Relaties
alle pijlers
wederom een schoonouder topic - advies graag
maandag 22 december 2008 om 20:32
Hallo allemaal,
Al enige malen heb ik hier mijn verhaal gedaan over mijn schoonouders en de relatie tussen mijn man, mij en hen. In het kort de voorgeschiedenis. Mijn schoonvader kon tijdens ons huwelijk in mei niet van mijn beste vriendinnetje afblijven, zij hebben daarna er bewust voor gekozen om hier niet met ons over te praten (overigens wel met anderen) en net te doen alsof er niets aan de hand was. De relatie werd hier steeds koeler door en iedere deur die wij een klein beetje open probeerde te zetten, werd door hun net zo hard weer dicht geschopt. Zij doen alsof wij hen het grootste onrecht van de hele wereld hebben aangedaan. Terwijl het in mijn ogen precies andersom is.
Nu gaat het eigenlijk al lang niet meer over wat er is gebeurd op ons trouwen. Sterker nog, de grapjes worden er al over gemaakt onderling en ook mijn vriendin kan er weer om lachen. Maar het loopt voor geen meter tussen mijn schoonouders en ons. Ik verwijt hun eigenlijk dat ze geen excuus hebben aangeboden en net doen of er niets gebeurd is.
Mijn schoonmoeder verwijt mij heel wat. De beslissing mijn schoonvader niet meer te zoenen is daar ook niet in goede aarde gevallen. Mijn schoonmoeder vind dat ik hun zoon bij hun weg houd, terwijl het omgekeerde waar is. Ik probeer zo veel mogelijk te stimuleren om hem toch contact met zijn ouders te houden. Ondanks dat hij ze ook wel een beetje zat is. Dit een beetje in een notendop, er is nog meer gebeurd, maar is allemaal te langdradig en te miniem om op te schrijven, ondanks dat het wel onderhuids behoorlijk aan het broeden is.
Nu is er het volgende gebeurd. Wij hebben niets met hun besproken over de kerst, vooral omdat we er nu niet echt op zitten te wachten om deze dagen met hun door te brengen. Maar ook om te kijken wat hun reactie en/of actie zou zijn. Deze was dus nul.
Tot aan gisterenmiddag. Mijn schoonmoeder belde ons op, gewoon om een praatje te maken en vraagt aan mijn man wat onze plannen met kerst zijn. Man verteld deze en zij verteld de hare. Daarna kwam de vraag of oma ons niet gebeld had om ons uit te nodigen met de kerst. Ons antwoord hierop was dus nee.
Ze zit dus glashard tegen ons te liegen. Natuurlijk weet zij dat oma ons niet gebeld heeft en wij zijn blijkbaar gewoon niet welkom.
Voor mij is het nu genoeg. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ik mijn man enorm in de steek laat en er alleen voor laat staan, zijn mijn banden met mijn schoonouders nu kapot. Ik kan het niet meer opbrengen om met die mensen in 1 ruimte te moeten zijn. Ik heb ook uitgesproken dat ze hier in principe niet welkom zijn in huis, mits ik niet thuis ben. En dus ook niet onaangekondigd hier naar binnen kunnen komen. Mijn man respecteert dit en begrijpt het als geen ander. Ik weet ook dat dit nu mijn gevoel is, welke door emotie gevormd is. En deze kan natuurlijk altijd veranderen.
Maar mijn vraag aan jullie is het volgende. Wat moet ik nu doen? Moet ik dit mijn schoonouders dit laten weten, zo ja in welke vorm dan. Vinden jullie dat ik mij aanstel? Of moet ik toch meer mijn eigen gevoel wegcijferen en onvoorwaardelijk achter mijn man gaan staan?
Ik hoor het graag.
Liefs Barbabella
p.s. excuus voor het langer verhaal
Al enige malen heb ik hier mijn verhaal gedaan over mijn schoonouders en de relatie tussen mijn man, mij en hen. In het kort de voorgeschiedenis. Mijn schoonvader kon tijdens ons huwelijk in mei niet van mijn beste vriendinnetje afblijven, zij hebben daarna er bewust voor gekozen om hier niet met ons over te praten (overigens wel met anderen) en net te doen alsof er niets aan de hand was. De relatie werd hier steeds koeler door en iedere deur die wij een klein beetje open probeerde te zetten, werd door hun net zo hard weer dicht geschopt. Zij doen alsof wij hen het grootste onrecht van de hele wereld hebben aangedaan. Terwijl het in mijn ogen precies andersom is.
Nu gaat het eigenlijk al lang niet meer over wat er is gebeurd op ons trouwen. Sterker nog, de grapjes worden er al over gemaakt onderling en ook mijn vriendin kan er weer om lachen. Maar het loopt voor geen meter tussen mijn schoonouders en ons. Ik verwijt hun eigenlijk dat ze geen excuus hebben aangeboden en net doen of er niets gebeurd is.
Mijn schoonmoeder verwijt mij heel wat. De beslissing mijn schoonvader niet meer te zoenen is daar ook niet in goede aarde gevallen. Mijn schoonmoeder vind dat ik hun zoon bij hun weg houd, terwijl het omgekeerde waar is. Ik probeer zo veel mogelijk te stimuleren om hem toch contact met zijn ouders te houden. Ondanks dat hij ze ook wel een beetje zat is. Dit een beetje in een notendop, er is nog meer gebeurd, maar is allemaal te langdradig en te miniem om op te schrijven, ondanks dat het wel onderhuids behoorlijk aan het broeden is.
Nu is er het volgende gebeurd. Wij hebben niets met hun besproken over de kerst, vooral omdat we er nu niet echt op zitten te wachten om deze dagen met hun door te brengen. Maar ook om te kijken wat hun reactie en/of actie zou zijn. Deze was dus nul.
Tot aan gisterenmiddag. Mijn schoonmoeder belde ons op, gewoon om een praatje te maken en vraagt aan mijn man wat onze plannen met kerst zijn. Man verteld deze en zij verteld de hare. Daarna kwam de vraag of oma ons niet gebeld had om ons uit te nodigen met de kerst. Ons antwoord hierop was dus nee.
Ze zit dus glashard tegen ons te liegen. Natuurlijk weet zij dat oma ons niet gebeld heeft en wij zijn blijkbaar gewoon niet welkom.
Voor mij is het nu genoeg. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ik mijn man enorm in de steek laat en er alleen voor laat staan, zijn mijn banden met mijn schoonouders nu kapot. Ik kan het niet meer opbrengen om met die mensen in 1 ruimte te moeten zijn. Ik heb ook uitgesproken dat ze hier in principe niet welkom zijn in huis, mits ik niet thuis ben. En dus ook niet onaangekondigd hier naar binnen kunnen komen. Mijn man respecteert dit en begrijpt het als geen ander. Ik weet ook dat dit nu mijn gevoel is, welke door emotie gevormd is. En deze kan natuurlijk altijd veranderen.
Maar mijn vraag aan jullie is het volgende. Wat moet ik nu doen? Moet ik dit mijn schoonouders dit laten weten, zo ja in welke vorm dan. Vinden jullie dat ik mij aanstel? Of moet ik toch meer mijn eigen gevoel wegcijferen en onvoorwaardelijk achter mijn man gaan staan?
Ik hoor het graag.
Liefs Barbabella
p.s. excuus voor het langer verhaal
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 20:40
quote:Natuurlijk weet zij dat oma ons niet gebeld heeft en wij zijn blijkbaar gewoon niet welkom.Wat is dan je probleem? Jij wil toch ook helemaal niet naar hen, dus wees blij dat zij jullie blijkbaar ook niet willen hebben. Als ze aan de telefoon hadden gehangen met je móet komen, dan was 't ook niet goed.
maandag 22 december 2008 om 20:42
jemig meid wat een verhaal...
Ook ik heb de band met mijn schoonouders verbroken..
Al jaren laat mijn schoonmoeder duidelijk merken dat mijn kinderen uit mijn eerste huwelijk NIET bij haar familie hoort..
Pas geleden is mijn oudste dochter uit mijn eerste huwelijk bevallen van een prachtige tweeling en vol trots stuurde ze een foto naar haar "oma"....
die mij vervolgens opbelde met de vraag wat ze der mee moest.
Toen ze in november hun 50 jarige bruiloft vierde was mijn man ik en onze twee kinderen we welkom maar de kinderen uit mijn eerste huwelijk niet...
Dit was voor ons duidelijk de grens zowel mijn man als ik hebben de band verbroken..
Mijn man heeft haar duidelijk gemaakt dat ze ZIJN GEZIN moet accepteren of anders zonder hem verder moet...
Meid wat je ook besluit zorg dat je er wel samen achterstaat anders krijg je problemen in de relatie en geloof me dat heb je der ook niet voor over denk ik...
Sterkte en groetjes Leona
Ook ik heb de band met mijn schoonouders verbroken..
Al jaren laat mijn schoonmoeder duidelijk merken dat mijn kinderen uit mijn eerste huwelijk NIET bij haar familie hoort..
Pas geleden is mijn oudste dochter uit mijn eerste huwelijk bevallen van een prachtige tweeling en vol trots stuurde ze een foto naar haar "oma"....
die mij vervolgens opbelde met de vraag wat ze der mee moest.
Toen ze in november hun 50 jarige bruiloft vierde was mijn man ik en onze twee kinderen we welkom maar de kinderen uit mijn eerste huwelijk niet...
Dit was voor ons duidelijk de grens zowel mijn man als ik hebben de band verbroken..
Mijn man heeft haar duidelijk gemaakt dat ze ZIJN GEZIN moet accepteren of anders zonder hem verder moet...
Meid wat je ook besluit zorg dat je er wel samen achterstaat anders krijg je problemen in de relatie en geloof me dat heb je der ook niet voor over denk ik...
Sterkte en groetjes Leona
maandag 22 december 2008 om 20:45
Wat jij te vertellen hebt is toch aan dovemansoren gericht (kijk naar je ervaringen in het verleden). Dus je nu weer uitspreken heeft geen zin. Uit je woorden proef ik overigens dat je de strijd met ze wil aan gaan. Bedenk voordat je dat doet, dat het niets oplevert (spreek uit ervaring) maar beide partijen alleen maar nog meer frustreert. Don't let them get in your head. Dus zeg en doe voorlopig niks tot de rust in je hoofd is wedergekeerd en maak daarna een wijze en volwassen keuze.
maandag 22 december 2008 om 20:47
quote:Sensy12 schreef op 22 december 2008 @ 20:45:
Wat jij te vertellen hebt is toch aan dovemansoren gericht (kijk naar je ervaringen in het verleden). Dus je nu weer uitspreken heeft geen zin. Uit je woorden proef ik overigens dat je de strijd met ze wil aan gaan. Bedenk voordat je dat doet, dat het niets oplevert (spreek uit ervaring) maar beide partijen alleen maar nog meer frustreert. Don't let them get in your head. Dus zeg en doe voorlopig niks tot de rust in je hoofd is wedergekeerd en maak daarna een wijze en volwassen keuze.Inderdaad, ik wil ze graag even flink vertellen hoe ik over ze denk. Ondanks dat het geen zin heeft. Maar ondanks dat ik dat weet, heb ik het gevoel dat ze het moeten weten, anders blijven we leuk langs elkaar praten en daar heb ik geen zin in.
Wat jij te vertellen hebt is toch aan dovemansoren gericht (kijk naar je ervaringen in het verleden). Dus je nu weer uitspreken heeft geen zin. Uit je woorden proef ik overigens dat je de strijd met ze wil aan gaan. Bedenk voordat je dat doet, dat het niets oplevert (spreek uit ervaring) maar beide partijen alleen maar nog meer frustreert. Don't let them get in your head. Dus zeg en doe voorlopig niks tot de rust in je hoofd is wedergekeerd en maak daarna een wijze en volwassen keuze.Inderdaad, ik wil ze graag even flink vertellen hoe ik over ze denk. Ondanks dat het geen zin heeft. Maar ondanks dat ik dat weet, heb ik het gevoel dat ze het moeten weten, anders blijven we leuk langs elkaar praten en daar heb ik geen zin in.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 20:51
Nu is er het volgende gebeurd. Wij hebben niets met hun besproken over de kerst, vooral omdat we er nu niet echt op zitten te wachten om deze dagen met hun door te brengen. Maar ook om te kijken wat hun reactie en/of actie zou zijn. Deze was dus nul.
Tot aan gisterenmiddag. Mijn schoonmoeder belde ons op, gewoon om een praatje te maken en vraagt aan mijn man wat onze plannen met kerst zijn. Man verteld deze en zij verteld de hare. Daarna kwam de vraag of oma ons niet gebeld had om ons uit te nodigen met de kerst. Ons antwoord hierop was dus nee.
Ze zit dus glashard tegen ons te liegen. Natuurlijk weet zij dat oma ons niet gebeld heeft en wij zijn blijkbaar gewoon niet welkom.
Ik snap niet wat nu het probleem is. Hoezo zit ze glashard te liegen??
Ze vraagt of oma gebeld heeft, dat heeft oma niet, waarom zit zij dan te liegen?? Misschien gebruikt ze dit als (onhandige) opening om een gesprekje te starten over de kerst of weet ik veel.
Ik vraag ook wel eens bij iemand naar de bekende weg om een onderwerp aan te snijden.
Tot aan gisterenmiddag. Mijn schoonmoeder belde ons op, gewoon om een praatje te maken en vraagt aan mijn man wat onze plannen met kerst zijn. Man verteld deze en zij verteld de hare. Daarna kwam de vraag of oma ons niet gebeld had om ons uit te nodigen met de kerst. Ons antwoord hierop was dus nee.
Ze zit dus glashard tegen ons te liegen. Natuurlijk weet zij dat oma ons niet gebeld heeft en wij zijn blijkbaar gewoon niet welkom.
Ik snap niet wat nu het probleem is. Hoezo zit ze glashard te liegen??
Ze vraagt of oma gebeld heeft, dat heeft oma niet, waarom zit zij dan te liegen?? Misschien gebruikt ze dit als (onhandige) opening om een gesprekje te starten over de kerst of weet ik veel.
Ik vraag ook wel eens bij iemand naar de bekende weg om een onderwerp aan te snijden.
maandag 22 december 2008 om 20:51
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 22 december 2008 @ 20:47:
[...]
Inderdaad, ik wil ze graag even flink vertellen hoe ik over ze denk. Ondanks dat het geen zin heeft. Maar ondanks dat ik dat weet, heb ik het gevoel dat ze het moeten weten, anders blijven we leuk langs elkaar praten en daar heb ik geen zin in.Ik weet dat je dat wilt En het lucht even op maar daarna is er niets veranderd. Raas lekker uit maar als je ze confrontreert met hun gedrag, zorg ervoor dat je al flink wat boosheid van je hebt afgeschud. Alleen op die manier kun je een kalme en evenwichtige reactie geven op hun gedrag. Anders raak je je alleen maar nog meer verstrikt in de toch al 'hatelijke' communicatie.
[...]
Inderdaad, ik wil ze graag even flink vertellen hoe ik over ze denk. Ondanks dat het geen zin heeft. Maar ondanks dat ik dat weet, heb ik het gevoel dat ze het moeten weten, anders blijven we leuk langs elkaar praten en daar heb ik geen zin in.Ik weet dat je dat wilt En het lucht even op maar daarna is er niets veranderd. Raas lekker uit maar als je ze confrontreert met hun gedrag, zorg ervoor dat je al flink wat boosheid van je hebt afgeschud. Alleen op die manier kun je een kalme en evenwichtige reactie geven op hun gedrag. Anders raak je je alleen maar nog meer verstrikt in de toch al 'hatelijke' communicatie.
maandag 22 december 2008 om 20:53
Ik had geluk... mijn schoonmoeder schreef de brief met de mededeling dat geen contact meer wilde. We deden een vreugdedans. Later kwamen we er achter dat ze niet helemaal begreep wat geen contact hebben betekend. Dus kwam ze vragen om haar huissleutels die ze thuis had laten liggen. Prima het zijn haar sleutels. Beetje dom is dat ze ze weer terugbracht.
Later ging haar vriendje zeuren dat er nu niemand was om haar te begraven... tja toen heb ik een zeer vriendelijke brief geschreven met de mededeling dat er begrafenisondernemers zijn die je begraven.
Tja... uiteindelijk heb je niets aan mijn verhaal. Ik zou gewoon niet meer opkomen dagen. En je man kan natuurlijk ook gewoon tegen zijn ouders zeggen dat jij geen contact meer wilt.
Later ging haar vriendje zeuren dat er nu niemand was om haar te begraven... tja toen heb ik een zeer vriendelijke brief geschreven met de mededeling dat er begrafenisondernemers zijn die je begraven.
Tja... uiteindelijk heb je niets aan mijn verhaal. Ik zou gewoon niet meer opkomen dagen. En je man kan natuurlijk ook gewoon tegen zijn ouders zeggen dat jij geen contact meer wilt.
maandag 22 december 2008 om 20:54
Ik probeerde het een beetje duidelijk uit te leggen, maar vind het moeilijk.
Ze vraagt eerst aan ons wat onze plannen zijn, daarna verteld ze die van hun. Waarin ze dus verteld dat ze naar opa en oma gaan. Hierna vraagt ze pas of oma niet gebeld heeft en zegt dat we alsnog wel kunnen komen.
Het is moeilijk een telefoongesprek met iemand die jullie niet kennen over te brengen en daarna onze conclusie te laten begrijpen.
Ze vraagt eerst aan ons wat onze plannen zijn, daarna verteld ze die van hun. Waarin ze dus verteld dat ze naar opa en oma gaan. Hierna vraagt ze pas of oma niet gebeld heeft en zegt dat we alsnog wel kunnen komen.
Het is moeilijk een telefoongesprek met iemand die jullie niet kennen over te brengen en daarna onze conclusie te laten begrijpen.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 20:57
quote:Sensy12 schreef op 22 december 2008 @ 20:51:
[...]
Ik weet dat je dat wilt En het lucht even op maar daarna is er niets veranderd. Raas lekker uit maar als je ze confrontreert met hun gedrag, zorg ervoor dat je al flink wat boosheid van je hebt afgeschud. Alleen op die manier kun je een kalme en evenwichtige reactie geven op hun gedrag. Anders raak je je alleen maar nog meer verstrikt in de toch al 'hatelijke' communicatie.
Ik ben ook gisteren enorm over de zeik gegaan. Alleen jammer voor mijn man, het was tegen hem. Echt met trillende knieen en handen door het huis heen gebanjerd van kwaadheid.
Mijn man is er ook klaar mee en heeft geen behoefte meer om ze te zien. Zelf bellen zal hij niet meer doen en gesprekjes zullen over niets anders dan over het weer gaan.
Gelukkig zitten we dus wel op 1 lijn
[...]
Ik weet dat je dat wilt En het lucht even op maar daarna is er niets veranderd. Raas lekker uit maar als je ze confrontreert met hun gedrag, zorg ervoor dat je al flink wat boosheid van je hebt afgeschud. Alleen op die manier kun je een kalme en evenwichtige reactie geven op hun gedrag. Anders raak je je alleen maar nog meer verstrikt in de toch al 'hatelijke' communicatie.
Ik ben ook gisteren enorm over de zeik gegaan. Alleen jammer voor mijn man, het was tegen hem. Echt met trillende knieen en handen door het huis heen gebanjerd van kwaadheid.
Mijn man is er ook klaar mee en heeft geen behoefte meer om ze te zien. Zelf bellen zal hij niet meer doen en gesprekjes zullen over niets anders dan over het weer gaan.
Gelukkig zitten we dus wel op 1 lijn
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 20:59
quote:Flinterke schreef op 22 december 2008 @ 20:57:
Lang leve schoonouders
In plaats van een gesprek zou je een brief kunnen schrijven. Ik zou eerst de brief schrijven, dan de brief een paar dagen laten liggen, dan weer lezen, eventueel herschrijven en dan pas versturen.
Been there, thone that, got the t-shirt.
Heeft geen zin. Ik krijg dan of een mailtje terug met een enorm lange uitleg over een "nutteloos" stukje uit de tekst, of een telefoontje met verwijten.
Lang leve schoonouders
In plaats van een gesprek zou je een brief kunnen schrijven. Ik zou eerst de brief schrijven, dan de brief een paar dagen laten liggen, dan weer lezen, eventueel herschrijven en dan pas versturen.
Been there, thone that, got the t-shirt.
Heeft geen zin. Ik krijg dan of een mailtje terug met een enorm lange uitleg over een "nutteloos" stukje uit de tekst, of een telefoontje met verwijten.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:00
Gewoon de eer aan jezelf houden en zeggen dat je met kerst al andere plannen hebt en verder de relatie van jouw kant in ieder geval stopzetten. Als je man wel contact wil, prima, moet ie dat doen. Maar niemand kan jou dwingen om contact te houden. Je kunt het ze nog een keer op een rustige maar duidelijk manier uitleggen en het daar dan bij laten. Bellen ze, dan neem je niet op als je alleen thuis bent. Simpel.
maandag 22 december 2008 om 21:00
Ik begrijp de strekking wel, maar ik snap je conclusie dat ze glashard zit te liegen niet.
Wat je in je laatste post schrijft, komt het op mij eerlijk gezegd meer over als dat ze met de situatie geen raad weet en op die manier aan wil geven dat jullie welkom zijn bij opa en oma.
En inderdaad: ik ken haar niet en jullie wel; maar daar schuilt ook het gevaar in dat jullie al onmiddellijk een (negatieve) inkleuring geven aan een verhaal, terwijl dit misschien helemaal niet zo bedoeld is.
Je verhaal is heel erg emotioneel en dan is het moeilijk / onmogelijk dingen in de juiste proportie te zien.
Dus inderdaad: raas ergens anders uit!!
Sterkte!
Wat je in je laatste post schrijft, komt het op mij eerlijk gezegd meer over als dat ze met de situatie geen raad weet en op die manier aan wil geven dat jullie welkom zijn bij opa en oma.
En inderdaad: ik ken haar niet en jullie wel; maar daar schuilt ook het gevaar in dat jullie al onmiddellijk een (negatieve) inkleuring geven aan een verhaal, terwijl dit misschien helemaal niet zo bedoeld is.
Je verhaal is heel erg emotioneel en dan is het moeilijk / onmogelijk dingen in de juiste proportie te zien.
Dus inderdaad: raas ergens anders uit!!
Sterkte!
maandag 22 december 2008 om 21:04
Ja, het is een brok emotie die ik eigenlijk alleen bij mijn man kwijt kan, omdat hij het begrijpt. Maar ik kan ook niet helemaal "lekker doorrazen" omdat het wel zijn ouders zijn. Ik kan me voorstellen dat het voor jullie een lullig dingetje is om te lezen, idd, dan zeg je dat je andere plannen hebt en je gaat weer door. Maar zo simpel ligt het voor mij (ons) nu eenmaal niet. Ik vind het moeilijk om zomaar geen contact meer te hebben. Het liefste zou ik er naartoe rijden en gewoon met ze praten, maar daar hoef ik al helemaal niet op te rekenen. Dat kunnen ze niet. Ze zijn sociaal niet zo heel erg handig (en dat is heel vriendelijk gezegt).
Ik zou het zo graag laten weten, en inderdaad, tegen dovemans oren
Ik zou het zo graag laten weten, en inderdaad, tegen dovemans oren
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:04
Oke dit is het type bord voor de kop. Dan zou ik ze dus niet gaan vertellen hoe ik over ze denk. Het komt toch niet aan en is alleen maar verspilde energie. Als jullie geen contact meer met ze willen, zou ik dit wel kort en zakelijk mededelen.
Ik denk aan zoiets,
Naam schoonouders/ouders,
Naar aanleiding van de gebeurtenissen van de afgelopen tijd hebben wij besloten dat wij geen contact meer met jullie willen hebben.
Hieronder verstaan wij geen bezoekjes, mails, telefoontjes, sms-jes en brieven.
Bar_ba_belle mans naam,
Bar_ba_belle
Ik denk aan zoiets,
Naam schoonouders/ouders,
Naar aanleiding van de gebeurtenissen van de afgelopen tijd hebben wij besloten dat wij geen contact meer met jullie willen hebben.
Hieronder verstaan wij geen bezoekjes, mails, telefoontjes, sms-jes en brieven.
Bar_ba_belle mans naam,
Bar_ba_belle
maandag 22 december 2008 om 21:06
Neuh, laat het varen, het idee om jouw beslissing duidelijk te maken aan hen. Voor de lieve vrede zou ik contact zoveel mogelijk vermijden, en mocht het er zijn idd gesprekjes over het weer voeren.
Weet uit ervaring dat als schoonouders niet willen dat je doordringt, dat je dat dan ook never nooit lukt.
Bovenstaande is mijn manier om de sfeer oke te houden, en het werkt prima. No hard feelings, maar ook geen gesprekken meer.
Weet uit ervaring dat als schoonouders niet willen dat je doordringt, dat je dat dan ook never nooit lukt.
Bovenstaande is mijn manier om de sfeer oke te houden, en het werkt prima. No hard feelings, maar ook geen gesprekken meer.
maandag 22 december 2008 om 21:08
Vind 't wel zonde dat 'n dronkenmansactie van 'n kerel (schoonpa) die 'n lekkere meid aan d'r kont zit tijdens 'n feestje wel heel erg opgeblazen wordt door jullie. Ze had 'm gewoon 'n klap moeten geven dat ze daar niet van gediend was en daarmee klaar. Dat dit jullie voorheen wél goede relatie helemaal om zeep heeft geholpen zou ik eeuwig zonde vinden. Niet zozeer voor jou, 't zijn niet jouw ouders tenslotte, maar wel voor jouw man. Hij raakt zijn ouders op deze manier kwijt.
maandag 22 december 2008 om 21:10
Elninjoo, als je niets zinnigs toe te voegen hebt, dan kan je maar beter je mening voor je houden.
Het was namelijk geen dronkemans actie, ik schreef net al dat het hele voorval niet meer van belang is, maar wel hun gedrag hierna, Man raakt zijn ouders niet kwijt, ik beslis alleen dat ik ze niet meer wil zien, ik vraag dit niet aan mijn man ook zo te doen
Het was namelijk geen dronkemans actie, ik schreef net al dat het hele voorval niet meer van belang is, maar wel hun gedrag hierna, Man raakt zijn ouders niet kwijt, ik beslis alleen dat ik ze niet meer wil zien, ik vraag dit niet aan mijn man ook zo te doen
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:12
Dan was 't geen dronkenmansactie: big deal. Blijkbaar wel big deal als dat jullie verhouding geheel verstoord heeft. Mannen zijn varkens af en toe, zonde dat zo'n actie tot 'n breuk lijdt. En ook al verbiedt jij je man niets, het zal toch niet lekker voelen als je tussen 2 vuren zit omdat de mensen om wie je 't meest geeft, je ouders en je partner, elkaars bloed wel kunnen drinken.
maandag 22 december 2008 om 21:13
Bar_Ba_Bella, ik heb ook een tijdje geen contact meer met schoonouders gehad. Manlief ging wel. Uiteindelijk begreep schoonpa de reden en vond het prima dat ik niet kwam, schoonma snapt het nog steeds niet maar die zal het ook wel nooit kunnen snappen.Mijn man stond volledig achter me, en begreep mij ook. Nu staat het contact op een zeer laag pitje. Het is niet mijn favoriete bezigheid, en wij proberen het zoveel mogelijk te beperken.
maandag 22 december 2008 om 21:14
Lees nou is ff goed!
Daar gaat het nu gewoon ook niet meer om, het gaat wel om hun gedrag/reactie naar ons toe, alsof wij hun het grootste onrecht van de wereld hebben aangedaan, terwijl wij juist degene zijn die telkens geprobeerd hebben de deur open te zetten naar elkaar. Maar iedere keer kwamen we dan van een koude kermis terug.
Daar gaat het nu gewoon ook niet meer om, het gaat wel om hun gedrag/reactie naar ons toe, alsof wij hun het grootste onrecht van de wereld hebben aangedaan, terwijl wij juist degene zijn die telkens geprobeerd hebben de deur open te zetten naar elkaar. Maar iedere keer kwamen we dan van een koude kermis terug.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:14
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 22 december 2008 @ 21:04:
Ja, het is een brok emotie die ik eigenlijk alleen bij mijn man kwijt kan, omdat hij het begrijpt. Maar ik kan ook niet helemaal "lekker doorrazen" omdat het wel zijn ouders zijn. Ik kan me voorstellen dat het voor jullie een lullig dingetje is om te lezen, idd, dan zeg je dat je andere plannen hebt en je gaat weer door. Maar zo simpel ligt het voor mij (ons) nu eenmaal niet. Ik vind het moeilijk om zomaar geen contact meer te hebben. Het liefste zou ik er naartoe rijden en gewoon met ze praten, maar daar hoef ik al helemaal niet op te rekenen. Dat kunnen ze niet. Ze zijn sociaal niet zo heel erg handig (en dat is heel vriendelijk gezegt).
Ik zou het zo graag laten weten, en inderdaad, tegen dovemans orenAccepteren. That's all I can say.
Ja, het is een brok emotie die ik eigenlijk alleen bij mijn man kwijt kan, omdat hij het begrijpt. Maar ik kan ook niet helemaal "lekker doorrazen" omdat het wel zijn ouders zijn. Ik kan me voorstellen dat het voor jullie een lullig dingetje is om te lezen, idd, dan zeg je dat je andere plannen hebt en je gaat weer door. Maar zo simpel ligt het voor mij (ons) nu eenmaal niet. Ik vind het moeilijk om zomaar geen contact meer te hebben. Het liefste zou ik er naartoe rijden en gewoon met ze praten, maar daar hoef ik al helemaal niet op te rekenen. Dat kunnen ze niet. Ze zijn sociaal niet zo heel erg handig (en dat is heel vriendelijk gezegt).
Ik zou het zo graag laten weten, en inderdaad, tegen dovemans orenAccepteren. That's all I can say.
