Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
zaterdag 27 december 2008 om 10:31
Fijne dag vandaag, Iry. (f)
Sterkte bij Ikea. Ik wilde eigenlijk ook gaan, we hebben wat nieuwe dingen nodig, maar toch maar besloten het wat rustiger aan te doen. EM weet mij op tijd af te remmen, soms is het nodig dat een ander dat doet, want ik ren maar door.
Nou ja... fijne dag!
Sterkte bij Ikea. Ik wilde eigenlijk ook gaan, we hebben wat nieuwe dingen nodig, maar toch maar besloten het wat rustiger aan te doen. EM weet mij op tijd af te remmen, soms is het nodig dat een ander dat doet, want ik ren maar door.
Nou ja... fijne dag!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 27 december 2008 om 23:05
Nou Ev,
Het is maar goed dat je niet gegaan bent vandaag.
Wij waren er om 11.00 en toen ging het nog wel (ook al heel druk)
Maar na 13.00 brak de hel los!
En wij hadden heel veel nodig dus een lange tijd daar doorgebracht.
Fijn dat vriend en schoonzus erbij waren zodat ik bij de les gehouden werd,maar poe hee! wat een overkill was het vandaag.
Thuis nog heel druk geweest met kasten uit elkaar halen spullen opruimen etc.
Ik zit net pas lekker met mijn warme choco en dekentje op de bank,even op adem komen.
Vriend staat voor mijn neus nog kasten in elkaar te zetten!
Maar die heeft 1 doel,zodra de nieuwe kast er staat kan zijn nieuwe apparatuur aangesloten worden,haha! (mannending)
Rustig aan doen is altijd een goed advies,zeker als je het zelf niet door hebt dat je het juist nodig hebt.
Dus heel goed van Em.
Liefs!
Het is maar goed dat je niet gegaan bent vandaag.
Wij waren er om 11.00 en toen ging het nog wel (ook al heel druk)
Maar na 13.00 brak de hel los!
En wij hadden heel veel nodig dus een lange tijd daar doorgebracht.
Fijn dat vriend en schoonzus erbij waren zodat ik bij de les gehouden werd,maar poe hee! wat een overkill was het vandaag.
Thuis nog heel druk geweest met kasten uit elkaar halen spullen opruimen etc.
Ik zit net pas lekker met mijn warme choco en dekentje op de bank,even op adem komen.
Vriend staat voor mijn neus nog kasten in elkaar te zetten!
Maar die heeft 1 doel,zodra de nieuwe kast er staat kan zijn nieuwe apparatuur aangesloten worden,haha! (mannending)
Rustig aan doen is altijd een goed advies,zeker als je het zelf niet door hebt dat je het juist nodig hebt.
Dus heel goed van Em.
Liefs!
zondag 28 december 2008 om 00:56
quote:iry schreef op 27 december 2008 @ 09:25:
Geniet van je vrije dagen Daf!
En ach,ik kan waarschijnlijk net zo goed tegen een muur praten,maar rustig aan na je vakantie!
Mezelf kennende kun je inderdaad net zo goed tegen een muur praten, ja. Had ik al gezegd dat ik koppig was?
Ikea en winkels heb ik tot nog toe vermeden. Maar het zal er binnenkort toch van moeten komen (ik ga verhuizen en heb meubels nodig), ik kijk er niet echt naar uit. Als ik nu kleding kon shoppen.
Trusten (alvast) en veel plezier met je nieuwe spulletjes.
Geniet van je vrije dagen Daf!
En ach,ik kan waarschijnlijk net zo goed tegen een muur praten,maar rustig aan na je vakantie!
Mezelf kennende kun je inderdaad net zo goed tegen een muur praten, ja. Had ik al gezegd dat ik koppig was?
Ikea en winkels heb ik tot nog toe vermeden. Maar het zal er binnenkort toch van moeten komen (ik ga verhuizen en heb meubels nodig), ik kijk er niet echt naar uit. Als ik nu kleding kon shoppen.
Trusten (alvast) en veel plezier met je nieuwe spulletjes.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
zondag 28 december 2008 om 02:56
He medsie.
Er is een hoop wel en een hoop nog niet gebeurd in de afgelopen maanden.
Ten eerste is op het relatievlak waar dit topic ten eerste uit voortvloeide enorm veel veranderd.
Vriend is 180 graden om (geen flauw idee wat de reden is,wellicht een soort besef dat hij dit allemaal niet zo maar in de sloot wilde kieperen)
Hij is sinds er op zijn werk enorme positieve ontwikkelingen hebben plaatsgevonden en hij niet meer in onzekerheid zit over het behoud van zijn baan enorm ontspannen geworden.
En dat heeft ons goed gedaan.
Ik denk haast dat het relatieprobleem een soort noodgreep was om zijn problemen buiten zichzelf te plaatsen.
Dan kan je het namelijk makkelijk opzij schruiven.
Echter...dat blijven aanames van mij,hoewel hij achteraf toegaf dat hij door zijn werk helemaal niet lekker in zijn vel zat en het kennelijk meer spanning gaf dan hij zelf wilde toegeven.
In ieder geval,tussen ons gaat het hèèl goed.
We hebben het heel gezellig,doen meer dingen samen,genieten van wat we hebben en vriend behandelt mij als een prinses.
Als gezin vormen we weer meer een front.
Of hij weer van mij houdt? ik durf het niet te vragen,bang voor wat hij gaat zeggen.
Echter lijkt het haast irreel om niet meer van mij gehouden te hebben,dit kan een mens anders toch allemaal niet zo snel na de mokerslag opbrengen?
Maar goed hij is heel stellig in het feit dat wij samen een mooie toekomst gaan maken en ik heb nog een hoop verrouwen daarin te krijgen ,de klap was/is erg groot voor mij.
En nu naar mijn deel (want daar vraag je eigenlijk naar,haha)
In therapieland duurt alles heel lang(wachtlijsten!,bureaucratie etc)
Ik heb op verschillende plekken gesprekken gehad (meerdere malen) en uitvoerig alles besproken met het Ggz.
Mijn conclusie,voortkomend uit de gesprekken bij mijn oude eetstoornis kliniek en gevoel is dat traumaverwerking mij waarschijnlijk het meest heeft te bieden.
Inmiddels ben ik aangemeld bij een gespecialiseerde trauma afdeling en in afwachting op het begin van het intaketraject.
Tot die tijd blijf ik in gesprek met het Ggz en huisarts toezicht.
Nachtbraken doe ik helaas nog steeds,het vroeger gaan slapen dwingt zich niet af door op tijd naar bed te gaan(wel geprobeerd uiteraard).
Maar ik sta wat vroeger op en probeer wat meer van de dag te maken.
Het braken is zeer lastig om te laten..maar het lukt mij zo nu en dan,soms zelf 3 dagen achter elkaar.
Eetbuien zijn in formaat afgenomen maar nog wel aanwezig,echter kan ik het braken af en toe laten na afloop van een eetbui omdat ze minder groot zijn.
Ik neem sinds een paar weken iedere middag een lunch (nog niet veel,yoghurt met cruesli en fruit),maar ik wen aan de regelmaat.
4 kilo aangekomen in gewicht,maar dat voelt heel slecht,gezien het geen gewicht is wat door een gezond voedingpatroon is gekomen (eerder door minder braken).
Ik neem mijn medicatie nog trouw .
Binnenkort ga ik dat wel onder de loep leggen met de psychiater(8 jan) omdat ik mij niet oke voel door de seroquel.
Ook wil ik van de temazepam af en ter vervanging aan een hoge dosis melatonine beginnen,gezien dit je biologische klok kan resetten (en dat zou volgens mij een uitkomst zijn).
De cipramyl in de nieuwe dosering gaat erg goed,ik ben rustiger en stabieler in mijn stemming.
Wel heb ik meer sociale paniek,vooral door enorme onzekerheid over mijzelf.
Laxeertabletten had ik afgebouwd op 5,en daar blijf ik voorlopig even hangen,anders wordt het teveel allemaal en mijn ervaring is dat ik dan keihard terug val.
Nu ga ik langzaam in de winsten maar wel vasthoudend (hopelijk gaat dat lukken,so far so good).
Ik moet nog zoeken naar balans en tijdsbesteding aan mijzelf,dat is een kwetsbaar punt.
Kortom,we gaan met kleine stapjes maar ik blijf vooruit kijken en hopelijk kunnen in de toekomst de stappen wat groter worden door ondersteundende therapie.
Ik heb zelf nog steeds weinig hoop dat ik er helemaal vanaf kom (maar misschien is mij dat in al die jaren ook wel aangepraat door alle therapeuten op mijn pad).
We gaan gewoon tot het uiterst haalbare,waar die grens ligt weet ik niet.
Ik strijd dagelijks en soms ervaar ik dat ik wat winsten maak.
Grote voorbeeld is kerst.
Volledige driegangen maaltijd gekookt voor een gezelschap en echt geen enkele vorm van stress gehad!
Vriend en ik hadden het heel goed voorbereid,we waren echt een team.
Bovendien ben ik al etend en zonder braken de kerst doorgekomen,dat is echt bijzonder voor mij.
Volgens mij heb ik het meeste wel verteld.
Wat bedoel je eigenlijk met VP (of ben ik zo onnozel?)
Liefs!
Er is een hoop wel en een hoop nog niet gebeurd in de afgelopen maanden.
Ten eerste is op het relatievlak waar dit topic ten eerste uit voortvloeide enorm veel veranderd.
Vriend is 180 graden om (geen flauw idee wat de reden is,wellicht een soort besef dat hij dit allemaal niet zo maar in de sloot wilde kieperen)
Hij is sinds er op zijn werk enorme positieve ontwikkelingen hebben plaatsgevonden en hij niet meer in onzekerheid zit over het behoud van zijn baan enorm ontspannen geworden.
En dat heeft ons goed gedaan.
Ik denk haast dat het relatieprobleem een soort noodgreep was om zijn problemen buiten zichzelf te plaatsen.
Dan kan je het namelijk makkelijk opzij schruiven.
Echter...dat blijven aanames van mij,hoewel hij achteraf toegaf dat hij door zijn werk helemaal niet lekker in zijn vel zat en het kennelijk meer spanning gaf dan hij zelf wilde toegeven.
In ieder geval,tussen ons gaat het hèèl goed.
We hebben het heel gezellig,doen meer dingen samen,genieten van wat we hebben en vriend behandelt mij als een prinses.
Als gezin vormen we weer meer een front.
Of hij weer van mij houdt? ik durf het niet te vragen,bang voor wat hij gaat zeggen.
Echter lijkt het haast irreel om niet meer van mij gehouden te hebben,dit kan een mens anders toch allemaal niet zo snel na de mokerslag opbrengen?
Maar goed hij is heel stellig in het feit dat wij samen een mooie toekomst gaan maken en ik heb nog een hoop verrouwen daarin te krijgen ,de klap was/is erg groot voor mij.
En nu naar mijn deel (want daar vraag je eigenlijk naar,haha)
In therapieland duurt alles heel lang(wachtlijsten!,bureaucratie etc)
Ik heb op verschillende plekken gesprekken gehad (meerdere malen) en uitvoerig alles besproken met het Ggz.
Mijn conclusie,voortkomend uit de gesprekken bij mijn oude eetstoornis kliniek en gevoel is dat traumaverwerking mij waarschijnlijk het meest heeft te bieden.
Inmiddels ben ik aangemeld bij een gespecialiseerde trauma afdeling en in afwachting op het begin van het intaketraject.
Tot die tijd blijf ik in gesprek met het Ggz en huisarts toezicht.
Nachtbraken doe ik helaas nog steeds,het vroeger gaan slapen dwingt zich niet af door op tijd naar bed te gaan(wel geprobeerd uiteraard).
Maar ik sta wat vroeger op en probeer wat meer van de dag te maken.
Het braken is zeer lastig om te laten..maar het lukt mij zo nu en dan,soms zelf 3 dagen achter elkaar.
Eetbuien zijn in formaat afgenomen maar nog wel aanwezig,echter kan ik het braken af en toe laten na afloop van een eetbui omdat ze minder groot zijn.
Ik neem sinds een paar weken iedere middag een lunch (nog niet veel,yoghurt met cruesli en fruit),maar ik wen aan de regelmaat.
4 kilo aangekomen in gewicht,maar dat voelt heel slecht,gezien het geen gewicht is wat door een gezond voedingpatroon is gekomen (eerder door minder braken).
Ik neem mijn medicatie nog trouw .
Binnenkort ga ik dat wel onder de loep leggen met de psychiater(8 jan) omdat ik mij niet oke voel door de seroquel.
Ook wil ik van de temazepam af en ter vervanging aan een hoge dosis melatonine beginnen,gezien dit je biologische klok kan resetten (en dat zou volgens mij een uitkomst zijn).
De cipramyl in de nieuwe dosering gaat erg goed,ik ben rustiger en stabieler in mijn stemming.
Wel heb ik meer sociale paniek,vooral door enorme onzekerheid over mijzelf.
Laxeertabletten had ik afgebouwd op 5,en daar blijf ik voorlopig even hangen,anders wordt het teveel allemaal en mijn ervaring is dat ik dan keihard terug val.
Nu ga ik langzaam in de winsten maar wel vasthoudend (hopelijk gaat dat lukken,so far so good).
Ik moet nog zoeken naar balans en tijdsbesteding aan mijzelf,dat is een kwetsbaar punt.
Kortom,we gaan met kleine stapjes maar ik blijf vooruit kijken en hopelijk kunnen in de toekomst de stappen wat groter worden door ondersteundende therapie.
Ik heb zelf nog steeds weinig hoop dat ik er helemaal vanaf kom (maar misschien is mij dat in al die jaren ook wel aangepraat door alle therapeuten op mijn pad).
We gaan gewoon tot het uiterst haalbare,waar die grens ligt weet ik niet.
Ik strijd dagelijks en soms ervaar ik dat ik wat winsten maak.
Grote voorbeeld is kerst.
Volledige driegangen maaltijd gekookt voor een gezelschap en echt geen enkele vorm van stress gehad!
Vriend en ik hadden het heel goed voorbereid,we waren echt een team.
Bovendien ben ik al etend en zonder braken de kerst doorgekomen,dat is echt bijzonder voor mij.
Volgens mij heb ik het meeste wel verteld.
Wat bedoel je eigenlijk met VP (of ben ik zo onnozel?)
Liefs!
zondag 28 december 2008 om 03:00
Pff...wat een lap text.
Vast een vreselijk saai verhaal.
Daf,gezien ik mijn dochter in je herken,kijk ik niet op van je koppgheid!
Enne..ga je verhuizen? wanneer en waar naartoe?.
He appel,Ik denk inderdaad dat half Nederland zijn benen ging strekken in de winkels..tsja,wij deden het ook toch?.
Liefs!
Vast een vreselijk saai verhaal.
Daf,gezien ik mijn dochter in je herken,kijk ik niet op van je koppgheid!
Enne..ga je verhuizen? wanneer en waar naartoe?.
He appel,Ik denk inderdaad dat half Nederland zijn benen ging strekken in de winkels..tsja,wij deden het ook toch?.
Liefs!
zondag 28 december 2008 om 04:00
quote:iry schreef op 28 december 2008 @ *****03:00*****:
Daf,gezien ik mijn dochter in je herken,kijk ik niet op van je koppgheid!
Enne..ga je verhuizen? wanneer en waar naartoe?.
Dus toch een alvast, ik was er al bang voor. Fijn in ieder geval dat het op het relatievlak beter gaat.
Ik blijf gewoon in dezelfde stad hoor. Alleen een betere deal (lagere huur, minder gedeeld) en hopelijk een normale huisgenoot. Oh, en ik verhuis ergens mid-januari waarschijnlijk.
Daf,gezien ik mijn dochter in je herken,kijk ik niet op van je koppgheid!
Enne..ga je verhuizen? wanneer en waar naartoe?.
Dus toch een alvast, ik was er al bang voor. Fijn in ieder geval dat het op het relatievlak beter gaat.
Ik blijf gewoon in dezelfde stad hoor. Alleen een betere deal (lagere huur, minder gedeeld) en hopelijk een normale huisgenoot. Oh, en ik verhuis ergens mid-januari waarschijnlijk.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
zondag 28 december 2008 om 13:25
VP (vet percentage) dat moet je toch weten in jouw tak van sport? In mijn tak is het in ieder geval een algemeen gebruik. Ik zie inderdaad hele voorzichtige stapjes, maar de kernvraag is wanneer die therapie kan starten. Fijn dat je 4 kilo bent aangekomen en de medicatie nog steeds neemt. Verwacht geen wonderen van melatonine, het is geen slaapmiddel, maar een voedingssupplement
woensdag 31 december 2008 om 13:51
He lieve Dames!!
Wat lief dat jullie vragen hoe het gaat.
Geestelijk gaat het best goed op dit moment.
Ik begin weer een beetje steviger in mijn schoenen te staan (voor nu?)
Hoe gaat het met jullie?
Ik wens jullie een krachtig 2009.Met vooruitgang,vrolijkheid,veel geniet momenten,ontdekking naar de mooie vrouw die jullie zijn.
Balans!!
Loslaten wat je in de weg staat en nieuwe mogelijkheden zien.
Maar vooral,liefde,heel veel liefde...voor anderen bezitten jullie dat allemaal,nu wordt het tijd dat je het jezelff gaat geven.
Veel liefs en niet stunten met vuurwerk!!!!!!!
Ik proost op jullie vanavond.
Wat lief dat jullie vragen hoe het gaat.
Geestelijk gaat het best goed op dit moment.
Ik begin weer een beetje steviger in mijn schoenen te staan (voor nu?)
Hoe gaat het met jullie?
Ik wens jullie een krachtig 2009.Met vooruitgang,vrolijkheid,veel geniet momenten,ontdekking naar de mooie vrouw die jullie zijn.
Balans!!
Loslaten wat je in de weg staat en nieuwe mogelijkheden zien.
Maar vooral,liefde,heel veel liefde...voor anderen bezitten jullie dat allemaal,nu wordt het tijd dat je het jezelff gaat geven.
Veel liefs en niet stunten met vuurwerk!!!!!!!
Ik proost op jullie vanavond.
donderdag 1 januari 2009 om 02:03
zaterdag 3 januari 2009 om 03:42
Hoi lieverds!
Het gaat best okè.
Ik merk dat ik even minder diep naar mijzelf en de situatie moet kijken.
Even op adem komen...
En ja,ook tot rust komen van de afgelopen drukte (nou ja,die rust is lastig..ik slaap gewoon niet,al lig ik uren op bed,ik kom er dus maar weer uit)
Ik geniet van de enorme vooruitgang tussen vriend en mij.
Hij heeft laten weten dat hij de liefde voor mij weer voelt...dat hij van mij houdt.
Hij gelukkig is en beseft wat we samen hebben en hij dit bijna door zijn vingers liet glippen.
Ik geniet er intens van....want hij laat het mij ook overduidelijk voelen (wat hij eigenlijk al die tijd al deed,zonder dat hij het benoemde).
Ik ben nog voorzichtig in het vertrouwen..maar het komt er wel.
Ik ben vooral heel moe van alles,en probeer even alle moeilijke dingen uit mijn hoofd te bannen,het is teveel geweest de afgelopen tijd.
Meds ik ga z.s.m even op dat topic kijken (heb al vluchtig gescand)
Liefs voor iedereen, en excuus voor diegene waar ik even niet de volle aandacht aan geef,dat komt wel weer,maar mijn ruimte is nu erg klein,het zijn momentopnamen die even ruimte geven en dat loopt niet even gelijk,met de momenten wanneer ik het zou willen geven.
Het gaat best okè.
Ik merk dat ik even minder diep naar mijzelf en de situatie moet kijken.
Even op adem komen...
En ja,ook tot rust komen van de afgelopen drukte (nou ja,die rust is lastig..ik slaap gewoon niet,al lig ik uren op bed,ik kom er dus maar weer uit)
Ik geniet van de enorme vooruitgang tussen vriend en mij.
Hij heeft laten weten dat hij de liefde voor mij weer voelt...dat hij van mij houdt.
Hij gelukkig is en beseft wat we samen hebben en hij dit bijna door zijn vingers liet glippen.
Ik geniet er intens van....want hij laat het mij ook overduidelijk voelen (wat hij eigenlijk al die tijd al deed,zonder dat hij het benoemde).
Ik ben nog voorzichtig in het vertrouwen..maar het komt er wel.
Ik ben vooral heel moe van alles,en probeer even alle moeilijke dingen uit mijn hoofd te bannen,het is teveel geweest de afgelopen tijd.
Meds ik ga z.s.m even op dat topic kijken (heb al vluchtig gescand)
Liefs voor iedereen, en excuus voor diegene waar ik even niet de volle aandacht aan geef,dat komt wel weer,maar mijn ruimte is nu erg klein,het zijn momentopnamen die even ruimte geven en dat loopt niet even gelijk,met de momenten wanneer ik het zou willen geven.
