Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
dinsdag 19 september 2017 om 21:13
Super herkenbaar en dat is wat introversie is: Waar je energie van krijgt. En ja sociale interactie vreet die energie vaak.Nomad schreef: ↑19-09-2017 20:38Tijden geleden heb ik al eens geschreven in dit topic, maar na een familiefeestje vandaag moest ik hier toch weer aan denken. Ik ben introvert, maar heb geen moeite met conversaties beginnen of op gang houden. Ik heb mezelf aangeleerd om met mensen te praten en ik vind dat meestal ook wel leuk, zo lang het ergens over gaat tenminste.
Mijn grootste obstakel is dat ik doodmoe wordt van sociale interactie. Ik ben helemaal afgepeigerd als ik thuis ben en heb het gevoel dat ik mezelf compleet kwijt ben. Is dit herkenbaar? Meestal kan ik ook niks productiefs meer doen, tenzij ik heel duidelijk kies om aan iets te beginnen, bijvoorbeeld sporten of een maaltijd koken. Vaak beland ik na een sociaal gebeuren met wat snacks achter de computer en kan ik me niet concentreren op andere dingen. Ik baal hier van, want dit betekent dat als ik een afspraak heb, ik daarna bergen tijd kwijt ben aan bijkomen terwijl ik eigenlijk van alles te doen heb. Is dit herkenbaar voor iemand hier?
De kunst is denk ik manager zijn van je eigen introversie en dus ook de energie die je hebt.
Ik had laatst een sollicitatie en ze stelde me zoooooveel persoonlijke vragen. Heb daar anderhalfuur aan een stuk zitten praten.
Op een gegeven moment dacht ik, mens mind your own business.
Stel me zakelijke vragen a.u.b. Maarja ik wilde de baan dus ging erin mee. Daarna een uur op bed gelegen om bij te tanken. Heb er lang moeite mee gehad, maar accepteer het nu wel van mezelf. Maak er ook grapjes over en neem mezelf niet te serieus.
Ben er zelfs trots op! En op verjaardagen ga ik zo strategisch zitten dat ik zo min mogelijk hoef te praten.
Heb niks tegen gesprekken hoor, vind ze hartstikke leuk. Maar ik weet dat ik er klaar mee ben zodra m'n energie weg is.
vrijdag 22 september 2017 om 15:57
Heel herkenbaar Nomad...
Ik kom net van mijn werk en het was zo rommelig en druk, ik kan nu alleen maar een beetje YouTube filmpjes kijken en op de bank zitten.
Ik heb er even moeite mee merk ik, want ik heb eigenlijk best veel tijd om dingen te doen maar niet de energie.
Ook ik verlies mezelf snel en moet mezelf weer terug vinden, ik ben nu zo geblokkeerd en in mezelf gekeerd. Er moet weer ruimte komen voor mezelf.
En tegen de tijd dat ik daar weer uit ben begint de hele riedel weer opnieuw.
Ik wil bijvoorbeeld al maanden naar de stad om te winkelen, maar elke keer lukt het me niet. Als ik bijvoorbeeld een drukke week heb gehad dan heb ik echt rust nodig en moet ik alleen zijn, als ik al overprikkeld ben hoef ik echt niet naar de stad te gaan. En als ik dan een keer kan ben ik of niet lekker of is het slecht weer.
Ik werk niet eens fulltime en heb voor mijn gevoel niet genoeg tijd om op te laden, maar vooral om eens een keer iets leuks te doen. Want dan staat de volgende verplichting alweer voor de deur....
Ik heb ook echt veel tijd nodig om op te laden. Waardoor ik ook altijd het gevoel heb dat ik achter de feiten aanloop.
Herkenbaar?
Ik kom net van mijn werk en het was zo rommelig en druk, ik kan nu alleen maar een beetje YouTube filmpjes kijken en op de bank zitten.
Ik heb er even moeite mee merk ik, want ik heb eigenlijk best veel tijd om dingen te doen maar niet de energie.
Ook ik verlies mezelf snel en moet mezelf weer terug vinden, ik ben nu zo geblokkeerd en in mezelf gekeerd. Er moet weer ruimte komen voor mezelf.
En tegen de tijd dat ik daar weer uit ben begint de hele riedel weer opnieuw.
Ik wil bijvoorbeeld al maanden naar de stad om te winkelen, maar elke keer lukt het me niet. Als ik bijvoorbeeld een drukke week heb gehad dan heb ik echt rust nodig en moet ik alleen zijn, als ik al overprikkeld ben hoef ik echt niet naar de stad te gaan. En als ik dan een keer kan ben ik of niet lekker of is het slecht weer.
Ik werk niet eens fulltime en heb voor mijn gevoel niet genoeg tijd om op te laden, maar vooral om eens een keer iets leuks te doen. Want dan staat de volgende verplichting alweer voor de deur....
Ik heb ook echt veel tijd nodig om op te laden. Waardoor ik ook altijd het gevoel heb dat ik achter de feiten aanloop.
Herkenbaar?
yesss wijzigde dit bericht op 22-09-2017 15:59
0.13% gewijzigd
vrijdag 22 september 2017 om 20:21
yesss, ik geloof dat ik helaas weet hoe je je voelt. Ik had vandaag een familie uitje. Super leuk, maar voor mij is het na een paar uur echt leuk geweest, dan wil ik naar huis. Hoe langer ik dan blijf, hoe leger mijn batterij raakt (in de min) en hoe langer het duurt voor ik mezelf weer ben zeg maar. Toen ik rond 7 uur eindelijk thuis kwam, was ik doodmoe, maar gelukkig toch mijn hardloopschoenen aangedaan (met heel veel tegenzin) en een stuk gaan hardlopen. Nu ben ik weer opgeladen. Werkt zoiets misschien ook voor jou?
vrijdag 22 september 2017 om 22:11
Kyreza, ik herken dit zelf niet als horend bij introvert zijn. Ik heb zelf niet zo'n moeite met begroetingen. Ik heb niet zoveel met 3 zoenen omdat het meestal zo onhandig is, vrienden omhels ik gewoon, is makkelijker.
Maar volgens mij ben je niet de enige hoor, veel mensen hebben een hekel aan de drie zoenen, dus er is niks mis met je voor het geval je dat dacht
Wat gebeurt er als je gewoon je jas uit doet, hoi zegt/zwaait naar iedereen en dan een drankje neemt? Ik zou daar zelf niks geks van vinden.
Maar volgens mij ben je niet de enige hoor, veel mensen hebben een hekel aan de drie zoenen, dus er is niks mis met je voor het geval je dat dacht
Wat gebeurt er als je gewoon je jas uit doet, hoi zegt/zwaait naar iedereen en dan een drankje neemt? Ik zou daar zelf niks geks van vinden.
zondag 24 september 2017 om 12:50
Ik heb jaren in een kledingwinkel gewerkt. Als ik thuis kwam na een dag werken (de hele dag praten met klanten) was ik compleet kapot. Ik moest eerst op de bank zitten en bijkomen of op bed liggen. De rest in mijn huis wilde gelijk weten hoe mijn dag was en dan werd ik weer chagrijnig want ik wilde rust. Ik kwam dan het liefst ook niet meer van de bank/bed af alleen voor eten en that's it. Het liefst cancellede ik ook nog afspraken met vriendinnen daarna maar ik wist van mezelf dat ik dat niet elke keer kon blijven doen dus soms ging ik moe heen om de volgende dag de hele dag in mijn kamer opgesloten te zitten :')Nomad schreef: ↑19-09-2017 20:38Tijden geleden heb ik al eens geschreven in dit topic, maar na een familiefeestje vandaag moest ik hier toch weer aan denken. Ik ben introvert, maar heb geen moeite met conversaties beginnen of op gang houden. Ik heb mezelf aangeleerd om met mensen te praten en ik vind dat meestal ook wel leuk, zo lang het ergens over gaat tenminste.
Mijn grootste obstakel is dat ik doodmoe wordt van sociale interactie. Ik ben helemaal afgepeigerd als ik thuis ben en heb het gevoel dat ik mezelf compleet kwijt ben. Is dit herkenbaar? Meestal kan ik ook niks productiefs meer doen, tenzij ik heel duidelijk kies om aan iets te beginnen, bijvoorbeeld sporten of een maaltijd koken. Vaak beland ik na een sociaal gebeuren met wat snacks achter de computer en kan ik me niet concentreren op andere dingen. Ik baal hier van, want dit betekent dat als ik een afspraak heb, ik daarna bergen tijd kwijt ben aan bijkomen terwijl ik eigenlijk van alles te doen heb. Is dit herkenbaar voor iemand hier?
zondag 24 september 2017 om 12:56
Heb weleens gehoord dat retail banen het ergst zijn voor introverts.Foodisgood schreef: ↑24-09-2017 12:50Ik heb jaren in een kledingwinkel gewerkt. Als ik thuis kwam na een dag werken (de hele dag praten met klanten) was ik compleet kapot. Ik moest eerst op de bank zitten en bijkomen of op bed liggen. De rest in mijn huis wilde gelijk weten hoe mijn dag was en dan werd ik weer chagrijnig want ik wilde rust. Ik kwam dan het liefst ook niet meer van de bank/bed af alleen voor eten en that's it. Het liefst cancellede ik ook nog afspraken met vriendinnen daarna maar ik wist van mezelf dat ik dat niet elke keer kon blijven doen dus soms ging ik moe heen om de volgende dag de hele dag in mijn kamer opgesloten te zitten :')
Kan uit eigen ervaring spreken. Heb je nu wel een baan gevonden die meer bij je past?
zondag 24 september 2017 om 13:20
Heel herkenbaar allemaal! Alleen heb ik het probleem dat ik alleen wil zijn, maar ergens voel ik me ook weer heel eenzaam als ik te vaak alleen ben en wil ik ook weer mensen om me heen. En als ik dan eenmaal heb afgesproken met iemand dan zie ik er erg tegenop, en naderhand ben ik ook erg moe. Herkennen meer mensen dit? En hoe gaan jullie er mee om?
zondag 24 september 2017 om 14:03
Herken het helemaal! Heel dubbel soms. Ik kan soms echt jaloers zijn op stelletjes die heel veel erop uit gaan bijvoorbeeld. (Ik ben zelf single) Weekendje weg, andere stad enz. Diep van binnen zou ik dat ook graag willen. Maar het moeilijke is, ik vind heel veel mensen helemaal niet leuk, en dus ook geen mannen en ik wordt inderdaad ook snel moe...LoveHarmony schreef: ↑24-09-2017 13:20Heel herkenbaar allemaal! Alleen heb ik het probleem dat ik alleen wil zijn, maar ergens voel ik me ook weer heel eenzaam als ik te vaak alleen ben en wil ik ook weer mensen om me heen. En als ik dan eenmaal heb afgesproken met iemand dan zie ik er erg tegenop, en naderhand ben ik ook erg moe. Herkennen meer mensen dit? En hoe gaan jullie er mee om?
Op dit moment wil ik het liefst even helemaal geen contact met mensen.
Het lijkt me heerlijk om bijvoorbeeld ergens te wonen waar het heel rustig is, beetje mediteren, yoga, ergens aan zee bijvoorbeeld.
Klinkt heel dromerig, ik weet het, maar ik voel me wel happy-er als ik rust heb... Ik ben op dit moment heel chagrijnig en depri omdat ik de laatste tijd veel mensen om me heen heb gehad.
Maar op langer termijn ben ik bang dat ik er niet gelukkiger van wordt. En zo blijft het heen en weer gaan
yesss wijzigde dit bericht op 24-09-2017 14:08
0.98% gewijzigd
zondag 24 september 2017 om 14:07
Wat je laatst vroeg Nomad, over het sporten na een drukke dag.
De ene keer is dat wel goed voor me, de andere keer is het beter om even helemaal niks te doen.
Als ik emotioneel en lichamelijk heel moe ben bijvoorbeeld. Als ik alleen emotioneel moe ben lukt het me wel, maar als het echt op mijn lichaam slaat niet, want dan put ik mezelf alleen maar meer uit. Blijft moeilijk die balans
De ene keer is dat wel goed voor me, de andere keer is het beter om even helemaal niks te doen.
Als ik emotioneel en lichamelijk heel moe ben bijvoorbeeld. Als ik alleen emotioneel moe ben lukt het me wel, maar als het echt op mijn lichaam slaat niet, want dan put ik mezelf alleen maar meer uit. Blijft moeilijk die balans
zondag 24 september 2017 om 16:26
Gelukkig ben ik niet de enige .. maar natuurlijk wel vervelend als je er ook last van hebt! Het is erg dubbel inderdaad. Het probleem is dus ook dat ik me vaak niet 100% op mijn gemak voel dus kost het me veel energie. Als ik met mijn vriend ben merk ik dat het me een stuk minder energie kost. Je hoeft elkaar natuurlijk ook niet 24/7 bezig te houden, en als ik bij een vriendin langs ga dan heb ik wel meer het gevoel dat je elkaar bezig moet houden. Ik denk dat ik nog veel te leren heb op gebied van vriendschap en de juiste balans daarin. Het eenzame gevoel vind ik wel het meest slopend en frustrerend.yesss schreef: ↑24-09-2017 14:03Herken het helemaal! Heel dubbel soms. Ik kan soms echt jaloers zijn op stelletjes die heel veel erop uit gaan bijvoorbeeld. (Ik ben zelf single) Weekendje weg, andere stad enz. Diep van binnen zou ik dat ook graag willen. Maar het moeilijke is, ik vind heel veel mensen helemaal niet leuk, en dus ook geen mannen en ik wordt inderdaad ook snel moe...
Op dit moment wil ik het liefst even helemaal geen contact met mensen.
Het lijkt me heerlijk om bijvoorbeeld ergens te wonen waar het heel rustig is, beetje mediteren, yoga, ergens aan zee bijvoorbeeld.
Klinkt heel dromerig, ik weet het, maar ik voel me wel happy-er als ik rust heb... Ik ben op dit moment heel chagrijnig en depri omdat ik de laatste tijd veel mensen om me heen heb gehad.
Maar op langer termijn ben ik bang dat ik er niet gelukkiger van wordt. En zo blijft het heen en weer gaan
zondag 24 september 2017 om 16:31
Dat over een baan hebben in een winkel, herken ik heel erg! Ik was een tijdje kapper, maar dit was echt niets voor mij..je moest eigenlijk constant 'small talk' hebben met mensen 
Iets waar ik dus niet zo goed in was..Werd ook doodmoe van dat werk. Maar nu studeer ik communicatie, dus weet niet of dat veel beter is 
Iets waar ik dus niet zo goed in was..Werd ook doodmoe van dat werk. Maar nu studeer ik communicatie, dus weet niet of dat veel beter is
zondag 24 september 2017 om 19:50
Ik denk dat ik dit helaas ook heb. Vrijdag ging ik na mijn sociale dag hardlopen... de volgende dag was ik helemaal op. Echt doodmoe. Dus moet ik ook mee oppassen. Vandaag wéér een familieuitje gehad. Ik vind het leuk om iets te doen met anderen (af en toe dan en ook omdat het "hoort"), maar na een paar uur heb ik er dan genoeg van gehad, helemaal als zo'n uitje een beetje een onduidelijke invulling heeft. Dat je een beetje loopt te hangen op een strand bijvoorbeeld. Ik kan daar niet zoveel mee, tenzij ik echt leuke gesprekken heb. Anders lees ik net zo lief een boek. Herkenbaar?yesss schreef: ↑24-09-2017 14:07Wat je laatst vroeg Nomad, over het sporten na een drukke dag.
De ene keer is dat wel goed voor me, de andere keer is het beter om even helemaal niks te doen.
Als ik emotioneel en lichamelijk heel moe ben bijvoorbeeld. Als ik alleen emotioneel moe ben lukt het me wel, maar als het echt op mijn lichaam slaat niet, want dan put ik mezelf alleen maar meer uit. Blijft moeilijk die balans
zondag 24 september 2017 om 21:03
Onduidelijke invulling, check! Wat mij betreft vallen alle "feestjes" daaronder. Bij ons was laatst straatfeest. Wat doe je dan?? Met een glas drinken in je hand gaan staan praten met buren die je alleen van gezicht kent. Ik kan daar helemaal niks mee en vind het ontzettend saai. Als ik de buren die ik ken gevraagd heb of ze een leuke vakantie hebben gehad, dan ben ik wel uitgepraat. Voordeel van zo'n straatfeest is dan wel weer dan je in twee stappen thuis bent nadat je je gezicht hebt laten zien 
Wat bij mij wel werkt is een echte activiteit of samen sporten. Vorige week waren we bij een Kubb-toernooi. Ook daar kende ik maar weinig mensen, maar dan ben je bezig in de buitenlucht en al snel is het ijs gebroken. En je hoeft natuurlijk geen ongemakkelijk gesprek gaande te houden, heel handig
Kyreza, die smalltalk bij de kapper vind ik als klant ook vreselijk! Gelukkig doen ze daar hier in Duitsland een stuk minder aan en kun je ook fijn de hele knipbeurt je mond houden.
Toch fijn om hier zo over dit thema te kunnen schrijven. Het lijkt toch een soort taboeonderwerp, want feestjes zijn synoniem voor leuk en "Hoe meer zielen hoe meer vreugd" etc
Wat bij mij wel werkt is een echte activiteit of samen sporten. Vorige week waren we bij een Kubb-toernooi. Ook daar kende ik maar weinig mensen, maar dan ben je bezig in de buitenlucht en al snel is het ijs gebroken. En je hoeft natuurlijk geen ongemakkelijk gesprek gaande te houden, heel handig
Kyreza, die smalltalk bij de kapper vind ik als klant ook vreselijk! Gelukkig doen ze daar hier in Duitsland een stuk minder aan en kun je ook fijn de hele knipbeurt je mond houden.
Toch fijn om hier zo over dit thema te kunnen schrijven. Het lijkt toch een soort taboeonderwerp, want feestjes zijn synoniem voor leuk en "Hoe meer zielen hoe meer vreugd" etc
zondag 24 september 2017 om 21:11
zondag 24 september 2017 om 21:25
Snorhaar, ik ben ook van de activiteiten, met name als ik afspreek met mensen waar ik op zich wel een band mee wil behouden, maar waar ik geen ontzettend interessante gesprekken mee heb. Het ergste vind ik sociale activiteiten waar je niks doen én geen interessant gesprekken heb. Dan vraag ik me op een gegeven moment echt af wat ik daar aan het doen ben, zonde van mijn tijd. Het gekke is dat veel andere mensen dat niet hebben en dan nog regelmatig terugkomen op hoe leuk die en die sociale activiteit was terwijl ik er echt geen hol aan vond.
zondag 24 september 2017 om 21:26
Eh ja... feestjes. Ik vind het jammer dat het zo'n beetje de norm is om een 'feestje te geven'. Gezellig, zien we iedereen weer eens... het is natuurlijk zo dat iedereen steeds drukker wordt. Zo vang je veel vliegen in één klap... ofwel, een kort praatje maken met een hele hoop mensen, maar dus met niemand echt een gesprek kunnen aangaan... Om die reden vinden mensen het wel prettig, omdat ze heel veel mensen kennen waar ze nooit 1-op-1 mee af zouden spreken... Ik denk eerder: mensen met wie ik op dat niveau sta, waarom zou ik die zo nodig moeten spreken op een feestje dan? Waar gaat het dan over?
Ik word er doodmoe van. Zeker mensen die je niet goed kent, zo niet goed dat je niet weet wat je diegene moet vragen... Wat doe je precies? is soms niet small-talk genoeg... of genant, omdat je dat eigenlijk al/nog zou moeten weten... In die zin ben ik blij met Facebook. Dat ik dan kan vragen naar de vakantie op Lesbos, omdat ik dat toevallig op Facebook voorbij heb zien komen.
Ik word er doodmoe van. Zeker mensen die je niet goed kent, zo niet goed dat je niet weet wat je diegene moet vragen... Wat doe je precies? is soms niet small-talk genoeg... of genant, omdat je dat eigenlijk al/nog zou moeten weten... In die zin ben ik blij met Facebook. Dat ik dan kan vragen naar de vakantie op Lesbos, omdat ik dat toevallig op Facebook voorbij heb zien komen.
zondag 24 september 2017 om 21:44
Oh ja verjaardagen, het ergste vind ik als het een verjaardag is waar je dan in de middag al verwacht wordt en dat ze dan ook gaan vragen of je blijft eten.
Voordat je het weet zit je 6 uur lang op een verjaardag, asjeblieft zeg, nee dankjewel.
Gewoon twee uurtjes is toch prima.
Snap nooit zo goed waarom sommige dingen zo lang moeten duren.
Voordat je het weet zit je 6 uur lang op een verjaardag, asjeblieft zeg, nee dankjewel.
Gewoon twee uurtjes is toch prima.
Snap nooit zo goed waarom sommige dingen zo lang moeten duren.
zondag 24 september 2017 om 21:49
Ik vind feestjes wel leuk en vind het ook leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik vind altijd wel iets om over te praten tenzij iemand echt een heel andere achtergrond heeft. Ik ben wel meer van de echte gesprekken, er moet diepgang in zitten anders hoeft het niet van mij. En alsjeblieft geen 6 uur lange feestjes, wat een verschrikking! Ik ben nu weer doodop van het familiegebeuren vandaag, ik vind het zonde van mijn tijd want kom niet toe aan de dingen die ik echt wil doen.
zondag 24 september 2017 om 21:54
Ja ik ken het hoor Nomad... Ik wordt dan onrustig en op een gegeven moment wil ik gewoon naar huis en mijn eigen ding doen.
Zeker als het van die onzinnige gesprekken zijn... Dan denk ik:'Vinden jullie dit nou echt de moeite waard om over te praten' ik kan ook heel slecht tegen gedetailleerde verhalen om niks. Er moet een soort wederkerigheid in zitten en het moet ergens over gaan, anders verzink ik in mijn eigen gedachten en zit ik in gedachten al thuis op de bank
Zeker als het van die onzinnige gesprekken zijn... Dan denk ik:'Vinden jullie dit nou echt de moeite waard om over te praten' ik kan ook heel slecht tegen gedetailleerde verhalen om niks. Er moet een soort wederkerigheid in zitten en het moet ergens over gaan, anders verzink ik in mijn eigen gedachten en zit ik in gedachten al thuis op de bank
yesss wijzigde dit bericht op 24-09-2017 21:57
58.72% gewijzigd
