Overig
alle pijlers
Inkomensverschillen vrienden groter ->problemen vriendsch
maandag 16 oktober 2017 om 14:04
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:02Ik denk dat je het niet begrijpt. Dat ik werk betekent niet dat ik niet chronisch ziek kan zijn. Ik heb diabetes type 1. Ik kan prima werken. Maar ben niet gezond. Ik zeur daar trouwens nooit over. Want het had inderdaad veel erger gekund.
Je zeurt wel over je financiële positie ten opzichte van je vrienden.
maandag 16 oktober 2017 om 14:04
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:00Het probleem, tussen aanhalingstekens, is vooral dat wij voorheen altijd samen op gingen. En dus ook dezelfde soort vakanties hadden, naar hetzelfde eetcafe, en samen konden klagen over dat onze oude gammelbak aan vernieuwing toe was, en we zo graag eens met de feestdagen ertussenuit wilde. En we konden dat allemaal niet. En nu is de situatie dusdanig verandert in een paar jaar tijd. Dat de gezamenlijke dromen die wij hadden, voor hun waarheid zijn en voor ons inmiddels onhaalbaar. Dat weekendje weg, dat doen zij gewoon, die vakantie met de kerst: is al geboekt! Die veel te dure schoenen waar we vroeger bij stonden te watertanden: die hebben ze allang. En dat heeft niks met misgunnen te maken, maar met een levensfase waarin wij samen zaten, en die niet meer is. De aanbiedingen bespreken, klagen over de kosten van de kinderopvang, balen dat onze hele kinderbijslag op ging aan het gaten dichten. Daar hebben we het gewoon niet meer over. En ergens mis ik dat. Wij wonen ook in een leuk (rijtjes)huis maar de meeste van onze vrienden zijn de afgelopen tijd vrijstaand gaan wonen. Ik maak echt geen grapje als ik dat zeg. En dat vind ik gewoon best wennen. Wij hoeven niet te sappelen, maar sommige dingen delen we gewoon niet meer. En ja, het even ergens wat gaan drinken, ook eens een rondje betalen, een concert, noem maar op: het kost allemaal geld. En juist die extraatjes lukken hier vaak gewoon niet. We hoeven niet op droog brood te leven, integendeel, maar het inkomensverschil begint echt op te vallen. Ze dragen andere kleding, en onze vakanties samen zijn ook niet meer. Voorheen stonden we samen op de camping. Nu vliegen ze naar Thailand. Ja dat is jammer. Want ik mis het toch. Dat maakt mijn leven niet minder. Maar wel anders. En je verzameld in de loop der jaren toch een groepje mensen om je heen waar je je mee kunt identificeren. En dat kan ik steeds minder.
Oh my.... je staat echt zo anders in het leven dan ik, dat ik me gewoon heel lastig kan inleven. Ik snap niet waarom het prettig is om samen te klagen over geldgebrek, samen te mopperen dat je niet op vakantie kunt etc. En ik vind het supertof voor anderen dat zij nu eindelijk wel dat kunnen doen waar ze al jaren van dromen.
Ik vraag het nog maar een keer: baal jij van de keuzes die jij in het verleden hebt gemaakt?
maandag 16 oktober 2017 om 14:05
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:02Ik denk dat je het niet begrijpt. Dat ik werk betekent niet dat ik niet chronisch ziek kan zijn. Ik heb diabetes type 1. Ik kan prima werken. Maar ben niet gezond. Ik zeur daar trouwens nooit over. Want het had inderdaad veel erger gekund.
Ik vind het ook een stomme opmerking van diegene hoor, over dat gezond zijn. Snap niet waarom dat er tegenover gezet moet worden.
maandag 16 oktober 2017 om 14:05
Dan is het tijd om de vriendenkring uit te breiden. Je gaat toch ook niet meer ieder weekend op stap naar de lokale ranjadisco met de meiden uit je klas? Hoe vaak drink je nog een bak koffie met de vrouwen van de puf- kreun- en steuncursus?Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:00Het probleem, tussen aanhalingstekens, is vooral dat wij voorheen altijd samen op gingen. En dus ook dezelfde soort vakanties hadden, naar hetzelfde eetcafe, en samen konden klagen over dat onze oude gammelbak aan vernieuwing toe was, en we zo graag eens met de feestdagen ertussenuit wilde. En we konden dat allemaal niet. En nu is de situatie dusdanig verandert in een paar jaar tijd. Dat de gezamenlijke dromen die wij hadden, voor hun waarheid zijn en voor ons inmiddels onhaalbaar. Dat weekendje weg, dat doen zij gewoon, die vakantie met de kerst: is al geboekt! Die veel te dure schoenen waar we vroeger bij stonden te watertanden: die hebben ze allang. En dat heeft niks met misgunnen te maken, maar met een levensfase waarin wij samen zaten, en die niet meer is. De aanbiedingen bespreken, klagen over de kosten van de kinderopvang, balen dat onze hele kinderbijslag op ging aan het gaten dichten. Daar hebben we het gewoon niet meer over. En ergens mis ik dat. Wij wonen ook in een leuk (rijtjes)huis maar de meeste van onze vrienden zijn de afgelopen tijd vrijstaand gaan wonen. Ik maak echt geen grapje als ik dat zeg. En dat vind ik gewoon best wennen. Wij hoeven niet te sappelen, maar sommige dingen delen we gewoon niet meer. En ja, het even ergens wat gaan drinken, ook eens een rondje betalen, een concert, noem maar op: het kost allemaal geld. En juist die extraatjes lukken hier vaak gewoon niet. We hoeven niet op droog brood te leven, integendeel, maar het inkomensverschil begint echt op te vallen. Ze dragen andere kleding, en onze vakanties samen zijn ook niet meer. Voorheen stonden we samen op de camping. Nu vliegen ze naar Thailand. Ja dat is jammer. Want ik mis het toch. Dat maakt mijn leven niet minder. Maar wel anders. En je verzameld in de loop der jaren toch een groepje mensen om je heen waar je je mee kunt identificeren. En dat kan ik steeds minder.
maandag 16 oktober 2017 om 14:06
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:04Ik ben 44, nieuw vrienden zoeken is dan niet meer zo als toen je studeerde. De vrienden die wij hebben zijn nog van de tijd dat we student waren. Zelden of nooit gaat daar iemand van af, en heel af en toe komt daar iemand bij. Vooral toen de kinderen nog echt klein waren kwamen er soms wat nieuwe tijdelijke kennissen bij. Maar van echt nieuwe duurzame vriendschappen was nooit sprake. Maar even voor de goede orde: ik zoek ook geen nieuwe vrienden!
Ik heb mijn beste vriendin pas leren kennen toen mijn kinderen op de basisschool zaten. Van vroeger niemand meer.
Komop je kunt op deze leeftijd echt prima nieuwe mensen leren kennen hoor.
maandag 16 oktober 2017 om 14:08
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:00Het probleem, tussen aanhalingstekens, is vooral dat wij voorheen altijd samen op gingen. En dus ook dezelfde soort vakanties hadden, naar hetzelfde eetcafe, en samen konden klagen over dat onze oude gammelbak aan vernieuwing toe was, en we zo graag eens met de feestdagen ertussenuit wilde. En we konden dat allemaal niet. En nu is de situatie dusdanig verandert in een paar jaar tijd. Dat de gezamenlijke dromen die wij hadden, voor hun waarheid zijn en voor ons inmiddels onhaalbaar. Dat weekendje weg, dat doen zij gewoon, die vakantie met de kerst: is al geboekt! Die veel te dure schoenen waar we vroeger bij stonden te watertanden: die hebben ze allang. En dat heeft niks met misgunnen te maken, maar met een levensfase waarin wij samen zaten, en die niet meer is. De aanbiedingen bespreken, klagen over de kosten van de kinderopvang, balen dat onze hele kinderbijslag op ging aan het gaten dichten. Daar hebben we het gewoon niet meer over. En ergens mis ik dat. Wij wonen ook in een leuk (rijtjes)huis maar de meeste van onze vrienden zijn de afgelopen tijd vrijstaand gaan wonen. Ik maak echt geen grapje als ik dat zeg. En dat vind ik gewoon best wennen. Wij hoeven niet te sappelen, maar sommige dingen delen we gewoon niet meer. En ja, het even ergens wat gaan drinken, ook eens een rondje betalen, een concert, noem maar op: het kost allemaal geld. En juist die extraatjes lukken hier vaak gewoon niet. We hoeven niet op droog brood te leven, integendeel, maar het inkomensverschil begint echt op te vallen. Ze dragen andere kleding, en onze vakanties samen zijn ook niet meer. Voorheen stonden we samen op de camping. Nu vliegen ze naar Thailand. Ja dat is jammer. Want ik mis het toch. Dat maakt mijn leven niet minder. Maar wel anders. En je verzameld in de loop der jaren toch een groepje mensen om je heen waar je je mee kunt identificeren. En dat kan ik steeds minder.
Dit klinkt al heel anders dan 'ik ben jaloers omdat zij meer hebben dan ik': je mist een stuk gemeenschappelijke factor, en dat is heel begrijpelijk.
Het is net alsof je een groep single vriendinnen hebt waarbij de een na de ander een relatie en gezin krijgt, die laatst overgebleven single vriendin zal ook 'jaloers' zijn, niet omdat ze het haar vriendinnen niet gunt en misschien wil ze zelf zelfs niet echt een relatie, maar wel omdat ze aansluiting met de groep mist.
Je kunt in dat geval denk ik maar 2 dingen doen: focussen op de zaken die je wel nog gemeenschappelijk hebt met de groep, of in andere contacten investeren waar je meer gelijk mee loopt.
maandag 16 oktober 2017 om 14:09
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:04Ik ben 44, nieuw vrienden zoeken is dan niet meer zo als toen je studeerde. De vrienden die wij hebben zijn nog van de tijd dat we student waren. Zelden of nooit gaat daar iemand van af, en heel af en toe komt daar iemand bij. Vooral toen de kinderen nog echt klein waren kwamen er soms wat nieuwe tijdelijke kennissen bij. Maar van echt nieuwe duurzame vriendschappen was nooit sprake. Maar even voor de goede orde: ik zoek ook geen nieuwe vrienden!
nieuwe vrienden, met meer overeenkomsten, zou wel je probleem oplossen...
maandag 16 oktober 2017 om 14:10
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:08Ja hoor, soms best wel! Maar het heeft zo weinig zin.
Ik heb sociologie gestudeerd. Zelfs toen was het al niet de studie met de meeste perspectieven. Maar ik dacht dat ik de hele wereld aan kon, en ik deed gewoon waar ik gelukkig van werd. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat daar inderdaad geen droog brood in te verdienen viel. Als ik het over kon doen, had ik het toch wel anders gedaan. Maar het is zo zonde van mijn tijd om me daar druk over te maken.
Trouwens mijn gevoel van onbehagen heeft er niet mee te maken dat ik mensen dingen misgun. Maar ik droom ook al jaren van die ene vakantie, en die komt er ook maar niet van. Dus ik zou het ook supertof voor mezelf vinden als ik financieel eens zou doorgroeien. Maar voor nu lijkt het er in ieder geval niet op. Mijn man is eind 50, dus die zou ook niet ineens nog gouden bergen gaan binnenhalen. We zijn gelukkig, daar ligt het niet aan. Maar wat ik een ander gun, gun ik mezelf ook snap je? Ik vind ook dat ik het verdien en er hard voor werk. Maar ja.
Jeetje zeg....wat een treurnis....wat een ontevredenheid spreekt hieruit.
maandag 16 oktober 2017 om 14:13
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:08Ja hoor, soms best wel! Maar het heeft zo weinig zin.
Ik heb sociologie gestudeerd. Zelfs toen was het al niet de studie met de meeste perspectieven. Maar ik dacht dat ik de hele wereld aan kon, en ik deed gewoon waar ik gelukkig van werd. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat daar inderdaad geen droog brood in te verdienen viel. Als ik het over kon doen, had ik het toch wel anders gedaan. Maar het is zo zonde van mijn tijd om me daar druk over te maken.
Trouwens mijn gevoel van onbehagen heeft er niet mee te maken dat ik mensen dingen misgun. Maar ik droom ook al jaren van die ene vakantie, en die komt er ook maar niet van. Dus ik zou het ook supertof voor mezelf vinden als ik financieel eens zou doorgroeien. Maar voor nu lijkt het er in ieder geval niet op. Mijn man is eind 50, dus die zou ook niet ineens nog gouden bergen gaan binnenhalen. We zijn gelukkig, daar ligt het niet aan. Maar wat ik een ander gun, gun ik mezelf ook snap je? Ik vind ook dat ik het verdien en er hard voor werk. Maar ja.
Kijk je wel eens naar wat je wel hebt? En wat er wel binnen je mogelijkheden ligt? Misschien niet ieder jaar zo'n droomvakantie, maar als je nou een paar jaar karig op vakantie gaat, en dat wat je bespaart opzij zet, dan kan het misschien wel een keertje?
Overigens wel gezond dat je ziet dat het geen zin heeft om spijt te hebben.
maandag 16 oktober 2017 om 14:14
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 09:47Het verschil is trouwens nog groter dan ik dacht. Afgelopen half jaar zijn vier vriendenstellen verhuisd naar huizen van 4 tot en met 7 ton (ja echt!) ik viel stijl achterover.
Ineens ben ik ze toch wat met andere ogen gaan bekijken. En ik weet dat dat aan mij ligt. Maar het verklaard wel veel.
Ik wist niet eens dat zulke hoge inkomens bestonden joh. Ik was best tevreden met ons leven. Maar ben ineens erg aan het vergelijken en me bewust van ons 'simpele' leventje.
Je hebt 3(!) kinderen. Ik mag toch aannemen dat je dat een rijkdom vindt?
maandag 16 oktober 2017 om 14:14
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:13Vind je dat echt? Ik had de indruk dat ik er gewoon over praatte? Maar het komt dus over op je als zeuren? Dat is niet mijn intentie. Ik ga er over nadenken. Want zo wil ik echt niet te boek staan. Als zeurder.
Goedzo.
maandag 16 oktober 2017 om 14:17
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 09:44Ik ben best jaloers. Misschien heb je gelijk. Erg eigenlijk om zo uit te spreken. Maar het is vooral zo dat onze beleveniswereld en uitgavenpatroon zo met elkaar verschilt en steeds meer wordt, dat we steeds minder kunnen levelen. Dat vind ik moeilijk merk ik.
Wat apart. Onze vrienden en wijzelf levelen op een heleboel aspecten in het leven maar inkomen en bestedingsgedrag is daar nooit deel vsn geweest. Dat zou ik wel erg oppervlakkig vinden.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
maandag 16 oktober 2017 om 14:22
Bij mij in de vriendengroep ook verschillende inkomens. Waarbij ik het zeker niet slecht heb, maar anderen wel een stuk ruimer verdienen. En idd diegene die meer verdienen hebben vaak ook een stuk meer verantwoording en zijn altijd bereikbaar voor werk. Waar ik einde werktijd, werk ook echt kan afsluiten en een erg goede balans in werk en privé heb. Wel heb ik n vriendin die het wat minder heeft en hier eerlijk over is. Die trakteer ik eens zo nu en dan. Ook spreken we af bij elkaar thuis en doen we samen koken etc. Echte vrienden gunnen het elkaar en vergelijken zich ook niet met elkaar. Het is ok als je jaloezie voelt, is heel menselijk. Maar laat het je niet opvreten en wees dankbaar voor wat je wel hebt.
maandag 16 oktober 2017 om 14:24
Ik bedoelde meer, diegene haalde een paar dingen aan waarmee ze zich rijk/gelukkig mag rekenen. Daar zat ook gezondheid bij en dat is hetgeen waar ze op reageert. Niet op de andere dingen. Dus ja, als je je dan zo blind staart op dat ene negatieve ding, dan vind ik dat je zeurt.
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:13Vind je dat echt? Ik had de indruk dat ik er gewoon over praatte? Maar het komt dus over op je als zeuren? Dat is niet mijn intentie. Ik ga er over nadenken. Want zo wil ik echt niet te boek staan. Als zeurder.
Het lijkt wel erg of je het allemaal erg zwart in ziet en alle opties wegwuift. Daarom komt het wat zeurderig over.
To, je kunt je hele leven vrienden maken, het is alleen vaak lastiger dan wanneer je jong bent. Want in een goede vriendschap moet je investeren en als je bijvoorbeeld samen studeert en in je vrije tijd samen rondhangt, gaat dat veel makkelijker dan als volwassene met een baan, huishouden, partner en kinderen. Maar het kan echt! En nee, je hoeft je vrienden niet te vervangen, maar misschien zou je je wel beter voelen als je er meer had, die op dezelfde manier leven zoals jij. Dus dan heb én je oude vrienden én je nieuwe vrienden!Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:04Ik ben 44, nieuwe vrienden zoeken is dan niet meer zo als toen je studeerde. De vrienden die wij hebben zijn nog van de tijd dat we student waren. Zelden of nooit gaat daar iemand van af, en heel af en toe komt daar iemand bij. Vooral toen de kinderen nog echt klein waren kwamen er soms wat nieuwe tijdelijke kennissen bij. Maar van echt nieuwe duurzame vriendschappen was nooit sprake. Maar even voor de goede orde: ik zoek ook geen nieuwe vrienden!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 16 oktober 2017 om 14:28
maandag 16 oktober 2017 om 14:32
Zou je wel moeten doen. Wat je deelde met deze vriendengroep bestaat niet meer.Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:04Ik ben 44, nieuwe vrienden zoeken is dan niet meer zo als toen je studeerde. De vrienden die wij hebben zijn nog van de tijd dat we student waren. Zelden of nooit gaat daar iemand van af, en heel af en toe komt daar iemand bij. Vooral toen de kinderen nog echt klein waren kwamen er soms wat nieuwe tijdelijke kennissen bij. Maar van echt nieuwe duurzame vriendschappen was nooit sprake. Maar even voor de goede orde: ik zoek ook geen nieuwe vrienden!
maandag 16 oktober 2017 om 14:34
Dit noem je 'entitlement'. En dat is heel erg vervelend: voor jezelf en voor anderen.Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:08Ja hoor, soms best wel! Maar het heeft zo weinig zin.
Ik heb sociologie gestudeerd. Zelfs toen was het al niet de studie met de meeste perspectieven. Maar ik dacht dat ik de hele wereld aan kon, en ik deed gewoon waar ik gelukkig van werd. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat daar inderdaad geen droog brood in te verdienen viel. Als ik het over kon doen, had ik het toch wel anders gedaan. Maar het is zo zonde van mijn tijd om me daar druk over te maken.
Trouwens mijn gevoel van onbehagen heeft er niet mee te maken dat ik mensen dingen misgun. Maar ik droom ook al jaren van die ene vakantie, en die komt er ook maar niet van. Dus ik zou het ook supertof voor mezelf vinden als ik financieel eens zou doorgroeien. Maar voor nu lijkt het er in ieder geval niet op. Mijn man is eind 50, dus die zou ook niet ineens nog gouden bergen gaan binnenhalen. We zijn gelukkig, daar ligt het niet aan. Maar wat ik een ander gun, gun ik mezelf ook snap je? Ik vind ook dat ik het verdien en er hard voor werk. Maar ja.
Je vindt dat je het ook verdient, dat je ook hard werkt, dat je ook een mooie vakantie zou mogen en dat je ook wel eens financieel zou mogen doorgroeien.
Dat is echt heel verwend en vervelend gedrag. Blijkbaar ben je erg met geld bezig: vroeger gezellig klagen dat je niet genoeg had en nu balen dat anderen wel hebben gekregen waar jullie naar verlangden en jij niet.
Je hebt 3 kinderen die niets te kort komen, woont in een goed huis en kunt het je permitteren om gehoor te geven aan je gezondheidsklachten en dus niet full time te werken.
Je kijkt alleen naar wat je niet hebt. Is echt heel vervelend.
Ik heb een vriend die ook zo is, terwijl hij een heel hoog inkomen heeft. Hij vindt het niet genoeg want hij werkt zo keihard en maakt lange uren en ziet om zich heen dat mensen meer verdienen terwijl ze ogenschijnlijk minder doen. En hij heeft het altijd over de loterij winnen.
Ik erger er me kapot aan en het zou wel eens de vriendschap kunnen kosten. Hij realiseert zich niet dat hij allang de jackpot heeft.
maandag 16 oktober 2017 om 14:36
Het enige wat je kan doen is accepteren dat het zo is.....Want zijn die vrienden nog wel zo leuk ? Ik zou het dus niet leuk vinden als ik buitengesloten word omdat ik iets minder zou hebben... en zou er ook wel iets van zeggen.
Daarbij zijn er genoeg leuke dingen te doen die niet meteen een rib uit je lijf zijn....
Er zullen altijd mensen zijn die meer of minder verdienen. We hebben hele goede vrienden met miljoenen op de bank,en toch zijn we net terug met elkaar uit London, hadden een "betaalbaar" hotel, en hebben heerlijk goedkoop gegeten. Zij zullen deze zomer op luxes vakantie gaan, en wij gaan w.s kamperen...
Daarbij zijn er genoeg leuke dingen te doen die niet meteen een rib uit je lijf zijn....
Er zullen altijd mensen zijn die meer of minder verdienen. We hebben hele goede vrienden met miljoenen op de bank,en toch zijn we net terug met elkaar uit London, hadden een "betaalbaar" hotel, en hebben heerlijk goedkoop gegeten. Zij zullen deze zomer op luxes vakantie gaan, en wij gaan w.s kamperen...
maandag 16 oktober 2017 om 14:36
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:25Dat vind ik een goede invalshoek hoor. Maar gek genoeg raak ik de laatste tijd mijn realiteitszin een beetje kwijt. Ik dacht namelijk altijd dat we het financieel oké hadden. Maar nu er wat meer over loonsverhoging en inkomen wordt gepraat word ik eigenlijk alleen maar onzeker.
Voor de goede orde: we verdienen samen iets onder de 3000 netto. Hoger zal het niet worden. Geen ort geen reiskosten vergoeding geen bonus en geen dertiende maand. Wel beiden een auto want nodig voor werk. 3 kinderen die op sport en muziek zitten. Een koophuis met hypotheek van 1100 euro. Misschien dat ik een gek realiteits beeld heb maar onze vrienden verdienen dit gemakkelijk 6x. Ik maak geen grapje. Spaargeld is 2000 omdat we helaas afgelopen maanden flinke financiële tegenslagen hebben gehad. Maar we vullen dat wel weer aan. Maar meer dan 250€ per maand sparen zit er niet in.
Kom eens meeschrijven in het consumindertopic. Misschien dat je daar tips opdoet om meer te kunnen sparen.
maandag 16 oktober 2017 om 14:37
Het is hard gezegd en zo cru als het er staat bedoel ik het niet, maar je verdient wat je krijgt. Je salaris nu komt voort uit alle keuzes die voorheen zijn gemaakt. Dat je door je diabetes klachten hebt waardoor fulltime werken niet lukt is naar, maar ook dat had je mee kunnen nemen in de keuze voor een meer verdienende sector.Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:08Ja hoor, soms best wel! Maar het heeft zo weinig zin.
Ik heb sociologie gestudeerd. Zelfs toen was het al niet de studie met de meeste perspectieven. Maar ik dacht dat ik de hele wereld aan kon, en ik deed gewoon waar ik gelukkig van werd. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat daar inderdaad geen droog brood in te verdienen viel. Als ik het over kon doen, had ik het toch wel anders gedaan. Maar het is zo zonde van mijn tijd om me daar druk over te maken.
Trouwens mijn gevoel van onbehagen heeft er niet mee te maken dat ik mensen dingen misgun. Maar ik droom ook al jaren van die ene vakantie, en die komt er ook maar niet van. Dus ik zou het ook supertof voor mezelf vinden als ik financieel eens zou doorgroeien. Maar voor nu lijkt het er in ieder geval niet op. Mijn man is eind 50, dus die zou ook niet ineens nog gouden bergen gaan binnenhalen. We zijn gelukkig, daar ligt het niet aan. Maar wat ik een ander gun, gun ik mezelf ook snap je? Ik vind ook dat ik het verdien en er hard voor werk. Maar ja.
Wat mij een beetje onduidelijk wordt is het volgende; Gaat het je nu om het gebrek aan aansluiting, of om het stukje geluk/pech waarin een verschil lijkt te zitten tussen jullie en jullie vrienden?
maandag 16 oktober 2017 om 14:38
Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:25Dat vind ik een goede invalshoek hoor. Maar gek genoeg raak ik de laatste tijd mijn realiteitszin een beetje kwijt. Ik dacht namelijk altijd dat we het financieel oké hadden. Maar nu er wat meer over loonsverhoging en inkomen wordt gepraat word ik eigenlijk alleen maar onzeker.
Voor de goede orde: we verdienen samen iets onder de 3000 netto. Hoger zal het niet worden. Geen ort geen reiskosten vergoeding geen bonus en geen dertiende maand. Wel beiden een auto want nodig voor werk. 3 kinderen die op sport en muziek zitten. Een koophuis met hypotheek van 1100 euro. Misschien dat ik een gek realiteits beeld heb maar onze vrienden verdienen dit gemakkelijk 6x. Ik maak geen grapje. Spaargeld is 2000 omdat we helaas afgelopen maanden flinke financiële tegenslagen hebben gehad. Maar we vullen dat wel weer aan. Maar meer dan 250€ per maand sparen zit er niet in.
Ik vind je woonlasten hoog voor dat inkomen, maar blijkbaar heb je dan een fijn huis.
Als je 3 kinderen later op zichzelf wonen en voor zichzelf zorgen, kun je alsnog die droomreis maken met je man.
Ik ken ook mensen die heeeel erg rijk zijn. Miljoenenhuizen of zelfs meerdere huizen. Ik kocht mijn huis een paar jaar terug voor 125.000,- en daar maak ik geen geheim van tegen die mensen en ik ben apentrots op mijn huis en hoe ik het heb opgeknapt en ingericht.
Er zullen altijd mensen zijn die veel meer hebben, maar er zijn nog heel erg veel mensen die het veel en veel minder hebben dan jij.
anoniem_356031 wijzigde dit bericht op 16-10-2017 14:39
0.03% gewijzigd
maandag 16 oktober 2017 om 14:44
Trouwens: ik heb ook gezondheidsklachten en dat heeft er voor gezorgd dat op een gegeven moment mijn inkomen werd gehalveerd.
Maar ik vind het een ongekende rijkdom dat toen ik ziek werd, ik uiteindelijk terecht kwam bij een hele goede dokter en dat dat volledig werd vergoed door mijn betaalbare ziektekostenverzekering. Mijn werkgever betaalde mijn loon volledig door, terwijl ik lange tijd niet kon werken en toen mijn contract afliep betaalde de overheid 70% van mijn inkomen.
Ik vind dat werkelijk zooooo'n ongelofelijke rijkdom en luxe. In heel veel andere landen wat het totaal anders met mij afgelopen.
Denk je dat ik nu ga klagen dat ik tegenwoordig nog maar 1 keer per jaar een paar daagjes op vakantie ga in plaats van mooie verre reizen zoals vroeger? Ik zou me werkelijk doodschamen...
Maar ik vind het een ongekende rijkdom dat toen ik ziek werd, ik uiteindelijk terecht kwam bij een hele goede dokter en dat dat volledig werd vergoed door mijn betaalbare ziektekostenverzekering. Mijn werkgever betaalde mijn loon volledig door, terwijl ik lange tijd niet kon werken en toen mijn contract afliep betaalde de overheid 70% van mijn inkomen.
Ik vind dat werkelijk zooooo'n ongelofelijke rijkdom en luxe. In heel veel andere landen wat het totaal anders met mij afgelopen.
Denk je dat ik nu ga klagen dat ik tegenwoordig nog maar 1 keer per jaar een paar daagjes op vakantie ga in plaats van mooie verre reizen zoals vroeger? Ik zou me werkelijk doodschamen...
maandag 16 oktober 2017 om 14:45
Maar... Dan heb je toch gewoon gekozen? Waarom dan nu mopperend terug kijken?Stellagibson schreef: ↑16-10-2017 14:38Ja dat dus! Beiden werkzaam in de softe sector. En aan onze inkomenstax inmiddels.
