomst zijn hoor! Heb er veel mensen van zien opknappen (incl mijzelf).

Ik herinner me nog neef van mij die al 12 jaar over studie deed en al twee jaar tegen het schrijven van een stukkie aanhikte. Hij was niet zwaar depressief maar het leven was bij hem ook niet zonnig en er was altijd wel wat. We hadden het toen een keer over AD en uiteindelijk vond hij het geen gek idee. 4 maanden later belde hij me op om te vertellen dat hij ging afstuderen.



Maar goed, wil het niet verkopen als wondermiddel want er zitten haken en ogen aan. Maar na 1,5 jaar tobben vind ik het geen gek idee om te proberen. Ik hoop dat alles net wat lichter wordt, Prul!

ah.... dank voor de opheldering! hoop dat het helpt prulletje.



fijn dat je tentamen goed ging hiltje! En goed dat je wat meer afstand kan nemen voor de uitdagende situaties die je moet oplossen.



@bollo, het komt heus wel. Begrijp dat het niet leuk is dat je bent afgewezen, helemaal niet als de reden wat vaag zijn. Even een voor jou.



hey landa, leuk dat je er bij komt. Hoop voor jou dat ze niets vinden en dat je ook geen burnout hebt ::-):

Ha allemaal,



Gisteren een telefoontje gekregen dat ik toch door ben naar de volgende ronde. Er was nieuwe informatie binnengekomen (mijn oud-directeur (van leuke baan) heeft ook relaties met dit bedrijf en heeft een interventie gepleegd), waardoor ze toch nog een keer willen praten. Grappig he?



Maar we zien het wel.



Nu ben ik mijn tas voor A'dam aan het pakken. Ga rond enen weg. Heerlijk. Heb er zin in.



@ Hiltje: mooi dat het goed is gegaan!!



@ Liselotte: Geniet van je vakantie!!



@ Prulletje: Ad kan inderdaad een uitkomst zijn. Ik ben er ontzettend van opgeknapt een aantal jaar geleden. Ik deed dingen die ik me vooraf niet had kunnen voorstellen (posiief hoor). Soms heb ik weleens spijt dat ik het afgebouwd, maar die keuze heb ik toen na ruim 2 jaar wel gemaakt.

Jij zult vast zien dat je je beter gaat voelen.



Tot na het weekend!

bollo, wat een goed nieuws! Dat is leuk dat je alsnog door mag. Wat kan je dan op een fijne manier het weekend in gaan. Geniet lekker van Amsterdam.



Ben nu zelf ook mijn tassen aan het pakken. Het wordt morgen druk op de weg maar goed. Daar komen we wel doorheen. Er ligt igg voldoende sneeuw om te skieen.



Fijne feestdagen allemaal!

Ik ben verdrietig, moet huilen, dikke tranen en voel me zielig.



Deze week was toch weer zo heftig. Dinsdag terugreis van vakantie (en vakantie was ook heftig), woensdag nog studeren. Gisteren dat loodzware tentamen.

Vanochtend kwam mijn nieuwe werkster. Een heel precies type die duidelijk schrok van het achterstallig onderhoud en de smerigheid van mijn huis. Ben samen met haar van 10.00 uur tot 14.30 uur hard bezig geweest en het is nog lang niet af.



En nu ben ik op, leeg, moe en verdrietig. Het gaat verdorie allemaal niet van mezelf... ik moet er zo aan trekken. Ik kan bepaald niet zeggen dat ik me de afgelopen weken energiek of vrolijk heb gevoeld. Wel veel inzichten, maar vind ook dat ik tamelijk somber en vermoeid ben.



Eigenlijk heb ik vanavond diner met grote groep mensen (vrije tijd clubje), maar denk dat ik het ga afzeggen. Dat is jammer want ik heb veel te weinig leuke dingen door dit soort zaken af te zeggen. Maar ik wil cocoonen en in mijn schulpje kruipen en veilig binnen zitten. Ik weet dat het goed is om er ook op uit te gaan en leuke dingen doen en onder de mensen komen maar ik heb mijn energie voor vandaag al verbruikt. Dan ga ik liever van het weekend ergens rustig een kopje thee drinken.



De dikke tranen voelen gek genoeg wel goed. Het is pure emotie en zelfmedelijden en geen absolute wanhopigheid. Ik heb nu rust nodig en tijd voor mezelf en dat realiseer ik mezelf heel goed. Het voelt fijn om daar aan toe te geven.



Ik ga volgende week wel weer halve dagen werken. Weet niet wat ik daarvan moet vinden. Het is duidelijk dat ik nog lang niet fit en energiek ben. Maar de vraag is of je dat wel wordt met thuis blijven zitten. Ik ben nu in ieder geval niet angstig bij idee dat ik weer aan het werk ga. Ik vind dat ik afgelopen week ook wel heel veel gedaan heb en dat dat ook bewijst dat ik best wel wat kan (maar ook nog tegen grenzen aanloop). maar het was de afgelopen drie weken ook zo'n rommeltje. Studeren, 100 andere klusjes, een structuur die je helemaal aan jezelf moet opleggen en die vakantie haalt je ook uit je structuur en routine en nu ook zo'n gekke week met tentamen. Ik hoop dat het werk me een iets duidelijker structuur kan geven. Ivm kerst is het dan volgende week 3 halve dagen en op therapeutische basis.



Ik houd me nu maar even vast aan mijn ervaring dat mijn stemming ook weer kan omslaan. Ik ben nu gewoon logischerwijs erg moe en dat heeft zijn weerslag....

hoi hiltje,



Sterkte. Geniet lekker van jouw avond wegkruipen. Ga in bad of onder de douche, of lekker vroeg slapen.

Je hebt ook wel erg veel gedaan de afgelopen week. Het is echt niet gek dat je nu even instort. Lees anders je positieve post weer eens door. Het is echt niet erg dat je nu even op bent. Het komt allemaal wel weer.



En ja, het is hard werken. Ik vervloek het ook af en toe. Het is keihard vechten om weer beter te worden. Maar we komen er echt allemaal!

Ach Hiltje, ik leef met je mee. Vervelend dat je je zo voelt, maar ik moet ook wel een beetje lachen, want wat jij met je hulp doet vind ik weer zo herkenbaar. Een hulp is er om je te helpen schoonmaken, en het is niet zo dat jij haar dan weer moet gaan helpen. Je had haar eigenlijk even alles moeten laten zien en dan zelf weggaan. Ik zeg het nu wel zo makkelijk, maar val zelf ook steeds in die valkuil. Ik heb gelukkig ook een hulp en als die begint voel ik me schuldig over de troep in huis en ga ik meehelpen. Vervolgens lig ik de hele middag voor pampus en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Ik hoop dat je nu lekker op de bank ligt met een boekje of zo of lekker ligt te knorren in bed



Goed zeg Bollo dat je door naar de volgende ronde bent. Zo zie je maar weer, toch in ene iets heel positiefs.



Merk dat iedereen aan het pakken is voor vakantie of uitjes . Ik moet gewoon nog werken. Zullen wel rustige dagen worden hier op het forum.

Voel me trouwens erg misselijk en duizelig. Zal wel van de bijwerkingen komen van de pillen.

Hai Prul,



Mijn huis was nog niet echt opgeruimd dus ik dacht laat haar met de badkamer beginnen dan ruim ik de rest vast op. Vervolgens is ze nauwelijks verder gekomen dan de badkamer...

Het is een echte oudhollandse en waanzinnig pietje precies. En ik heb de afgelopen jaren alleen maar voor het oog schoongemaakt....

Weet ik veel dat er kalk zit aan de onderkant van mijn kraan en onderkant van de wastafel. Weet ik veel dat je ook het stof uit de afzuiginstallatie moet halen en zij bijna van ongeloof van het keukentrapje viel dat het daar helemaal zwart ziet en dat dat ook nog ongezond zou zijn...

Ik heb me zelden zo smerig gevoeld en schaamde me voor mijn huis dus ben boven 3 meter stof van de bovenkant van mijn kasten gaan halen omdat ik bang was dat ze flauw zou vallen als ze dat zou zien.

Ze was al geschokt dat er vuiligheid zat op de binnenkant van mijn keukendeurtjes (daar kijkt toch niemand???). En ik dacht steeds meer: Tja, hoe kan ik ook zo leven.... en bedacht een ultiem groot schoonmaakplan voor de komende weken....

Nu moet ik er ook wel om lachen. Ze is zelf een volledige dag per week van vroeg tot laat bezig om haar appartement op orde te houden....



Ik heb even een serestaatje genomen (laatste was al weer anderhalve week geleden) en voel me nu rustiger en ga zo naar bed. Heb hele avond gehangen en boekjes gelezen. Het zijn echt even de verschijnselen van teveel hooi op vork deze week, maar vertrouw erop dat ik mezelf wel weer terugvind na flink rust.



Die bijwerking pillen klinkt normaal. Neemt vaak behoorlijk af na paar weken....

Tjee Hiltje als ik dat zo hoor dan heeft die hulp van je misschien wel een soort smetvrees haha. Mijn huis is ook alleen maar op het oog schoon hoor! En ik vind dat goed genoeg. Je moet bij mij ook niet op de kasten kijken of in de afzuigers. Jeetje zeg als ik daar allemaal op moet gaan letten dan ben ik alleen nog maar aan het schoonmaken. Ik ben eigenlijk wel blij dat ik dat kan loslaten. Natuurlijk heb ik ook het schuldgevoel als de hulp komt en ruim ik een beetje op voordat ze er is, maar dan ga ik lekker boodschappen doen en is het lekker fris als ik weer terugkom. Mijn hulp is zeker geen pietje precies. Zij is er eentje die vooral naar de vloer kijkt en niet omhoog!



Hoe voel je je vandaag? Heb je een lekkere nachtrust kunnen hebben? Ik heb eigenlijk best lekker geslapen, maar zodra ik wakker word komt er zo'n deken van onrust over mij heen. Ik heb echt moeite met die misselijkheid en draaierigheid die de pillen veroorzaken, maar weet dat ik er doorheen moet!

@Prulletje, dat klopt wat je zegt. Was prive-afspraken aan het afzeggen. Gisteren nog een paar uur gewerkt en was daarna moe en vooral ook erg leeg.

Vandaag gaat het wel weer en sommige afspraken heb ik wel laten staan, alleen sterk geminimaliseerd. Had er op een paar dagen meerdere op 1 dag en voelde me daardoor al opgejaagd. Heb er nu zo om de 1 a 2 dagen eentje. Dan heb ik voldoende rust voor mezelf (plus een heel huis om weer eens goed op te ruimen, want dat is echt een poos blijven liggen en daar baal ik ontzettend van). Vanochtend actief geweest en pats, ineens een dip. Leeg gevoel en verdrietig, maar ga zo schilderen (muur), en hoop dat het dan over gaat.



@Bollo: spannend. Toch door naar de volgende ronde. Wanneer heb je gesprek?



@ Prulletje: wat verwacht je zelf van de ad? EN ik kan niet inschatten of 1,5 jaar kort of lang is. Maar je zult wel niet voor niets niet eerder aan de ad zijn begonnen. Hoop dat het geeft wat je nodig hebt.

Hello,



Helaas weer echt een dip. Vannacht goed geslapen en toch vanochtend: huilen, huilen huilen.

Toen ik mijn vader belde bood hij aan om me te komen halen. Eerst wilde ik dat niet, vond dat ik in mijn eigen huis moest blijven en het zelf moest doen. Maar pa gaf aan dat het niet goed was als ik hele weekend in mijn eentje zit te huilen. En ik zit al meer dan 2 weken alleen. Alleen op vakantie en nauwelijks sociale dingen ondernomen thuis.... Dus nu zit ik bij pa en zijn vrouw en dat voelt wel even goed.



Ik ga het niet redden om maandag weer aan het werk te gaan. Hoe jammer ik het ook vind. Ik zou echt graag zijn gaan werken en vind werken ook echt leuk. Maar ik ben zo uitgeput en nog zo instabiel...



Gek, hoe je dingen soms gewoon niet kunt voorspellen. Ik had echt gehoopt dat stijgende lijn zich zou voortzetten, maar ik stort dus juist weer in na het tentamen, waar ik blijkbaar toch weer beetje op mijn tandvlees naar had toe gewerkt.

help, ben zo misselijk en draaierig. Voel me er alleen maar meer depri door.



Hiltje goed dat je lekker bij je vader zit. Ik merk zelf dat als je alleen bent het toch wel snel erger wordt. Je blijft zo in je eigen gedachten en ellende hangen. Nu heb je misschien wat afleiding. En de vooruitgang gaat altijd gepaard met stapjes of stappen achteruit! Houd moed!



Marah, ik maak ook nooit meer afspraken op 1 dag. Ik heb gemerkt dat dat teveel is voor me. Ook teveel afspraken in een week lukt me niet. De energie is daar te beperkt voor. Mijn verwachting van de ad..... Tja om me beter te voelen. Om niet meer zo ontzettend tegen de dag op te zien. Om niet de hele dag in gedachten bezig te zijn met alle vervelende dingen die misschien wel zouden kunnen gaan gebeuren. Kortom om hopelijk gewoon weer te kunnen genieten van alle kleine dingen in het leven. Ik beschouwde mijzelf nooit als depri, heb daarom nooit aan ad gedacht en ook mijn therapeuten zijn er niet over begonnen, maar de laatste tijd moet ik die mening geloof ik toch herzien .

Prulletje: je weet dat dit erbij hoort toch, de eerste weken dat je met AD begint? Je voelt je raar en ook de depri gevoelens en angsten kunnen toenemen.

Ik sprak mezelf dan toe dat het een teken was dat de medicijnen begonnen met hun werk te doen en telde de dagen af. Elke dag was weer een stapje dichterbij het moment dat ik de positieve werking zou gaan merken. Herinner me zelf een moment (ik ben 3 keer gestopt en opnieuw begonnen) dat ik ineen keer de wolken voelde wegtrekken. Binnen 5 minuten was het rare gevoel weg en was ik ineens weer mezelf.

Sterkte hoor, het is echt even door de zure appel heenbijten, maar na een week of 2 zou je voorzichtig de eerste positieve effecten al gaan kunnen merken.



Ik ben bij pa en heb mijn baas laten weten dat maandag werk hervatten er nog niet in zit. Vind ik heel vervelend maar probeer me er bij neer te leggen, want ik heb even geen keuze... Nu beginnen zou me nog verder laten afglijden....

Ik wil wel weer graag! Terug naar mijn oude leven, weer onder de mensen en onder de collega's.



Maar ik ben nu nog echt te uitgeput...



Het is fijn dat ik hier ben. Ik trek me toch op aan het gezelschap en samen ontbijten en net een wandeling gemaakt. Ben heel moe, maar heb geen huilbuien meer en ben ook hele stukken van de dag weer positief.



Wel vind ik het erg dat dit niet de eerste keer is dat ik zo'n dip zit. Dat heeft twee kanten; aan de ene kant weet ik dat het dus waarschijnlijk ook niet de laatste keer is. Aan de andere kant, weet ik ook dat ik hier wel weer uitkom omdat mij dat eerder ook altijd gelukt is en kan ik dus wat beter berusten in de situatie en dat is wel heel fijn.



Een vriend van mij is erg bezorgd en is van mening dat ik met een psychiater moet gaan praten en moet gaan kijken of ik andere medicatie nodig heb. Maar ik voel dat nu niet zo. Ik voel me niet zwaar depressief en mijn angsten kan ik tot nu toe redelijk in de hand houden. Ik vind het leven en mezelf wel de moeite waard en vind het jammer dat ik op dit moment de energie niet heb om daar volop aan deel te nemen. Bovendien wil ik dit keer niet, zoals vorige keren wanhopig naar iets externs grijpen om de situatie te bezweren (dat was toen nodig en verstandig) maar juist dicht bij mijn kern komen. Ik voel me geen zwaar psychisch patient dit keer. Wel overbelast en daardoor nog behoorlijk labiel waardoor ik bij te veel druk erg uit mijn evenwicht raak. Mijn geest en lichaam zeggen dan STOP, in de zin van huilen en me heel rot voelen. Het enige dat ik dan kan doen is luisteren en mijn rust nemen.



En werken aan bepaalde patronen en levensvragen, maar dat is ook iets voor de langere termijn en kan ook naast mijn werk zodra ik dat weer hervat heb. Eerst weer (opnieuw) op de rails en aan het werk zodra dat lukt.



Marahbloem: hoe gaat het met jou vandaag?



Bollo en Lisselotte: ik hoop dat jullie het naar je zin hebben op het uitje/vakantie

Hallo allemaal,



@ Hiltje: het is inderdaad niet raar dat je tegen je grenzen bent aangelopen. Je had het zo druk en bruiste van de energie. Niet gek dat je je nu minder voelt. Maar dat wordt weer beter, dat weet je zelf ook natuurlijk, maar het is wel vervelend. Gelukkig dat je nu lekker bij je pa bent. Dat is af en toe gewoon fijn en het geeft de nodige afleiding.



Hoe reageerden ze op je werk dat je nog niet kunt beginnen? Wel met begrip?



@ Prulletje: meid, wat herken ik die bijwerkingen goed. Bij mij was het na 4 dagen het ergste en dat duurde ongeveer een week. Volgens mij korter, overigens. Ik had een piek met angsten en heb toen tig keer de huisarts gebeld dat ik doordraaide, maar het was (zoals Hiltje ook zegt) het moment waarop de medicijnen het werk gingen doen. Na 2 weken ging ik in een strakke opwaartse lijn. Je hebt een mooi vooruitzicht meid. En als je de bijwerkingen niet zou hebben, zullen de medicijnen waarschijnlijk ook niet aanslaan, dus eigenlijk is het heel positief dat je je nu rot voelt. Echt hoor!



Ik ben gisteren teruggekomen van Amsterdam. Wat zal ik daar nu over zeggen... Vrijdag ging heel goed. Zo goed dat ik ook zelf naar Amsterdam heb gereden. Was heel gezellig en ik was helemaal in mijn doen. Zaterdag werd het minder. Al die drukte continu daar om me heen. En vragen als zullen we dit doen of dat doen, naar a of b, links of rechts. Daar kan ik niet tegen. Dan word ik gek in mijn hoofd en zou ik willen gillen dat ik het ook allemaal niet weet. Het zijn zulke simpele vragen, maar die brengen me echt van mijn stuk af. Vriendlief wordt daar ook niet vrolijker van natuurlijk en gaat zich irriteren. Door zijn irritatie klapt hij meer dicht waardoor er minder gepraat wordt waardoor ik meer in mezelf keer. Ik keer ook meer in mezelf omdat ik de rust niet kan vinden en alsof de drukke puzzel in mijn hoofd niet kan dalen. Gevolg is dat ik heel veel last krijg van van ziektevrees (brandend gevoel in keel = maagzuur = maagkanker (of iets anders ergs, maar wel kanker) = dood). En daar gaan al mijn gedachten naar uit. De hele dag: ochtend, middag, avond en zelfs in de nacht denk ik na of ik nog voel wat ik voel. Gevolg is dat ik helemaal in mezelf ben gekeerd, geen enkele opmerking meer kan verdragen en dat iedereen me irriteert die mij stoort in mijn verstrooide gedachten. Uiteindelijke gevolg: op zondag ruzie met vriend en huilen, huilen, huilen.

Vriend met handen in het haar of het nog goed gaat komen met mij. En ik daardoor nog meer in paniek (want het komt toch wel goed?!).



Gisterenavond hebben we er wel goed over kunnen praten. Het is nu weer goed en rustig. Ik ben heel blij dat ik thuis ben in mijn eigen vertrouwde omgeving. Helaas heb ik net wel per ongeluk de staart van de kat tussen de pui gehad, dus dat was even minder, maar verder goed.



Overall: het weekend was te druk en ik dacht dat ik teveel normaal kon doen. Terwijl ik altijd al moeite heb met drukke dingen enzo. Bijzonder dus. Communicatie tussen vriend en mij kan beter. Dat is ook duidelijk.



Vandaag gaat lg bellen. Beetje nerveus over wat er gezegd gaat worden.

Ooooh Bollo,



Wat vreselijk herkenbaar toch allemaal. Er loopt hier een topic of de psyche pijler eigenlijk wel goed is, maar ik haal uit dit topic in ieder geval vreselijk veel herkenning en ook steun.



Kan me helemaaaal voorstellen hoe dat ging in Amsterdam. Ook dat het eerst wel goed gaat en je je helemaal toppie voelt en daar echt van geniet (en tegen jezelf zegt: zie je wel alles is weer helemaal ok), waardoor de dip dan daarna weer zo hard aankomt. Maar door een drukke stad struinen.... jee, da's heftig hoor...



En dan ook zo'n escalatie, met zelfs nog het allerergste: iemand anders vindt ook dat het niet goed met je gaat en maakt zich zorgen over je en vraagt zich af of het nog wel goed met je komt. Daarmee krijg je mij in ieder geval spontaan in een enorme dip en angst.



Bedrijfsarts zei vandaag tegen mij dat ik dus toch nog kwetsbaarder was dan verwacht. Dat ze het na een vakantie die toch wat tegen viel en een zwaar tentamen op zich nog wel in de lijn vindt liggen en ik krijg nu 2 weken uitstel van werkhervatting. gaat het daarna nog niet beter dan moeten we verder kijken naar wat er aan de hand is.



Ik vatte dat direct op als een deadline van 2 weken om me beter te voelen (averechts effect) en ook het zwaard boven mijn hoofd dat er misschien veel meer aan de hand is.. en wat dan??? ( psychiater... andere medicijnen???).



Net met mijn coach gepraat en dat heeft me gerust kunnen stellen. De vakantie in mijn eentje terwijl ik niet in goede doen was, was heftig... Zeker nu daar door de ontspanningsbehandelingen ook nog veel emoties bij loskwamen. Vorige week heb ik eigenlijk geen moment rust gehad. Terugkeer van vakantie, tentamen en huis schoonmaken met nieuwe werkster... En daarna stortte ik dus weer wat in.....en ik merk dat alle emoties en het verwerken daarvan nu nog meer loskomen en dat vreet ook energie.

Er is grote kans dat dat nu met twee weken rust wel hersteld. En ineens zag ik in die twee weken geen grote deadline meer, maar twee weken rust in mijn eigen omgeving. Zonder studeren...

En dat heb ik de afgelopen 4 weken niet gehad....



Maar goed, voel me nog wel heel labiel. Vandaag en arts, en leidinggevende en coach gesproken... Is heftig, word je met neus op feiten gedrukt.



Bolo: als laatste nog even over je ziekteangst. Ik merk nu dat ik mijn slaap zoveel spanning heb (en waarschijnlijk ook hyperventileer) dat zich dat behoorlijk in mijn lichaam vast zet. heb anderhalve week enorme steken in mijn borst en zij gehad en vanochtend zelfs veel last van mijn maag. Ik kan het gelukkig negeren en maak me er helemaal niet druk om... Maar weet dat al die spanning gewoonweg voor pijn en steken en maagzuur etc zorgt. dat dat ECHT heel normaal is!!!

Lief, Hiltje!



Kan me heel goed indenken dat je na de bedrijfsarts het echt als een deadline opvat. Zou ik ook hebben. Maar het is fijn dat jouw coach het goed relativeert en inderdaad de feiten anders neerzet. Dat je deze 2 weken echt voor jezelf pakt en niet volstopt met van alles. Alleen jij, jij, jij, jij, jij. Gewoon doen. Niets moeten, alles mogen, geen schuld, heerlijk vrij. KOmt helemaal goed met jou.



Ik moet er wel om lachen dat jij zegt ook te gaan dippen als iemand zich zorgen om je maakt. Dat had ik heel erg toen mijn coach zei dat ze zich ernstige zorgen om me maakte. Ik kon haar wel villen. 'Zeg dat alles goedkomt, zeg dat ik niets mankeer, zeg dat het allemaal wel meevalt'. Ik heb haar diezelfde avond nog gemaild met de een verzoek tot bevestiging dat het allemaal meevalt. ; - )



Erg he?



Lg nog niet gebeld.



Wel mot met mijn moeder gehad dat ik weiger sigaren te kopen voor mijn vader. Ze weet al jaren dat ik niet bijdraag in hun rookgewoontes (en dat vinden ze belachelijk) omdat ik er persoonlijk niet verantwoordelijk voor wil zijn en omdat ik in mijn werk heel veel bezig ben geweest met dit onderwerp. Ik heb gezegd dat ik mijn vader alles wil geven (wat in mijn vermogen ligt dan) maar geen rookgerei. Tut dit, muts dat... GEzellig. Dan maar mutsig, maar ik ga mijn principes niet op zij zetten. Iedereen mag roken van mij (vind het wel onverstandig), maar ik werk daar niet aan mee. Zelfs in huis mag je van mij roken, maar niet van rookspul dat ik heb gekocht.

Zit me helemaal op te winden.



Inmiddels wel al gourmetspullen gekocht voor 2e kerstdag (schoonfamilie komt), maar ik mis de helft. Volgens mij hoort dat er ook bij toch ? ; - ) Van alles vergeten... Gelukkig heb ik nog morgen en woensdag. Heerlijk in de supermarkt met de rest van Nederland jagen op boodschappen. Topmomenten. Haha.

Gaan jullie nog wat leuks doen?