Relaties
alle pijlers
37jarige man, advies gevraagd
vrijdag 12 mei 2017 om 13:13
Dus jij hebt een probleem en je oplossing is de vrouwen veranderen? Veel succes!inkijk74 schreef: ↑11-05-2017 23:38Nee! Ik ben altijd extreem gevoelig voor afwijzing en ik voel in veel dingen een afwijzing.
Maar ik ben nu van mening dat een afwijzing van een vrouw heilig is, Daar kun je eigenlijk niet aankomen. Zeker als zij dat vanuit haar hart doet.
Maar dat betekent niet dat het makkelijk is. Er kan veel frustratie en woede vrijkomen en die energie van de frustratie wil ik gebruiken voor de revolutie.
De revolutie wordt georganiseerd vanuit het commandocentrum. Daar komen mannen bijeen die afgewezen zijn. Mannen die nog maagd zijn of al heel lang afgewezen zijn, hebben daar een streepje voor. Krijgen een VIP behandeling. Wat voor maatschappelijke acties we in ons hoofd hebben is nu nog classified, maar jullie zullen het wel merken.
De afwijzing door vrouwen voedt de revolutie. Ik zou kunnen zeggen dat we die afwijzingen nodig hebben.
Viva La Revolution!!!
Ik vind het oprecht heel naar voor je hoe jij je leven ervaart. En ik lees vooral veel onmacht in je posts, klopt dat?
Je geeft eerder aan dat je begeleiding hebt gehad en dat dit voor jou niet werkte. Om eerlijk te zijn vind ik dat niet raar. Je wijst jezelf af en verwacht van anderen dat ze jou omarmen. Je gebruikt taal die afstoot (je taal wordt bijvoorbeeld al creepy genoemd) en verwacht dat anderen je toelaten. Je vindt een afwijzing van een vrouw heilig, zeker als het uit het hart komt, maar gaat een revolutie hiertegen beginnen. Mijn inziens is alle afwijzing heilig. Nee is nee, PUNT! En hoe meer druk iemand op mij legt om ja te zeggen, hoe onaantrekkelijker ik die persoon vind. Respectloze mensen daar zit ik niet op te wachten.
Persoonlijk lees ik jou als iemand die in de slachtofferrol zit en de volledige verantwoordelijkheid buiten zichzelf legt. Dit lees ik ook deels bij Hans. Terwijl Spell daarentegen genuanceerd is en de oplossingen vooral bij zichzelf zoekt. En juist daardoor kan hij wel veranderen en vorm geven aan zijn wensen. Makkelijk, waarschijnlijk niet. Wel makkelijker dan anderen veranderen.
vrijdag 12 mei 2017 om 13:16
Ik wil het aangaan van een gesprek met een vreemde ook voorzichtig aanpakken. Het kan zijn dat anderen mij zenuwachtig of timide vinden. Vroeger wou ik dat niet geloven, maar ouwehoeren (grappen maken, mits men niet overdrijft en daarmee de clown zou uithangen) en praten over koetjes en kalfjes heeft wel degelijk een functie, al zien sommigen dat niet direct. Je kunt later - als je de persoon beter kent - verder de diepte ingaan.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 12 mei 2017 om 13:19
@Jonas: Juist dat meteen de diepte in gaan van jou maakt het awkward. Een random gesprekje over 'niks' komt veel minder snel awkward over. Voor jouw gevoel wel, maar dat geldt voor het gros van de mensen niet. dus dat zit alleen in jouw denkwijze. Daar moet je goed aan blijven denken, misschien helpt het als je daaraan denkt terwijl je met iemand praat?
vrijdag 12 mei 2017 om 13:22
@Hans: Dat is ene kwestie van steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw proberen. Dwars door die zenuwen heen gaan. Als de zenuwen je teveel opspelen en je zo timide bent dat het hele gesprek de mist in gaat; gewoon een volgende keer opnieuw proberen.
Ik heb zelf ook vaak last van zenuwen, en kan ook nogal timide overkomen, maar dan probeer ik het gewoon een volgende keer opnieuw!
Ik heb zelf ook vaak last van zenuwen, en kan ook nogal timide overkomen, maar dan probeer ik het gewoon een volgende keer opnieuw!
vrijdag 12 mei 2017 om 13:23
Voor een flapuit/spontane persoon is dat volgens mij een heel stuk gemakkelijker dan voor iemand die eerst 235x nadenkt over hoe en wat hij zal zeggen. Er zit een sociale functie in, dat besef ik maar al te goed. Alleen valt iemand die die regels niet leest of niet meteen correct interpreteert wel van de boot. Want het zijn de vlotte mensen die met het gesprek gaan lopen. Dat zie ik constant. Ook bij de brandweer waar ik lid van ben... De grootste blaaskaken gaan met de meeste aandacht gaan lopen. Terwijl de inhoud van hun gesprek 2 maal 0 is.hans66 schreef: ↑12-05-2017 13:16Ik wil het aangaan van een gesprek met een vreemde ook voorzichtig aanpakken. Het kan zijn dat anderen mij zenuwachtig of timide vinden. Vroeger wou ik dat niet geloven, maar ouwehoeren (grappen maken, mits men niet overdrijft en daarmee de clown zou uithangen) en praten over koetjes en kalfjes heeft wel degelijk een functie, al zien sommigen dat niet direct. Je kunt later - als je de persoon beter kent - verder de diepte ingaan.
Je kan het vermoedelijk wel iet of wat leren maar sowieso kan je niet naar dat niveau gaan denk ik dan? Op zich hoeft dat niet maar welke mechanisme zijn dan wel functioneel om al dan niet iets spontaans te doen/zeggen en die gedachtemolen toch even stil te krijgen?
vrijdag 12 mei 2017 om 13:27
Je dénkt dat anderen merken dat je toneelspeelt (bij het oefenen), maar in de praktijk is dat bijna nooit zo. Vooral als je oefent met leuke opmerkingen naar anderen toe (wat zit je haar leuk, wat een leuk hondje, mooie schoenen). Natuurlijk moet je die dingen wel een beetje menen, maar over het algemeen vinden anderen een compliment leuk, dus zullen ze je niet snel argwanend bekijken.JonasV91 schreef: ↑12-05-2017 12:36Eerste quote (SF_):
Je zegt dat niet letterlijk, da's waar maar dat merk je toch? Ik voel dat toch aan, dat het gemaakt of niet oprecht is. Dan vraag ik me af wat voor zin het heeft.
Tweede quote (2koffie):
Ik kan enkel oprecht praten met iemand. Daar ga jij de mist in. Het moet zinnig zijn. Smalltalk is niet meteen aan me besteed, dat kan je oefenen. Da's waar, maar het interesseert me geen moer welk weer het is of dat de bloemetjes vandaag weer mooi zijn of dat het weer heel druk is of... Als iets me niet interesseert kan ik er me niet mee bezighouden. Da's een probleem dat ik erken. Ik zoek diepgang en ik praat over het algemeen enkel over diepgaande onderwerpen. Ik besef evenwel dat niet iedereen daarmee gediend is.
Ik heb vorig jaar een opleiding verpleegkunde gevolgd. Niet afgemaakt door omstandigheden. Tijdens de stage was smalltalk noodzakelijk maar ik vond het het maar niets. Diepzinnige gesprekken daarentegen zijn super.
En ja, ik besef dat ik soms wel een rigide gedachtegang kan hebben. Dus ik weet waar een aantal problemen zitten.
Derde quote (SF_):
Jij slaat de nagel op de kop! Hoe heb jij je daarover gezet?
Op zich lijkt het een goede eigenschap door rekening te houden met anderen maar blijkbaar mag dat dan niet (altijd)?
Als je hiermee wilt oefenen kan ik je het boek "How to influence people and win friends" aanraden. De titel klinkt heel stom, ik weet het. Maar het boek staat vol tips om snel een gesprekje te beginnen en ik heb daar eigenlijk best veel mee geoefend. Deze site is ook fantastisch: http://www.succeedsocially.com/
Smalltalk is moeilijk, vind ik ook, maar je kunt niet verwachten dat je zomaar met iemand over diepere onderwerpen kunt praten als je diegene helemaal niet kent. Een band begint toch vrijwel altijd met wat oppervlakkig geouwehoer. Door oefenen word je wel beter. Ook heb ik gemerkt dat praten over onzin soms echt heel leuk is, bijvoorbeeld omdat je humor kunt gebruiken. Humor schept ook een band.
Over het laatste, je houdt geen rekening met anderen, je houdt rekening met HOE JIJ DENKT dat anderen dingen zullen interpreteren of voelen. Dat is een heel groot verschil. Omdat ik zelf me snel aangevallen voelde toen ik nog herstelde van de pesterijen, dacht ik dat anderen zich ook snel aangevallen voelden, oftewel: dat hoe ik dingen voelde en interpreteerde normaal of standaard was. Maar mijn beeld klopte niet.
Ik leerde iemand kennen, een verlegen jongen, die altijd bij de meisjes in de kantine zat. Hij kreeg veel flauwe opmerkingen naar zijn hoofd, maar hij lachte! Ik vond dat zo knap. Hij lachte en kaatste flauwe opmerkingen terug. Tot vandaag weet ik niet of hij ermee heeft gezeten toen, of dat hij het juist leuk vond om zo met humor om te gaan. Eigenlijk heb ik van hem geleerd om een beetje om mezelf te lachen en mezelf minder serieus te nemen. Mensen bedoelen dingen niet altijd zoals jij ze opvangt.
En iedereen heeft een eigen referentiekader waardoor hij/zij voor bepaalde dingen gevoeliger is.
vrijdag 12 mei 2017 om 13:37
Je kunt een paar standaard zinnetjes (of complimentjes) of onderwerpen uit je hoofd leren. Op school oefende ik met: wat ga je dit weekend doen? wat heb je afgelopen weekend gedaan? ga je ook naar festival x? en dat soort dingen. Luchtig onderwerp, je geeft de ander de ruimte om uitgebreid te reageren of juist kort en vaak wordt de vraag geretourneerd en kun je zelf wat vertellen.JonasV91 schreef: ↑12-05-2017 13:23Voor een flapuit/spontane persoon is dat volgens mij een heel stuk gemakkelijker dan voor iemand die eerst 235x nadenkt over hoe en wat hij zal zeggen. Er zit een sociale functie in, dat besef ik maar al te goed. Alleen valt iemand die die regels niet leest of niet meteen correct interpreteert wel van de boot. Want het zijn de vlotte mensen die met het gesprek gaan lopen. Dat zie ik constant. Ook bij de brandweer waar ik lid van ben... De grootste blaaskaken gaan met de meeste aandacht gaan lopen. Terwijl de inhoud van hun gesprek 2 maal 0 is.
Je kan het vermoedelijk wel iet of wat leren maar sowieso kan je niet naar dat niveau gaan denk ik dan? Op zich hoeft dat niet maar welke mechanisme zijn dan wel functioneel om al dan niet iets spontaans te doen/zeggen en die gedachtemolen toch even stil te krijgen?
Ik zal nooit spontaan zijn, maar ik ga tegenwoordig wel naar dingen die ik leuk vind waar ik van tevoren niemand ken en kan me dan prima vermaken. Het gekke is dat sinds het me minder interesseert of ik gesprekjes met anderen aanknoop, dit me veel makkelijker afgaat. De lading is veel minder groot. Het is niet dat m'n leven er vanaf hangt zeg maar.
vrijdag 12 mei 2017 om 13:39
Voor mij helpt het dat ik een bepaald persoon (nieuwe collega op het werk, of mensen in een reisgezelschap) steeds tegenkomt. In het begin weet jij en de ander niet van elkaar hoe de ander reageert. Op een gegeven moment ben je met elkaar vertrouwd.
Als een collega aan mij vraagt of ik met hem wil meefietsen, of een ander lid van een reisgezelschap vraagt: "Wij gaan dadelijk daar en daarnaartoe. Heb je zin om mee te gaan?" dan weet ik dat de ander accepteert zoals ik ben. In geval van een vrouw hoeft dat niet per definitie een relatie te zijn. Zoals eerder door anderen gezegd, moet men daar niet zonder meer van uitgaan als de ander een vrouw is die je oppervlakkig kent en jijzelf bent een man. Ik zoek daar nu minder iets achter als een vrouw mij iets voorstelt, dan vroeger.
Uiteindelijk gaat mij erom dat men ontdekt wie met jou een sociale klik ervaart, en wie niet.
Als een collega aan mij vraagt of ik met hem wil meefietsen, of een ander lid van een reisgezelschap vraagt: "Wij gaan dadelijk daar en daarnaartoe. Heb je zin om mee te gaan?" dan weet ik dat de ander accepteert zoals ik ben. In geval van een vrouw hoeft dat niet per definitie een relatie te zijn. Zoals eerder door anderen gezegd, moet men daar niet zonder meer van uitgaan als de ander een vrouw is die je oppervlakkig kent en jijzelf bent een man. Ik zoek daar nu minder iets achter als een vrouw mij iets voorstelt, dan vroeger.
Uiteindelijk gaat mij erom dat men ontdekt wie met jou een sociale klik ervaart, en wie niet.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 12 mei 2017 om 13:55
Ik hoop dat het overzichtelijker blijft door de quotes even te vermijden.
@SF_
Ik maak inderdaad (onbewust) heel wat denkfouten vanwege de historie. Dat van die complimenten is inderdaad een goede!
Net naar Bol.com geweest en ik heb het boek besteld. (ik was sowieso nog van plan om andere boeken te bestellen)
Ik ga de door jou aangeprezen site verder bekijken, bedankt!
Dat pesten heeft blijkbaar diepe wonden geslagen en ik zit nog in de positie waar jij je ooit in bevond.
Ik weet dat ik me minder serieus moet nemen dan ik vermoedelijk doe. Het zijn de denkfouten die ik dien te omzeilen.
Ik ben me er zeker van bewust dat mijn beeld vertekend is en dat correcte ervaringen noodzakelijk zijn om dat beeld bij te stellen.
Het concept 'standaardzinnetjes' creëert bij mij het beeld van gemaakt te zijn, ergens de zaken te willen forceren maar dat is waarschijnlijk enkel van toepassing tijdens de beginfase.
Ik hoop dat ik ooit in de positie terechtkom waarin jij je nu bevindt. Het leven hangt inderdaad niet af van smalltalk.
@2koffie
Jouw vraag kan ik met de beste wil van de wereld niet beantwoorden.
Op dit eigenste moment zou ik al een gat in de lucht springen mocht ik een knuffel krijgen.
Hoe belachelijke het ook mag klinken, da's effectief het enige waar ik nu echt behoefte aan heb.
Vermits jij direct al stelt een lange vaste relatie aan te gaan lijkt het me niet plausibel.
Die tussenstappen zijn dan vooral gebaseerd op smalltalk of houden die nog andere zaken in?
Ik besef maar al te goed dat die diepgang me niets oplevert. Integendeel, de afstand wordt behoudens uitzonderingen net een pak groter...
@SF_
Ik maak inderdaad (onbewust) heel wat denkfouten vanwege de historie. Dat van die complimenten is inderdaad een goede!
Net naar Bol.com geweest en ik heb het boek besteld. (ik was sowieso nog van plan om andere boeken te bestellen)
Ik ga de door jou aangeprezen site verder bekijken, bedankt!
Dat pesten heeft blijkbaar diepe wonden geslagen en ik zit nog in de positie waar jij je ooit in bevond.
Ik weet dat ik me minder serieus moet nemen dan ik vermoedelijk doe. Het zijn de denkfouten die ik dien te omzeilen.
Ik ben me er zeker van bewust dat mijn beeld vertekend is en dat correcte ervaringen noodzakelijk zijn om dat beeld bij te stellen.
Het concept 'standaardzinnetjes' creëert bij mij het beeld van gemaakt te zijn, ergens de zaken te willen forceren maar dat is waarschijnlijk enkel van toepassing tijdens de beginfase.
Ik hoop dat ik ooit in de positie terechtkom waarin jij je nu bevindt. Het leven hangt inderdaad niet af van smalltalk.
@2koffie
Jouw vraag kan ik met de beste wil van de wereld niet beantwoorden.
Op dit eigenste moment zou ik al een gat in de lucht springen mocht ik een knuffel krijgen.
Hoe belachelijke het ook mag klinken, da's effectief het enige waar ik nu echt behoefte aan heb.
Vermits jij direct al stelt een lange vaste relatie aan te gaan lijkt het me niet plausibel.
Die tussenstappen zijn dan vooral gebaseerd op smalltalk of houden die nog andere zaken in?
Ik besef maar al te goed dat die diepgang me niets oplevert. Integendeel, de afstand wordt behoudens uitzonderingen net een pak groter...
anoniem_317967 wijzigde dit bericht op 12-05-2017 13:56
Reden: Wederom de lay-out...
Reden: Wederom de lay-out...
0.43% gewijzigd
vrijdag 12 mei 2017 om 14:07
Met tussenstappen bedoel ik dat je eerst een beetje comfortabel moet raken met je in het gezelschap bevinden van allerlei soorten mannen en vrouwen. Je hoeft er geen toespraken te houden. Echt heel veel mensen willen alleen maar dat je luistert.
Kun je geen oude dames meenemen om boodschappen te doen? Dat lijkt me nou iets heel veiligs. Er zijn er bij die gewoon doorpraten, of je nou iets terugzegt of niet. Ik zie ook wel eens mensen bejaarden in een rolstoel meenemen voor een wandeling.
Mocht dat goed gaan, kun je eens uitbreiden naar een club of activiteit met meer jouw leeftijd. Of doe je al iets van hobby/sport/muziek in een groep?
Ik word ook wel eens aangesproken door oudere mensen terwijl ik geen idee heb wat ik moet zeggen, maar daar gaat het ze ook vaak niet om.
Kun je geen oude dames meenemen om boodschappen te doen? Dat lijkt me nou iets heel veiligs. Er zijn er bij die gewoon doorpraten, of je nou iets terugzegt of niet. Ik zie ook wel eens mensen bejaarden in een rolstoel meenemen voor een wandeling.
Mocht dat goed gaan, kun je eens uitbreiden naar een club of activiteit met meer jouw leeftijd. Of doe je al iets van hobby/sport/muziek in een groep?
Ik word ook wel eens aangesproken door oudere mensen terwijl ik geen idee heb wat ik moet zeggen, maar daar gaat het ze ook vaak niet om.
vrijdag 12 mei 2017 om 14:25
Daar zit het hem nu net in. Ik luister nagenoeg enkel. Maar mijn interactie wordt dan niet gewaardeerd of ze beginnen terug te praten als ik 2 woorden gezegd heb. Dat zegt meer over hen. Nota bene mensen uit de vrijwillige brandweer...2koffie schreef: ↑12-05-2017 14:07Met tussenstappen bedoel ik dat je eerst een beetje comfortabel moet raken met je in het gezelschap bevinden van allerlei soorten mannen en vrouwen. Je hoeft er geen toespraken te houden. Echt heel veel mensen willen alleen maar dat je luistert.
Kun je geen oude dames meenemen om boodschappen te doen? Dat lijkt me nou iets heel veiligs. Er zijn er bij die gewoon doorpraten, of je nou iets terugzegt of niet. Ik zie ook wel eens mensen bejaarden in een rolstoel meenemen voor een wandeling.
Mocht dat goed gaan, kun je eens uitbreiden naar een club of activiteit met meer jouw leeftijd. Of doe je al iets van hobby/sport/muziek in een groep?
Ik word ook wel eens aangesproken door oudere mensen terwijl ik geen idee heb wat ik moet zeggen, maar daar gaat het ze ook vaak niet om.
Eigen leeftijd lijkt me geen strak plan vermits dat vroeger ook niet lukte. Tenzij er nu plots iets magisch is ontstaan?
Het is enorm gevoelsmatig. Als het goed voelt is er geen probleem maar die situaties doen zich zelden voor. Als m'n gevoel zegt dat het een no-go is, dan is het een no-go. Dan klap ik dicht.
Misschien moet ik echt andere omgevingen opzoeken en dan lijkt het idee om op kot te gaan niet slecht (vermits ik nog één keer een nieuwe studie wens aan te vangen). Alleen heb ik opnieuw schrik voor tegenvallende interactie met anderen. Ik weet wel dat als ik me erop focus, dat de kans groter is dat het fout loopt. Alleen ben ik niets anders gewoon.
Ik moet er tegen dan echt voor zorgen dat ik niet terugval op oude denkpatronen.
vrijdag 12 mei 2017 om 14:33
Ja maar, ja maar, ja maar...
En "misschien?" - ja, dat lijkt me zeker. Als er niks verbetert als je in je oude omgeving blijft, en je wil wel verandering, dan zul je ergens anders heen moeten. Dat lijkt me logisch. De omgeving gaat niet ineens anders op jou reageren als jij dezelfde blijft.
Je hebt wel kans dat als je met een schone lei begint, mensen ergens anders op een andere manier op je reageren.
Maar je zit nu niet op kot, dus bij je ouders? Waarom geven die dan nooit een knuffel?
En "misschien?" - ja, dat lijkt me zeker. Als er niks verbetert als je in je oude omgeving blijft, en je wil wel verandering, dan zul je ergens anders heen moeten. Dat lijkt me logisch. De omgeving gaat niet ineens anders op jou reageren als jij dezelfde blijft.
Je hebt wel kans dat als je met een schone lei begint, mensen ergens anders op een andere manier op je reageren.
Maar je zit nu niet op kot, dus bij je ouders? Waarom geven die dan nooit een knuffel?
vrijdag 12 mei 2017 om 14:44
Ik weet het, ik hou van 'maar'. Of misschien toch niet. Het klinkt comfortabeler maar uiteindelijk nutteloos.2koffie schreef: ↑12-05-2017 14:33Ja maar, ja maar, ja maar...
En "misschien?" - ja, dat lijkt me zeker. Als er niks verbetert als je in je oude omgeving blijft, en je wil wel verandering, dan zul je ergens anders heen moeten. Dat lijkt me logisch. De omgeving gaat niet ineens anders op jou reageren als jij dezelfde blijft.
Je hebt wel kans dat als je met een schone lei begint, mensen ergens anders op een andere manier op je reageren.
Maar je zit nu niet op kot, dus bij je ouders? Waarom geven die dan nooit een knuffel?
Die schone lei is heel aanlokkelijk. Er zijn evenwel heel veel manieren om die onmiddellijk naar de knoppen te helpen. En daarom zoek ik naar handvatten die dat eventueel kunnen voorkomen.
Nu woon ik bij m'n ouders. We zijn niet meteen affectief(?) ingesteld. Eén van de basisoorzaken van enkele zaken waar ik nu mee worstel. Zo kunnen aanrakingen al een probleem geven...
Ik zou in een bepaald opzicht kunnen meeschrijven in het topic 'liefdeloze jeugd' maar ik weet dat ze proberen om er het beste van te maken denk ik. Ik wil hen niet de schuld geven. Het zit/zat er gewoon niet in. Af en toe krijg ik wel een knuffel van de moeder maar het gevoel is er dan niet altijd. De papa heeft liever van niet en m'n zus moet er al helemaal niets van weten.
Waarschijnlijk onterecht geïnterpreteerd als afwijzing. In combinatie met al de rest het gevoel krijgen van een totale afwijzing is niet echt bevorderend.
Het is allemaal gevoelsmatig maar het lijkt me wel heel belangrijk dat het net daar wel goed zit... Je kan altijd objectief trachten te kijken naar de zaken maar als het gevoel niet goed zit, dan mag het nog zo ok lijken, het is het niet.
Als je wil stuur ik via pm enkele zelfgeschreven teksten door...
vrijdag 12 mei 2017 om 14:49
Brrrr, engnekinkijk74 schreef: ↑11-05-2017 23:38Nee! Ik ben altijd extreem gevoelig voor afwijzing en ik voel in veel dingen een afwijzing.
Maar ik ben nu van mening dat een afwijzing van een vrouw heilig is, Daar kun je eigenlijk niet aankomen. Zeker als zij dat vanuit haar hart doet.
Maar dat betekent niet dat het makkelijk is. Er kan veel frustratie en woede vrijkomen en die energie van de frustratie wil ik gebruiken voor de revolutie.
De revolutie wordt georganiseerd vanuit het commandocentrum. Daar komen mannen bijeen die afgewezen zijn. Mannen die nog maagd zijn of al heel lang afgewezen zijn, hebben daar een streepje voor. Krijgen een VIP behandeling. Wat voor maatschappelijke acties we in ons hoofd hebben is nu nog classified, maar jullie zullen het wel merken.
De afwijzing door vrouwen voedt de revolutie. Ik zou kunnen zeggen dat we die afwijzingen nodig hebben.
Viva La Revolution!!!
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
vrijdag 12 mei 2017 om 15:04
Even algemeen. Wat hebben jullie nodig om jezelf leuk te vinden en vanuit dat vertrouwen anderen te benaderen?
Ik lees ontzettend veel geanalyseer, en ja het kan goed zijn om te weten waardoor je zo reageert en je zo voelt. Echter kun je het verleden niet veranderen, wel de manier waarop je naar je verleden terug kijkt en hoe je de ervaring je huidige leven laat beïnvloeden.
Jullie maken bijvoorbeeld van smalltalk iets heel groots, terwijl het juist klein hoort te zijn. En dat terwijl smalltalk jullie kan helpen om meer vertrouwen in jezelf te krijgen wat betreft contact met anderen.
Van mij mogen jullie allemaal onthouden dat het niet aan jullie of aan de ander ligt, maar aan de onderlinge dynamiek. En dat geldt voor iedereen, we passen nu eenmaal niet bij iedereen. Alleen hebben jullie een mechanisme aangeleerd waardoor jullie je afgewezen voelen of het gevoel hebben te falen, en dat is nergens voor nodig. En soms is loslaten van iets wat je belemmert veel moeilijker dan vastpakken wat je helpt. Omdat je er niet in gelooft, omdat het best hard oefenen is, omdat bij oefenen ook uitglijders horen (en na het oefenen ook).
Ik gun jullie vooral meer zachtheid voor jezelf. Stop met jezelf af te rekenen en begin met jezelf lief te hebben. Dan kunnen anderen je ook makkelijker lief hebben.
En Jonas, mijn hart breekt. Als je hier was kreeg je een knuffel. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat echt een gemis is, die veilige warmte waarin je gewoon jezelf mag zijn. Ik hoop dat er snel iemand op je pad komt die je een dikke knuffel geeft.
Ik lees ontzettend veel geanalyseer, en ja het kan goed zijn om te weten waardoor je zo reageert en je zo voelt. Echter kun je het verleden niet veranderen, wel de manier waarop je naar je verleden terug kijkt en hoe je de ervaring je huidige leven laat beïnvloeden.
Jullie maken bijvoorbeeld van smalltalk iets heel groots, terwijl het juist klein hoort te zijn. En dat terwijl smalltalk jullie kan helpen om meer vertrouwen in jezelf te krijgen wat betreft contact met anderen.
Van mij mogen jullie allemaal onthouden dat het niet aan jullie of aan de ander ligt, maar aan de onderlinge dynamiek. En dat geldt voor iedereen, we passen nu eenmaal niet bij iedereen. Alleen hebben jullie een mechanisme aangeleerd waardoor jullie je afgewezen voelen of het gevoel hebben te falen, en dat is nergens voor nodig. En soms is loslaten van iets wat je belemmert veel moeilijker dan vastpakken wat je helpt. Omdat je er niet in gelooft, omdat het best hard oefenen is, omdat bij oefenen ook uitglijders horen (en na het oefenen ook).
Ik gun jullie vooral meer zachtheid voor jezelf. Stop met jezelf af te rekenen en begin met jezelf lief te hebben. Dan kunnen anderen je ook makkelijker lief hebben.
En Jonas, mijn hart breekt. Als je hier was kreeg je een knuffel. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat echt een gemis is, die veilige warmte waarin je gewoon jezelf mag zijn. Ik hoop dat er snel iemand op je pad komt die je een dikke knuffel geeft.
vrijdag 12 mei 2017 om 15:15
Ga er maar gerust van uit dat het per definitie niet om een relatie gaat. En zoek er vooral niks achter. Zit je in 99 van de 100 gevallen goed.hans66 schreef: ↑12-05-2017 13:39Als een collega aan mij vraagt of ik met hem wil meefietsen, of een ander lid van een reisgezelschap vraagt: "Wij gaan dadelijk daar en daarnaartoe. Heb je zin om mee te gaan?" dan weet ik dat de ander accepteert zoals ik ben. In geval van een vrouw hoeft dat niet per definitie een relatie te zijn. Zoals eerder door anderen gezegd, moet men daar niet zonder meer van uitgaan als de ander een vrouw is die je oppervlakkig kent en jijzelf bent een man. Ik zoek daar nu minder iets achter als een vrouw mij iets voorstelt, dan vroeger.
Uiteindelijk gaat mij erom dat men ontdekt wie met jou een sociale klik ervaart, en wie niet.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 12 mei 2017 om 15:19
In de laatste bladzijden van dit topic valt me op dat er verschillende keren wordt gesproken over gesprekken aanknopen met wild vreemden en dat dit zo moeilijk is.
Maar je hoeft toch ook niet met een vreemde te gaan kletsen, je hebt toch vast wel ook collega's, buren, kennissen, vrienden, familie? Of desnoods het meisje van de afhaalchinees waar je wekelijks komt en die daardoor ook niet echt een vreemde meer is.
En bedenk ook dat een 'praatje' met een vreemde meestal maar heel kort zal zijn:
Jij: leuke schoenen!
Zij: Dank je!
Einde 'gesprek'. Dus verwacht vooral niet meer dan dat. Hoef je je ook niet zo zenuwachtig te maken.
Maar je hoeft toch ook niet met een vreemde te gaan kletsen, je hebt toch vast wel ook collega's, buren, kennissen, vrienden, familie? Of desnoods het meisje van de afhaalchinees waar je wekelijks komt en die daardoor ook niet echt een vreemde meer is.
En bedenk ook dat een 'praatje' met een vreemde meestal maar heel kort zal zijn:
Jij: leuke schoenen!
Zij: Dank je!
Einde 'gesprek'. Dus verwacht vooral niet meer dan dat. Hoef je je ook niet zo zenuwachtig te maken.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
