Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
dinsdag 13 januari 2009 om 12:17
@marahbloem. ik voel me juist het tegenovergestelde. nu moet ik nóg een week wachten, gelukkig mag ik wel morgenmiddag naar mijn huisarts. Want ik word zo langzamerhand gek. Ik ben net met kleding en al in slaap gevallen en had gewoon nachtmerries over het werk. Ben net wakker geworden.. en blij dat het een droom was want wat was dat naar.
Ik heb niemand aan wie ik mijn verhaal kwijt kan...
Ik heb een vriendin die dan op alles reageert met: zucht,. doe normaal man! dat is helemaal niet raar. Ik snap niet dat jij niet dit of dat doet!' En ja ze heeft heel hard gelijk maar ik kan niet wat zij wel kan. En ze gelooft volgens mij uberhaupt niet in welke situatie ik zit, denkt dat het met een weekje over is.
Een andere vriendin zei: je mag gerust langs komen met je verhaal hoor. Ik luister wel. En als ik geen zin heb om te luisteren doe ik wel alsof'. Alsof? ... dat vind ik dus niet fijn. zo had ik ook een vriend in wie ik vreselijk teleurgesteld ben. Zolang alles om hem draaide dan was het goed en ik heb ook echt van alles voor hem gedaan... nu ik aan de beurt ben laat ie niets horen..En ik ben het zat om altijd maar achter iedereen zijn reet aan te lopen. Een andere vriend is dan weer het type dat zegt: hey, hoe gaat het? op die overspannenheid na dan he' Er is voor mij niets daarnaast... Hij snapt het duidelijk niet dus dan zeg ik maar op een gegeven moment: prima. En ik ben ook een moeilijke prater. Weet heel goed dat ik mij druk maak om de kleinste dingen. Dus dan vertel ik het maar niet. Maar als iemand gewoon duidelijk laat merken dat ik mijn verhaal mag doen, dan kan ik dat uiteindelijk wel. Maar er is dus niemand..
muziekmeisje en marahbloem, allebei succes!
Ik heb niemand aan wie ik mijn verhaal kwijt kan...
Ik heb een vriendin die dan op alles reageert met: zucht,. doe normaal man! dat is helemaal niet raar. Ik snap niet dat jij niet dit of dat doet!' En ja ze heeft heel hard gelijk maar ik kan niet wat zij wel kan. En ze gelooft volgens mij uberhaupt niet in welke situatie ik zit, denkt dat het met een weekje over is.
Een andere vriendin zei: je mag gerust langs komen met je verhaal hoor. Ik luister wel. En als ik geen zin heb om te luisteren doe ik wel alsof'. Alsof? ... dat vind ik dus niet fijn. zo had ik ook een vriend in wie ik vreselijk teleurgesteld ben. Zolang alles om hem draaide dan was het goed en ik heb ook echt van alles voor hem gedaan... nu ik aan de beurt ben laat ie niets horen..En ik ben het zat om altijd maar achter iedereen zijn reet aan te lopen. Een andere vriend is dan weer het type dat zegt: hey, hoe gaat het? op die overspannenheid na dan he' Er is voor mij niets daarnaast... Hij snapt het duidelijk niet dus dan zeg ik maar op een gegeven moment: prima. En ik ben ook een moeilijke prater. Weet heel goed dat ik mij druk maak om de kleinste dingen. Dus dan vertel ik het maar niet. Maar als iemand gewoon duidelijk laat merken dat ik mijn verhaal mag doen, dan kan ik dat uiteindelijk wel. Maar er is dus niemand..
muziekmeisje en marahbloem, allebei succes!
dinsdag 13 januari 2009 om 12:37
Hallo!
@ Heyjij: ik ben helaas altijd een hypochonder geweest maar het speelt extra op in periodes van flinke stress, zoals nu bij de overspannenheid.
@ Marahbloem en muziekmeisje: succes/ hoe ging het? (afhankelijk van het tijdstip waarop jullie lezen... ; - ))
Ik ben net terug van werk waar ik met lg heb gesproken. Het viel me tegen hoe ik me voelde toen ik het terrein op liep. Nerveus en ik voelde direct mijn hoge ademhaling en maag/buik.
Ik heb een aantal collega's gesproken en dat ging goed. Met lg ging het ook goed. Ik ben blij dat ik ben geweest en behalve klotsende oksels (waren er ineens!) ging het verder wel goed. Nu eventjes thuis en dan zo naar psych.
Ik heb nog helemaal niets gehoord van een terugkoppeling van HET bedrijf van afgelopen vrijdag. Raar he?! Ze zouden me het weekend of uiterlijk maandag bellen. Nu weet ik de uitkomst al, zoals geschreven, maar dit vind ik echt niet netjes. Vinden jullie het niet gek?
Hopen dat arb.voorwaarden morgen goedgaat, dan is alles duidelijk en klaar.
In reactie op het kwijt kunnen van verhalen kan ik voor mezelf zeggen dat ik daar bij vrienden niet bij terecht kan. Wel kan ik met mijn schoonvader heel goed praten en met oud-collega's. Het is namelijk wel heel belangrijk dat je je verhaal kunt doen, omdat het voor jezelf op die wijze ook duidelijker wordt.
@ Heyjij: ik ben helaas altijd een hypochonder geweest maar het speelt extra op in periodes van flinke stress, zoals nu bij de overspannenheid.
@ Marahbloem en muziekmeisje: succes/ hoe ging het? (afhankelijk van het tijdstip waarop jullie lezen... ; - ))
Ik ben net terug van werk waar ik met lg heb gesproken. Het viel me tegen hoe ik me voelde toen ik het terrein op liep. Nerveus en ik voelde direct mijn hoge ademhaling en maag/buik.
Ik heb een aantal collega's gesproken en dat ging goed. Met lg ging het ook goed. Ik ben blij dat ik ben geweest en behalve klotsende oksels (waren er ineens!) ging het verder wel goed. Nu eventjes thuis en dan zo naar psych.
Ik heb nog helemaal niets gehoord van een terugkoppeling van HET bedrijf van afgelopen vrijdag. Raar he?! Ze zouden me het weekend of uiterlijk maandag bellen. Nu weet ik de uitkomst al, zoals geschreven, maar dit vind ik echt niet netjes. Vinden jullie het niet gek?
Hopen dat arb.voorwaarden morgen goedgaat, dan is alles duidelijk en klaar.
In reactie op het kwijt kunnen van verhalen kan ik voor mezelf zeggen dat ik daar bij vrienden niet bij terecht kan. Wel kan ik met mijn schoonvader heel goed praten en met oud-collega's. Het is namelijk wel heel belangrijk dat je je verhaal kunt doen, omdat het voor jezelf op die wijze ook duidelijker wordt.
dinsdag 13 januari 2009 om 12:53
@Heij, dat is rot voor je. Schrijf hier dan maar goed van je af. Want het is echt nodig om je verhaal kwijt te kunnen en feedback te krijgen, gespiegeld te worden.
@Bollo: fijn dat gesprek met lg goed ging! Succes bij psych.
Misschien dat daardoor gespannen gevoel volgende keer ook wat minder is?
En wat het bedrijf betreft, da's gewoon een bedrijf inmiddels...wil je daar uberhaupt nog werken?
Ben nog aan het werk, schiet niet echt allemaal op, maar goed, what;s new. Raar he, maar mijn schouders schieten omhoog zodra ik aan het werk ben, meteen gespannen.
Ik praat er niet echt veel over met vrienden, maar ze zijn wel belangstellend en bezorgd. Scheelt dat mijn vrienden eind dertig/begin veertig zijn en zelf ook het nodige hebben meegemaakt. Maar als ik afspreek wil ik ook kletsen over andere dingen dan mijn werk. En het leuk en ontspannen hebben.
@Bollo: fijn dat gesprek met lg goed ging! Succes bij psych.
Misschien dat daardoor gespannen gevoel volgende keer ook wat minder is?
En wat het bedrijf betreft, da's gewoon een bedrijf inmiddels...wil je daar uberhaupt nog werken?
Ben nog aan het werk, schiet niet echt allemaal op, maar goed, what;s new. Raar he, maar mijn schouders schieten omhoog zodra ik aan het werk ben, meteen gespannen.
Ik praat er niet echt veel over met vrienden, maar ze zijn wel belangstellend en bezorgd. Scheelt dat mijn vrienden eind dertig/begin veertig zijn en zelf ook het nodige hebben meegemaakt. Maar als ik afspreek wil ik ook kletsen over andere dingen dan mijn werk. En het leuk en ontspannen hebben.
dinsdag 13 januari 2009 om 12:58
Heyjij, ik zal je vanavond even de site doorgeven, die ik gebruik voor ontspanningsoefeningen. Als ik je zo hoor zit je er echt even doorheen. Pak een schrift en bepaal een tijdstip wat voor jou het beste uitkomt om eens je piekergedachten op papier te zetten. Ik deed dat altijd tussen de middag met een boterham. Voor sommigen werkt dit goed. Je raakt er dan aan gewend om te piekeren op een bepaald tijdstip en kunt het dan ook uitstellen tot die tijd. En dan heb je ook een idee dat je eraan probeert te werken. Ik had steeds het idee dat ik niets deed om te herstellen.
Had je een slaappil geprobeerd vannacht? Ik heb niet het idee dat je nu gewoon een week achter elkaar die pillen neemt, maar alleen wanneer je denkt dat je ze nodig zult hebben. Ik dacht dat ook eerst, omdat ik bang was voor verslaving. Maar uiteindelijk heeft de huisarts tegen me gezegd dat ik een week gewoon meteen een pil moest nemen. Ook als ik me moe voelde en dacht dat het wel zou lukken. Rust en slaap is nu even het allerbelangrijkste om weer op adem te komen. Dus dat zou ik jou ook adviseren te doen.
Tegenvaller dat je pas volgende week naar de bedrijfsarts kunt. Wel weer herkenbaar dat je niet goed op het papiertje hebt gekeken .
En dat niet kunnen praten met vrienden of familie hierover herken ik maar al te goed. Mijn vrienden horen het alleen aan, maar vragen nooit iets verder. Als we samen zijn praten we eigenlijk nooit over mijn overspannenheid. Echt bedroevend vind ik. Gelukkig kan ik met mijn mannetje daarentegen er wel goed over hebben (tot een bepaalde grens), maar dat komt natuurlijk ook doordat hij een zus heeft die bipolair is. Er zijn best wel valkuilen die voor haar ook gelden. En voor iedereen geldt natuurlijk Regelmaat, Rust en Reinheid. (Is voor jullie douchen ook zo'n vermoeiende bezigheid???). Gelukkig hebben we dit forum. De wereld van herkenning, toch?
Had je een slaappil geprobeerd vannacht? Ik heb niet het idee dat je nu gewoon een week achter elkaar die pillen neemt, maar alleen wanneer je denkt dat je ze nodig zult hebben. Ik dacht dat ook eerst, omdat ik bang was voor verslaving. Maar uiteindelijk heeft de huisarts tegen me gezegd dat ik een week gewoon meteen een pil moest nemen. Ook als ik me moe voelde en dacht dat het wel zou lukken. Rust en slaap is nu even het allerbelangrijkste om weer op adem te komen. Dus dat zou ik jou ook adviseren te doen.
Tegenvaller dat je pas volgende week naar de bedrijfsarts kunt. Wel weer herkenbaar dat je niet goed op het papiertje hebt gekeken .
En dat niet kunnen praten met vrienden of familie hierover herken ik maar al te goed. Mijn vrienden horen het alleen aan, maar vragen nooit iets verder. Als we samen zijn praten we eigenlijk nooit over mijn overspannenheid. Echt bedroevend vind ik. Gelukkig kan ik met mijn mannetje daarentegen er wel goed over hebben (tot een bepaalde grens), maar dat komt natuurlijk ook doordat hij een zus heeft die bipolair is. Er zijn best wel valkuilen die voor haar ook gelden. En voor iedereen geldt natuurlijk Regelmaat, Rust en Reinheid. (Is voor jullie douchen ook zo'n vermoeiende bezigheid???). Gelukkig hebben we dit forum. De wereld van herkenning, toch?
dinsdag 13 januari 2009 om 13:01
Marah, heb je je gesprek al gehad???
Nee, inderdaad is 'het' bedrijf inmiddels bedrijf geworden, maar ik vind het echt heel raar en slordig dat ze helemaal niet bellen. Belachelijk. Dat bevestigt alleen maar meer mijn mening dat het woord HET niet van toepassing is. Alleen vind ik het dus gewoon raar. Zo ga je toch niet met mensen om?
Het zal wel.
Maar ik begrijp dus een beetje tussen de regels door dat jij neit zou bellen om verhaal te halen??
Ik denk dat het wel makkelijker is om de volgende keer langs te gaan bij mijn huidige werk. Ik zie er alleen heel erg tegenop om mijn afdeling op te gaan. Dan maalt de zin '' je hebt gefaald voor je medewerkers' flink door mijn hoofd. Het gevoel dat je bent afgegaan omdat je niet hebt kunnen waarmaken wat je hebt gezegd.
Dus dat was vandaag in ieder geval nog een stap te ver. MAar wie weet, volgende week.
Nee, inderdaad is 'het' bedrijf inmiddels bedrijf geworden, maar ik vind het echt heel raar en slordig dat ze helemaal niet bellen. Belachelijk. Dat bevestigt alleen maar meer mijn mening dat het woord HET niet van toepassing is. Alleen vind ik het dus gewoon raar. Zo ga je toch niet met mensen om?
Het zal wel.
Maar ik begrijp dus een beetje tussen de regels door dat jij neit zou bellen om verhaal te halen??
Ik denk dat het wel makkelijker is om de volgende keer langs te gaan bij mijn huidige werk. Ik zie er alleen heel erg tegenop om mijn afdeling op te gaan. Dan maalt de zin '' je hebt gefaald voor je medewerkers' flink door mijn hoofd. Het gevoel dat je bent afgegaan omdat je niet hebt kunnen waarmaken wat je hebt gezegd.
Dus dat was vandaag in ieder geval nog een stap te ver. MAar wie weet, volgende week.
dinsdag 13 januari 2009 om 13:17
dinsdag 13 januari 2009 om 13:24
Ik had een foto geselecteerd, maar er verscheen een rood kruis op de plek van het plaatje...?
Met mannetje gaat het af en aan. Donderdag urine-onderzoek. Hij maakt zich wel een beetje zorgen omdat ie echt last heeft. Maar ondertussen eet hij nog steeds meer dan prima en hij ziet er niet akelig uit ofzo. Dus dat gaat goed. Maar het is vervelend en er moet duidelijkheid komen wat het is.
Ooooooooooooooooh op TV heb je allemaal puppies... Smacht, smacht, smacht...
Met mannetje gaat het af en aan. Donderdag urine-onderzoek. Hij maakt zich wel een beetje zorgen omdat ie echt last heeft. Maar ondertussen eet hij nog steeds meer dan prima en hij ziet er niet akelig uit ofzo. Dus dat gaat goed. Maar het is vervelend en er moet duidelijkheid komen wat het is.
Ooooooooooooooooh op TV heb je allemaal puppies... Smacht, smacht, smacht...
dinsdag 13 januari 2009 om 13:33
Een rood kruis? dat is raar; nee dan weet ik het ook even niet...
Ik wil naar huis en ook de puppies zien!!!
Pauze is nu weer om dus moet weer aan het werk. Het is alleen zo rustig. Even weinig spannends te doen.
Fijne middag iedereen en succes voor diegenen die dat nog nodig hebben voor sollicitatiegesprekken of gewoon, om de dag door te komen.
Ik wil naar huis en ook de puppies zien!!!
Pauze is nu weer om dus moet weer aan het werk. Het is alleen zo rustig. Even weinig spannends te doen.
Fijne middag iedereen en succes voor diegenen die dat nog nodig hebben voor sollicitatiegesprekken of gewoon, om de dag door te komen.
dinsdag 13 januari 2009 om 13:44
dinsdag 13 januari 2009 om 14:24
gezellig hier! Ha, ben hartstikke overdressed voor gesprek, kan alleen niks gepasters vinden en een spijkerbroek vind ik zo not done bij een gesprek, alhoewel het wel de branche om een spijkerbroek te dragen. Maar goed, we zien wel.
Ik zou trouwens ook niet bellen, graag of niet.
EN Bollo dat falen tov werknemers zou ik me niet zo druk om maken. Als ik naar mezelf en collega's van mij kijk, dan is het meer als iemand uitvalt het idee dat die persoon zijn/haar best heeft gedaan, maar dat er of prive-issues spelen of de persoon niet geschikt is voor de functie. En dat is eerder menselijk dan een falen. Als je maar in een bedrijf zit waarbinnen je daar eerlijk en oprecht over kunt zijn.
Nou, dames, ik ben naar gesprek, overdressed en al...
Ik zou trouwens ook niet bellen, graag of niet.
EN Bollo dat falen tov werknemers zou ik me niet zo druk om maken. Als ik naar mezelf en collega's van mij kijk, dan is het meer als iemand uitvalt het idee dat die persoon zijn/haar best heeft gedaan, maar dat er of prive-issues spelen of de persoon niet geschikt is voor de functie. En dat is eerder menselijk dan een falen. Als je maar in een bedrijf zit waarbinnen je daar eerlijk en oprecht over kunt zijn.
Nou, dames, ik ben naar gesprek, overdressed en al...
dinsdag 13 januari 2009 om 17:30
En Marah???!!
Ik ben gesloopt. Zojuist teruggekomen van psych en dat is vermoeiender dan ik dacht. Ik ben heel blij dat ik mijn 'oude' psych van een aantal jaar terug heb. Hij stelde gelukkig veel vragen en ik had echt het gevoel mijn verhaal en hulpvraag te kunnen verduidelijken.
We gaan nu op verschillende wijzen te werk. Ten eerste mijn hypochondrie. Dat gaan we zowel praktisch aanpakken als naar de dieper gelegen oorzaak kijken. Praktisch betekent bijv. RET en de diepere oorzaak ligt in mijn jeugd/ ziekenhuisverleden. We gaan kijken hoe we dat verder gaan aanpakken. Mogelijk met een herbeleving of met de interne voice dialogue. Spannend dat wel! Uit de hypochondrie zijn voor mij de belangrijkste pijlers te halen: angst alleen te zijn,(angst alleen achter te blijven en om alleen te sterven), controle willen houden en het horen van mijn interne behoefte als kind met de verbinding tussen ratio en emotie (dit is niet alleen uit deze sessie gekomen hoor, dit is een proces van langere tijd).
Het autorijden pakken we praktisch aan: RIJDEN dus.
Voor wat werk betreft is het gewoon heel duidelijk: de functie past niet bij me. Alle factoren waar ik gevoelig voor ben zitten in deze baan verweven en dat is voor nu veel te confronterend en dus niet haalbaar.
Vanuit een andere baan waarin ik me wel veilig voel, kan ik gewoon rustig met mijn 'issues' aan de slag.
Tot slot heeft hij medicatie inderdaad afgeraden, omdat het nu lijkt alsof ik heel dichtbij mijn kern van het probleem ben gekomen. Ik zou het nu bij de wortels kunnen aanpakken en daar heb ik behoefte aan. Ook mijn kinderwens speelt overigens mee.
Natuurlijk kan het altijd nog als ik me echt niet goed ga voelen, maar daar is nu geen sprake van. Ik voel me veel beter dan een aantal jaar geleden.
Volgende week mag ik 2 keer. Nu ik nog thuis ben of wisselend werk, is dat een goede aanpak. Ik wil het namelijk met huid en haar aanpakken en vol erin gaan. Ik wil er vanaf. Ik ben het zat.
Voor deze week ga ik dus:
- rijden
- me boos maken om hetgeen waar ik als kind boos en verdrietig om was in het ziekenhuis maar nooit heb durven uiten
- veel uitademen (ik adem veel te veel bij het spreken wat ontzettend vermoeiend is)
- m'n best doen dat ik per 1 maart met nieuwe baan zou kunnen beginnen...
Psych gaat verder nadenken over het behandelplan. Fijn! Ik ben heel blij dat ik geweest ben en dat er iets gaat gebeuren.
Enneh, nee, ik ga bedrijf inderdaad niet bellen. Het is wel goed zo.
Ik ben gesloopt. Zojuist teruggekomen van psych en dat is vermoeiender dan ik dacht. Ik ben heel blij dat ik mijn 'oude' psych van een aantal jaar terug heb. Hij stelde gelukkig veel vragen en ik had echt het gevoel mijn verhaal en hulpvraag te kunnen verduidelijken.
We gaan nu op verschillende wijzen te werk. Ten eerste mijn hypochondrie. Dat gaan we zowel praktisch aanpakken als naar de dieper gelegen oorzaak kijken. Praktisch betekent bijv. RET en de diepere oorzaak ligt in mijn jeugd/ ziekenhuisverleden. We gaan kijken hoe we dat verder gaan aanpakken. Mogelijk met een herbeleving of met de interne voice dialogue. Spannend dat wel! Uit de hypochondrie zijn voor mij de belangrijkste pijlers te halen: angst alleen te zijn,(angst alleen achter te blijven en om alleen te sterven), controle willen houden en het horen van mijn interne behoefte als kind met de verbinding tussen ratio en emotie (dit is niet alleen uit deze sessie gekomen hoor, dit is een proces van langere tijd).
Het autorijden pakken we praktisch aan: RIJDEN dus.
Voor wat werk betreft is het gewoon heel duidelijk: de functie past niet bij me. Alle factoren waar ik gevoelig voor ben zitten in deze baan verweven en dat is voor nu veel te confronterend en dus niet haalbaar.
Vanuit een andere baan waarin ik me wel veilig voel, kan ik gewoon rustig met mijn 'issues' aan de slag.
Tot slot heeft hij medicatie inderdaad afgeraden, omdat het nu lijkt alsof ik heel dichtbij mijn kern van het probleem ben gekomen. Ik zou het nu bij de wortels kunnen aanpakken en daar heb ik behoefte aan. Ook mijn kinderwens speelt overigens mee.
Natuurlijk kan het altijd nog als ik me echt niet goed ga voelen, maar daar is nu geen sprake van. Ik voel me veel beter dan een aantal jaar geleden.
Volgende week mag ik 2 keer. Nu ik nog thuis ben of wisselend werk, is dat een goede aanpak. Ik wil het namelijk met huid en haar aanpakken en vol erin gaan. Ik wil er vanaf. Ik ben het zat.
Voor deze week ga ik dus:
- rijden
- me boos maken om hetgeen waar ik als kind boos en verdrietig om was in het ziekenhuis maar nooit heb durven uiten
- veel uitademen (ik adem veel te veel bij het spreken wat ontzettend vermoeiend is)
- m'n best doen dat ik per 1 maart met nieuwe baan zou kunnen beginnen...
Psych gaat verder nadenken over het behandelplan. Fijn! Ik ben heel blij dat ik geweest ben en dat er iets gaat gebeuren.
Enneh, nee, ik ga bedrijf inderdaad niet bellen. Het is wel goed zo.
dinsdag 13 januari 2009 om 17:35
Oh ja, nog een kleine zorg...
Mijn kat drinkt ineens heel veel. Hij heeft zijn hele waterbak van gisterenavond leeggedronken. Al een aantal keer heb ik het zo aangetroffen. Ik heb de dierenarts gebeld en ik moet het even aankijken en hem even geen visbrokken meer geven. (ik heb hem deze week meer dan normaal visbrokken gegeven). Mogelijk heeft hij meer dorst door het zout.
Maar goed, hij heeft die brokken al langer (speciaal dieet).
Hij eet wel normaal en gaat ook normaal naar zijn bakje. Hij stinkt wel iets meer uit zijn bek.
Goed, in de gaten houden dus... (CONTROLE!!!) Kat is heilig, dus ik wilde even mijn zorgen kwijt.
(ben wel dit forum aan het vervuilen he?!!)
Mijn kat drinkt ineens heel veel. Hij heeft zijn hele waterbak van gisterenavond leeggedronken. Al een aantal keer heb ik het zo aangetroffen. Ik heb de dierenarts gebeld en ik moet het even aankijken en hem even geen visbrokken meer geven. (ik heb hem deze week meer dan normaal visbrokken gegeven). Mogelijk heeft hij meer dorst door het zout.
Maar goed, hij heeft die brokken al langer (speciaal dieet).
Hij eet wel normaal en gaat ook normaal naar zijn bakje. Hij stinkt wel iets meer uit zijn bek.
Goed, in de gaten houden dus... (CONTROLE!!!) Kat is heilig, dus ik wilde even mijn zorgen kwijt.
(ben wel dit forum aan het vervuilen he?!!)
dinsdag 13 januari 2009 om 17:49
@Bollo: vervuil maar lekker even door hoor!
Heb me trouwens uiteindelijk nog wel even verkleed, voelde me zo over the top aangekleed. Gesprek ging boven mijn verwachting in goed, of in ieder geval prettig. Nu even afwachten, ook voor mezelf. Weet nog steeds niet of ik het wil. Heb wel de lachers op mijn hand gekregen, dat was dan wel weer leuk. En geoefend in het voeren van gesprekken, maar op zich ben ik daar wel goed in. Later, na het gesprek, was ik nog even met iemand aan het kletsen en merkte ik snel uitgeluld te zijn daar bij die organisatie eigenlijk. Dus of ikzelf uberhaupt daar en in die functie wil werken? Ik weet het nog steeds niet...ik kreeg wel wat veren in mijn kont plus een aantrekkelijke lg, die ook het gesprek voerde. Maar goed, nog getwijfel all over dus.
@Bollo: fijn dat je zo tevreden bent over gesprek bij psyc en nu concreet met een aantal issues aan de gang gaat. Waar jij trouwens bang bent dat je zelf dood gaat, ben ik altijd bang dat anderen dood gaan. Vannacht twee keer wakker geworden, ik dacht namelijk dat mijn hond dood was. Of ik denk dat mijn zus dood gaat bijv. Maar ik kan het op zich wel binnen de perken houden en relativeren.
Zo, ga even iets doen, niksen of zo, voel me toch wel leeg nu.
Had niet helemaal het idee aanwezig te zijn tijdens gesprek (= teken dat ik het eigenlijk niet zo graag wil???).
groetjes,
Marah
Heb me trouwens uiteindelijk nog wel even verkleed, voelde me zo over the top aangekleed. Gesprek ging boven mijn verwachting in goed, of in ieder geval prettig. Nu even afwachten, ook voor mezelf. Weet nog steeds niet of ik het wil. Heb wel de lachers op mijn hand gekregen, dat was dan wel weer leuk. En geoefend in het voeren van gesprekken, maar op zich ben ik daar wel goed in. Later, na het gesprek, was ik nog even met iemand aan het kletsen en merkte ik snel uitgeluld te zijn daar bij die organisatie eigenlijk. Dus of ikzelf uberhaupt daar en in die functie wil werken? Ik weet het nog steeds niet...ik kreeg wel wat veren in mijn kont plus een aantrekkelijke lg, die ook het gesprek voerde. Maar goed, nog getwijfel all over dus.
@Bollo: fijn dat je zo tevreden bent over gesprek bij psyc en nu concreet met een aantal issues aan de gang gaat. Waar jij trouwens bang bent dat je zelf dood gaat, ben ik altijd bang dat anderen dood gaan. Vannacht twee keer wakker geworden, ik dacht namelijk dat mijn hond dood was. Of ik denk dat mijn zus dood gaat bijv. Maar ik kan het op zich wel binnen de perken houden en relativeren.
Zo, ga even iets doen, niksen of zo, voel me toch wel leeg nu.
Had niet helemaal het idee aanwezig te zijn tijdens gesprek (= teken dat ik het eigenlijk niet zo graag wil???).
groetjes,
Marah
dinsdag 13 januari 2009 om 18:04
Hey allemaal,
Ik zie bijna alleen nieuwere mensen, maargoed, voor degenen die nog weten wie ik ben: of ik een burnout heb is nog steeds niet duidelijk. Zit nu sinds november thuis en door de gemeentelijke psycho-dienst is een al langer bestaande depressie vastgesteld. NOuja, ik hoef me dus niet meer af te vragen of de wereld echt zo lelijk is (hmm voor mij wel) en of ik nooit meer vrolijk zal zijn. Want dat serieuze, niet-vrolijke, matte, of juist geirriteerde (en nooit hoopvolle, niet meer enthousiaste maar wel cynische) en onzekere, wanhopige ehm jee waar wil ik heen, uhm "sfeertje" is dus niet normaal. Ik wilde eigenlijk zeggen dat ik er zolangzamerhand aan gewend ben hoe slecht ik me voel en het pas merk hoe selcht mijn stemming is als ik zie hoe vrolijk anderen zijn. Anyway, ik ga vanaf morgen een cognitieve therapie volgen en ze hebben me ook aangeraden AD te slikken (iemand hier ervaring met Efexor? Ben beetje bangig voor bijwerkingen). Wat ik graag nog kwijt wil, is dat mijn werkgever er na een maand ziekzijn van mijn kant, alweer genoeg van had en ik nu in afwachting ben van ontslag met wederzijds goedvinden. Ook eng en stressy, want ondertussen moet ik wel om de week naar de bedrijfsarts en zodra hij vind dat ik weer kan werken, is mijn onderhandelingspositie zwakker. Bovendien kan en wil ik niet terug naar oude werkplek, mijn lg en collega's hebben me erg gekwetst, en er is geen begrip. Ontslag vind ik prima omdat ik in dat bedrijf geen toekomst voor mezelf zie, maar maak me wel ongelofelijk druk over wat ik toch moet gaan doen. Wil graag studie oppakken in september, maar weet gewoon niet welke werk mij happy maakt en houdt. Twijfel bijvoorbeeld tussen rechten en journalistiek, twee heel verschillende dingen. Of toch maar een leuke baan zoeken? Nouja, ik wilde weer even wat van me laten horen, ook al hoor ik eigenlijk niet op het Burn Out topic, maar ik ben net zo gespannen als jullie hoor. Vooral dat ontslaggedoe, zit ik 9 jr bij een bedrijf is ineens de ontslagvergoeding gehalveerd! Daar had ik een jaar van kunnen studeren! Grrr.
ik blijf meelezen hoor!
Liefs en sterkte voor degenen die het nu zwaar hebben,
JJ
Ik zie bijna alleen nieuwere mensen, maargoed, voor degenen die nog weten wie ik ben: of ik een burnout heb is nog steeds niet duidelijk. Zit nu sinds november thuis en door de gemeentelijke psycho-dienst is een al langer bestaande depressie vastgesteld. NOuja, ik hoef me dus niet meer af te vragen of de wereld echt zo lelijk is (hmm voor mij wel) en of ik nooit meer vrolijk zal zijn. Want dat serieuze, niet-vrolijke, matte, of juist geirriteerde (en nooit hoopvolle, niet meer enthousiaste maar wel cynische) en onzekere, wanhopige ehm jee waar wil ik heen, uhm "sfeertje" is dus niet normaal. Ik wilde eigenlijk zeggen dat ik er zolangzamerhand aan gewend ben hoe slecht ik me voel en het pas merk hoe selcht mijn stemming is als ik zie hoe vrolijk anderen zijn. Anyway, ik ga vanaf morgen een cognitieve therapie volgen en ze hebben me ook aangeraden AD te slikken (iemand hier ervaring met Efexor? Ben beetje bangig voor bijwerkingen). Wat ik graag nog kwijt wil, is dat mijn werkgever er na een maand ziekzijn van mijn kant, alweer genoeg van had en ik nu in afwachting ben van ontslag met wederzijds goedvinden. Ook eng en stressy, want ondertussen moet ik wel om de week naar de bedrijfsarts en zodra hij vind dat ik weer kan werken, is mijn onderhandelingspositie zwakker. Bovendien kan en wil ik niet terug naar oude werkplek, mijn lg en collega's hebben me erg gekwetst, en er is geen begrip. Ontslag vind ik prima omdat ik in dat bedrijf geen toekomst voor mezelf zie, maar maak me wel ongelofelijk druk over wat ik toch moet gaan doen. Wil graag studie oppakken in september, maar weet gewoon niet welke werk mij happy maakt en houdt. Twijfel bijvoorbeeld tussen rechten en journalistiek, twee heel verschillende dingen. Of toch maar een leuke baan zoeken? Nouja, ik wilde weer even wat van me laten horen, ook al hoor ik eigenlijk niet op het Burn Out topic, maar ik ben net zo gespannen als jullie hoor. Vooral dat ontslaggedoe, zit ik 9 jr bij een bedrijf is ineens de ontslagvergoeding gehalveerd! Daar had ik een jaar van kunnen studeren! Grrr.
ik blijf meelezen hoor!
Liefs en sterkte voor degenen die het nu zwaar hebben,
JJ
dinsdag 13 januari 2009 om 18:07
Och jee, ik vergeet nog iets heel belangrijks:
Bollo, misschien heeft je kat diabetes? Dorst en uit bekje stinken? Dat kan dus! Zo niet, koop dan, als je kat/poes je lief is, Hills brokjes. Die zijn duur, maar er zit geen zout in, is veel beter voer dan alles in de supermarkt. Veel kleinere kans op niergruis of andere kattenkwalen, frisse oogjes en snuitjes en dikke glanzende vachtjes krijgen ze ervan! Ik geef ze nooit meer iets anders.
Bollo, misschien heeft je kat diabetes? Dorst en uit bekje stinken? Dat kan dus! Zo niet, koop dan, als je kat/poes je lief is, Hills brokjes. Die zijn duur, maar er zit geen zout in, is veel beter voer dan alles in de supermarkt. Veel kleinere kans op niergruis of andere kattenkwalen, frisse oogjes en snuitjes en dikke glanzende vachtjes krijgen ze ervan! Ik geef ze nooit meer iets anders.
dinsdag 13 januari 2009 om 18:16
Hey beste Marahbloem,
Waarom ineens zo somber? Je gesprek ging goed, waarom had je het gevoel dat je er niet helemaal bij was? Je twijfelt, he. Misschien is het dan niet de baan/plek voor jou. Geef jezelf de ruimte om dat te beslissen. En ook wat uren betreft: een mens mag altijd achteraf ergens op terugkomen, hoor! Dan zeg je: bij ander inzien is het zo dat ik liever minder uren werk. Je hoeft ook geen reden te geven als je dat niet wil. Klein tipje voor de volgende keer bij lastige vragen over uren, of salaris/bepaalde werkzaamheden: zeg gewoon "daar ga ik even over nadenken" of "daar kom ik later op terug". Uitstel! Kan je thuis lekker nadenken en overtuigd brengen wat je echt wil.
Liefs JJ
Waarom ineens zo somber? Je gesprek ging goed, waarom had je het gevoel dat je er niet helemaal bij was? Je twijfelt, he. Misschien is het dan niet de baan/plek voor jou. Geef jezelf de ruimte om dat te beslissen. En ook wat uren betreft: een mens mag altijd achteraf ergens op terugkomen, hoor! Dan zeg je: bij ander inzien is het zo dat ik liever minder uren werk. Je hoeft ook geen reden te geven als je dat niet wil. Klein tipje voor de volgende keer bij lastige vragen over uren, of salaris/bepaalde werkzaamheden: zeg gewoon "daar ga ik even over nadenken" of "daar kom ik later op terug". Uitstel! Kan je thuis lekker nadenken en overtuigd brengen wat je echt wil.
Liefs JJ
dinsdag 13 januari 2009 om 18:19
Nee, pas toen P en O aan de telefoon begon over "wederzijds goedvinden" heb ik ingestemd. Heb nu ook een arbeidsjurist achter me. MAar mijn bedrijf is niet van de gulle met vergoedingen enzo. Ach, wat zeg ik, ze willen er zo goedkoop mogelijk vanaf komen en ik heb zelfs het idee dat ze me ergens op proberen te pakken. Dus ik hoop dat het maar snel afgehandeld kan worden, want ik schijt in mijn broek dat de bedrijfsarts me een paar uur per week wil laten werken "voor de structuur en ritme" enzo. Ik wil best werken, maar niet meer dáár. Word al gestresst en depressief als ik dat gebouw zie. Ohnee, ik was al depressief, haha.
JJ
JJ
dinsdag 13 januari 2009 om 18:39
@ juffrouw Jannie. Ik kan je wel een website doorgeven waar je lotgenoten kunt vinden wat betreft de Efexor en hun ervaringen kunt doornemen maar ik ben hier nieuw sinds zondag en volgens mij mag ik geen naam van een website doorgeven hier of mag dat wel?
Zelf ben ik geen voorstander van medicatie die je op vastgestelde tijden moet innemen. Mede daarom heb ik gekozen voor Alprazolam, ook wel bekend onder de naam Xanax. Dat middel neem je naar behoefte in bij angsten, om tot rust te komen of makkelijker in slaap te vallen. Het werkt bij mij niet verslavend en ik heb totaal geen bijwerkingen van dat middel ervaren.
Je hebt als ik het goed begrijp dus depressieve gedachten en gevoelens en ook daarvoor helpt het zojuist genoemde middel.
Met mij gaat het best weer goed maar soms gebeuren er dingen die mij naar beneden trekken en die ik op dat moment niet aankan. Na het innemen van een pilletje, kom ik tot rust en ga even slapen (kwartiertje tot een uur) en daarna begin ik de dag opnieuw met een ander gevoel.
Wat goed dat je de situatie op je werk aanpakt om een wending te geven aan je leven. Een studie journalistiek of rechten is inderdaad een groot verschil. Probeer in elk geval om iets te doen waar je veel plezier in kunt hebben, dat werkt vaak beter dan de beste medicatie!
Take care, Karyna (f)
Zelf ben ik geen voorstander van medicatie die je op vastgestelde tijden moet innemen. Mede daarom heb ik gekozen voor Alprazolam, ook wel bekend onder de naam Xanax. Dat middel neem je naar behoefte in bij angsten, om tot rust te komen of makkelijker in slaap te vallen. Het werkt bij mij niet verslavend en ik heb totaal geen bijwerkingen van dat middel ervaren.
Je hebt als ik het goed begrijp dus depressieve gedachten en gevoelens en ook daarvoor helpt het zojuist genoemde middel.
Met mij gaat het best weer goed maar soms gebeuren er dingen die mij naar beneden trekken en die ik op dat moment niet aankan. Na het innemen van een pilletje, kom ik tot rust en ga even slapen (kwartiertje tot een uur) en daarna begin ik de dag opnieuw met een ander gevoel.
Wat goed dat je de situatie op je werk aanpakt om een wending te geven aan je leven. Een studie journalistiek of rechten is inderdaad een groot verschil. Probeer in elk geval om iets te doen waar je veel plezier in kunt hebben, dat werkt vaak beter dan de beste medicatie!
Take care, Karyna (f)
dinsdag 13 januari 2009 om 18:47
@Heyjij, hier de site die ik gebruik voor ontspanningsoefeningen:
www.health-psychology.com/ontspanning/tekst2.html
Ik neem eigenlijk altijd de suggestieve relaxatie van 20 minuten. Zoals ik al zei het is het begin een beetje suf om naar zo'n stem te luisteren, maar probeer het gewoon een paar keer.
Sorry, ben nu even kort want ik moet gauw eten om daarna naar muziekles te gaan. Misschien later op de avond nog even on-line of anders morgen. Fijne avond!
www.health-psychology.com/ontspanning/tekst2.html
Ik neem eigenlijk altijd de suggestieve relaxatie van 20 minuten. Zoals ik al zei het is het begin een beetje suf om naar zo'n stem te luisteren, maar probeer het gewoon een paar keer.
Sorry, ben nu even kort want ik moet gauw eten om daarna naar muziekles te gaan. Misschien later op de avond nog even on-line of anders morgen. Fijne avond!
dinsdag 13 januari 2009 om 19:02
Hoi Karyna,
Bedankt voor je tip! Een vriendinnetje van mij slikte Xanax, maar kon er na een tijdje toch niet meer afblijven en het kostte haar echt moeite om er mee te stoppen. En ik ben verslavingsgevoelig, dus dat doe ik liever niet. Bovendien is mij door de psychische dienst echt aangeraden een anti-depressivum te slikken omdat ik waarschijnlijk al twee jaar depressief ben en eerdere depressieve periodes in mijn leven heb gehad (is een beetje moeilijk om zelf te zeggen, maar dat denkt de psych). Dus Efexor is voor mij een middel om een constante betere stemming te krijgen en niet voor een dag. (Anders wordt het ws elke ochtend een Xanax, hehe).
Ik heb er lang over nagedacht, en het is de nieuwsgierigheid die me over de drempel trekt, stel je voor dat ik me echt zo veel beter kan voelen dan nu. Dat ik beter keuzes kan maken en het leven positiever ga zien en weer hoop voor mijn eigen toekomst krijg en aan de slag ga daarvoor. Dat is waarvoor ik het doe.
Groetjes JJ
Bedankt voor je tip! Een vriendinnetje van mij slikte Xanax, maar kon er na een tijdje toch niet meer afblijven en het kostte haar echt moeite om er mee te stoppen. En ik ben verslavingsgevoelig, dus dat doe ik liever niet. Bovendien is mij door de psychische dienst echt aangeraden een anti-depressivum te slikken omdat ik waarschijnlijk al twee jaar depressief ben en eerdere depressieve periodes in mijn leven heb gehad (is een beetje moeilijk om zelf te zeggen, maar dat denkt de psych). Dus Efexor is voor mij een middel om een constante betere stemming te krijgen en niet voor een dag. (Anders wordt het ws elke ochtend een Xanax, hehe).
Ik heb er lang over nagedacht, en het is de nieuwsgierigheid die me over de drempel trekt, stel je voor dat ik me echt zo veel beter kan voelen dan nu. Dat ik beter keuzes kan maken en het leven positiever ga zien en weer hoop voor mijn eigen toekomst krijg en aan de slag ga daarvoor. Dat is waarvoor ik het doe.
Groetjes JJ
