Relaties
alle pijlers
Gegronde twijfels of een reguliere dip?
dinsdag 30 december 2008 om 20:09
Hoi mensen!
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
dinsdag 30 december 2008 om 21:50
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 21:40:
@ muis 66: het doet me goed te horen dat er anderen zijn die dit herkennen. Aan de andere kant maakt het me wel erg bang. Ik ben er eigenlijk nog niet aan oe om in te zien dat het niet beter zal worden. Maar wat je ook zegt over het negatieve spiraal. Daardoor krij ik juist het idee dat ik hem met opbeurende woorden er weer uit krijg. Ik ben namelijk ook de eerste die hij belt als hij die nodig heeft. (deze ker dan niet).
Tot op de dag van de scheiding was ik mij niet bewust van de ongelijke verhouding waar ik in zat. Ja, ik was mij bewust van het feit dat het zo niet langer ging. Ik had al vaker scheiden voorgesteld, maar ex bakte weer zoete broodjes en ik bond in. Nu dit keer wilde hij scheiden, wilde dat later overigens niet maar toen zette ik definitief door. Want ik had met mensen gesproken, verteld over mijn vacuum, de oneerlijkheid, het zich verheven voelgen boven mij, het vernederen, kleineren, afkraken. Als hij zo was doorgegaan - en ik hem die ruimte had gegeven - dan was ik echt de vernieling in gegaan. Ik heb echt behoorlijk 'uit de school geklapt' over veel dingen en toen bleek dat er tot mijn verbazing wél normale relaties waren. Waarin er respect voor elkaar was, ongeacht wat men in het huishouden deed, of in het laadje inbracht. Ik viel werkelijk om van verbazing! Moet ik ook zeggen, dat het onwaarschijnlijke is, dat mijn voorbeeld, mijn vader en moeder een kopie was van mijn eigen huwelijk. Ja, hoe krijg je het voor elkaar. Ik was niet anders gewend!
Echt, ik kon het me niet voorstellen. Ik was nog maar een fractie verwijderd, denk ik, van geloven dat ik voor geen flikker deugde op welk gebied dan ook. Ik was zó afgestompt, dat ik werkelijk verbaasd was dat zoveel mensen zo lief voor mij konden zijn, mij zo graag wilden helpen. Dat mensen aardig voor mij waren. Als er nu een man lief voor me is, goeie bedoelingen heb, nou, de argusogen zijn er echt wel. Dat is niet eerlijk. Ik ben behoorlijk kapotgemaakt door die man, en ben op tijd mezelf en mijn eigenwaarde weer gaan terugvinden. Nou alleen nog geloven in de liefde!
Daarom ook: die spiraal, het is het doekje voor het bloeden. Mijn ex kon ook na opbeurende woorden weer opleven. Bij een 'succesje' weer opveren. Maar als de kern de neerwaardse spiraal is, is het wachten op de klapper. Die was bij ons dat een sollicitatie bij hem - waar hij heel veel van verwachtte - mislukte. Binnen een week waren we voorgoed uit elkaar....
@ muis 66: het doet me goed te horen dat er anderen zijn die dit herkennen. Aan de andere kant maakt het me wel erg bang. Ik ben er eigenlijk nog niet aan oe om in te zien dat het niet beter zal worden. Maar wat je ook zegt over het negatieve spiraal. Daardoor krij ik juist het idee dat ik hem met opbeurende woorden er weer uit krijg. Ik ben namelijk ook de eerste die hij belt als hij die nodig heeft. (deze ker dan niet).
Tot op de dag van de scheiding was ik mij niet bewust van de ongelijke verhouding waar ik in zat. Ja, ik was mij bewust van het feit dat het zo niet langer ging. Ik had al vaker scheiden voorgesteld, maar ex bakte weer zoete broodjes en ik bond in. Nu dit keer wilde hij scheiden, wilde dat later overigens niet maar toen zette ik definitief door. Want ik had met mensen gesproken, verteld over mijn vacuum, de oneerlijkheid, het zich verheven voelgen boven mij, het vernederen, kleineren, afkraken. Als hij zo was doorgegaan - en ik hem die ruimte had gegeven - dan was ik echt de vernieling in gegaan. Ik heb echt behoorlijk 'uit de school geklapt' over veel dingen en toen bleek dat er tot mijn verbazing wél normale relaties waren. Waarin er respect voor elkaar was, ongeacht wat men in het huishouden deed, of in het laadje inbracht. Ik viel werkelijk om van verbazing! Moet ik ook zeggen, dat het onwaarschijnlijke is, dat mijn voorbeeld, mijn vader en moeder een kopie was van mijn eigen huwelijk. Ja, hoe krijg je het voor elkaar. Ik was niet anders gewend!
Echt, ik kon het me niet voorstellen. Ik was nog maar een fractie verwijderd, denk ik, van geloven dat ik voor geen flikker deugde op welk gebied dan ook. Ik was zó afgestompt, dat ik werkelijk verbaasd was dat zoveel mensen zo lief voor mij konden zijn, mij zo graag wilden helpen. Dat mensen aardig voor mij waren. Als er nu een man lief voor me is, goeie bedoelingen heb, nou, de argusogen zijn er echt wel. Dat is niet eerlijk. Ik ben behoorlijk kapotgemaakt door die man, en ben op tijd mezelf en mijn eigenwaarde weer gaan terugvinden. Nou alleen nog geloven in de liefde!
Daarom ook: die spiraal, het is het doekje voor het bloeden. Mijn ex kon ook na opbeurende woorden weer opleven. Bij een 'succesje' weer opveren. Maar als de kern de neerwaardse spiraal is, is het wachten op de klapper. Die was bij ons dat een sollicitatie bij hem - waar hij heel veel van verwachtte - mislukte. Binnen een week waren we voorgoed uit elkaar....
dinsdag 30 december 2008 om 21:52
quote:Groll schreef op 30 december 2008 @ 21:34:
Ja, dit is echt een relatie baas-ondergeschikte. Ik denk dat het heel erg moet worden voor TO hiermee gaat kappen, omdat "hij ook nog goede eigenschappen heeft". Zal wel. Onwaarschijnlijk dat hij een 100% arrogante kwal is.Een sterke vrouw ben ik zeker. Hij is alleen een veel sterkere man. Ondergeschikt wil ik mezelf niet noemen. Het werkt alleen wel erg in mijn nadeel als ik tijdens een gesprek toch weer tranen moet laten zien, ik voel mij dan zwakker en kan me voorstellen dat hij zich dan sterker voelt.
Ja, dit is echt een relatie baas-ondergeschikte. Ik denk dat het heel erg moet worden voor TO hiermee gaat kappen, omdat "hij ook nog goede eigenschappen heeft". Zal wel. Onwaarschijnlijk dat hij een 100% arrogante kwal is.Een sterke vrouw ben ik zeker. Hij is alleen een veel sterkere man. Ondergeschikt wil ik mezelf niet noemen. Het werkt alleen wel erg in mijn nadeel als ik tijdens een gesprek toch weer tranen moet laten zien, ik voel mij dan zwakker en kan me voorstellen dat hij zich dan sterker voelt.
dinsdag 30 december 2008 om 21:58
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 21:52:
[...]
Een sterke vrouw ben ik zeker. Hij is alleen een veel sterkere man. Ondergeschikt wil ik mezelf niet noemen. Het werkt alleen wel erg in mijn nadeel als ik tijdens een gesprek toch weer tranen moet laten zien, ik voel mij dan zwakker en kan me voorstellen dat hij zich dan sterker voelt.Ik vraag me af in hoeverre mijn *ging in negeermodus* en jouw tranen van elkaar verschillen. Het is beide een uiting van verdriet. Voor mij een overlevingstaktiek. Waarschijnlijk omdat ik eenvoudigweg niet begreep waarom hij zo deed. Maar verdriet? Jazeker! Kijk, we moeten allemaal wel eens huilen, om elkaar, om wat anders, desnoods omdat je gewoon even wilt huilen om het huilen. Maar als mijn partner echt zo zou huilen als jij, dan is er toch iets mis? Ik wil dat zij die mijn lief zijn (moeder, kind, vrienden, hopelijk die leuke vent waar ik een oogje op heb) vooral plezier met mij hebben. Tranen zijn er soms wel, zijn ook nodig soms. Omdat je dan weer even de lucht kan klaren zodat je weer kan lachen en liefhebben. Maar dit....als een gesprek in tranen eindigt van jouw kant, is er fundamenteel iets mis. Met jullie relatie en de manier waarop jullie er in staan.
[...]
Een sterke vrouw ben ik zeker. Hij is alleen een veel sterkere man. Ondergeschikt wil ik mezelf niet noemen. Het werkt alleen wel erg in mijn nadeel als ik tijdens een gesprek toch weer tranen moet laten zien, ik voel mij dan zwakker en kan me voorstellen dat hij zich dan sterker voelt.Ik vraag me af in hoeverre mijn *ging in negeermodus* en jouw tranen van elkaar verschillen. Het is beide een uiting van verdriet. Voor mij een overlevingstaktiek. Waarschijnlijk omdat ik eenvoudigweg niet begreep waarom hij zo deed. Maar verdriet? Jazeker! Kijk, we moeten allemaal wel eens huilen, om elkaar, om wat anders, desnoods omdat je gewoon even wilt huilen om het huilen. Maar als mijn partner echt zo zou huilen als jij, dan is er toch iets mis? Ik wil dat zij die mijn lief zijn (moeder, kind, vrienden, hopelijk die leuke vent waar ik een oogje op heb) vooral plezier met mij hebben. Tranen zijn er soms wel, zijn ook nodig soms. Omdat je dan weer even de lucht kan klaren zodat je weer kan lachen en liefhebben. Maar dit....als een gesprek in tranen eindigt van jouw kant, is er fundamenteel iets mis. Met jullie relatie en de manier waarop jullie er in staan.
dinsdag 30 december 2008 om 22:05
quote:straal schreef op 30 december 2008 @ 21:38:
[...]
Is de kinderwens jouw idee of een idee van jullie samen? Zou zijn onrust hiermee iets te maken kunnen hebben? Of heeft hij een probleem op zijn werk (bij mannen werken problemen op het werk soms door in de relatie)?
Dit was een idee van ons samen. Hij kwam met het voorstel en ik vond het een ontzettend goed idee. We zijn gestopt met pogingen omdat we een week op vakantie gingen naar een Malariagebied. Hij is al een paar weken niet gaan werken. Het kan er iets mee te maken hebben, ik weet het niet. Hij vertelde mij dat hij ziek was en dat hij zich niet gesteund voelde. Terwijl ik hem elke dag belde vanuit mijn werk. Hij vertelde me dat hij zich goed voelde. Zodra ik thuis kwam, kon hij niets en moest ik alles doen. Ik voelde me beetgenomen, maar hij vertelde mij zondag dat ik er niet voor hem was.
Grenzen aangeven hoeft trouwens niet te betekenen dat je relatie meteen over is.
In een gezonde relatie zijn de verhoudingen gelijkwaardig. Een grens geeft dan duidelijkheid waar je partner voor staat en dan kun je gezamenlijk overleggen hoe je daarmee omgaat en daar in het vervolg rekening mee houden.
In jouw geval, geef jij een grens aan en dreigt je partner je te verlaten. Dit betekent dat hij jouw grens niet respecteert en dat hij jouw zwakke punt (kinderwens) misbruikt om de grens die je aangeeft te negeren.
[...]
Goed gezien. Wat is de consequentie die je trekt: kan jij dit accepteren? (want ook in de toekomst zal dit terugkomen in periode van stress). Zo ja, kun je een manier vinden om hier mee om te gaan?
Ik kan ermee omgaan als hij klaagt over het huishouden. Ik kan er niet mee omgaan als het niet accepteert dat ik niet meer kan doen dan mijn best.
[...]
Goed dat je ziet dat jezelf soms hetzelfde doet. Doe je het kwetsen in je emotie of doe je het doelbewust met je verstand erbij? Biedt jij later je excuses aan?
Kwetsen doe ik in emotie en bied vaak mijn excuses wel aan.
[...]
Ook je vriend weet dat jij niet zult veranderen. Kan hij dit accepteren zonder er nog over te klagen?
Dat weet ik niet. Na 7 jaar is het hem blijkbar nog niet gelukt. We zijn al wel opgeschoven, want het komt niet zo vaak naar boven.
[...]
[...]
Zou je hier iets met training/therapie aan kunnen doen?
Dat zou wel kunnen, maar voel me denk ik te goed voor therapie.
[...]
Het steeds laten merken dat je graag iets ander ziet, kan ook een manier zijn om je zin door te drijven (voortdurend subtiele aanmerkingen zijn slopender dan af en toe een ruzie).
Je hebt het recht om iets niet te doen, ook al geeft je partner aan dat hij het graag anders ziet.
Of is het voor jou ook een machtsspel, dat jij het juist niet doet (ook al zou je dat best willen), omdat hij zegt dat het moet?
Moet toegeven dat ik vaak idd iets liever niet doe als hij dat zegt. Ik vind het fijn dingen voor hem te doen, maar niet omdat het van hem moet.
[...]
Is de kinderwens jouw idee of een idee van jullie samen? Zou zijn onrust hiermee iets te maken kunnen hebben? Of heeft hij een probleem op zijn werk (bij mannen werken problemen op het werk soms door in de relatie)?
Dit was een idee van ons samen. Hij kwam met het voorstel en ik vond het een ontzettend goed idee. We zijn gestopt met pogingen omdat we een week op vakantie gingen naar een Malariagebied. Hij is al een paar weken niet gaan werken. Het kan er iets mee te maken hebben, ik weet het niet. Hij vertelde mij dat hij ziek was en dat hij zich niet gesteund voelde. Terwijl ik hem elke dag belde vanuit mijn werk. Hij vertelde me dat hij zich goed voelde. Zodra ik thuis kwam, kon hij niets en moest ik alles doen. Ik voelde me beetgenomen, maar hij vertelde mij zondag dat ik er niet voor hem was.
Grenzen aangeven hoeft trouwens niet te betekenen dat je relatie meteen over is.
In een gezonde relatie zijn de verhoudingen gelijkwaardig. Een grens geeft dan duidelijkheid waar je partner voor staat en dan kun je gezamenlijk overleggen hoe je daarmee omgaat en daar in het vervolg rekening mee houden.
In jouw geval, geef jij een grens aan en dreigt je partner je te verlaten. Dit betekent dat hij jouw grens niet respecteert en dat hij jouw zwakke punt (kinderwens) misbruikt om de grens die je aangeeft te negeren.
[...]
Goed gezien. Wat is de consequentie die je trekt: kan jij dit accepteren? (want ook in de toekomst zal dit terugkomen in periode van stress). Zo ja, kun je een manier vinden om hier mee om te gaan?
Ik kan ermee omgaan als hij klaagt over het huishouden. Ik kan er niet mee omgaan als het niet accepteert dat ik niet meer kan doen dan mijn best.
[...]
Goed dat je ziet dat jezelf soms hetzelfde doet. Doe je het kwetsen in je emotie of doe je het doelbewust met je verstand erbij? Biedt jij later je excuses aan?
Kwetsen doe ik in emotie en bied vaak mijn excuses wel aan.
[...]
Ook je vriend weet dat jij niet zult veranderen. Kan hij dit accepteren zonder er nog over te klagen?
Dat weet ik niet. Na 7 jaar is het hem blijkbar nog niet gelukt. We zijn al wel opgeschoven, want het komt niet zo vaak naar boven.
[...]
[...]
Zou je hier iets met training/therapie aan kunnen doen?
Dat zou wel kunnen, maar voel me denk ik te goed voor therapie.
[...]
Het steeds laten merken dat je graag iets ander ziet, kan ook een manier zijn om je zin door te drijven (voortdurend subtiele aanmerkingen zijn slopender dan af en toe een ruzie).
Je hebt het recht om iets niet te doen, ook al geeft je partner aan dat hij het graag anders ziet.
Of is het voor jou ook een machtsspel, dat jij het juist niet doet (ook al zou je dat best willen), omdat hij zegt dat het moet?
Moet toegeven dat ik vaak idd iets liever niet doe als hij dat zegt. Ik vind het fijn dingen voor hem te doen, maar niet omdat het van hem moet.
dinsdag 30 december 2008 om 22:13
quote:Muis66 schreef op 30 december 2008 @ 21:50:
[...]
Tot op de dag van de scheiding was ik mij niet bewust van de ongelijke verhouding waar ik in zat. Ja, ik was mij bewust van het feit dat het zo niet langer ging. Ik had al vaker scheiden voorgesteld, maar ex bakte weer zoete broodjes en ik bond in. Nu dit keer wilde hij scheiden, wilde dat later overigens niet maar toen zette ik definitief door. Want ik had met mensen gesproken, verteld over mijn vacuum, de oneerlijkheid, het zich verheven voelgen boven mij, het vernederen, kleineren, afkraken. Als hij zo was doorgegaan - en ik hem die ruimte had gegeven - dan was ik echt de vernieling in gegaan. Ik heb echt behoorlijk 'uit de school geklapt' over veel dingen en toen bleek dat er tot mijn verbazing wél normale relaties waren. Waarin er respect voor elkaar was, ongeacht wat men in het huishouden deed, of in het laadje inbracht. Ik viel werkelijk om van verbazing! Moet ik ook zeggen, dat het onwaarschijnlijke is, dat mijn voorbeeld, mijn vader en moeder een kopie was van mijn eigen huwelijk. Ja, hoe krijg je het voor elkaar. Ik was niet anders gewend!
Echt, ik kon het me niet voorstellen. Ik was nog maar een fractie verwijderd, denk ik, van geloven dat ik voor geen flikker deugde op welk gebied dan ook. Ik was zó afgestompt, dat ik werkelijk verbaasd was dat zoveel mensen zo lief voor mij konden zijn, mij zo graag wilden helpen. Dat mensen aardig voor mij waren. Als er nu een man lief voor me is, goeie bedoelingen heb, nou, de argusogen zijn er echt wel. Dat is niet eerlijk. Ik ben behoorlijk kapotgemaakt door die man, en ben op tijd mezelf en mijn eigenwaarde weer gaan terugvinden. Nou alleen nog geloven in de liefde!
Daarom ook: die spiraal, het is het doekje voor het bloeden. Mijn ex kon ook na opbeurende woorden weer opleven. Bij een 'succesje' weer opveren. Maar als de kern de neerwaardse spiraal is, is het wachten op de klapper. Die was bij ons dat een sollicitatie bij hem - waar hij heel veel van verwachtte - mislukte. Binnen een week waren we voorgoed uit elkaar....Jeetje muis....dat klinkt heftig. ben wel blij dat het uiteindelijk goed is afgelopen voor je. Het is dus nooit te laat om jezelf weer terug te vinden.
[...]
Tot op de dag van de scheiding was ik mij niet bewust van de ongelijke verhouding waar ik in zat. Ja, ik was mij bewust van het feit dat het zo niet langer ging. Ik had al vaker scheiden voorgesteld, maar ex bakte weer zoete broodjes en ik bond in. Nu dit keer wilde hij scheiden, wilde dat later overigens niet maar toen zette ik definitief door. Want ik had met mensen gesproken, verteld over mijn vacuum, de oneerlijkheid, het zich verheven voelgen boven mij, het vernederen, kleineren, afkraken. Als hij zo was doorgegaan - en ik hem die ruimte had gegeven - dan was ik echt de vernieling in gegaan. Ik heb echt behoorlijk 'uit de school geklapt' over veel dingen en toen bleek dat er tot mijn verbazing wél normale relaties waren. Waarin er respect voor elkaar was, ongeacht wat men in het huishouden deed, of in het laadje inbracht. Ik viel werkelijk om van verbazing! Moet ik ook zeggen, dat het onwaarschijnlijke is, dat mijn voorbeeld, mijn vader en moeder een kopie was van mijn eigen huwelijk. Ja, hoe krijg je het voor elkaar. Ik was niet anders gewend!
Echt, ik kon het me niet voorstellen. Ik was nog maar een fractie verwijderd, denk ik, van geloven dat ik voor geen flikker deugde op welk gebied dan ook. Ik was zó afgestompt, dat ik werkelijk verbaasd was dat zoveel mensen zo lief voor mij konden zijn, mij zo graag wilden helpen. Dat mensen aardig voor mij waren. Als er nu een man lief voor me is, goeie bedoelingen heb, nou, de argusogen zijn er echt wel. Dat is niet eerlijk. Ik ben behoorlijk kapotgemaakt door die man, en ben op tijd mezelf en mijn eigenwaarde weer gaan terugvinden. Nou alleen nog geloven in de liefde!
Daarom ook: die spiraal, het is het doekje voor het bloeden. Mijn ex kon ook na opbeurende woorden weer opleven. Bij een 'succesje' weer opveren. Maar als de kern de neerwaardse spiraal is, is het wachten op de klapper. Die was bij ons dat een sollicitatie bij hem - waar hij heel veel van verwachtte - mislukte. Binnen een week waren we voorgoed uit elkaar....Jeetje muis....dat klinkt heftig. ben wel blij dat het uiteindelijk goed is afgelopen voor je. Het is dus nooit te laat om jezelf weer terug te vinden.
dinsdag 30 december 2008 om 22:17
Nee, je vindt jezelf uiteindelijk wel weer terug, maar de prijs was in mijn geval wel hoog. En ik vond mezelf dan ook pas weer terug nadat mijn hele omgeving me echt voortdurend een schop onder mijn hol verkocht had. Ik had ze nodig, ik had ze nodig opdat mijn ogen open gingen, opdat ik wakker werd. Opdat ik werd wie ik nu ben. En dat ik dus dergelijke flauwekul nevernooit meer van iemand pik!
dinsdag 30 december 2008 om 22:23
quote:Muis66 schreef op 30 december 2008 @ 21:58:
[...]
Ik vraag me af in hoeverre mijn *ging in negeermodus* en jouw tranen van elkaar verschillen. Het is beide een uiting van verdriet. Voor mij een overlevingstaktiek. Waarschijnlijk omdat ik eenvoudigweg niet begreep waarom hij zo deed. Maar verdriet? Jazeker! Kijk, we moeten allemaal wel eens huilen, om elkaar, om wat anders, desnoods omdat je gewoon even wilt huilen om het huilen. Maar als mijn partner echt zo zou huilen als jij, dan is er toch iets mis? Ik wil dat zij die mijn lief zijn (moeder, kind, vrienden, hopelijk die leuke vent waar ik een oogje op heb) vooral plezier met mij hebben. Tranen zijn er soms wel, zijn ook nodig soms. Omdat je dan weer even de lucht kan klaren zodat je weer kan lachen en liefhebben. Maar dit....als een gesprek in tranen eindigt van jouw kant, is er fundamenteel iets mis. Met jullie relatie en de manier waarop jullie er in staan.Hij voelt zich in de maling genomen door mij. Een jaar terug beloofde ik beterschap. Dit is me niet goed gelukt. Door die tranen laat hij zich al helemaal niet beetnemen. Ik denk dat hij denkt dat ik die tranen gebruik om iets voor elkaar te krijgen. Hij moest eens weten, die tranen komen nooit gewenst, omdat dat juist het moment is waarin hij hard wordt. Denk dat dat voor hem het teken is dat hij zichzelf moet beschermen, anders neem ik hem weer in de maling met die tranen.
[...]
Ik vraag me af in hoeverre mijn *ging in negeermodus* en jouw tranen van elkaar verschillen. Het is beide een uiting van verdriet. Voor mij een overlevingstaktiek. Waarschijnlijk omdat ik eenvoudigweg niet begreep waarom hij zo deed. Maar verdriet? Jazeker! Kijk, we moeten allemaal wel eens huilen, om elkaar, om wat anders, desnoods omdat je gewoon even wilt huilen om het huilen. Maar als mijn partner echt zo zou huilen als jij, dan is er toch iets mis? Ik wil dat zij die mijn lief zijn (moeder, kind, vrienden, hopelijk die leuke vent waar ik een oogje op heb) vooral plezier met mij hebben. Tranen zijn er soms wel, zijn ook nodig soms. Omdat je dan weer even de lucht kan klaren zodat je weer kan lachen en liefhebben. Maar dit....als een gesprek in tranen eindigt van jouw kant, is er fundamenteel iets mis. Met jullie relatie en de manier waarop jullie er in staan.Hij voelt zich in de maling genomen door mij. Een jaar terug beloofde ik beterschap. Dit is me niet goed gelukt. Door die tranen laat hij zich al helemaal niet beetnemen. Ik denk dat hij denkt dat ik die tranen gebruik om iets voor elkaar te krijgen. Hij moest eens weten, die tranen komen nooit gewenst, omdat dat juist het moment is waarin hij hard wordt. Denk dat dat voor hem het teken is dat hij zichzelf moet beschermen, anders neem ik hem weer in de maling met die tranen.
dinsdag 30 december 2008 om 22:26
Tobeloved.... Nu is het vooral het huishouden waar hij over zeurt. Zometeen heeft hij zoekt weer een andere reden om over te mierenneuken....
Ga voor je zelf eens na of het tijdsbestek waarin hij leuk is niet veel minder wordt en het muggeziften steeds meer.
Probeer niet te huilen hoor... Zo laat je hem zien dat hij je te pakken heeft. Inderdaad wat Muis al eerder schreef...Negeer het.
Actie (huilen) vraagt reactie en dat is precies de reactie waar hij jou in een hoek krijgt.
Zelf heb ik nooit gehuild. Ik "gunde" hem die lol nog niet...nog niet misschien. Ik negeerde hem gewoon zoals hij dat ook bij mij deed alleen hij kon daar helemaal niet tegen dus kregen we vervolgens daar weer strijd over..... Hmmm, ben blij dat ik óók vertrokken ben toen.
Hoezo gelijkwaardige relatie???
Je zegt wel dat Muis een heftige relatie gehad heeft en er uiteindelijk goed uitgekomen is maar..... jij bent ook dichtbij zo'n relatie die al ongelijkwaardig is en misschien nog erger wordt.
Ook jij zult er goed uitkomen.....
Ga voor je zelf eens na of het tijdsbestek waarin hij leuk is niet veel minder wordt en het muggeziften steeds meer.
Probeer niet te huilen hoor... Zo laat je hem zien dat hij je te pakken heeft. Inderdaad wat Muis al eerder schreef...Negeer het.
Actie (huilen) vraagt reactie en dat is precies de reactie waar hij jou in een hoek krijgt.
Zelf heb ik nooit gehuild. Ik "gunde" hem die lol nog niet...nog niet misschien. Ik negeerde hem gewoon zoals hij dat ook bij mij deed alleen hij kon daar helemaal niet tegen dus kregen we vervolgens daar weer strijd over..... Hmmm, ben blij dat ik óók vertrokken ben toen.
Hoezo gelijkwaardige relatie???
Je zegt wel dat Muis een heftige relatie gehad heeft en er uiteindelijk goed uitgekomen is maar..... jij bent ook dichtbij zo'n relatie die al ongelijkwaardig is en misschien nog erger wordt.
Ook jij zult er goed uitkomen.....
dinsdag 30 december 2008 om 22:29
Besides..... Ik las net dat jullie full-time werkte....
Waar is zijn aandeel dan? Lekker makkelijk om jou af te kraken en zelf niks, bijna niets te doen.
Wat zoekt hij eigenlijk..... Een maatje, minnares hoop ik toch en geen poetsvrouw die toevallig ook nog eens leuk is om te neuken en niet alleen te hoeven zijn???
Waar is zijn aandeel dan? Lekker makkelijk om jou af te kraken en zelf niks, bijna niets te doen.
Wat zoekt hij eigenlijk..... Een maatje, minnares hoop ik toch en geen poetsvrouw die toevallig ook nog eens leuk is om te neuken en niet alleen te hoeven zijn???
dinsdag 30 december 2008 om 22:30
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:23:
[...]
Hij voelt zich in de maling genomen door mij. Een jaar terug beloofde ik beterschap. Dit is me niet goed gelukt. Door die tranen laat hij zich al helemaal niet beetnemen. Ik denk dat hij denkt dat ik die tranen gebruik om iets voor elkaar te krijgen. Hij moest eens weten, die tranen komen nooit gewenst, omdat dat juist het moment is waarin hij hard wordt. Denk dat dat voor hem het teken is dat hij zichzelf moet beschermen, anders neem ik hem weer in de maling met die tranen.
Wacht even, jij hebt 'beterschap' beloofd. Daarvan staan al mijn haren overeind, maar okee, ik ben wellicht iets teveel gekwetst. Hoor graag de meningen van anderen hier. Maar ik krijg de kriebels bij beterschap.
Okee, jouw 'belofte' is niet gelukt. Nee, vind je het gek, want het is compleet tegendraads met hoe jij bent. Of dat nu wel of niet onder noemer 'topvrouw' valt. Jij kan niet toneelspelen, dat gaat je niet voor altijd lukken.
Vervolgens ben jij volgens hem 'manipulatief' omdat je je tranen aanwendt (volgens hem) om hem in de maling te nemen.
Kun je mij uitleggen waarom je huilt? Als ik het mag proberen: omdat hij jouw inzet niet ziet, al helemaal niet beloont. Hij blijft maar hakken op je, het is nooit goed genoeg.
Pff, ik ben op dreef vanavond, maar het is echt zo herkenbaar voor mij: been there, done that, got the t-shirt....
Je zit al in die spiraal: jij doet je best, het is niet goed genoeg, hij mekkert, jij huilt, hij pruilt en jij gaat de boel weer lijmen en doet je best....
Hoelang wil je hiermee doorgaan? Ik hield het 10 jaar vol. Ga er alsjeblieft niet overheen.
[...]
Hij voelt zich in de maling genomen door mij. Een jaar terug beloofde ik beterschap. Dit is me niet goed gelukt. Door die tranen laat hij zich al helemaal niet beetnemen. Ik denk dat hij denkt dat ik die tranen gebruik om iets voor elkaar te krijgen. Hij moest eens weten, die tranen komen nooit gewenst, omdat dat juist het moment is waarin hij hard wordt. Denk dat dat voor hem het teken is dat hij zichzelf moet beschermen, anders neem ik hem weer in de maling met die tranen.
Wacht even, jij hebt 'beterschap' beloofd. Daarvan staan al mijn haren overeind, maar okee, ik ben wellicht iets teveel gekwetst. Hoor graag de meningen van anderen hier. Maar ik krijg de kriebels bij beterschap.
Okee, jouw 'belofte' is niet gelukt. Nee, vind je het gek, want het is compleet tegendraads met hoe jij bent. Of dat nu wel of niet onder noemer 'topvrouw' valt. Jij kan niet toneelspelen, dat gaat je niet voor altijd lukken.
Vervolgens ben jij volgens hem 'manipulatief' omdat je je tranen aanwendt (volgens hem) om hem in de maling te nemen.
Kun je mij uitleggen waarom je huilt? Als ik het mag proberen: omdat hij jouw inzet niet ziet, al helemaal niet beloont. Hij blijft maar hakken op je, het is nooit goed genoeg.
Pff, ik ben op dreef vanavond, maar het is echt zo herkenbaar voor mij: been there, done that, got the t-shirt....
Je zit al in die spiraal: jij doet je best, het is niet goed genoeg, hij mekkert, jij huilt, hij pruilt en jij gaat de boel weer lijmen en doet je best....
Hoelang wil je hiermee doorgaan? Ik hield het 10 jaar vol. Ga er alsjeblieft niet overheen.
dinsdag 30 december 2008 om 22:37
Ja Muis, ook voor mij is het zo herkenbaar. Iedereen was dol op mijn ex en ik durfde niemand in vertrouwen te nemen, zelfs mijn therapeute vertelde ik niets.
Hij was zo stik manipulatief dat ik zeker wist dat, als hij het vermoeden zou hebben, ik het iemand anders zou vertellen het er wel uitgekregen had....
Ook naar mijn familie toe bleef ik hem verdedigen....
Hoezo loyaliteit..... :puke:
Hij was zo stik manipulatief dat ik zeker wist dat, als hij het vermoeden zou hebben, ik het iemand anders zou vertellen het er wel uitgekregen had....
Ook naar mijn familie toe bleef ik hem verdedigen....
Hoezo loyaliteit..... :puke:
dinsdag 30 december 2008 om 22:38
quote:bosaapje schreef op 30 december 2008 @ 22:26:
Tobeloved.... Nu is het vooral het huishouden waar hij over zeurt. Zometeen heeft hij zoekt weer een andere reden om over te mierenneuken....
Ga voor je zelf eens na of het tijdsbestek waarin hij leuk is niet veel minder wordt en het muggeziften steeds meer.
Probeer niet te huilen hoor... Zo laat je hem zien dat hij je te pakken heeft. Inderdaad wat Muis al eerder schreef...Negeer het.
Actie (huilen) vraagt reactie en dat is precies de reactie waar hij jou in een hoek krijgt.
Zelf heb ik nooit gehuild. Ik "gunde" hem die lol nog niet...nog niet misschien. Ik negeerde hem gewoon zoals hij dat ook bij mij deed alleen hij kon daar helemaal niet tegen dus kregen we vervolgens daar weer strijd over..... Hmmm, ben blij dat ik óók vertrokken ben toen.
Hoezo gelijkwaardige relatie???
Je zegt wel dat Muis een heftige relatie gehad heeft en er uiteindelijk goed uitgekomen is maar..... jij bent ook dichtbij zo'n relatie die al ongelijkwaardig is en misschien nog erger wordt.
Ook jij zult er goed uitkomen.....Ik weet dat ik er goed uit zal komen. Het is eerder 8 maanden uitgeweest tussen ons. Hij had het uitgemaakt. We woonden toen nog niet samen. Dat ging over iets heel anders. Ik was voor hem zijn eerste vriendin en hij wist niet meer zeker wat hij voor me voelde. Nouja goed, had het er heel moeilijk mee. Keihard gehuild en was er binnen een paar dagen klaar mee. Dat werkt voor mij wel. Was er klaar mee, maar na heel lang gesmeek toch besloten er weer in te stappen.
Tobeloved.... Nu is het vooral het huishouden waar hij over zeurt. Zometeen heeft hij zoekt weer een andere reden om over te mierenneuken....
Ga voor je zelf eens na of het tijdsbestek waarin hij leuk is niet veel minder wordt en het muggeziften steeds meer.
Probeer niet te huilen hoor... Zo laat je hem zien dat hij je te pakken heeft. Inderdaad wat Muis al eerder schreef...Negeer het.
Actie (huilen) vraagt reactie en dat is precies de reactie waar hij jou in een hoek krijgt.
Zelf heb ik nooit gehuild. Ik "gunde" hem die lol nog niet...nog niet misschien. Ik negeerde hem gewoon zoals hij dat ook bij mij deed alleen hij kon daar helemaal niet tegen dus kregen we vervolgens daar weer strijd over..... Hmmm, ben blij dat ik óók vertrokken ben toen.
Hoezo gelijkwaardige relatie???
Je zegt wel dat Muis een heftige relatie gehad heeft en er uiteindelijk goed uitgekomen is maar..... jij bent ook dichtbij zo'n relatie die al ongelijkwaardig is en misschien nog erger wordt.
Ook jij zult er goed uitkomen.....Ik weet dat ik er goed uit zal komen. Het is eerder 8 maanden uitgeweest tussen ons. Hij had het uitgemaakt. We woonden toen nog niet samen. Dat ging over iets heel anders. Ik was voor hem zijn eerste vriendin en hij wist niet meer zeker wat hij voor me voelde. Nouja goed, had het er heel moeilijk mee. Keihard gehuild en was er binnen een paar dagen klaar mee. Dat werkt voor mij wel. Was er klaar mee, maar na heel lang gesmeek toch besloten er weer in te stappen.
dinsdag 30 december 2008 om 22:42
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 21:52:
Een sterke vrouw ben ik zeker. Hij is alleen een veel sterkere man. Ondergeschikt wil ik mezelf niet noemen. Het werkt alleen wel erg in mijn nadeel als ik tijdens een gesprek toch weer tranen moet laten zien, ik voel mij dan zwakker en kan me voorstellen dat hij zich dan sterker voelt.quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:05:
Zou je hier iets met training/therapie aan kunnen doen?
Dat zou wel kunnen, maar voel me denk ik te goed voor therapie.
Ik denk dat niet dat je gek bent ofzo, maar mogelijk kan training je helpen om de onderliggende irrationele gedachten die achter die emoties zitten te identificeren
(bijv. ik ben een slechte vrouw als ik niet elke plint van het huis driemaaldaags stof) en om te buigen naar realistische gedachten (als het huis maar hygienisch genoeg is om in te leven is het prima). Als dan je vriend kwaad klaagt "er zit een haar in het bad", dan denk je aan die realistische gedachte (naar mijn normen is het prima) en kan hij je niet meer op de kast krijgen. Je kan het dan lekker bij hem laten: "ok, fijn dat je dat opmerkt, kun jij meteen het bad even schoonmaken, dan ga ik eten koken" en doordat je geen emoties toont, kan hij niet meer naar jou wijzen (jij huilt en dus ben jij slecht).
Hiervoor hoef je niet naar een psycholoog (alhoewel dat wel makkelijk is om je gedachten te spiegelen), in boeken of online is hier heel veel over te vinden ( bijv http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke ... iteit/ret/)quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:05:
Hij is al een paar weken niet gaan werken. Het kan er iets mee te maken hebben, ik weet het niet. Hij vertelde mij dat hij ziek was en dat hij zich niet gesteund voelde. Terwijl ik hem elke dag belde vanuit mijn werk. Hij vertelde me dat hij zich goed voelde. Zodra ik thuis kwam, kon hij niets en moest ik alles doen. Ik voelde me beetgenomen, maar hij vertelde mij zondag dat ik er niet voor hem was.
Jij bent niet zijn mama of psycholoog...
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:23:
Hij voelt zich in de maling genomen door mij. Een jaar terug beloofde ik beterschap. Dit is me niet goed gelukt. Door die tranen laat hij zich al helemaal niet beetnemen. Ik denk dat hij denkt dat ik die tranen gebruik om iets voor elkaar te krijgen. Hij moest eens weten, die tranen komen nooit gewenst, omdat dat juist het moment is waarin hij hard wordt. Denk dat dat voor hem het teken is dat hij zichzelf moet beschermen, anders neem ik hem weer in de maling met die tranen.
Zie je wat hij doet, hij vindt weer iets wat jij niet kan en valt je daarop aan, zodat jij hem niet kan aanspreken op zijn gedrag.
Misschien een stomme vraag: maar wat doet je vriend wel nuttig behalve klagen en mopperen?
Waarom wil je voor hem zorgen en hem veranderen? Als je dat soort energie in jezelf steekt, in je eigen leven, je eigen geluk en eigen plezier, maak je eigen leven bijzonder en verspil je geen energie aan iemand die toch alleen maar negatieve energie teruggeeft.
Je klinkt als een symphatieke en hardwerkende vrouw en ik heb het idee dat je echt een goede catch bent (anders zou je vriend je ook niet zo onzeker proberen te maken mijns inziens, dat betekent dat hij zelf onzeker is of jij wel bij hem blijft), dus over lang single zijn na een eventuele breuk hoef je je volgens mij geen zorgen te maken. Ik gun je een een man die je de rest van je leven waardeert en op handen draagt (ipv kraakt en klaagt).
Een sterke vrouw ben ik zeker. Hij is alleen een veel sterkere man. Ondergeschikt wil ik mezelf niet noemen. Het werkt alleen wel erg in mijn nadeel als ik tijdens een gesprek toch weer tranen moet laten zien, ik voel mij dan zwakker en kan me voorstellen dat hij zich dan sterker voelt.quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:05:
Zou je hier iets met training/therapie aan kunnen doen?
Dat zou wel kunnen, maar voel me denk ik te goed voor therapie.
Ik denk dat niet dat je gek bent ofzo, maar mogelijk kan training je helpen om de onderliggende irrationele gedachten die achter die emoties zitten te identificeren
(bijv. ik ben een slechte vrouw als ik niet elke plint van het huis driemaaldaags stof) en om te buigen naar realistische gedachten (als het huis maar hygienisch genoeg is om in te leven is het prima). Als dan je vriend kwaad klaagt "er zit een haar in het bad", dan denk je aan die realistische gedachte (naar mijn normen is het prima) en kan hij je niet meer op de kast krijgen. Je kan het dan lekker bij hem laten: "ok, fijn dat je dat opmerkt, kun jij meteen het bad even schoonmaken, dan ga ik eten koken" en doordat je geen emoties toont, kan hij niet meer naar jou wijzen (jij huilt en dus ben jij slecht).
Hiervoor hoef je niet naar een psycholoog (alhoewel dat wel makkelijk is om je gedachten te spiegelen), in boeken of online is hier heel veel over te vinden ( bijv http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke ... iteit/ret/)quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:05:
Hij is al een paar weken niet gaan werken. Het kan er iets mee te maken hebben, ik weet het niet. Hij vertelde mij dat hij ziek was en dat hij zich niet gesteund voelde. Terwijl ik hem elke dag belde vanuit mijn werk. Hij vertelde me dat hij zich goed voelde. Zodra ik thuis kwam, kon hij niets en moest ik alles doen. Ik voelde me beetgenomen, maar hij vertelde mij zondag dat ik er niet voor hem was.
Jij bent niet zijn mama of psycholoog...
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:23:
Hij voelt zich in de maling genomen door mij. Een jaar terug beloofde ik beterschap. Dit is me niet goed gelukt. Door die tranen laat hij zich al helemaal niet beetnemen. Ik denk dat hij denkt dat ik die tranen gebruik om iets voor elkaar te krijgen. Hij moest eens weten, die tranen komen nooit gewenst, omdat dat juist het moment is waarin hij hard wordt. Denk dat dat voor hem het teken is dat hij zichzelf moet beschermen, anders neem ik hem weer in de maling met die tranen.
Zie je wat hij doet, hij vindt weer iets wat jij niet kan en valt je daarop aan, zodat jij hem niet kan aanspreken op zijn gedrag.
Misschien een stomme vraag: maar wat doet je vriend wel nuttig behalve klagen en mopperen?
Waarom wil je voor hem zorgen en hem veranderen? Als je dat soort energie in jezelf steekt, in je eigen leven, je eigen geluk en eigen plezier, maak je eigen leven bijzonder en verspil je geen energie aan iemand die toch alleen maar negatieve energie teruggeeft.
Je klinkt als een symphatieke en hardwerkende vrouw en ik heb het idee dat je echt een goede catch bent (anders zou je vriend je ook niet zo onzeker proberen te maken mijns inziens, dat betekent dat hij zelf onzeker is of jij wel bij hem blijft), dus over lang single zijn na een eventuele breuk hoef je je volgens mij geen zorgen te maken. Ik gun je een een man die je de rest van je leven waardeert en op handen draagt (ipv kraakt en klaagt).
dinsdag 30 december 2008 om 22:42
quote:bosaapje schreef op 30 december 2008 @ 22:29:
Besides..... Ik las net dat jullie full-time werkte....
Waar is zijn aandeel dan? Lekker makkelijk om jou af te kraken en zelf niks, bijna niets te doen.
Wat zoekt hij eigenlijk..... Een maatje, minnares hoop ik toch en geen poetsvrouw die toevallig ook nog eens leuk is om te neuken en niet alleen te hoeven zijn???Ik denk dat hij zijn moeder zoekt in sexy formaat. Iemand die voor hem zorgt op alle fronten. Op veel fronten kan ik het, maar op 1 front kan ik het niet mijn leven lang opbrengen.
Besides..... Ik las net dat jullie full-time werkte....
Waar is zijn aandeel dan? Lekker makkelijk om jou af te kraken en zelf niks, bijna niets te doen.
Wat zoekt hij eigenlijk..... Een maatje, minnares hoop ik toch en geen poetsvrouw die toevallig ook nog eens leuk is om te neuken en niet alleen te hoeven zijn???Ik denk dat hij zijn moeder zoekt in sexy formaat. Iemand die voor hem zorgt op alle fronten. Op veel fronten kan ik het, maar op 1 front kan ik het niet mijn leven lang opbrengen.
dinsdag 30 december 2008 om 22:43
Ooooo, kan het me helemaal voorstellen. Ik kan wel bedenken waarom hij jou terug wilde. Weer lekker macht over jou hebben en jou weer vormen naar zijn maatstaven want ben eerlijk meis... Welke vrouw trapt hierin.... Niemand wil toch zo'n persoon. Ik denk dat hij zich dat héél goed beseft en dat hij zich met jou wel in zijn handjes mag knijpen....
Sorry, klinkt hard maar is wel zo....
Enne.... ik ben er zelf óók, niet 1 maar 2 maal ingestonken dus je bent echt niet de enige....
Jij zult nooit en te nimmer zijn moeder kunnen evenaren hoe goed je het ook probeert. Dat moet je ook beslist niet doen.
Een beetje idioot van hem om te denken dat jij dat kan en ook nog eens zou willen....
Jij bent JIJ en niemand anders. Jij mag er zijn zoals jij bent
Sorry, klinkt hard maar is wel zo....
Enne.... ik ben er zelf óók, niet 1 maar 2 maal ingestonken dus je bent echt niet de enige....
Jij zult nooit en te nimmer zijn moeder kunnen evenaren hoe goed je het ook probeert. Dat moet je ook beslist niet doen.
Een beetje idioot van hem om te denken dat jij dat kan en ook nog eens zou willen....
Jij bent JIJ en niemand anders. Jij mag er zijn zoals jij bent
dinsdag 30 december 2008 om 22:43
quote:bosaapje schreef op 30 december 2008 @ 22:37:
Ja Muis, ook voor mij is het zo herkenbaar. Iedereen was dol op mijn ex en ik durfde niemand in vertrouwen te nemen, zelfs mijn therapeute vertelde ik niets.
Hij was zo stik manipulatief dat ik zeker wist dat, als hij het vermoeden zou hebben, ik het iemand anders zou vertellen het er wel uitgekregen had....
Ook naar mijn familie toe bleef ik hem verdedigen....
Zijn dochter zei wel eens tegen mij dat ze haar vader zo gemeen vond hoe hij mij (mis)behandelde maar ook toen deed ik alsof er niks aan de hand was en zei dan ook dat ze dat verkeerd zag....
Hoezo loyaliteit..... :puke:
Jeetje bosaapje. Dat had ik ook. Ik stond altijd bekend als de 'bitch' en het onaardige wijf. Dat zoveel van mijn man 'mocht' dat ik potdorie wel eens dankbaarder mocht zijn. Ik was een ondankbaar kreng dat 'zoveel' had gekregen van hem, zoveel van hem mocht.
Nu nog heb ik wel eens als ik voro Muisjelief naar een peut moet, dat ik bang ben dat ze hem niet doorzien. Meestal doorzien ze hem wel. Een enkeling uitgezonderd. Maar meestal doorzien ze hem wel.
Ook ik verdedigde hem - geen wonder dat ze hem aardig vonden - maar ze wisten niet wat er achter de huisdeur gebeurde. Het heeft echt geduurd voordat ik aan mezelf, en daarna de buitenwereld, durfde toe te geven dat geestelijke mishandeling ook tot huiselijk geweld wordt gerekend. En dat ik geestelijk mishandeld ben. Geweest.
Ja Muis, ook voor mij is het zo herkenbaar. Iedereen was dol op mijn ex en ik durfde niemand in vertrouwen te nemen, zelfs mijn therapeute vertelde ik niets.
Hij was zo stik manipulatief dat ik zeker wist dat, als hij het vermoeden zou hebben, ik het iemand anders zou vertellen het er wel uitgekregen had....
Ook naar mijn familie toe bleef ik hem verdedigen....
Zijn dochter zei wel eens tegen mij dat ze haar vader zo gemeen vond hoe hij mij (mis)behandelde maar ook toen deed ik alsof er niks aan de hand was en zei dan ook dat ze dat verkeerd zag....
Hoezo loyaliteit..... :puke:
Jeetje bosaapje. Dat had ik ook. Ik stond altijd bekend als de 'bitch' en het onaardige wijf. Dat zoveel van mijn man 'mocht' dat ik potdorie wel eens dankbaarder mocht zijn. Ik was een ondankbaar kreng dat 'zoveel' had gekregen van hem, zoveel van hem mocht.
Nu nog heb ik wel eens als ik voro Muisjelief naar een peut moet, dat ik bang ben dat ze hem niet doorzien. Meestal doorzien ze hem wel. Een enkeling uitgezonderd. Maar meestal doorzien ze hem wel.
Ook ik verdedigde hem - geen wonder dat ze hem aardig vonden - maar ze wisten niet wat er achter de huisdeur gebeurde. Het heeft echt geduurd voordat ik aan mezelf, en daarna de buitenwereld, durfde toe te geven dat geestelijke mishandeling ook tot huiselijk geweld wordt gerekend. En dat ik geestelijk mishandeld ben. Geweest.
dinsdag 30 december 2008 om 22:46
dinsdag 30 december 2008 om 22:51
quote:straal schreef op 30 december 2008 @ 22:42:
Zie je wat hij doet, hij vindt weer iets wat jij niet kan en valt je daarop aan, zodat jij hem niet kan aanspreken op zijn gedrag.
Je klinkt als een symphatieke en hardwerkende vrouw en ik heb het idee dat je echt een goede catch bent (anders zou je vriend je ook niet zo onzeker proberen te maken mijns inziens, dat betekent dat hij zelf onzeker is of jij wel bij hem blijft), dus over lang single zijn na een eventuele breuk hoef je je volgens mij geen zorgen te maken. Ik gun je een een man die je de rest van je leven waardeert en op handen draagt (ipv kraakt en klaagt).
Kinkt alweer herkenbaar, het probleem weerleggen bij de ander, geen enkel inzicht in eigen handelen, nee, het is bij voorbaat de schuld van een ander.
Hmm, dat kan, maar mijn ex zag op een gegeven moment mijn overige kwaliteiten in. Kijk, goed koken of poetsen, en huishoudelijke taken plannen, kun je uiteindelijk leren. Laten we even in het midden of er iets aan schort. Maar kwaliteiten als een knokker zijn, doorvechten, ergens voor gaan, je niet uit het veld laten slaan etc. zijn zaken die minder makkelijk, en misschien voor sommigen wel nooit te leren zijn. Toen mijn ex dáár achter kwam, bemerkte hij pas zijn tekortkomingen ten opzichte van mij. En toen voelde hij zich zo de mindere van mij, dat hij opstapte.
Geloof het of niet, sindsdien prijst hij mij de hemel in. Okee, de scheiding is even een zwarte bladzijde. Maar daarna, echt, hij doet ALLES voor me. Nu. Meer dan voor zijn eigen kind! Ik hoef maar te kikken en voila! Ik jammerde laatst over een nieuwe uitlaat op de auto, want ook duur boekengeld voorgeschoten. Meneer stond gelijk te wapperen met geld! Terwijl hij tijdens ons huwelijk doodviel over een flesje wijn bij het eten op vrijdagavond van 5 euro....
Als ik alle wreedheden van tijdens mijn huwelijk, en de scheidingsperiode opzij zou zetten, zou ik 't verdomd nog eens een aardige kerel gaan vinden...
Zie je wat hij doet, hij vindt weer iets wat jij niet kan en valt je daarop aan, zodat jij hem niet kan aanspreken op zijn gedrag.
Je klinkt als een symphatieke en hardwerkende vrouw en ik heb het idee dat je echt een goede catch bent (anders zou je vriend je ook niet zo onzeker proberen te maken mijns inziens, dat betekent dat hij zelf onzeker is of jij wel bij hem blijft), dus over lang single zijn na een eventuele breuk hoef je je volgens mij geen zorgen te maken. Ik gun je een een man die je de rest van je leven waardeert en op handen draagt (ipv kraakt en klaagt).
Kinkt alweer herkenbaar, het probleem weerleggen bij de ander, geen enkel inzicht in eigen handelen, nee, het is bij voorbaat de schuld van een ander.
Hmm, dat kan, maar mijn ex zag op een gegeven moment mijn overige kwaliteiten in. Kijk, goed koken of poetsen, en huishoudelijke taken plannen, kun je uiteindelijk leren. Laten we even in het midden of er iets aan schort. Maar kwaliteiten als een knokker zijn, doorvechten, ergens voor gaan, je niet uit het veld laten slaan etc. zijn zaken die minder makkelijk, en misschien voor sommigen wel nooit te leren zijn. Toen mijn ex dáár achter kwam, bemerkte hij pas zijn tekortkomingen ten opzichte van mij. En toen voelde hij zich zo de mindere van mij, dat hij opstapte.
Geloof het of niet, sindsdien prijst hij mij de hemel in. Okee, de scheiding is even een zwarte bladzijde. Maar daarna, echt, hij doet ALLES voor me. Nu. Meer dan voor zijn eigen kind! Ik hoef maar te kikken en voila! Ik jammerde laatst over een nieuwe uitlaat op de auto, want ook duur boekengeld voorgeschoten. Meneer stond gelijk te wapperen met geld! Terwijl hij tijdens ons huwelijk doodviel over een flesje wijn bij het eten op vrijdagavond van 5 euro....
Als ik alle wreedheden van tijdens mijn huwelijk, en de scheidingsperiode opzij zou zetten, zou ik 't verdomd nog eens een aardige kerel gaan vinden...
dinsdag 30 december 2008 om 22:52
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 22:42:
[...]
Ik denk dat hij zijn moeder zoekt in sexy formaat. Iemand die voor hem zorgt op alle fronten. Op veel fronten kan ik het, maar op 1 front kan ik het niet mijn leven lang opbrengen.Mijn ex ook. Ik heb hem ooit eens gezegd dat hij zijn moeder dan maar in La Perla moest hijsen en met haar moest trouwen....
[...]
Ik denk dat hij zijn moeder zoekt in sexy formaat. Iemand die voor hem zorgt op alle fronten. Op veel fronten kan ik het, maar op 1 front kan ik het niet mijn leven lang opbrengen.Mijn ex ook. Ik heb hem ooit eens gezegd dat hij zijn moeder dan maar in La Perla moest hijsen en met haar moest trouwen....
dinsdag 30 december 2008 om 22:54
Sommige mannen.....
Met die regeltjes die ik opgedragen kreeg, heb ik nu nog wel eens last van. Hier loop ik rustig in mijn ochtendjas naar beneden. Ga dan fijn koffie halen voor Man en mij en ik zie wel wanneer ik me ga aankleden.
* voorbeelden heb ik er even tussen uit gehaald vanwege herkenning*
Mijn vriend attendeert mij er wel eens op en gelukkig besef ik het ook.... ik HOEF me helemaal niet aan die regeltjes te houden... Het is verleden tijd.
Met die regeltjes die ik opgedragen kreeg, heb ik nu nog wel eens last van. Hier loop ik rustig in mijn ochtendjas naar beneden. Ga dan fijn koffie halen voor Man en mij en ik zie wel wanneer ik me ga aankleden.
* voorbeelden heb ik er even tussen uit gehaald vanwege herkenning*
Mijn vriend attendeert mij er wel eens op en gelukkig besef ik het ook.... ik HOEF me helemaal niet aan die regeltjes te houden... Het is verleden tijd.
dinsdag 30 december 2008 om 22:54
quote:bosaapje schreef op 30 december 2008 @ 22:43:
Ooooo, kan het me helemaal voorstellen. Ik kan wel bedenken waarom hij jou terug wilde. Weer lekker macht over jou hebben en jou weer vormen naar zijn maatstaven want ben eerlijk meis... Welke vrouw trapt hierin.... Niemand wil toch zo'n persoon. Ik denk dat hij zich dat héél goed beseft en dat hij zich met jou wel in zijn handjes mag knijpen....
Sorry, klinkt hard maar is wel zo....
Enne.... ik ben er zelf óók, niet 1 maar 2 maal ingestonken dus je bent echt niet de enige....
Jij zult nooit en te nimmer zijn moeder kunnen evenaren hoe goed je het ook probeert. Dat moet je ook beslist niet doen.
Een beetje idioot van hem om te denken dat jij dat kan en ook nog eens zou willen....
Jij bent JIJ en niemand anders. Jij mag er zijn zoals jij bent
Of hij kon niet tegen alleen zijn. Ex woonde ten tijde van scheiding bij zwager. Hij was nog geen drie dagen thuis en stond jammerend voor mijn deur. Na twee weken hem elke avond op de stoep aangetroffen te hebben maar eens harde taal gesproken: dit is je leven met de scheiding. Get up and face the music.
Binnen een week had hij een ander.
Ooooo, kan het me helemaal voorstellen. Ik kan wel bedenken waarom hij jou terug wilde. Weer lekker macht over jou hebben en jou weer vormen naar zijn maatstaven want ben eerlijk meis... Welke vrouw trapt hierin.... Niemand wil toch zo'n persoon. Ik denk dat hij zich dat héél goed beseft en dat hij zich met jou wel in zijn handjes mag knijpen....
Sorry, klinkt hard maar is wel zo....
Enne.... ik ben er zelf óók, niet 1 maar 2 maal ingestonken dus je bent echt niet de enige....
Jij zult nooit en te nimmer zijn moeder kunnen evenaren hoe goed je het ook probeert. Dat moet je ook beslist niet doen.
Een beetje idioot van hem om te denken dat jij dat kan en ook nog eens zou willen....
Jij bent JIJ en niemand anders. Jij mag er zijn zoals jij bent
Of hij kon niet tegen alleen zijn. Ex woonde ten tijde van scheiding bij zwager. Hij was nog geen drie dagen thuis en stond jammerend voor mijn deur. Na twee weken hem elke avond op de stoep aangetroffen te hebben maar eens harde taal gesproken: dit is je leven met de scheiding. Get up and face the music.
Binnen een week had hij een ander.
dinsdag 30 december 2008 om 22:56
quote:bosaapje schreef op 30 december 2008 @ 22:54:
HOEF me helemaal niet aan die regeltjes te houden... Het is verleden tijd.
Fijn he, gewoon doen waar je zin in hebt. Ach, ik kan soms echt stiekum genieten van dat vuile kopje op het aanrecht....het is MIJN aanrecht - een van de zeldzame momenten dat ik mij dat 'recht' toe-eigen. Maar heb ik een dag zin om op de bank lekker te lezen, niemand die zeurt.
Wat een rijkdom. Wat een vrijheid.
HOEF me helemaal niet aan die regeltjes te houden... Het is verleden tijd.
Fijn he, gewoon doen waar je zin in hebt. Ach, ik kan soms echt stiekum genieten van dat vuile kopje op het aanrecht....het is MIJN aanrecht - een van de zeldzame momenten dat ik mij dat 'recht' toe-eigen. Maar heb ik een dag zin om op de bank lekker te lezen, niemand die zeurt.
Wat een rijkdom. Wat een vrijheid.
dinsdag 30 december 2008 om 22:57
quote:straal schreef op 30 december 2008 @ 22:42:
[...]
[...]
Ik denk dat niet dat je gek bent ofzo, maar mogelijk kan training je helpen om de onderliggende irrationele gedachten die achter die emoties zitten te identificeren
(bijv. ik ben een slechte vrouw als ik niet elke plint van het huis driemaaldaags stof) en om te buigen naar realistische gedachten (als het huis maar hygienisch genoeg is om in te leven is het prima). Als dan je vriend kwaad klaagt "er zit een haar in het bad", dan denk je aan die realistische gedachte (naar mijn normen is het prima) en kan hij je niet meer op de kast krijgen. Je kan het dan lekker bij hem laten: "ok, fijn dat je dat opmerkt, kun jij meteen het bad even schoonmaken, dan ga ik eten koken" en doordat je geen emoties toont, kan hij niet meer naar jou wijzen (jij huilt en dus ben jij slecht).
Hiervoor hoef je niet naar een psycholoog (alhoewel dat wel makkelijk is om je gedachten te spiegelen), in boeken of online is hier heel veel over te vinden ( bijv http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke ... iteit/ret/)
Ik moet toegeven dat ik er heel slecht tegenkan als hij mij ergens op wijst. Soms bedoelt ie het niet slecht en vraagt hij of die kleren in de wasmachine net gewassen zijn, zodat hij ze eruit kan halen. Ik kan dan snauwerig reageren omdat ik denk dat hij denkt dat ik het niet goed gedaan heb.
Enne bedankt voor de links, ik ga ze binnenkort uitpluizen.
[...]
Jij bent niet zijn mama of psycholoog...
Psycholoog niet nee, mama zou hij graag willen. Hartstikke lieve vrouw die moeder, maar ze weten soms half niet waar ze mee bezig zijn als ze maar continu vragen of hun vriendin wel goed voor hun vriendje zorgt...zucht!
[...]
Zie je wat hij doet, hij vindt weer iets wat jij niet kan en valt je daarop aan, zodat jij hem niet kan aanspreken op zijn gedrag.
Misschien een stomme vraag: maar wat doet je vriend wel nuttig behalve klagen en mopperen?
Waarom wil je voor hem zorgen en hem veranderen? Als je dat soort energie in jezelf steekt, in je eigen leven, je eigen geluk en eigen plezier, maak je eigen leven bijzonder en verspil je geen energie aan iemand die toch alleen maar negatieve energie teruggeeft.
Klinkt als een erg goed advies. Soms voelt het ook gewoon fijn om er voor anderen te kunnen zijn en geloof me hij is er ook vaak voor mij.
Je klinkt als een symphatieke en hardwerkende vrouw en ik heb het idee dat je echt een goede catch bent (anders zou je vriend je ook niet zo onzeker proberen te maken mijns inziens, dat betekent dat hij zelf onzeker is of jij wel bij hem blijft), dus over lang single zijn na een eventuele breuk hoef je je volgens mij geen zorgen te maken. Ik gun je een een man die je de rest van je leven waardeert en op handen draagt (ipv kraakt en klaagt).
Heel lief...
[...]
[...]
Ik denk dat niet dat je gek bent ofzo, maar mogelijk kan training je helpen om de onderliggende irrationele gedachten die achter die emoties zitten te identificeren
(bijv. ik ben een slechte vrouw als ik niet elke plint van het huis driemaaldaags stof) en om te buigen naar realistische gedachten (als het huis maar hygienisch genoeg is om in te leven is het prima). Als dan je vriend kwaad klaagt "er zit een haar in het bad", dan denk je aan die realistische gedachte (naar mijn normen is het prima) en kan hij je niet meer op de kast krijgen. Je kan het dan lekker bij hem laten: "ok, fijn dat je dat opmerkt, kun jij meteen het bad even schoonmaken, dan ga ik eten koken" en doordat je geen emoties toont, kan hij niet meer naar jou wijzen (jij huilt en dus ben jij slecht).
Hiervoor hoef je niet naar een psycholoog (alhoewel dat wel makkelijk is om je gedachten te spiegelen), in boeken of online is hier heel veel over te vinden ( bijv http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke ... iteit/ret/)
Ik moet toegeven dat ik er heel slecht tegenkan als hij mij ergens op wijst. Soms bedoelt ie het niet slecht en vraagt hij of die kleren in de wasmachine net gewassen zijn, zodat hij ze eruit kan halen. Ik kan dan snauwerig reageren omdat ik denk dat hij denkt dat ik het niet goed gedaan heb.
Enne bedankt voor de links, ik ga ze binnenkort uitpluizen.
[...]
Jij bent niet zijn mama of psycholoog...
Psycholoog niet nee, mama zou hij graag willen. Hartstikke lieve vrouw die moeder, maar ze weten soms half niet waar ze mee bezig zijn als ze maar continu vragen of hun vriendin wel goed voor hun vriendje zorgt...zucht!
[...]
Zie je wat hij doet, hij vindt weer iets wat jij niet kan en valt je daarop aan, zodat jij hem niet kan aanspreken op zijn gedrag.
Misschien een stomme vraag: maar wat doet je vriend wel nuttig behalve klagen en mopperen?
Waarom wil je voor hem zorgen en hem veranderen? Als je dat soort energie in jezelf steekt, in je eigen leven, je eigen geluk en eigen plezier, maak je eigen leven bijzonder en verspil je geen energie aan iemand die toch alleen maar negatieve energie teruggeeft.
Klinkt als een erg goed advies. Soms voelt het ook gewoon fijn om er voor anderen te kunnen zijn en geloof me hij is er ook vaak voor mij.
Je klinkt als een symphatieke en hardwerkende vrouw en ik heb het idee dat je echt een goede catch bent (anders zou je vriend je ook niet zo onzeker proberen te maken mijns inziens, dat betekent dat hij zelf onzeker is of jij wel bij hem blijft), dus over lang single zijn na een eventuele breuk hoef je je volgens mij geen zorgen te maken. Ik gun je een een man die je de rest van je leven waardeert en op handen draagt (ipv kraakt en klaagt).
Heel lief...
