mijn vader is een alcoholist aan het worden

Traincha, in ieder geval een dikke knuffel voor jou. lijkt me vreselijk als je ouders het zo moeilijk hebben met elkaar.



Het alcoholgedrag van je vader is zorgelijk. Om 10 uur 's morgens aan het bier is een heel slecht teken. Hoe lang doet hij dit al? Is het niet dat het nu veel meer opvalt omdat hij thuis is?

Pfff Traincha een moeilijke situatie hoor,ik herken het alcoholgedrag wel van mijn eigen vader.

Die is een aantal jaren geleden met de VUT gegaan en eigenlijk is het alcoholgebruik toen alleen maar toegenomen,maar hij dronk dus altijd al.

Ook mijn vader is een moeilijke gesloten man en daar is eigenlijk niets mee te beginnen...

Niet alleen de omgeving heeft het zwaar met iemand die gesloten is maar ze hebben het vooral moeilijk met zichzelf.

Misschien is het verstandig om toch eens een gesprek met je ouders te hebben zodat je je zorgen uit kunt spreken maar verder denk ik dat er weinig is wat je kunt doen..

Hadden ze het altijd al moeilijk om met elkaar te praten of is dit van de laatste tijd?

En dan je broer,ik kan mij voorstellen dat het na 4 jaar niet makkelijk is dat hij ineens weer thuis woont,ergens snap ik dat wel van je vader maar ook de kant van je moeder wel.

Is het echt zo dat hij zich niet in zijn eentje red of denkt je moeder dat alleen maar en hoe dan verder als hij klaar is met leren?

Red hij het dan ineens wel in zijn eentje?

quote:traincha2 schreef op 15 december 2008 @ 10:31:

Hij heeft ook echt nergens zin in. Hij heeft een rare grauwe huidskleur en komt de deur haast niet uit. Het lijkt wel alsof ie een depressie heeft ofzo. En ondertussen moddert het allemaal maar een beetje door.



Dat zou best wel eens kunnen natuurlijk het lijkt mij ook niet makkelijk om na zoveel jaar te hebben gewerkt ineens thuis te komen zitten.

Misschien heeft hij echt geen idee wat hij ineens met al die vrije tijd moet doen.

Jouw vader lijkt op de mijne. Hoewel hij later begint, om een uur of 5. Maar dat komt ook omdat hij al een lange geschiedenis van alcoholisme heeft en dit er bij het Consultatie Bureau voor Alcohol en Drugs er in is geslagen.

Verder ziet hij alles negatief, praat nergens over en wil niks. Grijpt alles aan om maar negatief te kunnen zijn. Kredietcrisis is de laatste hype bij pa. Als er iemand geen reden heeft tot paniek dan is hij het wel, maar hij is helemaal in de put. Alles gaat slecht en het wordt alleen maar erger.

Wat ik wel weet is, dat ik er niets aan kan doen. Hij gaat niet meer veranderen. Het wordt alleen maar erger. En dat is naar, want het is alsof je naar een kettingbotsing staat te kijken. Je ziet het gebeuren, maar je kan er niets aan doen.

Het enige advies, dat ik je kan geven is, laat het los.

Ik ben altijd bang dat ik ook zo ga worden. Dat houdt mij dan weer bezig.

quote:traincha2 schreef op 15 december 2008 @ 10:31:

Hij heeft ook echt nergens zin in. Hij heeft een rare grauwe huidskleur en komt de deur haast niet uit. Het lijkt wel alsof ie een depressie heeft ofzo. En ondertussen moddert het allemaal maar een beetje door.



Denk je niet dat hij de deur haast niet uitkomt juist omdat hij alcoholist is? (denk dat je hem wel zo mag noemen, gezien zijn consumptie toch?)

Lijkt me niet makkelijk voor je, maar een alcoholist moet toch zelf inzien dat er een probleem is.....

Nou als je broer zich aan beiden ergert kun je die misschien een beetje pushen om toch gewoon eigen onderdak te zoeken als hij daar zelf natuurlijk ook aan toe is.

Want laten we eerlijk zijn hij ergert zich maar ondertussen laat hij het zich wel lekker aanleunen en dat klinkt nou niet echt volwassen.

Mijn moeder is ook wel een beetje zoals die van jou hoor,die mag ook graag zorgen..

Mijn broer is 2 jaar geleden gescheiden en na een tijdje bij haar te hebben gewoond had hij toch weer zijn eigen onderdak.

En nu gaat mijn moeder vrolijk een paar keer per week naar zijn huis om schoon te maken,te wassen strijken enz want tja een man alleen kan dat natuurlijk niet zelf..zucht en eerlijk is eerlijk mijn broer is 40 jaar en vind eigenlijk al die bemoeienissen wel makkelijk..

Lieve Traincha,



Wat ontzettend verdrietig wat je meemaakt. Ik kan me voorstellen dat het een schok was om opeens door te hebben dat je vader alcoholist is. Je wil dat ook liever niet zien, misschien dat je dat het daarom niet eerder doorhad.



Mijn ex is alcoholist dus ik herken wel wat dingen in je verhaal. Ik denk dat je dat 'aan het worden' uit de titel wel weg kan laten. Zo vroeg op de dag al aan de drank zijn, zo veel drinken en ontwenningsverschijnselen vertonen (dat is het trillen nl.) zijn tekenen van alcoholisme. Het lijkt me goed om dat voor jezelf zo uit te spreken.



De hele situatie eromheen met je moeder en je broer zijn in deze, gek genoeg, niet zo relevant. Je vader heeft ongetwijfeld problemen in zijn leven, zoals ieder mens die heeft. Zijn problemen zijn niet van een schrikbarende aard, het zijn gewoon de dingen die erbij horen. Ieder mens zoekt een manier om daarmee om te gaan. Voor je vader is dat drank. Dat is een vluchttactiek en blijkbaar 'werkt' dat voor hem.



De verslechterde relatie met je moeder is waarschijnlijk eerder een gevolg dan een oorzaak van zijn drankprobleem. Maar die vraag is eigenlijk ook niet zo relevant. Waarom hij is gaan drinken, is niet de belangrijkste vraag. De vraag is of hij ermee wil stoppen. Is hij zich ervan bewust dat hij te veel drinkt, dat hij verslaafd is aan alcohol en dat hij daarmee zijn eigen leven en gezin kapotmaakt?



Als het antwoord daarop nee is, kunnen jullie als familie met hem praten. Eerst moeten jullie het onderling eens worden over het feit dat hij alcoholist is. Zo'n gesprek moet niet op verwijtende toon worden gevoerd en andere zaken, zoals de familiesituatie, moeten erbuiten worden gehouden. Ja, daar gaan we ook een oplossing voor zoeken, maar we hebben het nu over je drankprobleem. Je vader zal misschien geneigd zijn het probleem te bagatelliseren (wat je al aangeeft) en de schuld voor zijn drinken buiten hemzelf te leggen. Het moet duidelijk worden dat het drinken een keus is, en dat hij ook de keus heeft om ermee te stoppen.



Als hij bereid is toe te geven dat hij een probleem heeft, kun je aan hulp gaan denken. Is hij dat niet, dan kun je niets voor hem doen. Het beste wat je dan kunt doen, is als familie om de tafel gaan zitten (zonder je vader) en bepalen hoe jullie met dit probleem omgaan. Het is belangrijk het drinken niet in stand te houden door het bv. stilzwijgend te accepteren of de rommel achter hem op te ruimen (letterlijk en figuurlijk). Je vader moet worden aangesproken op de gevolgen van zijn drinken als die zich voordoen. Jullie, je moeder voorop, moeten allemaal je grenzen aangeven. Het is een dun koord om te bewandelen, want hoe kun je je vader steunen als hij zichzelf de vernieling in drinkt?



Overigens is het gedrag dat je beschrijft typisch voor alcoholisten. Ze zijn vaak apathisch, ongemotiveerd om iets te ondernemen, gaan erg in zichzelf op, worden snel agressief en hebben depressieve neigingen.



Er zijn overigens hulpgroepen voor partners/familieleden van alcoholisten. Misschien vind je nuttige info op de website (ik heb er zelf geen ervaring mee): http://www.al-anon.nl/



sterkte

dubio

Tja het klinkt niet alsof je broer een aanleiding is tot meer drinken, eerder dat hij allang blij is als hij aanleidingen kan vinden (en dus ook zoekt) om te kunnen zwelgen=drinken. Ik bedoel dit niet rot, sorry als het er lomp uitkomt.



Ik denk dat wat het beste zou zijn is als hij 's met de huisarts ging praten, kijken of hij een depressie heeft en of er therapie is die hem kan helpen zijn leven na het pensioen leuker in te richten, zelfstandig. Vervelende lijkt me alleen dat hij niet klinkt als het type dat zegt: goed idee! maar eerder: ik naar een psych? Ben niet gek!



Ik heb meerdere alcoholisten meegemaakt en het lastige is dat je echt zelf moet besluiten dat het zo niet verder kan en dat je anders wil. En gezien zijn leeftijd vraag ik me af of zoveel zelfreflectie er nog inzit, aangezien hij al heel lang zo leeft (bedoel dus niet dat oudere mensen geen zelfreflectie hebben maar meer dat je een hoop kunt concluderen vanuit het jarenlange verleden ).



Ik kan me voorstellen dat je moeder er gek van wordt. En ik begrijp eerlijk gezegd ook heel goed dat ze je broer thuis probeert te houden, niet voor hem zozeer wrs maar meer voor haarzelf, het is gewoon niet leuk om alleen samen te leven met een mopperende, drinkende oudere man met wie je al jaren niets deelt. Maar het lijkt mij beter voor je broer als hij wel uit huis kan, zeker gezien het feit dat hij dit zelf ook wil. En dat je moeder dan eens serieus gaat nadenken over of ze met deze man verder wil.



Ik denk dat dat ook het enige is wat je vader misschien nog wakker zou kunnen schudden, dat hij het risico loopt dat hij alles verliest. Kan natuurlijk ook een reden zijn om zich nog meer te beklagen en dus meer te drinken. Lijkt me dat je moeder alleen al in die angst gevangen zou kunnen zitten. Dat hij kapot gaat wanneer zij weggaat. Letterlijk en figuurlijk.



Denk je dat hij openstaat voor een gesprek met de ha?

Ik herken het probleem, maar dan bij mijn schoonmoeder.

Ik moet erbij zeggen dat zij al haar hele leven veel drinkt (opgegroeid in een cafe, met de paplepel ingegoten), maar ik was laatst een week met haar op vakantie en toen zag ik pas hoe ernstig het is..

's Morgens vroeg al beginnen met drinken, altijd die drank nodig hebben, dat is toch alcoholisme in mijn ogen.

Het is natuurlijk wel zo dat als je zoveel alcohol gewend bent, je er steeds beter tegen kunt. Zo zal je vader van zichzelf vinden dat hij er geen last van heeft, maar de mensen om hem heen zien wat het doet. Ze hebben het zelf gewoon niet door..

Bij haar is het zelfs zo erg, dat ze zelf een fles drank meeneemt als ze op bezoek komt..ik vind dat alarmerend. Doet jouw vader dat ook?



Je word enorm beperkt in je sociale contacten, want er is de angst dat er geen drank voorhanden is. Thuis kun je je eigen gang gaan, thuis wordt geassocieerd met die borrel. Dus ga je liever niet de deur uit. Het is die koppeling die mi net zo werkt als met roken. Je rookt na je ontbijt een sigaret, dat je altijd dus geven je hersenen aan dat je die sigaret moet na je ontbijt.



Ik ben bang dat als hij dingen gaat ondernemen, hij toch zsm zal proberen om weer naar huis te gaan, terug naar de drank.

Dus de enige remedie is, van de drank afblijven. Maar ja..niet makkelijk.

Kan me voorstellen dat je moeder het niet trekt, die wil ook genieten van haar leven, maar moet zich ip daarvan zorgen maken.

Goede vergelijking van die kettingbotsing, AbsoluteEinstein. En Traincha, dat incident van dronken achter het stuur stappen is een typisch voorbeeld van waar je moeder het gedrag in stand houdt. In plaats van dreigen bij hem weg te gaan, kan ze beter beginnen daar een grens te trekken.

Julus, je schoonmoeder klinkt ook als een ernstig geval Wat maakt alcohol toch veel kapot. Ik kan me er behoorlijk aan ergeren hoe maatschappelijk geaccepteerd het is, dat er doodleuk reclame voor mag worden gemaakt en de kratten bier in de aanbieding worden gegooid. Maar dat is een andere discussie.



Het is overigens een misverstand dat alcoholisten beter tegen drank kunnen. Ze hebben er alleen meer van nodig om hetzelfde effect te bereiken. Het alcoholgehalte in het bloed blijft hetzelfde en dat heeft hoe dan ook effect op hun gedrag (bv. niet kunnen rijden).

Ik zal dat ook nooit vergeten van mijn stiefmoeder, die trillende handen, dat sherry drinken 's morgens. Ze was zo'n binnenvetter en er speelde veel in haar wat er niet uit kon komen, vind het nog steeds triest als ik daaraan terugdenk.



Alsof ze haar tijd hier uitzat. En het niet beter zou worden dan hoe het was. Heel pijnlijk voor mijn stiefzus.

Wat ik vooral bij mijn vader zie is dat hij altijd een excuus zoekt om te drinken en het ligt altijd aan alles en iedereen behalve aan hemzelf.

Mijn ouders zijn al meer dan 20 jaar gescheiden maar toch is het de schuld van mijn moeder dat hij drinkt.. zucht en ik ben dus jaren geleden al gestopt met daar op in te gaan..

quote:traincha2 schreef op 15 december 2008 @ 10:44:

En zo blijft die neerwaartse spiraal bestaan: vader drinkt teveel omdat ie zich ergert aan aanwezigheid zoon, moeder heeft genoeg van mijn vader omdat ie teveel drinkt en zich ergert en broer ergert zich aan allebei.Misschien moet je dan 'ns met je broer gaan praten en hem overhalen het huis uit te gaan. Dat is dan al 1 probleem minder.

Fijn dat je er wat aan hebt, ik hoop dat er dingen bij zitten waarvan je denkt: daar kunnen we wat mee. Ik denk dat er een hoop handige tips zitten in Dubio's verhaal, zeker omdat hij zich wrs niet laat meeslepen naar de ha .



En een klotesituatie Traincha. Dikke , kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt.

Dubiootje, je hebt gelijk.

Ik maakte me pas echt zorgen toen schoonmoeder pas vertelde dat ze dronken was geworden. Hoeveel drank is daarvoor nodig geweest?? Ze drinkt al de hele dag, heel veel, en lijkt daar nooit last van te hebben..



Traincha, ik herken je zorg hierover, het betreft nl ook de mensen om hem heen. Je hebt in feite je zorgen om je vader en je moeder, en je broer heeft daar ook weer last van.



Het is natuurlijk wel lekker veilig, het is wat hij kent. Het is mi de grote angst voor het onbekende, wat als de drank er niet meer is? Als hij naar de huisarts/psych gaat, dan weet hij dat hij straks niet meer kan doen waar hij zich zo prettig bij voelt. En dat is moeilijk, het afscheid nemen van iets wat zo vertrouwd is. Alcoholisme is best iets egoistisch, alles moet ervoor wijken. Het is jammer dat het je inschattingsvermogen zo aantast, dus enige wat erop zit is dat hij min of meer wordt gedwongen tot hulp zoeken. Denk niet dat hij het zelf zal willen.

Want in zijn ogen blijft het binnen de perken, er is geen probleem.



Bij schoonmoeder komt er nog bij, dat ze niet wil werken want dan kan ze natuurlijk ook niet meer drinken wanneer ze wil..maar ze is diepongelukkig van het thuiszitten. Dus ze houdt haar eigen probleem in stand. Ze krijgt een uitkering en heeft wel de verplichting, daar is ze nu doodsbang voor.

Haar veilige wereldje stort in.