Relaties
alle pijlers
Beste vriendinnen?
dinsdag 13 januari 2009 om 16:12
Ik heb een vraagje over iets wat me niet helemaal lekker zit.
Ik heb een vriendin die ik al 14 jaar ken en we hebben een heel hechte band met elkaar. Een maand geleden vierde ze de verjaardag van haar dochtertje waar o.a. ik en haar vriend ook bij aanwezig waren. Ze heeft 3,5 jaar een relatie met die man en ik ken 'm niet echt heel goed, maar hoor natuurlijk wel genoeg verhalen over 'm van m'n vriendin.
Op die verjaardag was ik zo nu en dan met d'r vriend aan het kletsen, moest soms ook om 'm lachen enzo. Hij gedroeg zich vond ik wel wat vrolijker dan hoe ik 'm normaal gesproken ken, maar misschien voelde hij zich op erg op z'n gemak ofzo. Op een gegeven moment merkte ik dat m'n vriendin zich anders begon te gedragen en stiller werd. Ik wist niet precies waar het door kwam en vroeg of het wel met 'r ging en ze zei dat ze een beetje moe was. Oke, dacht ik toen. Aan het eind van de avond ging ik naar huis en de dag erop kreeg ik best wel een koel smsje van haar met de vraag of ze me in m'n pauze even kon zien. De volgende kwam ze naar m'n werk en in de auto zei ze dat ze me iets zou vragen wat ik waarschijnlijk niet leuk zou vinden.
Ze vroeg zich namelijk af of er iets speelde tussen mij en haar vriend. Ik was verbaasd, want ik begreep niet waar ze het over had. Ze vond dat ik en haar vriend ons anders gedroegen dan anders en dat ze het idee had dat we zaten te flirten. Toen iedereen eenmaal wag was van die verjaardag heeft ze haar vriend ermee geconfronteerd en die snapte niet waar ze het over had. Hij zei dat er niks speelde en dat ie echt alleen gek op haar is en mij gewoon ziet als haar beste vriendin. Toen ze het me vertelde was ik best teleurgesteld en beledigd; we kennen elkaar al 14 jaar en ik zou zoiets echt nooit doen. Ik ben zelf getrouwd en ook al zou ik dat niet zijn, ik zou nooit aan de vriend van een vriendin komen, dat doe je gewoon niet vind ik. En ik dacht dat ze me na zoveel jaar wel zou kennen. Ik zat op dat moment dan wel niet lekker in m'n velletje, waar zij ook van wist en ze zei dat dat dan misschien de reden zou kunnen zijn.
Zij en haar vriend hebben er een week ruzie om gehad, maar dat is nu gelukkig inmiddels bijgelegd. Aan mij heeft ze haar ecxuses wel aangeboden en gezegd dat ze dus echt spoken zag. We hebben het wel uitgesproken, maar toch zit het me op een of andere manier nog niet helemaal lekker. Blijkbaar vertrouwt ze me dus niet ofzo, anders zou ze niet zo over me denken.
Waar ik nu mee zit is dat ik nu het gevoel heb dat ik haar niet alles kan/wil vertellen en ik een bepaalde afstand van mijn kant voel. Ze doet nu wel normaal zoals voorheen, maar ik merk dat er van mijn kant hierdoor wel iets is veranderd.
Is dit terecht of moet ik het gewoon laten rusten?
Ben wel wel van plan om dit nog met haar te bespreken, maar zou ook graag meningen van anderen willen horen.
Ik heb een vriendin die ik al 14 jaar ken en we hebben een heel hechte band met elkaar. Een maand geleden vierde ze de verjaardag van haar dochtertje waar o.a. ik en haar vriend ook bij aanwezig waren. Ze heeft 3,5 jaar een relatie met die man en ik ken 'm niet echt heel goed, maar hoor natuurlijk wel genoeg verhalen over 'm van m'n vriendin.
Op die verjaardag was ik zo nu en dan met d'r vriend aan het kletsen, moest soms ook om 'm lachen enzo. Hij gedroeg zich vond ik wel wat vrolijker dan hoe ik 'm normaal gesproken ken, maar misschien voelde hij zich op erg op z'n gemak ofzo. Op een gegeven moment merkte ik dat m'n vriendin zich anders begon te gedragen en stiller werd. Ik wist niet precies waar het door kwam en vroeg of het wel met 'r ging en ze zei dat ze een beetje moe was. Oke, dacht ik toen. Aan het eind van de avond ging ik naar huis en de dag erop kreeg ik best wel een koel smsje van haar met de vraag of ze me in m'n pauze even kon zien. De volgende kwam ze naar m'n werk en in de auto zei ze dat ze me iets zou vragen wat ik waarschijnlijk niet leuk zou vinden.
Ze vroeg zich namelijk af of er iets speelde tussen mij en haar vriend. Ik was verbaasd, want ik begreep niet waar ze het over had. Ze vond dat ik en haar vriend ons anders gedroegen dan anders en dat ze het idee had dat we zaten te flirten. Toen iedereen eenmaal wag was van die verjaardag heeft ze haar vriend ermee geconfronteerd en die snapte niet waar ze het over had. Hij zei dat er niks speelde en dat ie echt alleen gek op haar is en mij gewoon ziet als haar beste vriendin. Toen ze het me vertelde was ik best teleurgesteld en beledigd; we kennen elkaar al 14 jaar en ik zou zoiets echt nooit doen. Ik ben zelf getrouwd en ook al zou ik dat niet zijn, ik zou nooit aan de vriend van een vriendin komen, dat doe je gewoon niet vind ik. En ik dacht dat ze me na zoveel jaar wel zou kennen. Ik zat op dat moment dan wel niet lekker in m'n velletje, waar zij ook van wist en ze zei dat dat dan misschien de reden zou kunnen zijn.
Zij en haar vriend hebben er een week ruzie om gehad, maar dat is nu gelukkig inmiddels bijgelegd. Aan mij heeft ze haar ecxuses wel aangeboden en gezegd dat ze dus echt spoken zag. We hebben het wel uitgesproken, maar toch zit het me op een of andere manier nog niet helemaal lekker. Blijkbaar vertrouwt ze me dus niet ofzo, anders zou ze niet zo over me denken.
Waar ik nu mee zit is dat ik nu het gevoel heb dat ik haar niet alles kan/wil vertellen en ik een bepaalde afstand van mijn kant voel. Ze doet nu wel normaal zoals voorheen, maar ik merk dat er van mijn kant hierdoor wel iets is veranderd.
Is dit terecht of moet ik het gewoon laten rusten?
Ben wel wel van plan om dit nog met haar te bespreken, maar zou ook graag meningen van anderen willen horen.
dinsdag 13 januari 2009 om 16:26
Hmmm. Ze heeft zich vergist, ze heeft haar excuses gemaakt en ze doet nu weer normaal.
Als je het idee hebt dat ze verder een oprechte vriendin is, maar zich nu een keer flink vergaloppeerd heeft, zou ik het laten rusten. Ze heeft zich iets in haar hoofd gehaald en dat was een lullige verdenking, maar ze heeft zelf ook ingezien dat dat niet klopte. Een mens kan fouten maken en met nog langer nakaarten wordt het meestal niet beter.
Tenzij je het idee hebt dat ze bv vaker onterechte verdenkingen koestert. Maar anders zou ik het zo laten en het niet te zwaar opnemen.
Ik heb ook wel eens gehad dat een vriendin dacht dat ik achter haar vriendje aanzat. We hebben er later nog smakelijk om kunnen lachen.
Als je het idee hebt dat ze verder een oprechte vriendin is, maar zich nu een keer flink vergaloppeerd heeft, zou ik het laten rusten. Ze heeft zich iets in haar hoofd gehaald en dat was een lullige verdenking, maar ze heeft zelf ook ingezien dat dat niet klopte. Een mens kan fouten maken en met nog langer nakaarten wordt het meestal niet beter.
Tenzij je het idee hebt dat ze bv vaker onterechte verdenkingen koestert. Maar anders zou ik het zo laten en het niet te zwaar opnemen.
Ik heb ook wel eens gehad dat een vriendin dacht dat ik achter haar vriendje aanzat. We hebben er later nog smakelijk om kunnen lachen.
dinsdag 13 januari 2009 om 16:30
Vervelend . Kan me voorstellen dat je nooit meer met / om haar vriend durft te lachen , in ieder geval niet zonder toch even te checken bij haar of het nog wel oké is .
Zij kent je als je geen ander .. je hebt Echt Niet geflirt ? Ook geen ietsiepietsie ? Loopt hun relatie misschien even niet zo lekker , is ze vaker met of zonder reden jaloers in deze relatie ?
Zij kent je als je geen ander .. je hebt Echt Niet geflirt ? Ook geen ietsiepietsie ? Loopt hun relatie misschien even niet zo lekker , is ze vaker met of zonder reden jaloers in deze relatie ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 13 januari 2009 om 16:31
Heb je haar gevraagd wat de aanleiding was voor haar om te denken dat jullie aan het flirten waren? Niet dat dat belangrijk is maar misschien is er iets eerder tussen haar en haar vriend voorgevallen en is ze nu extra alert.
Dat je je als vriendin beledigd voelt, kan ik me goed voorstellen. Ik ben op die manier zelfs een vriendin kwijtgeraakt omdat ze dacht dat ik haar man zou afpakken. Maakt me niet uit hoelang ik iemand ken, ik wil geen ruis in mijn vriendschappen. Dan kap ik er ook mee.
Je moet van goede huize komen, wil je dit naast je neer kunnen leggen en de vriendschap voortzetten als voorheen. Misschien is er iets soortgelijks eerder voorgevallen tussen haar en haar vriend en houdt ze nu alle vrouwen in de gaten.
Dat je je als vriendin beledigd voelt, kan ik me goed voorstellen. Ik ben op die manier zelfs een vriendin kwijtgeraakt omdat ze dacht dat ik haar man zou afpakken. Maakt me niet uit hoelang ik iemand ken, ik wil geen ruis in mijn vriendschappen. Dan kap ik er ook mee.
Je moet van goede huize komen, wil je dit naast je neer kunnen leggen en de vriendschap voortzetten als voorheen. Misschien is er iets soortgelijks eerder voorgevallen tussen haar en haar vriend en houdt ze nu alle vrouwen in de gaten.
dinsdag 13 januari 2009 om 16:55
@BGB: Ik vond wel dat haar vriend zich anders dan anders gedroeg. Veel vrolijker en vrijer. Zat wel steeds op me te letten en grappige opmerkingen te maken.Ik voelde me er eerst wel een beetje ongemakkelijk bij, maar dacht ik doe gewoon tot een bepaalde hoogte gewoon gezellig mee en had niet echt het idee dat ik iets verkeerd deed.
Ze hebben nogal een relatie met de nodige ups en downs. OP een gegeven moment vaker downs dan ups, maar sinds kort ging het wel weer een stuk beter. Ze heeft soms weleens momenten dat ze niet weer waar ze aan toe is met hem. En ze weet het ook wel een beetje aan haar eigen onzekerheid. Ze is zo nu en dan nog weleens jaloers ja.
Ik heb haar wel gezegd dat ik me idd misschien iets te 'vrij' gedroeg en ik daar dan in het vervolg rekening mee zou houden.
@Sensy: Ja, ik heb het gevraagd waardoor ze zoiets dacht en gaf me een voorbeeld en zei dat ze daar niks achter hoefde te zoeken. Bij een andere vriendin 2 jaar geleden is er ook zoiets voorgevalen. Ze kende die vriendin misschien 3 jaar ofzo en die verdacht ze daar ook al van. Ze had inmiddels niet echt veel contact meer met die vriendin, niet om die reden in ieder geval. Maar ze had mij toen notabene meegenomen om verhaal te halen bij die vriendin. En die vriendin vertelde dat er absoluut niks speelde tussen haar en die vriend. Dus ik denk dat het meer te maken heeft met de onzekerheid van m'n vriendin dan dat het aan anderen ligt. Dat ze anderen ervan verdenkt met haar vriend te lopen flikflooien, oke.
Maar dat ze dat notabene bij mij heeft, daar snap ik niks van. Ken d'r al zo lang, zij weet alles van mij, ik van haar, hebben elkaar altijd in alles door dik en dun gesteund en dan dit.
Ze hebben nogal een relatie met de nodige ups en downs. OP een gegeven moment vaker downs dan ups, maar sinds kort ging het wel weer een stuk beter. Ze heeft soms weleens momenten dat ze niet weer waar ze aan toe is met hem. En ze weet het ook wel een beetje aan haar eigen onzekerheid. Ze is zo nu en dan nog weleens jaloers ja.
Ik heb haar wel gezegd dat ik me idd misschien iets te 'vrij' gedroeg en ik daar dan in het vervolg rekening mee zou houden.
@Sensy: Ja, ik heb het gevraagd waardoor ze zoiets dacht en gaf me een voorbeeld en zei dat ze daar niks achter hoefde te zoeken. Bij een andere vriendin 2 jaar geleden is er ook zoiets voorgevalen. Ze kende die vriendin misschien 3 jaar ofzo en die verdacht ze daar ook al van. Ze had inmiddels niet echt veel contact meer met die vriendin, niet om die reden in ieder geval. Maar ze had mij toen notabene meegenomen om verhaal te halen bij die vriendin. En die vriendin vertelde dat er absoluut niks speelde tussen haar en die vriend. Dus ik denk dat het meer te maken heeft met de onzekerheid van m'n vriendin dan dat het aan anderen ligt. Dat ze anderen ervan verdenkt met haar vriend te lopen flikflooien, oke.
Maar dat ze dat notabene bij mij heeft, daar snap ik niks van. Ken d'r al zo lang, zij weet alles van mij, ik van haar, hebben elkaar altijd in alles door dik en dun gesteund en dan dit.
donderdag 15 januari 2009 om 09:19
Ondanks haar onzekerheid heeft ze toch op een nette manier de confrontatie gezocht met je.
Hoe vaak lees je hier dat vriendlief er vandoor is gegaan met beste vriendin?
Ook zij heeft geconstateerd dat haar vriend zich die avond anders gedroeg dan anders en is ze hierdoor gaan twijfelen?
Als het een goede vriendin van je is dan beur je haar op en zegt haar dat ze niets heeft te vrezen.
Tuurlijk zou ze zelf iets moeten doen aan haar eigen onzekerheid.
Wellicht zou ze hierbij hulp kunnen zoeken.
Succes !!
Hoe vaak lees je hier dat vriendlief er vandoor is gegaan met beste vriendin?
Ook zij heeft geconstateerd dat haar vriend zich die avond anders gedroeg dan anders en is ze hierdoor gaan twijfelen?
Als het een goede vriendin van je is dan beur je haar op en zegt haar dat ze niets heeft te vrezen.
Tuurlijk zou ze zelf iets moeten doen aan haar eigen onzekerheid.
Wellicht zou ze hierbij hulp kunnen zoeken.
Succes !!
donderdag 15 januari 2009 om 14:34
Ja, dat is zeker ook wel zo. Ze vroeg het me op een nette manier, niet beschuldigend ofzo. Alleen had ik zoiets van, hoe kan je zoiets van me denken. Volgende week is er weer een verjaardag van haar andere kindje en ik hoop niet dat er dan nog een bepaalde spanning hangt. Heb 'r wegens drukte al een paar weken niet gezien, maar zal binnekort wel met d'r afspreken en zal het waarschijnlijk wel nog ff ter sprake komen en anders zeg ik sowieso wel wat ik nog kwijt moet. Want ik zou het zeker wel zonde vinden als hierdoor een lange vriendschap aan zijn einde zou komen.
donderdag 15 januari 2009 om 16:21
Ik vind je instelling nogal negatief. Of beter gezegd, wat erg gevoelig. Zoals ik al eerder gezegd heb: hetzelfde is mij overkomen.
Ik was blij dat mijn vriendin meteen zei wat haar dwarszat, ze vond het achteraf erg suf van zichzelf, we hebben er erg om kunnen lachen en we zijn al ruim 10 jaar bevriend.
Als ik reageerde zoals jij dan had ik haar dus kwalijk moeten nemen dat ze zoiets verderfelijks van mij had kunnen denken, dat ik toch een veel te goed en edel en nobel mens ben om ooit zulke verdachtmakingen op te kunnen projecteren, en was het einde vriendschap geweest.
Nou, ik weet wel wat ik liever heb.
Ik was blij dat mijn vriendin meteen zei wat haar dwarszat, ze vond het achteraf erg suf van zichzelf, we hebben er erg om kunnen lachen en we zijn al ruim 10 jaar bevriend.
Als ik reageerde zoals jij dan had ik haar dus kwalijk moeten nemen dat ze zoiets verderfelijks van mij had kunnen denken, dat ik toch een veel te goed en edel en nobel mens ben om ooit zulke verdachtmakingen op te kunnen projecteren, en was het einde vriendschap geweest.
Nou, ik weet wel wat ik liever heb.
donderdag 15 januari 2009 om 16:49
Hey,
Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, maar met het verschil dat ze er mij nooit persoonlijk over aangesproken heeft. Kon ook goed opschieten met de vriend van een goede vriendin, zeker zonder meer, hij heeft veel flirtige praat, maar het bleek haar wel enorm te storen en pijn te doen, want ze heeft een gezamelijke vriendin van ons hierover aangesproken en die heeft het aan mij verteld.
Heb haar nooit persoonlijk hierover kunnen aanspreken (dan zou ze weten dat die vriendin het me verteld heeft) en dat vind ik ergens wel sneu. Jullie hebben het wel kunnen uitpraten, denk dat het vooral, zoals bij mij, haar onzekerheid was. Merkte aan mezelf dat ik me daarna bij haar vriend mij totaal geen houding meer kon geven en dat heeft ze wel gemerkt, denk ik.
En nu? Is ook wel wat veranderd tussen ons in de zin dat ik haar vriend praktisch niet meer te zien krijg, maar voor de rest qua omgang gaat het nu zoveel jaren later wel weer ok. Weet eigenlijk niet of zij hem daar ooit over aangesproken heeft.
Zou het zo laten, dat moet waarschijnlijk gewoon slijten, dit probleem dat er geweest is. Nogmaals is volgens mij puur haar onzekerheid, ook al geeft het een sneu gevoel dat ze denkt dat jij er meer zou mee doen.
Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, maar met het verschil dat ze er mij nooit persoonlijk over aangesproken heeft. Kon ook goed opschieten met de vriend van een goede vriendin, zeker zonder meer, hij heeft veel flirtige praat, maar het bleek haar wel enorm te storen en pijn te doen, want ze heeft een gezamelijke vriendin van ons hierover aangesproken en die heeft het aan mij verteld.
Heb haar nooit persoonlijk hierover kunnen aanspreken (dan zou ze weten dat die vriendin het me verteld heeft) en dat vind ik ergens wel sneu. Jullie hebben het wel kunnen uitpraten, denk dat het vooral, zoals bij mij, haar onzekerheid was. Merkte aan mezelf dat ik me daarna bij haar vriend mij totaal geen houding meer kon geven en dat heeft ze wel gemerkt, denk ik.
En nu? Is ook wel wat veranderd tussen ons in de zin dat ik haar vriend praktisch niet meer te zien krijg, maar voor de rest qua omgang gaat het nu zoveel jaren later wel weer ok. Weet eigenlijk niet of zij hem daar ooit over aangesproken heeft.
Zou het zo laten, dat moet waarschijnlijk gewoon slijten, dit probleem dat er geweest is. Nogmaals is volgens mij puur haar onzekerheid, ook al geeft het een sneu gevoel dat ze denkt dat jij er meer zou mee doen.
donderdag 15 januari 2009 om 16:53
Ze heeft het jou op een nette manier gevraagd en haar verontschuldigingen aangeboden.
Bovendien was je zelf nogal ongemakkelijk onder de houding van haar vriend naar jou. Als je dat zelf al voelt, kun je misschien begrijpen dat je vriendin dat nog veel sterker gevoeld zal hebben.
Ik vind het dus erg begrijpelijk van haar dat ze jou gevraagd heeft
of er iets speelde. Dat betekent nog niet meteen dat ze jou ervan verdenkt haar vriend aan de haak te willen slaan. Ze wou misschien op tijd erbij zijn, en jou duidelijk maken dat ze het op prijs zou stellen dat je haar vriend niet zou aanmoedigen als hij zich in het vervolg nogmaals zo zou gedragen.
Ik zou het gewoon van me afschudden. Je vriendin is ook maar een mens en flirtgedrag tussen je eigen vriend en je beste vriendin is niet zo leuk om mee te maken.
Bovendien was je zelf nogal ongemakkelijk onder de houding van haar vriend naar jou. Als je dat zelf al voelt, kun je misschien begrijpen dat je vriendin dat nog veel sterker gevoeld zal hebben.
Ik vind het dus erg begrijpelijk van haar dat ze jou gevraagd heeft
of er iets speelde. Dat betekent nog niet meteen dat ze jou ervan verdenkt haar vriend aan de haak te willen slaan. Ze wou misschien op tijd erbij zijn, en jou duidelijk maken dat ze het op prijs zou stellen dat je haar vriend niet zou aanmoedigen als hij zich in het vervolg nogmaals zo zou gedragen.
Ik zou het gewoon van me afschudden. Je vriendin is ook maar een mens en flirtgedrag tussen je eigen vriend en je beste vriendin is niet zo leuk om mee te maken.
donderdag 15 januari 2009 om 17:24
ik snap je wel hoor....als minj beste vriendin dat zou denken...pfff zou er best iets in me knappen...ook al brengt ze het leuk en aardig...Ik zou het juist heel fijn vinden als mijn beste vriendinnen mijn vriend ook iets beter leren kennen...(vaak spreek ik alleen met vriendinnen af, zonder vriendlief..omdat ik OV heb en hij niet en ik soms door de weeks als vriendlief werkt, ze opzoek) Ik zou het juist waarderen dat je moeite doet om hem te leren kennen...
Vergeven is goed, maar ik snap je wel hoor! Ze zegt toch (welliswaar op een vriendelijke manier) dat ze je niet vertrouwt....
Vergeven is goed, maar ik snap je wel hoor! Ze zegt toch (welliswaar op een vriendelijke manier) dat ze je niet vertrouwt....
vrijdag 16 januari 2009 om 16:19
Ik heb m'n vriendin vandaag nog even gesproken. Ze vertelde dat ze wel voelde dat er sindsdien een bepaalde afstand tussen ons is. En ik gaf ook toe dat dat het geval is. Misschien weet ik nu nog even niet hoe ik ermee moet omgaan ofzo. Ze had weer 10x d'r excuses aangeboden, maar dat hoeft van mij natuurlijk ook weer niet, dat heeft ze al gedaan. Ze dacht dat ik boos op d'r was, maar dat ben ik niet, was eerder teleurgesteld. Maar ik begrijp haar ook wel hoor, aangezien ik vond dat haar vriend zich anders gedroeg.
En ik wil nou ook weer niet zeggen dat ik een of andere heilige ben ofzo, maar het zou echt niet in me opkomen om ook maar iets met haar vriend te willen doen. Ik heb haar ook gezegd dat dit vanzelf wel slijt en het misschien ook is omdat ik haar sindsdien niet meer heb gezien, alleen telefonisch gesproken.
Dus als ik haar volgende week op die verjaardag zie zal het al wel anders zijn en we hebben afgesproken om over 2 weken samen wat leuks te gaan doen. Ze is bang om onze vriendschap kwijt te raken, maar dat zal wat mij betreft zeker niet gebeuren, daar is het mij teveel waard voor. De vriendschap zit nu even in een klein dipje, maar ik ben wel blij dat ze het meteen eerlijk heeft verteld en niet pas na weken/maanden of het via via te horen. Dat waardeer ik zeker in haar. En wie weet kunnen we er over een tijdje ook over lachen.
En ik wil nou ook weer niet zeggen dat ik een of andere heilige ben ofzo, maar het zou echt niet in me opkomen om ook maar iets met haar vriend te willen doen. Ik heb haar ook gezegd dat dit vanzelf wel slijt en het misschien ook is omdat ik haar sindsdien niet meer heb gezien, alleen telefonisch gesproken.
Dus als ik haar volgende week op die verjaardag zie zal het al wel anders zijn en we hebben afgesproken om over 2 weken samen wat leuks te gaan doen. Ze is bang om onze vriendschap kwijt te raken, maar dat zal wat mij betreft zeker niet gebeuren, daar is het mij teveel waard voor. De vriendschap zit nu even in een klein dipje, maar ik ben wel blij dat ze het meteen eerlijk heeft verteld en niet pas na weken/maanden of het via via te horen. Dat waardeer ik zeker in haar. En wie weet kunnen we er over een tijdje ook over lachen.
