Relaties
alle pijlers
Laaiend op ex: hoe het beste te reageren?
vrijdag 13 februari 2009 om 14:33
Hallo,
Ik heb echt even dringend advies nodig. Voordat ik dingen doe of zeg uit woede vraag ik jullie advies. De situatie:
Vandaag zou ex zoon (net 4) voor bezoekweekend ophalen uit school. Net als vorige week vrijdag. Ik had hem gisteren nog gemaild dat de school om 12 u stopt (ik weet immers hoe hij altijd en eeuwig te laat is en van alles vergeet op dit vlak).
Vanochtend aan zoon vertelt dat papa hem op zou halen. Toevallig ook mijn vriendin - wiens zoontje bij die van mij in de groep zit - vanochtend op school verteld dat hij dit weekend naar zijn vader gaat.
Zit ik vanochtend op mijn werk in vergadering, telefoon op stil gezet, zie ik om 12.05 u een telefoontje van mijn vriendin.
In de vergadering voorgewend dat ik naar het toilet moest, vriendin teruggebeld en wat ik al vermoedde: zoon stond alleen op het schoolplein en papa was er nog niet!
Uiteindelijk kwam ex om 12.10 u het schoolplein oplopen en heeft zoon meegenomen.
Mijn vriendin vertelde dat school aan mijn zoontje had gevraagd of hij niet naar de BSO moest, waarop mijn zoontje had geantwoord van niet, maar er was toch wat verwarring ontstaan. Gelukkig dat ook mijn vriendin het wist en erbij was toen het zich voordeed.
Maar nu....zoals ik al zei: ik ben zó kwaad!! Gewoon wéér, voor de zóveelste keer, te laat komen, waarbij hij ditmaal zijn kind in de kou laat staan. Ik mail hem expres gisteren nog een keer de tijd door, terwijl hij dit allang wist. Maar omdat ik weet hoe hij is, doe ik dit toch maar. Als hij ook maar enige verantwoording voelde en nam, noteert hij dit op de kalender en zorgt hij dat hij op tijd is. Hij werkt nota bene niet en kan er dus prima voor zorgen op tijd te zijn.
En ik wist het, he..ik had al zo'n voorgevoel!! En dat zal ik ook blijven houden, iedere keer dat hij zoonlief ergens op zal moeten halen. Hij is gewoon werkelijk altijd te laat. Dat was tussen ons ook altijd een punt van strijd: van tevoren ellenlang treuzelen voordat hij maar eens in aktie komt, om vervolgens altijd te laat te komen. Dit was mede oorzaak van het verlies van zijn banen.
Maar goed, mijn vraag aan jullie: wat vinden jullie nu een juiste (re-)actie van mij? Het liefst zou ik hem nu de huid vol schelden, maar dat wil ik niet. Zoonlief is nu immers bij hem. Morgenavond brengt hij hem weer bij me terug, waardoor de kleine er weer bij is.
Ik heb me in elk geval voorgenomen de school te informeren wanneer ex hem weer komt halen, zodat die op de hoogte zijn van de afspraken en desnoods samen met zoon even wachten.
Maar ri. ex: Hoe reageer ik nu het beste??
Ik heb echt even dringend advies nodig. Voordat ik dingen doe of zeg uit woede vraag ik jullie advies. De situatie:
Vandaag zou ex zoon (net 4) voor bezoekweekend ophalen uit school. Net als vorige week vrijdag. Ik had hem gisteren nog gemaild dat de school om 12 u stopt (ik weet immers hoe hij altijd en eeuwig te laat is en van alles vergeet op dit vlak).
Vanochtend aan zoon vertelt dat papa hem op zou halen. Toevallig ook mijn vriendin - wiens zoontje bij die van mij in de groep zit - vanochtend op school verteld dat hij dit weekend naar zijn vader gaat.
Zit ik vanochtend op mijn werk in vergadering, telefoon op stil gezet, zie ik om 12.05 u een telefoontje van mijn vriendin.
In de vergadering voorgewend dat ik naar het toilet moest, vriendin teruggebeld en wat ik al vermoedde: zoon stond alleen op het schoolplein en papa was er nog niet!
Uiteindelijk kwam ex om 12.10 u het schoolplein oplopen en heeft zoon meegenomen.
Mijn vriendin vertelde dat school aan mijn zoontje had gevraagd of hij niet naar de BSO moest, waarop mijn zoontje had geantwoord van niet, maar er was toch wat verwarring ontstaan. Gelukkig dat ook mijn vriendin het wist en erbij was toen het zich voordeed.
Maar nu....zoals ik al zei: ik ben zó kwaad!! Gewoon wéér, voor de zóveelste keer, te laat komen, waarbij hij ditmaal zijn kind in de kou laat staan. Ik mail hem expres gisteren nog een keer de tijd door, terwijl hij dit allang wist. Maar omdat ik weet hoe hij is, doe ik dit toch maar. Als hij ook maar enige verantwoording voelde en nam, noteert hij dit op de kalender en zorgt hij dat hij op tijd is. Hij werkt nota bene niet en kan er dus prima voor zorgen op tijd te zijn.
En ik wist het, he..ik had al zo'n voorgevoel!! En dat zal ik ook blijven houden, iedere keer dat hij zoonlief ergens op zal moeten halen. Hij is gewoon werkelijk altijd te laat. Dat was tussen ons ook altijd een punt van strijd: van tevoren ellenlang treuzelen voordat hij maar eens in aktie komt, om vervolgens altijd te laat te komen. Dit was mede oorzaak van het verlies van zijn banen.
Maar goed, mijn vraag aan jullie: wat vinden jullie nu een juiste (re-)actie van mij? Het liefst zou ik hem nu de huid vol schelden, maar dat wil ik niet. Zoonlief is nu immers bij hem. Morgenavond brengt hij hem weer bij me terug, waardoor de kleine er weer bij is.
Ik heb me in elk geval voorgenomen de school te informeren wanneer ex hem weer komt halen, zodat die op de hoogte zijn van de afspraken en desnoods samen met zoon even wachten.
Maar ri. ex: Hoe reageer ik nu het beste??
vrijdag 13 februari 2009 om 15:20
Ik wil vanavond mijn vriendin nog eens vragen op welke wijze juf erbij betrokken was. Ik heb vriendin maar heel even kort a/d telefoon gesproken vandaag. Ze gaf wel aan dat juf erbij was, maar de keren dat ik zoon zelf uit school haal, zie ik nooit een juf (maar misschien staat ze er wel en kijk ik niet goed..)
vrijdag 13 februari 2009 om 15:20
quote:Poezewoes schreef op 13 februari 2009 @ 15:16:
[...]
Je weet dat je ex daar niet betrouwbaar in is. Als je zelf niet kan, zou ik een vriendin vragen een oogje in het zeil te houden tot zijn vader er is. Ook al is je zoon bij vader, hij blijft jullie beider verantwoordelijkheid.
Niet mee eens, Poezewoes. Vandaag is zoontje zijn verantwoordelijkheid.
(En hoe zou TO het vinden als zij eens door omstandigheden te laat was en vaderlief ging zich er gelijk op die manier tegenaan bemoeien. En denk je dat het gedrag van vader door haar bemoeienis beter zal worden; nee, hij zal zich wentelen in de wetenschap dat zij het toch wel weer oplost.)
Loslaten. Is echt het best.
[...]
Je weet dat je ex daar niet betrouwbaar in is. Als je zelf niet kan, zou ik een vriendin vragen een oogje in het zeil te houden tot zijn vader er is. Ook al is je zoon bij vader, hij blijft jullie beider verantwoordelijkheid.
Niet mee eens, Poezewoes. Vandaag is zoontje zijn verantwoordelijkheid.
(En hoe zou TO het vinden als zij eens door omstandigheden te laat was en vaderlief ging zich er gelijk op die manier tegenaan bemoeien. En denk je dat het gedrag van vader door haar bemoeienis beter zal worden; nee, hij zal zich wentelen in de wetenschap dat zij het toch wel weer oplost.)
Loslaten. Is echt het best.
vrijdag 13 februari 2009 om 15:21
quote:Poezewoes schreef op 13 februari 2009 @ 15:18:
[...]
Ben ik dus niet met je eens. Als het jouw kind betreft, is het altijd ook jouw probleem.
Dat ben ik dus niet met je eens. Op dat moment draagt vader de verantwoording, hij komt de afspraken niet na, dus is het zijn probleem.
Zoals ik eerder al zei: neutraal mailtje met de gevolgen voor school en zoon en verder loslaten.
Zolang iedereen het voor hem op blijft lossen hoeft hij ook zelf niet de moeite te nemen om er ook maar iets in te veranderen.
[...]
Ben ik dus niet met je eens. Als het jouw kind betreft, is het altijd ook jouw probleem.
Dat ben ik dus niet met je eens. Op dat moment draagt vader de verantwoording, hij komt de afspraken niet na, dus is het zijn probleem.
Zoals ik eerder al zei: neutraal mailtje met de gevolgen voor school en zoon en verder loslaten.
Zolang iedereen het voor hem op blijft lossen hoeft hij ook zelf niet de moeite te nemen om er ook maar iets in te veranderen.
vrijdag 13 februari 2009 om 15:27
Echt absurd dat de school/juf niet oplet of iedereen goed opgehaald wordt! Bij ons mogen kinderen pas bij de juf weg als ze de vader/moeder/oma/oid gezien heeft. Als er dus niemand is, blijft het kind gewoon bij de juf.
Niet dat het daarom okay is om 10 minuten te laat te komen, maar da's wel minder dan als je weet dat je kind moederziel alleen op het schoolplein staat.
Niet dat het daarom okay is om 10 minuten te laat te komen, maar da's wel minder dan als je weet dat je kind moederziel alleen op het schoolplein staat.
vrijdag 13 februari 2009 om 15:28
Nogoloes, we hebben het niet over een keertje te laat komen. Bovendien had vader dan school kunnen bellen. Vader neemt in deze zijn verantwoordelijkheid niet.
ik vind niet dat de prioriteit dan moet liggen bij het principe 'het is zijn dag dus zijn verantwoordelijkheid' maar bij de veiligheid van en zorg voor je kind. Maakt niet uit of dat eerlijk is of niet, of dat vaders gedrag beïnvloed of niet, of vader zich er in wentelt of niet. Het gaat om je kind, niet om je ex en het gevecht tussen de exen.
Ook als het kind bij zijn vader is, is het nog steeds mede jouw kind en dus mede jouw verantwoordelijkheid.
ik vind niet dat de prioriteit dan moet liggen bij het principe 'het is zijn dag dus zijn verantwoordelijkheid' maar bij de veiligheid van en zorg voor je kind. Maakt niet uit of dat eerlijk is of niet, of dat vaders gedrag beïnvloed of niet, of vader zich er in wentelt of niet. Het gaat om je kind, niet om je ex en het gevecht tussen de exen.
Ook als het kind bij zijn vader is, is het nog steeds mede jouw kind en dus mede jouw verantwoordelijkheid.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 13 februari 2009 om 15:31
Ik weet dat het niet eenmalig is, ik heb ook zo'n ex 
Van mij neemt hij echt niet aan hoe vervelend het is, wel van zoon of buitenstaander.
Aangezien zoon op school is, vind ik dat school toezicht hoort te houden totdat hij opgehaald is. Hebben zij last van een te late ouder, dienen ze die er op aan te spreken.
Bovendien gaat het om 10 minuten, als we het over uren gaan hebben vind ik het een ander verhaal worden.
Van mij neemt hij echt niet aan hoe vervelend het is, wel van zoon of buitenstaander.
Aangezien zoon op school is, vind ik dat school toezicht hoort te houden totdat hij opgehaald is. Hebben zij last van een te late ouder, dienen ze die er op aan te spreken.
Bovendien gaat het om 10 minuten, als we het over uren gaan hebben vind ik het een ander verhaal worden.
vrijdag 13 februari 2009 om 15:33
Dat kun je vinden Poez, maar zo'n houding zal TO nog heel wat stress opleveren in de toekomst.
Zoals gezegd, ik hak al 12 jaar met dit bijltje en heb na verschillende aanpakken en reacties gemerkt dat ik het de meeste duidelijkheid en rust bij alle betrokken partijen oplevert als ik de problemen laat waar ze liggen.
Natuurlijk kan het geen kwaad iemand (zoals de vriendin in dit verhaal) te vragen een oogje in het zeil te houden. Maar dat verandert niets aan het te laat komen van vader en daar kan TO ook echt helemaal geen invloed op uitoefenen.
Als Pa steeds te laat komt, is dat tussen hem, zijn zoon en de juf.
De gevoelens die TO hier bij heeft zijn wellicht wel legitiem en te begrijpen, maar dat wil nog niet zeggen dat ze daarnaar moet handelen.
Zoals gezegd, ik hak al 12 jaar met dit bijltje en heb na verschillende aanpakken en reacties gemerkt dat ik het de meeste duidelijkheid en rust bij alle betrokken partijen oplevert als ik de problemen laat waar ze liggen.
Natuurlijk kan het geen kwaad iemand (zoals de vriendin in dit verhaal) te vragen een oogje in het zeil te houden. Maar dat verandert niets aan het te laat komen van vader en daar kan TO ook echt helemaal geen invloed op uitoefenen.
Als Pa steeds te laat komt, is dat tussen hem, zijn zoon en de juf.
De gevoelens die TO hier bij heeft zijn wellicht wel legitiem en te begrijpen, maar dat wil nog niet zeggen dat ze daarnaar moet handelen.
vrijdag 13 februari 2009 om 15:36
vrijdag 13 februari 2009 om 15:36
Dank Elninjo, voor je 'waardevolle' bijdrage...
Als het inderdaad maar af en toe eens voorkomt dat ex zijn plichten verzuimt, zou je wellicht een punt hebben. Maar laat dat nou niet het geval zijn. Op alle - en dan bedoel ik ook letterlijk álle - vlakken heeft hij zelden of nooit zijn verantwoording genomen. Niet richting mij, maar ook niet richting zoon.
En het chronisch te laat komen is slechts 1 van de aspecten hierin...
Ik neem jullie tips ter harte: ik zal een kort mailtje sturen ri. ex hierover en de verantwoording bij hem zelf laten. Ook ga ik school in de toekomst informeren over de momenten waarop ex hem komt halen, zodat ze hiervan op de hoogte zijn. Daarnaast vraag ik vriendin om nog even alert te zijn op zulke momenten. Het zou me nl. niet verbazen als er nog een keer een moment komt waarop ex helemáál vergeet om zoon op te halen. Echt, ik durf er bijna vergif op in te nemen. Er komt een keer een moment dat hij denkt zoon bij zijn moeder op te kunnen pikken (waar zoon in het verleden altijd was op vrijdagen, voordat hij 4 werd en naar school ging) en dan dus rustig zoonlief laat staan.
Om dit te voorkomen stuur ik nu dus stelselmatig een mail of sms naar ex als herinnering hieraan. Maar ergens heb ik hier een dubbel gevoel over. Zou ik het er bijna op aan laten komen om te zien of mijn gevoel gelijk krijgt. Maar ja, omdat ik niet wil dat zoonlief hiervan de dupe wordt en nodeloos staat te wachten, stuur ik dus toch steeds maar deze reminder. Maar puur om hem zou ik het liefst er op wachten tot ie het een keer echt vergeet. Want echt...dat gaat er van komen...
Als het inderdaad maar af en toe eens voorkomt dat ex zijn plichten verzuimt, zou je wellicht een punt hebben. Maar laat dat nou niet het geval zijn. Op alle - en dan bedoel ik ook letterlijk álle - vlakken heeft hij zelden of nooit zijn verantwoording genomen. Niet richting mij, maar ook niet richting zoon.
En het chronisch te laat komen is slechts 1 van de aspecten hierin...
Ik neem jullie tips ter harte: ik zal een kort mailtje sturen ri. ex hierover en de verantwoording bij hem zelf laten. Ook ga ik school in de toekomst informeren over de momenten waarop ex hem komt halen, zodat ze hiervan op de hoogte zijn. Daarnaast vraag ik vriendin om nog even alert te zijn op zulke momenten. Het zou me nl. niet verbazen als er nog een keer een moment komt waarop ex helemáál vergeet om zoon op te halen. Echt, ik durf er bijna vergif op in te nemen. Er komt een keer een moment dat hij denkt zoon bij zijn moeder op te kunnen pikken (waar zoon in het verleden altijd was op vrijdagen, voordat hij 4 werd en naar school ging) en dan dus rustig zoonlief laat staan.
Om dit te voorkomen stuur ik nu dus stelselmatig een mail of sms naar ex als herinnering hieraan. Maar ergens heb ik hier een dubbel gevoel over. Zou ik het er bijna op aan laten komen om te zien of mijn gevoel gelijk krijgt. Maar ja, omdat ik niet wil dat zoonlief hiervan de dupe wordt en nodeloos staat te wachten, stuur ik dus toch steeds maar deze reminder. Maar puur om hem zou ik het liefst er op wachten tot ie het een keer echt vergeet. Want echt...dat gaat er van komen...
vrijdag 13 februari 2009 om 15:40
Nogoloes, ik ben zelf ook alleenstaande ouder en heb een ex waar ik de zorg mee deel. Daarnaast zijn problemen tussen gescheiden ouders en de gevolgen daarvan voor hun kinderen mijn dagelijks werk. Ik praat dus ook niet helemaal uit mijn nek.
De problemen daar laten waar ze liggen kan wellicht met oudere kinderen, maar als ze zo jong zijn vind ik dat je als ouder je kind hiertegen hoort te beschermen. Harder worden, leren dat vader niet altijd betrouwbaar is, daar heeft zoon straks nog tijd genoeg voor.
Ik begrijp ook wel dat vader zijn gedrag niet gaat veranderen. Wat er niet in zit haal je er ook niet uit. Maar daar ligt als ouder je prioriteit ook niet, die ligt bij je kind. Want die kan er in ieder geval niets aan doen maar lijdt er wel het meeste onder.
De problemen daar laten waar ze liggen kan wellicht met oudere kinderen, maar als ze zo jong zijn vind ik dat je als ouder je kind hiertegen hoort te beschermen. Harder worden, leren dat vader niet altijd betrouwbaar is, daar heeft zoon straks nog tijd genoeg voor.
Ik begrijp ook wel dat vader zijn gedrag niet gaat veranderen. Wat er niet in zit haal je er ook niet uit. Maar daar ligt als ouder je prioriteit ook niet, die ligt bij je kind. Want die kan er in ieder geval niets aan doen maar lijdt er wel het meeste onder.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 13 februari 2009 om 15:40
vrijdag 13 februari 2009 om 15:44
Yayaatje láát het je ex zelf uitzoeken.
Stel dat hij in het allerergste geval hji je zoon een keer vergeet. Dan staat die te wachten en pakt iemand de telefoon. Ook geen trauma hoor. Wij 'poolden' vroeger, dus een ouder haalde meerdere kinderen uit de buurt van school, Toen ging ik eens ergens spelen en toen is die ouder vergeten dat mijn broertje wel mee moest. Die stond dus ook te wachten voor niets, en hij heeft er niets van gekregen
Hou op met ruzie maken met je ex. Maak duidelijke afspraken over je zoontje en dat is het. Het is zijn verantwoording om zijn afspraken na te komen, jij moet hem er niet steeds aan gaan herinneren.
Stel dat hij in het allerergste geval hji je zoon een keer vergeet. Dan staat die te wachten en pakt iemand de telefoon. Ook geen trauma hoor. Wij 'poolden' vroeger, dus een ouder haalde meerdere kinderen uit de buurt van school, Toen ging ik eens ergens spelen en toen is die ouder vergeten dat mijn broertje wel mee moest. Die stond dus ook te wachten voor niets, en hij heeft er niets van gekregen
Hou op met ruzie maken met je ex. Maak duidelijke afspraken over je zoontje en dat is het. Het is zijn verantwoording om zijn afspraken na te komen, jij moet hem er niet steeds aan gaan herinneren.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 13 februari 2009 om 15:45
Ik snap dat je laaiend bent, zou ik ook zijn.
Je zoontje heeft zich waarschijnlijk verheugd op het feit dat zijn papa hem uit school zou komen halen. Toch lullig als je dan als kind buiten komt en je papa is er nog niet.
Een kind van 8 kan best 5 minuutjes wachten maar een kind van 4 wat misschien net op school zit niet...vind ik....
Je zoontje heeft zich waarschijnlijk verheugd op het feit dat zijn papa hem uit school zou komen halen. Toch lullig als je dan als kind buiten komt en je papa is er nog niet.
Een kind van 8 kan best 5 minuutjes wachten maar een kind van 4 wat misschien net op school zit niet...vind ik....
vrijdag 13 februari 2009 om 15:46
Yayaatje; je ex is zoals hij is. En hij is niet voor niets inmiddels ex. Desondanks is er uit jullie relatie een kind gekomen. Dat kan soms zuur zijn en dat zul (en mag) je af en toe ook voelen.
Feit blijft dat het ook zijn kind is en hij zal op zijn (soms onverantwoordelijke) manier zijn vaderschap invullen.
Maar ja, daar ga jij niet over en kun je ook echt niets aan veranderen.
Leg je er voor je eigen en zoon's bestwil bij neer.
Nogmaals, dat wil niet zeggen dat je de dingen die je in je laatste post schrijft niet als extra voorzorgsmaatregelen kan nemen, maar hou jezelf niet voor de gek door te denken dat jij er op wat voor manier dan ook echte invloed op kunt uitoefenen.
Zelf had ik gister samen met ex een oudergesprek op school. Ik, een kwartier te vroeg, hij een kwartier te laat. Ik zet mijn telefoon uit, hij neemt rustig drie gesprekken op die hij ook nog eens uitvoerig en luidruchtig gaat zitten voeren, terwijl leerkracht en ik vol verwondering elkaar aankijken. En dat hij het nodig vond z'n jongste zoontje van 3 mee te nemen, die na 5 minuten steeds door het gesprek heen begon te jengelen.... Tja...
Nogmaals, ik heb geleerd los te laten en blij te zijn dat hij mijn ex is. En samen hebben we prachtig nageslacht dat langzaam maar zeker heel goed doorheeft hoe papa in elkaar zit en ondanks dat een mooie, fijne relatie met hun (en dat weten ze door eigen ervaring!) onbetrouwbare vader heeft.
Feit blijft dat het ook zijn kind is en hij zal op zijn (soms onverantwoordelijke) manier zijn vaderschap invullen.
Maar ja, daar ga jij niet over en kun je ook echt niets aan veranderen.
Leg je er voor je eigen en zoon's bestwil bij neer.
Nogmaals, dat wil niet zeggen dat je de dingen die je in je laatste post schrijft niet als extra voorzorgsmaatregelen kan nemen, maar hou jezelf niet voor de gek door te denken dat jij er op wat voor manier dan ook echte invloed op kunt uitoefenen.
Zelf had ik gister samen met ex een oudergesprek op school. Ik, een kwartier te vroeg, hij een kwartier te laat. Ik zet mijn telefoon uit, hij neemt rustig drie gesprekken op die hij ook nog eens uitvoerig en luidruchtig gaat zitten voeren, terwijl leerkracht en ik vol verwondering elkaar aankijken. En dat hij het nodig vond z'n jongste zoontje van 3 mee te nemen, die na 5 minuten steeds door het gesprek heen begon te jengelen.... Tja...
Nogmaals, ik heb geleerd los te laten en blij te zijn dat hij mijn ex is. En samen hebben we prachtig nageslacht dat langzaam maar zeker heel goed doorheeft hoe papa in elkaar zit en ondanks dat een mooie, fijne relatie met hun (en dat weten ze door eigen ervaring!) onbetrouwbare vader heeft.
vrijdag 13 februari 2009 om 15:50
quote:nologoes schreef op 13 februari 2009 @ 15:46:
Zelf had ik gister samen met ex een oudergesprek op school. Ik, een kwartier te vroeg, hij een kwartier te laat. Ik zet mijn telefoon uit, hij neemt rustig drie gesprekken op die hij ook nog eens uitvoerig en luidruchtig gaat zitten voeren,Zijn onze exen broers?
Zelf had ik gister samen met ex een oudergesprek op school. Ik, een kwartier te vroeg, hij een kwartier te laat. Ik zet mijn telefoon uit, hij neemt rustig drie gesprekken op die hij ook nog eens uitvoerig en luidruchtig gaat zitten voeren,Zijn onze exen broers?
vrijdag 13 februari 2009 om 15:52
quote:Poezewoes schreef op 13 februari 2009 @ 15:13:
[...]
Je kunt niet van juf verwachten dat ze om de vrijdag 10 minuten voor oppas speelt.
Bij de school van mijn jongste (5) doet de juf dat wel. De juffen houden elk kind in de gaten en zien ook precies met wie het meegaat. Ze heeft ook specifieke instructies om mijn dochter niet met haar vader mee te geven bijvoorbeeld. Ik vind het nogal raar als zulke jonge kinderen zonder toezicht zijn bij het ophalen. Dan kan dus zomaar iedereen een kind meenemen.
Yayaatje, ik zou ik met de juf bespreken hoe dit soort situaties in het vervolg kan worden voorkomen, zodat je zoontje in elk geval niet in een gevaarlijke situatie terechtkomt. Het lijkt me eigenlijk aan de juf om de vader hierop aan te spreken.
Je kan dit incident ook in een e-mail aan je ex bevestigen, zodat je bewijs hebt mocht je dit in de toekomst nog eens nodig hebben. Ik zou er geen vraag in opnemen om discussies te vermijden (misschien iets schrijven in de trant dat je wilt dat dit in de toekomst niet meer gebeurt).
Wat de verantwoordelijkheid betreft, die ligt bij de ouder die op dat moment de zorg voor het kind heeft. Als de andere ouder van mening is dat die ouder onverantwoordelijk bezig is, dan kun je daar maatregelen tegen nemen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een andere invulling van de bezoekregeling.
Verder, lieve Yayaatje, je bent zo goed bezig. Probeer nu rustig te blijven, sla even een paar keer in een kussen en zet de radio flink hard. Gooi het eruit en ga dan door, doe wat leuks, zoek afleiding. Deze man moet niet je leven blijven bepalen. (Bovendien, hij gaat niet veranderen dus dan kun je je hele leven wel kwaad blijven)
liefs,
dubio
[...]
Je kunt niet van juf verwachten dat ze om de vrijdag 10 minuten voor oppas speelt.
Bij de school van mijn jongste (5) doet de juf dat wel. De juffen houden elk kind in de gaten en zien ook precies met wie het meegaat. Ze heeft ook specifieke instructies om mijn dochter niet met haar vader mee te geven bijvoorbeeld. Ik vind het nogal raar als zulke jonge kinderen zonder toezicht zijn bij het ophalen. Dan kan dus zomaar iedereen een kind meenemen.
Yayaatje, ik zou ik met de juf bespreken hoe dit soort situaties in het vervolg kan worden voorkomen, zodat je zoontje in elk geval niet in een gevaarlijke situatie terechtkomt. Het lijkt me eigenlijk aan de juf om de vader hierop aan te spreken.
Je kan dit incident ook in een e-mail aan je ex bevestigen, zodat je bewijs hebt mocht je dit in de toekomst nog eens nodig hebben. Ik zou er geen vraag in opnemen om discussies te vermijden (misschien iets schrijven in de trant dat je wilt dat dit in de toekomst niet meer gebeurt).
Wat de verantwoordelijkheid betreft, die ligt bij de ouder die op dat moment de zorg voor het kind heeft. Als de andere ouder van mening is dat die ouder onverantwoordelijk bezig is, dan kun je daar maatregelen tegen nemen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een andere invulling van de bezoekregeling.
Verder, lieve Yayaatje, je bent zo goed bezig. Probeer nu rustig te blijven, sla even een paar keer in een kussen en zet de radio flink hard. Gooi het eruit en ga dan door, doe wat leuks, zoek afleiding. Deze man moet niet je leven blijven bepalen. (Bovendien, hij gaat niet veranderen dus dan kun je je hele leven wel kwaad blijven)
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 13 februari 2009 om 15:53
quote:Poezewoes schreef op 13 februari 2009 @ 15:40:
Nogoloes, ik ben zelf ook alleenstaande ouder en heb een ex waar ik de zorg mee deel. Daarnaast zijn problemen tussen gescheiden ouders en de gevolgen daarvan voor hun kinderen mijn dagelijks werk. Ik praat dus ook niet helemaal uit mijn nek.
Dat hoor je mij nergens beweren, dat vind ik ook helemaal niet.
De problemen daar laten waar ze liggen kan wellicht met oudere kinderen, maar als ze zo jong zijn vind ik dat je als ouder je kind hiertegen hoort te beschermen. Harder worden, leren dat vader niet altijd betrouwbaar is, daar heeft zoon straks nog tijd genoeg voor.
En juist daarom. Vraagje; vanaf wanneer??
Ik begrijp ook wel dat vader zijn gedrag niet gaat veranderen. Wat er niet in zit haal je er ook niet uit. Maar daar ligt als ouder je prioriteit ook niet, die ligt bij je kind. Want die kan er in ieder geval niets aan doen maar lijdt er wel het meeste onder.
Ik denk dat daar nog wel wat nuance in aan te brengen valt. Natuurlijk blijft dit jongetje in een ideale wereld bespaard van de gevolgen van het gevoel, letterlijk en figuurlijk, in de kou te worden laten staan door papa. Maar ja, de realiteit is anders, en de prijs zou voor moeder wel eens heel hoog kunnen worden als zij steeds de troep moet opruimen die door vader gemaakt wordt. Ik gun het geen enkel kind, maar ik vraag me echt af of het aan moeder is eea steeds te fixen.Verder kunnen we het natuurlijk in alle harmonie eens zijn over het feit dat we het oneens zijn.
Nogoloes, ik ben zelf ook alleenstaande ouder en heb een ex waar ik de zorg mee deel. Daarnaast zijn problemen tussen gescheiden ouders en de gevolgen daarvan voor hun kinderen mijn dagelijks werk. Ik praat dus ook niet helemaal uit mijn nek.
Dat hoor je mij nergens beweren, dat vind ik ook helemaal niet.
De problemen daar laten waar ze liggen kan wellicht met oudere kinderen, maar als ze zo jong zijn vind ik dat je als ouder je kind hiertegen hoort te beschermen. Harder worden, leren dat vader niet altijd betrouwbaar is, daar heeft zoon straks nog tijd genoeg voor.
En juist daarom. Vraagje; vanaf wanneer??
Ik begrijp ook wel dat vader zijn gedrag niet gaat veranderen. Wat er niet in zit haal je er ook niet uit. Maar daar ligt als ouder je prioriteit ook niet, die ligt bij je kind. Want die kan er in ieder geval niets aan doen maar lijdt er wel het meeste onder.
Ik denk dat daar nog wel wat nuance in aan te brengen valt. Natuurlijk blijft dit jongetje in een ideale wereld bespaard van de gevolgen van het gevoel, letterlijk en figuurlijk, in de kou te worden laten staan door papa. Maar ja, de realiteit is anders, en de prijs zou voor moeder wel eens heel hoog kunnen worden als zij steeds de troep moet opruimen die door vader gemaakt wordt. Ik gun het geen enkel kind, maar ik vraag me echt af of het aan moeder is eea steeds te fixen.Verder kunnen we het natuurlijk in alle harmonie eens zijn over het feit dat we het oneens zijn.
vrijdag 13 februari 2009 om 15:54
