Relaties
alle pijlers
Vriend is agressief
maandag 15 mei 2017 om 01:17
Hoi, ik zit al langer op dit forum maar heb speciaal voor dit topic even een account aangemaakt.
Mijn vriend wordt steeds heel erg agressief en ik weet niet meer wat ik kan en wil doen. We zijn al 4 jaar samen en elk weekend bij elkaar.
In het eerste jaar ging het al wat mis. Ik was bijna 16, hij 21. Zijn vorige relatie was stuk gelopen omdat zijn ex vreemd was gegaan en zij had iedereen vertelt dat hij haar zou mishandelen. Door dit alles was mijn vriend heel erg wantrouwend en begon al snel alles te controleren wat ik deed. Naïef als ik was liet ik het toe, zo wou hij altijd weten waar ik was, mocht ik niet alleen naar buiten en maakte hij nepprofielen aan om te kijken of ik vreemd zou gaan. Hier hebben we vaak ruzie over gehad en als mijn vriend boos is wordt hij heel erg agressief, hij gaat dan met dingen gooien en schreeuwen. Noemt me vaak een "k..hoer" en heeft me ooit bespuugd. Uiteindelijk kwam ik erachter dat hij via internet ironisch genoeg naar sekscontact zocht.
Destijds wou ik het uitmaken maar hij vertelde dat hij zichzelf dan van kant zou maken of mijn leven zou verpesten. Ik durfde het ook niet omdat al mijn vrienden ook zijn vrienden zijn.
Uiteindelijk ging dit over, maar de ruzies bleven, en nu 4 jaar verder nog steeds. Het gaat echt om de kleinste dingen kan hij compleet uit zijn dak gaan, vaak is dit savonds en is het sochtends weer over. Ik word er dan heel bang van, hij gaat schreeuwen, smijt met spullen en deuren en afentoe slaat hij (niet hard)
Als het over is durf ik niet met hem er over te praten want het is altijd mijn schuld en soms zegt hij sorry maar het ligt nooit aan hem maar het is altijd een reactie op iets wat ik doe. Dreigen met weggaan helpt ook niet want ik hou echt van hem, en we gaan samenwonen. Hij zegt dan "je weet hoe ik ben dan had je in het begin maar weg moeten gaan"
Afgelopen weekend ging het weer goed mis. Hij was dronken en wou seks, maar ik wou slapen (ik ben chronisch moe dus we hebben niet veel seks omdat ik er geen energie voor heb). Hij werd vervolgens zo boos dat hij alles bij elkaar heeft lopen schreeuwen, naar beneden is gegaan en vanuit daar tegen dingen is gaan trappen. Ik hoorde de buren tegen elkaar zeggen of ze de politie moesten bellen. Uiteindelijk kwam hij weer boven en begon aan mijn billen te zitten, ik duwde hem weg maar hij hield me stevig vast. Toen ik iets zei vroeg hij met wie ik wél seks had en begon te lachen, duwde me van het bed en is weer naar beneden gegaan. Vanochtend was er weer niks aan de hand.
Nu klinkt het misschien als een vreselijk persoon, maar dat is het niet. Hij heeft echt heel veel goede kanten. Maar nu we misschien zouden gaan samenwonen weet ik het niet goed meer. Soms ben ik bang dat hij me wat aandoet. Heeft iemand tips misschien? Of ervaringen, gaat dit ooit beter
worden? Ik wil namelijk agressietherapie gaan voorstellen maar vraag me af of ik daar mee verder kom
Mijn vriend wordt steeds heel erg agressief en ik weet niet meer wat ik kan en wil doen. We zijn al 4 jaar samen en elk weekend bij elkaar.
In het eerste jaar ging het al wat mis. Ik was bijna 16, hij 21. Zijn vorige relatie was stuk gelopen omdat zijn ex vreemd was gegaan en zij had iedereen vertelt dat hij haar zou mishandelen. Door dit alles was mijn vriend heel erg wantrouwend en begon al snel alles te controleren wat ik deed. Naïef als ik was liet ik het toe, zo wou hij altijd weten waar ik was, mocht ik niet alleen naar buiten en maakte hij nepprofielen aan om te kijken of ik vreemd zou gaan. Hier hebben we vaak ruzie over gehad en als mijn vriend boos is wordt hij heel erg agressief, hij gaat dan met dingen gooien en schreeuwen. Noemt me vaak een "k..hoer" en heeft me ooit bespuugd. Uiteindelijk kwam ik erachter dat hij via internet ironisch genoeg naar sekscontact zocht.
Destijds wou ik het uitmaken maar hij vertelde dat hij zichzelf dan van kant zou maken of mijn leven zou verpesten. Ik durfde het ook niet omdat al mijn vrienden ook zijn vrienden zijn.
Uiteindelijk ging dit over, maar de ruzies bleven, en nu 4 jaar verder nog steeds. Het gaat echt om de kleinste dingen kan hij compleet uit zijn dak gaan, vaak is dit savonds en is het sochtends weer over. Ik word er dan heel bang van, hij gaat schreeuwen, smijt met spullen en deuren en afentoe slaat hij (niet hard)
Als het over is durf ik niet met hem er over te praten want het is altijd mijn schuld en soms zegt hij sorry maar het ligt nooit aan hem maar het is altijd een reactie op iets wat ik doe. Dreigen met weggaan helpt ook niet want ik hou echt van hem, en we gaan samenwonen. Hij zegt dan "je weet hoe ik ben dan had je in het begin maar weg moeten gaan"
Afgelopen weekend ging het weer goed mis. Hij was dronken en wou seks, maar ik wou slapen (ik ben chronisch moe dus we hebben niet veel seks omdat ik er geen energie voor heb). Hij werd vervolgens zo boos dat hij alles bij elkaar heeft lopen schreeuwen, naar beneden is gegaan en vanuit daar tegen dingen is gaan trappen. Ik hoorde de buren tegen elkaar zeggen of ze de politie moesten bellen. Uiteindelijk kwam hij weer boven en begon aan mijn billen te zitten, ik duwde hem weg maar hij hield me stevig vast. Toen ik iets zei vroeg hij met wie ik wél seks had en begon te lachen, duwde me van het bed en is weer naar beneden gegaan. Vanochtend was er weer niks aan de hand.
Nu klinkt het misschien als een vreselijk persoon, maar dat is het niet. Hij heeft echt heel veel goede kanten. Maar nu we misschien zouden gaan samenwonen weet ik het niet goed meer. Soms ben ik bang dat hij me wat aandoet. Heeft iemand tips misschien? Of ervaringen, gaat dit ooit beter
worden? Ik wil namelijk agressietherapie gaan voorstellen maar vraag me af of ik daar mee verder kom
anoniem_346526 wijzigde dit bericht op 15-05-2017 01:33
1.63% gewijzigd
maandag 15 mei 2017 om 17:31
Lieve TO, ik kom ook uit zo'n relatie en ik weet wat je mee maakt. Ik weet precies hoe je dit topic van je computer afwist en alles verwijdert zodat hij het niet ziet,ik weet ook dat je bij de mensen die zeggen dat je weg moet denkt: "ze snappen onze relatie toch niet". Ik wil ook dat je weet dat je slachtoffer bent, ondanks dat je misschien bang bent dat wanneer je weggaat mensen jou de schuld geven omdat je zo lang in die situatie hebt gezeten.
Ik was 15 toen ik met mijn ex kreeg, hij was 27. Smoorverliefd, knikkende knieën etc maken dat je in het begin dingen niet ziet. En na de eerste maanden zit je er zo in dat het voor jou "normaal" is. Echter zou ik willen dat ik na 4 jaar was gestopt. Hij sloeg me na 4 jaar niet, maar was altijd boos en agressief. Ik wist écht wel dat dat niet hoorde en gaf hem stuk voor stuk nieuwe kansen, en gaf hem termijnen: "mocht hij binnen nu en 4 weken een uitbarsting krijgen ga ik écht weg" Maar ik kon me zelf altijd ompraten.
Wij gingen wel samenwonen, kochten een huis, hadden het gezellig naar mijn idee. Ik wist niet beter. Hij was altijd bang dat ik vreemd zou gaan, net als jouw vriend. Het ging van kwaad tot erger, hij werd vaker agressief. Ik dacht, net als jou "laat het maar zitten,het is nu eenmaal zo". Hij sloeg me,soms. Nee, niet hard. Maar hij sloeg me wel. En hij snapte dat dat niet kon en begon zo andere dingen te doen zoals me een tik geven of een klap op m'n achterhoofd want dat was niet "slaan". Ook was hij een dramaqueen eerste klas, daar kickte hij op. Hij hield van de ruzie's net zoals het huilen er achter na.
Afijn TS, ik heb een kind van hem gekregen. Hij was zo gelukkig, en een van de eerste dingen waar hij aan dacht was dat ik niet vreemd kon gaan als ik een kind had. Tijdens de zwangerschap begon ik te hopen dat ik geen jongen zou krijgen,wat als hij op zijn vader zou lijken? Ik werd angstig en heb er over met iemand ge-emaild. Hij zag dat, sloeg mijn laptop kapot, Gooide mijn kleding uit het raam, gaf me een klap tegen mijn buik (ik was 6 maanden zwanger) en vertelde dat ik maar met de gast waarmee ik ge-emaild had moest samen leven. Ik ben weggerend.
De beste keuze die ik ooit heb gemaakt.
Lieve TS, je zal je schuldig voelen als je het uitmaakt. Hij weet dat, hij gaat je stalken. Je wordt ineens bang dat je hem tegenkomt, sommige vrienden zullen wegvallen en dan gebeurt het: je wordt verliefd. Op een jongen die je door je haren streelt in plaats van aan je haren trekt, een jongen die het prima vind als jij met vriendinnen wat gaat doen zodat hij lekker zijn eigen ding kan doen, een jongen die niet vreemd zou gaan ookal ben jíj daar nu bang voor, omdat je idee van liefde compleet verwaarloosd is. En dan gebeurt het: jullie zitten op de bank, je had je dag vandaag niet en hebt onredelijk gedaan. Hij wordt boos, je ziet het aan hem. Je begint te trillen, te huilen en krijgt geen woord meer uit je keel, je bibbert en slikt, houdt misschien nog je handen voor je hoofd om je te verdedigen en dan besef je dat hij er alleen met je over wilt praten. Dat is alles, niet schreeuwen, niet vloeken, geen verwijten. Gewoon praten. En dan pas besef je nu wat je mist.
TS, ren alsjeblieft. En mag ik vragen waar je woont? je geeft aan dat je niet veel vrienden hebt. Als we bij elkaar in de buurt wonen krijg je mijn nummer en kun je bellen wanneer je je in een gevaarlijke situatie bevind, misschien kan ik zelfs helpen je spullen weg te krijgen.
Ik was 15 toen ik met mijn ex kreeg, hij was 27. Smoorverliefd, knikkende knieën etc maken dat je in het begin dingen niet ziet. En na de eerste maanden zit je er zo in dat het voor jou "normaal" is. Echter zou ik willen dat ik na 4 jaar was gestopt. Hij sloeg me na 4 jaar niet, maar was altijd boos en agressief. Ik wist écht wel dat dat niet hoorde en gaf hem stuk voor stuk nieuwe kansen, en gaf hem termijnen: "mocht hij binnen nu en 4 weken een uitbarsting krijgen ga ik écht weg" Maar ik kon me zelf altijd ompraten.
Wij gingen wel samenwonen, kochten een huis, hadden het gezellig naar mijn idee. Ik wist niet beter. Hij was altijd bang dat ik vreemd zou gaan, net als jouw vriend. Het ging van kwaad tot erger, hij werd vaker agressief. Ik dacht, net als jou "laat het maar zitten,het is nu eenmaal zo". Hij sloeg me,soms. Nee, niet hard. Maar hij sloeg me wel. En hij snapte dat dat niet kon en begon zo andere dingen te doen zoals me een tik geven of een klap op m'n achterhoofd want dat was niet "slaan". Ook was hij een dramaqueen eerste klas, daar kickte hij op. Hij hield van de ruzie's net zoals het huilen er achter na.
Afijn TS, ik heb een kind van hem gekregen. Hij was zo gelukkig, en een van de eerste dingen waar hij aan dacht was dat ik niet vreemd kon gaan als ik een kind had. Tijdens de zwangerschap begon ik te hopen dat ik geen jongen zou krijgen,wat als hij op zijn vader zou lijken? Ik werd angstig en heb er over met iemand ge-emaild. Hij zag dat, sloeg mijn laptop kapot, Gooide mijn kleding uit het raam, gaf me een klap tegen mijn buik (ik was 6 maanden zwanger) en vertelde dat ik maar met de gast waarmee ik ge-emaild had moest samen leven. Ik ben weggerend.
De beste keuze die ik ooit heb gemaakt.
Lieve TS, je zal je schuldig voelen als je het uitmaakt. Hij weet dat, hij gaat je stalken. Je wordt ineens bang dat je hem tegenkomt, sommige vrienden zullen wegvallen en dan gebeurt het: je wordt verliefd. Op een jongen die je door je haren streelt in plaats van aan je haren trekt, een jongen die het prima vind als jij met vriendinnen wat gaat doen zodat hij lekker zijn eigen ding kan doen, een jongen die niet vreemd zou gaan ookal ben jíj daar nu bang voor, omdat je idee van liefde compleet verwaarloosd is. En dan gebeurt het: jullie zitten op de bank, je had je dag vandaag niet en hebt onredelijk gedaan. Hij wordt boos, je ziet het aan hem. Je begint te trillen, te huilen en krijgt geen woord meer uit je keel, je bibbert en slikt, houdt misschien nog je handen voor je hoofd om je te verdedigen en dan besef je dat hij er alleen met je over wilt praten. Dat is alles, niet schreeuwen, niet vloeken, geen verwijten. Gewoon praten. En dan pas besef je nu wat je mist.
TS, ren alsjeblieft. En mag ik vragen waar je woont? je geeft aan dat je niet veel vrienden hebt. Als we bij elkaar in de buurt wonen krijg je mijn nummer en kun je bellen wanneer je je in een gevaarlijke situatie bevind, misschien kan ik zelfs helpen je spullen weg te krijgen.
maandag 15 mei 2017 om 17:37
Dankjewel <3 ik wens je veel sterkte, ik hoop dat je voor je kinderen kiest. Ik stuur je vanavond even een pb!Chanel99 schreef: ↑15-05-2017 11:28Lieve Fingerprints,
Ik heb je verhaal vol afschuw gelezen,het is zo herkenbaar voor mij.
Mijn vriend heeft me weliswaar nog nooit geslagen,al had ik het idee de laatste keer dat we ruzie hadden,dat hij het wel zou doen,ook hij spuugde van zich af,en bedacht zich gelukkig op tijd dat slaan hem nergens zou brengen.
Mijn vriend is ook agressief,en inderdaad wat jij ook schrijft,het is volgens hem altijd een reactie op wat ik zeg of doe. Ik ben door dit alles ook erg onzeker geworden,wij zijn al langer bij elkaar,zo'n 25 jaar nu,en we hebben samen 2 kinderen. Ook hij heeft zeker zijn goede kanten,maar de slechte overschaduwen het goede. Ik ben er zelf meer dan ooit mee bezig om te gaan kiezen voor mezelf en onze kinderen. Voor mezelf ben ik aan het uitzoeken of ik nog wel écht van hem hou. Ik weet het écht niet,ik kan me niet meer herinneren hoe mijn leven er vóór hem uitzag,ik was net als jij nog maar 15 toen ik hem leerde kennen.
Als je wilt mag je mij gerust een privebericht sturen hoor,ik heb zelf vrijdag ook een topic geopend hier,na lang wikken en wegen!
Jij bent nóg zo jong meid,en jullie hebben geen kinderen,ga voor je eigen geluk meisje,het kán nú nog.....als ik de tijd kon terugdraaien deed ik het ook!
Heel veel sterkte en liefs
maandag 15 mei 2017 om 17:37
Wtf, word eens wakker. Ook al maakte hij elke ochtend je ontbijt, nam hij je elke week mee naar Hawaii en overgoot hij je met diamanten is het nog geen 'echt lieve jongen.'
Hij slaat je, isoleert je, scheld je uit, dreigt met zichzelf en jouw iets aandoen en mishandelt je. Echt, in geen enkel wereld is hij een lieve jongen. Pak je belangrijke papieren en spullen en ren als hij weggaat.
Hij slaat je, isoleert je, scheld je uit, dreigt met zichzelf en jouw iets aandoen en mishandelt je. Echt, in geen enkel wereld is hij een lieve jongen. Pak je belangrijke papieren en spullen en ren als hij weggaat.
maandag 15 mei 2017 om 17:37
Dat lijkt me wel fijn, ik woon in de buurt van (weggehaald) Waar woon jij?Nolan schreef: ↑15-05-2017 17:31Lieve TO, ik kom ook uit zo'n relatie en ik weet wat je mee maakt. Ik weet precies hoe je dit topic van je computer afwist en alles verwijdert zodat hij het niet ziet,ik weet ook dat je bij de mensen die zeggen dat je weg moet denkt: "ze snappen onze relatie toch niet". Ik wil ook dat je weet dat je slachtoffer bent, ondanks dat je misschien bang bent dat wanneer je weggaat mensen jou de schuld geven omdat je zo lang in die situatie hebt gezeten.
Ik was 15 toen ik met mijn ex kreeg, hij was 27. Smoorverliefd, knikkende knieën etc maken dat je in het begin dingen niet ziet. En na de eerste maanden zit je er zo in dat het voor jou "normaal" is. Echter zou ik willen dat ik na 4 jaar was gestopt. Hij sloeg me na 4 jaar niet, maar was altijd boos en agressief. Ik wist écht wel dat dat niet hoorde en gaf hem stuk voor stuk nieuwe kansen, en gaf hem termijnen: "mocht hij binnen nu en 4 weken een uitbarsting krijgen ga ik écht weg" Maar ik kon me zelf altijd ompraten.
Wij gingen wel samenwonen, kochten een huis, hadden het gezellig naar mijn idee. Ik wist niet beter. Hij was altijd bang dat ik vreemd zou gaan, net als jouw vriend. Het ging van kwaad tot erger, hij werd vaker agressief. Ik dacht, net als jou "laat het maar zitten,het is nu eenmaal zo". Hij sloeg me,soms. Nee, niet hard. Maar hij sloeg me wel. En hij snapte dat dat niet kon en begon zo andere dingen te doen zoals me een tik geven of een klap op m'n achterhoofd want dat was niet "slaan". Ook was hij een dramaqueen eerste klas, daar kickte hij op. Hij hield van de ruzie's net zoals het huilen er achter na.
Afijn TS, ik heb een kind van hem gekregen. Hij was zo gelukkig, en een van de eerste dingen waar hij aan dacht was dat ik niet vreemd kon gaan als ik een kind had. Tijdens de zwangerschap begon ik te hopen dat ik geen jongen zou krijgen,wat als hij op zijn vader zou lijken? Ik werd angstig en heb er over met iemand ge-emaild. Hij zag dat, sloeg mijn laptop kapot, Gooide mijn kleding uit het raam, gaf me een klap tegen mijn buik (ik was 6 maanden zwanger) en vertelde dat ik maar met de gast waarmee ik ge-emaild had moest samen leven. Ik ben weggerend.
De beste keuze die ik ooit heb gemaakt.
Lieve TS, je zal je schuldig voelen als je het uitmaakt. Hij weet dat, hij gaat je stalken. Je wordt ineens bang dat je hem tegenkomt, sommige vrienden zullen wegvallen en dan gebeurt het: je wordt verliefd. Op een jongen die je door je haren streelt in plaats van aan je haren trekt, een jongen die het prima vind als jij met vriendinnen wat gaat doen zodat hij lekker zijn eigen ding kan doen, een jongen die niet vreemd zou gaan ookal ben jíj daar nu bang voor, omdat je idee van liefde compleet verwaarloosd is. En dan gebeurt het: jullie zitten op de bank, je had je dag vandaag niet en hebt onredelijk gedaan. Hij wordt boos, je ziet het aan hem. Je begint te trillen, te huilen en krijgt geen woord meer uit je keel, je bibbert en slikt, houdt misschien nog je handen voor je hoofd om je te verdedigen en dan besef je dat hij er alleen met je over wilt praten. Dat is alles, niet schreeuwen, niet vloeken, geen verwijten. Gewoon praten. En dan pas besef je nu wat je mist.
TS, ren alsjeblieft. En mag ik vragen waar je woont? je geeft aan dat je niet veel vrienden hebt. Als we bij elkaar in de buurt wonen krijg je mijn nummer en kun je bellen wanneer je je in een gevaarlijke situatie bevind, misschien kan ik zelfs helpen je spullen weg te krijgen.
anoniem_346526 wijzigde dit bericht op 16-05-2017 23:12
0.28% gewijzigd
maandag 15 mei 2017 om 17:46
Je schrijft dat je chronisch moe bent. Zou dat ook niet een beetje te maken hebben met de situatie? Ik zelf heb fibromyalgie en was ook altijd moe tijdens mijn ex-relatie. Gewoon door het op mijn tenen te moeten lopen. Mijn lijf zat vol spanning. En nu ik uit die relatie ben, voel ik me veel beter! Ik kan beter uitrusten en ontspannen en heb daardoor veel minder pijn. Denk daar ook eens aan...
Ik ben niet dom, ik weet precies wat ik bedoel.
maandag 15 mei 2017 om 18:01
Dat zou best kunnen iddtoedeledokie schreef: ↑15-05-2017 17:46Je schrijft dat je chronisch moe bent. Zou dat ook niet een beetje te maken hebben met de situatie? Ik zelf heb fibromyalgie en was ook altijd moe tijdens mijn ex-relatie. Gewoon door het op mijn tenen te moeten lopen. Mijn lijf zat vol spanning. En nu ik uit die relatie ben, voel ik me veel beter! Ik kan beter uitrusten en ontspannen en heb daardoor veel minder pijn. Denk daar ook eens aan...
anoniem_346526 wijzigde dit bericht op 16-05-2017 23:13
5.22% gewijzigd
maandag 15 mei 2017 om 18:04
Ugh, zo herkenbaar, alleen had ik geen kind, maar dreigde hij vaak mijn dieren wat aan te doen. Vre-se-lijk, wat lijken zulke gasten op elkaar. Ook de angst in de volgende relatie herken ik. Ik heb zelfs een tijd gehad dat ik continu de grenzen opzocht, omdat het mij beangstigde dat ik niet wist wanneer mijn vriend zou omslaan en gewelddadig zou worden. Dat werd hij nooit. Wel eens boos. Ze bestaan echt! Wat lief, Nolan, dat je TO je hulp aanbiedt...Nolan schreef: ↑15-05-2017 17:31Lieve TO, ik kom ook uit zo'n relatie en ik weet wat je mee maakt. Ik weet precies hoe je dit topic van je computer afwist en alles verwijdert zodat hij het niet ziet,ik weet ook dat je bij de mensen die zeggen dat je weg moet denkt: "ze snappen onze relatie toch niet". Ik wil ook dat je weet dat je slachtoffer bent, ondanks dat je misschien bang bent dat wanneer je weggaat mensen jou de schuld geven omdat je zo lang in die situatie hebt gezeten.
Ik was 15 toen ik met mijn ex kreeg, hij was 27. Smoorverliefd, knikkende knieën etc maken dat je in het begin dingen niet ziet. En na de eerste maanden zit je er zo in dat het voor jou "normaal" is. Echter zou ik willen dat ik na 4 jaar was gestopt. Hij sloeg me na 4 jaar niet, maar was altijd boos en agressief. Ik wist écht wel dat dat niet hoorde en gaf hem stuk voor stuk nieuwe kansen, en gaf hem termijnen: "mocht hij binnen nu en 4 weken een uitbarsting krijgen ga ik écht weg" Maar ik kon me zelf altijd ompraten.
Wij gingen wel samenwonen, kochten een huis, hadden het gezellig naar mijn idee. Ik wist niet beter. Hij was altijd bang dat ik vreemd zou gaan, net als jouw vriend. Het ging van kwaad tot erger, hij werd vaker agressief. Ik dacht, net als jou "laat het maar zitten,het is nu eenmaal zo". Hij sloeg me,soms. Nee, niet hard. Maar hij sloeg me wel. En hij snapte dat dat niet kon en begon zo andere dingen te doen zoals me een tik geven of een klap op m'n achterhoofd want dat was niet "slaan". Ook was hij een dramaqueen eerste klas, daar kickte hij op. Hij hield van de ruzie's net zoals het huilen er achter na.
Afijn TS, ik heb een kind van hem gekregen. Hij was zo gelukkig, en een van de eerste dingen waar hij aan dacht was dat ik niet vreemd kon gaan als ik een kind had. Tijdens de zwangerschap begon ik te hopen dat ik geen jongen zou krijgen,wat als hij op zijn vader zou lijken? Ik werd angstig en heb er over met iemand ge-emaild. Hij zag dat, sloeg mijn laptop kapot, Gooide mijn kleding uit het raam, gaf me een klap tegen mijn buik (ik was 6 maanden zwanger) en vertelde dat ik maar met de gast waarmee ik ge-emaild had moest samen leven. Ik ben weggerend.
De beste keuze die ik ooit heb gemaakt.
Lieve TS, je zal je schuldig voelen als je het uitmaakt. Hij weet dat, hij gaat je stalken. Je wordt ineens bang dat je hem tegenkomt, sommige vrienden zullen wegvallen en dan gebeurt het: je wordt verliefd. Op een jongen die je door je haren streelt in plaats van aan je haren trekt, een jongen die het prima vind als jij met vriendinnen wat gaat doen zodat hij lekker zijn eigen ding kan doen, een jongen die niet vreemd zou gaan ookal ben jíj daar nu bang voor, omdat je idee van liefde compleet verwaarloosd is. En dan gebeurt het: jullie zitten op de bank, je had je dag vandaag niet en hebt onredelijk gedaan. Hij wordt boos, je ziet het aan hem. Je begint te trillen, te huilen en krijgt geen woord meer uit je keel, je bibbert en slikt, houdt misschien nog je handen voor je hoofd om je te verdedigen en dan besef je dat hij er alleen met je over wilt praten. Dat is alles, niet schreeuwen, niet vloeken, geen verwijten. Gewoon praten. En dan pas besef je nu wat je mist.
TS, ren alsjeblieft. En mag ik vragen waar je woont? je geeft aan dat je niet veel vrienden hebt. Als we bij elkaar in de buurt wonen krijg je mijn nummer en kun je bellen wanneer je je in een gevaarlijke situatie bevind, misschien kan ik zelfs helpen je spullen weg te krijgen.
Ik hoop echt, lieve TO, dat je leert van onze verhalen. Maak dat je wegkomt, meid, maar wel op een veilige manier!
maandag 15 mei 2017 om 18:50
Goeie!!toedeledokie schreef: ↑15-05-2017 17:46Je schrijft dat je chronisch moe bent. Zou dat ook niet een beetje te maken hebben met de situatie? Ik zelf heb fibromyalgie en was ook altijd moe tijdens mijn ex-relatie. Gewoon door het op mijn tenen te moeten lopen. Mijn lijf zat vol spanning. En nu ik uit die relatie ben, voel ik me veel beter! Ik kan beter uitrusten en ontspannen en heb daardoor veel minder pijn. Denk daar ook eens aan...
Ik heb ook een chronische aandoening waar ik in mijn relatie een flinke pot pillen voor moest slikken iedere dag. En sinds ik weg ben nemen de symptomen dusdanig af dat de artsen het hebben over afbouwen van de medicatie en dat het ze niks zou verbazen als ik gewoon geen medicatie meer nodig ga hebben.
TO: ren!!
Dulcissime, totam tibi sibdo me...
maandag 15 mei 2017 om 19:44
Fingerprints schreef: ↑15-05-2017 17:37Dankjewel <3 ik wens je veel sterkte, ik hoop dat je voor je kinderen kiest. Ik stuur je vanavond even een pb!
Prima meid!
maandag 15 mei 2017 om 20:02
Nee hoor. Als iemand zich zo misdraagt, verspeelt hij dat 'recht' en verdient hij geen liefde. En het slachtoffer van zijn gedrag is daar al helemaal niet voor verantwoordelijk.Fingerprints schreef: ↑15-05-2017 10:29Ik weet dat het niet goed is om bang te zijn in een relatie en het is niet alsof ik 24/7 bang ben. Ik ken mijn vriend ook door en door en ik weet dat hij óok liefde verdient.
maandag 15 mei 2017 om 21:58
Finger, je hebt heel wat moed om jouw verhaal hier neer te zetten.
Vergeet ajb niet om je elke keer uit te loggen zodat vriend niet te weten komt dat je hier schrijft.
Luister ajb naar deze wijze, lieve vrouwen en ga actie ondernemen. Deze relatie is niet goed voor je.
Neem de hulp aan die je krijgt. Sterkte!
Vergeet ajb niet om je elke keer uit te loggen zodat vriend niet te weten komt dat je hier schrijft.
Luister ajb naar deze wijze, lieve vrouwen en ga actie ondernemen. Deze relatie is niet goed voor je.
Neem de hulp aan die je krijgt. Sterkte!
maandag 15 mei 2017 om 22:40
Ik ook.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 15 mei 2017 om 22:52
Ik zie hier inderdaad heel veel wijze woorden. Er wordt veel nuttigs gezegd en elke post heeft dezelfde boodschap: "Hij is niet lief. Ga bij hem weg."JustcallmeTuT schreef: ↑15-05-2017 21:58Finger, je hebt heel wat moed om jouw verhaal hier neer te zetten.
Vergeet ajb niet om je elke keer uit te loggen zodat vriend niet te weten komt dat je hier schrijft.
Luister ajb naar deze wijze, lieve vrouwen en ga actie ondernemen. Deze relatie is niet goed voor je.
Neem de hulp aan die je krijgt. Sterkte!
Zoals je ziet, doen alle 'ja maar' excuses niemand wankelen in deze boodschap.
Dus nogmaals:
Hij is niet lief. Ga bij hem weg.
maandag 15 mei 2017 om 22:55
TO, ik vraag mij trouwens af of je een beetje rare jeugd hebt gehad of ouders waar je niet altijd op kon bouwen?
Want een beetje kordate ouder had al lang een stokje voor deze relatie gestoken. Ook valt het me op hoe normaal je zijn gedrag vindt. Okay, je vindt het niet normaal, maar normaal genoeg dat af en toe 'lief zijn', je dingen laat denken als 'hij verdient ook liefde' ipv 'ik verdien veiligheid'. Mensen met een gezond wereldbeeld zouden namelijk eigen veiligheid voorop stellen.
Want een beetje kordate ouder had al lang een stokje voor deze relatie gestoken. Ook valt het me op hoe normaal je zijn gedrag vindt. Okay, je vindt het niet normaal, maar normaal genoeg dat af en toe 'lief zijn', je dingen laat denken als 'hij verdient ook liefde' ipv 'ik verdien veiligheid'. Mensen met een gezond wereldbeeld zouden namelijk eigen veiligheid voorop stellen.
anoniem_220547 wijzigde dit bericht op 15-05-2017 22:56
2.62% gewijzigd
dinsdag 16 mei 2017 om 07:59
Zoals ik al eerder schreef: mijn ouders staan altijd voor mij klaar en hebben nooit geslagen. Mij niet en elkaar niet. En ja, zij zagen dat het fout ging bij mij, maar dacht je echt dat IK dat zag? Als ze erover begonnen, vlakte ik alles af. Ik bagatelliseerde, zoals TO doet.Defietsboer schreef: ↑15-05-2017 22:55TO, ik vraag mij trouwens af of je een beetje rare jeugd hebt gehad of ouders waar je niet altijd op kon bouwen?
Want een beetje kordate ouder had al lang een stokje voor deze relatie gestoken. Ook valt het me op hoe normaal je zijn gedrag vindt. Okay, je vindt het niet normaal, maar normaal genoeg dat af en toe 'lief zijn', je dingen laat denken als 'hij verdient ook liefde' ipv 'ik verdien veiligheid'. Mensen met een gezond wereldbeeld zouden namelijk eigen veiligheid voorop stellen.
En hij slaat immers niet hard (geen gevaar?) hij wordt alleen boos, sja, dat wordt iedereen wel eens, toch?
Zolang je kind in een dergelijke relatie blijft, kun je als ouder niet veel meer doen dan langs de zijlijn staan en hopen dat ze op tijd het licht ziet. Klaarstaan als ze eindelijk wél je hulp vraagt. Op haar inpraten zorgt alleen voor verwijdering, dan kiest ze voor hem en zijn ze haar kwijt.
Later is nu
dinsdag 16 mei 2017 om 09:16
Mijn ouders waren kordate ouders..Defietsboer schreef: ↑15-05-2017 22:55TO, ik vraag mij trouwens af of je een beetje rare jeugd hebt gehad of ouders waar je niet altijd op kon bouwen?
Want een beetje kordate ouder had al lang een stokje voor deze relatie gestoken. Ook valt het me op hoe normaal je zijn gedrag vindt. Okay, je vindt het niet normaal, maar normaal genoeg dat af en toe 'lief zijn', je dingen laat denken als 'hij verdient ook liefde' ipv 'ik verdien veiligheid'. Mensen met een gezond wereldbeeld zouden namelijk eigen veiligheid voorop stellen.
Als ik bij mijn ouders was want ik woonde bijna bij mijn ex en zijn familie in op een gegeven moment waren mijn blauwe plekken verborgen.. Hield ik iedereen (inc mijzelf) voor de gek dat ik gelukkig was..
En hij was een nog grotere toneelspeler..
De enigste wat ik hoorde van mijn ouders is dat ze vonden dat ik mij anders gedroeg en ( hoe zeg je dat goed) zijn meningen en gedrag enorm kopiërde..
Ik heb geen rare jeugd gehad of ouders waar ik niet altijd op kan bouwen
Slachtoffers kunnen voor de buiten wereld goed toneel spelen
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
dinsdag 16 mei 2017 om 10:06
Hier nog zo eentje die uit een liefdevol, stabiel gezin kwam. Helaas is dat geen garantie dat je niet in dit soort situaties verzeild zal raken. Mijn ouders voelden heus wel dat er iets speelde en hebben ook hard hun best gedaan om " er een stokje voor te steken" maar zo makkelijk is dat niet als je dochter meerderjarig is en je niet alles vertelt.Defietsboer schreef: ↑15-05-2017 22:55TO, ik vraag mij trouwens af of je een beetje rare jeugd hebt gehad of ouders waar je niet altijd op kon bouwen?
Want een beetje kordate ouder had al lang een stokje voor deze relatie gestoken. Ook valt het me op hoe normaal je zijn gedrag vindt. Okay, je vindt het niet normaal, maar normaal genoeg dat af en toe 'lief zijn', je dingen laat denken als 'hij verdient ook liefde' ipv 'ik verdien veiligheid'. Mensen met een gezond wereldbeeld zouden namelijk eigen veiligheid voorop stellen.
Zelf zie ik veel parallellen met een verslaving in dit soort situaties: in het begin is het allemaal leuk, op een gegeven moment wordt het minder maar blijf je jezelf voorhouden dat het allemaal wel meevalt, en tegen de tijd dat je er echt niet meer omheen kan zit je er zo diep in dat ontsnappen moeilijk is. Maar niet onmogelijk. Je bent goed bezig TO (en anderen), zet door!
dinsdag 16 mei 2017 om 10:27
Ik had een vriendin, wiens ouders een verre van veilige stabiele relatie hadden, en die heeft me altijd gezegd "1 klap en ik ben weg". Misschien geloofde ik wel meer in sprookjes dan zij.cerulli schreef: ↑16-05-2017 10:06Hier nog zo eentje die uit een liefdevol, stabiel gezin kwam. Helaas is dat geen garantie dat je niet in dit soort situaties verzeild zal raken. Mijn ouders voelden heus wel dat er iets speelde en hebben ook hard hun best gedaan om " er een stokje voor te steken" maar zo makkelijk is dat niet als je dochter meerderjarig is en je niet alles vertelt.
Zelf zie ik veel parallellen met een verslaving in dit soort situaties: in het begin is het allemaal leuk, op een gegeven moment wordt het minder maar blijf je jezelf voorhouden dat het allemaal wel meevalt, en tegen de tijd dat je er echt niet meer omheen kan zit je er zo diep in dat ontsnappen moeilijk is. Maar niet onmogelijk. Je bent goed bezig TO (en anderen), zet door!
Later is nu
dinsdag 16 mei 2017 om 12:36
Ik heb niets toe te voegen omdat er al veel is gezegd.
Ik heb wel twee boekentips voor je
Why does he do that.. van lundy bancroft
en men who hate women and the women who love them .. van susan forward.
Het heeft mij veel inzichten gegeven in hoe mannen die dit soort gedrag vertonen denken.. en dat kan je helpen de kluwen in je hoofd van tegenstrijdige gevoelens wat helderder te krijgen. als je me een pb stuurt wil ik je desnoods wel aan de pdfjes helpen.
Ik heb wel twee boekentips voor je
Why does he do that.. van lundy bancroft
en men who hate women and the women who love them .. van susan forward.
Het heeft mij veel inzichten gegeven in hoe mannen die dit soort gedrag vertonen denken.. en dat kan je helpen de kluwen in je hoofd van tegenstrijdige gevoelens wat helderder te krijgen. als je me een pb stuurt wil ik je desnoods wel aan de pdfjes helpen.
dinsdag 16 mei 2017 om 12:36
Ik heb niets toe te voegen omdat er al veel is gezegd.
Ik heb wel twee boekentips voor je
Why does he do that.. van lundy bancroft
en men who hate women and the women who love them .. van susan forward.
Het heeft mij veel inzichten gegeven in hoe mannen die dit soort gedrag vertonen denken.. en dat kan je helpen de kluwen in je hoofd van tegenstrijdige gevoelens wat helderder te krijgen. als je me een pb stuurt wil ik je desnoods wel aan de pdfjes helpen.
Ik heb wel twee boekentips voor je
Why does he do that.. van lundy bancroft
en men who hate women and the women who love them .. van susan forward.
Het heeft mij veel inzichten gegeven in hoe mannen die dit soort gedrag vertonen denken.. en dat kan je helpen de kluwen in je hoofd van tegenstrijdige gevoelens wat helderder te krijgen. als je me een pb stuurt wil ik je desnoods wel aan de pdfjes helpen.
