Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
woensdag 14 januari 2009 om 13:07
woensdag 14 januari 2009 om 14:16
@Koetje: mijn nr 1 en nr 2 kennen elkaar inderdaad, zij het niet zo heel erg goed. Mijn nr. 1 weet wel dat mijn nr. 2 en ik meer dan goed bevriend zijn (dat kan hij zelf ook wel zien), maar hij weet niet alles wat er speelt. Het is misschien wel handig om daarbij te vermelden dat wij een redelijk vrije relatie hebben. Niet dat ik nou onbegrenst nrs 2 erop na kan gaan houden, dat nou ook weer niet, maar dit is een beetje een apart geval en hier is wel ruimte voor.
De nr. 1 van mijn nr. 2 ben ik twee keer tegen gekomen. Ze was niet echt vriendelijk tegen mij en ze was ineens wel heel erg klef met haar nr. 1. Ook best, want ik heb daar geen enkele moeite mee: zij is en blijft zijn nr. 1 en dat moet ook vooral niet veranderen.
@Vrouwtje: hoe herkenbaar allemaal. Ik begrijp helemaal wat je voelt. Weet dat je heel sterk in je schoenen moet staan, om niet samen in bed te belanden. Mij is het niet gelukt. Hoe mijn nr.2 en ik elkaar hebben leren kennen kan ik hier helaas niet opschrijven. Het is een prachtig verhaal, maar ivm de herkenbaarheid en de mogelijke gevolgen die het heeft doe ik het niet. Maar je gevoelens in het begin zijn zooooo herkenbaar. Ik herinner me nog steeds de eerste keer dat hij bekende dat hij gevoelens voor mij had, alsof het gisteren was. De eerste kus staat nog op mijn lippen gebrand. En de grijns van de eerste keer sex krijg je nooit meer van mijn gezicht gewist.
@Kneel en Katara: jullie hebben helemaal gelijk. en toch vind ook ik het nog steeds moeilijk soms.
De nr. 1 van mijn nr. 2 ben ik twee keer tegen gekomen. Ze was niet echt vriendelijk tegen mij en ze was ineens wel heel erg klef met haar nr. 1. Ook best, want ik heb daar geen enkele moeite mee: zij is en blijft zijn nr. 1 en dat moet ook vooral niet veranderen.
@Vrouwtje: hoe herkenbaar allemaal. Ik begrijp helemaal wat je voelt. Weet dat je heel sterk in je schoenen moet staan, om niet samen in bed te belanden. Mij is het niet gelukt. Hoe mijn nr.2 en ik elkaar hebben leren kennen kan ik hier helaas niet opschrijven. Het is een prachtig verhaal, maar ivm de herkenbaarheid en de mogelijke gevolgen die het heeft doe ik het niet. Maar je gevoelens in het begin zijn zooooo herkenbaar. Ik herinner me nog steeds de eerste keer dat hij bekende dat hij gevoelens voor mij had, alsof het gisteren was. De eerste kus staat nog op mijn lippen gebrand. En de grijns van de eerste keer sex krijg je nooit meer van mijn gezicht gewist.
@Kneel en Katara: jullie hebben helemaal gelijk. en toch vind ook ik het nog steeds moeilijk soms.
donderdag 15 januari 2009 om 00:05
Hallo vrouwtje, bosz, kneel, katara en alle anderen die meelezen.
Even een kort berichtje van Tammy... Wow wat een woelige tijden zijn dit!!! Die vlinders fladderen maar rond hier. We zien elkaar ma tm donderdag, het lukt ons gewoon om elke werkdag een afspraak te maken, meerijden na het werk, samen naar afspraken voor het werk, hij rijdt om om me op te halen zodat we samen naar een afspraak kunnen!!! En het blijft echt bij zoenen, maar wat voor zoenen... heerlijk!!!
Tja... ik ben toch wel verliefde gevoelens aan het ontwikkelen en hij ook, hele liefdes emails ontvang ik... Maar goed, we weten duidelijk dat we onze nr1s niet pijn willen doen en spreken dit ook uit. Maar we zien dit alletwee als een cadeautje aan onszelf en vinden het heerlijk!!1
Sorry, even een eenrichtingspost, het is laat en morgen moet ik er weer fruitig uitzien voor mijn date ( ha,ha moet gewoon werken maar zie hem ook dus is het een soort dat elke dag)
tot snel meiden,
Tammy
Even een kort berichtje van Tammy... Wow wat een woelige tijden zijn dit!!! Die vlinders fladderen maar rond hier. We zien elkaar ma tm donderdag, het lukt ons gewoon om elke werkdag een afspraak te maken, meerijden na het werk, samen naar afspraken voor het werk, hij rijdt om om me op te halen zodat we samen naar een afspraak kunnen!!! En het blijft echt bij zoenen, maar wat voor zoenen... heerlijk!!!
Tja... ik ben toch wel verliefde gevoelens aan het ontwikkelen en hij ook, hele liefdes emails ontvang ik... Maar goed, we weten duidelijk dat we onze nr1s niet pijn willen doen en spreken dit ook uit. Maar we zien dit alletwee als een cadeautje aan onszelf en vinden het heerlijk!!1
Sorry, even een eenrichtingspost, het is laat en morgen moet ik er weer fruitig uitzien voor mijn date ( ha,ha moet gewoon werken maar zie hem ook dus is het een soort dat elke dag)
tot snel meiden,
Tammy
donderdag 15 januari 2009 om 09:27
Hoi allemaal!
Vrouwtje, bij mij is het hele verhaal al 2 en een half jaar aan de gang.....en het blijft moeilijk voor mij om geen contact te zoeken.
ik heb hem dus pas weer gezien en gevoeld en geroken en gezoend en.... Het is allemaal zo vers dat ik vreselijke behoefte heb om contact te zoeken, mijn handen jeuken om te bellen,smsen,mailen....ik wil zo graag mijn gevoelens bij hem kwijt, hem zeggen hoe stapel ik op hem ben en ik wil van hem horen hoe stapel hij op mij is.
Toch weet ik dat dit niet de weg is, ik wil graag in de toekomst met hem verder en wil dat niet verpesten door het nu zo moeilijk voor ons beide te maken, ik moet wachten tot we de ruimte hebben om vrij verder te gaan.
Maar nogmaals...ik zou zoooooooo graag nu wat horen of zelf een prachtige mail aan hem schrijven.
Ik check constant mail,mobiel.....
Ik zal nog even moeten doorbijten,ik weet dat het over een poosje weer rustiger wordt in mijn hoofd.
Hij is zoooooooo lekkerrrrrr!!!!!!!!
Vrouwtje, bij mij is het hele verhaal al 2 en een half jaar aan de gang.....en het blijft moeilijk voor mij om geen contact te zoeken.
ik heb hem dus pas weer gezien en gevoeld en geroken en gezoend en.... Het is allemaal zo vers dat ik vreselijke behoefte heb om contact te zoeken, mijn handen jeuken om te bellen,smsen,mailen....ik wil zo graag mijn gevoelens bij hem kwijt, hem zeggen hoe stapel ik op hem ben en ik wil van hem horen hoe stapel hij op mij is.
Toch weet ik dat dit niet de weg is, ik wil graag in de toekomst met hem verder en wil dat niet verpesten door het nu zo moeilijk voor ons beide te maken, ik moet wachten tot we de ruimte hebben om vrij verder te gaan.
Maar nogmaals...ik zou zoooooooo graag nu wat horen of zelf een prachtige mail aan hem schrijven.
Ik check constant mail,mobiel.....
Ik zal nog even moeten doorbijten,ik weet dat het over een poosje weer rustiger wordt in mijn hoofd.
Hij is zoooooooo lekkerrrrrr!!!!!!!!
donderdag 15 januari 2009 om 10:32
vrouwtje, Het eerste jaar om elkaar heen gedraaid.
Toen die eerste zoen,en toen was het hek van de dam.
Mijn nr2 is vrijgezel, we kennen elkaar al langer dan ik nr1 ken.
Ik heb kids in basisschool leeftijd en ben al veel te lang getrouwd met nr1.
Nr 2 wil meer, daarom hebben we het contact flink geminderd,
hij kon het niet meer opbrengen, de mooie/korte momenten wogen niet meer op tegen het afscheid en elkaar lange tijd niet zien en de onzekerheid.
Tja..nu is het dus aan mij...ik verlang vreselijk naar vrijheid,niet meer op eieren lopen thuis,weg uit dit negatieve leven!
Ik voel dat ik steeds een stapje dichterbij kom.....
Toen die eerste zoen,en toen was het hek van de dam.
Mijn nr2 is vrijgezel, we kennen elkaar al langer dan ik nr1 ken.
Ik heb kids in basisschool leeftijd en ben al veel te lang getrouwd met nr1.
Nr 2 wil meer, daarom hebben we het contact flink geminderd,
hij kon het niet meer opbrengen, de mooie/korte momenten wogen niet meer op tegen het afscheid en elkaar lange tijd niet zien en de onzekerheid.
Tja..nu is het dus aan mij...ik verlang vreselijk naar vrijheid,niet meer op eieren lopen thuis,weg uit dit negatieve leven!
Ik voel dat ik steeds een stapje dichterbij kom.....
donderdag 15 januari 2009 om 11:03
Goedemorgen allemaal,
Ik zit hier weer met een glimlach achter mijn laptop. Het is zo prettig om te lezen dat je niet de enige bent en ik herken me zo in de dingen die jullie beschrijven.
En om me even geen slechte vrouw te voelen!
Zelf ben ik vooral onrustig als ik mijn nr 2 net weer gezien heb.
Dan kan ik hem zo onbeschrijflijk missen!Na een tijdje komen we dan weer in het ritme van bellen en sms'en en word ik weer rustiger, leef weer mijn gewone dagelijks leven waar ik trouwens ook van genieten kan hoor!. Alleen vind ik het soms wel moeilijk met mijn nr 1. De intimiteiten met hem vind ik lastig. Het gewone contact gaat best, maar als we samen in bed liggen....Ik moet me daar dan wel overheen zetten en op die momenten denk ik dan dit kan toch zo niet doorgaan.
Mijn nr 2 en ik zijn het er over eens dat we ( voorlopig) bij onze gezinnen blijven.Onze kinderen zijn al groter en stiekem hoop ik dat als ze de deur uit zijn wij met elkaar verder gaan. Maar ik realiseer me ook dat het leven met elkaar niet hoeft te worden wat je er van verwacht.
Wat kennen we elkaar nou? We hebben heel goed contact , kunnen onwijs goed praten, voelen elkaar goed aan en er is een heel heftige aantrekkingskracht. Maar de dageliikse dingen maken we met elkaar niet mee.
Wat dat betreft is het misschien wel beter dat je elkaar wel vaak ziet zoals jij Tammy. Hoewel het wel moeilijk is om het dan voor iedereen verborgen te houden en idd iedere dag fris en fruitig eruitzien kan ook heel vermoeiend zijn!. Maar wel lekker, bijna elke dag zoenen met je liefste!!!
Bij ons blijft het maar doorsudderen, ook al 2,5 jaar Katara!
Ik zit hier weer met een glimlach achter mijn laptop. Het is zo prettig om te lezen dat je niet de enige bent en ik herken me zo in de dingen die jullie beschrijven.
En om me even geen slechte vrouw te voelen!
Zelf ben ik vooral onrustig als ik mijn nr 2 net weer gezien heb.
Dan kan ik hem zo onbeschrijflijk missen!Na een tijdje komen we dan weer in het ritme van bellen en sms'en en word ik weer rustiger, leef weer mijn gewone dagelijks leven waar ik trouwens ook van genieten kan hoor!. Alleen vind ik het soms wel moeilijk met mijn nr 1. De intimiteiten met hem vind ik lastig. Het gewone contact gaat best, maar als we samen in bed liggen....Ik moet me daar dan wel overheen zetten en op die momenten denk ik dan dit kan toch zo niet doorgaan.
Mijn nr 2 en ik zijn het er over eens dat we ( voorlopig) bij onze gezinnen blijven.Onze kinderen zijn al groter en stiekem hoop ik dat als ze de deur uit zijn wij met elkaar verder gaan. Maar ik realiseer me ook dat het leven met elkaar niet hoeft te worden wat je er van verwacht.
Wat kennen we elkaar nou? We hebben heel goed contact , kunnen onwijs goed praten, voelen elkaar goed aan en er is een heel heftige aantrekkingskracht. Maar de dageliikse dingen maken we met elkaar niet mee.
Wat dat betreft is het misschien wel beter dat je elkaar wel vaak ziet zoals jij Tammy. Hoewel het wel moeilijk is om het dan voor iedereen verborgen te houden en idd iedere dag fris en fruitig eruitzien kan ook heel vermoeiend zijn!. Maar wel lekker, bijna elke dag zoenen met je liefste!!!
Bij ons blijft het maar doorsudderen, ook al 2,5 jaar Katara!
donderdag 15 januari 2009 om 12:24
Ben inderdaad niet meer gelukkig met nr1, ik weet dat mijn leven er veel vrolijker uit kan zien, ik wil graag meer uit het leven halen dan nr1, hij heeft geen behoefte aan contact met anderen en wat gein in je leven....ik wel!!!
Ik groei langzaam naar de juiste keuze toe!
Nr1 weet niets van nr2, dan zou de hel losbreken en ik en nr2 zouden er niet goed vanaf komen.
kneel, ik heb heel veel moeite met intimiteit met nr1, ik heb het gevoel dat ik vreemdga...hoe ironisch...
jou verhaal klinkt ook bekend, wat zou je doen als jou nr2 vrijgezel was/is?
Ik groei langzaam naar de juiste keuze toe!
Nr1 weet niets van nr2, dan zou de hel losbreken en ik en nr2 zouden er niet goed vanaf komen.
kneel, ik heb heel veel moeite met intimiteit met nr1, ik heb het gevoel dat ik vreemdga...hoe ironisch...
jou verhaal klinkt ook bekend, wat zou je doen als jou nr2 vrijgezel was/is?
donderdag 15 januari 2009 om 12:42
Katara,
Ik denk dat we elkaar dan veel vaker zouden zien (de gelegenheid maakt de dief tenslotte).
Nu zien we elkaar vooral zo weinig omdat hij veel moeiljker weg kan thuis.
Of we dan samen verder zouden gaan? ik weet het niet. Ik kan me dat best moeilijk voorstellen omdat die situatie niet zo is.Ik zou denk ik wel net als jij daar langzaam naar toe moeten groeien en nooit overhaaste stappen doen.
Katara , mocht het zover komen bij jullie dan heb je dat volgens mij heel weloverwogen gedaan.
Ik denk dat we elkaar dan veel vaker zouden zien (de gelegenheid maakt de dief tenslotte).
Nu zien we elkaar vooral zo weinig omdat hij veel moeiljker weg kan thuis.
Of we dan samen verder zouden gaan? ik weet het niet. Ik kan me dat best moeilijk voorstellen omdat die situatie niet zo is.Ik zou denk ik wel net als jij daar langzaam naar toe moeten groeien en nooit overhaaste stappen doen.
Katara , mocht het zover komen bij jullie dan heb je dat volgens mij heel weloverwogen gedaan.
donderdag 15 januari 2009 om 13:14
ja kneel, ik weet zeker dat het een weloverwogen besluit wordt bij mij, soms baal ik ervan dat ik niet impulsiever ben, dat ik nu al niet mijn grenzen aan kan geven bij nr1, dat ik nu al niet opstap.
Het lijkt zo gemeen voor nr1 om eerst alles op een rijtje te hebben en dan te vertrekken, ik ben nu toch langzaam bezig mijn eigen plan te trekken.
nr1 weet/voelt dat het niet goed zit, af en toe praten we erover, maar niet veel, we zijn allebei bang dat we iets zeggen waar we niet op terug kunnen komen en dat de bom nu al barst, ik wil niet dat ie nu al barst, ook al zou dat misschien beter zijn, ik wil mijn zaakjes op orde hebben.
Dus probeer ik de boel thuis"gezellig"te houden, en speel mijn toneelstukje.
Ik weet/voel dat het niet al te lang meer gaat duren, ik hoop voor de zomer het moeilijkste gehad te hebben.
Ik laat nr2 zoveel mogelijk erbuiten, ik wil niet dat wij onze "relatie"met problemen beginnen.
Tjonge wat klinkt dit allemaal zwaar....het zit me op het moment w.s ook erg hoog omdat ik mijn liefste nr2 pas heb gezien....ik verlang vreselijk naar hem, ik kan wel met mijn kop tegen de muur rammen zo graag wil ik bij hem zijn.
Gelukkig ben ik goed in aanpassen en volgens mij (hoop ik) laat ik er niet veel van blijken, maar dat kost wel veel energie.
over een paar dagen wordt het minder hou ik mezelf voor.
Lekker de muziek hard en gek doen voor afleiding!!!
Het lijkt zo gemeen voor nr1 om eerst alles op een rijtje te hebben en dan te vertrekken, ik ben nu toch langzaam bezig mijn eigen plan te trekken.
nr1 weet/voelt dat het niet goed zit, af en toe praten we erover, maar niet veel, we zijn allebei bang dat we iets zeggen waar we niet op terug kunnen komen en dat de bom nu al barst, ik wil niet dat ie nu al barst, ook al zou dat misschien beter zijn, ik wil mijn zaakjes op orde hebben.
Dus probeer ik de boel thuis"gezellig"te houden, en speel mijn toneelstukje.
Ik weet/voel dat het niet al te lang meer gaat duren, ik hoop voor de zomer het moeilijkste gehad te hebben.
Ik laat nr2 zoveel mogelijk erbuiten, ik wil niet dat wij onze "relatie"met problemen beginnen.
Tjonge wat klinkt dit allemaal zwaar....het zit me op het moment w.s ook erg hoog omdat ik mijn liefste nr2 pas heb gezien....ik verlang vreselijk naar hem, ik kan wel met mijn kop tegen de muur rammen zo graag wil ik bij hem zijn.
Gelukkig ben ik goed in aanpassen en volgens mij (hoop ik) laat ik er niet veel van blijken, maar dat kost wel veel energie.
over een paar dagen wordt het minder hou ik mezelf voor.
Lekker de muziek hard en gek doen voor afleiding!!!
donderdag 15 januari 2009 om 13:15
Hallo allemaal, lees al een tijdje mee en wil ook even reageren. In mijn leven is ook een nummer 2, alleen hebben we niet altijd even intensief contact, soms maanden alleen op vriendschappelijk basis en dan is er ineens weer een piek, vooral als we elkaar weer eens gezien hebben en/of gezoend hebben en je weer bewust wordt van hoe goed dat voelt en hoeveel je om elkaar geeft. We hebben allebei ook een nummer 1 en kids en daar willen we ook bij blijven. Maar in zo'n piek draaien we weer paar maanden om elkaar heen en delen we onze gevoelens en als het kan soms nog meer.
Vrouwtje herken ook heel veel in wat jij zegt. Vooral het wachten op een sms. Ik word soms helemaal gek van mezelf. Zo had ik deze week maandag voor het laatst wat gehoord en daarna niets meer tot vandaag, terwijl we al die dagen ervoor wel iets van 10 sms per dag stuurde. Ik ga me dan vervolgens allemaal dingen in m'n hoofd halen, heeft hij er geen zin meer in, wil hij rustig aan doen etc. Nu blijkt dat hij het gewoon heel druk heeft gehad.. Al heb ik zelf zoiets van, dan had je toch wel even een keer een teken van leven kunnen geven.. maar goed, ik baal er vooral van, dat ik mezelf zo afhankelijk opstel van contact met hem, lijk af en toe wel een verliefde puber. Weet wel dat ik dat niet moet doen, maar soms makkelijker gezegd dan gedaan. Wel fijn om dan hier alle ervaringen en ook tips te lezen. Heb veel steun aan dit topic, heerlijk om zoveel dingen te lezen die je zelf ook hebt en herkent. En zoals iemand anders ook zei, je wil ook niet elke keer weer die ene vriendin die er vanaf weet mee opzadelen, heb weleens het gevoel dat ze zoiets heeft,oh heb je haar weer met die verhalen. Het is ook al een paar jaar bezig en dan gaat het maanden weer goed en dan ineens gaat het weer even fout en meestal is het einde nooit prettig, je moet toch weer van elkaar afkicken en dat is altijd erg moeilijk en heel erg pijnlijk. Herken ook heel erg de behoefte hebben om een sms te sturen en dat je jezelf echt moet beheersen om het niet te doen.
Ik kreeg vandaag gelukkig weer een sms, met daarin wel uitleg waarom het afgelopen dagen zo stil was, maar heb deze gelegenheid gelijk wel aangegrepen om uit te leggen hoe dat voor mij voelt en dat ik daar best van in een emotionele achtbaan raak. Ja weet het, het is een man, maar wil toch altijd graag mijn gevoelens delen. En nu zit ik dus weer vol spanning op een reactie van hem te wachten.
Oh ja vrouwtje je vroeg ook nog hoever we dan gingen. Bij mij is het meestal zoenen en er is in verleden wel meer gebeurd, maar heb van tevoren wel duidelijk afgesproken dat ik niet all the way wil gaan. Maar ja, moet wel eerlijkheidshalve zeggen dat tussen die 2 wel een heel grijs gebied zit...
Gaat je afspraak trouwens nog door zaterdag vrouwtje of is dat nog niet bekend? Wel heel spannend hoor!
Besef dat ik mijn verhaal nog niet zo uitgebreid heb verteld, maar dan wordt het echt een heel lang verhaal.. dus misschien dat het daarom beetje warrig over komt, maar wilde toch even dit delen. Succes en sterkte allemaal weer
Vrouwtje herken ook heel veel in wat jij zegt. Vooral het wachten op een sms. Ik word soms helemaal gek van mezelf. Zo had ik deze week maandag voor het laatst wat gehoord en daarna niets meer tot vandaag, terwijl we al die dagen ervoor wel iets van 10 sms per dag stuurde. Ik ga me dan vervolgens allemaal dingen in m'n hoofd halen, heeft hij er geen zin meer in, wil hij rustig aan doen etc. Nu blijkt dat hij het gewoon heel druk heeft gehad.. Al heb ik zelf zoiets van, dan had je toch wel even een keer een teken van leven kunnen geven.. maar goed, ik baal er vooral van, dat ik mezelf zo afhankelijk opstel van contact met hem, lijk af en toe wel een verliefde puber. Weet wel dat ik dat niet moet doen, maar soms makkelijker gezegd dan gedaan. Wel fijn om dan hier alle ervaringen en ook tips te lezen. Heb veel steun aan dit topic, heerlijk om zoveel dingen te lezen die je zelf ook hebt en herkent. En zoals iemand anders ook zei, je wil ook niet elke keer weer die ene vriendin die er vanaf weet mee opzadelen, heb weleens het gevoel dat ze zoiets heeft,oh heb je haar weer met die verhalen. Het is ook al een paar jaar bezig en dan gaat het maanden weer goed en dan ineens gaat het weer even fout en meestal is het einde nooit prettig, je moet toch weer van elkaar afkicken en dat is altijd erg moeilijk en heel erg pijnlijk. Herken ook heel erg de behoefte hebben om een sms te sturen en dat je jezelf echt moet beheersen om het niet te doen.
Ik kreeg vandaag gelukkig weer een sms, met daarin wel uitleg waarom het afgelopen dagen zo stil was, maar heb deze gelegenheid gelijk wel aangegrepen om uit te leggen hoe dat voor mij voelt en dat ik daar best van in een emotionele achtbaan raak. Ja weet het, het is een man, maar wil toch altijd graag mijn gevoelens delen. En nu zit ik dus weer vol spanning op een reactie van hem te wachten.
Oh ja vrouwtje je vroeg ook nog hoever we dan gingen. Bij mij is het meestal zoenen en er is in verleden wel meer gebeurd, maar heb van tevoren wel duidelijk afgesproken dat ik niet all the way wil gaan. Maar ja, moet wel eerlijkheidshalve zeggen dat tussen die 2 wel een heel grijs gebied zit...
Gaat je afspraak trouwens nog door zaterdag vrouwtje of is dat nog niet bekend? Wel heel spannend hoor!
Besef dat ik mijn verhaal nog niet zo uitgebreid heb verteld, maar dan wordt het echt een heel lang verhaal.. dus misschien dat het daarom beetje warrig over komt, maar wilde toch even dit delen. Succes en sterkte allemaal weer
donderdag 15 januari 2009 om 13:56
Wat blijft dit topic mij toch intrigeren, wat een herkenbaarheid!
Vooral omdat we met z'n allen hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben.
De buitenwereld (ver)oordeelt en wij helpen elkaar met het schrijven en verwerken.
Ieder heeft z'n eigen soap.
Ik vraag mij wel eens af, zijn er ook mensen die hebben gebroken met hun nr 2 en na lange tijd elkaar heel af en toe nog eens ontmoeten?
Niet om weer helemaal in het oude terug te zakken maar bv. elkaar 1 a 2 x per jaar zien om te weten dat het elkaar goed gaat?
Ik vind het soms zo onmenselijk om iemand die nog leeft te moeten deleaten uit mijn leven, omdat het gewoon niet gebruikelijk is om naast een lieve man nog een dierbare vriend te hebben.
Ik weet, het was meer dan een dierbare vriend,het werd een liefde, maar ik heb inmiddels wel geleerd na alle drama's dat ik niet weer dezelfde fout wil maken.
Ik wil gewoon mijn vriend, mijn maatje weer terug.
We konden zo goed praten.
Mijn gezin is mij heel veel waard, maar het verlangen om mijn nr 2, na 3 jaar weer eens te zien is ook heel groot.
Natuurlijk zal ik van slag zijn, maar zou het me ook niet rust geven?
Is er iemand met ervaring??
Vooral omdat we met z'n allen hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben.
De buitenwereld (ver)oordeelt en wij helpen elkaar met het schrijven en verwerken.
Ieder heeft z'n eigen soap.
Ik vraag mij wel eens af, zijn er ook mensen die hebben gebroken met hun nr 2 en na lange tijd elkaar heel af en toe nog eens ontmoeten?
Niet om weer helemaal in het oude terug te zakken maar bv. elkaar 1 a 2 x per jaar zien om te weten dat het elkaar goed gaat?
Ik vind het soms zo onmenselijk om iemand die nog leeft te moeten deleaten uit mijn leven, omdat het gewoon niet gebruikelijk is om naast een lieve man nog een dierbare vriend te hebben.
Ik weet, het was meer dan een dierbare vriend,het werd een liefde, maar ik heb inmiddels wel geleerd na alle drama's dat ik niet weer dezelfde fout wil maken.
Ik wil gewoon mijn vriend, mijn maatje weer terug.
We konden zo goed praten.
Mijn gezin is mij heel veel waard, maar het verlangen om mijn nr 2, na 3 jaar weer eens te zien is ook heel groot.
Natuurlijk zal ik van slag zijn, maar zou het me ook niet rust geven?
Is er iemand met ervaring??
donderdag 15 januari 2009 om 14:24
Hallo Marla, denk dat ik het wel herken, was je nummer 2 al een vriend voordat het je nummer 2 werd? Ik had dat namelijk ook, wij zijn alleen nog steeds vrienden, maar laten elkaar soms wel meer met rust. Maar wel heel knap dat jij helemaal gebroken hebt. Dat heeft zeker heel veel pijn en verdriet gedaan? Knap dat je het zo lang volgehouden hebt. Denk als je weer contact zoekt het wel weer moeilijk wordt om te zorgen dat je niet weer te ver gaat (in die valkuil trap ik nl elke keer weer), maar snap heel goed dat je wil weten hoe het met hem gaat, vind al erg knap dat je het zo lang hebt volghouden. Heb je ook helemaal geen contact meer via hyves ofzo? Was het uitgekomen dat je helemaal geen contact meer met hem hebt gehad? Dat is mijn grootste angst...maar die gedachte stop ik altijd weer snel weg.
Vrouwtje succes met wachten op sms.. Ik heb eindelijk nu sms contact, maar ga het voorlopig maar even afkappen, wordt gek van mezelf en waren ook nog andere omstandigheden waardoor we het toch ook even rustiger aan moeten doen. Dus ga maar proberen even mijn gevoelens niet meer met hem te delen. Vind ik wel altijd heel erg moeilijk dus hoop dat van me af schrijven op dit forum me gaat helpen.
Met grijs gebied bedoel ik dat we wel meer hebben gedaan dan zoenen alleen, strelen enzo wat af en toe redelijk verhitte taferelen opleverde,alleen nooit helemaal all the way gegaan.
Vrouwtje succes met wachten op sms.. Ik heb eindelijk nu sms contact, maar ga het voorlopig maar even afkappen, wordt gek van mezelf en waren ook nog andere omstandigheden waardoor we het toch ook even rustiger aan moeten doen. Dus ga maar proberen even mijn gevoelens niet meer met hem te delen. Vind ik wel altijd heel erg moeilijk dus hoop dat van me af schrijven op dit forum me gaat helpen.
Met grijs gebied bedoel ik dat we wel meer hebben gedaan dan zoenen alleen, strelen enzo wat af en toe redelijk verhitte taferelen opleverde,alleen nooit helemaal all the way gegaan.
donderdag 15 januari 2009 om 14:51
Marla, ik moet er eigenlijk niet aan denken om mijn nr 2 nooit meer te zien. Misschien als de liefde op een gegeven moment minder wordt, maar dat gebeurt maar niet.
Zou het niet zo zijn dat als je je nr 2 weer ziet dat dan weer alle gevoelens oplaaien en je weer terug bij af bent? ik weet het niet hoor, heb hier ( nog ) geen ervaring mee.
Twijfelaar, ik vind het heel knap dat jullie je zo in kunnen houden!
Zou het niet zo zijn dat als je je nr 2 weer ziet dat dan weer alle gevoelens oplaaien en je weer terug bij af bent? ik weet het niet hoor, heb hier ( nog ) geen ervaring mee.
Twijfelaar, ik vind het heel knap dat jullie je zo in kunnen houden!
donderdag 15 januari 2009 om 15:04
Ja twijfelaar4ever, wij maakten deel uit van een vriendengroep.
Hadden vanaf begin al een bijzondere band met elkaar.
Jaren heeft onze liefde gesmeuld, en toen de wederzijdse gevoelens uitgesproken werden werd het een laaiend vuur.
Het kwam inderdaad uit, beiden hebben we altijd geroepen dat we bij onze nr 1's zouden blijven maar toen we voor blok werden gezet om te breken met elkaar, heb ik enorm getwijfeld.
Ik wilde allebei de mannen niet kwijt, ik kon niet kiezen.
Beiden hebben we jonge kinderen, we hadden ons leven op de rit maar door deze intense liefde waren we helemaal het spoor kwijt.
Uitendelijk heb ik voor mijn gezin gekozen, en met heel veel pijn en verdriet afscheid genomen van mijn nr 2.
Dit ging niet in eens.De omgeving kon wel vanalles vinden, maar we hebben het uiteindelijk op onze eigen manier gedaan.
Stukje bij beetje, het was heel zwaar.
Nee, we hebben geen contact meer, ik zag wel laatsts zijn vrouw en kinderen op hyves staan.
Oef, dat is raar.Helaas niets van hem, maar met google vind je soms nog wel eens wat.
Ik weet dat hij een andere baan heeft, een andere auto, een ander mobielnr.
Bij mij is alleen mijn auto veranderd, ik vond het zelfs moeilijk om die te veranderen, omdat dat mijn enige hoop was om elkaar te herkennen.
Ik heb veel geleerd de afgelopen jaren met en zonder hem.
Ik zou zo graag een keer weer even willen bijkletsen over hoe het ons is vergaan.
Ik weet, het is gevaarlijk, de verleidingen staan op de loer, maar zouden we allebei niet wijzer zijn geworden?
Weer zoveel pijn moeten doormaken, ik zou het niet meer kunnen.
Maar het leven zonder hem vind ik ook moeilijk.
Ik ben nooit meer helemaal mezelf geworden, er ontbreekt iemand, ook al gaat het thuis met man en kinderen weer goed, en mag ik mezelf gelukkig prijzen!
Soms is het zo ingewikkeld.
Hadden vanaf begin al een bijzondere band met elkaar.
Jaren heeft onze liefde gesmeuld, en toen de wederzijdse gevoelens uitgesproken werden werd het een laaiend vuur.
Het kwam inderdaad uit, beiden hebben we altijd geroepen dat we bij onze nr 1's zouden blijven maar toen we voor blok werden gezet om te breken met elkaar, heb ik enorm getwijfeld.
Ik wilde allebei de mannen niet kwijt, ik kon niet kiezen.
Beiden hebben we jonge kinderen, we hadden ons leven op de rit maar door deze intense liefde waren we helemaal het spoor kwijt.
Uitendelijk heb ik voor mijn gezin gekozen, en met heel veel pijn en verdriet afscheid genomen van mijn nr 2.
Dit ging niet in eens.De omgeving kon wel vanalles vinden, maar we hebben het uiteindelijk op onze eigen manier gedaan.
Stukje bij beetje, het was heel zwaar.
Nee, we hebben geen contact meer, ik zag wel laatsts zijn vrouw en kinderen op hyves staan.
Oef, dat is raar.Helaas niets van hem, maar met google vind je soms nog wel eens wat.
Ik weet dat hij een andere baan heeft, een andere auto, een ander mobielnr.
Bij mij is alleen mijn auto veranderd, ik vond het zelfs moeilijk om die te veranderen, omdat dat mijn enige hoop was om elkaar te herkennen.
Ik heb veel geleerd de afgelopen jaren met en zonder hem.
Ik zou zo graag een keer weer even willen bijkletsen over hoe het ons is vergaan.
Ik weet, het is gevaarlijk, de verleidingen staan op de loer, maar zouden we allebei niet wijzer zijn geworden?
Weer zoveel pijn moeten doormaken, ik zou het niet meer kunnen.
Maar het leven zonder hem vind ik ook moeilijk.
Ik ben nooit meer helemaal mezelf geworden, er ontbreekt iemand, ook al gaat het thuis met man en kinderen weer goed, en mag ik mezelf gelukkig prijzen!
Soms is het zo ingewikkeld.
donderdag 15 januari 2009 om 15:16
Jeetje Marla wat een heftig verhaal zeg!! Hoe lang is dat geleden dat dat gebeurd is? En zie je nu helemaal niemand meer van die vriendengroep? Dat lijkt me ook moeilijk dat je ook gelijk de rest van je vrienden kwijt bent. Heel pijnlijk allemaal. Erg hè van die heftige liefdes, die zo onmogelijk zijn. Heeft zeker ook lang weer geduurd voor het thuis weer goed ging? Vind wel echt superknap van je dat je het weer op de rails hebt en de pijn hebt doorstaan. Kan me voorstellen dat je dat niet nog een keer wilt meemaken, maar kan me ook goed voorstellen dat je wat van hem wilt horen, hebben jullie helemaal geen gezamenlijke vrienden meer? Denk je dat hij er wel voor openstaat om contact te hebben? Was het ook zijn keuze om bij zijn nr 1 te blijven of was hij liever met jou verder doorgegaan? Hoop vragen he, komt waarschijnlijk door de herkenbaarheid van je verhaal...Al besef ik mezelf nu nog meer hoe gelukkig ik me mag prijzen dat het bij mij (nog) niet is uitgekomen en besef ik me weer extra goed is hoe belangrijk het is om voorzichtig te doen om dit soort schrikverhalen te voorkomen.. dan beter toch maar weer neutraal contact dan helemaal geen contact. Al is het voor het afkickproces beter om even helemaal geen contact te hebben..
Nou sterkte ermee, voel met je mee.
Nou sterkte ermee, voel met je mee.
donderdag 15 januari 2009 om 16:18
wat kunnen we allemaal lekker ons ei kwijt he op dit forum!!!
Soms heb ik zulke heftige dagen, zoals vandaag...en dan kan ik toch mijn hart wat luchten.
Ik heb niet gemaild/sms`t naar nr2, morgen weer een dag!
Heb wel 6 keer ofzo een concept mail gemaakt, maar niet verstuurd! kon wel daardoor mijn gedachtes even de vrije loop laten.
Soms heb ik zulke heftige dagen, zoals vandaag...en dan kan ik toch mijn hart wat luchten.
Ik heb niet gemaild/sms`t naar nr2, morgen weer een dag!
Heb wel 6 keer ofzo een concept mail gemaakt, maar niet verstuurd! kon wel daardoor mijn gedachtes even de vrije loop laten.
donderdag 15 januari 2009 om 20:04
@Marla,
je vroeg of er mensen zijn die na de breuk met nr2 elkaar nog weer eens hebben ontmoet of hebben gesproken.
Je hebt gelijk, het is ook niet normaal niets meer te weten van iemand waar je zoveel mee hebt gedeeld.
Na heel lang heb ik idd nr2 weer gesproken en het voelt goed, heb mijn 'maatje' weer teruggevonden ook al zal het daarbij blijven!
Van slag zijn? zeker en vast, je moet weer schakelen, en jezelf voorhouden dat het dit is en meer niet.
Aan de ene kant heeft het me rust gegeven te weten dat we weer weten van elkaar hoe het gaat, aan de andere kant... het maakt ook weer veel los en dat moet je weer een plekje geven!
X teKa
je vroeg of er mensen zijn die na de breuk met nr2 elkaar nog weer eens hebben ontmoet of hebben gesproken.
Je hebt gelijk, het is ook niet normaal niets meer te weten van iemand waar je zoveel mee hebt gedeeld.
Na heel lang heb ik idd nr2 weer gesproken en het voelt goed, heb mijn 'maatje' weer teruggevonden ook al zal het daarbij blijven!
Van slag zijn? zeker en vast, je moet weer schakelen, en jezelf voorhouden dat het dit is en meer niet.
Aan de ene kant heeft het me rust gegeven te weten dat we weer weten van elkaar hoe het gaat, aan de andere kant... het maakt ook weer veel los en dat moet je weer een plekje geven!
X teKa
