Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
woensdag 31 december 2008 om 15:53
Huis was gewoon in zwart-wit met allemaal lijnen. Whaha, maar zelfs tijdens het natekenen kon ik mijn mond niet houden. bedacht me ineens dat zij zich waarschijnlijk moeilijker kon concentreren op mij observeren als ik iedere keer weer liep te tetteren, dus toen heb ik maar bewust even mijn mond proberen te houden...
donderdag 1 januari 2009 om 12:27
Biebeltje, dat zou je denk ik minder moeten doen, dat denken voor de ander en er rekening mee houden!
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar is volgens mij voor jou een van de 'hoofdklachten'.
Dank voor je antwoord Raaf.
Ga nu weer stoppen voor vandaag, moet aankleden en naar ouders om gelukkig nieuwjaar te wensen.
Gisteravond vond ik niet denderend, bij vlagen wel leuk omdat de kinderen plezier hadden, maar ik had gehoopt dat die rond tien uur wel in slaap zouden vallen en dat man en ik dan de oudejaarsconference konden kijken. Maar niks hoor, ze bleven gewoon wakker! (ze zijn 5 en 3!)
Ik had denk ik ook een rebound, enórm chagrijnig. En moe. Maar dat was ik al de hele dag door niet zoveel geslapen de afgelopen week. Ik heb ontdekt dat dat bij mij een heel grote rol speelt, als ik moe ben, is alles zoveel zwaarder.
Aangezien onze jongste pas ruim een half jaar geleden redelijke nachten is gaan maken...
Nouja, daar heb ik al vaker over gepost.
Tot later en natuurlijk nog eens de allerbeste wensen voor iedereen, dat het maar een intrigerend jaar vol ontdekkingen en revelaties mag worden!
xx lisa.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar is volgens mij voor jou een van de 'hoofdklachten'.
Dank voor je antwoord Raaf.
Ga nu weer stoppen voor vandaag, moet aankleden en naar ouders om gelukkig nieuwjaar te wensen.
Gisteravond vond ik niet denderend, bij vlagen wel leuk omdat de kinderen plezier hadden, maar ik had gehoopt dat die rond tien uur wel in slaap zouden vallen en dat man en ik dan de oudejaarsconference konden kijken. Maar niks hoor, ze bleven gewoon wakker! (ze zijn 5 en 3!)
Ik had denk ik ook een rebound, enórm chagrijnig. En moe. Maar dat was ik al de hele dag door niet zoveel geslapen de afgelopen week. Ik heb ontdekt dat dat bij mij een heel grote rol speelt, als ik moe ben, is alles zoveel zwaarder.
Aangezien onze jongste pas ruim een half jaar geleden redelijke nachten is gaan maken...
Nouja, daar heb ik al vaker over gepost.
Tot later en natuurlijk nog eens de allerbeste wensen voor iedereen, dat het maar een intrigerend jaar vol ontdekkingen en revelaties mag worden!
xx lisa.
donderdag 1 januari 2009 om 22:45
Allereerst allemaal de beste wensen!
Raaf, fijn dat je zo duidelijk post over jouw 'eigenaardigheden' bij je hoogbegaafdheid. Ik ben eigenlijk net als Biebeltje bang om me te laten testen, omdat ik bang ben dat ik niet hoog zal scoren.... toch de thuistest van mensa gedaan, en daar zat ik boven de 98e percentiel, wat volgens hen kan _duiden_ op hb. Ik heb iig een aanmelding aangevraagd, dat kan ik opsturen wanneer ik wil. Misschien toch maar doen?
Wat betreft adhd, ik ga niet meer naar therapie en ben er best blij mee. Ik had dus absoluut geen klik met mijn psych, maar merk dat ik met sommige dingen nog best zit...
Kunnen mensen die bij PsyQ zitten mij uitleggen wat ze daar precies doen/zeggen/etc.? Ben er benieuwd naar...
Raaf, fijn dat je zo duidelijk post over jouw 'eigenaardigheden' bij je hoogbegaafdheid. Ik ben eigenlijk net als Biebeltje bang om me te laten testen, omdat ik bang ben dat ik niet hoog zal scoren.... toch de thuistest van mensa gedaan, en daar zat ik boven de 98e percentiel, wat volgens hen kan _duiden_ op hb. Ik heb iig een aanmelding aangevraagd, dat kan ik opsturen wanneer ik wil. Misschien toch maar doen?
Wat betreft adhd, ik ga niet meer naar therapie en ben er best blij mee. Ik had dus absoluut geen klik met mijn psych, maar merk dat ik met sommige dingen nog best zit...
Kunnen mensen die bij PsyQ zitten mij uitleggen wat ze daar precies doen/zeggen/etc.? Ben er benieuwd naar...
vrijdag 2 januari 2009 om 00:51
Ik herken het ook wel, geen officiële IQ-test doen uit een soort angst dat het misschien toch lager uitvalt dan je zou verwachten.
Gek eigenlijk. Want wat zegt het nou helemaal? Tsja, als je laag scoort terwijl je denkt dat je alles goed had, dan zegt dat heel veel natuurlijk, haha. Maar als je heel gemiddeld scoort en niet denkt dat je beter kan of wat dan ook... waarom zou dat dan tegenvallen? Zegt zo'n cijfertje echt iets? Of is het meer dat je dat maar half plakkende stickertje eigenlijk liever toch definitief zou willen vastkitten op jezelf... alles beter dan het er maar helemaal aftrekken? Terwijl dat misschien ook best een opluchting zou kunnen zijn, uiteindelijk.
Vraag jezelf af... wat ontleen je aan een eventuele hoge uitslag? Geeft het je een schuilplaats, een verklaring, een bepaald imago, status... het kan vanalles zijn.
Als dat een wassen neus blijkt, wat blijft er dan over? Moet je dan op zoek naar een nieuw label? "Gewoon" ADHD is natuurlijk veel minder 'sexy' dan hoogbegaafd in combinatie met ADHD...
(let wel: ik houd deze preek zeker ook tegen mezelf!)
Waarbij ik nog steeds vind dat hoogbegaafdheid niet per definitie hetzelfde is als een hoge intelligentie in de zin van een hoog IQ. Je kunt ontzettend intelligent zijn, als je geen creativiteit en motivatie kunt inbrengen, heb je er niet zoveel aan.
Zo, nu ga ik naar bed.
xx lisa.
Gek eigenlijk. Want wat zegt het nou helemaal? Tsja, als je laag scoort terwijl je denkt dat je alles goed had, dan zegt dat heel veel natuurlijk, haha. Maar als je heel gemiddeld scoort en niet denkt dat je beter kan of wat dan ook... waarom zou dat dan tegenvallen? Zegt zo'n cijfertje echt iets? Of is het meer dat je dat maar half plakkende stickertje eigenlijk liever toch definitief zou willen vastkitten op jezelf... alles beter dan het er maar helemaal aftrekken? Terwijl dat misschien ook best een opluchting zou kunnen zijn, uiteindelijk.
Vraag jezelf af... wat ontleen je aan een eventuele hoge uitslag? Geeft het je een schuilplaats, een verklaring, een bepaald imago, status... het kan vanalles zijn.
Als dat een wassen neus blijkt, wat blijft er dan over? Moet je dan op zoek naar een nieuw label? "Gewoon" ADHD is natuurlijk veel minder 'sexy' dan hoogbegaafd in combinatie met ADHD...
(let wel: ik houd deze preek zeker ook tegen mezelf!)
Waarbij ik nog steeds vind dat hoogbegaafdheid niet per definitie hetzelfde is als een hoge intelligentie in de zin van een hoog IQ. Je kunt ontzettend intelligent zijn, als je geen creativiteit en motivatie kunt inbrengen, heb je er niet zoveel aan.
Zo, nu ga ik naar bed.
xx lisa.
vrijdag 2 januari 2009 om 18:19
Gelukkig nieuwjaar allemaal!!
Ik heb oudjaarsdag geen Ritalin gehad. Was smiddags al dood- en doodmoe en mijn hoofd zat 'vol' met allemaal dingen. Veel indrukken enzo. 'sAvonds rond een uur of 6 werd ik echt niet lekker, knallende koppijn, misselijk, en zo ontzettend moe...
Toch maar besloten om 'gewoon' twee Ritalinnetjes te nemen en dan maar niet meer te drinken. (Ik had 1 flesje bier op, een paar uur daarvoor) Het hielp erg; hoofdpijn verdween, moeheid verdween naar de achtergrond. Heb wel een goede avond gehad.
Zou het nou een soort 'afkick' geweest zijn? Van 3x 20 mg naar nul? Geen idee. Maar ik voelde me er niet fijn onder in iedergeval. Dan maar niet meer, of, niet zoveel drinken. Alles beter dan oververmoeid en poepchagrijnig iets 'moeten uitzitten'..
Ik heb oudjaarsdag geen Ritalin gehad. Was smiddags al dood- en doodmoe en mijn hoofd zat 'vol' met allemaal dingen. Veel indrukken enzo. 'sAvonds rond een uur of 6 werd ik echt niet lekker, knallende koppijn, misselijk, en zo ontzettend moe...
Toch maar besloten om 'gewoon' twee Ritalinnetjes te nemen en dan maar niet meer te drinken. (Ik had 1 flesje bier op, een paar uur daarvoor) Het hielp erg; hoofdpijn verdween, moeheid verdween naar de achtergrond. Heb wel een goede avond gehad.
Zou het nou een soort 'afkick' geweest zijn? Van 3x 20 mg naar nul? Geen idee. Maar ik voelde me er niet fijn onder in iedergeval. Dan maar niet meer, of, niet zoveel drinken. Alles beter dan oververmoeid en poepchagrijnig iets 'moeten uitzitten'..
zaterdag 3 januari 2009 om 12:29
Pippin, is dit de startdosis voor jou, 3 x 20 mg?
Dacht van wel toch? Ik vind dat echt veel. Tenminste vergeleken bij mij, ik begon met 3 x 5 mg en mocht later gaan tot 3 x 10 mg naar eigen inzicht.
Ben jij misschien heel groot en zwaar, zou het daarmee ook te maken hebben? Ik ben klein, maar wel vrij zwaar, dus nee, ik denk niet dat Ritalin op gewicht wordt voorgeschreven?
Maar goed, ik heb hier dus ook al gelezen dat die dosis (3 x 20 mg) wel vaker hier voorkomt.
Ik kan me voorstellen dat het dan een soort rebound is, wat je voelde. Maar het kan ook toeval zijn geweest natuurlijk.
Ik was zelf ook superchagrijnig en doodmoe op oudjaarsavond trouwens. Misschien had ik ook wat extra moeten nemen!
Aan de andere kant, ik was moe door weinig slapen dus wist waar het vandaan kwam.
Vannacht lekker bijgeslapen, ik deed om half twaalf m'n ogen open! Mijn man en kinderen logeren bij mijn schoonmoeder. Ik ben gaan eten met een vriendin en rond middernacht hebben we nog wat gedronken bij een andere vriendin. Was gezellig.
Heerlijk dat dat af en toe kan.
Het zoontje van mijn vriendin heeft volgens mij ADD, als ik zo hoor wat ze over hem vertelt. Hij is 8. Dat lijkt me zo moeilijk, of je dan met medicijnen moet beginnen of niet, zo jong...
Maar goed, hij krijgt over een tijdje allerlei testen, eerst nog een weerbaarheidstraining. Zucht. Als je kinderen hebt, lijkt het eerst makkelijker te worden als ze wat ouder worden omdat je niet meer elke seconde intensief hoeft te zorgen. Maar de problemen worden dan juist weer groter...
(soms denk ik, wááááááárom ben ik hier aan begonnen, waarom die kwetsbaarheid toch opgezocht ondanks dat ik wist dat het zo zou zijn... maar goed, dat is zinloos, ik heb mijn superjongens en zou ze nooit nooit nooit willen missen, maar het is zo fragiel allemaal, de wereld is hard, het lichaam sterfelijk, boehoe...)
Anyway.
Fijn weekend allemaal, ik ga aan het werk!
xx lisa.
Dacht van wel toch? Ik vind dat echt veel. Tenminste vergeleken bij mij, ik begon met 3 x 5 mg en mocht later gaan tot 3 x 10 mg naar eigen inzicht.
Ben jij misschien heel groot en zwaar, zou het daarmee ook te maken hebben? Ik ben klein, maar wel vrij zwaar, dus nee, ik denk niet dat Ritalin op gewicht wordt voorgeschreven?
Maar goed, ik heb hier dus ook al gelezen dat die dosis (3 x 20 mg) wel vaker hier voorkomt.
Ik kan me voorstellen dat het dan een soort rebound is, wat je voelde. Maar het kan ook toeval zijn geweest natuurlijk.
Ik was zelf ook superchagrijnig en doodmoe op oudjaarsavond trouwens. Misschien had ik ook wat extra moeten nemen!
Aan de andere kant, ik was moe door weinig slapen dus wist waar het vandaan kwam.
Vannacht lekker bijgeslapen, ik deed om half twaalf m'n ogen open! Mijn man en kinderen logeren bij mijn schoonmoeder. Ik ben gaan eten met een vriendin en rond middernacht hebben we nog wat gedronken bij een andere vriendin. Was gezellig.
Heerlijk dat dat af en toe kan.
Het zoontje van mijn vriendin heeft volgens mij ADD, als ik zo hoor wat ze over hem vertelt. Hij is 8. Dat lijkt me zo moeilijk, of je dan met medicijnen moet beginnen of niet, zo jong...
Maar goed, hij krijgt over een tijdje allerlei testen, eerst nog een weerbaarheidstraining. Zucht. Als je kinderen hebt, lijkt het eerst makkelijker te worden als ze wat ouder worden omdat je niet meer elke seconde intensief hoeft te zorgen. Maar de problemen worden dan juist weer groter...
(soms denk ik, wááááááárom ben ik hier aan begonnen, waarom die kwetsbaarheid toch opgezocht ondanks dat ik wist dat het zo zou zijn... maar goed, dat is zinloos, ik heb mijn superjongens en zou ze nooit nooit nooit willen missen, maar het is zo fragiel allemaal, de wereld is hard, het lichaam sterfelijk, boehoe...)
Anyway.
Fijn weekend allemaal, ik ga aan het werk!
xx lisa.
zaterdag 3 januari 2009 om 21:11
Lisa, ik ben begonnen met 3x 10 mg. Ik denk dat het idd een rebound was. Ben vanmiddag mijn 16 uur dosis vergeten.. en had vandaag ook weer een benauwd gevoel op mijn borst, moe en zo.
Ik sla nooit meer een dag over als dit idd zo'n rebound is. Net of mijn lijf weer helemaal opnieuw moet wennen. Is ook wel logisch misschien, maar ik word er niet goed van
Misschien krijg ik ook wel gewoon griep ofzo. Dat heb ik tenslotte ook al een jaar niet meer gehad.
Overigens is mijn dosis nu (3x20) niet meer opgehoogd. Ik ben 1.76 bij 65 kilo, en 2,5-3 kilo afgevallen door de Ritalin. Omdat mijn eetlust beduidend minder is wilde de psych niet meer ophogen. Eventueel mag ik 's avonds, als ik denk dat ik het nodig heb, proberen om om 20 uur nog een dosis te nemen van 5,10 of 20. Dat mag ik zelf gaan uitzoeken.
Ben erg gespannen voor school morgen, ten eerste omdat ik een bloedhekel heb aan deze school inmiddels (geen overzicht, gevoel tegengewerkt te worden maar niet weten of dat een terecht gevoel is) en ik wil gewoon niet meer met die verwachtingen moeten omgaan.. Tentamens komen er eind deze maand ook weer aan.. bah.
Ik sla nooit meer een dag over als dit idd zo'n rebound is. Net of mijn lijf weer helemaal opnieuw moet wennen. Is ook wel logisch misschien, maar ik word er niet goed van
Misschien krijg ik ook wel gewoon griep ofzo. Dat heb ik tenslotte ook al een jaar niet meer gehad.
Overigens is mijn dosis nu (3x20) niet meer opgehoogd. Ik ben 1.76 bij 65 kilo, en 2,5-3 kilo afgevallen door de Ritalin. Omdat mijn eetlust beduidend minder is wilde de psych niet meer ophogen. Eventueel mag ik 's avonds, als ik denk dat ik het nodig heb, proberen om om 20 uur nog een dosis te nemen van 5,10 of 20. Dat mag ik zelf gaan uitzoeken.
Ben erg gespannen voor school morgen, ten eerste omdat ik een bloedhekel heb aan deze school inmiddels (geen overzicht, gevoel tegengewerkt te worden maar niet weten of dat een terecht gevoel is) en ik wil gewoon niet meer met die verwachtingen moeten omgaan.. Tentamens komen er eind deze maand ook weer aan.. bah.
donderdag 8 januari 2009 om 11:31
Waar zit iedereen? Haha, het is hollen of stilstaan bij ons hè, how typical.
Ik heb zelf niet zoveel te melden op dit moment op ADHD-gebied. Ik ben lekker aan het werk, vergeet de pillen vaak, heb vanochtend 15 mg genomen om weer even te kijken of dat iets uitmaakt. Ik ben aan het piekeren over mijn zoontje, hij was niet uitgenodigd voor een feestje van een meisje dat hij als vriendinnetje beschouwt en daar ik zelf veel last van. Nu zie ik weer duizend beren op de weg voor de toekomst. Als ik medicatie neem, pieker ik er iets minder en iets minder zwaar over, geloof ik.
Hoe is het met iedereen?
xx lisa.
Ik heb zelf niet zoveel te melden op dit moment op ADHD-gebied. Ik ben lekker aan het werk, vergeet de pillen vaak, heb vanochtend 15 mg genomen om weer even te kijken of dat iets uitmaakt. Ik ben aan het piekeren over mijn zoontje, hij was niet uitgenodigd voor een feestje van een meisje dat hij als vriendinnetje beschouwt en daar ik zelf veel last van. Nu zie ik weer duizend beren op de weg voor de toekomst. Als ik medicatie neem, pieker ik er iets minder en iets minder zwaar over, geloof ik.
Hoe is het met iedereen?
xx lisa.
donderdag 8 januari 2009 om 17:13
quote:Pippin schreef op 19 december 2008 @ 17:36:
Ik ben minder geirriteerd, vrolijker, ondernemender. Wel nog steeds emotioneel vrij instabiel, maar toch ook ... ik vóel weer. Dat miste ik soms wel zonder Ritalin. Bijzonder volgens de psych. Meestal is het andersom. Naja. Ik ben mij er eentje
Ik ben aan het teruglezen, maar quote maar even, omdat ik anders alles vergeet.
Ik herken dit namelijk wel, en ook mijn coach vond dat niet raar. Niet zozeer het voelen opzich trouwens, maar wel dat ik mijn aandacht zeg maar langer en beter vast kon houden bij de gedachtes die dat gevoel veroorzaken (pfff snapt iemand me?). Voor mijn medicijnen raasde er vanalles door mijn hoofd, en toen het door de medicijnen minder druk in mijn hoofd werd was er dus ineens meer plek en ruimte voor emoties en de gedachtes die daarbij horen.
(Zo, nu weer verder lezen)
Ik ben minder geirriteerd, vrolijker, ondernemender. Wel nog steeds emotioneel vrij instabiel, maar toch ook ... ik vóel weer. Dat miste ik soms wel zonder Ritalin. Bijzonder volgens de psych. Meestal is het andersom. Naja. Ik ben mij er eentje
Ik ben aan het teruglezen, maar quote maar even, omdat ik anders alles vergeet.
Ik herken dit namelijk wel, en ook mijn coach vond dat niet raar. Niet zozeer het voelen opzich trouwens, maar wel dat ik mijn aandacht zeg maar langer en beter vast kon houden bij de gedachtes die dat gevoel veroorzaken (pfff snapt iemand me?). Voor mijn medicijnen raasde er vanalles door mijn hoofd, en toen het door de medicijnen minder druk in mijn hoofd werd was er dus ineens meer plek en ruimte voor emoties en de gedachtes die daarbij horen.
(Zo, nu weer verder lezen)
donderdag 8 januari 2009 om 17:17
quote:[message=2442654,noline]Dat indirecte, dat draaikontige. Dat is niet specifiek voor de Boschenaar, dat geldt voor veel 'zuiderlingen'. Ik persoonlijk kan daar heel weinig mee. Het is wel die manier van communiceren waardoor ik de afgelopen tijd problemen met mijn ouders heb gehad. Het leek alsof we elkaar gewoon niet verstonden. En mede hier komt het door.
Ik vraag me nu af of het iets te maken kan hebben met ADHD. Wellicht niet, maar ik merk dat ik soms moeite heb met het interpreteren van wat mensen bedoelen als ze niet direct zijn. Ik ben niet in de war ofzo, maar blijk soms iets totaal gemist te hebben terwijl het voor anderen overduidelijk scheen. Ik kan zo snel geen voorbeeld bedenken. Iemand die het herkent, snapt het wel denk ik. Dus... herkenning?
xx lisa.Yep, herkenning! Het is niet altijd zo, maar vaak mis ik ook de echte boodschap als mensen niet duidelijk zijn. Mijn vriend heeft bvb soms de neiging om 'hints' te geven (tja, ook mannen doen dat blijkbaar) en dat pak ik echt totaal niet op. Maar ook de emotie van mensen die achter een bepaalde boodschap zit, zie ik in sommige situaties niet. Dit komt vooral voor als ik afgeleid ben, dus in gezelschap ofzo, of erg in mijn eigen hoofd zit. Mijn vriend heeft hier soms best last van, achteraf snap ik hem dan wel en vind ik vaak vreemd dat ik dat over het hoofd heb gezien...
Ik vraag me nu af of het iets te maken kan hebben met ADHD. Wellicht niet, maar ik merk dat ik soms moeite heb met het interpreteren van wat mensen bedoelen als ze niet direct zijn. Ik ben niet in de war ofzo, maar blijk soms iets totaal gemist te hebben terwijl het voor anderen overduidelijk scheen. Ik kan zo snel geen voorbeeld bedenken. Iemand die het herkent, snapt het wel denk ik. Dus... herkenning?
xx lisa.Yep, herkenning! Het is niet altijd zo, maar vaak mis ik ook de echte boodschap als mensen niet duidelijk zijn. Mijn vriend heeft bvb soms de neiging om 'hints' te geven (tja, ook mannen doen dat blijkbaar) en dat pak ik echt totaal niet op. Maar ook de emotie van mensen die achter een bepaalde boodschap zit, zie ik in sommige situaties niet. Dit komt vooral voor als ik afgeleid ben, dus in gezelschap ofzo, of erg in mijn eigen hoofd zit. Mijn vriend heeft hier soms best last van, achteraf snap ik hem dan wel en vind ik vaak vreemd dat ik dat over het hoofd heb gezien...
donderdag 8 januari 2009 om 17:43
Pff 3 pagina's écht goed teruglezen is me niet gelukt, op een gegeven moment ga ik er vluchtig overheen lezen.
Allemaal nog een gelukkig nieuwjaar!
Over de alcohol; ik heb concerta, maar drink gewoon als ik dat wil. Meestal is het toch al uitgewerkt als ik in de kroeg kom, maar merk verder ook geen verschil.
Heb gisteren voor mijn werk een boek gelezen van een jongvolwassen vrouw die de diagnose autisme kreeg op haar 24e. En ondanks dat het natuurlijk iets anders is en zij het in mijn ogen heel heftig heeft, herkende ik toch veel... Met name over hoe je omgeving er mee omgaat, het constante aanpassen, op je tenen lopen, het goed proberen te doen... Was best confronterend.
Soms denk ik namelijk; ach die adhd, het valt allemaal wel mee. Maar vaker is het zo frustrerend, maar daar wil dan ik niet aan toegeven. Vooral het gevoel dat 'niemand' snapt hoe het in mijn hoofd werkt vind ik energie vreten.
Als ik bvb iets niet goed heb gedaan, weet ik zelf vaak wel hoe dit komt, maar vind ik het moeilijk om het uit te leggen én ben bang dat als ik het uitleg het net lijkt of ik mijn adhd als excuus wil gebruiken. En dat is niet zo, maar anders denken mensen toch dat het onwil ofzo is, terwijl dit ook weer niet zo is.
Laatst was mijn vriend boos, omdat ik naar zijn mening had genegeerd dat hij het ergens niet mee eens was. Dit was tijdens kerst met zijn hele familie en ik heb echt de totale boodschap gemist... Volgens hem had hij ook van tevoren er al iets over aangegeven en ik kon me dat gesprek wel herinneren, maar had dat verkeerd opgepakt. En dan kan ik hem wel uitleggen dat het voor mij niet duidelijk was, en dat ik 'tactische' boodschappen (omdat de familie erbij was kon het niet gewoon gezegd worden) niet snap en vooral niet als ik al mijn aandacht nodig heb om te functioneren tijdens zo'n familiediner. Maar volgens mij wordt hij er dan niet minder boos om op zo'n moment.
Het viel me trouwens laatst ook op dat ik het heel moeilijk vind om als ik met meerdere mensen ben mijn aandacht goed te verdelen. Bijvoorbeeld als we vergadering hebben van het werk, hebben we tussen altijd even pauze. We zijn dan met zijn achten ofzo, en het is voor mij een hele klus om te beslissen met wie ik ga praten en daar dan mijn aandacht bij te houden, zonder mee te doen in andere gesprekken of gehaast te zijn, omdat ik ook nog even iets tegen iemand anders wil vertellen, enz. Heel stressvol, maar ik vraag me ook af hoe dit overkomt op collega's. Want ik heb dan het gevoel achteraf dat ik mensen niet voldoende 'aandacht' heb gegeven.
Herkenbaar? Of iemand tips?
Nu ga ik weer even verder op het werk, thuis komt er weinig van internetten. Ivm de pup en alle klusjes die er nog liggen, maar ook omdat we alleen nog maar internet hebben op de laptop. En ik heb niet de rust om in de huiskamer, waar bvb de tv aanstaat, mijn vriend is, en ik nog vanalles wil doen rustig te forummen. Het blijft dan bij even 10 minuten mail checken en internetbankieren. Hopelijk wordt dat beter als ik op mijn eigen kamertje en eigen computer ook internet heb!
Allemaal nog een gelukkig nieuwjaar!
Over de alcohol; ik heb concerta, maar drink gewoon als ik dat wil. Meestal is het toch al uitgewerkt als ik in de kroeg kom, maar merk verder ook geen verschil.
Heb gisteren voor mijn werk een boek gelezen van een jongvolwassen vrouw die de diagnose autisme kreeg op haar 24e. En ondanks dat het natuurlijk iets anders is en zij het in mijn ogen heel heftig heeft, herkende ik toch veel... Met name over hoe je omgeving er mee omgaat, het constante aanpassen, op je tenen lopen, het goed proberen te doen... Was best confronterend.
Soms denk ik namelijk; ach die adhd, het valt allemaal wel mee. Maar vaker is het zo frustrerend, maar daar wil dan ik niet aan toegeven. Vooral het gevoel dat 'niemand' snapt hoe het in mijn hoofd werkt vind ik energie vreten.
Als ik bvb iets niet goed heb gedaan, weet ik zelf vaak wel hoe dit komt, maar vind ik het moeilijk om het uit te leggen én ben bang dat als ik het uitleg het net lijkt of ik mijn adhd als excuus wil gebruiken. En dat is niet zo, maar anders denken mensen toch dat het onwil ofzo is, terwijl dit ook weer niet zo is.
Laatst was mijn vriend boos, omdat ik naar zijn mening had genegeerd dat hij het ergens niet mee eens was. Dit was tijdens kerst met zijn hele familie en ik heb echt de totale boodschap gemist... Volgens hem had hij ook van tevoren er al iets over aangegeven en ik kon me dat gesprek wel herinneren, maar had dat verkeerd opgepakt. En dan kan ik hem wel uitleggen dat het voor mij niet duidelijk was, en dat ik 'tactische' boodschappen (omdat de familie erbij was kon het niet gewoon gezegd worden) niet snap en vooral niet als ik al mijn aandacht nodig heb om te functioneren tijdens zo'n familiediner. Maar volgens mij wordt hij er dan niet minder boos om op zo'n moment.
Het viel me trouwens laatst ook op dat ik het heel moeilijk vind om als ik met meerdere mensen ben mijn aandacht goed te verdelen. Bijvoorbeeld als we vergadering hebben van het werk, hebben we tussen altijd even pauze. We zijn dan met zijn achten ofzo, en het is voor mij een hele klus om te beslissen met wie ik ga praten en daar dan mijn aandacht bij te houden, zonder mee te doen in andere gesprekken of gehaast te zijn, omdat ik ook nog even iets tegen iemand anders wil vertellen, enz. Heel stressvol, maar ik vraag me ook af hoe dit overkomt op collega's. Want ik heb dan het gevoel achteraf dat ik mensen niet voldoende 'aandacht' heb gegeven.
Herkenbaar? Of iemand tips?
Nu ga ik weer even verder op het werk, thuis komt er weinig van internetten. Ivm de pup en alle klusjes die er nog liggen, maar ook omdat we alleen nog maar internet hebben op de laptop. En ik heb niet de rust om in de huiskamer, waar bvb de tv aanstaat, mijn vriend is, en ik nog vanalles wil doen rustig te forummen. Het blijft dan bij even 10 minuten mail checken en internetbankieren. Hopelijk wordt dat beter als ik op mijn eigen kamertje en eigen computer ook internet heb!
donderdag 8 januari 2009 om 23:06
Dat is hier ook weleens Halvemaan, dat mijn man boos is om iets terwijl ik me van geen kwaad bewust ben. Niet vaak, maar het komt weleens voor. Ach ja, dat komt vast ook voor bij niet-ADHD-ers, toch? Zo is het altijd de vraag of iets komt door ADHD of niet. Soms lastig, wel een fascinerend zoekproces.
Vanmiddag was ik op visite bij een vrouw, de moeder van een meisje waar mijn zoontje mee had afgesproken. Ik bracht hem en ben wat blijven drinken.
Zij is in mijn ogen een stereotiepe ADHD-er van de bovenste (volgepakte) plank.
Elk horizontaal vlak in het huis lag vol stapels vanalles en nog wat. Ze putte zich voortdurend uit in excuses en verklaringen voor de rommel (zeg maar gerust onuitsprekelijke puinhoop).
Uiteindelijk heb ik haar verteld dat ik tegen veel dingen aanliep/loop die zij noemde en dat ik dus ADHD blijk te hebben. Ze was verrast en ik zag meteen dat ze HET van zichzelf opeens ook wist. Ben benieuwd wat ze ermee gaat doen. Een huis zoals het hare, daar is het mijne nog niets vergeleken bij qua troep. En haar verhalen over van het een naar het ander, niets afmaken, alles tegelijk willen doen, het aanlopen tegen onbegrip over je gedrag door naasten en ook jezelf, enfin, de dingen die wij hier vrijwel allemaal herkennen...
Ik vind het een bijzonder moment om dat kwartje bij een ander gewoon te zíen vallen. Dat kan toch een keerpunt betekenen en dat heb ik dan mogen zien.
Nou, ik moet nog even werken en morgen übervroeg op. Tot morgen of het weekend!
xx lisa.
Vanmiddag was ik op visite bij een vrouw, de moeder van een meisje waar mijn zoontje mee had afgesproken. Ik bracht hem en ben wat blijven drinken.
Zij is in mijn ogen een stereotiepe ADHD-er van de bovenste (volgepakte) plank.
Elk horizontaal vlak in het huis lag vol stapels vanalles en nog wat. Ze putte zich voortdurend uit in excuses en verklaringen voor de rommel (zeg maar gerust onuitsprekelijke puinhoop).
Uiteindelijk heb ik haar verteld dat ik tegen veel dingen aanliep/loop die zij noemde en dat ik dus ADHD blijk te hebben. Ze was verrast en ik zag meteen dat ze HET van zichzelf opeens ook wist. Ben benieuwd wat ze ermee gaat doen. Een huis zoals het hare, daar is het mijne nog niets vergeleken bij qua troep. En haar verhalen over van het een naar het ander, niets afmaken, alles tegelijk willen doen, het aanlopen tegen onbegrip over je gedrag door naasten en ook jezelf, enfin, de dingen die wij hier vrijwel allemaal herkennen...
Ik vind het een bijzonder moment om dat kwartje bij een ander gewoon te zíen vallen. Dat kan toch een keerpunt betekenen en dat heb ik dan mogen zien.
Nou, ik moet nog even werken en morgen übervroeg op. Tot morgen of het weekend!
xx lisa.
vrijdag 9 januari 2009 om 10:04
Dat is inderdaad mooi Lisa! Ik denk soms ook in personen iets te herkennen maar ik zeg het nooit omdat het niet zo heel duidelijk is. Bij sommigen dan weer wel.. bijvoorbeeld in de vriendenkring van mijn vriend zit er een die zeer hoogstwaarshcijnlijk ADHD heeft.
Hij (mijn vriend) is vanaf het begin verbaasd hoe ik hem kan inschatten en voorspellen zonder dat ik hem echt goed ken.
Uiteraard maakt hij daar af en toe gebruik van ('Zeg Pip, heb jij ook dat als ... ' en 'Hoe werkt dat, ik snap niet dat hij dit of dat ... ' Naja, dat vind ik niet erg.
Ik vind het ontzettend fijn dat hij heel snel herkent wanneer ik 'vol' zit, zoals wij dat noemen. Hij weet dan op intuitie wat hij wel en niet moet doen, maar spreekt ook gewoon uit dat hij soms niet goed weet wat er in mijn hoofd gebeurt. Gelukkig dat hij dat laatste dan weer op een moment dat ik 'rustig' en 'bij' ben. We zijn nog maar een half jaar bij elkaar, maar hij kan me heel goed 'lezen'. Ben daar heel erg blij mee!
Aandacht verdelen in groepen, daar heb ik niet meer dan gemiddeld moeite mee denk ik. Meestal probeer ik me op een paar personen te richten en een andere keer weer op een andere.
Ook het 'missen' van subtiele informatie herken ik niet. Misschien iets typisch ADHD? Ik heb meer het tegenovergestelde, dat ik aanvoel wat niet wordt uitgesproken. Bij het omgaan en bewegen in groepen heb ik ook vaak snel door hoe de verhoudingen liggen en kan ik een aantal mensen tegelijk volgen. Op een gegeven moment kan het gebeuren dat ik me geirriteerd voel raken, dan is óf de ritalin uitgewerkt, of ik ben gewoon moe.
Hij (mijn vriend) is vanaf het begin verbaasd hoe ik hem kan inschatten en voorspellen zonder dat ik hem echt goed ken.
Uiteraard maakt hij daar af en toe gebruik van ('Zeg Pip, heb jij ook dat als ... ' en 'Hoe werkt dat, ik snap niet dat hij dit of dat ... ' Naja, dat vind ik niet erg.
Ik vind het ontzettend fijn dat hij heel snel herkent wanneer ik 'vol' zit, zoals wij dat noemen. Hij weet dan op intuitie wat hij wel en niet moet doen, maar spreekt ook gewoon uit dat hij soms niet goed weet wat er in mijn hoofd gebeurt. Gelukkig dat hij dat laatste dan weer op een moment dat ik 'rustig' en 'bij' ben. We zijn nog maar een half jaar bij elkaar, maar hij kan me heel goed 'lezen'. Ben daar heel erg blij mee!
Aandacht verdelen in groepen, daar heb ik niet meer dan gemiddeld moeite mee denk ik. Meestal probeer ik me op een paar personen te richten en een andere keer weer op een andere.
Ook het 'missen' van subtiele informatie herken ik niet. Misschien iets typisch ADHD? Ik heb meer het tegenovergestelde, dat ik aanvoel wat niet wordt uitgesproken. Bij het omgaan en bewegen in groepen heb ik ook vaak snel door hoe de verhoudingen liggen en kan ik een aantal mensen tegelijk volgen. Op een gegeven moment kan het gebeuren dat ik me geirriteerd voel raken, dan is óf de ritalin uitgewerkt, of ik ben gewoon moe.
vrijdag 9 januari 2009 om 18:03
Ik reageer later weer uitgebreider. Heb een enorm pesthumeur. Ben ziek en zou afgelopen woensdag aan de RItalin/Concerta/medicatie beginnen. Kreeg ik woensdagochtend een belletje: psych is ziek. Ondanks aandringen kon er geen nieuwe afspraak of afspraak met een andere worden gemaakt en moet ik nu afwachten wanneer hij me terugbelt en wanneer hij weer een gaatje in zijn agenda heeft voor mij.
Oké, als ik nadenk dan nap ik heus wel dat ook de pych recht heeft om ziek te zijn. Maar mijn onderzoeksproces duurt al 1,5 jaar en over een maand vertrek ik voor 5 maanden naar het buitenland en nu ben ik dus als de dood dat het weer tot daarna moet wachten, terwijl ik behoorlijk tegen mezelf aan loop. En op dit moment ook tegen een deadline voor mezelf. Concentreren is een ramp: buren zijn aan het verhuizen en ik laat me daardoor steeds afleiden. Ehm ja, te chagrijnig om vandaag meelevend op anderen te regaren dus.
Oké, als ik nadenk dan nap ik heus wel dat ook de pych recht heeft om ziek te zijn. Maar mijn onderzoeksproces duurt al 1,5 jaar en over een maand vertrek ik voor 5 maanden naar het buitenland en nu ben ik dus als de dood dat het weer tot daarna moet wachten, terwijl ik behoorlijk tegen mezelf aan loop. En op dit moment ook tegen een deadline voor mezelf. Concentreren is een ramp: buren zijn aan het verhuizen en ik laat me daardoor steeds afleiden. Ehm ja, te chagrijnig om vandaag meelevend op anderen te regaren dus.
vrijdag 9 januari 2009 om 21:47
Raaf, balen! Maar er is een oplossing. Als er al duidelijk afgesproken was tussen jou en psychiater dat je met medicatie zou starten, kan je huisarts ook voorschrijven. Wellicht na even contact met een andere psychiater, die in je dossier kan kijken of even kan bellen met de zieke psychiater zodat die een dosis kan bepalen. Dan moet dat kunnen lukken.
Het zou eruit zien... stel je hebt een onsteking en antibiotica nodig, dan hoef je toch ook niet te wachten. Nu weet ik wel dat dat anders is, maar toch... jij wilt dit, jij wilt starten. Dan is het belachelijk dat dat niet kan omdat je arts ziek is.
xx lisa.
Het zou eruit zien... stel je hebt een onsteking en antibiotica nodig, dan hoef je toch ook niet te wachten. Nu weet ik wel dat dat anders is, maar toch... jij wilt dit, jij wilt starten. Dan is het belachelijk dat dat niet kan omdat je arts ziek is.
xx lisa.
zaterdag 10 januari 2009 om 10:04
Hoi Raaf,
Kan me idd voorstellen dat je daar zeer geirriteerd van wordt! Het is niet niks om aan de medicijnen te gaan en je bereid je er helemaal op voor. Maar wat Lisa zegt....je kunt best een recept krijgen en zelf beginnen. Misschien nog wat aandikken, dat je bijv. vakantie hebt opgenomen speciaal om het effect te kunnen zien en niet op je werk voor verrassingen te komen staan ofzo...
sterkte!
Even een vraag aan die mensen die ook de diagnose hebben, maar aan de buitenkant niet zo heel duidelijk adhd hebben.... twijfelen jullie ook wel eens aan de diagnose? Ik weet van binnen wel dat juist die adhd de 'missing' link is, dat bepaalde dingen die mij niet lukken daarmee samen hangen etc, maar soms ben ik ineens bang dat ik me aanstel en toch gewoon lui en ongeinteresseerd ben. Ondanks dat de medicatie me goed doet enzo. Maar weet bijv. dat als ik het sommige mensen zou vertellen, ze vol ongeloof zouden reageren. Ik kan alles toch zo goed, heb alles goed voor elkaar etc..... Maar ik zou zonder behandeling niet de pan uit vliegen. Ik zou alleen veeeeel minder uit mijn leven halen dan ik zou willen en denk dat er voor mij is. (relatie, huis, carriere, creativiteit, algemene ontwikkeling etc)
Dus in het kort: hebben jullie die twijfels ook en hoe gaan jullie daar mee om?
En als je verbeterd op ritalin (concentratie, ordenen, geduld, rustig etc) betekent dat dan ook dat de diagnose klopt? Of krijt iedereen een iets beter leven van die pillen?
sorrie voor de rommelige lap tekst....
liefs Maasje
Kan me idd voorstellen dat je daar zeer geirriteerd van wordt! Het is niet niks om aan de medicijnen te gaan en je bereid je er helemaal op voor. Maar wat Lisa zegt....je kunt best een recept krijgen en zelf beginnen. Misschien nog wat aandikken, dat je bijv. vakantie hebt opgenomen speciaal om het effect te kunnen zien en niet op je werk voor verrassingen te komen staan ofzo...
sterkte!
Even een vraag aan die mensen die ook de diagnose hebben, maar aan de buitenkant niet zo heel duidelijk adhd hebben.... twijfelen jullie ook wel eens aan de diagnose? Ik weet van binnen wel dat juist die adhd de 'missing' link is, dat bepaalde dingen die mij niet lukken daarmee samen hangen etc, maar soms ben ik ineens bang dat ik me aanstel en toch gewoon lui en ongeinteresseerd ben. Ondanks dat de medicatie me goed doet enzo. Maar weet bijv. dat als ik het sommige mensen zou vertellen, ze vol ongeloof zouden reageren. Ik kan alles toch zo goed, heb alles goed voor elkaar etc..... Maar ik zou zonder behandeling niet de pan uit vliegen. Ik zou alleen veeeeel minder uit mijn leven halen dan ik zou willen en denk dat er voor mij is. (relatie, huis, carriere, creativiteit, algemene ontwikkeling etc)
Dus in het kort: hebben jullie die twijfels ook en hoe gaan jullie daar mee om?
En als je verbeterd op ritalin (concentratie, ordenen, geduld, rustig etc) betekent dat dan ook dat de diagnose klopt? Of krijt iedereen een iets beter leven van die pillen?
sorrie voor de rommelige lap tekst....
liefs Maasje
zaterdag 10 januari 2009 om 14:57
Ja, ik twijfel ook (ze kunnen nog steeds niets vinden wat nu echt doorslaggevend is, dus ze gaan me eerst in de groep bespreken en dan gaan we kijken waar we dan maar aan gaan werken). En nee, de medicijnen werken niet voor iedereen (ik voelde er helemaal niets van, zelfs bij 3 x 30mg niet).
Dus ik liep gisteren even met m'n ziel onder m'n arm. Had er weer eens even helemaal genoeg van en zag het allemaal even hopeloos tegemoet...
Dus ik liep gisteren even met m'n ziel onder m'n arm. Had er weer eens even helemaal genoeg van en zag het allemaal even hopeloos tegemoet...
zaterdag 10 januari 2009 om 18:18
Maasje, ja, dat herken ik zeker. Het is voor mij moeilijk te bepalen waar het door komt dat ik me de laatste tijd zo goed voelde. Door hulp van de pillen, of omdat ik mijn leven ook anders georganiseerd heb, vooral qua werk? En daardoor meer rust heb? Dat denk ik soms wel, omdat ik me er nog steeds niet echt toe kan zetten het huis grondig aan te pakken. Maar ik maak me er wat minder druk om.
Soms denk ik effect van de pillen te merken, maar als mijn psychiater me nu zou zeggen 'je hebt al die tijd een placebo gehad' zou het me ook niets verbazen.
Ik ga eind deze maand een poosje zonder medicijnen proberen, kijken of er verschil is.
Maarja, ook dan zal het weer lastig zijn. Ik ken 'normaal gesproken' ook goede en minder goede periodes, sterk cyclusgerelateerd volgens mij.
Biebeltje, balen toch. Wat heb je gedaan toen je dus met die ziel liep?
xx lisa.
Soms denk ik effect van de pillen te merken, maar als mijn psychiater me nu zou zeggen 'je hebt al die tijd een placebo gehad' zou het me ook niets verbazen.
Ik ga eind deze maand een poosje zonder medicijnen proberen, kijken of er verschil is.
Maarja, ook dan zal het weer lastig zijn. Ik ken 'normaal gesproken' ook goede en minder goede periodes, sterk cyclusgerelateerd volgens mij.
Biebeltje, balen toch. Wat heb je gedaan toen je dus met die ziel liep?
xx lisa.
zaterdag 10 januari 2009 om 20:15
Poeh, ik dacht dat de diagnose ADHD me niet zo veel zou doen, maar het heeft me behoorlijk aan het denken gezet. Niet dat ik in de (nabije) toekomst problemen zie omdat ik het weet. Maar ik ben (te) veel gaan nadenken over vroeger.
Ben tot de conclussie gekomen dat ik opzich best wel 'gevormd' ben door hoe vroeger op mijn gedrag is gereageerd. Keer op keer werd ik als lui en loser bestempeld doordat opleiding/school steeds maar faalde (door docenten, vrienden en zelfs m'n moeder!), en ik ben op een gegeven moment echt gaan geloven dat ik lui was. Daarnaast was ik altijd diegene die op het verkeerde moment de verkeerde dingen zei, waar school de nodige consequenties aanhing (ik werd altijd als 'aanstichter van de onrust' gezien en werd zelf als enige van m'n vriendengroep in een andere klas gezet). Constant afgerekend worden op m'n gedrag heeft me eigenlijk best onzeker gemaakt. Met als gevolg dat ik tegenwoordig standaard m'n mond maar houd, omdat ik vroeger altijd afgerekend werd op m'n 'grote mond'. Ik merk ook dat ik veel bevestiging nodig heb of ik het wel goed doe (juist doordat ik vroeger altijd alles 'fout' deed).
Herkennen jullie het, het 'gevormd' zijn door reacties op gedrag?
Ben tot de conclussie gekomen dat ik opzich best wel 'gevormd' ben door hoe vroeger op mijn gedrag is gereageerd. Keer op keer werd ik als lui en loser bestempeld doordat opleiding/school steeds maar faalde (door docenten, vrienden en zelfs m'n moeder!), en ik ben op een gegeven moment echt gaan geloven dat ik lui was. Daarnaast was ik altijd diegene die op het verkeerde moment de verkeerde dingen zei, waar school de nodige consequenties aanhing (ik werd altijd als 'aanstichter van de onrust' gezien en werd zelf als enige van m'n vriendengroep in een andere klas gezet). Constant afgerekend worden op m'n gedrag heeft me eigenlijk best onzeker gemaakt. Met als gevolg dat ik tegenwoordig standaard m'n mond maar houd, omdat ik vroeger altijd afgerekend werd op m'n 'grote mond'. Ik merk ook dat ik veel bevestiging nodig heb of ik het wel goed doe (juist doordat ik vroeger altijd alles 'fout' deed).
Herkennen jullie het, het 'gevormd' zijn door reacties op gedrag?
zaterdag 10 januari 2009 om 22:36
He hoi, ik ben hier nieuw. De afgelopen dagen heb ik een hoop berichten van dit topic doorgelezen, beetje aan het begin, in het midden en aan het eind... veel herkenning, alleen weet ik nog niet of er bij mij ook het stikkertje ADHD op geplakt gaat worden. Komende week heb ik (als alles goed gaat) het laatste diagnostische gesprek, al liet de psychologe vorige keer al wel weten dat het waarschijnlijk ADD 'wordt'. Hoe dan ook.
Maan85, ik herken wel een beetje wat je zegt. Zo heb ik nu voor het eerst in jaren ruzie met mijn moeder. Ze is boos dat ik toen ze terug kwam van vakantie me liet ontglippen dat ik een haar laatste vakantiemail van een week daarvoor nog niet had gelezen. Zowel boos over dat ik 'm niet had gelezen als over dat ik dat had gezegd. Ik dacht dat mijn slip of the tongue niet zo erg was geweest, ze reageerde er in eerste instantie niet op en in de voorgaande maanden had ik in het kader van de diagnosestelling juist veel met haar gepraat over mijn problemen met concentreren, dingen onthouden, overvol hoofd etc. Ik dacht dus dat ze het zou begrijpen van die mail. Maar het viel dus desondanks verkeerd, waar ik erg van baal.
Waar ik eigenlijk heen wil... (sorry jongens) is dat ik dus nu ik in diagnostisch traject zit opeens merk dat ik minder hard probeer om de hele tijd de schone schijn op te houden (wat ik deed/doe door oa op het laatste moment nachten door te werken en leugentjes om bestwil te vertellen). Daardoor krijg ik opeens door hoe veel energie ik er dus altijd in steek om te doen alsof er niet een orkaan in mijn hoofd woedt. Niet dat dat verdoezelen nou altijd zo succesvol was, bepaald niet, maar ik krijg nu dus pas echt door hoe hard ik er altijd mee bezig was en nog steeds ook wel ben. Kennen jullie dit?
Ik elk geval vind ik het heel prettig dat dit topic er is! Wel goed om niet die enige chaoot te zijn die zich afvraagt hoe hij in godsnaam 'alles' in de lucht zou moeten kunnen houden.
Maan85, ik herken wel een beetje wat je zegt. Zo heb ik nu voor het eerst in jaren ruzie met mijn moeder. Ze is boos dat ik toen ze terug kwam van vakantie me liet ontglippen dat ik een haar laatste vakantiemail van een week daarvoor nog niet had gelezen. Zowel boos over dat ik 'm niet had gelezen als over dat ik dat had gezegd. Ik dacht dat mijn slip of the tongue niet zo erg was geweest, ze reageerde er in eerste instantie niet op en in de voorgaande maanden had ik in het kader van de diagnosestelling juist veel met haar gepraat over mijn problemen met concentreren, dingen onthouden, overvol hoofd etc. Ik dacht dus dat ze het zou begrijpen van die mail. Maar het viel dus desondanks verkeerd, waar ik erg van baal.
Waar ik eigenlijk heen wil... (sorry jongens) is dat ik dus nu ik in diagnostisch traject zit opeens merk dat ik minder hard probeer om de hele tijd de schone schijn op te houden (wat ik deed/doe door oa op het laatste moment nachten door te werken en leugentjes om bestwil te vertellen). Daardoor krijg ik opeens door hoe veel energie ik er dus altijd in steek om te doen alsof er niet een orkaan in mijn hoofd woedt. Niet dat dat verdoezelen nou altijd zo succesvol was, bepaald niet, maar ik krijg nu dus pas echt door hoe hard ik er altijd mee bezig was en nog steeds ook wel ben. Kennen jullie dit?
Ik elk geval vind ik het heel prettig dat dit topic er is! Wel goed om niet die enige chaoot te zijn die zich afvraagt hoe hij in godsnaam 'alles' in de lucht zou moeten kunnen houden.
zaterdag 10 januari 2009 om 22:40
zaterdag 10 januari 2009 om 22:42
zaterdag 10 januari 2009 om 22:53
Hai ik twijfel ook wel eens aan m'n diagnose denk dan ook geef iedereen een beetje pep en diegene concentreerd zich beter(ritaline bedoel ik)Maar dat wantrouwen hoort bij het proces van acceptatie van de diagnose zei een psycholoog tegen mij toen ik met ddeze twijfel bij hem kwam.Bij mij zie je aan de buitenkant ook niet direkt dat ik ADHD heb,mijn zus bijv. twijfelde aan mijn ADHD in het begin.Maar gelukkig ziet mijn moeder wel dat de diagnose klopt en zelfs niet van een vreemde komt(mijn oma heeft ook duidelijke ADHD kenmerkenen mijn moeder zelf ook -m'n moeder drinkt de hele dag door koffie ipv ritaline(werking is wel anders maar toch even oppeppend wat zich bij "ons" uit in betere concentratie o.a).Maar ik merk dat die twijfel word opgewekt door de buitenwereld die ADHD maar een mode verschijnsel vinden of zelfs zeggen dat het helemaal niet bestaat en ritaline als drug zien ipv.als medicijn maar wat een verschil van dag en nacht kan maken als je het wel slikt als ADHD-er.Ik heb mede ADHD-ers echt enorm zien veranderen toen ze starte met medicatie-een verschil van dag en nacht!In positieve zin bedoel ik.
Ik heb het boek aandacht een kopzorg gelezen en als ik dat lees dan weet ik 1000% zeker dat ik ADHD heb (ben de schrijver vergeten sorry,maar volgens mij is hij al eens genoemd in dit topic meen ik).Dus als je genoeg informatie over ADHD hebt gelezen en je bij jezelf tenrade bent gegaan weet je -waarschijnlijk- diep in je hart dat je gelijk hebt
Groetjes Spongebabe
Ik heb het boek aandacht een kopzorg gelezen en als ik dat lees dan weet ik 1000% zeker dat ik ADHD heb (ben de schrijver vergeten sorry,maar volgens mij is hij al eens genoemd in dit topic meen ik).Dus als je genoeg informatie over ADHD hebt gelezen en je bij jezelf tenrade bent gegaan weet je -waarschijnlijk- diep in je hart dat je gelijk hebt
Groetjes Spongebabe
zondag 11 januari 2009 om 09:59
Spongebabe; die afbeelding krijg je volgens mij als je erop klikt en dan zie je idd de naam. Als je dan klikt op 'bekijk bericht' dan zou je volgens mij moeten zien hoe je bericht mét smilies eruit ziet. Als je tevreden bent kun je op 'verstuur bericht' klikken en dan wordt hij pas daadwerkelijk gepost.
Welkom overigens!
Phien; dat van die schone schijn niet meer op (willen) houden.. ik herken het heel erg! Ik heb het ook veel minder gedaan, kennelijk omdat ik nu wist dat mijn hersentjes gewoon écht anders werken en dat dat niet per definitie een drama hoeft te zijn. Toch is het net zo vaak vervelend als vermakelijk en grappig.
Het is inderdaad onthutsend als je merkt hoeveel je eigenlijk bezig bent/ was met het omhooghouden van al die ballen.
Toen ik begon met Ritalin in december en op oudjaarsdag even geen ritaliln had geslikt merkte ik pas weer hoe enorm veel energie het kost als je niet alles kunt filteren. Ik voel me werkelijk een stuk beter mét ritalin, ben veel minder geprikkeld en geirriteerd. De ADD gaat er (ik zou bijna willen zeggen 'gelukkig' ) niet van weg, maar het maakt wel dingen duidelijker. Ik ben mijn creativiteit en 'denkwijze' niet kwijtgeraakt gelukkig.
Het ontkennen of het twijfelen aan de diagnose heb ik ook gedaan en doe ik soms ook nog wel eens. Er komt altijd wel weer een moment waarop ik denk 'ik stel me gewoon aan'. Maar nee. Er volgt ook altijd een moment waar ik besef dat dat níet zo is. Ik ben ik. Mét vage dingen, met mutsigheid en verstrooidheid. Als ik zo eens om me heen peil (wat de omgeving ziet gebeuren met mij nu ik aan de Rita ben) hoor ik dat ik 'gelukkig nog wel net zo maf ben op zijn tijd'. Die verstrooidheid vindt men kennelijk óók leuk aan mij.
Waarom zou ik me er dan al te druk over maken? Omdat ík altijd wil dat alles perfect gaat, ook al weet ik dat het een irreëel streven is.
Welkom overigens!
Phien; dat van die schone schijn niet meer op (willen) houden.. ik herken het heel erg! Ik heb het ook veel minder gedaan, kennelijk omdat ik nu wist dat mijn hersentjes gewoon écht anders werken en dat dat niet per definitie een drama hoeft te zijn. Toch is het net zo vaak vervelend als vermakelijk en grappig.
Het is inderdaad onthutsend als je merkt hoeveel je eigenlijk bezig bent/ was met het omhooghouden van al die ballen.
Toen ik begon met Ritalin in december en op oudjaarsdag even geen ritaliln had geslikt merkte ik pas weer hoe enorm veel energie het kost als je niet alles kunt filteren. Ik voel me werkelijk een stuk beter mét ritalin, ben veel minder geprikkeld en geirriteerd. De ADD gaat er (ik zou bijna willen zeggen 'gelukkig' ) niet van weg, maar het maakt wel dingen duidelijker. Ik ben mijn creativiteit en 'denkwijze' niet kwijtgeraakt gelukkig.
Het ontkennen of het twijfelen aan de diagnose heb ik ook gedaan en doe ik soms ook nog wel eens. Er komt altijd wel weer een moment waarop ik denk 'ik stel me gewoon aan'. Maar nee. Er volgt ook altijd een moment waar ik besef dat dat níet zo is. Ik ben ik. Mét vage dingen, met mutsigheid en verstrooidheid. Als ik zo eens om me heen peil (wat de omgeving ziet gebeuren met mij nu ik aan de Rita ben) hoor ik dat ik 'gelukkig nog wel net zo maf ben op zijn tijd'. Die verstrooidheid vindt men kennelijk óók leuk aan mij.
Waarom zou ik me er dan al te druk over maken? Omdat ík altijd wil dat alles perfect gaat, ook al weet ik dat het een irreëel streven is.
