Relaties
alle pijlers
Zelf kinderen verwekken vs pleegkinderen
dinsdag 27 januari 2009 om 16:13
Ik zet dit topic maar op de relatiepijler omdat ik denk dat het op de kinderen-pijler wellicht verkeerd valt...
Ik vraag mij nl het volgende af. Al jaren verbaas ik mij over de drang van mensen om hun eigen kinderen te maken. Ik heb zelf geen kinderwens en momenteel geen relatie. Maar ook toen ik die wel had, had ik geen kinderwens.
In Nederland zijn zo veel pleegkinderen die een fijn gezin zoeken. Om mij heen ook enkele stellen voor wie zwanger raken heel moeilijk/onmogelijk is. Jarenlang in de medische molen, verdrietig zijn en dat terwijl je ondertussen een een warm gezin kunt bieden. Dan denk ik: wat egoistisch!
Ben benieuwd of hier mensen zijn die er net zo over denken en daadwerkelijk voor de pleegzorg zijn gegaan. Ben ook benieuwd naar de redenen van anderen om voor een eigen kind te gaan. Als ik vriendinnen vraag waarom ze perse een eigen kind wilden, merk ik dat pleegzorg geen optie is. Wat is toch die drang naar eigen?
Ik vraag mij nl het volgende af. Al jaren verbaas ik mij over de drang van mensen om hun eigen kinderen te maken. Ik heb zelf geen kinderwens en momenteel geen relatie. Maar ook toen ik die wel had, had ik geen kinderwens.
In Nederland zijn zo veel pleegkinderen die een fijn gezin zoeken. Om mij heen ook enkele stellen voor wie zwanger raken heel moeilijk/onmogelijk is. Jarenlang in de medische molen, verdrietig zijn en dat terwijl je ondertussen een een warm gezin kunt bieden. Dan denk ik: wat egoistisch!
Ben benieuwd of hier mensen zijn die er net zo over denken en daadwerkelijk voor de pleegzorg zijn gegaan. Ben ook benieuwd naar de redenen van anderen om voor een eigen kind te gaan. Als ik vriendinnen vraag waarom ze perse een eigen kind wilden, merk ik dat pleegzorg geen optie is. Wat is toch die drang naar eigen?
woensdag 28 januari 2009 om 00:06
quote:nouschi schreef op 28 januari 2009 @ 00:02:
Goed te horen dat jullie nog wel contact hebben. Is er een kans dat ze/hij weer terug kan naar jullie als het weer beter gaat of is het te ingewikkeld daarvoor.Nee, dat ligt te complex. Ook is dit kind al een puber. Ex-pleegkind start binnenkort met kamertraining. Dus het kind zelf wil denk ik ook niet meer terug. Kamertraining en op jezelf wonen is op die leeftijd vast veel cooler! Maar ook dan zullen we regelmatig langskomen. Ex-pleegkind vindt het bijvoorbeeld geweldig dat ik nu zwanger ben en noemt de toekomstige baby een broertje/zusje. Contact zal er dus zeker blijven bestaan.
Goed te horen dat jullie nog wel contact hebben. Is er een kans dat ze/hij weer terug kan naar jullie als het weer beter gaat of is het te ingewikkeld daarvoor.Nee, dat ligt te complex. Ook is dit kind al een puber. Ex-pleegkind start binnenkort met kamertraining. Dus het kind zelf wil denk ik ook niet meer terug. Kamertraining en op jezelf wonen is op die leeftijd vast veel cooler! Maar ook dan zullen we regelmatig langskomen. Ex-pleegkind vindt het bijvoorbeeld geweldig dat ik nu zwanger ben en noemt de toekomstige baby een broertje/zusje. Contact zal er dus zeker blijven bestaan.
woensdag 28 januari 2009 om 00:08
woensdag 28 januari 2009 om 00:10
quote:blogbabe schreef op 28 januari 2009 @ 00:08:
[...]
Dat zijn ze ook. Maar is ieder mens niet gewoon een wonder? Mij zal je nooit horen zeggen dat een pleegkind geen wonder is, hoor!Mij ook niet!
[...]
Dat zijn ze ook. Maar is ieder mens niet gewoon een wonder? Mij zal je nooit horen zeggen dat een pleegkind geen wonder is, hoor!Mij ook niet!
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
woensdag 28 januari 2009 om 00:11
woensdag 28 januari 2009 om 00:17
Blogbabe en nouschi, ik bedoel dus dat pleegkinderen waarschijnlijk zeer gewenst zijn door hun biologische ouders en toch moesten worden afgestaan, omdat de opvoeding niet goed verliep. (tenminste dat hoop ik dan maar, want wat is nou precies een "goede opvoeding")
Eer sterven in ons land ongeveer 50 kinderen per jaar door mishandeling en een nog groter aantal is daar het slachtoffer van.
En... voor het grootste deel allemaal begonnen als gewenste "wondertjes".
Eer sterven in ons land ongeveer 50 kinderen per jaar door mishandeling en een nog groter aantal is daar het slachtoffer van.
En... voor het grootste deel allemaal begonnen als gewenste "wondertjes".
woensdag 28 januari 2009 om 00:46
quote:nouschi schreef op 27 januari 2009 @ 23:45:
@poezewoes en Lika
In mijn geval gaat het om een kindje wat met 6 weken bij mij is gekomen en dus veilig gehecht is aan mij (als het goed is) .Vooral de eerste 2 jaar zijn cruciaal in de hechting van een kind en omdat dat aan mij is,de hechting, is het in het belang van het kind beter dat het bij mij blijft ,dat is wat er de laatste tijd veranderd is qua opvatting. Hiervoor zou het kind naar de bio-ouders zijn teruggegaan als het daar goed zou zijn.
Als het goed zou gaan met de bio-ouders zou het in mijn geval zo kunnen gaan dat ze daar af en toe een weekend en misschien een vakantie etc. heen zou gaan, een soort van omgangsregeling zeg maar.
Nou is dat niet het geval maar het zou kunnen.
Het is niet het zo dat het kindje veilig naar de ouders kan? Dan heb je gelijk en blijft het ws bij jou.
Maar als het goed zou gaan met de ouders, dan gaat het kind toch echt terug naar zijn eigen ouders. En dan volgt er een proces van langzame overgang en hechting met de eigen ouders.
Pleegkinderen heb je, tot de eigen ouders de zorg weer aan kunnen. Het zijn en blijven kinderen van hen, niet van jou.
@poezewoes en Lika
In mijn geval gaat het om een kindje wat met 6 weken bij mij is gekomen en dus veilig gehecht is aan mij (als het goed is) .Vooral de eerste 2 jaar zijn cruciaal in de hechting van een kind en omdat dat aan mij is,de hechting, is het in het belang van het kind beter dat het bij mij blijft ,dat is wat er de laatste tijd veranderd is qua opvatting. Hiervoor zou het kind naar de bio-ouders zijn teruggegaan als het daar goed zou zijn.
Als het goed zou gaan met de bio-ouders zou het in mijn geval zo kunnen gaan dat ze daar af en toe een weekend en misschien een vakantie etc. heen zou gaan, een soort van omgangsregeling zeg maar.
Nou is dat niet het geval maar het zou kunnen.
Het is niet het zo dat het kindje veilig naar de ouders kan? Dan heb je gelijk en blijft het ws bij jou.
Maar als het goed zou gaan met de ouders, dan gaat het kind toch echt terug naar zijn eigen ouders. En dan volgt er een proces van langzame overgang en hechting met de eigen ouders.
Pleegkinderen heb je, tot de eigen ouders de zorg weer aan kunnen. Het zijn en blijven kinderen van hen, niet van jou.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 28 januari 2009 om 10:55
quote:klaasje73 schreef op 28 januari 2009 @ 00:17:
Blogbabe en nouschi, ik bedoel dus dat pleegkinderen waarschijnlijk zeer gewenst zijn door hun biologische ouders en toch moesten worden afgestaan, omdat de opvoeding niet goed verliep. (tenminste dat hoop ik dan maar, want wat is nou precies een "goede opvoeding")
Eer sterven in ons land ongeveer 50 kinderen per jaar door mishandeling en een nog groter aantal is daar het slachtoffer van.
En... voor het grootste deel allemaal begonnen als gewenste "wondertjes".Ik denk dat je een te rooskleurig beeld hebt van pleegkinderen en hun ontstaansgeschiedenis. Het merendeel van deze kinderen komen uit sociaal zwakkere milieus, waar het "krijgen" van kinderen vaak een gevolg is van, inderdaad sex. Ze geven toe aan hun (biologisch gestuurde) driften en hebben niet direct het besef om stil te staan bij de gevolgen. Nu zijn er inderdaad uitzonderingen van kinderen die inderdaad enorm gewenst zijn maar door omstandigheden niet bij hun ouders kunnen blijven, maar het merendeel (en ik weet dit ivm het werkveld waarin ik zit) van die kinderen zijn helaas echt niet zonder meer gewenst.
Blogbabe en nouschi, ik bedoel dus dat pleegkinderen waarschijnlijk zeer gewenst zijn door hun biologische ouders en toch moesten worden afgestaan, omdat de opvoeding niet goed verliep. (tenminste dat hoop ik dan maar, want wat is nou precies een "goede opvoeding")
Eer sterven in ons land ongeveer 50 kinderen per jaar door mishandeling en een nog groter aantal is daar het slachtoffer van.
En... voor het grootste deel allemaal begonnen als gewenste "wondertjes".Ik denk dat je een te rooskleurig beeld hebt van pleegkinderen en hun ontstaansgeschiedenis. Het merendeel van deze kinderen komen uit sociaal zwakkere milieus, waar het "krijgen" van kinderen vaak een gevolg is van, inderdaad sex. Ze geven toe aan hun (biologisch gestuurde) driften en hebben niet direct het besef om stil te staan bij de gevolgen. Nu zijn er inderdaad uitzonderingen van kinderen die inderdaad enorm gewenst zijn maar door omstandigheden niet bij hun ouders kunnen blijven, maar het merendeel (en ik weet dit ivm het werkveld waarin ik zit) van die kinderen zijn helaas echt niet zonder meer gewenst.
woensdag 28 januari 2009 om 13:44
Daar sluit ik mij bij aan. Ik denk dat veel van deze ouders niet erg lang stil zijn blijven staan bij gewenstheid, maar eerder toegaven aan hun oerdrift. Het lijkt ze wel schattig, zo'n baby, hebben vaak zelf een problematische achtergrond gehad en nemen zich voor dat ze het zelf beter gaan doen dan hun ouders. Vanwege allerlei niet-verwerkte shit blijkt het opvoeden toch wel erg zwaar en zo zit je in een vicueuze cirkel.
Even voor de volledigheid; ik ben inmiddels 34 en ben officieel al lang geen pleegkind meer. Toch zal ik voor altijd dat etiket bij me dragen, zeker ook omdat ik mijn pleegouders als mijn eigen ouders beschouw. En zij mij als hun kind.
Ik hoop ook dat dit topic aanzet tot nadenken over het in huis nemen van een pleegkind. Wat mij enorm nekte, was het unheimische gevoel wat ik altijd had. Ik hoorde nergens echt thuis, het was niet makkelijk om een pleeggezin voor me te vinden, waardoor dat gevoel versterkt werd. Terwijl kinderen altijd het gevoel moeten hebben dat ze gewenst zijn. Door dat heen en weer gejojo ontbreekt het gevoel aan onveiligheid, en dat is van cruciaal belang. Want vaak is de aanleiding tot uithuisplaatsing een onveilige thuissituatie.
Het maakt mi niet eens veel uit of je een groot huis hebt of een mooie grote kamer kunt aanbieden, het gaat erom dat een kind zich welkom en veilig kan voelen. Dat zit hem niet in materialistische zaken maar in gevoel.
Ook mijn pleegouders zijn heel rustig en zeer weldenkende mensen. Die zich altijd hebben ingezet voor de zwakkeren en die zelf hun leven prima op orde hebben. Geen stress, geen problemen en vooral veel geduld, ervaring en een groot hart zijn randvoorwaarden. Je krijgt een toelage maar daar red je het niet mee, dus financieel moet het ook lukken.
Iedereen bedankt voor de steun, ik besef dat dit altijd een gevoelig punt voor me zal blijven. Zo hebben we allemaal wat.
Even voor de volledigheid; ik ben inmiddels 34 en ben officieel al lang geen pleegkind meer. Toch zal ik voor altijd dat etiket bij me dragen, zeker ook omdat ik mijn pleegouders als mijn eigen ouders beschouw. En zij mij als hun kind.
Ik hoop ook dat dit topic aanzet tot nadenken over het in huis nemen van een pleegkind. Wat mij enorm nekte, was het unheimische gevoel wat ik altijd had. Ik hoorde nergens echt thuis, het was niet makkelijk om een pleeggezin voor me te vinden, waardoor dat gevoel versterkt werd. Terwijl kinderen altijd het gevoel moeten hebben dat ze gewenst zijn. Door dat heen en weer gejojo ontbreekt het gevoel aan onveiligheid, en dat is van cruciaal belang. Want vaak is de aanleiding tot uithuisplaatsing een onveilige thuissituatie.
Het maakt mi niet eens veel uit of je een groot huis hebt of een mooie grote kamer kunt aanbieden, het gaat erom dat een kind zich welkom en veilig kan voelen. Dat zit hem niet in materialistische zaken maar in gevoel.
Ook mijn pleegouders zijn heel rustig en zeer weldenkende mensen. Die zich altijd hebben ingezet voor de zwakkeren en die zelf hun leven prima op orde hebben. Geen stress, geen problemen en vooral veel geduld, ervaring en een groot hart zijn randvoorwaarden. Je krijgt een toelage maar daar red je het niet mee, dus financieel moet het ook lukken.
Iedereen bedankt voor de steun, ik besef dat dit altijd een gevoelig punt voor me zal blijven. Zo hebben we allemaal wat.
woensdag 28 januari 2009 om 18:54
klaasje, in mijn ogen (oren) klink je erg zuur.
dat een zwangerschap geen wonder mag heten bijvoorbeeld. ja, tuurlijk gebeurt het heel erg vaak, maar het ervaren ervan voelt toch echt als een wonder (en niet alleen voor de moeder).
dat kinderen voorkomen uit sex is logisch, maar waarom hebben we sex? niet puur uit lol hoor. de eerste oorzaak is de hormoonkwestie die ontstaat door voortplantingsdrang. (pubers bijv, die toch elke keer de titel van hormoonbom krijgen...)
het werd al eens eerder gezegd, je ziet het precies verkeerdom.
we zijn zeker meer als hormoondragers, maar daarin ligt wel onze drijfveer.
bijvoorbeeld alleen al het vreemdgaan. voor mannen is de eerste (onbewuste) drijfveer, zoveel mogelijk kansen om hun genen achter te laten.
voor vrouwen, de beste genen vangen. en die zoeken ze meestal in de stoere man, die dan weer niet de 'verzorgende' man zou zijn.
let wel.. ik ben absoluut niet voor vreemdgaan vooral omdat we meer zijn dan puur die hormoonkwestie.
maar dit gaat al helemaal niet meer over het onderwerp! sorry!
dat een zwangerschap geen wonder mag heten bijvoorbeeld. ja, tuurlijk gebeurt het heel erg vaak, maar het ervaren ervan voelt toch echt als een wonder (en niet alleen voor de moeder).
dat kinderen voorkomen uit sex is logisch, maar waarom hebben we sex? niet puur uit lol hoor. de eerste oorzaak is de hormoonkwestie die ontstaat door voortplantingsdrang. (pubers bijv, die toch elke keer de titel van hormoonbom krijgen...)
het werd al eens eerder gezegd, je ziet het precies verkeerdom.
we zijn zeker meer als hormoondragers, maar daarin ligt wel onze drijfveer.
bijvoorbeeld alleen al het vreemdgaan. voor mannen is de eerste (onbewuste) drijfveer, zoveel mogelijk kansen om hun genen achter te laten.
voor vrouwen, de beste genen vangen. en die zoeken ze meestal in de stoere man, die dan weer niet de 'verzorgende' man zou zijn.
let wel.. ik ben absoluut niet voor vreemdgaan vooral omdat we meer zijn dan puur die hormoonkwestie.
maar dit gaat al helemaal niet meer over het onderwerp! sorry!
woensdag 28 januari 2009 om 19:13
woensdag 28 januari 2009 om 19:36
Julus: Mooi dat je zo kwetsbaar je verhaal verteld, alle respect en zeer zeker een goed verhaal om eens tot je door te laten dringen wanneer je pleegzorg overweegt. (Jouw verhaal zou het beter doen dan dat vrolijke meisje met haar wat was het ballon, omdat het echt is en uit je hart komt).
Ben benieuwd of TO nog meeleest?
Ben benieuwd of TO nog meeleest?
woensdag 28 januari 2009 om 23:47
quote:Julus schreef op 28 januari 2009 @ 13:44:
Daar sluit ik mij bij aan. Ik denk dat veel van deze ouders niet erg lang stil zijn blijven staan bij gewenstheid, maar eerder toegaven aan hun oerdrift. Het lijkt ze wel schattig, zo'n baby, hebben vaak zelf een problematische achtergrond gehad en nemen zich voor dat ze het zelf beter gaan doen dan hun ouders. Vanwege allerlei niet-verwerkte shit blijkt het opvoeden toch wel erg zwaar en zo zit je in een vicueuze cirkel.
Even voor de volledigheid; ik ben inmiddels 34 en ben officieel al lang geen pleegkind meer. Toch zal ik voor altijd dat etiket bij me dragen, zeker ook omdat ik mijn pleegouders als mijn eigen ouders beschouw. En zij mij als hun kind.
Ik hoop ook dat dit topic aanzet tot nadenken over het in huis nemen van een pleegkind. Wat mij enorm nekte, was het unheimische gevoel wat ik altijd had. Ik hoorde nergens echt thuis, het was niet makkelijk om een pleeggezin voor me te vinden, waardoor dat gevoel versterkt werd. Terwijl kinderen altijd het gevoel moeten hebben dat ze gewenst zijn. Door dat heen en weer gejojo ontbreekt het gevoel aan onveiligheid, en dat is van cruciaal belang. Want vaak is de aanleiding tot uithuisplaatsing een onveilige thuissituatie.
Het maakt mi niet eens veel uit of je een groot huis hebt of een mooie grote kamer kunt aanbieden, het gaat erom dat een kind zich welkom en veilig kan voelen. Dat zit hem niet in materialistische zaken maar in gevoel.
Ook mijn pleegouders zijn heel rustig en zeer weldenkende mensen. Die zich altijd hebben ingezet voor de zwakkeren en die zelf hun leven prima op orde hebben. Geen stress, geen problemen en vooral veel geduld, ervaring en een groot hart zijn randvoorwaarden. Je krijgt een toelage maar daar red je het niet mee, dus financieel moet het ook lukken.
Iedereen bedankt voor de steun, ik besef dat dit altijd een gevoelig punt voor me zal blijven. Zo hebben we allemaal wat.
Precies wat je zegt Jules, het maakt niet uit of je een grote kamer kan bieden als je maar welkom bent en veilig bent, het allerbelangrijkste!!
Je hebt het heel mooi verwoord allemaal.
Daar sluit ik mij bij aan. Ik denk dat veel van deze ouders niet erg lang stil zijn blijven staan bij gewenstheid, maar eerder toegaven aan hun oerdrift. Het lijkt ze wel schattig, zo'n baby, hebben vaak zelf een problematische achtergrond gehad en nemen zich voor dat ze het zelf beter gaan doen dan hun ouders. Vanwege allerlei niet-verwerkte shit blijkt het opvoeden toch wel erg zwaar en zo zit je in een vicueuze cirkel.
Even voor de volledigheid; ik ben inmiddels 34 en ben officieel al lang geen pleegkind meer. Toch zal ik voor altijd dat etiket bij me dragen, zeker ook omdat ik mijn pleegouders als mijn eigen ouders beschouw. En zij mij als hun kind.
Ik hoop ook dat dit topic aanzet tot nadenken over het in huis nemen van een pleegkind. Wat mij enorm nekte, was het unheimische gevoel wat ik altijd had. Ik hoorde nergens echt thuis, het was niet makkelijk om een pleeggezin voor me te vinden, waardoor dat gevoel versterkt werd. Terwijl kinderen altijd het gevoel moeten hebben dat ze gewenst zijn. Door dat heen en weer gejojo ontbreekt het gevoel aan onveiligheid, en dat is van cruciaal belang. Want vaak is de aanleiding tot uithuisplaatsing een onveilige thuissituatie.
Het maakt mi niet eens veel uit of je een groot huis hebt of een mooie grote kamer kunt aanbieden, het gaat erom dat een kind zich welkom en veilig kan voelen. Dat zit hem niet in materialistische zaken maar in gevoel.
Ook mijn pleegouders zijn heel rustig en zeer weldenkende mensen. Die zich altijd hebben ingezet voor de zwakkeren en die zelf hun leven prima op orde hebben. Geen stress, geen problemen en vooral veel geduld, ervaring en een groot hart zijn randvoorwaarden. Je krijgt een toelage maar daar red je het niet mee, dus financieel moet het ook lukken.
Iedereen bedankt voor de steun, ik besef dat dit altijd een gevoelig punt voor me zal blijven. Zo hebben we allemaal wat.
Precies wat je zegt Jules, het maakt niet uit of je een grote kamer kan bieden als je maar welkom bent en veilig bent, het allerbelangrijkste!!
Je hebt het heel mooi verwoord allemaal.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 29 januari 2009 om 03:00
Interessante dicussie. Nouschi, ben jij alleenstaand pleegmoeder? Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ze de voorkeur gaven aan al bestaande gezinnen om pleegkinderen in op te nemen. Is dat niet zo?
Net toevallig een uitzending gezien van "Schepper & Co" van afgelopen maandag over pleegouders. Nog te zien via uitzending gemist. Gesprek met een pleegmoeder en iemand van een vereniging voor pleegouders over het gebrek aan juridische status van pleegouders, en de (te?) beperkte financiële vergoeding. Benieuwd wat jullie - zeker de pleegouders onder jullie - daarvan vinden.
Net toevallig een uitzending gezien van "Schepper & Co" van afgelopen maandag over pleegouders. Nog te zien via uitzending gemist. Gesprek met een pleegmoeder en iemand van een vereniging voor pleegouders over het gebrek aan juridische status van pleegouders, en de (te?) beperkte financiële vergoeding. Benieuwd wat jullie - zeker de pleegouders onder jullie - daarvan vinden.
donderdag 29 januari 2009 om 11:18
quote:Bodile schreef op 29 januari 2009 @ 03:00:
Net toevallig een uitzending gezien van "Schepper & Co" van afgelopen maandag over pleegouders. Nog te zien via uitzending gemist. Gesprek met een pleegmoeder en iemand van een vereniging voor pleegouders over het gebrek aan juridische status van pleegouders, en de (te?) beperkte financiële vergoeding. Benieuwd wat jullie - zeker de pleegouders onder jullie - daarvan vinden.
Ik vind dat er nog veel verbeterd kan worden aan de juridische status van pleegouders. Zoals het nu is, mag je voor een kind zorgen, maar mag je eigenlijk niets beslissen. Als ik met mijn pleegkind naar het ziekenhuis zou gaan om haar te laten behandelen voor iets, dan moet ik daar eigenlijk eerst toestemming voor vragen aan ouders/voogd (degene dus die het ouderlijk gezag heeft). Dit kan natuurlijk helemaal niet als het gaat om iets waar direct hulp voor nodig is. Je gaat een kind met bijv. een gebroken arm niet laten liggen wachten op toestemming. Maar als ik er wel iets aan laat doen, doe ik dus iets wat volgens de wet niet mag. Ook andere dingen (schoolkeuze, therapieen, enz.) mogen niet door pleegouders beslist worden. Dit is frustererend, want wie kent een kind nu beter; een voogd die het kind misschien eens per jaar ziet of de pleegouders die dagelijks met dit kind omgaan.
Financieel kan in ons geval pleegzorg niet uit. Dit komt natuurlijk ook door de manier waarop wij leven. Ik denk dat, als je zuinig bent, de pleegzorgvergoeding net hoog genoeg is. Maar dan moet je geen pleegkind hebben die door gedragsproblemen nogal eens het één en ander kapot maakt. Ik heb zelf gekozen om geen nieuwe baan aan te nemen en ben op het moment dat wij kozen voor pleegzorg dus gestopt met werken. Wij hebben hierdoor een salaris minder, maar hier hebben wij zelf voor gekozen en ik verwacht niet van de overheid dat zij dit eens lekker voor ons aanvullen. Gelukkig kunnen wij van het salaris van mijn man goed rondkomen. Maar ik kan me indenken dat het soms voor gezinnen moeilijk is. Ook omdat er vaak veel voorgeschoten moet worden en je lang moet wachten voor je het geld terugkrijgt. Denk hierbij aan kinderen die met helemaal niets binnenkomen en waar direct al snel een paar honderd euro uitgegeven moet worden aan kleding/schoenen enz. Van mij hoeft de pleegvergoeding niet omhoog, maar er zou wat minder moeilijk gedaan moeten worden over extra vergoedingen die echt nodig zijn en daar zou je als pleegouders ook niet steeds achteraan moeten hoeven gaan. Het voelt na een keer of 10 vragen wel eens als bedelen en dat is niet fijn. Ondertussen hebben wij al maanden een pleegkind in huis en zijn de financieen van ons vorige pleegkind nog altijd niet afgehandeld. Dit moet beter, Het is toch van de gekke dat je als pleegouders een hele administratie bij moet houden van betalingen die je voor dit of dat pleegkind nog terug moet krijgen?
Voor mij moet pleegzorg een roeping zijn en hoef je er geen geld aan over te houden. Aan de andere kant is een plaatsing in een instelling heeeeeel veel keren duurder. Er kan in ieder geval gezorgd worden dat het goed geregeld is.
Net toevallig een uitzending gezien van "Schepper & Co" van afgelopen maandag over pleegouders. Nog te zien via uitzending gemist. Gesprek met een pleegmoeder en iemand van een vereniging voor pleegouders over het gebrek aan juridische status van pleegouders, en de (te?) beperkte financiële vergoeding. Benieuwd wat jullie - zeker de pleegouders onder jullie - daarvan vinden.
Ik vind dat er nog veel verbeterd kan worden aan de juridische status van pleegouders. Zoals het nu is, mag je voor een kind zorgen, maar mag je eigenlijk niets beslissen. Als ik met mijn pleegkind naar het ziekenhuis zou gaan om haar te laten behandelen voor iets, dan moet ik daar eigenlijk eerst toestemming voor vragen aan ouders/voogd (degene dus die het ouderlijk gezag heeft). Dit kan natuurlijk helemaal niet als het gaat om iets waar direct hulp voor nodig is. Je gaat een kind met bijv. een gebroken arm niet laten liggen wachten op toestemming. Maar als ik er wel iets aan laat doen, doe ik dus iets wat volgens de wet niet mag. Ook andere dingen (schoolkeuze, therapieen, enz.) mogen niet door pleegouders beslist worden. Dit is frustererend, want wie kent een kind nu beter; een voogd die het kind misschien eens per jaar ziet of de pleegouders die dagelijks met dit kind omgaan.
Financieel kan in ons geval pleegzorg niet uit. Dit komt natuurlijk ook door de manier waarop wij leven. Ik denk dat, als je zuinig bent, de pleegzorgvergoeding net hoog genoeg is. Maar dan moet je geen pleegkind hebben die door gedragsproblemen nogal eens het één en ander kapot maakt. Ik heb zelf gekozen om geen nieuwe baan aan te nemen en ben op het moment dat wij kozen voor pleegzorg dus gestopt met werken. Wij hebben hierdoor een salaris minder, maar hier hebben wij zelf voor gekozen en ik verwacht niet van de overheid dat zij dit eens lekker voor ons aanvullen. Gelukkig kunnen wij van het salaris van mijn man goed rondkomen. Maar ik kan me indenken dat het soms voor gezinnen moeilijk is. Ook omdat er vaak veel voorgeschoten moet worden en je lang moet wachten voor je het geld terugkrijgt. Denk hierbij aan kinderen die met helemaal niets binnenkomen en waar direct al snel een paar honderd euro uitgegeven moet worden aan kleding/schoenen enz. Van mij hoeft de pleegvergoeding niet omhoog, maar er zou wat minder moeilijk gedaan moeten worden over extra vergoedingen die echt nodig zijn en daar zou je als pleegouders ook niet steeds achteraan moeten hoeven gaan. Het voelt na een keer of 10 vragen wel eens als bedelen en dat is niet fijn. Ondertussen hebben wij al maanden een pleegkind in huis en zijn de financieen van ons vorige pleegkind nog altijd niet afgehandeld. Dit moet beter, Het is toch van de gekke dat je als pleegouders een hele administratie bij moet houden van betalingen die je voor dit of dat pleegkind nog terug moet krijgen?
Voor mij moet pleegzorg een roeping zijn en hoef je er geen geld aan over te houden. Aan de andere kant is een plaatsing in een instelling heeeeeel veel keren duurder. Er kan in ieder geval gezorgd worden dat het goed geregeld is.
Ik geloof niet in bijgeloof, want dat brengt ongeluk.
donderdag 29 januari 2009 om 11:53
donderdag 29 januari 2009 om 12:08
quote:Bodile schreef op 29 januari 2009 @ 03:00:
Interessante dicussie. Nouschi, ben jij alleenstaand pleegmoeder? Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ze de voorkeur gaven aan al bestaande gezinnen om pleegkinderen in op te nemen. Is dat niet zo?
Ook alleenstaanden mogen pleegouder worden (een verschil met adoptie). Misschien geven ze wel de voorkeur aan stellen, maar je mag ook in je eentje een pleegkind opvangen. Ik denk omdat er zo'n groot te kort is aan pleegouders. Adoptie mag na je 41e geloof ik niet meer, pleegzorg nog wel. Ook homosexuele stellen mogen een pleegkind opvangen. Bij pleegzorg wordt er dus echt gekeken naar of je het aan kan en minder naar leeftijd/partner e.d.
Interessante dicussie. Nouschi, ben jij alleenstaand pleegmoeder? Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ze de voorkeur gaven aan al bestaande gezinnen om pleegkinderen in op te nemen. Is dat niet zo?
Ook alleenstaanden mogen pleegouder worden (een verschil met adoptie). Misschien geven ze wel de voorkeur aan stellen, maar je mag ook in je eentje een pleegkind opvangen. Ik denk omdat er zo'n groot te kort is aan pleegouders. Adoptie mag na je 41e geloof ik niet meer, pleegzorg nog wel. Ook homosexuele stellen mogen een pleegkind opvangen. Bij pleegzorg wordt er dus echt gekeken naar of je het aan kan en minder naar leeftijd/partner e.d.
donderdag 29 januari 2009 om 12:13
quote:Bodile schreef op 29 januari 2009 @ 03:00:
Gesprek met een pleegmoeder en iemand van een vereniging voor pleegouders over het gebrek aan juridische status van pleegouders, en de (te?) beperkte financiële vergoeding. Benieuwd wat jullie - zeker de pleegouders onder jullie - daarvan vinden.Een gebrek aan juridische status is inderdaad heel vervelend, vonden wij ook! Maar een te beperkte financiële vergoeding vind ik onzin! Je krijgt namelijk meer geld dan de kinderbijslag. En ik heb mijn pleegkind altijd als een eigen kind / gewoon kind gezien. Ik vond het dan ook bijzonder dat wij juist meer geld kregen dan een ander met biologische kinderen (dat had ik van tevoren niet verwacht). Natuurlijk hebben wij wel veel geld bijgelegd. Wij gingen op vliegvakantie met ons pleegkind, het kind mocht lid worden van een sportclub, droeg mooie kleren, had een eigen kamertje met leuke meubels e.d. Kijk, dat kan niet allemaal van de vergoeding. Wij vonden dat geen probleem (en konden het gelukkig ook betalen!). Wij hadden ook zoiets van: we vinden het gewoon heel leuk om ons pleegkind mee op vakantie te nemen. Dus we hebben er zelf ook plezier van. Dat was ons wel wat geld waard! Maar nogmaals: het is natuurlijk wel makkelijk praten als je het ook echt kan betalen.
Gesprek met een pleegmoeder en iemand van een vereniging voor pleegouders over het gebrek aan juridische status van pleegouders, en de (te?) beperkte financiële vergoeding. Benieuwd wat jullie - zeker de pleegouders onder jullie - daarvan vinden.Een gebrek aan juridische status is inderdaad heel vervelend, vonden wij ook! Maar een te beperkte financiële vergoeding vind ik onzin! Je krijgt namelijk meer geld dan de kinderbijslag. En ik heb mijn pleegkind altijd als een eigen kind / gewoon kind gezien. Ik vond het dan ook bijzonder dat wij juist meer geld kregen dan een ander met biologische kinderen (dat had ik van tevoren niet verwacht). Natuurlijk hebben wij wel veel geld bijgelegd. Wij gingen op vliegvakantie met ons pleegkind, het kind mocht lid worden van een sportclub, droeg mooie kleren, had een eigen kamertje met leuke meubels e.d. Kijk, dat kan niet allemaal van de vergoeding. Wij vonden dat geen probleem (en konden het gelukkig ook betalen!). Wij hadden ook zoiets van: we vinden het gewoon heel leuk om ons pleegkind mee op vakantie te nemen. Dus we hebben er zelf ook plezier van. Dat was ons wel wat geld waard! Maar nogmaals: het is natuurlijk wel makkelijk praten als je het ook echt kan betalen.
donderdag 29 januari 2009 om 12:23
Julus en MissMMM:
"sociaal zwakke milieus", "toegeven aan oerdrift", "ze geven toe aan hun (biologisch gestuurde) driften en hebben niet direct het besef om stil te staan bij de gevolgen".
Meisjes met een laag IQ hebben wel degelijk in de gaten dat ze door neuken kinderen kunnen krijgen en ze willen juist graag bewust een baby.
En ze denken het beter te zullen gaan doen dan hun opvoeders en een negatieve ervaring om kunnen zetten in een positieve. Dat de werkelijkheid iets anders in elkaar zit, is een tweede.
Kindermishandeling komt in alle gelederen van de samenleving voor, alleen is het vaak minder opvallend bij de goed verdienende en maatschappelijk goed aangepaste ouders.
Ook dokters kunnen incest plegen met hun dochters, hun zonen terroriseren etc. etc.
"sociaal zwakke milieus", "toegeven aan oerdrift", "ze geven toe aan hun (biologisch gestuurde) driften en hebben niet direct het besef om stil te staan bij de gevolgen".
Meisjes met een laag IQ hebben wel degelijk in de gaten dat ze door neuken kinderen kunnen krijgen en ze willen juist graag bewust een baby.
En ze denken het beter te zullen gaan doen dan hun opvoeders en een negatieve ervaring om kunnen zetten in een positieve. Dat de werkelijkheid iets anders in elkaar zit, is een tweede.
Kindermishandeling komt in alle gelederen van de samenleving voor, alleen is het vaak minder opvallend bij de goed verdienende en maatschappelijk goed aangepaste ouders.
Ook dokters kunnen incest plegen met hun dochters, hun zonen terroriseren etc. etc.
donderdag 29 januari 2009 om 12:38
Mijn man en ik willen graag pleegkinderen in huis opnemen en hebben daar net de 7-stap cursus voor gevolgd. Wij hebben geen eigen kinderen, die kunnen we waarschijnlijk niet krijgen, en hebben genoeg ruimte en liefde in ons huis en ons leven om een pleegkind een veilig thuis te bieden.
Wij kijken er enorm naar uit om een kindje in ons gezin te verwelkomen.
Wij kijken er enorm naar uit om een kindje in ons gezin te verwelkomen.
donderdag 29 januari 2009 om 17:22
@WZK: Ik heb nog wel wat handige sites voor je. Toen ik pas pleegmoeder was had ik veel aan de besloten hyves: www.pleegouders.hyves.nl Niet-leden kunnen daar niet meelezen! Dus je hebt er wat meer privacy dan op een open forum. Dit omdat pleegkinderen natuurlijk een heel verleden met zich meenemen (maar zelfs dan noemde ik het kind X ipv de echte naam te noemen, hoor!). Ook heb ik toen veel gepost op www.denvp.nl Een site van de Nederlandse Vereniging voor Pleeggezinnen. Dat forum is heel goed (vond ik dan). Mensen hebben daar echt kennis van juridische zaken e.d. rondom pleegzorg.
Hopelijk vind je het wat en nogmaals heel veel succes! Een pleegkind opvangen binnen je gezin is zeker niet niks en kan erg zwaar zijn. Maar je krijgt er ook veel mooie momenten voor terug.
Hopelijk vind je het wat en nogmaals heel veel succes! Een pleegkind opvangen binnen je gezin is zeker niet niks en kan erg zwaar zijn. Maar je krijgt er ook veel mooie momenten voor terug.
