Relaties
alle pijlers
Een kerstwens voor hen die niet (meer) bij ons zijn
dinsdag 23 december 2008 om 13:42
Lieve pap,
Het is bijna weer kerstmis, een tijd dat ik je mis, dat je hier zou moeten zijn en dat ik veel aan je denk.
Niet alleen werd ooit rond deze tijd twee keer zelf vader, ook werd je een opa met kerst.. Op eerste kerstochtend zal ik aan je denken hoe je als eerste naast mijn bed stond, met je kleindochter in je armen en tranen in je ogen. Je dacht dat het leven nu mooier zou worden maar dat werd het niet.
Nu ben je er niet meer, en iedere dag heb ik spijt dat ik je niet heb kunnen redden. Op eerste kerstdag zal ik net als vorig jaar de hele dag een kaarsje voor je branden.
Ik hoop dat je ergens riant op een lila wolk kerstengelen zal zitten te schilderen, terwijl je ziet dat alles goed gaat hier.
Zoals altijd heb ik echt geen idee waar je uithangt, maar ik hoop vanuit heel mijn hart dat jij ook gelukkig bent.
liefs
Het is bijna weer kerstmis, een tijd dat ik je mis, dat je hier zou moeten zijn en dat ik veel aan je denk.
Niet alleen werd ooit rond deze tijd twee keer zelf vader, ook werd je een opa met kerst.. Op eerste kerstochtend zal ik aan je denken hoe je als eerste naast mijn bed stond, met je kleindochter in je armen en tranen in je ogen. Je dacht dat het leven nu mooier zou worden maar dat werd het niet.
Nu ben je er niet meer, en iedere dag heb ik spijt dat ik je niet heb kunnen redden. Op eerste kerstdag zal ik net als vorig jaar de hele dag een kaarsje voor je branden.
Ik hoop dat je ergens riant op een lila wolk kerstengelen zal zitten te schilderen, terwijl je ziet dat alles goed gaat hier.
Zoals altijd heb ik echt geen idee waar je uithangt, maar ik hoop vanuit heel mijn hart dat jij ook gelukkig bent.
liefs
dinsdag 23 december 2008 om 15:34
Ik zit hier zo hard te huilen. Al dat verdriet bij jullie, bij vreemden. Alle woorden gericht aan papa's & mama's en vrienden en kinderen die er niet meer zijn... normaliter zou ik glimlachen en het krachtig vinden dat jullie dit zo doen. Nu ben ik net uit bad gekomen, in mijn pyjama in bed gekropen omdat ik me helemaal niet lekker voel. De kerstliedjes hoor ik ergens op de achtergrond, maar op de voorgrond word ik geconfronteerd met jullie verdriet.... en dat raakt me..
Heel veel sterkte allemaal.
Heel veel sterkte allemaal.
DTEEZ!
dinsdag 23 december 2008 om 15:39
Lieve oom,
afgelopen zaterdag kwam er plotseling een eind aan jouw leven.
Je zat te wachten op een operatie, waarna alles goed zou komen, we hadden allemaal zo gehoopt op een goede afloop, dat het afgesloten kon worden.
Nu moeten we het morgen, met jouw crematie, ineens heel anders afsluiten.
Hopelijk ben je nu op een veilige, mooie en vredige plek, en kijk je met ons mee, als we vrijdag met de hele familie aan de kersttafel zit.
We zullen je leuke verhalen missen... ook al hoorden we elk jaar dezelfde verhalen...
Liefs Thila
afgelopen zaterdag kwam er plotseling een eind aan jouw leven.
Je zat te wachten op een operatie, waarna alles goed zou komen, we hadden allemaal zo gehoopt op een goede afloop, dat het afgesloten kon worden.
Nu moeten we het morgen, met jouw crematie, ineens heel anders afsluiten.
Hopelijk ben je nu op een veilige, mooie en vredige plek, en kijk je met ons mee, als we vrijdag met de hele familie aan de kersttafel zit.
We zullen je leuke verhalen missen... ook al hoorden we elk jaar dezelfde verhalen...
Liefs Thila
dinsdag 23 december 2008 om 15:44
Lieve mama
De eerste kerst zonder jou. Het klinkt zo raar. Zo onwerkelijk ook nog steeds. in mijn omgeving komt het niet zo vaak meer ter sprake, vast omdat je 'al' 8 maanden overleden bent. Dat is wel jammer, want het leven voelt zo anders nu, nu jij, mijn mama, dood bent.
Het is niet zo dat ik niet geniet, sterker nog, ik kan nog steeds genieten van alle kleine of grote mooie dingen van het leven. Dus ja, misschien zien mensen het ook niet, dat ik best nog wel verdriet heb.
Het gekste is wel dat je al zo ver weg voelt mama. Dat het 'goed' voelt zo. En dat ik me daar soms zo schuldig over kan voelen, dat je zo weg voelt. Maar mama, ik vergeet je niet. Ik denk alleen zo vaak aan alle nieuwe handdoeken in jouw kast, handdoeken die er lagen om gebruikt te worden maar nooit gebruikt zijn. Handdoeken die voor 'later' waren maar ja, jouw later komt niet meer. Dus leer ik van je handdoeken en leef mijn leven. Geniet van alle moois om me heen. Leef en geniet.
De eerste kerst zonder jou. Het klinkt zo raar. Zo onwerkelijk ook nog steeds. in mijn omgeving komt het niet zo vaak meer ter sprake, vast omdat je 'al' 8 maanden overleden bent. Dat is wel jammer, want het leven voelt zo anders nu, nu jij, mijn mama, dood bent.
Het is niet zo dat ik niet geniet, sterker nog, ik kan nog steeds genieten van alle kleine of grote mooie dingen van het leven. Dus ja, misschien zien mensen het ook niet, dat ik best nog wel verdriet heb.
Het gekste is wel dat je al zo ver weg voelt mama. Dat het 'goed' voelt zo. En dat ik me daar soms zo schuldig over kan voelen, dat je zo weg voelt. Maar mama, ik vergeet je niet. Ik denk alleen zo vaak aan alle nieuwe handdoeken in jouw kast, handdoeken die er lagen om gebruikt te worden maar nooit gebruikt zijn. Handdoeken die voor 'later' waren maar ja, jouw later komt niet meer. Dus leer ik van je handdoeken en leef mijn leven. Geniet van alle moois om me heen. Leef en geniet.
dinsdag 23 december 2008 om 16:10
Voor mijn liefste vriendin. Je was zo mooi en jong en had nog zoveel om voor te leven. Ineens was je er niet meer. Het is waar dat verdriet slijt, de scherpe kantjes verdwijnen maar het wordt ook dieper. Nog iedere dag denk ik aan je en ik zou zo graag alle mooie dingen die ik nu meemaak nog steeds met je willen delen.
Je was de beste vriendin die een mens zich wensen kan.
Voor iedereen een , ik huil met jullie mee.
Je was de beste vriendin die een mens zich wensen kan.
Voor iedereen een , ik huil met jullie mee.
dinsdag 23 december 2008 om 16:49
Lieve mam,
De tweede kerst zonder jou. Twee jaar geleden was je er nog dus. Al wel ziek, maar we wisten nog niet wat je had.
Vorig jaar was het zwaar afzien met de feestdagen. Weken heb ik er tegenop gezien. Dus uiteindelijk viel het toen mee. Het afgelopen jaar hebben we weer een beetje evenwicht gevonden. Alle eerste keren zonder jou zijn nu geweest. En papa heeft je kook-kunsten goed afgekeken, die ontpopt zich tot ware keukenprins. Je zou trots zijn op hem!
Ik zou je nog zo graag even vasthouden en knuffelen. Maar dat gaat niet meer. Lieve mam, ook al ben je intussen al 16 maanden niet meer bij ons, ik mis je nog elke dag. Maar ben ook dankbaar voor alle goede tijden die we gehad hebben. En voor de laatste weken van je ziekbed, die intensief en heel bijzonder waren.
Dit jaar ga ik met iets meer vertrouwen de feestdagen in. We overleven ze wel. En jij bent er ook nog een beetje bij, want je zit diep van binnen.
kus, Nora
De tweede kerst zonder jou. Twee jaar geleden was je er nog dus. Al wel ziek, maar we wisten nog niet wat je had.
Vorig jaar was het zwaar afzien met de feestdagen. Weken heb ik er tegenop gezien. Dus uiteindelijk viel het toen mee. Het afgelopen jaar hebben we weer een beetje evenwicht gevonden. Alle eerste keren zonder jou zijn nu geweest. En papa heeft je kook-kunsten goed afgekeken, die ontpopt zich tot ware keukenprins. Je zou trots zijn op hem!
Ik zou je nog zo graag even vasthouden en knuffelen. Maar dat gaat niet meer. Lieve mam, ook al ben je intussen al 16 maanden niet meer bij ons, ik mis je nog elke dag. Maar ben ook dankbaar voor alle goede tijden die we gehad hebben. En voor de laatste weken van je ziekbed, die intensief en heel bijzonder waren.
Dit jaar ga ik met iets meer vertrouwen de feestdagen in. We overleven ze wel. En jij bent er ook nog een beetje bij, want je zit diep van binnen.
kus, Nora
dinsdag 23 december 2008 om 17:22
*ook brandende tranen aan deze kant van het beeldscherm*
Lieve pappa,
Wat zou alles anders zijn geweest als je nog geleefd had. Dan was ik Eerste Kerstdag bij jou langsgekomen... had je bami met saus en kip gemaakt. En waarschijnlijk met Oud & Nieuw je beroemde gehaktballen. Ik zou bij je zijn geweest ja, maar ik zou niet geweest zijn wie ik nu ben. Ik heb veel geleerd van je leven, maar ook van je ziekbed en je overlijden. Leef en geniet. Sta stil bij wie en wat er wérkelijk toe doet. Streef naar geluk, niet naar gelijk.
Damn pa, het is "al" 5 jaar geleden dat je stierf, maar geregeld is het ook "pas" 5 jaar. Ik woon in je huis, ik rij in je auto, maar ook al zou ik dat allemaal niet doen, de verbondenheid tussen jou en mij zal er altijd zijn. Bloed is dikker dan water zei je, en ik voeg er bij dezen aan toe: en liefde is sterker dan de dood.
Ik hou van je en ik zal je nooit vergeten. Op een dag zullen we elkaar terugzien, daar ben ik van overtuigd... Bewaar je een beetje whiskey voor me?
En doe mijn groeten aan Oma en Opa, en aan tante T. Ik hoop dat jullie het goed & gezellig hebben met elkaar. Maar, jou kennende, denk ik dat dat wel goed zit
Dikke knuffel,
Je dochter
P.S. Ik begrijp nu pas wat je bedoelde met dat je je eeuwig verantwoordelijk blijft voelen voor je kind, hoe oud hij of zij ook is. Want ook al ben ik "al" 28.... ik ben toch nog steeds gewoon je Muis. Xxxx
Lieve pappa,
Wat zou alles anders zijn geweest als je nog geleefd had. Dan was ik Eerste Kerstdag bij jou langsgekomen... had je bami met saus en kip gemaakt. En waarschijnlijk met Oud & Nieuw je beroemde gehaktballen. Ik zou bij je zijn geweest ja, maar ik zou niet geweest zijn wie ik nu ben. Ik heb veel geleerd van je leven, maar ook van je ziekbed en je overlijden. Leef en geniet. Sta stil bij wie en wat er wérkelijk toe doet. Streef naar geluk, niet naar gelijk.
Damn pa, het is "al" 5 jaar geleden dat je stierf, maar geregeld is het ook "pas" 5 jaar. Ik woon in je huis, ik rij in je auto, maar ook al zou ik dat allemaal niet doen, de verbondenheid tussen jou en mij zal er altijd zijn. Bloed is dikker dan water zei je, en ik voeg er bij dezen aan toe: en liefde is sterker dan de dood.
Ik hou van je en ik zal je nooit vergeten. Op een dag zullen we elkaar terugzien, daar ben ik van overtuigd... Bewaar je een beetje whiskey voor me?
En doe mijn groeten aan Oma en Opa, en aan tante T. Ik hoop dat jullie het goed & gezellig hebben met elkaar. Maar, jou kennende, denk ik dat dat wel goed zit
Dikke knuffel,
Je dochter
P.S. Ik begrijp nu pas wat je bedoelde met dat je je eeuwig verantwoordelijk blijft voelen voor je kind, hoe oud hij of zij ook is. Want ook al ben ik "al" 28.... ik ben toch nog steeds gewoon je Muis. Xxxx
dinsdag 23 december 2008 om 17:46
wat een mooi, ontroerend topic. Ook ik hou t niet droog. In november 2005 is heel plotseling mijn vader overleden. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, omdat ik toen nog in het buitenland woonde en de situatie niet zodanig ernstig was, dat ik naar Nederland moest komen. Was beter om paar dagen te wachten als ie t ziekenhuis weer uit mocht, maar hij is dat ziekenhuis niet meer levend uitgekomen.......ik woon sinds jaar weer in Nederland en wat zou dat hem gelukkig gemaakt hebben. Hij is nog steeds iedere minuut van de dag bij mij, voelt als een engeltje op mijn schouder...
Lieve Heit,
Nog steeds raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood
Ze zeggen dat het went
maar niemand zegt wanneer
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer
je dochter
Iedereen heel veel sterkte!
Lieve Heit,
Nog steeds raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood
Ze zeggen dat het went
maar niemand zegt wanneer
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer
je dochter
Iedereen heel veel sterkte!
dinsdag 23 december 2008 om 18:06
Lieve Marc,
Met de feestdagen was jij er altijd, heel trouw, nooit sloeg je een keertje over. Wij wel, heel soms, maar nu al 7 jaar meer. De leegte die jij achter hebt gelaten, kunnen wij niet vullen. Maar we kunnen er wel gewoon zijn. En dat doen we dus ook.
Ik mis je vaak en met kerst nog een beetje meer. Maar ik weet dat jij het goed hebt en dat je toch bij bent deze dagen hier.
Ik hou van je,
Je zusje
Met de feestdagen was jij er altijd, heel trouw, nooit sloeg je een keertje over. Wij wel, heel soms, maar nu al 7 jaar meer. De leegte die jij achter hebt gelaten, kunnen wij niet vullen. Maar we kunnen er wel gewoon zijn. En dat doen we dus ook.
Ik mis je vaak en met kerst nog een beetje meer. Maar ik weet dat jij het goed hebt en dat je toch bij bent deze dagen hier.
Ik hou van je,
Je zusje
dinsdag 23 december 2008 om 18:58
Oh.
Ik ben echt een schuimpje..... ik huil om iedere letter hier...
Zo mooi dat jullie je richten tot diegene die jullie zo lief hadden en nog steeds lief hebben... Ik weet zeker dat een ieder aan wie jullie deze warme letters richten trots op jullie zijn.... ik bedoel, ik ben dat al, en ik ken jullie niet eens!
Ik ben echt een schuimpje..... ik huil om iedere letter hier...
Zo mooi dat jullie je richten tot diegene die jullie zo lief hadden en nog steeds lief hebben... Ik weet zeker dat een ieder aan wie jullie deze warme letters richten trots op jullie zijn.... ik bedoel, ik ben dat al, en ik ken jullie niet eens!
DTEEZ!
dinsdag 23 december 2008 om 19:32
lieve mama,
Op eerste kerstdag is het 8 jaar geleden dat je na de hel van kanker en het gevecht om nog zo lang mogelijk bij ons te blijven, voor altijd je ogen sloot. Terwijl je net oma was geworden, je twee kleinkinderen waren toen pas 6 maanden oud. Nooit heb ik je nog iets kunnen vragen over het moederschap, over mijn jeugd en hoe ik een goede moeder kon worden. Nooit heb je het geluk van onze kinderen mogen meemaken en je andere kleinkinderen leren kennen. Sinds eerste kerstdag 2000, is kerst voor ons nooit meer echt kerst geweest.
en lieve papa,
Jij had zo'n verdriet toen mama overleed, je bent er nooit overheen gekomen. En je hebt nog bijna 8 jaar moeten overleven tot je afgelopen zomer ineens ook overleed. Voor ons een enorm verlies, maar voor jou waarschijnlijk een opluchting. Weet je dat mijn kleine meid nog steeds heel vaak om jou moet huilen en dat ik dan heel hard met haar mee huil? Papa, je weet zelf heel goed hoe het is om jong je ouders al kwijt te zijn. Nu weet ik het ook, ik koester alle mooie momenten uit mijn jeugd, heb heimwee naar vroeger, maar dat komt nooit meer terug.......
lieve papa en mama,
Ik hoop dat jullie daar boven samen heel gelukkig zijn en af en toe even naar beneden kijken en trots zijn op ons.
Dikke kus!
Op eerste kerstdag is het 8 jaar geleden dat je na de hel van kanker en het gevecht om nog zo lang mogelijk bij ons te blijven, voor altijd je ogen sloot. Terwijl je net oma was geworden, je twee kleinkinderen waren toen pas 6 maanden oud. Nooit heb ik je nog iets kunnen vragen over het moederschap, over mijn jeugd en hoe ik een goede moeder kon worden. Nooit heb je het geluk van onze kinderen mogen meemaken en je andere kleinkinderen leren kennen. Sinds eerste kerstdag 2000, is kerst voor ons nooit meer echt kerst geweest.
en lieve papa,
Jij had zo'n verdriet toen mama overleed, je bent er nooit overheen gekomen. En je hebt nog bijna 8 jaar moeten overleven tot je afgelopen zomer ineens ook overleed. Voor ons een enorm verlies, maar voor jou waarschijnlijk een opluchting. Weet je dat mijn kleine meid nog steeds heel vaak om jou moet huilen en dat ik dan heel hard met haar mee huil? Papa, je weet zelf heel goed hoe het is om jong je ouders al kwijt te zijn. Nu weet ik het ook, ik koester alle mooie momenten uit mijn jeugd, heb heimwee naar vroeger, maar dat komt nooit meer terug.......
lieve papa en mama,
Ik hoop dat jullie daar boven samen heel gelukkig zijn en af en toe even naar beneden kijken en trots zijn op ons.
Dikke kus!
dinsdag 23 december 2008 om 19:42
Een kaarsje voor alle forummers die een hart onder de riem kunnen gebruiken.
Voor forummers/partners ervan die er niet meer zijn; o.a. Pippi, Appeltje159, Ray en Hero, Claire (schrijf ik dat zo goed?).
En uiteraard mijn eigen vader en broer.
Voor forummers/partners ervan die er niet meer zijn; o.a. Pippi, Appeltje159, Ray en Hero, Claire (schrijf ik dat zo goed?).
En uiteraard mijn eigen vader en broer.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 23 december 2008 om 19:52
Dag lief kind van me,
Hoe gaat het met je? Ben je net zo groot als je tweelingbroer? Zou je net zo'n puber zijn, of zou er met jou wel te praten zijn?
Elke dag zie ik je, of zou je toch anders zijn? En elke dag mis ik je nog steeds.
Pas goed op jezelf daar en op ons, maar vooral op je broer(s).
Ik hou van je!
Mama
Hoe gaat het met je? Ben je net zo groot als je tweelingbroer? Zou je net zo'n puber zijn, of zou er met jou wel te praten zijn?
Elke dag zie ik je, of zou je toch anders zijn? En elke dag mis ik je nog steeds.
Pas goed op jezelf daar en op ons, maar vooral op je broer(s).
Ik hou van je!
Mama
dinsdag 23 december 2008 om 20:08
Lieve kleine blonde,
Ik wou dat je er nog was, ik mis je zo deze afgelopen maanden.
Mis je uitbundige lach, je gekke humor, de vriendschap.
Ben je zo dankbaar voor al die jaren dat je voor me klaarstond en voor alle dingen die wij hebben gedeeld. Die wij nog steeds samen delen. Dat wij samen geen nieuwe herinneringen kunnen creëren doet mij zo veel pijn.
Rij nog vaak langs de afslag van je dorp en besef me elke keer weer dat ik die afslag nooit meer zal nemen om jou te zien. Lieve meid, ik zal altijd van je blijven houden,.....ik hoop zo dat je hier nog af en toe meeleest, en mijn berichtje ziet. For ever friends... XXXXXXXX
Voor alle anderen die iemand moeten missen
Ik wou dat je er nog was, ik mis je zo deze afgelopen maanden.
Mis je uitbundige lach, je gekke humor, de vriendschap.
Ben je zo dankbaar voor al die jaren dat je voor me klaarstond en voor alle dingen die wij hebben gedeeld. Die wij nog steeds samen delen. Dat wij samen geen nieuwe herinneringen kunnen creëren doet mij zo veel pijn.
Rij nog vaak langs de afslag van je dorp en besef me elke keer weer dat ik die afslag nooit meer zal nemen om jou te zien. Lieve meid, ik zal altijd van je blijven houden,.....ik hoop zo dat je hier nog af en toe meeleest, en mijn berichtje ziet. For ever friends... XXXXXXXX
Voor alle anderen die iemand moeten missen
dinsdag 23 december 2008 om 20:55
Lieve mama,
Dit jaar mis ik je nog meer dan alle voorgaande jaren. Het is alweer (slik) 18 jaar geleden dat je vlak voor kerst overleed. Wij waren veel te klein, jij was veel te jong en het was veel te vroeg. Dit jaar werd ik zelf mama van ons kleine meiske en meer dan ooit besef ik hoe verschrikkelijk het voor je moet zijn geweest om jouw kindjes achter te moeten laten. Meer dan ooit mis ik je en zou ik nog van alles aan je willen vragen. Het doet zo'n pijn dat ik je ons kleine meisje niet kan laten zien. Mama, ik hoop dat je trots op me bent en vanaf je mooie wolkje over ons waakt en wat zonnestralen onze kant op stuurt.
Liefs,
jouw kleine meisje
Dit jaar mis ik je nog meer dan alle voorgaande jaren. Het is alweer (slik) 18 jaar geleden dat je vlak voor kerst overleed. Wij waren veel te klein, jij was veel te jong en het was veel te vroeg. Dit jaar werd ik zelf mama van ons kleine meiske en meer dan ooit besef ik hoe verschrikkelijk het voor je moet zijn geweest om jouw kindjes achter te moeten laten. Meer dan ooit mis ik je en zou ik nog van alles aan je willen vragen. Het doet zo'n pijn dat ik je ons kleine meisje niet kan laten zien. Mama, ik hoop dat je trots op me bent en vanaf je mooie wolkje over ons waakt en wat zonnestralen onze kant op stuurt.
Liefs,
jouw kleine meisje
dinsdag 23 december 2008 om 21:09
*hier eveneens waterlanders*
Lieve oma,
2 dagen voordat we in het huwelijksbootje zouden stappen dit jaar, bent u overleden. Het verlies kwam niet onverwachts, aangezien we geleidelijk aan afscheid van u hebben mogen nemen. Maar toch is het vreemd dat ik u niet meer kan bellen of schrijven. Nog vreemder is het dat ik u niet meer even kan vastpakken voor een knuffel, of een borreltje met u kan drinken.
Ik ben ervan overtuigd dat een lief mensje zoals u, een mooi plekje heeft in de hemel (wat dat dan ook moge wezen), waar de beste borreltjes geserveerd worden
Proost lieve oma ! Marilia
Lieve oma,
2 dagen voordat we in het huwelijksbootje zouden stappen dit jaar, bent u overleden. Het verlies kwam niet onverwachts, aangezien we geleidelijk aan afscheid van u hebben mogen nemen. Maar toch is het vreemd dat ik u niet meer kan bellen of schrijven. Nog vreemder is het dat ik u niet meer even kan vastpakken voor een knuffel, of een borreltje met u kan drinken.
Ik ben ervan overtuigd dat een lief mensje zoals u, een mooi plekje heeft in de hemel (wat dat dan ook moge wezen), waar de beste borreltjes geserveerd worden
Proost lieve oma ! Marilia
dinsdag 23 december 2008 om 21:35
Lieve papa,
Dit is de tweede Kerst zonder jou, en ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn dan vorig jaar, maar ik heb me vergist. Het is alleen maar moeilijker.
Vorig jaar was je in ieders gedachten met Kerst, maar dit jaar word ik geacht weer gewoon de draad op te pakken.
Toen je stierf was ik blij dat we dat laatste gesprek nog hadden gevoerd, dat ik je een aantal vragen nog had kunnen stellen. Nog steeds koester ik dat laatste gesprek, maar in de loop van de tijd komen er zoveel vragen bij... Mijn leven is het afgelopen jaar sterk veranderd, en ik mis je wijze raad... Ik mis jou...
Dit is de tweede Kerst zonder jou, en ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn dan vorig jaar, maar ik heb me vergist. Het is alleen maar moeilijker.
Vorig jaar was je in ieders gedachten met Kerst, maar dit jaar word ik geacht weer gewoon de draad op te pakken.
Toen je stierf was ik blij dat we dat laatste gesprek nog hadden gevoerd, dat ik je een aantal vragen nog had kunnen stellen. Nog steeds koester ik dat laatste gesprek, maar in de loop van de tijd komen er zoveel vragen bij... Mijn leven is het afgelopen jaar sterk veranderd, en ik mis je wijze raad... Ik mis jou...
dinsdag 23 december 2008 om 21:42
Lieve papa,
Het is nu net 2 maanden geleden dat je overleed. Nog steeds is het af en toe niet helemaal geland en denk ik dat je er gewoon eventjes niet bent. En dan valt ie, dat kwartje, als ik naar muziek luister die jij mooi vond, als ik je foto zie, in je stoel bij jou thuis zit, met je zaken bezig ben. En dan mis ik je zo verschrikkelijk. Dat wordt alleen maar erger.
Morgen ga ik bij jouw papa en mama langs met een kerststuk, dat deed jij altijd voor ze, nu doe ik het voor je.
En ook al hadden we nooit veel met kerst, toch zal het morgen slikken worden, als we aan tafel zitten met die lege plek.
Maar vergeet niet dat wij je nooit zullen vergeten, je hoort erbij en zal dat altijd blijven.
Ik mis je!
Het is nu net 2 maanden geleden dat je overleed. Nog steeds is het af en toe niet helemaal geland en denk ik dat je er gewoon eventjes niet bent. En dan valt ie, dat kwartje, als ik naar muziek luister die jij mooi vond, als ik je foto zie, in je stoel bij jou thuis zit, met je zaken bezig ben. En dan mis ik je zo verschrikkelijk. Dat wordt alleen maar erger.
Morgen ga ik bij jouw papa en mama langs met een kerststuk, dat deed jij altijd voor ze, nu doe ik het voor je.
En ook al hadden we nooit veel met kerst, toch zal het morgen slikken worden, als we aan tafel zitten met die lege plek.
Maar vergeet niet dat wij je nooit zullen vergeten, je hoort erbij en zal dat altijd blijven.
Ik mis je!
dinsdag 23 december 2008 om 21:46
Lieve S en A,
Jullie zijn niet dood, tenminste, ik hoop van niet. Zeker weten doe ik het niet, want als straks de kerst weer voorbij is, is het zes jaar geleden dat ik jullie nietsvermoedend nazwaaide. Jullie gingen met je papa mee, voor een paar dagen kerstvakantie. Maar nooit bracht hij jullie terug, nooit meer liet hij iets van zich horen, nooit kreeg ik zekerheid over de plek waar jullie nu zijn of hoe het met jullie gaat.
Toch vind ik dat deze woorden in dit topic thuishoren. Jullie zijn er niet, jullie zijn op een plek die ik niet ken, die onbereikbaar is voor mij. Er is er maar één die het weet. Mag ik als kerstwens uitspreken, dat ik innig hoop dat hij een keer over zijn hart zal strijken en aan mij denkt, de moeder van zijn kinderen? Dat ik ook maar iets voor hem betekend heb, dat er ook maar iets echt was? Ja, één ding was echt: onze kinderen, kinderen van ons samen. Lieve S en A: blijf papa aan zijn hoofd zeuren, blijf hem bestoken met vragen, met eindeloze vragen. Blijf zoeken naar waarheid, blijf zoeken naar jullie wortels, die gedeeltelijk ook bij mij liggen.
Lieve S en A, als er ook maar één piep-, piepkleine mogelijkheid is, zoek dan contact met mij via internet. Ik verlang zo naar een teken van jullie, een bericht, een foto. De zesde kerst zonder jullie. Ja, ik heb het huis versierd, maar ik bracht niet de moed op om ook jullie versierseltjes erbij te zetten. Deze keer niet... want ik begin moe en moedeloos te worden, ik ben verbijsterd door zijn verraad, en ik weet soms niet hoe ik verder moet leven zonder jullie. Oh ja, ik doe het, elke dag weer. Maar er is een stuk van mij weg. En mijn hart is gebroken. In het begin was het moeilijk, maar ik was verdoofd. Nu de verdoving is uitgewerkt, is het nog moeilijker.
Lieve S en A, ik hou van jullie. Moederliefde zal jullie nooit verraden. Moederliefde gaat over alle grenzen heen en is tijdloos en eindeloos. Ik mis jullie!!
Jullie zijn niet dood, tenminste, ik hoop van niet. Zeker weten doe ik het niet, want als straks de kerst weer voorbij is, is het zes jaar geleden dat ik jullie nietsvermoedend nazwaaide. Jullie gingen met je papa mee, voor een paar dagen kerstvakantie. Maar nooit bracht hij jullie terug, nooit meer liet hij iets van zich horen, nooit kreeg ik zekerheid over de plek waar jullie nu zijn of hoe het met jullie gaat.
Toch vind ik dat deze woorden in dit topic thuishoren. Jullie zijn er niet, jullie zijn op een plek die ik niet ken, die onbereikbaar is voor mij. Er is er maar één die het weet. Mag ik als kerstwens uitspreken, dat ik innig hoop dat hij een keer over zijn hart zal strijken en aan mij denkt, de moeder van zijn kinderen? Dat ik ook maar iets voor hem betekend heb, dat er ook maar iets echt was? Ja, één ding was echt: onze kinderen, kinderen van ons samen. Lieve S en A: blijf papa aan zijn hoofd zeuren, blijf hem bestoken met vragen, met eindeloze vragen. Blijf zoeken naar waarheid, blijf zoeken naar jullie wortels, die gedeeltelijk ook bij mij liggen.
Lieve S en A, als er ook maar één piep-, piepkleine mogelijkheid is, zoek dan contact met mij via internet. Ik verlang zo naar een teken van jullie, een bericht, een foto. De zesde kerst zonder jullie. Ja, ik heb het huis versierd, maar ik bracht niet de moed op om ook jullie versierseltjes erbij te zetten. Deze keer niet... want ik begin moe en moedeloos te worden, ik ben verbijsterd door zijn verraad, en ik weet soms niet hoe ik verder moet leven zonder jullie. Oh ja, ik doe het, elke dag weer. Maar er is een stuk van mij weg. En mijn hart is gebroken. In het begin was het moeilijk, maar ik was verdoofd. Nu de verdoving is uitgewerkt, is het nog moeilijker.
Lieve S en A, ik hou van jullie. Moederliefde zal jullie nooit verraden. Moederliefde gaat over alle grenzen heen en is tijdloos en eindeloos. Ik mis jullie!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
