Relaties
alle pijlers
mijn vader is een alcoholist aan het worden
maandag 15 december 2008 om 10:10
Ik heb lang getwijfeld, maar ik open er toch een topic over in de hoop dat er mensen zijn die in een vergelijkbare situatie zitten. Het gaat over mijn vader. Mijn vader is altijd al een moeilijke en gesloten man geweest. Hij denkt ook heel negatief (vb: ik doe secretaresseopleiding, reactie vader 'veel te hoog gegrepen en zo zijn er wel meer voorbeelden). Sinds ie met pensioen is neemt zijn alcoholconsumptie extreme vormen aan. Ik had (naief als ik was) afgelopen donderdag een fles jenever gehaald (was toevallig bij hem). Ben ik zaterdag bij mijn ouders, blijkt die fles al leeg te zijn. Hij zit om tien uur 's morgens al aan het bier en dat gaat zo'n beetje de hele dag door. Hij klaagt over een droge mond 's morgens en ik zie zijn handen trillen. Mijn ouders hebben nu mijn broer (25) in huis omdat mijn broer, na 4 jaar varen, weer naar school gaat. Daar zit mijn vader heel erg mee, hij vindt dat mijn broer de deur uit moet, terwijl mijn moeder vindt dat ie, zolang ie nog niet klaar is met leren (duurt ongeveer 2 jaar) thuis moet blijven omdat ze bang is dat ie het in zijn eentje niet redt. Mijn broer is ook niet een van de makkelijksten. Het is dus regelmatig ruzie in de keet omdat mijn vader iets heeft gezegd wat mijn broer niet bevalt. Ondertussen is mijn moeder helemaal klaar met het gedrag van mijn vader; hij praat nergens over, wil niks en heeft ook nergens zin in. Ze wil dus bij hem weg. Moet erbij zeggen dat mijn moeder ook altijd op mijn vader aan het katten is. Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar toch vreet het aan me. Mijn ouders zijn bijna 39 jaar getrouwd. Waarom kunnen die mensen niet normaal met elkaar onder 1 dak wonen en waarom wordt er niet gepraat. Vooral dat laatste schijnt enorm moeilijk te zijn
(ik wilde het ook even van me afschrijven)
(ik wilde het ook even van me afschrijven)
dinsdag 16 december 2008 om 21:10
quote:dubiootje schreef op 16 december 2008 @ 10:32:
Traincha, dat is misschien wel een fijn idee hè, dat je niet de enige bent? Niet dat je het anderen gunt, maar je voelt je in elk geval niet zo'n uitzondering. Er rust een taboe op alcoholisme, maar feitelijk is het net zo gewoon als alcohol.
Wat vind je van de suggestie om met een vertrouwenspersoon te gaan praten?
Over je laatste opmerking: misschien trek ik het te ver door, maar het onderbewustzijn doet soms gekke dingen. Pas ervoor op dat je niet stiekem vindt dat jij ergens een rol speelt in zijn drankprobleem. Want je vader is met je moeder getrouwd omdat jij onderweg was, en hij geeft (misschien) je moeder de schuld van zijn drinken, enz. enz. Rationeel weet je wel dat dit niet klopt, maar soms kan een dieper gevoel je toch belemmeren om kordaat op te treden tegen je vader.
Ik zou in elk geval de tijd nemen tot jullie het gevoel hebben klaar te zijn voor het gesprek. Dit is voor jullie ook een proces: het besef dat je vader alcoholist is roept van allerlei gevoelens in jullie op. Misschien is het beter die gevoelens een beetje te laten bedaren voor jullie gaan praten, zodat die een open gesprek niet in de weg staan. Probeer ook niet te denken in termen als aanspreken op zijn gedrag of hem confronteren. Daar zit namelijk al een verwijtende toon in. Als je ervan uitgaat dat je uit liefde en bezorgdheid met hem gaat praten en wilt dat het beter met hem gaat, zal het gesprek waarschijnlijk effectiever zijn.Ja, gek genoeg is het inderdaad wel een fijn idee te weten dat er meer mensen zijn die daar ook mee te maken hebben. Ik heb ondertussen een telefoonnummer gekregen van VNN. Daar ga ik eerst contact mee opnemen. Ook voor mezelf, want ik moet weerbaarder worden tegen het gedrag van mijn vader. Ik heb mijn zus gesproken en we hebben afgesproken dat ik eerst allemaal informatie ga verzamelen over alcoholverslaving en dat we van daaruit verder gaan kijken wat we gaan doen. Bij nader inzien lijkt een gesprek met de rest van de familie en mijn vader toch niet zo'n goed idee. Hij moet niet het idee krijgen dat we hem aanvallen. Mijn zus en ik willen dit goed aanpakken.
Traincha, dat is misschien wel een fijn idee hè, dat je niet de enige bent? Niet dat je het anderen gunt, maar je voelt je in elk geval niet zo'n uitzondering. Er rust een taboe op alcoholisme, maar feitelijk is het net zo gewoon als alcohol.
Wat vind je van de suggestie om met een vertrouwenspersoon te gaan praten?
Over je laatste opmerking: misschien trek ik het te ver door, maar het onderbewustzijn doet soms gekke dingen. Pas ervoor op dat je niet stiekem vindt dat jij ergens een rol speelt in zijn drankprobleem. Want je vader is met je moeder getrouwd omdat jij onderweg was, en hij geeft (misschien) je moeder de schuld van zijn drinken, enz. enz. Rationeel weet je wel dat dit niet klopt, maar soms kan een dieper gevoel je toch belemmeren om kordaat op te treden tegen je vader.
Ik zou in elk geval de tijd nemen tot jullie het gevoel hebben klaar te zijn voor het gesprek. Dit is voor jullie ook een proces: het besef dat je vader alcoholist is roept van allerlei gevoelens in jullie op. Misschien is het beter die gevoelens een beetje te laten bedaren voor jullie gaan praten, zodat die een open gesprek niet in de weg staan. Probeer ook niet te denken in termen als aanspreken op zijn gedrag of hem confronteren. Daar zit namelijk al een verwijtende toon in. Als je ervan uitgaat dat je uit liefde en bezorgdheid met hem gaat praten en wilt dat het beter met hem gaat, zal het gesprek waarschijnlijk effectiever zijn.Ja, gek genoeg is het inderdaad wel een fijn idee te weten dat er meer mensen zijn die daar ook mee te maken hebben. Ik heb ondertussen een telefoonnummer gekregen van VNN. Daar ga ik eerst contact mee opnemen. Ook voor mezelf, want ik moet weerbaarder worden tegen het gedrag van mijn vader. Ik heb mijn zus gesproken en we hebben afgesproken dat ik eerst allemaal informatie ga verzamelen over alcoholverslaving en dat we van daaruit verder gaan kijken wat we gaan doen. Bij nader inzien lijkt een gesprek met de rest van de familie en mijn vader toch niet zo'n goed idee. Hij moet niet het idee krijgen dat we hem aanvallen. Mijn zus en ik willen dit goed aanpakken.
woensdag 17 december 2008 om 13:20
Hallo meiden,
Al 2 dagen het topic aan het volgen en reageer toch maar..
Ook mij pa is alcoholist, al dat gepraat hebben wij gehad helpt niets....baan kwijt door de drank, zo zijn er nog veel meer dingen gebeurt die er iegenlijk voor hadden moeten zorgen dat hij tot inkeer kwam, niets.
Nu zitten wij op een dood spoor, moeders overspannen, klein zusje thuis van school wil mijn moeder niet alleen laten.
Als ik het huis binnenkom is de sfeer om te snijden, kom er depri vandaan.
Kan het niet van mij afzetten; wat moeten we doen? Vader ontkent een probleem te hebben, huisarts en andere instanties kunnen niks doen; hij moet zelf erkennen dat hij een probleem heeft, en dat doet ie dus niet.
Familie trekt aan ons; scheiden is een optie maar wat gebeurt er dan met hem? dat komt niet goed en met die gedachte durven wij niet te leven...
Dus TO ik leef ontzettend met je mee, voor jullie kan het nog goedkomen, blijf elkaar steunen vooral...
Als jouw vader het probleem erkent gaan er vele deuren voor jullie open.
Veel sterkt meid. Het voelt goed om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem.
Al 2 dagen het topic aan het volgen en reageer toch maar..
Ook mij pa is alcoholist, al dat gepraat hebben wij gehad helpt niets....baan kwijt door de drank, zo zijn er nog veel meer dingen gebeurt die er iegenlijk voor hadden moeten zorgen dat hij tot inkeer kwam, niets.
Nu zitten wij op een dood spoor, moeders overspannen, klein zusje thuis van school wil mijn moeder niet alleen laten.
Als ik het huis binnenkom is de sfeer om te snijden, kom er depri vandaan.
Kan het niet van mij afzetten; wat moeten we doen? Vader ontkent een probleem te hebben, huisarts en andere instanties kunnen niks doen; hij moet zelf erkennen dat hij een probleem heeft, en dat doet ie dus niet.
Familie trekt aan ons; scheiden is een optie maar wat gebeurt er dan met hem? dat komt niet goed en met die gedachte durven wij niet te leven...
Dus TO ik leef ontzettend met je mee, voor jullie kan het nog goedkomen, blijf elkaar steunen vooral...
Als jouw vader het probleem erkent gaan er vele deuren voor jullie open.
Veel sterkt meid. Het voelt goed om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem.
woensdag 17 december 2008 om 16:59
quote:dubiootje schreef op 17 december 2008 @ 00:00:
Wat goed van je Traincha! Ik denk dat je het verstandig aanpakt door niet te overhaast te werk te gaan.
Hoe voel jij je hier nu ondertussen onder? Het is nogal een bom die in je leven gedropt wordt, toch?
Nogal ja. Ik weet nog steeds niet goed hoe ik hiermee om moet gaan en mijn zus ook niet vertelde ze me.
Ik had het er gisteren nog met mijn man over. Het is zo gek; we hebben allemaal gezien hoeveel ie dronk, waarom komt dan nu ineens het besef dat ie een alcoholist is? Ik heb er ook over na zitten denken, ik denk dat zijn pensioen tot nu toe op een grote teleursteling is uitgelopen. Hij had zich verheugd op een leven samen met mijn moeder, die blijkt haar eigen leven te hebben en niet altijd zin te hebben in dingen doen met mijn vader en ondertussen woont mijn broer ook nog thuis - tot ergernis van mijn vader. Ik weet niet of dat de oorzaak is, maar het zou heel goed mee kunnen spelen. Ik ga trouwens morgen voor mijzelf een hulpverlener bellen.
Wat goed van je Traincha! Ik denk dat je het verstandig aanpakt door niet te overhaast te werk te gaan.
Hoe voel jij je hier nu ondertussen onder? Het is nogal een bom die in je leven gedropt wordt, toch?
Nogal ja. Ik weet nog steeds niet goed hoe ik hiermee om moet gaan en mijn zus ook niet vertelde ze me.
Ik had het er gisteren nog met mijn man over. Het is zo gek; we hebben allemaal gezien hoeveel ie dronk, waarom komt dan nu ineens het besef dat ie een alcoholist is? Ik heb er ook over na zitten denken, ik denk dat zijn pensioen tot nu toe op een grote teleursteling is uitgelopen. Hij had zich verheugd op een leven samen met mijn moeder, die blijkt haar eigen leven te hebben en niet altijd zin te hebben in dingen doen met mijn vader en ondertussen woont mijn broer ook nog thuis - tot ergernis van mijn vader. Ik weet niet of dat de oorzaak is, maar het zou heel goed mee kunnen spelen. Ik ga trouwens morgen voor mijzelf een hulpverlener bellen.
woensdag 17 december 2008 om 17:01
quote:puck80 schreef op 17 december 2008 @ 13:20:
Hallo meiden,
Al 2 dagen het topic aan het volgen en reageer toch maar..
Ook mij pa is alcoholist, al dat gepraat hebben wij gehad helpt niets....baan kwijt door de drank, zo zijn er nog veel meer dingen gebeurt die er iegenlijk voor hadden moeten zorgen dat hij tot inkeer kwam, niets.
Nu zitten wij op een dood spoor, moeders overspannen, klein zusje thuis van school wil mijn moeder niet alleen laten.
Als ik het huis binnenkom is de sfeer om te snijden, kom er depri vandaan.
Kan het niet van mij afzetten; wat moeten we doen? Vader ontkent een probleem te hebben, huisarts en andere instanties kunnen niks doen; hij moet zelf erkennen dat hij een probleem heeft, en dat doet ie dus niet.
Familie trekt aan ons; scheiden is een optie maar wat gebeurt er dan met hem? dat komt niet goed en met die gedachte durven wij niet te leven...
Dus TO ik leef ontzettend met je mee, voor jullie kan het nog goedkomen, blijf elkaar steunen vooral...
Als jouw vader het probleem erkent gaan er vele deuren voor jullie open.
Veel sterkt meid. Het voelt goed om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem.Pfff....het moet voor jou ook niet makkelijk zijn en eerlijk gezegd weet ik niet of mijn vader te redden is. Ze moeten het uiteindelijk zelf doen. Ze moeten zelf de keuze maken: wil ik stoppen met drinken of ga ik door met alle gevolgen van dien.
Hallo meiden,
Al 2 dagen het topic aan het volgen en reageer toch maar..
Ook mij pa is alcoholist, al dat gepraat hebben wij gehad helpt niets....baan kwijt door de drank, zo zijn er nog veel meer dingen gebeurt die er iegenlijk voor hadden moeten zorgen dat hij tot inkeer kwam, niets.
Nu zitten wij op een dood spoor, moeders overspannen, klein zusje thuis van school wil mijn moeder niet alleen laten.
Als ik het huis binnenkom is de sfeer om te snijden, kom er depri vandaan.
Kan het niet van mij afzetten; wat moeten we doen? Vader ontkent een probleem te hebben, huisarts en andere instanties kunnen niks doen; hij moet zelf erkennen dat hij een probleem heeft, en dat doet ie dus niet.
Familie trekt aan ons; scheiden is een optie maar wat gebeurt er dan met hem? dat komt niet goed en met die gedachte durven wij niet te leven...
Dus TO ik leef ontzettend met je mee, voor jullie kan het nog goedkomen, blijf elkaar steunen vooral...
Als jouw vader het probleem erkent gaan er vele deuren voor jullie open.
Veel sterkt meid. Het voelt goed om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem.Pfff....het moet voor jou ook niet makkelijk zijn en eerlijk gezegd weet ik niet of mijn vader te redden is. Ze moeten het uiteindelijk zelf doen. Ze moeten zelf de keuze maken: wil ik stoppen met drinken of ga ik door met alle gevolgen van dien.
woensdag 17 december 2008 om 17:38
Wat een verdrietige verhalen, Suus en Puck. Het is toch een beetje een verborgen probleem, heb ik het idee. Wat worden er veel families kapotgemaakt door drank!
Traincha, ik ben heel blij dat je hulp gaat zoeken. Ik denk dat de oorzaken van het drinken minder belangrijk zijn dan de oplossing waar je vader voor heeft gekozen. Iedereen neemt hobbels in zijn leven. Het is een keuze hoe je met die problemen omgaat. Voor je vader is dat met drank. Dus probeer die keuze los te zien van de problemen waar hij voor wegrent.
Het is ook raar dat je het zo lang niet kan zien. Maar het schijnt zo te werken met partners en familieleden van alcoholisten. Blijkbaar heb je een soort blinde vlek voor verslaving bij iemand van wie je houdt. Ik heb jarenlang met een alcoholist samengewoond maar zag het niet. En dan opeens zie je het en dan vallen alle stukjes op hun plaats. De wereld, of in ieder geval die persoon, ziet er opeens heel anders (niet in positieve zin) uit.
Laat je even weten hoe het gaat morgen?
Traincha, ik ben heel blij dat je hulp gaat zoeken. Ik denk dat de oorzaken van het drinken minder belangrijk zijn dan de oplossing waar je vader voor heeft gekozen. Iedereen neemt hobbels in zijn leven. Het is een keuze hoe je met die problemen omgaat. Voor je vader is dat met drank. Dus probeer die keuze los te zien van de problemen waar hij voor wegrent.
Het is ook raar dat je het zo lang niet kan zien. Maar het schijnt zo te werken met partners en familieleden van alcoholisten. Blijkbaar heb je een soort blinde vlek voor verslaving bij iemand van wie je houdt. Ik heb jarenlang met een alcoholist samengewoond maar zag het niet. En dan opeens zie je het en dan vallen alle stukjes op hun plaats. De wereld, of in ieder geval die persoon, ziet er opeens heel anders (niet in positieve zin) uit.
Laat je even weten hoe het gaat morgen?
Ga in therapie!
woensdag 17 december 2008 om 17:42
En nog iets: als je toch naar verklaringen zoekt, kan het ook heel goed zijn dat de drank al veel langer dan jij beseft een grote rol in het leven van je vader speelt. En dat dat de reden is waarom je moeder steeds meer eigen activiteiten heeft ontwikkeld, en je vader steeds passiever werd en minder dingen ondernam. Dat komt door de drank. Dan is pensionering alles wat je nodig hebt om in een apathische, aan depressie grenzende toestand te belanden. De pensionering an sich is dan niet het probleem.
Ga in therapie!
woensdag 17 december 2008 om 17:53
quote:dubiootje schreef op 17 december 2008 @ 17:38:
Wat een verdrietige verhalen, Suus en Puck. Het is toch een beetje een verborgen probleem, heb ik het idee. Wat worden er veel families kapotgemaakt door drank!
Traincha, ik ben heel blij dat je hulp gaat zoeken. Ik denk dat de oorzaken van het drinken minder belangrijk zijn dan de oplossing waar je vader voor heeft gekozen. Iedereen neemt hobbels in zijn leven. Het is een keuze hoe je met die problemen omgaat. Voor je vader is dat met drank. Dus probeer die keuze los te zien van de problemen waar hij voor wegrent.
Het is ook raar dat je het zo lang niet kan zien. Maar het schijnt zo te werken met partners en familieleden van alcoholisten. Blijkbaar heb je een soort blinde vlek voor verslaving bij iemand van wie je houdt. Ik heb jarenlang met een alcoholist samengewoond maar zag het niet. En dan opeens zie je het en dan vallen alle stukjes op hun plaats. De wereld, of in ieder geval die persoon, ziet er opeens heel anders (niet in positieve zin) uit.
Laat je even weten hoe het gaat morgen?Doe ik Dubio. Het is ook precies zoals jij het zegt: alles valt ineens op zijn plaats. De lusteloosheid, steeds klagen over een droge mond 's morgens, trillende handen, nergens zin in hebben.....ik heb mijn vader trouwens nog wel even subtiel gevraagd hoe het toch komt dat mijn moeder de laatste tijd zo op hem zit te katten...daar werd wat lacherig op gereageerd.
Wat een verdrietige verhalen, Suus en Puck. Het is toch een beetje een verborgen probleem, heb ik het idee. Wat worden er veel families kapotgemaakt door drank!
Traincha, ik ben heel blij dat je hulp gaat zoeken. Ik denk dat de oorzaken van het drinken minder belangrijk zijn dan de oplossing waar je vader voor heeft gekozen. Iedereen neemt hobbels in zijn leven. Het is een keuze hoe je met die problemen omgaat. Voor je vader is dat met drank. Dus probeer die keuze los te zien van de problemen waar hij voor wegrent.
Het is ook raar dat je het zo lang niet kan zien. Maar het schijnt zo te werken met partners en familieleden van alcoholisten. Blijkbaar heb je een soort blinde vlek voor verslaving bij iemand van wie je houdt. Ik heb jarenlang met een alcoholist samengewoond maar zag het niet. En dan opeens zie je het en dan vallen alle stukjes op hun plaats. De wereld, of in ieder geval die persoon, ziet er opeens heel anders (niet in positieve zin) uit.
Laat je even weten hoe het gaat morgen?Doe ik Dubio. Het is ook precies zoals jij het zegt: alles valt ineens op zijn plaats. De lusteloosheid, steeds klagen over een droge mond 's morgens, trillende handen, nergens zin in hebben.....ik heb mijn vader trouwens nog wel even subtiel gevraagd hoe het toch komt dat mijn moeder de laatste tijd zo op hem zit te katten...daar werd wat lacherig op gereageerd.
woensdag 17 december 2008 om 17:54
quote:dubiootje schreef op 17 december 2008 @ 17:42:
En nog iets: als je toch naar verklaringen zoekt, kan het ook heel goed zijn dat de drank al veel langer dan jij beseft een grote rol in het leven van je vader speelt. En dat dat de reden is waarom je moeder steeds meer eigen activiteiten heeft ontwikkeld, en je vader steeds passiever werd en minder dingen ondernam. Dat komt door de drank. Dan is pensionering alles wat je nodig hebt om in een apathische, aan depressie grenzende toestand te belanden. De pensionering an sich is dan niet het probleem.hmmm.....dat zou misschien heel goed kunnen. Ik weet niet beter dan dat mijn vader altijd al een borreltje dronk. Hell, ik heb hem als kind wel eens van het station gehaald en meerdere malen meegemaakt dat ie aangeschoten was.
En nog iets: als je toch naar verklaringen zoekt, kan het ook heel goed zijn dat de drank al veel langer dan jij beseft een grote rol in het leven van je vader speelt. En dat dat de reden is waarom je moeder steeds meer eigen activiteiten heeft ontwikkeld, en je vader steeds passiever werd en minder dingen ondernam. Dat komt door de drank. Dan is pensionering alles wat je nodig hebt om in een apathische, aan depressie grenzende toestand te belanden. De pensionering an sich is dan niet het probleem.hmmm.....dat zou misschien heel goed kunnen. Ik weet niet beter dan dat mijn vader altijd al een borreltje dronk. Hell, ik heb hem als kind wel eens van het station gehaald en meerdere malen meegemaakt dat ie aangeschoten was.
woensdag 17 december 2008 om 18:54
God het is toch te hopen dat onze vaders tot inkeer komen....drank maakt zoveel kapot en heeft in ons gezin al zoveel verwoest.
Mijn moeders familie gaat er zich nu ook mee bemoeien, zij merken aan mijn moeder dat ze gespannen is; het hoge woord is er dan uiteindelijk uitgekomen.
Familie komt al weinig over de vloer die hebben geen zin in dat gelal van mijn vader; als hij dan discussies gaat voeren loopt de visite hard weg, hij kan dan zo doordrammen. Erg sneu voor mijn moeder.
Mensen hebben gauw een mening klaar, van als ik haar was dan deed ik dit of dat....het is zo makkelijk zeggen altijd.
Heb nog een zusje thuis wonen voor haar is het ook zo moeilijk.
Moeders gaat nu praten met iemand en wordt dan in contact gebracht met lotgenoten, ik vind hier al zoveel herkenning!! Laat staan als mijn moeder gaat praten met mensen die in hetzelfde schuitje zitten.
Ja en nou komt de kerst eraan...ik zie er als een berg tegenop.
Dan komt de drank altijd op tafel en vloeit dan rijkelijk....
Mijn moeders familie gaat er zich nu ook mee bemoeien, zij merken aan mijn moeder dat ze gespannen is; het hoge woord is er dan uiteindelijk uitgekomen.
Familie komt al weinig over de vloer die hebben geen zin in dat gelal van mijn vader; als hij dan discussies gaat voeren loopt de visite hard weg, hij kan dan zo doordrammen. Erg sneu voor mijn moeder.
Mensen hebben gauw een mening klaar, van als ik haar was dan deed ik dit of dat....het is zo makkelijk zeggen altijd.
Heb nog een zusje thuis wonen voor haar is het ook zo moeilijk.
Moeders gaat nu praten met iemand en wordt dan in contact gebracht met lotgenoten, ik vind hier al zoveel herkenning!! Laat staan als mijn moeder gaat praten met mensen die in hetzelfde schuitje zitten.
Ja en nou komt de kerst eraan...ik zie er als een berg tegenop.
Dan komt de drank altijd op tafel en vloeit dan rijkelijk....
woensdag 17 december 2008 om 18:57
hmmm.....dat zou misschien heel goed kunnen. Ik weet niet beter dan dat mijn vader altijd al een borreltje dronk. Hell, ik heb hem als kind wel eens van het station gehaald en meerdere malen meegemaakt dat ie aangeschoten was.[/quote]
Inderdaad meid! Ik herinner me bij ons een dorpsfeest; de feesttent stond in een weiland. Om de weg te komen moesten we een soort van dijkje oplopen. Mijn zusje en ik moesten hem helpen, hij had zoveel gedronken dat ie de dijk niet meer kon opkomen.
En dat was gewoon 's middags.......ik schaamde me dood!
Inderdaad meid! Ik herinner me bij ons een dorpsfeest; de feesttent stond in een weiland. Om de weg te komen moesten we een soort van dijkje oplopen. Mijn zusje en ik moesten hem helpen, hij had zoveel gedronken dat ie de dijk niet meer kon opkomen.
En dat was gewoon 's middags.......ik schaamde me dood!
woensdag 17 december 2008 om 20:38
Dat hoop ik ook Puck. Ze hebben nog zoveel om voor te leven en daarom snap ik die vlucht in de drank niet. Ik heb mijn vader vanmorgen nog gevraagd waarom ie geen leuke dingen deed met al die zeeen van tijd die hij heeft. Volgens hem ligt het allemaal aan het weer en kan ie daarom niet naar buiten.....alsof je per definitie buiten moet zijn om leuke dingen te doen.
woensdag 17 december 2008 om 20:45
quote:suusje05 schreef op 17 december 2008 @ 17:07:
Mijn schoonvader is ook alcoholist. Net als hier eerder is genoemd is hij ook een hele stille en chagerijnige man. In de jaren dat mijn vriend thuis woonde en ik bij hun thuis kwam heeft hij nooit een fatsoenlijk gesprek met mij gevoerd. Alleen hallo en doei konden er nog met moeite vanaf.
Inmiddels wonen we al een aantal jaar samen en zijn zijn ouders vorig jaar gescheiden (na meer dan 25 jaar huwelijk). Dit heeft de hele familiesituatie ontzettend verslechterd. Mijn vriend en ik hebben niet echt contact meer met zijn vader omdat mijn vriend eerst wil dat hij hulp zoekt voor zijn problemen. Wat mij vooral tegen staat is dat zijn vader zijn eigen belang keer op keer boven dat van zijn kinderen stelt. De broer van mijn vriend en zijn vriendin willen geen contact met ons en ook niet met zijn moeder, omdat ze boos zijn dat wij niet bij mijn vriend zijn vader komen.....zo stapelen de problemen zich op en ik ben daar nu echt wel zat van!
Vraag me af of we ooit nog normaal met elkaar om kunnen gaan, het gaat nu al 1,5 jaar zo
Suus
Het lijkt inderdaad wel een verborgen probleem.
Mijn schoonvader is ook alcoholist. Net als hier eerder is genoemd is hij ook een hele stille en chagerijnige man. In de jaren dat mijn vriend thuis woonde en ik bij hun thuis kwam heeft hij nooit een fatsoenlijk gesprek met mij gevoerd. Alleen hallo en doei konden er nog met moeite vanaf.
Inmiddels wonen we al een aantal jaar samen en zijn zijn ouders vorig jaar gescheiden (na meer dan 25 jaar huwelijk). Dit heeft de hele familiesituatie ontzettend verslechterd. Mijn vriend en ik hebben niet echt contact meer met zijn vader omdat mijn vriend eerst wil dat hij hulp zoekt voor zijn problemen. Wat mij vooral tegen staat is dat zijn vader zijn eigen belang keer op keer boven dat van zijn kinderen stelt. De broer van mijn vriend en zijn vriendin willen geen contact met ons en ook niet met zijn moeder, omdat ze boos zijn dat wij niet bij mijn vriend zijn vader komen.....zo stapelen de problemen zich op en ik ben daar nu echt wel zat van!
Vraag me af of we ooit nog normaal met elkaar om kunnen gaan, het gaat nu al 1,5 jaar zo
Suus
Het lijkt inderdaad wel een verborgen probleem.
donderdag 18 december 2008 om 12:56
Zo ging er bij mij een belletje rinkelen, toen mijn schoonmoeder het elke keer afhield om naar ons toe te komen (is twee uur rijden). Wij moesten maar naar haar toe komen. Dat terwijl ze eenzaam is en altijd thuiszit. Maar ineens dacht ik; ze begint 's ochtends al met drinken, ze MAG niet eens meer rijden. En voor haar is het heel simpel; als ze naar ons toe moet, kan ze niet drinken. Zó ver gaan die dingen dus.
Hun hele dagindeling is afgestemd op dat drinken. Zolang er gelegenheid is, geen probleem.
Dus herkenbaar traincha, altijd maar uitvluchten zoeken waarom je niet eens iets leuks kunt gaan doen. Daarom dus.
Als je drank nodig hebt, zit je al niet lekker in je vel, misschien is het depressiviteit. Door dat drinken voel je je nog rotter. En zo kom je nooit uit dat cirkeltje. Hij zal denken; laat me met rust, ik wil niks en ik hoef niks. Ondertussen zal hij zich best eenzaam voelen, ondanks dat hij een vrouw heeft. Maar de drank vervult een behoefte, het is een zekerheid waarop hij terug kan vallen. Er wordt niks van hem verlangd, je moeder heeft haar eigen bezigheden. Dus krijgt hij tijd en gelegenheid om te drinken.
Hun hele dagindeling is afgestemd op dat drinken. Zolang er gelegenheid is, geen probleem.
Dus herkenbaar traincha, altijd maar uitvluchten zoeken waarom je niet eens iets leuks kunt gaan doen. Daarom dus.
Als je drank nodig hebt, zit je al niet lekker in je vel, misschien is het depressiviteit. Door dat drinken voel je je nog rotter. En zo kom je nooit uit dat cirkeltje. Hij zal denken; laat me met rust, ik wil niks en ik hoef niks. Ondertussen zal hij zich best eenzaam voelen, ondanks dat hij een vrouw heeft. Maar de drank vervult een behoefte, het is een zekerheid waarop hij terug kan vallen. Er wordt niks van hem verlangd, je moeder heeft haar eigen bezigheden. Dus krijgt hij tijd en gelegenheid om te drinken.
vrijdag 19 december 2008 om 01:33
Allereerst een knuffel voor je.
Allertweedst misschien is je vader wel in diepe rouw, lach niet, om het verlies van zijn baan, jarenlange dagindeling en veiligheid. Ineens is het klaar, houdoe en bedankt! Hoera en zoek het lekker maar zelf uit met je AOW en pensioen.
Ja en als het al niet lekker loopt in het huwelijk en hij zijn volwassen zoon als klap op de vuurpijl ook nog weer inhuizig krijgt.
Sorry maar als ik 65+ ben wil ik géén peuters of pubers en al helemaal geen inwonende volwassen kinderen meer die kritiek leveren op alles en nog wat. Dat je moeder daar totaal anders over denkt vind ik, voor jou, ook iets om over na te denken.
Een huwelijk zou een samenspel moeten zijn. En daar zijn ze samen bijgeweest.
Maar goed, sterkte ermee Traincha2
Allertweedst misschien is je vader wel in diepe rouw, lach niet, om het verlies van zijn baan, jarenlange dagindeling en veiligheid. Ineens is het klaar, houdoe en bedankt! Hoera en zoek het lekker maar zelf uit met je AOW en pensioen.
Ja en als het al niet lekker loopt in het huwelijk en hij zijn volwassen zoon als klap op de vuurpijl ook nog weer inhuizig krijgt.
Sorry maar als ik 65+ ben wil ik géén peuters of pubers en al helemaal geen inwonende volwassen kinderen meer die kritiek leveren op alles en nog wat. Dat je moeder daar totaal anders over denkt vind ik, voor jou, ook iets om over na te denken.
Een huwelijk zou een samenspel moeten zijn. En daar zijn ze samen bijgeweest.
Maar goed, sterkte ermee Traincha2
vrijdag 19 december 2008 om 19:13
quote:milo schreef op 19 december 2008 @ 01:33:
Allereerst een knuffel voor je.
Allertweedst misschien is je vader wel in diepe rouw, lach niet, om het verlies van zijn baan, jarenlange dagindeling en veiligheid. Ineens is het klaar, houdoe en bedankt! Hoera en zoek het lekker maar zelf uit met je AOW en pensioen.
Ja en als het al niet lekker loopt in het huwelijk en hij zijn volwassen zoon als klap op de vuurpijl ook nog weer inhuizig krijgt.
Sorry maar als ik 65+ ben wil ik géén peuters of pubers en al helemaal geen inwonende volwassen kinderen meer die kritiek leveren op alles en nog wat. Dat je moeder daar totaal anders over denkt vind ik, voor jou, ook iets om over na te denken.
Een huwelijk zou een samenspel moeten zijn. En daar zijn ze samen bijgeweest.
Maar goed, sterkte ermee Traincha2Ja, dat snap ik allemaal Milo en zoals het daar gaat, zou ik het ook niet willen, maar hoe ik het zelf zou doen is niet aan de orde. Feiten zijn: mijn vader is een alcoholist, mijn moeder heeft er genoeg van - wie weet wat zich de afgelopen jaren allemaal heeft afgespeeld, en mijn broer is weer thuis komen wonen - tot ergernis van mijn vader- maar mijn moeder wil pertinent niet dat ie de deur uit gaat zolang ie zijn opleiding niet heeft afgemaakt. En ik had zelf ook al bedacht dat ie zich heel veel van zijn pensioen had voorgesteld, maar dat het tot nu toe een grote teleurstelling is. Ik denk zelfs dat mijn moeder mijn broer wil thuishouden, zodat ze toch nog iemand bij zich heeft die zich niet de hele dag met drank bezighoudt.
Allereerst een knuffel voor je.
Allertweedst misschien is je vader wel in diepe rouw, lach niet, om het verlies van zijn baan, jarenlange dagindeling en veiligheid. Ineens is het klaar, houdoe en bedankt! Hoera en zoek het lekker maar zelf uit met je AOW en pensioen.
Ja en als het al niet lekker loopt in het huwelijk en hij zijn volwassen zoon als klap op de vuurpijl ook nog weer inhuizig krijgt.
Sorry maar als ik 65+ ben wil ik géén peuters of pubers en al helemaal geen inwonende volwassen kinderen meer die kritiek leveren op alles en nog wat. Dat je moeder daar totaal anders over denkt vind ik, voor jou, ook iets om over na te denken.
Een huwelijk zou een samenspel moeten zijn. En daar zijn ze samen bijgeweest.
Maar goed, sterkte ermee Traincha2Ja, dat snap ik allemaal Milo en zoals het daar gaat, zou ik het ook niet willen, maar hoe ik het zelf zou doen is niet aan de orde. Feiten zijn: mijn vader is een alcoholist, mijn moeder heeft er genoeg van - wie weet wat zich de afgelopen jaren allemaal heeft afgespeeld, en mijn broer is weer thuis komen wonen - tot ergernis van mijn vader- maar mijn moeder wil pertinent niet dat ie de deur uit gaat zolang ie zijn opleiding niet heeft afgemaakt. En ik had zelf ook al bedacht dat ie zich heel veel van zijn pensioen had voorgesteld, maar dat het tot nu toe een grote teleurstelling is. Ik denk zelfs dat mijn moeder mijn broer wil thuishouden, zodat ze toch nog iemand bij zich heeft die zich niet de hele dag met drank bezighoudt.
zondag 21 december 2008 om 09:25
Ik had een moeder die een alcoholist was. Ik gebruik verleden tijd niet omdat ze er nu vanaf is, maar omdat ze er aan is overleden. Toen ik merkte dat dat ze een alcoholist geworden was ben ik accuut met school gestopt, ik had geen sociaal leven meer en sloot mij op in het huis met haar. Ik was bij haar 24/7. Ik heb met haar gesproken, ik heb geprobeerd haar te laten zien dat er mensen zijn die van haar houden, ik heb haar alcohol geprobeerd weg te gooien, ik heb haar zelfs een keer gefilmt toen ze dronken was (ze werd altijd erg aggresief, en praatte over en met collega's van haar die overleden waren) in de hoop dat ze zich zo zou schrikken wanneer ze de beelden zag dat ze zichzelf zou willen veranderen. Ik heb dit 2.5 jaar gedaan, tot haar dood.
Ik wil hier niet de hoop mee ontnemen van mensen die hier nog steeds mee kampen, maar wil wel zeggen dat mensen die niet geholpen willen worden dat ook niet toelaten, ongeacht hoeveel moeite je er in steekt. Het is het meest machteloze gevoel, ik weet het, maar je kan alleen maar praten met hem, er laten zien dat je er bent voor hem en van hem houdt. En daarna hopen dat die redenen genoeg zullen zijn voor hem om ermee te stoppen....
Ik wil hier niet de hoop mee ontnemen van mensen die hier nog steeds mee kampen, maar wil wel zeggen dat mensen die niet geholpen willen worden dat ook niet toelaten, ongeacht hoeveel moeite je er in steekt. Het is het meest machteloze gevoel, ik weet het, maar je kan alleen maar praten met hem, er laten zien dat je er bent voor hem en van hem houdt. En daarna hopen dat die redenen genoeg zullen zijn voor hem om ermee te stoppen....
zondag 21 december 2008 om 13:35
quote:soimmoody schreef op 21 december 2008 @ 09:25:
Ik had een moeder die een alcoholist was. Ik gebruik verleden tijd niet omdat ze er nu vanaf is, maar omdat ze er aan is overleden. Toen ik merkte dat dat ze een alcoholist geworden was ben ik accuut met school gestopt, ik had geen sociaal leven meer en sloot mij op in het huis met haar. Ik was bij haar 24/7. Ik heb met haar gesproken, ik heb geprobeerd haar te laten zien dat er mensen zijn die van haar houden, ik heb haar alcohol geprobeerd weg te gooien, ik heb haar zelfs een keer gefilmt toen ze dronken was (ze werd altijd erg aggresief, en praatte over en met collega's van haar die overleden waren) in de hoop dat ze zich zo zou schrikken wanneer ze de beelden zag dat ze zichzelf zou willen veranderen. Ik heb dit 2.5 jaar gedaan, tot haar dood.
Ik wil hier niet de hoop mee ontnemen van mensen die hier nog steeds mee kampen, maar wil wel zeggen dat mensen die niet geholpen willen worden dat ook niet toelaten, ongeacht hoeveel moeite je er in steekt. Het is het meest machteloze gevoel, ik weet het, maar je kan alleen maar praten met hem, er laten zien dat je er bent voor hem en van hem houdt. En daarna hopen dat die redenen genoeg zullen zijn voor hem om ermee te stoppen....
@ Dubio: ik heb uiteindelijk niet voor mijzelf een hulpverlener gebeld, maar ondertussen wel mijn moeder gesproken. Ik heb mijn moeder verteld dat ik me zorgen maak over het alcoholgebruik en dat ik het rot vind dat het zo gaat tussen haar en mijn vader. Mijn moeder kon zich dat ook wel voorstellen, maar heeft heel duidelijk aangegeven dat het 'haar pakkie-an' (zoals ze dat zelf aangaf) was en dat ik het niet mijn probleem moest maken. Daarom heb ik uiteindelijk niet gebeld. Ik heb haar nog wel een folder meegegeven over hoe om te gaan met een drinker in huis, waar heel veel nuttige informatie in stond, en gevraagd of ze daar belang bij had. Dat wilde ze dan wel doorlezen. Daar stond ook een telefoonnummer bij. Voor mijn gevoel is dit het enige wat we konden doen en is de rest nu aan mijn vader.
Ik had een moeder die een alcoholist was. Ik gebruik verleden tijd niet omdat ze er nu vanaf is, maar omdat ze er aan is overleden. Toen ik merkte dat dat ze een alcoholist geworden was ben ik accuut met school gestopt, ik had geen sociaal leven meer en sloot mij op in het huis met haar. Ik was bij haar 24/7. Ik heb met haar gesproken, ik heb geprobeerd haar te laten zien dat er mensen zijn die van haar houden, ik heb haar alcohol geprobeerd weg te gooien, ik heb haar zelfs een keer gefilmt toen ze dronken was (ze werd altijd erg aggresief, en praatte over en met collega's van haar die overleden waren) in de hoop dat ze zich zo zou schrikken wanneer ze de beelden zag dat ze zichzelf zou willen veranderen. Ik heb dit 2.5 jaar gedaan, tot haar dood.
Ik wil hier niet de hoop mee ontnemen van mensen die hier nog steeds mee kampen, maar wil wel zeggen dat mensen die niet geholpen willen worden dat ook niet toelaten, ongeacht hoeveel moeite je er in steekt. Het is het meest machteloze gevoel, ik weet het, maar je kan alleen maar praten met hem, er laten zien dat je er bent voor hem en van hem houdt. En daarna hopen dat die redenen genoeg zullen zijn voor hem om ermee te stoppen....
@ Dubio: ik heb uiteindelijk niet voor mijzelf een hulpverlener gebeld, maar ondertussen wel mijn moeder gesproken. Ik heb mijn moeder verteld dat ik me zorgen maak over het alcoholgebruik en dat ik het rot vind dat het zo gaat tussen haar en mijn vader. Mijn moeder kon zich dat ook wel voorstellen, maar heeft heel duidelijk aangegeven dat het 'haar pakkie-an' (zoals ze dat zelf aangaf) was en dat ik het niet mijn probleem moest maken. Daarom heb ik uiteindelijk niet gebeld. Ik heb haar nog wel een folder meegegeven over hoe om te gaan met een drinker in huis, waar heel veel nuttige informatie in stond, en gevraagd of ze daar belang bij had. Dat wilde ze dan wel doorlezen. Daar stond ook een telefoonnummer bij. Voor mijn gevoel is dit het enige wat we konden doen en is de rest nu aan mijn vader.
