Zwanger
alle pijlers
Totaal onverwacht in verwachting
donderdag 1 juni 2017 om 11:30
Hoi allemaal,
sinds nu net weet ik dat ik hoogstwaarschijnlijk al ruim 5 weken zwanger ben.
Het was niet gepland en onverwacht, mede omdat ik ervan uit ging dat ik niet zwanger kon raken.
Dat dacht ik omdat het eerder nooit was gelukt en omdat ik al 40 jaar oud ben had ik het hele idee om ooit moeder te worden al maar weer opgegeven. Ik ging er inmiddels vanuit dat ik onvruchtbaar was.
Nu ben ik ineens toch zwanger en ik besef het nog maar half.
Maar ik kan er niet omheen want ik ben op een rare manier misselijk en ik voel me meer als twee wandelende borsten dan als mezelf.
En de testen hebben het bevestigd.
Natuurlijk ben ik nog niet naar de huisarts geweest, daarvoor weet ik het te kort.
De laatste maand heeft in het teken gestaan van bbq en verjaardagen en ik heb juist veel wijn gedronken in de afgelopen maand.
Hopelijk heeft dat geen schade aangericht, in elk geval drink ik vanaf nu geen druppel meer.
Maar helaas rook ik. (in de tijd dat ik probeerde zwanger te raken rookte en dronk ik natuurlijk niet, maar na de teleurstelling dat het toch niet lukte ben ik helaas toen weer begonnen)
En ik wil graag direct stoppen nu, ik hoop dat ik dat voor elkaar krijg.
Misschien hebben jullie ervaringen die jullie willen delen, of goede motiverende worden om te stoppen met dat verschrikkelijke rookgedrag.
Ik hoop dat door dit topic de motivatie sneller kan vinden om het zo gezond mogelijk te maken voor dit nieuwe leven in mijn buik.
Heel veel liefs
sinds nu net weet ik dat ik hoogstwaarschijnlijk al ruim 5 weken zwanger ben.
Het was niet gepland en onverwacht, mede omdat ik ervan uit ging dat ik niet zwanger kon raken.
Dat dacht ik omdat het eerder nooit was gelukt en omdat ik al 40 jaar oud ben had ik het hele idee om ooit moeder te worden al maar weer opgegeven. Ik ging er inmiddels vanuit dat ik onvruchtbaar was.
Nu ben ik ineens toch zwanger en ik besef het nog maar half.
Maar ik kan er niet omheen want ik ben op een rare manier misselijk en ik voel me meer als twee wandelende borsten dan als mezelf.
En de testen hebben het bevestigd.
Natuurlijk ben ik nog niet naar de huisarts geweest, daarvoor weet ik het te kort.
De laatste maand heeft in het teken gestaan van bbq en verjaardagen en ik heb juist veel wijn gedronken in de afgelopen maand.
Hopelijk heeft dat geen schade aangericht, in elk geval drink ik vanaf nu geen druppel meer.
Maar helaas rook ik. (in de tijd dat ik probeerde zwanger te raken rookte en dronk ik natuurlijk niet, maar na de teleurstelling dat het toch niet lukte ben ik helaas toen weer begonnen)
En ik wil graag direct stoppen nu, ik hoop dat ik dat voor elkaar krijg.
Misschien hebben jullie ervaringen die jullie willen delen, of goede motiverende worden om te stoppen met dat verschrikkelijke rookgedrag.
Ik hoop dat door dit topic de motivatie sneller kan vinden om het zo gezond mogelijk te maken voor dit nieuwe leven in mijn buik.
Heel veel liefs
zaterdag 29 juli 2017 om 21:37
Hoi, ik durf het bijna niet hardop te typen, want telkens als ik zeg: het is opgehouden dan begint het een uurtje later weer...maar sinds gistermiddag geen bloed meer gehad.
Wel een beetje roze, bruin verlies gehad gister middag...maar dus eigenlijk lijkt het nu eindelijk opgehouden, zelfs ondanks dat ik gisteren een paar uurtjes gewerkt heb.
Du ik hoop dat het zo blijft...we zijn ondanks dat toch met de twee kinderen naar zee gegaan waar we in het huis van familie mogen overnachten. Het is ruim twee uur rijden, maar gelukkig niet al te ver van huis.
Ik vind het jammer dat ik er zo onzeker van ben geworden en ook een beetje zeurderig in de ogen van mijn vriend.
Dus ik probeer er nu toch maar een leuke vakantie van te maken, ook voor de kinderen, want die twee zijn zo lief, echte schatjes. Er zit niets anders op dan te proberen het een beetje los te laten en het is ook wel een goede afleiding.
Vanmiddag een mini wandelingetje gemaakt over het strand en verder rustig gepuzzeld met de kinderen en wat gelezen.
Wel een beetje roze, bruin verlies gehad gister middag...maar dus eigenlijk lijkt het nu eindelijk opgehouden, zelfs ondanks dat ik gisteren een paar uurtjes gewerkt heb.
Du ik hoop dat het zo blijft...we zijn ondanks dat toch met de twee kinderen naar zee gegaan waar we in het huis van familie mogen overnachten. Het is ruim twee uur rijden, maar gelukkig niet al te ver van huis.
Ik vind het jammer dat ik er zo onzeker van ben geworden en ook een beetje zeurderig in de ogen van mijn vriend.
Dus ik probeer er nu toch maar een leuke vakantie van te maken, ook voor de kinderen, want die twee zijn zo lief, echte schatjes. Er zit niets anders op dan te proberen het een beetje los te laten en het is ook wel een goede afleiding.
Vanmiddag een mini wandelingetje gemaakt over het strand en verder rustig gepuzzeld met de kinderen en wat gelezen.
zondag 30 juli 2017 om 09:29
Mijn vriend gedroeg zich gisteravond nogal vreemd en afstandelijk en zuchtte een paar keer diep, dus ik vroeg wat er misschien was en toen bleek: dat hij zich aan mij ergerde en teleurgesteld was in mij, maar hij zei dat het om hem ging en dat ik dat niet op mezelf moest betrekken.
Ik snapte er niet veel van, vroeg om verduidelijking en hij gaf het voorbeeld dat toen het lastig ging met parkeren bij zee wij hem niet tegemoet hadden mogen lopen (de kleinste zei telkens dat hij het veel te koud had op het strand, vandaar dat we hem tegemoet waren gelopen), dat hij wel kon janken omdat hij de zee niet had gezien...maar wij liepen al weer op met hem naar zee en hij bepaalde toen ineens dat we terug naar de auto gingen.
Vervolgens zei hij toen dat dit een slecht voorbeeld was en dat ik verkeerde dingen had gezegd en mij te veel bemoeid had met de opvoeding en de manier waarop zij altijd met zn drietjes omgingen verstoord had. Ik heb toen wel daarover nagedacht en mijn excuus aangeboden.
Maar daar ging het ook niet om volgens hem, het was toch meer dat hij niet lekker in zijn vel zat en niet had durven zeggen dat ik te veel in zijn en hun ruimte zat. Maar toen ik aangaf dat ik juist vrij veel in afzondering had zitten lezen en hij zelfs had gezegd: je bent er zo weinig, toen was dat ineens juist wat ik niet goed had gedaan.
Ik zei dat het ook te maken had met die bloedingen en dat ik mij niet lekker voelde, maar toen zei hij niet veel.
Behalve dat hij had gedacht dat ik een sterkere persoonlijkheid was, met minder angst.
Even leek het alsof wel in het gesprek dichter tot elkaar kwamen, maar toen gaf hij aan dat de manier waarop ik naar het leven keek niet spiritueel genoeg was in zijn ogen. Hij wil graag gesprekken voeren over de ziel en gelooft dat mensen op die manier met elkaar in verbinding staan en dat bvb een zieltje zit te wachten totdat het in de foetus kan kruipen...zelf zijn ouders uitkiest, maar ik geloof dat soort dingen niet.
Ik heb mij verontschuldigd voor de inderdaad nogal botte manier waarop ik de vorige keer toen wij het daarover hadden tegen hem had verteld dat ik zo niet denk en echt niet geloof in al die spirituele dingen...ik ben namelijk een beetje wars geraakt van magisch denken, maar dat ik hem respecteer en ook hoe hij denkt, maar niet graag over die dingen praat met hem omdat het me uitdaagt om dingen te zeggen die hij absoluut niet wil horen.
En ik vind het niet belangrijk genoeg om ruzie over te maken.
Het is zoals het is denk ik dan, we zijn nu hier.
Maar hij zei dat hij het wel belangrijk vind om daar met mij over te kunnen praten en zelfs zo ongeveer het belangrijkste wat er is.
Ik raakte door dat hele gesprek wat telkens alle kanten op leek te gaan en waarin ik mij telkens leek te moeten verontschuldigen enorm van slag.
Hij had zelfs nog gezegd dat hij juist wilde dat ik hem op zijn nummer zou zetten of zoiets? !
Dat hij wilde dat ik mij meer gedroeg als een vriend, zoals een vriend die hij heeft?!
Afstandelijker, minder aanhankelijk.
Ook begon hij weer over deze wereld waarin volgens hem wij allemaal slaven zijn, hij is aangesloten bij meerdere facebookgroepen die hem bevestigen in gedachtegangen die ik een beetje ver vind gaan.
Hij wil vrij zijn, geen domme burger, geen slaaf, geen sofi nummer, geen belasting betalen. Ik heb geprobeerd dat stuk met hem te onderzoeken.
Maar ergens klopt het allemaal niet in mijn beleving, sommige dingen wel, andere niet...
Ik heb urenlange verhalen aangehoord over chem trails, over de elite die ons overheerst en gedacht dat wel daar een beetje aan voorbij waren.
Dat het een soort van uitlaatklep was voor hem, een soort hobby.
Hij is erg lief in zijn gedrag eigenlijk, bvb voor zijn kinderen en eigenlijk ook voor mij, maar doet alsof hij alles weet omdat hij ergens wat gelezen heeft.
Hij heeft zijn depressie van een aantal jaar geleden overwonnen door "tegen" de gevestigde orde te zijn ...tenminste, zo ben ik het gaan zien.
En we hadden het erg leuk samen, het chemtrail verhaal verdween wat naar de achtergrond dacht ik. Dat dacht ik, maar gisteren kwam het er allemaal uit; hij heeft er moeite mee dat ik niet denk zoals hij en dat ik niet zo spiritueel ben, wat in zijn ogen de enige waarheid is.
Hij zei dat hij nooit goed was in relaties en niet voor niks twee exen had en dat hij wel kon begrijpen dat vrouwen hem raar vinden.
Hij verweet mij dat hij is gestopt met zijn liefste hobby...terwijl ik nooit van hem verlangd heb om daarmee te stoppen, hem juist heb gestimuleerd om wel te gaan. Maar hij ging niet en nu achteraf ligt dat dan wel niet aan mij volgens hem, maar aan hem en dat hij niet met relaties om kan gaan.
Maar wat moet ik daarop zeggen? We zijn net een dagje hier en de bedoeling was om een leuke vakantie te maken.
Dacht ik.
Tot 4 uur vannacht ben ik walker gebleven, ik kon er niet van slapen. Hij wilde de hele tijd dat het gesprek over hem ging en over zijn gevoel, maar ik zei dat ik dat lastig vond als het telkens zo beschuldigend naar mij klonk.
Maar dan zei hij dat het geen beschuldiging was, enkel zijn gevoel, wat ik moest respecteren.
Ik kon uiteindelijk alleen nog maar een potje janken. Hadden we het ene gehad, dan kwam ineens het volgende en het gesprek bleef alle kanten opgaan.
Ik had koelbloediger moeten zijn, sterker, zodat hij de kans had om klein te zijn...zoiets? Zo leek het wel.
Maar voor mij leek het alsof alles even instortte en ik ben vertrouwen verloren.
Misschien kan het omdat hij 6 bier op had dat hij zo van de hak op de tak leek te gaan? Maar dat doet hij wel vaker en dan was het alleen niet tegen mij gericht, maar tegen de rest van de wereld.
Ik lag maar wakker, terwijl hij naast mij lag te snurken en kon de hele dag al niet goed plassen, maar toen ik uiteindelijk ging naar het toilet: weer bloed.
Ik voel me zo verschrikkelijk ellendig nu.
Misschien heb ik het allemaal veel te zwaar opgenomen en wilde hij graag ook eens spuien, nadat ik de hele week in de lappenmand heb gelegen vanwege al dat bloed.
Maar de woorden blijven door mijn hoofd spoken: hij vindt mij te emotioneel, hij wil niet echt een relatie, hij houdt niet van knuffelen, hij dacht dat ik een veel vrijere vrouw was, stoerder, sterker...hij is teleurgesteld, maar ook omdat ik het mij allemaal zo aantrek.
Hoe moet dat nu vandaag, de kinderen zullen zien dat ik heb gehuild, mij ogen zijn dik, ik heb nog geen twee uur geslapen, het bloeden is weer begonnen en hij ligt in een andere kamer nu. We zouden een uitstapje gaan doen...hij vindt dit soort van saai, zegt: als ik het geld had gehad dan waren we naar de pyrineeen gegaan, maar ik had dat helemaal niet gekund of zelfs gewild nu ik telkens weer blijf bloeden.
Hij leek zo trots op ons, op mij...vorige week nog. Nu zijn we in het huis van zijn moeder en lijkt al dat verdwenen.
Lijkt hij ontevreden met de situatie.
Voelt hij zich gevangen misschien?
Ik was eigenlijk gelukkig, op het bloeden na was alles oké, maar hij zei dat hij dus helemaal niet zo gelukkig is.
En dat doet zeer. Ik kan hem niet gelukkig maken.
Niet sterk genoeg zijn als hij mij nodig heeft als uitlaatklep.
Het hoofd niet koel houden, inderdaad de kraan ging open bij mij, huilen tranen met tuiten vannacht.
Nu ben ik bang dat daardoor misschien het bloeden weer begon.
Maar dat hoeft niet zo te zijn.
En sinds ik niet meer rook missen we veel gezamenlijke momentjes, hij zit dan buiten, alleen en het lijkt alsof hij mij te braaf vindt of zoiets. Niet zoals hij.
Maar misschien haal ik er nu allemaal dingen bij. En dat is niet nodig, het doet al genoeg zeer dat hij heeft gezegd dat hij liever wat vaker alleen was met zijn kinderen zonder mij.
We moeten nu nog 4 dagen hier, terwijl het regent, in het huis van zijn moeder en het lijkt alsof ik niet veel goed kan dien in zijn ogen.
Ik ben even helemaal de kluts kwijt nu en weet niet hoe het verder moet.
Ik snapte er niet veel van, vroeg om verduidelijking en hij gaf het voorbeeld dat toen het lastig ging met parkeren bij zee wij hem niet tegemoet hadden mogen lopen (de kleinste zei telkens dat hij het veel te koud had op het strand, vandaar dat we hem tegemoet waren gelopen), dat hij wel kon janken omdat hij de zee niet had gezien...maar wij liepen al weer op met hem naar zee en hij bepaalde toen ineens dat we terug naar de auto gingen.
Vervolgens zei hij toen dat dit een slecht voorbeeld was en dat ik verkeerde dingen had gezegd en mij te veel bemoeid had met de opvoeding en de manier waarop zij altijd met zn drietjes omgingen verstoord had. Ik heb toen wel daarover nagedacht en mijn excuus aangeboden.
Maar daar ging het ook niet om volgens hem, het was toch meer dat hij niet lekker in zijn vel zat en niet had durven zeggen dat ik te veel in zijn en hun ruimte zat. Maar toen ik aangaf dat ik juist vrij veel in afzondering had zitten lezen en hij zelfs had gezegd: je bent er zo weinig, toen was dat ineens juist wat ik niet goed had gedaan.
Ik zei dat het ook te maken had met die bloedingen en dat ik mij niet lekker voelde, maar toen zei hij niet veel.
Behalve dat hij had gedacht dat ik een sterkere persoonlijkheid was, met minder angst.
Even leek het alsof wel in het gesprek dichter tot elkaar kwamen, maar toen gaf hij aan dat de manier waarop ik naar het leven keek niet spiritueel genoeg was in zijn ogen. Hij wil graag gesprekken voeren over de ziel en gelooft dat mensen op die manier met elkaar in verbinding staan en dat bvb een zieltje zit te wachten totdat het in de foetus kan kruipen...zelf zijn ouders uitkiest, maar ik geloof dat soort dingen niet.
Ik heb mij verontschuldigd voor de inderdaad nogal botte manier waarop ik de vorige keer toen wij het daarover hadden tegen hem had verteld dat ik zo niet denk en echt niet geloof in al die spirituele dingen...ik ben namelijk een beetje wars geraakt van magisch denken, maar dat ik hem respecteer en ook hoe hij denkt, maar niet graag over die dingen praat met hem omdat het me uitdaagt om dingen te zeggen die hij absoluut niet wil horen.
En ik vind het niet belangrijk genoeg om ruzie over te maken.
Het is zoals het is denk ik dan, we zijn nu hier.
Maar hij zei dat hij het wel belangrijk vind om daar met mij over te kunnen praten en zelfs zo ongeveer het belangrijkste wat er is.
Ik raakte door dat hele gesprek wat telkens alle kanten op leek te gaan en waarin ik mij telkens leek te moeten verontschuldigen enorm van slag.
Hij had zelfs nog gezegd dat hij juist wilde dat ik hem op zijn nummer zou zetten of zoiets? !
Dat hij wilde dat ik mij meer gedroeg als een vriend, zoals een vriend die hij heeft?!
Afstandelijker, minder aanhankelijk.
Ook begon hij weer over deze wereld waarin volgens hem wij allemaal slaven zijn, hij is aangesloten bij meerdere facebookgroepen die hem bevestigen in gedachtegangen die ik een beetje ver vind gaan.
Hij wil vrij zijn, geen domme burger, geen slaaf, geen sofi nummer, geen belasting betalen. Ik heb geprobeerd dat stuk met hem te onderzoeken.
Maar ergens klopt het allemaal niet in mijn beleving, sommige dingen wel, andere niet...
Ik heb urenlange verhalen aangehoord over chem trails, over de elite die ons overheerst en gedacht dat wel daar een beetje aan voorbij waren.
Dat het een soort van uitlaatklep was voor hem, een soort hobby.
Hij is erg lief in zijn gedrag eigenlijk, bvb voor zijn kinderen en eigenlijk ook voor mij, maar doet alsof hij alles weet omdat hij ergens wat gelezen heeft.
Hij heeft zijn depressie van een aantal jaar geleden overwonnen door "tegen" de gevestigde orde te zijn ...tenminste, zo ben ik het gaan zien.
En we hadden het erg leuk samen, het chemtrail verhaal verdween wat naar de achtergrond dacht ik. Dat dacht ik, maar gisteren kwam het er allemaal uit; hij heeft er moeite mee dat ik niet denk zoals hij en dat ik niet zo spiritueel ben, wat in zijn ogen de enige waarheid is.
Hij zei dat hij nooit goed was in relaties en niet voor niks twee exen had en dat hij wel kon begrijpen dat vrouwen hem raar vinden.
Hij verweet mij dat hij is gestopt met zijn liefste hobby...terwijl ik nooit van hem verlangd heb om daarmee te stoppen, hem juist heb gestimuleerd om wel te gaan. Maar hij ging niet en nu achteraf ligt dat dan wel niet aan mij volgens hem, maar aan hem en dat hij niet met relaties om kan gaan.
Maar wat moet ik daarop zeggen? We zijn net een dagje hier en de bedoeling was om een leuke vakantie te maken.
Dacht ik.
Tot 4 uur vannacht ben ik walker gebleven, ik kon er niet van slapen. Hij wilde de hele tijd dat het gesprek over hem ging en over zijn gevoel, maar ik zei dat ik dat lastig vond als het telkens zo beschuldigend naar mij klonk.
Maar dan zei hij dat het geen beschuldiging was, enkel zijn gevoel, wat ik moest respecteren.
Ik kon uiteindelijk alleen nog maar een potje janken. Hadden we het ene gehad, dan kwam ineens het volgende en het gesprek bleef alle kanten opgaan.
Ik had koelbloediger moeten zijn, sterker, zodat hij de kans had om klein te zijn...zoiets? Zo leek het wel.
Maar voor mij leek het alsof alles even instortte en ik ben vertrouwen verloren.
Misschien kan het omdat hij 6 bier op had dat hij zo van de hak op de tak leek te gaan? Maar dat doet hij wel vaker en dan was het alleen niet tegen mij gericht, maar tegen de rest van de wereld.
Ik lag maar wakker, terwijl hij naast mij lag te snurken en kon de hele dag al niet goed plassen, maar toen ik uiteindelijk ging naar het toilet: weer bloed.
Ik voel me zo verschrikkelijk ellendig nu.
Misschien heb ik het allemaal veel te zwaar opgenomen en wilde hij graag ook eens spuien, nadat ik de hele week in de lappenmand heb gelegen vanwege al dat bloed.
Maar de woorden blijven door mijn hoofd spoken: hij vindt mij te emotioneel, hij wil niet echt een relatie, hij houdt niet van knuffelen, hij dacht dat ik een veel vrijere vrouw was, stoerder, sterker...hij is teleurgesteld, maar ook omdat ik het mij allemaal zo aantrek.
Hoe moet dat nu vandaag, de kinderen zullen zien dat ik heb gehuild, mij ogen zijn dik, ik heb nog geen twee uur geslapen, het bloeden is weer begonnen en hij ligt in een andere kamer nu. We zouden een uitstapje gaan doen...hij vindt dit soort van saai, zegt: als ik het geld had gehad dan waren we naar de pyrineeen gegaan, maar ik had dat helemaal niet gekund of zelfs gewild nu ik telkens weer blijf bloeden.
Hij leek zo trots op ons, op mij...vorige week nog. Nu zijn we in het huis van zijn moeder en lijkt al dat verdwenen.
Lijkt hij ontevreden met de situatie.
Voelt hij zich gevangen misschien?
Ik was eigenlijk gelukkig, op het bloeden na was alles oké, maar hij zei dat hij dus helemaal niet zo gelukkig is.
En dat doet zeer. Ik kan hem niet gelukkig maken.
Niet sterk genoeg zijn als hij mij nodig heeft als uitlaatklep.
Het hoofd niet koel houden, inderdaad de kraan ging open bij mij, huilen tranen met tuiten vannacht.
Nu ben ik bang dat daardoor misschien het bloeden weer begon.
Maar dat hoeft niet zo te zijn.
En sinds ik niet meer rook missen we veel gezamenlijke momentjes, hij zit dan buiten, alleen en het lijkt alsof hij mij te braaf vindt of zoiets. Niet zoals hij.
Maar misschien haal ik er nu allemaal dingen bij. En dat is niet nodig, het doet al genoeg zeer dat hij heeft gezegd dat hij liever wat vaker alleen was met zijn kinderen zonder mij.
We moeten nu nog 4 dagen hier, terwijl het regent, in het huis van zijn moeder en het lijkt alsof ik niet veel goed kan dien in zijn ogen.
Ik ben even helemaal de kluts kwijt nu en weet niet hoe het verder moet.
zondag 30 juli 2017 om 11:49
Hij is nu net wakker en zit buiten te roken.
Ik heb voor ontbijt gezorgd voor de kinderen en de oudste vond het een beetje vreemd dat papa apart sliep.
Ik heb mijn gezwollen ogen verklaard door te zeggen dat ik weer een bloeding had gehad en het apart slapen verklaard door snurken van hem, het is beide niet eens gelogen, maar niet de echte oorzaak.
Maar ik kan natuurlijk niet helemaal open zijn zonder hun vader af te vallen en wil niet dat ze er last van hebben.
Ik hoop eigenlijk dat het een gril was en dat we het kunnen vergeten.
En toch een fijne tijd kunnen hebben hier aan zee.
Ik heb voor ontbijt gezorgd voor de kinderen en de oudste vond het een beetje vreemd dat papa apart sliep.
Ik heb mijn gezwollen ogen verklaard door te zeggen dat ik weer een bloeding had gehad en het apart slapen verklaard door snurken van hem, het is beide niet eens gelogen, maar niet de echte oorzaak.
Maar ik kan natuurlijk niet helemaal open zijn zonder hun vader af te vallen en wil niet dat ze er last van hebben.
Ik hoop eigenlijk dat het een gril was en dat we het kunnen vergeten.
En toch een fijne tijd kunnen hebben hier aan zee.
zondag 30 juli 2017 om 13:06
Hij klinkt helemaal niet lief. Hij lijkt jou allemaal verwijten te maken en de persoon wie jij bent constant aan te vallen en niet goed genoeg te vinden. Hij klinkt als een vreemde vogel die alleen met zichzelf bezig is. Maar goed daar heb je op dit moment ook niet zoveel aan.
Ik hoop alleen niet dat je jezelf helemaal weg gaat cijferen voor hem, of echt aan jezelf gaat twijfelen. Je bent goed zoals je bent, ook al geloof je niet in al die onzin, ook al ben je angstig. Enz enz
En ik zou wel echt rustig aan blijven doen. De stress die jij nu ervaart heeft echt geen negatieve gevolgen voor je zwangerschap en je kindje. Maar met de bloeding zou ik toch niet al te veel meer gaan lopen. Sterkte! Wat een rot situatie
Ik hoop alleen niet dat je jezelf helemaal weg gaat cijferen voor hem, of echt aan jezelf gaat twijfelen. Je bent goed zoals je bent, ook al geloof je niet in al die onzin, ook al ben je angstig. Enz enz
En ik zou wel echt rustig aan blijven doen. De stress die jij nu ervaart heeft echt geen negatieve gevolgen voor je zwangerschap en je kindje. Maar met de bloeding zou ik toch niet al te veel meer gaan lopen. Sterkte! Wat een rot situatie
zondag 30 juli 2017 om 21:00
Ik vind het allemaal wel zorgelijk klinken Shisha. Ik wil absoluut niet stoken, maar denk aan jezelf. Welke achternaam wil je de kleine bijvoorbeeld geven? Later zelf met de kleine gaan reizen kan problemen geven als je niet dezelfde achternaam draagt... Heeft hij de vrucht al erkent en ben je van plan om hem gezag te geven? Ik zou over dit soort zaken eens goed gaan nadenken... Want met gezag heeft hij overal een stem in. Of je dat wilt, is aan jou.
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
zondag 30 juli 2017 om 22:24
Ja, ik ben ook bezorgd.
Ik had het toch niet verwacht, ook bvb de buurvrouw vond hem een erg leuke en lieve en zachtaardige man nadat ze hem gesproken had.
Ik heb hem ook altijd zo gezien, maar het lijkt alsof hij me afstoot.
Vandaag is hij samen met de kinderen naar het strand gegaan en ben ik hier gebleven, ik had dus amper geslapen en zo kon ik nog een uurtje slapen in alle rust, alleen.
Hij gedroeg zich wel vriendelijk en normaal verder ten op zichte van mij, alsof er niet veel was gebeurd.
Maar ik ben er nog niet overheen.
Ik zou het fijn vinden als hij sorry zou zeggen voor gisteren en dat hij zich als een eikel had gedragen, zoiets.
En dan natuurlijk nog een goed gesprek.
Pas dan zou ik het weer een beetje kunnen gaan vertrouwen, misschien.
Maar ik ben dus nog steeds erg moe wegens slaapgebrek en misschien is het voor mij toch ook beter om een goede nacht te slapen en niet vlak voor bedtijd allerlei emoties omhoog te halen, want wat nou als hij dingen zegt die ik liever niet wil horen?
Dat is toch lastiger na maar amper drie uur slaap.
Als we nu niet op vakantie waren geweest dan had ik mijn auto gepakt en was ik naar huis gereden, maar dat gaat nu niet.
Ik had het toch niet verwacht, ook bvb de buurvrouw vond hem een erg leuke en lieve en zachtaardige man nadat ze hem gesproken had.
Ik heb hem ook altijd zo gezien, maar het lijkt alsof hij me afstoot.
Vandaag is hij samen met de kinderen naar het strand gegaan en ben ik hier gebleven, ik had dus amper geslapen en zo kon ik nog een uurtje slapen in alle rust, alleen.
Hij gedroeg zich wel vriendelijk en normaal verder ten op zichte van mij, alsof er niet veel was gebeurd.
Maar ik ben er nog niet overheen.
Ik zou het fijn vinden als hij sorry zou zeggen voor gisteren en dat hij zich als een eikel had gedragen, zoiets.
En dan natuurlijk nog een goed gesprek.
Pas dan zou ik het weer een beetje kunnen gaan vertrouwen, misschien.
Maar ik ben dus nog steeds erg moe wegens slaapgebrek en misschien is het voor mij toch ook beter om een goede nacht te slapen en niet vlak voor bedtijd allerlei emoties omhoog te halen, want wat nou als hij dingen zegt die ik liever niet wil horen?
Dat is toch lastiger na maar amper drie uur slaap.
Als we nu niet op vakantie waren geweest dan had ik mijn auto gepakt en was ik naar huis gereden, maar dat gaat nu niet.
zondag 30 juli 2017 om 22:30
O ja, we zijn na het eten even naar een klein festivalletje gewandeld in de buurt en dat was toch echt erg gezellig en leuk en vrolijk, maar ik merkte ook dat ik erg onzeker ben ten opzichte van hem nu.
Zijn zoontje kwam me nu net een goedenacht wensen, we deden of we zombies waren en ik gaf hem een zombie-kus. Hij is 6. Ik vind het zo leuk met zijn kinderen ook, echt superleuke kids en ik heb ze beiden in mijn hart gesloten.
Hem heb ik ook in mijn hart gesloten, dus Pfff, ik hoop dat het maar een gril was, anders is het toch wel erg verdrietig allemaal vind ik.
Zijn zoontje kwam me nu net een goedenacht wensen, we deden of we zombies waren en ik gaf hem een zombie-kus. Hij is 6. Ik vind het zo leuk met zijn kinderen ook, echt superleuke kids en ik heb ze beiden in mijn hart gesloten.
Hem heb ik ook in mijn hart gesloten, dus Pfff, ik hoop dat het maar een gril was, anders is het toch wel erg verdrietig allemaal vind ik.
zondag 30 juli 2017 om 22:38
Hij klinkt echt niet leuk.
Nu jij bloedingen hebt gehad zou hij voor jou moeten zorgen. Een lekker ontbijtje voor jou moeten maken in plaats van dat jij ontbijt staat te maken voor ZIJN kinderen.
Zou goed kunnen dat ex en hij uit elkaar zijn omdat hij gewoon een hork is.
Ik zou inderdaad nog maar eens heel goed nadenken over wiens achternaam en erkenning.
Nu jij bloedingen hebt gehad zou hij voor jou moeten zorgen. Een lekker ontbijtje voor jou moeten maken in plaats van dat jij ontbijt staat te maken voor ZIJN kinderen.
Zou goed kunnen dat ex en hij uit elkaar zijn omdat hij gewoon een hork is.
Ik zou inderdaad nog maar eens heel goed nadenken over wiens achternaam en erkenning.
maandag 31 juli 2017 om 22:14
Hij is meestal echt wel lief en behulpzaam en absoluut geen hork...
Vandaag gaf ik aan dat ik er toch nog steeds moeite mee had en slecht had geslapen van alle emotie. Ik zei het en liet hem toen meteen alleen. Even later kwam hij mee puzzelen met mij en zonder woorden was de sfeer wel liefdevol. Daarna gaf hij mij een extra lange knuffel en een zoen, duidelijk om te laten merken dat hij het goed wilde maken.
We beleefden een fijne middag op het strand met de kibderen en het voelde goed, was leuk en erg gezellig.
Alleen ik begon weer behoorlijk te bloeden en had maar 1 extra maandverbandje meegenomen.
Dus moesten we wat eerder weer weg.
Hij heeft bijna alle spulletjes gedragen, ook die van mij omdat ik er moeite mee had. Ik was ineens ook verschrikkelijk moe. Me thuis afgezet zodat ik niet mee hoefde om de boodschappen te doen en even op bed kon gaan liggen.
Wel heb ik op het strand nog gebeld met de verloskundige, omdat ik me weer opnieuw zorgen begon te maken door het bloeden.
En meteen gevraagd of de uitslag van de nipt test al binnen was.
Wat bleek: uitslag was binnen en geen bijzonderheden.
Ook de uitslag van het normale bloedonderzoek was helemaal goed.
Maar toch ben ik van plan om morgen hier bij de huisarts wat urine in te leveren om een eventuele blaasontsteking uit te sluiten.
Door dat bloeden blijf ik bezorgd en wil ik zeker weten dat ik er zelf alles aan heb gedaan om het goed te laten verlopen.
Voor het eten vroeg ik aan mijn vriend of hij hulp nodig had bij het koken, maar hij zei van niet.
Ik vond zijn manier van reageren nogal kortaf, maar besloot om hem even te laten. En om nog even op bed gaan liggen.
Een kwartiertje later kwam hij naar me toe om op een lieve manier te zeggen dat hij soms liever even alleen bezig is omdat hij dan moe is.
Hi heeft dus zelf wel in de gaten dat hij wat kortaf reageert, maar wil niet dat ik mij daardoor rot voel.
Daarna hebben we lekker gegeten en gepuzzeld met zn allen en nu legt hij de kinderen in bed.
Ik denk dat het best een leuke vakantie wordt verder en dat we beter pas echt erover kunnen praten als er weer thuis zijn en zonder de kinderen in de buurt.
Morgen ga ik dus naar de huisarts met mijn urine, ik heb de arts al gegoogled.
Met behulp van maps zal ik er vast wel komen. Best spannend allemaal.
Ook, omdat het maar blijft bloeden, heb ik de afspraak met de verloskundige vervroegd naar aanstaande vrijdag.
Voor iedereen die dit toevallig leest, een hele goede nacht
Vandaag gaf ik aan dat ik er toch nog steeds moeite mee had en slecht had geslapen van alle emotie. Ik zei het en liet hem toen meteen alleen. Even later kwam hij mee puzzelen met mij en zonder woorden was de sfeer wel liefdevol. Daarna gaf hij mij een extra lange knuffel en een zoen, duidelijk om te laten merken dat hij het goed wilde maken.
We beleefden een fijne middag op het strand met de kibderen en het voelde goed, was leuk en erg gezellig.
Alleen ik begon weer behoorlijk te bloeden en had maar 1 extra maandverbandje meegenomen.
Dus moesten we wat eerder weer weg.
Hij heeft bijna alle spulletjes gedragen, ook die van mij omdat ik er moeite mee had. Ik was ineens ook verschrikkelijk moe. Me thuis afgezet zodat ik niet mee hoefde om de boodschappen te doen en even op bed kon gaan liggen.
Wel heb ik op het strand nog gebeld met de verloskundige, omdat ik me weer opnieuw zorgen begon te maken door het bloeden.
En meteen gevraagd of de uitslag van de nipt test al binnen was.
Wat bleek: uitslag was binnen en geen bijzonderheden.
Ook de uitslag van het normale bloedonderzoek was helemaal goed.
Maar toch ben ik van plan om morgen hier bij de huisarts wat urine in te leveren om een eventuele blaasontsteking uit te sluiten.
Door dat bloeden blijf ik bezorgd en wil ik zeker weten dat ik er zelf alles aan heb gedaan om het goed te laten verlopen.
Voor het eten vroeg ik aan mijn vriend of hij hulp nodig had bij het koken, maar hij zei van niet.
Ik vond zijn manier van reageren nogal kortaf, maar besloot om hem even te laten. En om nog even op bed gaan liggen.
Een kwartiertje later kwam hij naar me toe om op een lieve manier te zeggen dat hij soms liever even alleen bezig is omdat hij dan moe is.
Hi heeft dus zelf wel in de gaten dat hij wat kortaf reageert, maar wil niet dat ik mij daardoor rot voel.
Daarna hebben we lekker gegeten en gepuzzeld met zn allen en nu legt hij de kinderen in bed.
Ik denk dat het best een leuke vakantie wordt verder en dat we beter pas echt erover kunnen praten als er weer thuis zijn en zonder de kinderen in de buurt.
Morgen ga ik dus naar de huisarts met mijn urine, ik heb de arts al gegoogled.
Met behulp van maps zal ik er vast wel komen. Best spannend allemaal.
Ook, omdat het maar blijft bloeden, heb ik de afspraak met de verloskundige vervroegd naar aanstaande vrijdag.
Voor iedereen die dit toevallig leest, een hele goede nacht
vrijdag 4 augustus 2017 om 03:52
Het is niet meer gestopt met bloeden, hooguit voor twee uurtjes in de ochtend, maar verder blijft het maar bloeden. 
De ene keer wat meer, de andere keer wat minder. Vanochtend kwam er ook een stolsel mee.
Daar was ik al voor gewaarschuwd door de verloskundige, dat er ook stolsels mee konden komen, maar het was toch even schrikken.
Straks, in de ochtend heb ik een afspraak met de verloskundige om te luisteren of het hartje nog klopt.
Ik kijk er al dagen rijkhalzend naar uit, omdat ik erg onzeker word en blijf van al dat bloed.
Het is nog niet zeker of er ook een echo gaat komen.
Gisteren was ik erg moe, om 22.00 uur viel ik al in slaap. Vandaar dat ik nu niet kan slapen misschien.
Hopelijk blijkt morgen dat alles gewoon goed is, ondanks al dat bloed.
Net nadat ik het hartje heb horen kloppen gaat het een klein weekje best aardig en kan ik er wel weer vertrouwen in hebben, maar dit keer duurde het langer vanwege de vakantie en nu zit ik al weer een paar dagen behoorlijk in de zenuwen.
Ik hoop zo dat alles goed is morgen.
De ene keer wat meer, de andere keer wat minder. Vanochtend kwam er ook een stolsel mee.
Daar was ik al voor gewaarschuwd door de verloskundige, dat er ook stolsels mee konden komen, maar het was toch even schrikken.
Straks, in de ochtend heb ik een afspraak met de verloskundige om te luisteren of het hartje nog klopt.
Ik kijk er al dagen rijkhalzend naar uit, omdat ik erg onzeker word en blijf van al dat bloed.
Het is nog niet zeker of er ook een echo gaat komen.
Gisteren was ik erg moe, om 22.00 uur viel ik al in slaap. Vandaar dat ik nu niet kan slapen misschien.
Hopelijk blijkt morgen dat alles gewoon goed is, ondanks al dat bloed.
Net nadat ik het hartje heb horen kloppen gaat het een klein weekje best aardig en kan ik er wel weer vertrouwen in hebben, maar dit keer duurde het langer vanwege de vakantie en nu zit ik al weer een paar dagen behoorlijk in de zenuwen.
Ik hoop zo dat alles goed is morgen.
vrijdag 4 augustus 2017 om 15:58
Het kindje leeft nog en is goed gegroeid en ook erg beweeglijk, dus dat is fijn. De verloskundige, ditmaal was het een oudere dame met veel ervaring kon zelfs zien dat het geen hazelipje had.
Dat het blaasje werkt en het hartje vier kamers heeft. En het heeft een superschattig wipneusje.
Maar ik heb een flink hematoom en moet tenminste 14 dagen totale rust houden. Op bed of op de bank, zo weinig mogelijk lopen.
Het hematoom kan de baarmoeder prikkelen om alles uit te stoten en om die kans kleiner te maken dus zo veel mogelijk rust.
Het is dus nog steeds een beetje 50/50 of het allemaal goed blijft gaan, ondanks dat het kindje zelf kerngezond is.
Dat het blaasje werkt en het hartje vier kamers heeft. En het heeft een superschattig wipneusje.
Maar ik heb een flink hematoom en moet tenminste 14 dagen totale rust houden. Op bed of op de bank, zo weinig mogelijk lopen.
Het hematoom kan de baarmoeder prikkelen om alles uit te stoten en om die kans kleiner te maken dus zo veel mogelijk rust.
Het is dus nog steeds een beetje 50/50 of het allemaal goed blijft gaan, ondanks dat het kindje zelf kerngezond is.
zondag 13 augustus 2017 om 20:59
Het rusten lijkt te helpen, het bloeden werd een heel stuk minder.
Dinsdag even lichte paniek toen het bloeden toch weer erger werd en ik ook nog buikpijn had gekregen. Ik was een paar dagen alleen thuis en iedereen die ik goed ken was met vakantie en het greep me even aan.
Dus heb ik toen met de verloskundige praktijk gebeld en mocht ik langskomen om naar het hartje te laten luisteren. Wat gelukkig goed en sterk klopte.
Sinds een paar dagen bijna alleen nog maar bloed bij het afvegen en ook dat was nagenoeg niet aanwezig vandaag.
Dinsdag heb ik weer een afspraak, hopelijk is alles met de kleine dan goed en is het stolsel kleiner of weg.
Ik merk dat mijn humeur op en neer gaat met de hoeveelheid bloed die ik verlies, dus vandaag ben ik superblij!
Ik krijg overigens ineens al een aardig buikje.
Toch blijft het spannend en het zal nog wel een tijdje duren voordat ik niet meer bang ben dat ik ineens een boel bloed verlies.
Ach ja, als dinsdag alles maar goed is met de kleine. ..
Dinsdag even lichte paniek toen het bloeden toch weer erger werd en ik ook nog buikpijn had gekregen. Ik was een paar dagen alleen thuis en iedereen die ik goed ken was met vakantie en het greep me even aan.
Dus heb ik toen met de verloskundige praktijk gebeld en mocht ik langskomen om naar het hartje te laten luisteren. Wat gelukkig goed en sterk klopte.
Sinds een paar dagen bijna alleen nog maar bloed bij het afvegen en ook dat was nagenoeg niet aanwezig vandaag.
Dinsdag heb ik weer een afspraak, hopelijk is alles met de kleine dan goed en is het stolsel kleiner of weg.
Ik merk dat mijn humeur op en neer gaat met de hoeveelheid bloed die ik verlies, dus vandaag ben ik superblij!
Ik krijg overigens ineens al een aardig buikje.
Toch blijft het spannend en het zal nog wel een tijdje duren voordat ik niet meer bang ben dat ik ineens een boel bloed verlies.
Ach ja, als dinsdag alles maar goed is met de kleine. ..
dinsdag 15 augustus 2017 om 21:33
Alles is goed, wederom mooi kloppend hartje.
Ook het bloeden is nagenoeg gestopt.
Nu vond ze het toch wel een goed idee om even in het ziekenhuis te laten kijken voor de zekerheid en ook om mij gerust te stellen.
Donderdag heb ik daar een afspraak met de gynaecoloog.
Misschien een soort van mosterd na de maaltijd, want sinds vandaag voor het eerst echt helemaal geen bloed!
Ik voel me ineens een soort van schuldig dat ik dan die afspraak daar heb staan, terwijl er tegen die tijd misschien wel helemaal niets te zien is.
Maar misschien ook wel een geruststelling en ook wat meer duidelijkheid over of ik wel of beter nog even niet kan gaan werken.
Ik hoop van wel, want ik kan het geld en de klanten goed gebruiken.
Ik begin nieuwe kleding nodig te hebben en zo.
Ik durf weer eindelijk een beetje vooruit te kijken merk ik.
Ook het bloeden is nagenoeg gestopt.
Nu vond ze het toch wel een goed idee om even in het ziekenhuis te laten kijken voor de zekerheid en ook om mij gerust te stellen.
Donderdag heb ik daar een afspraak met de gynaecoloog.
Misschien een soort van mosterd na de maaltijd, want sinds vandaag voor het eerst echt helemaal geen bloed!
Ik voel me ineens een soort van schuldig dat ik dan die afspraak daar heb staan, terwijl er tegen die tijd misschien wel helemaal niets te zien is.
Maar misschien ook wel een geruststelling en ook wat meer duidelijkheid over of ik wel of beter nog even niet kan gaan werken.
Ik hoop van wel, want ik kan het geld en de klanten goed gebruiken.
Ik begin nieuwe kleding nodig te hebben en zo.
Ik durf weer eindelijk een beetje vooruit te kijken merk ik.
