Relaties
alle pijlers
Ik word er gek van...
dinsdag 6 januari 2009 om 22:13
Heb echt mn hoofd zitten breken of ik wel of geen topic moet aanmaken. Heb hier al dagenlang zitten lezen en veel interessante dingen gelezen ook. Maar ik word er gek van en schrijf het toch maar op.
Het zit zo.
Heb sinds kort een vriendje. Ga ongeveer 2,5 maanden met hem om en zien elkaar eigenlijk alleen in het weekend. Allemaal leuk en aardig. Maar er is een probleempje: hij is heel gesloten, belt en smst heel weinig en weinig initiatief van zijn kant. Heb van een vriend van hem gehoord dat hij vroeger heel erg door zn ex is gekwetst, gescheiden en kinderen... en hij bevestigt ook dat dit zn karakter is.
Denk dat ik het moet accepteren en leren ermee om te gaan.
Als ik niet bel/sms, duurt het gerust 2 dagen ofzo voordat ik wat van hem hoor. En heel vaak ben ik degene die vraagt of we gaan afspreken. Ik heb me al wel voorgenomen om met hem te praten, probeer het alleen niet op een zeikerige manier, alleen jaag ik hem alleen maar weg haha.
Zijn er hier mensen die ook zo'n vriendje hebben? Of ben je zelf zo? Wil het graag horen, want ik heb dit nooit eerder meegemaakt. Voor alles is een eerste keer he!
Het zit zo.
Heb sinds kort een vriendje. Ga ongeveer 2,5 maanden met hem om en zien elkaar eigenlijk alleen in het weekend. Allemaal leuk en aardig. Maar er is een probleempje: hij is heel gesloten, belt en smst heel weinig en weinig initiatief van zijn kant. Heb van een vriend van hem gehoord dat hij vroeger heel erg door zn ex is gekwetst, gescheiden en kinderen... en hij bevestigt ook dat dit zn karakter is.
Denk dat ik het moet accepteren en leren ermee om te gaan.
Als ik niet bel/sms, duurt het gerust 2 dagen ofzo voordat ik wat van hem hoor. En heel vaak ben ik degene die vraagt of we gaan afspreken. Ik heb me al wel voorgenomen om met hem te praten, probeer het alleen niet op een zeikerige manier, alleen jaag ik hem alleen maar weg haha.
Zijn er hier mensen die ook zo'n vriendje hebben? Of ben je zelf zo? Wil het graag horen, want ik heb dit nooit eerder meegemaakt. Voor alles is een eerste keer he!
dinsdag 6 januari 2009 om 22:27
dinsdag 6 januari 2009 om 22:32
Mijn vriend is ook zo. En ik heb het geaccepteerd. Is niet altijd even makkelijk, maar veranderen doe je het niet. En dat moet je ook niet willen. Daar tegenover staat dat hij eerlijk en betrouwbaar is en dat we altijd veel plezier hebben als we samen zijn. Maar als we niet samen zijn geloof ik niet dat hij net zo met mij bezig is als ik met hem, maar ja, het is dan ook een man...
dinsdag 6 januari 2009 om 22:36
Overigens werd ik er in het begin ook gek van, en ontzettend onzeker. Ik zocht bevestiging en die kreeg ik niet op de manier die ik verlangde. Nu denk ik: al die andere mannen gingen vaak in het begin over de top, bedolven me onder de aandacht, om vervolgens al snel weer af te haken, daar werd ik niet alleen niet blij, maar ook erg onrustig en verdrietig van. Voor mijn vriend nu ben ik er gewoon, dat hoeft niet elke keer bevestigd te worden.
dinsdag 6 januari 2009 om 23:10
In zijn beleving hebben we elke dag contact en belt ie me vaak hahahaha. Hij is 9 jaar vrijgezel geweest dus hij is het denk ik ook niet meer gewend.
Maar ik word er idd gek van! Zit mezelf echt op te vreten, check constant mn telefoon, moet echt afleiding zoeken. En als ie dan een keer belt ofzo dan ben ik weer super blij.
Maar elke keer denk ik nee ik bel hem niet, ik vraag niet of we afspreken en toch elke keer doe ik het weer!!! Soms vraag ik me af of hij het niet zo goed "durft" ofzo om met iets te komen omdat hij zo gesloten is.
Vroeg hem vandaag dus ook weer of hij het weekend wat ging doen. Verkeerd gevraagd natuurlijk!! Had moeten vragen of ie het weekend wilde afspreken. Want hij kwam met het antwoord dat ie voor een bank en bed wilde kijken. Tja niet dat ie dan vraagt heb je zin om mee te gaan....
Twijfel of ik zal afwachten of dat ik alsnog moet vragen of ik hem zie het weekend. En heb me voorgenomen om het toch ff te bespreken. Het vreet gewoon aan me!!!
Maar ik word er idd gek van! Zit mezelf echt op te vreten, check constant mn telefoon, moet echt afleiding zoeken. En als ie dan een keer belt ofzo dan ben ik weer super blij.
Maar elke keer denk ik nee ik bel hem niet, ik vraag niet of we afspreken en toch elke keer doe ik het weer!!! Soms vraag ik me af of hij het niet zo goed "durft" ofzo om met iets te komen omdat hij zo gesloten is.
Vroeg hem vandaag dus ook weer of hij het weekend wat ging doen. Verkeerd gevraagd natuurlijk!! Had moeten vragen of ie het weekend wilde afspreken. Want hij kwam met het antwoord dat ie voor een bank en bed wilde kijken. Tja niet dat ie dan vraagt heb je zin om mee te gaan....
Twijfel of ik zal afwachten of dat ik alsnog moet vragen of ik hem zie het weekend. En heb me voorgenomen om het toch ff te bespreken. Het vreet gewoon aan me!!!
dinsdag 6 januari 2009 om 23:26
Mijn vriend is er ook zo'n een die niet van bellen en smsen houdt. En als we elkaar niet zien, reken maar dat hij dan z'n ding doet en z'n lolletje heeft. Hij doet gewoon zijn ding en leeft zijn leven. Maar als we samen zijn zijn we ook echt samen.
Eigenlijk vind ik het wel gezond. Al werd ik er in het begin ook onzeker van. En dat uitte ik ook naar hem, en toen heeft hij een keer gezegd dat lange smsjes terugsturen gewoon niet zijn ding is. Smsen en bellen ziet hij gewoon als iets functioneels om met elkaar af te spreken. In het begin dacht ik ook dat er van alles aan de hand was, of dat hij me niet meer zou zien zitten. En keer op keer was er helemaal niets aan de hand. Hij houdt gewoon niet van lange smsjes en bellen klaar punt uit.
Komt nog bij dat z'n ex hem niet zichzelf liet zijn. Daarom is hij nu juist gewoon zichzelf, en dat vindt ik juist het allerbelangrijkste .
Bekijk het eens van de positieve kant. Als je niet samen bent kan je geheel je eigen gang gaan en je eigen ding doen. Als je dan weer samen bent kan je de dingen die je zelf gedaan hebt dan weer met hem delen.
Als de relatie blijft groei je uiteindelijk echt wel naar elkaar toe. Daar is geen bellen of smsen voor nodig. Eigenlijk ontstaan er juist vaak onzinnig rare situaties door bellen en smsen.
Zie het als een pluspunt .
Liefs (f)
Gizmo
Eigenlijk vind ik het wel gezond. Al werd ik er in het begin ook onzeker van. En dat uitte ik ook naar hem, en toen heeft hij een keer gezegd dat lange smsjes terugsturen gewoon niet zijn ding is. Smsen en bellen ziet hij gewoon als iets functioneels om met elkaar af te spreken. In het begin dacht ik ook dat er van alles aan de hand was, of dat hij me niet meer zou zien zitten. En keer op keer was er helemaal niets aan de hand. Hij houdt gewoon niet van lange smsjes en bellen klaar punt uit.
Komt nog bij dat z'n ex hem niet zichzelf liet zijn. Daarom is hij nu juist gewoon zichzelf, en dat vindt ik juist het allerbelangrijkste .
Bekijk het eens van de positieve kant. Als je niet samen bent kan je geheel je eigen gang gaan en je eigen ding doen. Als je dan weer samen bent kan je de dingen die je zelf gedaan hebt dan weer met hem delen.
Als de relatie blijft groei je uiteindelijk echt wel naar elkaar toe. Daar is geen bellen of smsen voor nodig. Eigenlijk ontstaan er juist vaak onzinnig rare situaties door bellen en smsen.
Zie het als een pluspunt .
Liefs (f)
Gizmo
dinsdag 6 januari 2009 om 23:26
Hoe herkenbaar Butterfly!
Ik heb nu bijna 4 maanden zo'n vriendje....
En het gaat steeds beter, maar dat komt denk ik, omdat ik er voorzichtig over begonnen ben, heb tegen 'm gezegd dat ik nog geen "relatiegevoel" had, en dat ik vond dat als we samen waren en elkaar bellen ( tis ook geen smser) het leuk en gezellig is, en that's it! Hij was toen bang dat ik ermee wou kappen, zo voelde hij het, maar dat was helemaal niet aan de orde, daarvoor hebben we het veel te leuk, als we samen zijn, dus wil er zeker wel in investeren. En ben blij dat ik erover begonnen ben, liep me net als jouw ook op te vreten, als ik hem een sms had gestuurd, en tegen bedtijd nog niks terug had, maar kreeg dan volgende ochtend pas sms terug ofzo, druk gemaakt om niks haha...Maar weet nu dat ik me nergens zorgen over hoef te maken, z'n vorige relatie is klein jaartje uit, na relatie van 2 jaar, maar wel met veel ups en downs, en vaak ruzie, en hij kan daarom nog niet z'n hele gevoel makkelijk geven, maar als we samen zijn laat hij echt wel merken dat hij gek op me is, dus het zijn ook echt de momenten als we niet samen zijn, dat de twijfel toeslaat..maar nu weet ik dat die twijfels nergens voor nodig zijn, want hij kan niet sneller dan dit, en daar heb ik vrede mee, gewoon rustig aan...
Weet nu de reden, en die onzekerheid en twijfel die ik had, zoals jij nu, zijn daardoor wel verdwenen..
Begin er voorzichtig over, en niet mee blijven rondlopen, want je kan jezelf helemaal gek piekeren, weet er alles van!....
Ik heb nu bijna 4 maanden zo'n vriendje....
En het gaat steeds beter, maar dat komt denk ik, omdat ik er voorzichtig over begonnen ben, heb tegen 'm gezegd dat ik nog geen "relatiegevoel" had, en dat ik vond dat als we samen waren en elkaar bellen ( tis ook geen smser) het leuk en gezellig is, en that's it! Hij was toen bang dat ik ermee wou kappen, zo voelde hij het, maar dat was helemaal niet aan de orde, daarvoor hebben we het veel te leuk, als we samen zijn, dus wil er zeker wel in investeren. En ben blij dat ik erover begonnen ben, liep me net als jouw ook op te vreten, als ik hem een sms had gestuurd, en tegen bedtijd nog niks terug had, maar kreeg dan volgende ochtend pas sms terug ofzo, druk gemaakt om niks haha...Maar weet nu dat ik me nergens zorgen over hoef te maken, z'n vorige relatie is klein jaartje uit, na relatie van 2 jaar, maar wel met veel ups en downs, en vaak ruzie, en hij kan daarom nog niet z'n hele gevoel makkelijk geven, maar als we samen zijn laat hij echt wel merken dat hij gek op me is, dus het zijn ook echt de momenten als we niet samen zijn, dat de twijfel toeslaat..maar nu weet ik dat die twijfels nergens voor nodig zijn, want hij kan niet sneller dan dit, en daar heb ik vrede mee, gewoon rustig aan...
Weet nu de reden, en die onzekerheid en twijfel die ik had, zoals jij nu, zijn daardoor wel verdwenen..
Begin er voorzichtig over, en niet mee blijven rondlopen, want je kan jezelf helemaal gek piekeren, weet er alles van!....
dinsdag 6 januari 2009 om 23:43
Goh wat heerlijk om te weten dat er meer van zulke mannen bestaan.
Ik heb ook een keer in het begin iets geroepen van je bent niet zo'n beller he. Toen zei ie al beetje lacherig nee idd, maar ik bel je soms toch. Zo is hij dus niet. Tis alleen jammer dat je er wel dagelijks mee bezig bent... van zal ik wel een belletje of smsje krijgen.
Maar idd als je niet bij elkaar bent ga je denken van hij vindt me niet zo leuk meer of hij denkt niet aan me.
Moet het bij hem ook echt van de kleine dingen hebben.
Heb het ook weleens aan mannelijke vrienden gevraagd wat zij ervan vonden. Nou antwoorden als: hij denkt niet aan je, kap ermee. Als hij je echt leuk vindt dan vindt ie het leuk om elke dag te bellen of een sms sturen.
Kost je dan echt veel moeite om dat niet te geloven.
Ik heb ook een keer in het begin iets geroepen van je bent niet zo'n beller he. Toen zei ie al beetje lacherig nee idd, maar ik bel je soms toch. Zo is hij dus niet. Tis alleen jammer dat je er wel dagelijks mee bezig bent... van zal ik wel een belletje of smsje krijgen.
Maar idd als je niet bij elkaar bent ga je denken van hij vindt me niet zo leuk meer of hij denkt niet aan me.
Moet het bij hem ook echt van de kleine dingen hebben.
Heb het ook weleens aan mannelijke vrienden gevraagd wat zij ervan vonden. Nou antwoorden als: hij denkt niet aan je, kap ermee. Als hij je echt leuk vindt dan vindt ie het leuk om elke dag te bellen of een sms sturen.
Kost je dan echt veel moeite om dat niet te geloven.
dinsdag 6 januari 2009 om 23:55
Nee joh Butterfly, die vrienden begrijpen misschien niet dat er ook nog mannen zijn die gewoon minder behoefte aan bellen/smsen hebben.
Hij belt mij dan wel uit zichzelf, zelfs meer dan dat ik hem bel, en dat hij geen smser is, had hij al redelijk snel tegen me gezegd, dus dat wist ik al...
Don't worry, gewoon relaxed blijven, en niet piekeren dat het aan jou ligt, of dat hij dan wel geen interesse zal hebben, want als het wel leuk is, als jullie samen zijn, is het goed toch? En 2,5 maand is nog vrij pril ook, dus go with the flow....
Hij belt mij dan wel uit zichzelf, zelfs meer dan dat ik hem bel, en dat hij geen smser is, had hij al redelijk snel tegen me gezegd, dus dat wist ik al...
Don't worry, gewoon relaxed blijven, en niet piekeren dat het aan jou ligt, of dat hij dan wel geen interesse zal hebben, want als het wel leuk is, als jullie samen zijn, is het goed toch? En 2,5 maand is nog vrij pril ook, dus go with the flow....
woensdag 7 januari 2009 om 00:09
Ja heb ook wel geleerd om niet teveel naar anderen te luisteren maar goed naar je gevoel.
Als we samen zijn heb ik het echt naar mn zin. Het is ook heel pril en we zien/spreken elkaar niet vaak.
Zou het alleen wel echt leuker vinden als hij ook initiatief toont. Ik ben zelf ook niet zo'n prater dus vindt het echt moeilijk ook. Maar ja, iemand moet het toch, anders gebeurt er niks.
Denk soms echt pff misschien moet je er toch maar mee kappen, als het nu al zo'n issue is. Maar vind hem wel heel leuk. En ja, niemand is perfect toch. Zo kan je verder blijven zoeken.
Als we samen zijn heb ik het echt naar mn zin. Het is ook heel pril en we zien/spreken elkaar niet vaak.
Zou het alleen wel echt leuker vinden als hij ook initiatief toont. Ik ben zelf ook niet zo'n prater dus vindt het echt moeilijk ook. Maar ja, iemand moet het toch, anders gebeurt er niks.
Denk soms echt pff misschien moet je er toch maar mee kappen, als het nu al zo'n issue is. Maar vind hem wel heel leuk. En ja, niemand is perfect toch. Zo kan je verder blijven zoeken.
woensdag 7 januari 2009 om 00:32
ik ken mijn vriend nu bijna een jaar en hij is er 'ook zo één'
En van een aantal vriendinnen hoor ik min of meer hetzelfde. Zal wel iets mannelijks zijn denk ik. Mannen schijnen niet twee dingen tegelijk te kunnen doen. Dus werken en aan mij denken lukt waarschijnlijk niet. Tv kijken, een smsje lezen én dan ook nog beantwoorden? Ai, dat zijn al drie dingen. Naar vrienden gaan en eraan denken je mobiel mee te nemen? Dan heeft hij ook nog eens regelmatig de batterij van zijn mobiel leeg of vergeet hem gewoon mee te nemen. 't Is een wonder dat we elkaar nog af en toe spreken/smsen én het dan ook nog lukt om af en toe iets af te spreken!
En van een aantal vriendinnen hoor ik min of meer hetzelfde. Zal wel iets mannelijks zijn denk ik. Mannen schijnen niet twee dingen tegelijk te kunnen doen. Dus werken en aan mij denken lukt waarschijnlijk niet. Tv kijken, een smsje lezen én dan ook nog beantwoorden? Ai, dat zijn al drie dingen. Naar vrienden gaan en eraan denken je mobiel mee te nemen? Dan heeft hij ook nog eens regelmatig de batterij van zijn mobiel leeg of vergeet hem gewoon mee te nemen. 't Is een wonder dat we elkaar nog af en toe spreken/smsen én het dan ook nog lukt om af en toe iets af te spreken!
woensdag 7 januari 2009 om 00:40
Ik heb nog niet alle reacties gelezen, maar aan TO;
Leg me eens uit waarom het 'al' 2,5 maanden leuk met hem is. Als ik na zo'n korte periode al 'iets te klagen' heb, trek ik toch meestal wel de conclusie dat als het op zo'n korte termijn al moeizaam en onbevredigend is, het op lange termijn waarschijnlijk niet beter zal worden.
Maar je hebt het blijkbaar ondanks dit alles heel leuk met hem?
Leg me eens uit waarom het 'al' 2,5 maanden leuk met hem is. Als ik na zo'n korte periode al 'iets te klagen' heb, trek ik toch meestal wel de conclusie dat als het op zo'n korte termijn al moeizaam en onbevredigend is, het op lange termijn waarschijnlijk niet beter zal worden.
Maar je hebt het blijkbaar ondanks dit alles heel leuk met hem?
woensdag 7 januari 2009 om 00:44
Herkenbaar....mijn vriend is ook zo. Als we bij elkaar zijn is t helemaal geweldig, ben ik helemaal zijn meisje, hebben we t ontzettend leuk. Als we niet bij elkaar zijn, wil ik altijd veelste veel van hem en drijf ik hem soms tot waanzin met mijn drammerigheid. Ik vind t ook verschrikkelijk lastig. Hoe kun je nou niet reageren op een leuk smsje? Mijn principe is, je hebt altijd tijd om te sms'en, desnoods als je aan t poepen bent . Hij ziet t anders. Hij heeft teveel aan z'n hoofd, is druk, is moe. En ik weet toch dat hij aan me denkt, hij is toch gek op me? dan hoef ik toch niet de hele tijd bevestiging? Ik blijf na een half jaar nog steeds m'n best doen om niet na een halve dag nog wat te sturen om een reactie uit te lokken. En dan belt ie ineens en lult m'n halve voicemail vol. De trick is, wees m nooit voor en dan ben je echt blij en verrast als je weer wat krijgt! Succes meid, accepteer het, veranderen kun je hem niet...
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 7 januari 2009 om 08:18
woensdag 7 januari 2009 om 09:57
Grappig, dat meer meiden zo'n man hebben niet minder belt en initiatieven neemt. Zo is die van mij ook.
In het begin van onze relatie (nu vier jaar) hebben we een break (van twee weken) gehad (deels om deze reden). Toen het weer goed was, gaf mijn vriend aan dat ie mijn smsjes, mijn telefoontjes heel erg gemist had. Nog steeds belt hij niet lang of smst ie veel, maar het idee dat hij het wel heer erg waardeert dat ik het doe, zorgt er voor dat ik niet meer op zijn telefoontjes wacht, maar gewoon bel/sms als ik daar zin in heb. TO: ga er van uit dat jouw vriend het ook leuk vind als ie wat van je hoort en ga er niet van uit dat hij uit zichzelf heel veel van zich laat horen. Dat geeft je denk ik een veel rustiger gevoel.
In het begin van onze relatie (nu vier jaar) hebben we een break (van twee weken) gehad (deels om deze reden). Toen het weer goed was, gaf mijn vriend aan dat ie mijn smsjes, mijn telefoontjes heel erg gemist had. Nog steeds belt hij niet lang of smst ie veel, maar het idee dat hij het wel heer erg waardeert dat ik het doe, zorgt er voor dat ik niet meer op zijn telefoontjes wacht, maar gewoon bel/sms als ik daar zin in heb. TO: ga er van uit dat jouw vriend het ook leuk vind als ie wat van je hoort en ga er niet van uit dat hij uit zichzelf heel veel van zich laat horen. Dat geeft je denk ik een veel rustiger gevoel.
woensdag 7 januari 2009 om 11:06
quote:Yayasister schreef op 06 januari 2009 @ 22:36:
Overigens werd ik er in het begin ook gek van, en ontzettend onzeker. Ik zocht bevestiging en die kreeg ik niet op de manier die ik verlangde. Nu denk ik: al die andere mannen gingen vaak in het begin over de top, bedolven me onder de aandacht, om vervolgens al snel weer af te haken, daar werd ik niet alleen niet blij, maar ook erg onrustig en verdrietig van. Voor mijn vriend nu ben ik er gewoon, dat hoeft niet elke keer bevestigd te worden.
Yayasister, dat is ook eigenlijk vaak zo. Ik roep hier op het forum vaak dat je het echt wel merkt als iemand voor je wil gaan. Dan bedoel ik ook niet met smsjes hoor. Dat zijn enkel woorden, vaak gebruikt om vast te houden wat er niet eens is. Dan kun je beter gewoon in iemands gedachten zijn.
Het geeft meer rust door aan gedrag en daden te merken dat iemand voor je gaat, te weten dat je toch wel in zijn gedachten bent ook al wordt dat niet iedere minuut doorgesmst
TO, als jij ermee zit dat er weinig initiatief van zijn kant komt, en je wilt dat bespreekbaar maken moet je dat gewoon doen natuurlijk. Houd het bij jezelf, benoem dat je het fijn zou vinden wat vaker van zijn kant uit te horen, maar besef dat het ook zo kan zijn dat het er gewoon niet inzit. Je wilt ook niet dat iemand smst terwijl hij dat zelf niet wil toch?
Dat hij gekwetst is, dat zijn de meesten van je leeftijd wel (ik neem aan dat 77 je geboortejaar is). Is hij wel toe aan een relatie, over die scheiding heen enzo?
En of er nog meer mensen zijn die zo'n vriend hebben? Mijn vriend en ik zijn ook nog niet lang samen en we smsen niet veel hoor. Ik ben wel meer een smser, maar vind het eigenlijk ook wel rustig om niet veel te smsen. Het kost ook nog eens geld en je kunt er amper iets in kwijt. Sowieso is een sms nogal beperkt als communicatiemiddel. Daarnaast moet er ook gewoon gewerkt worden, en dan ben je gewoon niet steeds met de ander bezig. Ik werk zelf bijvoorbeeld al lekkerder als ik niet steeds met mijn telefoon bezig ben. Als ik met mijn kinderen of vriendinnen ben ik ook liever met hun bezig dan met mijn telefoon. En als ik tijd voor mezelf heb wil ik daar ook van genieten.
Ik het fijner om even te bellen aan het eind van de dag ofzo, (paar minuten is al heerlijk, even de stem van de ander horen) maar dat is ook geen verplichting. Ik merk aan hem dat hij graag bij mij is en dat telt zoveel meer dan 100 smsjes per dag. Bedenk me eigenlijk net (8 januari 21.07) dat ik hem nog geen dag niet heb gehoord/gesproken. En ook maar weinig dagen dat ik hem niet heb gezien.
Overigens werd ik er in het begin ook gek van, en ontzettend onzeker. Ik zocht bevestiging en die kreeg ik niet op de manier die ik verlangde. Nu denk ik: al die andere mannen gingen vaak in het begin over de top, bedolven me onder de aandacht, om vervolgens al snel weer af te haken, daar werd ik niet alleen niet blij, maar ook erg onrustig en verdrietig van. Voor mijn vriend nu ben ik er gewoon, dat hoeft niet elke keer bevestigd te worden.
Yayasister, dat is ook eigenlijk vaak zo. Ik roep hier op het forum vaak dat je het echt wel merkt als iemand voor je wil gaan. Dan bedoel ik ook niet met smsjes hoor. Dat zijn enkel woorden, vaak gebruikt om vast te houden wat er niet eens is. Dan kun je beter gewoon in iemands gedachten zijn.
Het geeft meer rust door aan gedrag en daden te merken dat iemand voor je gaat, te weten dat je toch wel in zijn gedachten bent ook al wordt dat niet iedere minuut doorgesmst
TO, als jij ermee zit dat er weinig initiatief van zijn kant komt, en je wilt dat bespreekbaar maken moet je dat gewoon doen natuurlijk. Houd het bij jezelf, benoem dat je het fijn zou vinden wat vaker van zijn kant uit te horen, maar besef dat het ook zo kan zijn dat het er gewoon niet inzit. Je wilt ook niet dat iemand smst terwijl hij dat zelf niet wil toch?
Dat hij gekwetst is, dat zijn de meesten van je leeftijd wel (ik neem aan dat 77 je geboortejaar is). Is hij wel toe aan een relatie, over die scheiding heen enzo?
En of er nog meer mensen zijn die zo'n vriend hebben? Mijn vriend en ik zijn ook nog niet lang samen en we smsen niet veel hoor. Ik ben wel meer een smser, maar vind het eigenlijk ook wel rustig om niet veel te smsen. Het kost ook nog eens geld en je kunt er amper iets in kwijt. Sowieso is een sms nogal beperkt als communicatiemiddel. Daarnaast moet er ook gewoon gewerkt worden, en dan ben je gewoon niet steeds met de ander bezig. Ik werk zelf bijvoorbeeld al lekkerder als ik niet steeds met mijn telefoon bezig ben. Als ik met mijn kinderen of vriendinnen ben ik ook liever met hun bezig dan met mijn telefoon. En als ik tijd voor mezelf heb wil ik daar ook van genieten.
Ik het fijner om even te bellen aan het eind van de dag ofzo, (paar minuten is al heerlijk, even de stem van de ander horen) maar dat is ook geen verplichting. Ik merk aan hem dat hij graag bij mij is en dat telt zoveel meer dan 100 smsjes per dag. Bedenk me eigenlijk net (8 januari 21.07) dat ik hem nog geen dag niet heb gehoord/gesproken. En ook maar weinig dagen dat ik hem niet heb gezien.
woensdag 7 januari 2009 om 11:09
quote:Butterfly_77 schreef op 06 januari 2009 @ 23:10:
In zijn beleving hebben we elke dag contact en belt ie me vaak hahahaha. Hij is 9 jaar vrijgezel geweest dus hij is het denk ik ook niet meer gewend.
Maar ik word er idd gek van! Zit mezelf echt op te vreten, check constant mn telefoon, moet echt afleiding zoeken. En als ie dan een keer belt ofzo dan ben ik weer super blij.
Maar elke keer denk ik nee ik bel hem niet, ik vraag niet of we afspreken en toch elke keer doe ik het weer!!! Soms vraag ik me af of hij het niet zo goed "durft" ofzo om met iets te komen omdat hij zo gesloten is.
Vroeg hem vandaag dus ook weer of hij het weekend wat ging doen. Verkeerd gevraagd natuurlijk!! Had moeten vragen of ie het weekend wilde afspreken. Want hij kwam met het antwoord dat ie voor een bank en bed wilde kijken. Tja niet dat ie dan vraagt heb je zin om mee te gaan....
Twijfel of ik zal afwachten of dat ik alsnog moet vragen of ik hem zie het weekend. En heb me voorgenomen om het toch ff te bespreken. Het vreet gewoon aan me!!!
Dat het aan je vreet is toch echt je eigen probleem. Maak van jouw probleem niet zijn probleem, dan rent ie zeker weg. Jij laat het toe dat het je opvreet. Laat het gewoon los joh.
Gewoon lekker afwachten. Het voelt veel fijner om even te "wachten" en gevraagd te worden, dan dat jij het vraagt. Waarschijnlijk ga je anders afvragen of hij wel echt wilt, of geen nee durft te zeggen of wat dan ook in die richting. (gokje door je postings).
En vooral zelf ook leuke dingen inplannen. Je gaat je leven toch niet on hold zetten voor een ander? Lekker doorgaan, en mocht hij tijd met je willen doorbrengen moet hij dat ook maar even op tijd inplannen. Is het niet zo'n planner en jij wel? Dan ga voor de gulden middenweg en accepteer dat (beiden) of zoek een ander. Eigenlijk, is het leven heel makkelijk....
In zijn beleving hebben we elke dag contact en belt ie me vaak hahahaha. Hij is 9 jaar vrijgezel geweest dus hij is het denk ik ook niet meer gewend.
Maar ik word er idd gek van! Zit mezelf echt op te vreten, check constant mn telefoon, moet echt afleiding zoeken. En als ie dan een keer belt ofzo dan ben ik weer super blij.
Maar elke keer denk ik nee ik bel hem niet, ik vraag niet of we afspreken en toch elke keer doe ik het weer!!! Soms vraag ik me af of hij het niet zo goed "durft" ofzo om met iets te komen omdat hij zo gesloten is.
Vroeg hem vandaag dus ook weer of hij het weekend wat ging doen. Verkeerd gevraagd natuurlijk!! Had moeten vragen of ie het weekend wilde afspreken. Want hij kwam met het antwoord dat ie voor een bank en bed wilde kijken. Tja niet dat ie dan vraagt heb je zin om mee te gaan....
Twijfel of ik zal afwachten of dat ik alsnog moet vragen of ik hem zie het weekend. En heb me voorgenomen om het toch ff te bespreken. Het vreet gewoon aan me!!!
Dat het aan je vreet is toch echt je eigen probleem. Maak van jouw probleem niet zijn probleem, dan rent ie zeker weg. Jij laat het toe dat het je opvreet. Laat het gewoon los joh.
Gewoon lekker afwachten. Het voelt veel fijner om even te "wachten" en gevraagd te worden, dan dat jij het vraagt. Waarschijnlijk ga je anders afvragen of hij wel echt wilt, of geen nee durft te zeggen of wat dan ook in die richting. (gokje door je postings).
En vooral zelf ook leuke dingen inplannen. Je gaat je leven toch niet on hold zetten voor een ander? Lekker doorgaan, en mocht hij tijd met je willen doorbrengen moet hij dat ook maar even op tijd inplannen. Is het niet zo'n planner en jij wel? Dan ga voor de gulden middenweg en accepteer dat (beiden) of zoek een ander. Eigenlijk, is het leven heel makkelijk....
woensdag 7 januari 2009 om 11:21
quote:Butterfly_77 schreef op 06 januari 2009 @ 23:43:
Goh wat heerlijk om te weten dat er meer van zulke mannen bestaan.
Ik heb ook een keer in het begin iets geroepen van je bent niet zo'n beller he. Toen zei ie al beetje lacherig nee idd, maar ik bel je soms toch. Zo is hij dus niet. Tis alleen jammer dat je er wel dagelijks mee bezig bent... van zal ik wel een belletje of smsje krijgen.
Maar idd als je niet bij elkaar bent ga je denken van hij vindt me niet zo leuk meer of hij denkt niet aan me.
Moet het bij hem ook echt van de kleine dingen hebben.
Heb het ook weleens aan mannelijke vrienden gevraagd wat zij ervan vonden. Nou antwoorden als: hij denkt niet aan je, kap ermee. Als hij je echt leuk vindt dan vindt ie het leuk om elke dag te bellen of een sms sturen.
Kost je dan echt veel moeite om dat niet te geloven.
Probeer die gedachten eens los te koppelen van je telefoon. Beter nog, zet ze helemaal uit je hoofd. Je kunt toch ook nagenieten van de weekenden. Als hij je zat is vertelt ie het je wel. Zonder van je goede humeur om je daar nu al druk over te maken.
Dat bellen en smsen gaat op voor iemand die van smsen en bellen houdt ja, maar dat is bij je vriend niet het geval. Als hij je echt leuk vindt laat hij dat merken ja, je kunt hem alleen niet je verwachtingen opleggen. Dat jij het misschien via sms en bellen zou laten merken wil niet zeggen dat hij dat ook doet. En hij is toch blij met jou smsjes? Hij vindt het toch leuk om je te spreken als jij hem belt? Zo niet, dan zou ik inderdaad zeggen dat het niet goed zit, maar zolang dat niet het geval is en hij jou aan andere dingen laat merken dat hij graag bij je is..
Goh wat heerlijk om te weten dat er meer van zulke mannen bestaan.
Ik heb ook een keer in het begin iets geroepen van je bent niet zo'n beller he. Toen zei ie al beetje lacherig nee idd, maar ik bel je soms toch. Zo is hij dus niet. Tis alleen jammer dat je er wel dagelijks mee bezig bent... van zal ik wel een belletje of smsje krijgen.
Maar idd als je niet bij elkaar bent ga je denken van hij vindt me niet zo leuk meer of hij denkt niet aan me.
Moet het bij hem ook echt van de kleine dingen hebben.
Heb het ook weleens aan mannelijke vrienden gevraagd wat zij ervan vonden. Nou antwoorden als: hij denkt niet aan je, kap ermee. Als hij je echt leuk vindt dan vindt ie het leuk om elke dag te bellen of een sms sturen.
Kost je dan echt veel moeite om dat niet te geloven.
Probeer die gedachten eens los te koppelen van je telefoon. Beter nog, zet ze helemaal uit je hoofd. Je kunt toch ook nagenieten van de weekenden. Als hij je zat is vertelt ie het je wel. Zonder van je goede humeur om je daar nu al druk over te maken.
Dat bellen en smsen gaat op voor iemand die van smsen en bellen houdt ja, maar dat is bij je vriend niet het geval. Als hij je echt leuk vindt laat hij dat merken ja, je kunt hem alleen niet je verwachtingen opleggen. Dat jij het misschien via sms en bellen zou laten merken wil niet zeggen dat hij dat ook doet. En hij is toch blij met jou smsjes? Hij vindt het toch leuk om je te spreken als jij hem belt? Zo niet, dan zou ik inderdaad zeggen dat het niet goed zit, maar zolang dat niet het geval is en hij jou aan andere dingen laat merken dat hij graag bij je is..
woensdag 7 januari 2009 om 11:28
Het zou best eens een kwestie van macht kunnen zijn. Als hij namelijk maar spaarzaam belt dan kan hij er zeker van zijn dat je dan juist met hem bezig blijft.
En op zijn minst wordt hij niet verteerd van verlangen je stem te horen, gedachten en gevoelens met je te delen etc.
Ik kan me van liefde niets anders voorstellen dan dat hij verschillende malen per dag even belt en vice versa en dat dit heel vanzelfsprekend en spontaan is. Zodra een van de twee zich onzeker voelt / zich ergert dan is de spontaniteit en de argeloosheid weg. Want dan "moet" de ene iets van de ander... waardeloos.
Ik zou een dergelijke relatie verspilde tijd en emotie vinden.
En op zijn minst wordt hij niet verteerd van verlangen je stem te horen, gedachten en gevoelens met je te delen etc.
Ik kan me van liefde niets anders voorstellen dan dat hij verschillende malen per dag even belt en vice versa en dat dit heel vanzelfsprekend en spontaan is. Zodra een van de twee zich onzeker voelt / zich ergert dan is de spontaniteit en de argeloosheid weg. Want dan "moet" de ene iets van de ander... waardeloos.
Ik zou een dergelijke relatie verspilde tijd en emotie vinden.
woensdag 7 januari 2009 om 12:01
quote:Groll schreef op 07 januari 2009 @ 11:28:
Het zou best eens een kwestie van macht kunnen zijn. Als hij namelijk maar spaarzaam belt dan kan hij er zeker van zijn dat je dan juist met hem bezig blijft.
En op zijn minst wordt hij niet verteerd van verlangen je stem te horen, gedachten en gevoelens met je te delen etc.
Ik kan me van liefde niets anders voorstellen dan dat hij verschillende malen per dag even belt en vice versa en dat dit heel vanzelfsprekend en spontaan is. Zodra een van de twee zich onzeker voelt / zich ergert dan is de spontaniteit en de argeloosheid weg. Want dan "moet" de ene iets van de ander... waardeloos.
Ik zou een dergelijke relatie verspilde tijd en emotie vinden.
Groll, ik ben het helemaal niet met je eens. Een kwestie van macht? Kom nou, daar zijn 'normale' mensen/mannen toch niet mee bezig in een relatie? 'Foute' types met bindings-/verlatingsangst misschien, maar een type zoals Butterfly beschrijft, het lijkt me sterk.
Ik heb met mijn vriend in het begin trouwens ook een paar keer op het punt gestaan om ermee te stoppen, omdat ik dacht dat een dergelijke relatie verspilde tijd en emotie zou zijn. Vanwege het feit dat hij niet reageerde zoals door veel mensen 'wenselijk' wordt geacht, maar omdat ik veel voor hem voel, heb ik doorgezet en daar ben ik nu blij om. Hij weet trouwens hoe ik erover denk, maar dat verandert hem nog niet. Dat zou ik ook raar vinden.
We hebben allebei een druk leven met veel verplichtingen. Als ik tijd heb, bel of sms ik hem en dan spreken we iets af en praten even bij, daar kan een of twee dagen tussenzitten. Hij heeft sowieso niet zo'n tijdsbesef, heb ik gemerkt, volgens mij denkt hij meer van: we hebben elkaar zondag nog gezien en zien elkaar woensdag weer, gezellig. En ik vind daar ook niets mis mee.
Ik heb zelf soms wel behoefte aan tussentijds contact, dan stuur ik een sms over iets, of een mailtje, of ik bel en vind dan altijd een luisterend oor. Hij is er gewoon, maar kent de behoefte zoals jij die omschrijft (paar keer per dag spontaan, etc.) niet. En daar valt echt goed mee te leven, hoor, al was het zeker even wennen.
Stel je eens voor dat mannen die zo in elkaar zitten nooit een leuke relatie zouden krijgen, omdat vrouwen nu eenmaal vinden dat een contact/relatie volgens bepaalde 'regels' moet verlopen. Terwijl het prima mannen zijn, lief, betrouwbaar, gezellig, etc.
Ik begrijp heel goed dat het misschien wat sober lijkt, maar als de gevoelens van twee kanten goed zijn, kun je er volgens mij gewoon heel gelukkig mee worden/zijn.
Het zou best eens een kwestie van macht kunnen zijn. Als hij namelijk maar spaarzaam belt dan kan hij er zeker van zijn dat je dan juist met hem bezig blijft.
En op zijn minst wordt hij niet verteerd van verlangen je stem te horen, gedachten en gevoelens met je te delen etc.
Ik kan me van liefde niets anders voorstellen dan dat hij verschillende malen per dag even belt en vice versa en dat dit heel vanzelfsprekend en spontaan is. Zodra een van de twee zich onzeker voelt / zich ergert dan is de spontaniteit en de argeloosheid weg. Want dan "moet" de ene iets van de ander... waardeloos.
Ik zou een dergelijke relatie verspilde tijd en emotie vinden.
Groll, ik ben het helemaal niet met je eens. Een kwestie van macht? Kom nou, daar zijn 'normale' mensen/mannen toch niet mee bezig in een relatie? 'Foute' types met bindings-/verlatingsangst misschien, maar een type zoals Butterfly beschrijft, het lijkt me sterk.
Ik heb met mijn vriend in het begin trouwens ook een paar keer op het punt gestaan om ermee te stoppen, omdat ik dacht dat een dergelijke relatie verspilde tijd en emotie zou zijn. Vanwege het feit dat hij niet reageerde zoals door veel mensen 'wenselijk' wordt geacht, maar omdat ik veel voor hem voel, heb ik doorgezet en daar ben ik nu blij om. Hij weet trouwens hoe ik erover denk, maar dat verandert hem nog niet. Dat zou ik ook raar vinden.
We hebben allebei een druk leven met veel verplichtingen. Als ik tijd heb, bel of sms ik hem en dan spreken we iets af en praten even bij, daar kan een of twee dagen tussenzitten. Hij heeft sowieso niet zo'n tijdsbesef, heb ik gemerkt, volgens mij denkt hij meer van: we hebben elkaar zondag nog gezien en zien elkaar woensdag weer, gezellig. En ik vind daar ook niets mis mee.
Ik heb zelf soms wel behoefte aan tussentijds contact, dan stuur ik een sms over iets, of een mailtje, of ik bel en vind dan altijd een luisterend oor. Hij is er gewoon, maar kent de behoefte zoals jij die omschrijft (paar keer per dag spontaan, etc.) niet. En daar valt echt goed mee te leven, hoor, al was het zeker even wennen.
Stel je eens voor dat mannen die zo in elkaar zitten nooit een leuke relatie zouden krijgen, omdat vrouwen nu eenmaal vinden dat een contact/relatie volgens bepaalde 'regels' moet verlopen. Terwijl het prima mannen zijn, lief, betrouwbaar, gezellig, etc.
Ik begrijp heel goed dat het misschien wat sober lijkt, maar als de gevoelens van twee kanten goed zijn, kun je er volgens mij gewoon heel gelukkig mee worden/zijn.
woensdag 7 januari 2009 om 12:39
quote:nologoes schreef op 07 januari 2009 @ 00:40:
Ik heb nog niet alle reacties gelezen, maar aan TO;
Leg me eens uit waarom het 'al' 2,5 maanden leuk met hem is. Als ik na zo'n korte periode al 'iets te klagen' heb, trek ik toch meestal wel de conclusie dat als het op zo'n korte termijn al moeizaam en onbevredigend is, het op lange termijn waarschijnlijk niet beter zal worden.
Maar je hebt het blijkbaar ondanks dit alles heel leuk met hem?Heb er ook wel aan zitten denken om ermee te kappen hoor, maar ik vind het zonde om dit. Voor de rest is alles wel goed en heb ik het naar me zin met hem. Er zal in een relatie altijd wel iets te klagen zijn. Bellen/smsen is niet het belangrijkste in een relatie, het is alleen iets waarmee je wel dagelijks mee te maken hebt.
Ik heb nog niet alle reacties gelezen, maar aan TO;
Leg me eens uit waarom het 'al' 2,5 maanden leuk met hem is. Als ik na zo'n korte periode al 'iets te klagen' heb, trek ik toch meestal wel de conclusie dat als het op zo'n korte termijn al moeizaam en onbevredigend is, het op lange termijn waarschijnlijk niet beter zal worden.
Maar je hebt het blijkbaar ondanks dit alles heel leuk met hem?Heb er ook wel aan zitten denken om ermee te kappen hoor, maar ik vind het zonde om dit. Voor de rest is alles wel goed en heb ik het naar me zin met hem. Er zal in een relatie altijd wel iets te klagen zijn. Bellen/smsen is niet het belangrijkste in een relatie, het is alleen iets waarmee je wel dagelijks mee te maken hebt.
