Relaties
alle pijlers
mijn vader is een alcoholist aan het worden
maandag 15 december 2008 om 10:10
Ik heb lang getwijfeld, maar ik open er toch een topic over in de hoop dat er mensen zijn die in een vergelijkbare situatie zitten. Het gaat over mijn vader. Mijn vader is altijd al een moeilijke en gesloten man geweest. Hij denkt ook heel negatief (vb: ik doe secretaresseopleiding, reactie vader 'veel te hoog gegrepen en zo zijn er wel meer voorbeelden). Sinds ie met pensioen is neemt zijn alcoholconsumptie extreme vormen aan. Ik had (naief als ik was) afgelopen donderdag een fles jenever gehaald (was toevallig bij hem). Ben ik zaterdag bij mijn ouders, blijkt die fles al leeg te zijn. Hij zit om tien uur 's morgens al aan het bier en dat gaat zo'n beetje de hele dag door. Hij klaagt over een droge mond 's morgens en ik zie zijn handen trillen. Mijn ouders hebben nu mijn broer (25) in huis omdat mijn broer, na 4 jaar varen, weer naar school gaat. Daar zit mijn vader heel erg mee, hij vindt dat mijn broer de deur uit moet, terwijl mijn moeder vindt dat ie, zolang ie nog niet klaar is met leren (duurt ongeveer 2 jaar) thuis moet blijven omdat ze bang is dat ie het in zijn eentje niet redt. Mijn broer is ook niet een van de makkelijksten. Het is dus regelmatig ruzie in de keet omdat mijn vader iets heeft gezegd wat mijn broer niet bevalt. Ondertussen is mijn moeder helemaal klaar met het gedrag van mijn vader; hij praat nergens over, wil niks en heeft ook nergens zin in. Ze wil dus bij hem weg. Moet erbij zeggen dat mijn moeder ook altijd op mijn vader aan het katten is. Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar toch vreet het aan me. Mijn ouders zijn bijna 39 jaar getrouwd. Waarom kunnen die mensen niet normaal met elkaar onder 1 dak wonen en waarom wordt er niet gepraat. Vooral dat laatste schijnt enorm moeilijk te zijn
(ik wilde het ook even van me afschrijven)
(ik wilde het ook even van me afschrijven)
maandag 15 december 2008 om 11:45
Traincha, ook van mij een dikke
Mijn moeder was alcoholiste tot aan haar dood, ik herken hier veel van wat intertijd gebeurde. Dubiootje, ik wilde dat ik jouw verhaal indertijd had gelezen ..... Wat je schrijft is allemaal zo waar, je 'stappenplan' is zó helder en zó waar! Ieder familielid die een alcoholist in de familie heeft zou jouw relaas uit moeten printen en iedere dag minstens 10 keer lezen.
De enige die een drankprobleem kan doen stoppen is de drinker zelf en niemand anders. En drinkers zijn een genie in ontkennen, verdoezelen, redenen bedenken waarom ze drinken en verstoppen van drank.
Mijn moeder was alcoholiste tot aan haar dood, ik herken hier veel van wat intertijd gebeurde. Dubiootje, ik wilde dat ik jouw verhaal indertijd had gelezen ..... Wat je schrijft is allemaal zo waar, je 'stappenplan' is zó helder en zó waar! Ieder familielid die een alcoholist in de familie heeft zou jouw relaas uit moeten printen en iedere dag minstens 10 keer lezen.
De enige die een drankprobleem kan doen stoppen is de drinker zelf en niemand anders. En drinkers zijn een genie in ontkennen, verdoezelen, redenen bedenken waarom ze drinken en verstoppen van drank.
maandag 15 december 2008 om 11:53
Julus, een alcoholverslaafde dwingen hulp te zoeken werkt helaas niet. Was het maar zo makkelijk. Hij moet echt zelf inzien dat hij een probleem heeft. Vaak is daar een eye-opener voor nodig, een dieptepunt of een ongeluk waardoor de verslaafde plotseling inziet waar hij mee bezig is. Het kan ook helpen als de omgeving ophoudt met het gedrag te accepteren en de gevolgen op te lossen. Maar dat is geen garantie.
De externe omstandigheden of de aanleiding voor het drinken worden pas relevant als de drinker hulp gaat zoeken.
Traincha, als je erop gaat letten, zul je zien dat het leven van je vader vooral draait om drinken. Alles draait erom genoeg voorraad en gelegenheid te hebben. Als je daaraan gaat tornen (door zijn voorraad te doen verdwijnen bijv.) zie je hoe wanhopig en kwaad hij dan zal worden. Maar waarschijnlijk is dat in zijn ogen niet omdat hij verslaafd is, maar omdat hij het 'gewoon lekker vindt' en 'geen klein kind is' dat je de drank moet verstoppen. Hij is dan kwaad op jullie, niet op zichzelf dat hij niet zonder drank kan. Zo werkt het helaas vaak. Dus ik weet niet of dat een eye-opener zal zijn.
De externe omstandigheden of de aanleiding voor het drinken worden pas relevant als de drinker hulp gaat zoeken.
Traincha, als je erop gaat letten, zul je zien dat het leven van je vader vooral draait om drinken. Alles draait erom genoeg voorraad en gelegenheid te hebben. Als je daaraan gaat tornen (door zijn voorraad te doen verdwijnen bijv.) zie je hoe wanhopig en kwaad hij dan zal worden. Maar waarschijnlijk is dat in zijn ogen niet omdat hij verslaafd is, maar omdat hij het 'gewoon lekker vindt' en 'geen klein kind is' dat je de drank moet verstoppen. Hij is dan kwaad op jullie, niet op zichzelf dat hij niet zonder drank kan. Zo werkt het helaas vaak. Dus ik weet niet of dat een eye-opener zal zijn.
Ga in therapie!
maandag 15 december 2008 om 12:10
Dubiootje, met 'eye opener' bedoelde ik meer dat ik nu bepaalde dingen kan plaatsen, die ik eerst niet zag, zoals het geen zin hebben om op visite te gaan omdat je daar niet kunt drinken. Het rare is dat mijn broer en mijn moeder mijn vader juist wel aanspreken op zijn drinkgedrag, maar dat dat inderdaad op een verwijtende manier gebeurt.
maandag 15 december 2008 om 12:18
quote:Julus schreef op 15 december 2008 @ 11:38:
Jouw vader heeft gewerkt, dus het lijkt er een beetje op alsof dit zich (extra) heeft ontwikkeld nadat hij met pensioen ging?
Dan is het probleem wellicht minder hardnekkig en dus nog op te lossen?Ja dat klopt. Nadat ie met pensioen is gegaan (ongeveer 2 jaar geleden) is zijn alcoholconsumptie toegenomen. Ik zit me te bedenken, misschien moet ik eerst maar met mijn zus praten. We kunnen dit toch moeilijk blijven ontkennen?
Jouw vader heeft gewerkt, dus het lijkt er een beetje op alsof dit zich (extra) heeft ontwikkeld nadat hij met pensioen ging?
Dan is het probleem wellicht minder hardnekkig en dus nog op te lossen?Ja dat klopt. Nadat ie met pensioen is gegaan (ongeveer 2 jaar geleden) is zijn alcoholconsumptie toegenomen. Ik zit me te bedenken, misschien moet ik eerst maar met mijn zus praten. We kunnen dit toch moeilijk blijven ontkennen?
maandag 15 december 2008 om 12:23
maandag 15 december 2008 om 12:28
Bij de huisarts kon hij natuurlijk mooi weer spelen .....
Ik zou inderdaad - zoals Dubiootje al aangaf - met je broer, zus en moeder om de tafel gaan zitten. Samen concluderen dat hij een alcoholist is, samen op één lijn gaan zitten en hem er dan mee confronteren dat hij een alcoholist is en dat hij er wat aan moet doen. Meer smaken zijn er niet, geen arts overigens die hier iets mee kan. Een alcoholist die zelf ontkent dat er een probleem is, kan niet geholpen worden. Hij moet echt zélf tot de conclusie komen dat het niet langer zo gaat, dat hij dan zijn vrouw en kinderen gaat verliezen, omdat jullie niet langer je leven wilt laten beinvloeden door zijn drankgebruik.
Ik zou inderdaad - zoals Dubiootje al aangaf - met je broer, zus en moeder om de tafel gaan zitten. Samen concluderen dat hij een alcoholist is, samen op één lijn gaan zitten en hem er dan mee confronteren dat hij een alcoholist is en dat hij er wat aan moet doen. Meer smaken zijn er niet, geen arts overigens die hier iets mee kan. Een alcoholist die zelf ontkent dat er een probleem is, kan niet geholpen worden. Hij moet echt zélf tot de conclusie komen dat het niet langer zo gaat, dat hij dan zijn vrouw en kinderen gaat verliezen, omdat jullie niet langer je leven wilt laten beinvloeden door zijn drankgebruik.
maandag 15 december 2008 om 12:49
quote:Joyce48 schreef op 15 december 2008 @ 12:28:
Bij de huisarts kon hij natuurlijk mooi weer spelen .....
Ik zou inderdaad - zoals Dubiootje al aangaf - met je broer, zus en moeder om de tafel gaan zitten. Samen concluderen dat hij een alcoholist is, samen op één lijn gaan zitten en hem er dan mee confronteren dat hij een alcoholist is en dat hij er wat aan moet doen. Meer smaken zijn er niet, geen arts overigens die hier iets mee kan. Een alcoholist die zelf ontkent dat er een probleem is, kan niet geholpen worden. Hij moet echt zélf tot de conclusie komen dat het niet langer zo gaat, dat hij dan zijn vrouw en kinderen gaat verliezen, omdat jullie niet langer je leven wilt laten beinvloeden door zijn drankgebruik.
Ik ben inderdaad bang dat dat het enige is wat we kunnen doen. Nu maar hopen dat broer, zus en moeder er ook zo over denken. Kan nog een leuke kerst worden....
Bij de huisarts kon hij natuurlijk mooi weer spelen .....
Ik zou inderdaad - zoals Dubiootje al aangaf - met je broer, zus en moeder om de tafel gaan zitten. Samen concluderen dat hij een alcoholist is, samen op één lijn gaan zitten en hem er dan mee confronteren dat hij een alcoholist is en dat hij er wat aan moet doen. Meer smaken zijn er niet, geen arts overigens die hier iets mee kan. Een alcoholist die zelf ontkent dat er een probleem is, kan niet geholpen worden. Hij moet echt zélf tot de conclusie komen dat het niet langer zo gaat, dat hij dan zijn vrouw en kinderen gaat verliezen, omdat jullie niet langer je leven wilt laten beinvloeden door zijn drankgebruik.
Ik ben inderdaad bang dat dat het enige is wat we kunnen doen. Nu maar hopen dat broer, zus en moeder er ook zo over denken. Kan nog een leuke kerst worden....
maandag 15 december 2008 om 12:58
quote:absoluteEinstein schreef op 15 december 2008 @ 10:43:
Wat ik wel weet is, dat ik er niets aan kan doen. Hij gaat niet meer veranderen. Het wordt alleen maar erger. En dat is naar, want het is alsof je naar een kettingbotsing staat te kijken. Je ziet het gebeuren, maar je kan er niets aan doen.
Het enige advies, dat ik je kan geven is, laat het los.
Ik ben altijd bang dat ik ook zo ga worden. Dat houdt mij dan weer bezig.
Ik wilde eerst niet reageren maar ik lees in deze post zoveel herkenning....Mijn vader begon ook altijd vroeg met bier (op dagen dat ie niet werkte) zo tegen 12 uur. Per dag dat ie vrij was, een kratje bier....De kettingbotsing hier was er één met een fatale afloop, hij is inmiddels al ruim twee jaar dood. Maar wat me treft hier op het topic is dat het allemaal dezelfde soort mannen zijn.....geen praters, stugge mannen, etc.
En je laatste twee zinnen AbsoluteEinstein...daar worstel ik momenteel ook best wel mee...Ik drink ook teveel, maar wil het in het nieuwe jaar (jaja, goed voornemen ) beperken tot een paar glazen in het weekend.
Wat ik wel weet is, dat ik er niets aan kan doen. Hij gaat niet meer veranderen. Het wordt alleen maar erger. En dat is naar, want het is alsof je naar een kettingbotsing staat te kijken. Je ziet het gebeuren, maar je kan er niets aan doen.
Het enige advies, dat ik je kan geven is, laat het los.
Ik ben altijd bang dat ik ook zo ga worden. Dat houdt mij dan weer bezig.
Ik wilde eerst niet reageren maar ik lees in deze post zoveel herkenning....Mijn vader begon ook altijd vroeg met bier (op dagen dat ie niet werkte) zo tegen 12 uur. Per dag dat ie vrij was, een kratje bier....De kettingbotsing hier was er één met een fatale afloop, hij is inmiddels al ruim twee jaar dood. Maar wat me treft hier op het topic is dat het allemaal dezelfde soort mannen zijn.....geen praters, stugge mannen, etc.
En je laatste twee zinnen AbsoluteEinstein...daar worstel ik momenteel ook best wel mee...Ik drink ook teveel, maar wil het in het nieuwe jaar (jaja, goed voornemen ) beperken tot een paar glazen in het weekend.
maandag 15 december 2008 om 13:00
Ik bedoelde niet dat de ha de oplossing zou hebben. Hooguit dat hij zou kunnen helpen met een vervolgtraject mocht Traincha's vader idd inzien dat hij een probleem heeft. Maar zo klinkt het niet.
Poeh moeilijk. Wat moet je ermee? Ik hoop dat hem niet-verwijtend confronteren met de realiteit gaat helpen Traincha. Ik zal voor je duimen.
Poeh moeilijk. Wat moet je ermee? Ik hoop dat hem niet-verwijtend confronteren met de realiteit gaat helpen Traincha. Ik zal voor je duimen.
maandag 15 december 2008 om 13:09
quote:traincha2 schreef op 15 december 2008 @ 12:49:
Ik ben inderdaad bang dat dat het enige is wat we kunnen doen. Nu maar hopen dat broer, zus en moeder er ook zo over denken. Kan nog een leuke kerst worden.... Ik begreep dat je moeder deze situatie ook allang zat is, en je broer heeft waarschijnlijk ook wel een en ander door dus wellicht is het wel een opluchting (in ieder geval voor je moeder) als jij erover begint. Misschien voelt zij zich wel heel erg eenzaam in haar strijd tegen de alcohol, wie weet wat het voor haar een opluchting is als ze merkt dat jullie vierkant achter haar staan.
En dan ..... een zwaar gesprek, dat is zeker, maar - al vallen er harde woorden - het is ook een positief gesprek: jullie moeten als één front staan, jullie moeten gezamenlijk je vader laten weten dat het moet stoppen, dat HIJ moet stoppen.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, en dat is bij alcoholisten al helemaal zo: zo lang jullie (je moeder?) het voor hem mogelijk blijven maken dat zijn leventje voortsuddert zoals het nu doet, kan hij blijven drinken. Dat moet stoppen, om hem duidelijk te maken dat het jullie ernst is. Je moeder heeft ook recht op een beetje gezellig leven, is het niet met hem, dan is het maar zonder hem.
Ik ben inderdaad bang dat dat het enige is wat we kunnen doen. Nu maar hopen dat broer, zus en moeder er ook zo over denken. Kan nog een leuke kerst worden.... Ik begreep dat je moeder deze situatie ook allang zat is, en je broer heeft waarschijnlijk ook wel een en ander door dus wellicht is het wel een opluchting (in ieder geval voor je moeder) als jij erover begint. Misschien voelt zij zich wel heel erg eenzaam in haar strijd tegen de alcohol, wie weet wat het voor haar een opluchting is als ze merkt dat jullie vierkant achter haar staan.
En dan ..... een zwaar gesprek, dat is zeker, maar - al vallen er harde woorden - het is ook een positief gesprek: jullie moeten als één front staan, jullie moeten gezamenlijk je vader laten weten dat het moet stoppen, dat HIJ moet stoppen.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, en dat is bij alcoholisten al helemaal zo: zo lang jullie (je moeder?) het voor hem mogelijk blijven maken dat zijn leventje voortsuddert zoals het nu doet, kan hij blijven drinken. Dat moet stoppen, om hem duidelijk te maken dat het jullie ernst is. Je moeder heeft ook recht op een beetje gezellig leven, is het niet met hem, dan is het maar zonder hem.
maandag 15 december 2008 om 13:12
Traincha, wat ik van schoonmoeder zie, is dat zij anderen niet lastig wil vallen met haar en haar gevoel. Ze wil niet "teveel" zijn, is ook een enorme binnenvetter want heeft geleerd niet over je gevoelens te spreken. Als je met pensioen gaat heb je zeeen van tijd om te piekeren, om stil te staan bij je gevoelens. Als je niet happy bent en daarover niet wilt/durft te spreken, dan is het niet zo gek dat hij juist na zijn pensioen meer is gaan drinken. Overigens is er nu nog enige "controle", doordat je moeder en broer er ook zijn. Hij zal zich nu beperkt voelen en zou meer drinken als hij alleen zou zijn. In die zin is het een geruststelling dat hij niet alleen woont, maar het houdt tegelijkertijd een ander probleem in stand. Denk dus dat er idd gepraat moet gaan worden, maar vraag me af of het een oplossing zou zijn als je moeder weg zou gaan. Voor haar misschien beter, voor hem juist niet..
maandag 15 december 2008 om 13:14
Traincha,
Wat een ontzettende moeilijke situatie voor je en ik vind het heel goed van je dat je het hier op het forum durft te delen. Ook ik heb net als Sarah Scott het van heel dichtbij meegemaakt en helaas is dat ook niet goed afgelopen. Daarom hoop ik voor je dat je je moeder, broer en zus (en misschien je vader?) van de ernst van de situatie kan doordringen. Het probleem met alcohol is dat het een sociaal geaccepteerde drugs is. Daardoor ziet misschien niet iedereen hoe gevaarlijk een alcoholverslaving is. Wanneer je vader iedere dag aan de heroïne was, had er allang iemand van de familie aan de bel getrokken.
Denk je dat je moeder en broer en zus er net als jij de ernst van inzien? Het lijkt me een goed idee om het eerst met een persoon te bespreken waar je het goed mee kan vinden. Bijvoorbeeld je zus waar je het al over had.
Ik wens je enorm veel sterkte en hoop dat in ieder geval je met je familie op een lijn kunt komen.
Wat een ontzettende moeilijke situatie voor je en ik vind het heel goed van je dat je het hier op het forum durft te delen. Ook ik heb net als Sarah Scott het van heel dichtbij meegemaakt en helaas is dat ook niet goed afgelopen. Daarom hoop ik voor je dat je je moeder, broer en zus (en misschien je vader?) van de ernst van de situatie kan doordringen. Het probleem met alcohol is dat het een sociaal geaccepteerde drugs is. Daardoor ziet misschien niet iedereen hoe gevaarlijk een alcoholverslaving is. Wanneer je vader iedere dag aan de heroïne was, had er allang iemand van de familie aan de bel getrokken.
Denk je dat je moeder en broer en zus er net als jij de ernst van inzien? Het lijkt me een goed idee om het eerst met een persoon te bespreken waar je het goed mee kan vinden. Bijvoorbeeld je zus waar je het al over had.
Ik wens je enorm veel sterkte en hoop dat in ieder geval je met je familie op een lijn kunt komen.
maandag 15 december 2008 om 13:16
quote:Feliciaatje schreef op 15 december 2008 @ 13:00:
Ik bedoelde niet dat de ha de oplossing zou hebben. Hooguit dat hij zou kunnen helpen met een vervolgtraject mocht Traincha's vader idd inzien dat hij een probleem heeft. Maar zo klinkt het niet.
Poeh moeilijk. Wat moet je ermee? Ik hoop dat hem niet-verwijtend confronteren met de realiteit gaat helpen Traincha. Ik zal voor je duimen.Snap ik, Feliciaatje en inderdaad: wat moet je ermee? Ik zou het wel willen loslaten (net wat Absoluteistein ook zegt), want tja: het is een volwassen vent, maar ja.......t blijft wel mijn vader.
Ik bedoelde niet dat de ha de oplossing zou hebben. Hooguit dat hij zou kunnen helpen met een vervolgtraject mocht Traincha's vader idd inzien dat hij een probleem heeft. Maar zo klinkt het niet.
Poeh moeilijk. Wat moet je ermee? Ik hoop dat hem niet-verwijtend confronteren met de realiteit gaat helpen Traincha. Ik zal voor je duimen.Snap ik, Feliciaatje en inderdaad: wat moet je ermee? Ik zou het wel willen loslaten (net wat Absoluteistein ook zegt), want tja: het is een volwassen vent, maar ja.......t blijft wel mijn vader.
maandag 15 december 2008 om 13:20
quote:traincha2 schreef op 15 december 2008 @ 13:16:
Ik zou het wel willen loslaten (net wat Absoluteistein ook zegt), want tja: het is een volwassen vent, maar ja.......t blijft wel mijn vader.En dat maakt het juist zo moeilijk .... je gunt je vader een goed leven, alleen is zijn idee van een goed leven niet het jouwe. Als je ziet dat hij zijn leven weggooit en daarmee ook het leven van je moeder moeilijk maakt, dan doet dat ongelooflijk pijn. Je wilt respect hebben voor hem, maar dat is zo moeilijk als de alcohol ertussen zit.
Ik zou het wel willen loslaten (net wat Absoluteistein ook zegt), want tja: het is een volwassen vent, maar ja.......t blijft wel mijn vader.En dat maakt het juist zo moeilijk .... je gunt je vader een goed leven, alleen is zijn idee van een goed leven niet het jouwe. Als je ziet dat hij zijn leven weggooit en daarmee ook het leven van je moeder moeilijk maakt, dan doet dat ongelooflijk pijn. Je wilt respect hebben voor hem, maar dat is zo moeilijk als de alcohol ertussen zit.
maandag 15 december 2008 om 13:22
Snap ik heel goed Traincha. Mijn stiefzus liep tegen hetzelfde aan. Mijn vader is uiteindelijk bij haar weggegaan, grotendeels hierom. Hij kon het niet meer aan. Terwijl hij wel veel van haar hield.
Mijn stiefmoeder is een paar jaar later overleden hieraan, problemen met de lever en een aantal andere dingen veroorzaakt door drankmisbruik. Echt zo verdrietig. Maar mijn stiefzus heeft haar ook niet losgelaten in die jaren en haar later begeleid bij haar stervensproces.
Mijn stiefmoeder is een paar jaar later overleden hieraan, problemen met de lever en een aantal andere dingen veroorzaakt door drankmisbruik. Echt zo verdrietig. Maar mijn stiefzus heeft haar ook niet losgelaten in die jaren en haar later begeleid bij haar stervensproces.
maandag 15 december 2008 om 13:25
quote:LunaBlue schreef op 15 december 2008 @ 13:14:
Traincha,
Wat een ontzettende moeilijke situatie voor je en ik vind het heel goed van je dat je het hier op het forum durft te delen. Ook ik heb net als Sarah Scott het van heel dichtbij meegemaakt en helaas is dat ook niet goed afgelopen. Daarom hoop ik voor je dat je je moeder, broer en zus (en misschien je vader?) van de ernst van de situatie kan doordringen. Het probleem met alcohol is dat het een sociaal geaccepteerde drugs is. Daardoor ziet misschien niet iedereen hoe gevaarlijk een alcoholverslaving is. Wanneer je vader iedere dag aan de heroïne was, had er allang iemand van de familie aan de bel getrokken.
Denk je dat je moeder en broer en zus er net als jij de ernst van inzien? Het lijkt me een goed idee om het eerst met een persoon te bespreken waar je het goed mee kan vinden. Bijvoorbeeld je zus waar je het al over had.
Ik wens je enorm veel sterkte en hoop dat in ieder geval je met je familie op een lijn kunt komen.Het was zo'n typisch familiegeheim waar niemand altijd echt openlijk over durfde te praten. Er werden altijd wel grapjes gemaakt over het drankmisbruik van mijn vader en ik vond ook altijd wel dat ie veel dronk, maar toen ik afgelopen zaterdag hoorde dat de jenever op was, ben ik echt wel geschrokken. Die fles had ik donderdag gehaald! Binnen 2 dagen een hele fles jenever leeg....Ik had het er gisteren nog met mijn moeder over, maar het enige wat zij zegt is 'en wat kan ik er aan doen'? Ik denk dat ik inderdaad mijn zus maar eens ga benaderen. Ik maak me nu echt wel zorgen. Ook omdat mijn moeder nu aangegeven heeft 'er verder geen zin meer in te hebben'.
Traincha,
Wat een ontzettende moeilijke situatie voor je en ik vind het heel goed van je dat je het hier op het forum durft te delen. Ook ik heb net als Sarah Scott het van heel dichtbij meegemaakt en helaas is dat ook niet goed afgelopen. Daarom hoop ik voor je dat je je moeder, broer en zus (en misschien je vader?) van de ernst van de situatie kan doordringen. Het probleem met alcohol is dat het een sociaal geaccepteerde drugs is. Daardoor ziet misschien niet iedereen hoe gevaarlijk een alcoholverslaving is. Wanneer je vader iedere dag aan de heroïne was, had er allang iemand van de familie aan de bel getrokken.
Denk je dat je moeder en broer en zus er net als jij de ernst van inzien? Het lijkt me een goed idee om het eerst met een persoon te bespreken waar je het goed mee kan vinden. Bijvoorbeeld je zus waar je het al over had.
Ik wens je enorm veel sterkte en hoop dat in ieder geval je met je familie op een lijn kunt komen.Het was zo'n typisch familiegeheim waar niemand altijd echt openlijk over durfde te praten. Er werden altijd wel grapjes gemaakt over het drankmisbruik van mijn vader en ik vond ook altijd wel dat ie veel dronk, maar toen ik afgelopen zaterdag hoorde dat de jenever op was, ben ik echt wel geschrokken. Die fles had ik donderdag gehaald! Binnen 2 dagen een hele fles jenever leeg....Ik had het er gisteren nog met mijn moeder over, maar het enige wat zij zegt is 'en wat kan ik er aan doen'? Ik denk dat ik inderdaad mijn zus maar eens ga benaderen. Ik maak me nu echt wel zorgen. Ook omdat mijn moeder nu aangegeven heeft 'er verder geen zin meer in te hebben'.
maandag 15 december 2008 om 14:06
quote:traincha2 schreef op 15 december 2008 @ 12:10:
Dubiootje, met 'eye opener' bedoelde ik meer dat ik nu bepaalde dingen kan plaatsen, die ik eerst niet zag, zoals het geen zin hebben om op visite te gaan omdat je daar niet kunt drinken. Het rare is dat mijn broer en mijn moeder mijn vader juist wel aanspreken op zijn drinkgedrag, maar dat dat inderdaad op een verwijtende manier gebeurt.Ja, ik snap het, ik drukte me niet zo handig uit, zie ik nu. Ik snap dat het voor jou een eye-opener is om bepaald gedrag te kunnen plaatsen. Ik had het tegelijkertijd ook over een andere eye-opener, namelijk hetgeen wat de alcoholist doet inzien dat hij een probleem heeft. Je kan daarbij misschien tot op zekere hoogte helpen, maar helaas heb je die eye-opener niet in de hand. Die van jezelf echter wel: als je inziet wat er gaande is, kun je ook kiezen welke rol je daar wel en niet in wil spelen.
Dubiootje, met 'eye opener' bedoelde ik meer dat ik nu bepaalde dingen kan plaatsen, die ik eerst niet zag, zoals het geen zin hebben om op visite te gaan omdat je daar niet kunt drinken. Het rare is dat mijn broer en mijn moeder mijn vader juist wel aanspreken op zijn drinkgedrag, maar dat dat inderdaad op een verwijtende manier gebeurt.Ja, ik snap het, ik drukte me niet zo handig uit, zie ik nu. Ik snap dat het voor jou een eye-opener is om bepaald gedrag te kunnen plaatsen. Ik had het tegelijkertijd ook over een andere eye-opener, namelijk hetgeen wat de alcoholist doet inzien dat hij een probleem heeft. Je kan daarbij misschien tot op zekere hoogte helpen, maar helaas heb je die eye-opener niet in de hand. Die van jezelf echter wel: als je inziet wat er gaande is, kun je ook kiezen welke rol je daar wel en niet in wil spelen.
Ga in therapie!
maandag 15 december 2008 om 14:26
Moeilijk Traincha. Ik denk dat je inderdaad moet proberen de rest van de familie eerst op één lijn te krijgen. Door strategisch te bedenken met wie je het eerst gaat praten en wie vervolgens met wie praat. En hoe je erover praat. Je moeder heeft er geen zin meer in. Heel begrijpelijk na 39 jaar huwelijk, waarvan wie weet hoeveel jaren met een alcoholist. Daar word je wel murw van.
Toch heeft je moeder er ook baat bij dat dit open wordt gegooid. Zij wil ongetwijfeld ook duidelijkheid over de richting die zij aan haar leven gaat geven. Als je vader met zijn probleem wordt geconfronteerd, kan zij op basis van zijn reactie besluiten hoe ze verder wil. Het lijkt me ook belangrijk dat jullie, als kinderen, aangeven dat jullie haar op alle mogelijke manieren zullen steunen bij het besluit dat ze neemt. Ze zal zich in haar huwelijk vast erg eenzaam voelen.
Ik zou in jouw situatie, denk ik, eerst eens gaan praten met mensen die (professioneel) ervaring hebben met dit soort situaties. Het is veel makkelijker om het verkeerd aan te pakken dan goed, vermoed ik zo. Je kunt beter goed beslagen ten ijs komen, zodat je weet welke fouten je moet vermijden. Er staat veel op het spel, dus een goede voorbereiding is niet overbodig.
Wat betreft de 'confrontatie' van je vader, denk ik dat je die ook goed moet voorbereiden met je familie. Misschien is het ook geen goed idee dat gesprek direct en famille te voeren; hij kan dat ervaren als een collectieve aanval.
Je moet je voorstellen dat je vader zijn leven vult met drank. Drank vervult een enorm belangrijke functie in zijn leven. Jullie gaan hem vertellen dat hij dat het raam uit moet gooien. Hij heeft van hem uit bezien niets te winnen en alles te verliezen. Het is dus belangrijk om hem te laten voelen dat jullie hem in die strijd willen steunen en proberen aan te geven wat ervoor in de plaats komt. En ook, op zachte manier, wat hij dreigt te verliezen als hij zo doorgaat. Dat jullie het niet aan kunnen zien hoe hij zichzelf de vernieling in werkt en daar niet meer aan mee zullen werken. Dus dat er sowieso een verandering komt die niet positief voor hem is.
Ik weet dat het erg moeilijk is, maar probeer hem niet te (ver)oordelend te benaderen. Het zal voor hem heel moeilijk zijn toe te geven dat hij een alcoholprobleem heeft. Hij zal zich waarschijnlijk erg schamen, juist tegenover jullie. Als hij merkt dat jullie hem niet veroordelen, maar dat toegeven van zijn probleem juist jullie respect zal opleveren, wordt het voor hem minder afschrikwekkend het te erkennen.
Kort gezegd moet je er bij het gesprek vanuit gaan dat het hem winst moet opleveren om te erkennen dat hij een probleem heeft, niet om het te ontkennen.
Toch heeft je moeder er ook baat bij dat dit open wordt gegooid. Zij wil ongetwijfeld ook duidelijkheid over de richting die zij aan haar leven gaat geven. Als je vader met zijn probleem wordt geconfronteerd, kan zij op basis van zijn reactie besluiten hoe ze verder wil. Het lijkt me ook belangrijk dat jullie, als kinderen, aangeven dat jullie haar op alle mogelijke manieren zullen steunen bij het besluit dat ze neemt. Ze zal zich in haar huwelijk vast erg eenzaam voelen.
Ik zou in jouw situatie, denk ik, eerst eens gaan praten met mensen die (professioneel) ervaring hebben met dit soort situaties. Het is veel makkelijker om het verkeerd aan te pakken dan goed, vermoed ik zo. Je kunt beter goed beslagen ten ijs komen, zodat je weet welke fouten je moet vermijden. Er staat veel op het spel, dus een goede voorbereiding is niet overbodig.
Wat betreft de 'confrontatie' van je vader, denk ik dat je die ook goed moet voorbereiden met je familie. Misschien is het ook geen goed idee dat gesprek direct en famille te voeren; hij kan dat ervaren als een collectieve aanval.
Je moet je voorstellen dat je vader zijn leven vult met drank. Drank vervult een enorm belangrijke functie in zijn leven. Jullie gaan hem vertellen dat hij dat het raam uit moet gooien. Hij heeft van hem uit bezien niets te winnen en alles te verliezen. Het is dus belangrijk om hem te laten voelen dat jullie hem in die strijd willen steunen en proberen aan te geven wat ervoor in de plaats komt. En ook, op zachte manier, wat hij dreigt te verliezen als hij zo doorgaat. Dat jullie het niet aan kunnen zien hoe hij zichzelf de vernieling in werkt en daar niet meer aan mee zullen werken. Dus dat er sowieso een verandering komt die niet positief voor hem is.
Ik weet dat het erg moeilijk is, maar probeer hem niet te (ver)oordelend te benaderen. Het zal voor hem heel moeilijk zijn toe te geven dat hij een alcoholprobleem heeft. Hij zal zich waarschijnlijk erg schamen, juist tegenover jullie. Als hij merkt dat jullie hem niet veroordelen, maar dat toegeven van zijn probleem juist jullie respect zal opleveren, wordt het voor hem minder afschrikwekkend het te erkennen.
Kort gezegd moet je er bij het gesprek vanuit gaan dat het hem winst moet opleveren om te erkennen dat hij een probleem heeft, niet om het te ontkennen.
Ga in therapie!
maandag 15 december 2008 om 14:30
Nog een toevoeging: ik zou ook meteen met een concrete eerste stap komen, liefst één waarbij een van jullie hem kan begeleiden. Bijvoorbeeld een gesprek met de huisarts. Waarbij je aangeeft dat hij niets moet, geen heel traject in hoeft te gaan, niet hoeft te stoppen met drinken. Alleen naar de huisarts.
Ga in therapie!
maandag 15 december 2008 om 14:40
TO,
Herken veel in jouw verhaal in mijn thuissituatie terug!
Alleen, mijn moeder is net zo gesloten als mijn vader.
Communiceren kunnen zij niet met elkaar, alleen tegen mij over elkaar!
Ik ben naar een paragnost gegaan om inzicht te krijgen in het hele verhaal en om te leren wat ik ermee aanmoest.
1 ding staat mij nog bij. Hoewel mensen gesloten zijn, hebben ze gevoel. Alleen de 1 kan het uiten, de ander sluit zich er volkomen voor af. Wil als het ware niet eens iets voelen!
Wat voor jou heel belangrijk is, en zeker niet makkelijk: Blijf denken dat het hun leven is, waar zij iets van moeten maken. Als je moeder het moeilijk vindt om met je vader ergens over te praten, dan is zij degene die iets moet ondernemen en niet jij! Zij hebben ooit voor elkaar gekozen en jij bent erbij gekomen. Zij moeten er iets van maken, en leuk is het niet om toe te kijken in een situatie die zo verdrietig is.
Ik zeg steeds tegen mijzelf: Ik wil niet in een situatie meegesleurd worden die anderen hebben gecreëerd!
Ik zou voor jezelf naar een vertrouwenspersoon gaan. Probeer het om een plaatsje te geven met behulp van iemand. En ga eens na wat leer jij van je ouders, of wat heb je tot nu toe geleerd? Allemaal dingen die jou kunnen helpen om met dit gevoel van onmacht om te gaan!
Als je ouders gaan scheiden, lost dat in die zin niets op dat je vader zal blijven drinken en schelden en wat hij nu ook allemaal doet. En je moeder zal het zich misschien gaan aantrekken.
Sterkte ermee
Knuffel
Herken veel in jouw verhaal in mijn thuissituatie terug!
Alleen, mijn moeder is net zo gesloten als mijn vader.
Communiceren kunnen zij niet met elkaar, alleen tegen mij over elkaar!
Ik ben naar een paragnost gegaan om inzicht te krijgen in het hele verhaal en om te leren wat ik ermee aanmoest.
1 ding staat mij nog bij. Hoewel mensen gesloten zijn, hebben ze gevoel. Alleen de 1 kan het uiten, de ander sluit zich er volkomen voor af. Wil als het ware niet eens iets voelen!
Wat voor jou heel belangrijk is, en zeker niet makkelijk: Blijf denken dat het hun leven is, waar zij iets van moeten maken. Als je moeder het moeilijk vindt om met je vader ergens over te praten, dan is zij degene die iets moet ondernemen en niet jij! Zij hebben ooit voor elkaar gekozen en jij bent erbij gekomen. Zij moeten er iets van maken, en leuk is het niet om toe te kijken in een situatie die zo verdrietig is.
Ik zeg steeds tegen mijzelf: Ik wil niet in een situatie meegesleurd worden die anderen hebben gecreëerd!
Ik zou voor jezelf naar een vertrouwenspersoon gaan. Probeer het om een plaatsje te geven met behulp van iemand. En ga eens na wat leer jij van je ouders, of wat heb je tot nu toe geleerd? Allemaal dingen die jou kunnen helpen om met dit gevoel van onmacht om te gaan!
Als je ouders gaan scheiden, lost dat in die zin niets op dat je vader zal blijven drinken en schelden en wat hij nu ook allemaal doet. En je moeder zal het zich misschien gaan aantrekken.
Sterkte ermee
Knuffel
maandag 15 december 2008 om 14:42
Pffff.......inderdaad heel moeilijk. Ik heb wel heel veel aan jouw tips dubiootje. Ik heb net mijn zus gesproken (over de telefoon, want ze woont wat verder weg) en maar haar besproken dat we onze ouders tijdens de kerst eerst gaan observeren, hoe ze zich gedragen en ook hoe ze zich ten opzichte van elkaar gedragen en dat we daarna een plan gaan maken. Zij heeft aangegeven het heel moeilijk te vinden om hem aan te spreken op zijn gedrag, maar vindt ook dat het zo niet langer kan.
maandag 15 december 2008 om 14:46
quote:muisje_ME schreef op 15 december 2008 @ 14:40:
TO,
Herken veel in jouw verhaal in mijn thuissituatie terug!
Alleen, mijn moeder is net zo gesloten als mijn vader.
Communiceren kunnen zij niet met elkaar, alleen tegen mij over elkaar!
Ik ben naar een paragnost gegaan om inzicht te krijgen in het hele verhaal en om te leren wat ik ermee aanmoest.
1 ding staat mij nog bij. Hoewel mensen gesloten zijn, hebben ze gevoel. Alleen de 1 kan het uiten, de ander sluit zich er volkomen voor af. Wil als het ware niet eens iets voelen!
Wat voor jou heel belangrijk is, en zeker niet makkelijk: Blijf denken dat het hun leven is, waar zij iets van moeten maken. Als je moeder het moeilijk vindt om met je vader ergens over te praten, dan is zij degene die iets moet ondernemen en niet jij! Zij hebben ooit voor elkaar gekozen en jij bent erbij gekomen. Zij moeten er iets van maken, en leuk is het niet om toe te kijken in een situatie die zo verdrietig is.
Ik zeg steeds tegen mijzelf: Ik wil niet in een situatie meegesleurd worden die anderen hebben gecreëerd!
Ik zou voor jezelf naar een vertrouwenspersoon gaan. Probeer het om een plaatsje te geven met behulp van iemand. En ga eens na wat leer jij van je ouders, of wat heb je tot nu toe geleerd? Allemaal dingen die jou kunnen helpen om met dit gevoel van onmacht om te gaan!
Als je ouders gaan scheiden, lost dat in die zin niets op dat je vader zal blijven drinken en schelden en wat hij nu ook allemaal doet. En je moeder zal het zich misschien gaan aantrekken.
Sterkte ermee
Knuffel
Dit is niet helemaal waar
Het was net andersom; ik was er ineens en toen moesten ze wel voor elkaar kiezen (om toch nog eventjes te relativeren)
Evenzogoed bedankt voor je steun. Ik ben wel heel verbaasd hoeveel mensen alcoholisme treft. Als ik alleen al naar dit topic kijk hoeveel reacties daarop komen. Het lijkt wel alsof iedere familie wel iemand heeft die teveel drinkt.
TO,
Herken veel in jouw verhaal in mijn thuissituatie terug!
Alleen, mijn moeder is net zo gesloten als mijn vader.
Communiceren kunnen zij niet met elkaar, alleen tegen mij over elkaar!
Ik ben naar een paragnost gegaan om inzicht te krijgen in het hele verhaal en om te leren wat ik ermee aanmoest.
1 ding staat mij nog bij. Hoewel mensen gesloten zijn, hebben ze gevoel. Alleen de 1 kan het uiten, de ander sluit zich er volkomen voor af. Wil als het ware niet eens iets voelen!
Wat voor jou heel belangrijk is, en zeker niet makkelijk: Blijf denken dat het hun leven is, waar zij iets van moeten maken. Als je moeder het moeilijk vindt om met je vader ergens over te praten, dan is zij degene die iets moet ondernemen en niet jij! Zij hebben ooit voor elkaar gekozen en jij bent erbij gekomen. Zij moeten er iets van maken, en leuk is het niet om toe te kijken in een situatie die zo verdrietig is.
Ik zeg steeds tegen mijzelf: Ik wil niet in een situatie meegesleurd worden die anderen hebben gecreëerd!
Ik zou voor jezelf naar een vertrouwenspersoon gaan. Probeer het om een plaatsje te geven met behulp van iemand. En ga eens na wat leer jij van je ouders, of wat heb je tot nu toe geleerd? Allemaal dingen die jou kunnen helpen om met dit gevoel van onmacht om te gaan!
Als je ouders gaan scheiden, lost dat in die zin niets op dat je vader zal blijven drinken en schelden en wat hij nu ook allemaal doet. En je moeder zal het zich misschien gaan aantrekken.
Sterkte ermee
Knuffel
Dit is niet helemaal waar
Het was net andersom; ik was er ineens en toen moesten ze wel voor elkaar kiezen (om toch nog eventjes te relativeren)
Evenzogoed bedankt voor je steun. Ik ben wel heel verbaasd hoeveel mensen alcoholisme treft. Als ik alleen al naar dit topic kijk hoeveel reacties daarop komen. Het lijkt wel alsof iedere familie wel iemand heeft die teveel drinkt.
dinsdag 16 december 2008 om 10:32
Traincha, dat is misschien wel een fijn idee hè, dat je niet de enige bent? Niet dat je het anderen gunt, maar je voelt je in elk geval niet zo'n uitzondering. Er rust een taboe op alcoholisme, maar feitelijk is het net zo gewoon als alcohol.
Wat vind je van de suggestie om met een vertrouwenspersoon te gaan praten?
Over je laatste opmerking: misschien trek ik het te ver door, maar het onderbewustzijn doet soms gekke dingen. Pas ervoor op dat je niet stiekem vindt dat jij ergens een rol speelt in zijn drankprobleem. Want je vader is met je moeder getrouwd omdat jij onderweg was, en hij geeft (misschien) je moeder de schuld van zijn drinken, enz. enz. Rationeel weet je wel dat dit niet klopt, maar soms kan een dieper gevoel je toch belemmeren om kordaat op te treden tegen je vader.
Ik zou in elk geval de tijd nemen tot jullie het gevoel hebben klaar te zijn voor het gesprek. Dit is voor jullie ook een proces: het besef dat je vader alcoholist is roept van allerlei gevoelens in jullie op. Misschien is het beter die gevoelens een beetje te laten bedaren voor jullie gaan praten, zodat die een open gesprek niet in de weg staan. Probeer ook niet te denken in termen als aanspreken op zijn gedrag of hem confronteren. Daar zit namelijk al een verwijtende toon in. Als je ervan uitgaat dat je uit liefde en bezorgdheid met hem gaat praten en wilt dat het beter met hem gaat, zal het gesprek waarschijnlijk effectiever zijn.
Wat vind je van de suggestie om met een vertrouwenspersoon te gaan praten?
Over je laatste opmerking: misschien trek ik het te ver door, maar het onderbewustzijn doet soms gekke dingen. Pas ervoor op dat je niet stiekem vindt dat jij ergens een rol speelt in zijn drankprobleem. Want je vader is met je moeder getrouwd omdat jij onderweg was, en hij geeft (misschien) je moeder de schuld van zijn drinken, enz. enz. Rationeel weet je wel dat dit niet klopt, maar soms kan een dieper gevoel je toch belemmeren om kordaat op te treden tegen je vader.
Ik zou in elk geval de tijd nemen tot jullie het gevoel hebben klaar te zijn voor het gesprek. Dit is voor jullie ook een proces: het besef dat je vader alcoholist is roept van allerlei gevoelens in jullie op. Misschien is het beter die gevoelens een beetje te laten bedaren voor jullie gaan praten, zodat die een open gesprek niet in de weg staan. Probeer ook niet te denken in termen als aanspreken op zijn gedrag of hem confronteren. Daar zit namelijk al een verwijtende toon in. Als je ervan uitgaat dat je uit liefde en bezorgdheid met hem gaat praten en wilt dat het beter met hem gaat, zal het gesprek waarschijnlijk effectiever zijn.
Ga in therapie!
