Gezondheid
alle pijlers
Overdreven zwangerschap
donderdag 2 november 2017 om 16:30
hallo allemaal,
Eerste keer forum en al vaak topics gelezen op viva. Lange tijd getwijfeld of ik wel of geen topic hierover zou aanmaken, maar ik bleef steeds terug komen op ditzelfde punt. Dus hier komt ie (het is een lange):
De dochter van de vriend van mijn moeder is zwanger. Deze dochter is 22 en had een knipperlicht relatje met haar vriend (hij was ook een keer vreemd gegaan en de maand voor ze ontdekte zwanger Te zijn wou ze het nog uitmaken, omdat ze niet bij elkaar zouden passen). Dat ontdekte ze in februari dit jaar en is november uitgerekend. Zij deed alsof dit een echte onverwachte zwangerschap was, maar vertelde met grote grijns als je haar vroeg hoe dat kon omdat ze aan de pil was, zij er wel eens eentje was "vergeten" hier en daar. Verder deed ze ook nog De uitspraak als "haha, straks is dit om mij en **** bij elkaar te houden. Ik vind dat hele rare uitspraken voor iemand die ECHT per ongeluk zwanger wordt. Hiermee begon ook de drama. Niemand heeft haar hierin tegen gesproken o.i.d.
In het begin was er niet zoveel aan de hand en deed ze er zelf ook vrij relaxed over. Toch werd het steeds en steeds erger. Er is niks anders meer dan haar zwangerschap, ze kan opeens heel veel dingen niet meer en doet vreselijk dramatisch. Hier een aantal voorbeelden:
- wou geen gender reveal doen, want dat vind ze overdreven Amerikaanse toestanden, maar vervolgens had ze zelf voor na haar geslachtsecho allemaal roze troep gekocht om toch een gender reveal te houden. Ik bedoel niet een beetje van beschuit met roze muisjes, maar echt roze kinderchampagne, roze snoepjes, roze brilletje en ga zo maar door.
- huilen tijdens een concert. Ze was ongeveer 3 maanden zwanger en ze haf tickets voor de toppers samen met mijn moeder en haar vader. Ze ging mee, maar heeft zich De hele avond lopen aanstellen dat het druk was, ze niet mocht drinken en heeft dus uiteindelijk staan huilen en is buiten 3 uur gaan wachten....
- afspraken afzeggen. Voor ze ontdekte dat ze zwanger was zouden we bvb naar de efteling. Een tijdje nadat ze wist dat ze zwanger was prikten we hiervoor een datum en ook zij ging akkoord en mee. Zij zou op het moment van gaan 6 maand zwanger zijn. Tot we een week voor de efteling waren zei ze opeens ik ga niet. Wij vroegen haar waarom en ze zei: gewoon geen zin in rn ik ga niet naar de efteling met een dikke buik. We stelden haar gerust dat meer mensen dat deden, ik ook niet in achtbanen ging (en ze dus niet alleen zou zijn) waarop ze zei dat ze geen lange stukken kan lopen. We probeerden een oplossing Te bedenken in vorm van een rolstoel ofzo of regelmatig een zitplekken te vinden, maar nee mevrouw was hoogzwanger en had er opeens geen zin meer in. Het irritante hieraan was voornamelijk erna.... Ze ging niet mee en daar is verder niks over gezegd, maar vervolgens postte ze wel foto's van lange wandelingen over het strand en in het bos met vriendinnetjes en de hond.
- opeens heeft ze overal last van. Elk zwangerschap kwaaltje uit het boekje heeft zij sowieso! En klagen erover doet ze ook "oh ik ben zo dik", "kijk dit nou" enzovoort
- ze zegt nog meer dingen af onder het mom "ik ben zwanger en ik heb het vreselijk moeilijk" en zegt nu ook al dingen af voor na de geboorte in november, want zegt ze "ik heb dan een kind, dus Ben ik sowieso uitgeput, heb ik er geen zin in en wil ik tijd met het kind door brengen".
-ze wou zichzelf laten ontslaan door haar baas tijdens de zwangerschap door gewoon niet op te komen dagen of zich heel vaak ziek te melden, zodat ze na ontslag een vette uitkering kon aanvragen op basis van ontslag door discriminatie o.i.d.
- meldt zich sinds het begin van de zwangerschap ook echt regelmatig ziek, omdat ze "zoveel mogelijk van haar zwangerschap wil genieten"
Het lijkt wel alsof ze alleen maar kan klagen, zich gedraagt alsof ze gehandicapt is, maar hier gek genoeg ook voldoening uit haalt om met haat zwangerschap fe aandacht te trekken. Begrijp mij niet verkeerd, ik kan me goed indenken dat je als zwangere eerder moe bent, niet overal zin in hebt en dat je aan het einde ook wel klaar bent met zwanger zijn. Maar!!! ze doet net alsof dit Het einde is, niks kan meer, alleen zij en haar zwangerschap zijn interessant en alsof ze nu niks meer kan.
Wat moet ik hiermee?
Het stoort mij en andere familie leden enorm dat ze zich zo gedraagt. En ja, ik heb naar haar wel al benoemd dat ik begrijp dat zwanger zijn kwaaltjes met zich mee brengt en dat vervelend voor haar is, maar dat ze wel erg overdreven over alles doet.
Groetjes,
Miss Beertje
Eerste keer forum en al vaak topics gelezen op viva. Lange tijd getwijfeld of ik wel of geen topic hierover zou aanmaken, maar ik bleef steeds terug komen op ditzelfde punt. Dus hier komt ie (het is een lange):
De dochter van de vriend van mijn moeder is zwanger. Deze dochter is 22 en had een knipperlicht relatje met haar vriend (hij was ook een keer vreemd gegaan en de maand voor ze ontdekte zwanger Te zijn wou ze het nog uitmaken, omdat ze niet bij elkaar zouden passen). Dat ontdekte ze in februari dit jaar en is november uitgerekend. Zij deed alsof dit een echte onverwachte zwangerschap was, maar vertelde met grote grijns als je haar vroeg hoe dat kon omdat ze aan de pil was, zij er wel eens eentje was "vergeten" hier en daar. Verder deed ze ook nog De uitspraak als "haha, straks is dit om mij en **** bij elkaar te houden. Ik vind dat hele rare uitspraken voor iemand die ECHT per ongeluk zwanger wordt. Hiermee begon ook de drama. Niemand heeft haar hierin tegen gesproken o.i.d.
In het begin was er niet zoveel aan de hand en deed ze er zelf ook vrij relaxed over. Toch werd het steeds en steeds erger. Er is niks anders meer dan haar zwangerschap, ze kan opeens heel veel dingen niet meer en doet vreselijk dramatisch. Hier een aantal voorbeelden:
- wou geen gender reveal doen, want dat vind ze overdreven Amerikaanse toestanden, maar vervolgens had ze zelf voor na haar geslachtsecho allemaal roze troep gekocht om toch een gender reveal te houden. Ik bedoel niet een beetje van beschuit met roze muisjes, maar echt roze kinderchampagne, roze snoepjes, roze brilletje en ga zo maar door.
- huilen tijdens een concert. Ze was ongeveer 3 maanden zwanger en ze haf tickets voor de toppers samen met mijn moeder en haar vader. Ze ging mee, maar heeft zich De hele avond lopen aanstellen dat het druk was, ze niet mocht drinken en heeft dus uiteindelijk staan huilen en is buiten 3 uur gaan wachten....
- afspraken afzeggen. Voor ze ontdekte dat ze zwanger was zouden we bvb naar de efteling. Een tijdje nadat ze wist dat ze zwanger was prikten we hiervoor een datum en ook zij ging akkoord en mee. Zij zou op het moment van gaan 6 maand zwanger zijn. Tot we een week voor de efteling waren zei ze opeens ik ga niet. Wij vroegen haar waarom en ze zei: gewoon geen zin in rn ik ga niet naar de efteling met een dikke buik. We stelden haar gerust dat meer mensen dat deden, ik ook niet in achtbanen ging (en ze dus niet alleen zou zijn) waarop ze zei dat ze geen lange stukken kan lopen. We probeerden een oplossing Te bedenken in vorm van een rolstoel ofzo of regelmatig een zitplekken te vinden, maar nee mevrouw was hoogzwanger en had er opeens geen zin meer in. Het irritante hieraan was voornamelijk erna.... Ze ging niet mee en daar is verder niks over gezegd, maar vervolgens postte ze wel foto's van lange wandelingen over het strand en in het bos met vriendinnetjes en de hond.
- opeens heeft ze overal last van. Elk zwangerschap kwaaltje uit het boekje heeft zij sowieso! En klagen erover doet ze ook "oh ik ben zo dik", "kijk dit nou" enzovoort
- ze zegt nog meer dingen af onder het mom "ik ben zwanger en ik heb het vreselijk moeilijk" en zegt nu ook al dingen af voor na de geboorte in november, want zegt ze "ik heb dan een kind, dus Ben ik sowieso uitgeput, heb ik er geen zin in en wil ik tijd met het kind door brengen".
-ze wou zichzelf laten ontslaan door haar baas tijdens de zwangerschap door gewoon niet op te komen dagen of zich heel vaak ziek te melden, zodat ze na ontslag een vette uitkering kon aanvragen op basis van ontslag door discriminatie o.i.d.
- meldt zich sinds het begin van de zwangerschap ook echt regelmatig ziek, omdat ze "zoveel mogelijk van haar zwangerschap wil genieten"
Het lijkt wel alsof ze alleen maar kan klagen, zich gedraagt alsof ze gehandicapt is, maar hier gek genoeg ook voldoening uit haalt om met haat zwangerschap fe aandacht te trekken. Begrijp mij niet verkeerd, ik kan me goed indenken dat je als zwangere eerder moe bent, niet overal zin in hebt en dat je aan het einde ook wel klaar bent met zwanger zijn. Maar!!! ze doet net alsof dit Het einde is, niks kan meer, alleen zij en haar zwangerschap zijn interessant en alsof ze nu niks meer kan.
Wat moet ik hiermee?
Het stoort mij en andere familie leden enorm dat ze zich zo gedraagt. En ja, ik heb naar haar wel al benoemd dat ik begrijp dat zwanger zijn kwaaltjes met zich mee brengt en dat vervelend voor haar is, maar dat ze wel erg overdreven over alles doet.
Groetjes,
Miss Beertje
donderdag 2 november 2017 om 21:10
Ik heb zeker alles gelezen. Maar je weel álles van haar. Wat ze doet, wat ze bij de Verloskundige zegt, wat de VK tegen haar zegt, Hallo, ga je met iets nuttigs bezighouden. Maak je niet zo druk om haar. Haar leven, haar keuzes. Je kunt mensen nu eenmaal niet veranderen, alleen jezelf daarop aanpassen. Ik vind je reacties behoorlijk sneu en verzuurd. Best triest, als je al zo in het leven staat als je nog maar zo jong bent.MissBeertje schreef: ↑02-11-2017 19:27Ik maak op uit je reactie dat je de rest niet gelezen hebt, want zoals ik eerder al schreef is dit iets wat steeds terug komt in haar gedrag en dan ter sprake komt (dus: er gebeurd iets wat betrekking op haar heeft wat vreemd is --> wordt over nagedacht/gesproken). Het is niet zo dat ik hier elke dag over zit na te denken of over praat met anderen.
donderdag 2 november 2017 om 21:17
Het is maar de vraag of het de realiteit is, want jij kent de waarheid niet. Je doet aannames, ‘hoort’, vindt, denkt, concludeert en bespreekt van alles.MissBeertje schreef: ↑02-11-2017 21:03Het is niet zo dat ik haar niet aardig vindt, want in de periode voor ze zwanger werd kon ik het redelijk goed met haar vinden. En sinds ze zwanger is liegt ze en overschrijd ze normen en waarden die ik erop na houdt. Ik hou niet van mensen die niet eerlijk zijn en ik houd ook niet van mensen die heel erg zeuren en alleen maar met zichzelf bezig zijn. Dat is gedrag wat ik eerder niet van haar kende en ik vind het jammer en irritant dat dit ervoor in de plaats is gekomen. En het is geen kwestie van aandacht voor haar of haar zwangerschap. Tuurlijk is ze blij en ik heb haar ook uitgebreid gefeliciteerd, regelmatig gevraagf hoe het gaat, welke spulletjes ze nog nodig heeft en wat ze al heeft staan. Een gebrek een interesse of een jaloezie vanuit mij is het totaal niet. Ik heb het idee dat het niet normaal of eerlijk verloopt en ik heb een hekel aan onrechtvaardigheid. Het is inderdaad niet mijn zorg, maar ik kan gewoon er niet bij hoe je zo oneerlijk kan zijn en zo zielig doet over een beslissing die je zelf gemaakt hebt (expres zwsnger worden zonder medeweten). Dan denk ik wees een vrouw rn accepteer De consequenties van je domme keuze om dat te doen, maar ga niet achteraf lopen janken over alles en je zo gedragen. Dan had je er eerder over na moeten denken.
En ja dat klinkt heel erg hard, maar het is wel de realiteit.
Daarbij is het helemaal niet gek dat iemand tijdens de zwangerschap veel (meer) met zichzelf bezig is, dat hoort er vaak bij.
En wat een ontzettend geneuzel om beledigd te zijn dat je stiefzus, die dan misschien net een paar weken bevallen is, afzegt voor kerst. Echt, je hebt niet eens zin in haar, maar wil zwelgen in je verongelijktheid.
donderdag 2 november 2017 om 21:22
Het klinkt inderdaad erg hard en is bijna niet voor te stellen dat je dit zou zeggen over iemand die dichtbij je staat en om wie je geeft. Het doet blijkbaar iets met je haar gedrag.
En consequenties van je gedrag aanvaarden is een prima uitgangspunt. Maar mag het dan nooit tegenvallen in het leven? Vind je dan echt dat iemand kiest voor een zwangerschap dat het daarna alleen nog maar over leuke dingen mag gaan? Ik had zelf een zeer gewenste zwangerschap maar belandde daarna in een depressie. Ik ben toch wel erg dankbaar dat ik werd omringd door mensen die me steunden door dik en dun en die me niet veroordeelden dat ik dat kind toch zelf had gewild...
En consequenties van je gedrag aanvaarden is een prima uitgangspunt. Maar mag het dan nooit tegenvallen in het leven? Vind je dan echt dat iemand kiest voor een zwangerschap dat het daarna alleen nog maar over leuke dingen mag gaan? Ik had zelf een zeer gewenste zwangerschap maar belandde daarna in een depressie. Ik ben toch wel erg dankbaar dat ik werd omringd door mensen die me steunden door dik en dun en die me niet veroordeelden dat ik dat kind toch zelf had gewild...
donderdag 2 november 2017 om 21:30
Ik denk echt dat het beter is om wat afstand te nemen. Weet je wat het is, ik snap wel dat jij je ergert. En sommige dingen zijn nu eenmaal niet eerlijk. Maar jij kan daar niks aan doen? Het is haar leven en het heeft echt geen zin om je steeds daar druk over te maken. Dat kost jouw alleen maar irritatie, energie en misschien wel stress zo te horen. Waarom?
En wat voor jouw normaal is, wat jij belangrijk vind of wat dan ook. Dat hoeft niet voor een ander ook zo te zijn. En nee je denkt dat het dan normale dingen zijn terwijl dat voor een ander niet zo is. En dan komen er vragen, onbegrip maar echt hoor. Laat het los.......
En wat voor jouw normaal is, wat jij belangrijk vind of wat dan ook. Dat hoeft niet voor een ander ook zo te zijn. En nee je denkt dat het dan normale dingen zijn terwijl dat voor een ander niet zo is. En dan komen er vragen, onbegrip maar echt hoor. Laat het los.......
donderdag 2 november 2017 om 21:51
donderdag 2 november 2017 om 22:09
Ik weet die dingen dus, omdat ze dat dus zelf op die groepsapp verteld...lolly-pop schreef: ↑02-11-2017 21:10Ik heb zeker alles gelezen. Maar je weel álles van haar. Wat ze doet, wat ze bij de Verloskundige zegt, wat de VK tegen haar zegt, Hallo, ga je met iets nuttigs bezighouden. Maak je niet zo druk om haar. Haar leven, haar keuzes. Je kunt mensen nu eenmaal niet veranderen, alleen jezelf daarop aanpassen. Ik vind je reacties behoorlijk sneu en verzuurd. Best triest, als je al zo in het leven staat als je nog maar zo jong bent.
donderdag 2 november 2017 om 22:34
Weet je TO, ik kan me ergens nog wel voorstellen dat je ervan baalt dat ze zo veranderd lijkt te zijn en dat ze nu voor kerst heeft afgezegd en wel naar de schoonfamilie gaat.
Kennelijk is het belangrijk voor je dat ze er is tijdens kerst en dat kan ik begrijpen, dat heb ik zelf ook wel een beetje. Hier is kerst ook echt een familie aangelegenheid en het zou wel even slikken zijn als iemand af zou zeggen, zeker na een toezegging. Maar, het gaat om een zwangere die nog moet bevallen. Wie weet staat ze er over een maand heel anders in. Lastig voor jou, maar wie weet valt het allemaal mee tegen die tijd. En anders niet en is er vast wel een volgende keer waarin je wel gezamenlijk kerst kunt vieren.
Maar over het zwanger-gedeelte.. Echt, ik kon zelf ook heel makkelijk oordelen over de kwaaltjes van zwangeren om mij heen, totdat ik zelf zwanger raakte. En ik koos hier meer dan vrijwillig en bewust voor en toch viel het me tegen en heb ik het echt wel eens vervloekt, dat zwangere lichaam van mij. Waarom alles moeten dragen en niet mogen klagen over iets waar je zelf voor hebt gekozen? Het kan toch gewoon rot zijn, ook al is het iets wat je zelf wil?
Ik had geen hele erge klachten, als in ziekenhuisopnames oid, maar wat de hormonen met mijn lichaam deden was echt iets wat ik me niet voor had kunnen stellen. Hormonaal ben ik niet echt geweest volgens man, maar ik voelde me echt vreselijk bepaalde periodes tijdens mijn zwangerschap. De eerste 18 weken kotsmisselijk geweest, de laatste 12 weken idem, samen met veel maagzuur en heel veel harde buiken. Uiteindelijk eerder gestopt op medisch advies en ook dat vond ik vreselijk, het idee dat mijn lichaam me in de steek liet, terwijl andere vrouwen fluitend door de zwangerschap vliegen.
Niet fijn, niet leuk, ik voelde me vreselijk, onaantrekkelijk, de meest rottige periode uit mijn leven en dan ook nog al die lichamelijke ongemakken erbij, waar niemand mij op had voorbereid.
En waar ik de ene dag best me had gekund naar een pretpark, had dat de dag erna niet gekund. Soms kon een kilometer of 5 wandelen de ene dag prima en de andere dag lukte het net om de autorit van een half uur naar mijn werk te maken. Gelukkig geen veroordelende mensen in mijn omgeving gehad, het was zo soms al rot genoeg.
Man weet hiervan, mijn ouders/schoonouders ook. Zusje en broertje kregen vanaf de zijlijn wel iets mee, maar no way dat ik ze alles heb verteld over deze periode ( zeker niet wat ik bij de verloskundige besprak). Een aantal goede vriendinnen, die nu in dezelfde situatie zitten weten ook e.e.a., maar verder was het echt niet iets wat ik aan de grote klok hing..
Echt, stop met dat oordelen over de zwangerschap en haar uitspattingen hierin. Mogelijk dat het deels aanstellerij is, maar gezien het feit dat je voor de zwangerschap prima met haar kon opschieten, zullen het grotendeels de hormonen zijn die hiervoor zorgen. Accepteer dat.. En ja, het wordt na de bevalling waarschijnlijk nog erger.. Ik merk het aan mijzelf, nu bijna 6 weken geleden bevallen van een wolk van een dochter en de gevoelens en ideeën die nu door mijn hoofd spoken zijn met niets te vergelijken. En mijn hummel is toch echt onderwerp nummer 1 in mijn leven op dit moment..
Angst, bezorgdheid, ongelooflijk veel liefde voor dat hummeltje en man, onzekerheid etc. Met niets te vergelijken deze gekte en ik kan me haar goed voorstellen dat ze nu niets wil plannen na haar bevalling.
Kennelijk is het belangrijk voor je dat ze er is tijdens kerst en dat kan ik begrijpen, dat heb ik zelf ook wel een beetje. Hier is kerst ook echt een familie aangelegenheid en het zou wel even slikken zijn als iemand af zou zeggen, zeker na een toezegging. Maar, het gaat om een zwangere die nog moet bevallen. Wie weet staat ze er over een maand heel anders in. Lastig voor jou, maar wie weet valt het allemaal mee tegen die tijd. En anders niet en is er vast wel een volgende keer waarin je wel gezamenlijk kerst kunt vieren.
Maar over het zwanger-gedeelte.. Echt, ik kon zelf ook heel makkelijk oordelen over de kwaaltjes van zwangeren om mij heen, totdat ik zelf zwanger raakte. En ik koos hier meer dan vrijwillig en bewust voor en toch viel het me tegen en heb ik het echt wel eens vervloekt, dat zwangere lichaam van mij. Waarom alles moeten dragen en niet mogen klagen over iets waar je zelf voor hebt gekozen? Het kan toch gewoon rot zijn, ook al is het iets wat je zelf wil?
Ik had geen hele erge klachten, als in ziekenhuisopnames oid, maar wat de hormonen met mijn lichaam deden was echt iets wat ik me niet voor had kunnen stellen. Hormonaal ben ik niet echt geweest volgens man, maar ik voelde me echt vreselijk bepaalde periodes tijdens mijn zwangerschap. De eerste 18 weken kotsmisselijk geweest, de laatste 12 weken idem, samen met veel maagzuur en heel veel harde buiken. Uiteindelijk eerder gestopt op medisch advies en ook dat vond ik vreselijk, het idee dat mijn lichaam me in de steek liet, terwijl andere vrouwen fluitend door de zwangerschap vliegen.
Niet fijn, niet leuk, ik voelde me vreselijk, onaantrekkelijk, de meest rottige periode uit mijn leven en dan ook nog al die lichamelijke ongemakken erbij, waar niemand mij op had voorbereid.
En waar ik de ene dag best me had gekund naar een pretpark, had dat de dag erna niet gekund. Soms kon een kilometer of 5 wandelen de ene dag prima en de andere dag lukte het net om de autorit van een half uur naar mijn werk te maken. Gelukkig geen veroordelende mensen in mijn omgeving gehad, het was zo soms al rot genoeg.
Man weet hiervan, mijn ouders/schoonouders ook. Zusje en broertje kregen vanaf de zijlijn wel iets mee, maar no way dat ik ze alles heb verteld over deze periode ( zeker niet wat ik bij de verloskundige besprak). Een aantal goede vriendinnen, die nu in dezelfde situatie zitten weten ook e.e.a., maar verder was het echt niet iets wat ik aan de grote klok hing..
Echt, stop met dat oordelen over de zwangerschap en haar uitspattingen hierin. Mogelijk dat het deels aanstellerij is, maar gezien het feit dat je voor de zwangerschap prima met haar kon opschieten, zullen het grotendeels de hormonen zijn die hiervoor zorgen. Accepteer dat.. En ja, het wordt na de bevalling waarschijnlijk nog erger.. Ik merk het aan mijzelf, nu bijna 6 weken geleden bevallen van een wolk van een dochter en de gevoelens en ideeën die nu door mijn hoofd spoken zijn met niets te vergelijken. En mijn hummel is toch echt onderwerp nummer 1 in mijn leven op dit moment..
Angst, bezorgdheid, ongelooflijk veel liefde voor dat hummeltje en man, onzekerheid etc. Met niets te vergelijken deze gekte en ik kan me haar goed voorstellen dat ze nu niets wil plannen na haar bevalling.
donderdag 2 november 2017 om 22:45
Mens, denk nou eens na. Werkelijk niemand in dit topic is het met je eens en je blijft maar totaal onnozele reacties geven die werkelijk niks veranderen aan de zaak. Hou op je energie te verspillen aan ergernis om haar en ga je met je eigen leven bezighouden. Dit levert je precies niks op.MissBeertje schreef: ↑02-11-2017 22:09Ik weet die dingen dus, omdat ze dat dus zelf op die groepsapp verteld...
donderdag 2 november 2017 om 23:18
Bepalen jullie dat?MissBeertje schreef: ↑02-11-2017 18:45Nee dat lijkt mij ook zwaar, maar wel een keuze die zij gemaakt heeft. En als ze daar nu spijt van heeft, wat ik ook zou begrijpen, dan moet ze nu de consequenties dragen. Misschien ben ik wat dat aan gaat hard....
Het enige wat over haar leeftijd en de baby is gezegd is "je bent nog wel jong". Voor de rest heeft en gaat niemand iets zeggen over de manier waarop. Hij denkt dat ze door de pil heen zwanger is geworden en alles netjes nam.... Dus we nemen haar in die zin ook een soort van in bescherming en vinden dat ze zelf de verantwoordelijkheid moet nemen om het te vertellen voor hij er ooit zelf achter komt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 2 november 2017 om 23:31
Ik begrijp uit je verhaal dat je van haar & het gedrag en alles eromheen negatieve energie krijgt. Je hebt de punten die je hier beschreef ook naar haar toe benoemd, echter geen verandering. Ondanks de natuurlijke zwangerschapsperikelen. Dan is het tijd om afstand te bewaren. Na de geboorte van de baby kijk je wel verder hoe of wat. Het is het niet waard om hier zoveel energie in te stoppen, boos te blijven/continu hierover te hebben. Richt je op andere zaken, reageer ff niet op de groepsapp. Geloof me, het zal je goed doen. Stay positive.
donderdag 2 november 2017 om 23:38
Haha TO, ik hoop voor jou dat je nooit zelf zwanger bent en de typische "gedrags"kwaaltjes krijgt want dan ga je een grote facepalm slaan en denken "oh shit" 
.
Echt wat iedereen zegt, de ene zwangerschap is de andere niet, en het is je heel moeilijk in te leven als je het zelf niet meemaakt. Ik heb een vriendin die haar hele zwangerschap fluitend is doorgekomen, waar ik een week (!) voor de bevalling nog een vrij actief stadsspel mee heb gespeeld dat bestond uit kilometers wandelen en die vrouw gaf geen kick. Het "zwaarste" wat ze in 8 maanden (ze was wat vroeger bevallen) had meegemaakt was dat ze eh...wat meer vocht vasthield in haar voeten en handen
.
Ik heb een andere vriendin die van week 5 tot twee weken voor de bevalling hondsberoerd en misselijk is geweest. Geen medische "oorzaken" die een dokter er op kon plakken, nee gewoon puur pech en die kloeg ook iedere week (hoe gewenst ook) dat het allemaal zo zwaar was. Maar dat wàs ook zo voor haar. Zwanger zijn, dat is letterlijk een atoombom aan hormonen in je ljif ontploft krijgen. En sommige vrouwen hebben daar heel goede kanalen voor en kunnen zich heel goed staande houden, en anderen voelen het langs alle kanten boksen en gieren en weten niet meer wat ze zijn.
Weet je sommige vrouwen hebben dit iedere maand en dat verschilt ook weer van vrouw tot vrouw. Ik ken ook vrouwen die fluitend door hun menstruatie gaan en met een half pak toekomen. Ik ben helaas bij de groep die de eerste dagen zich ziek, buikpijn, hoofdpijn, moe...voelt en als het even kan lig ik in mijn bed en cancel ik alle afspraken want dan wil ik alleen maar zielig doen en chocolade eten. Ben ik dan ook een aansteller, omdat ik het niet trek en andere vrouwen wel gewoon alles kunnen? Nee, want ik ervaar het gewoon anders dan iemand anders.
En toen ik wist dat ik zwanger was heb ik ook direct tegen mijn vriend gezegd "alles wat nu gepland wordt, is onder voorbehoud". Ik wil niet vastzitten aan beloftes terwijl ik me misschien net op die dag hondsberoerd ga voelen en mijn bed nu uitwil, of nog erger medisch niet uitmag. Dus Kerst komt er aan en ik hoop te gaan, maar als ik me die dag niet goed voel dan ga ik niet ziek en beroerd aan de tafel zitten om andere te plezieren. Ik vind eigenlijk in tegenstelling tot jou, je stiefzus heel verstandig en vooruitdenkend. Ze houdt er al rekening mee dat ze misschien moeilijke nachten gaat hebben en uitgeput gaat zijn, dat een hele dag met dikke buik rondsjouwen haar misschien wel gaat opbreken, dat ze misschien wel liever wat went aan het nieuwe moederschap dan verplichte kerstdineetjes... En weet je, misschien gaat het haar zo vlot en goed af dat ze toch vrij snel denkt terug "onder de mensen" te komen, dan is die stoel toch ook gauw weer bijgezet aan de Kersttafel, niet?
En verder, het is voor jouw goddank niet je vrouw dus jij moet je al helemaal geen zorgen maken hoe zielig of 'dramaqueen" zij zich voelt want als jij gewoon je eigen ding doet heb je zelfs helemaal geen "last" van haar
. Doe gewoon je ding, hou er rekening mee dat ze de komende tijd een andere persoon is dan je haar kende, haal je schouders op en als je haar weer "leuk genoeg" vindt dan pik je de draad weer op.
.Echt wat iedereen zegt, de ene zwangerschap is de andere niet, en het is je heel moeilijk in te leven als je het zelf niet meemaakt. Ik heb een vriendin die haar hele zwangerschap fluitend is doorgekomen, waar ik een week (!) voor de bevalling nog een vrij actief stadsspel mee heb gespeeld dat bestond uit kilometers wandelen en die vrouw gaf geen kick. Het "zwaarste" wat ze in 8 maanden (ze was wat vroeger bevallen) had meegemaakt was dat ze eh...wat meer vocht vasthield in haar voeten en handen
.Ik heb een andere vriendin die van week 5 tot twee weken voor de bevalling hondsberoerd en misselijk is geweest. Geen medische "oorzaken" die een dokter er op kon plakken, nee gewoon puur pech en die kloeg ook iedere week (hoe gewenst ook) dat het allemaal zo zwaar was. Maar dat wàs ook zo voor haar. Zwanger zijn, dat is letterlijk een atoombom aan hormonen in je ljif ontploft krijgen. En sommige vrouwen hebben daar heel goede kanalen voor en kunnen zich heel goed staande houden, en anderen voelen het langs alle kanten boksen en gieren en weten niet meer wat ze zijn.
Weet je sommige vrouwen hebben dit iedere maand en dat verschilt ook weer van vrouw tot vrouw. Ik ken ook vrouwen die fluitend door hun menstruatie gaan en met een half pak toekomen. Ik ben helaas bij de groep die de eerste dagen zich ziek, buikpijn, hoofdpijn, moe...voelt en als het even kan lig ik in mijn bed en cancel ik alle afspraken want dan wil ik alleen maar zielig doen en chocolade eten. Ben ik dan ook een aansteller, omdat ik het niet trek en andere vrouwen wel gewoon alles kunnen? Nee, want ik ervaar het gewoon anders dan iemand anders.
En toen ik wist dat ik zwanger was heb ik ook direct tegen mijn vriend gezegd "alles wat nu gepland wordt, is onder voorbehoud". Ik wil niet vastzitten aan beloftes terwijl ik me misschien net op die dag hondsberoerd ga voelen en mijn bed nu uitwil, of nog erger medisch niet uitmag. Dus Kerst komt er aan en ik hoop te gaan, maar als ik me die dag niet goed voel dan ga ik niet ziek en beroerd aan de tafel zitten om andere te plezieren. Ik vind eigenlijk in tegenstelling tot jou, je stiefzus heel verstandig en vooruitdenkend. Ze houdt er al rekening mee dat ze misschien moeilijke nachten gaat hebben en uitgeput gaat zijn, dat een hele dag met dikke buik rondsjouwen haar misschien wel gaat opbreken, dat ze misschien wel liever wat went aan het nieuwe moederschap dan verplichte kerstdineetjes... En weet je, misschien gaat het haar zo vlot en goed af dat ze toch vrij snel denkt terug "onder de mensen" te komen, dan is die stoel toch ook gauw weer bijgezet aan de Kersttafel, niet?
En verder, het is voor jouw goddank niet je vrouw dus jij moet je al helemaal geen zorgen maken hoe zielig of 'dramaqueen" zij zich voelt want als jij gewoon je eigen ding doet heb je zelfs helemaal geen "last" van haar
. Doe gewoon je ding, hou er rekening mee dat ze de komende tijd een andere persoon is dan je haar kende, haal je schouders op en als je haar weer "leuk genoeg" vindt dan pik je de draad weer op.
donderdag 2 november 2017 om 23:57
Ja idd als veel mensen het zelfde zeggen zit er wat van waarheid in. Ga eens na wat de waarheid over jou is dan De overkoepelende mening is dat je een puberaal theatraaltje bent.MissBeertje schreef: ↑02-11-2017 18:22Star, ga ergens anders reageren ofzo. En in plaats van de schuld dan te zoeken bij degene die iets van je gedrag zeggen (wat ik in dit geval volledig terecht vindt, zou je ook kunnen denken :"Hmm, Als zoveel mensen hetzelfde ovet haar gedrag zeggen, zit er dan geen kern van waarheid". M'n vriend zegt altijd heel mooi "als je iedereen een klootzak vindt, Ben je waarschijnlijk zelf de klootzak"
vrijdag 3 november 2017 om 08:31
Een voorbeeldje van iets waar over geroddeld werd tijdens mijn zwangerschap: ik maakte misbruik van de zwangerschap door mijn man wijs te maken dat ik als zwangere de kattenbak niet meer mocht verschonen (wat ik overigens wel deed, maar met handschoenen dus). Dat gegeven is over de tong gegaan bij een verontwaardigde groep "vrienden". Eén van die vrienden heeft het zelfs met een buitenlandse vriendin besproken, die hem vervolgens informeerde dat dat ECHT niet mocht. Hij schrok ervan. Ondertussen ga je wel over de tong als een aanstel-drama-queen die overal misbruik van maakt.
vrijdag 3 november 2017 om 08:50
Ja dus, naar mijn mening dus omdat je misschien vanbinnen goed beseft dat je heel jong overkomt (hoe oud je ook bent) je klinkt een beetje als een kind die haar zin niet krijgt, zelfs een beetje jaloers is. Had je misschien zelf zwanger willen zijn en alle aandacht willen krijgen? Je moet proberen die knop om te zetten want hoe zij ook is, je kunt haar niet veranderen en dat moet je ook niet willen. Ook vind ik het niet netjes dat je hier die dingen zoals uitkering aan willen vragen hier gaat beschrijven, want dat is totaal niet jouw zaak. Laat haar gewoon haar leven leiden zoals zij dat wil, ga gewoon lekker met je eigen vriendinnen om en accepteer het als zij niet wil komen... dat zal nou eenmaal niet zo zijn omdat ze het zó gezellig bij jullie vind. En dat is haar keus. Dan kan je hier vertellen meerdere malen wat zij van haar schoonfamilie vind en dat haar vriend haar niet steunt daar, maar dan NOG is dat niet JOUW zaak
vrijdag 3 november 2017 om 08:51
Wat belachelijk. Hier maakt mijn man nu de kattenbak schoon. Het is ook zijn kat, dus snap in de eerste plaats al niet waarom het per se mijn taak zou zijn? Van 'overnemen' is dus al geen sprake.-jolijn- schreef: ↑03-11-2017 08:31Een voorbeeldje van iets waar over geroddeld werd tijdens mijn zwangerschap: ik maakte misbruik van de zwangerschap door mijn man wijs te maken dat ik als zwangere de kattenbak niet meer mocht verschonen (wat ik overigens wel deed, maar met handschoenen dus). Dat gegeven is over de tong gegaan bij een verontwaardigde groep "vrienden". Eén van die vrienden heeft het zelfs met een buitenlandse vriendin besproken, die hem vervolgens informeerde dat dat ECHT niet mocht. Hij schrok ervan. Ondertussen ga je wel over de tong als een aanstel-drama-queen die overal misbruik van maakt.
Normaal doen we het allebei gewoon als we zien dat het nodig is. Nu doet mijn man het even vanwege mijn zwangerschap, kleine moeite.
vrijdag 3 november 2017 om 09:15
Inderdaad belachelijk, sowieso, waarom houden buitenstaanders zich ermee bezig wie er bij jou thuis de kattenbak verschoont, of je nou zwanger bent of niet? Als bij een stel dat helemaal geen kind verwacht de man altijd de kattenbak doet dan zou me dat echt helemaal niks interesseren, al vindt die vrouw het gewoon een rotklus. Volgens mij heb je echt een saai k*tleven als je daar serieus verontwaardigd om bent. Een specifiek klusje in het huishouden van andere mensen en wie dat dan doet. Get a life zeg.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 3 november 2017 om 09:19
Joh, laat dat mens. Zelfs al stelt ze zich aan dan nog kun je daar nu toch geen ene klote mee.
Gewoon beetje ja en amen knikken en over een paar maanden is het gedaan. Bereid je er ook nog even op voor dat ze waarschijnlijk de eerste maand na de geboorte in een soort feeks verandert die niemand haar kind wil laten vasthouden. Als jij je verwachtingen bijstelt hoef je hier niet zo ongelukkig van te worden. Dat laatste vind ik namelijk ook best wel overdreven van jou.
Gewoon beetje ja en amen knikken en over een paar maanden is het gedaan. Bereid je er ook nog even op voor dat ze waarschijnlijk de eerste maand na de geboorte in een soort feeks verandert die niemand haar kind wil laten vasthouden. Als jij je verwachtingen bijstelt hoef je hier niet zo ongelukkig van te worden. Dat laatste vind ik namelijk ook best wel overdreven van jou.
vrijdag 3 november 2017 om 09:38
Oh ik ook hoor. Ben nu 39 weken zwanger en merk dat ik helemaal in mijn eigen bubbel glij. Dat is ook normaal tegen het eind van je zwangerschap, maar ik neem nu regelmatig de telefoon niet op en heb geen enkele behoefte aan theetjes drinken en kletsen met wie dan ook. Had ik bij mijn eerste zwangerschap ook en volgens mij is het nut daarvan dat je je focust op het kind in je lichaam en mentale voorbereiding op de bevalling.
En verder gaat het om 9 maanden vs de rest van je leven. Mooi dat ik me tijdens die 9 maanden niet ga zitten uitsloven om het anderen naar de zin te maken terwijl ik overspoeld wordt door misselijkheid, harde buiken, een rothumeur, bekkenpijn, nesteldrang etc etc. Er is echt niemand die aan het einde van mijn leven tegen me gaat zeggen dat ze het zo goed van me vonden dat ik zo'n rekening hield met anderen tijdens mijn zwangerschap hoor.
En verder gaat het om 9 maanden vs de rest van je leven. Mooi dat ik me tijdens die 9 maanden niet ga zitten uitsloven om het anderen naar de zin te maken terwijl ik overspoeld wordt door misselijkheid, harde buiken, een rothumeur, bekkenpijn, nesteldrang etc etc. Er is echt niemand die aan het einde van mijn leven tegen me gaat zeggen dat ze het zo goed van me vonden dat ik zo'n rekening hield met anderen tijdens mijn zwangerschap hoor.
vrijdag 3 november 2017 om 10:00
God grant me the serenity
to accept the things I cannot change;
courage to change the things I can;
and wisdom to know the difference
Typisch dat je je hier zo druk om maakt. Je moet je afvragen waarom je je nou zo ontzettend ergert? Wat is de kern? Je stiefzusje heeft namelijk vooral zichzelf ermee.
Als jij je zo ergert, dan lijkt het logisch dat je wat afstand van haar neemt. In plaats daarvan moet ze perse met Kerst komen, want het is nu eenmaal afgesproken (alsof mensen daar niet op terug mogen komen, op basis van veranderd inzicht). Ik krijg het idee dat je niet kan accepteren dat er dingen (gaan) veranderen.
Ik vind dat je je overigens nogal haatdragend uitlaat over haar.
En die uitspraak van je vriend over als je iedereen je een klootzak vindt, dat dat dan wel zo is, is in dit topic enorm van toepassing. Alleen ligt het volgens jou zo te lezen vooral aan een ander (je stiefzusje en ALLE forummers). Typisch
to accept the things I cannot change;
courage to change the things I can;
and wisdom to know the difference
Typisch dat je je hier zo druk om maakt. Je moet je afvragen waarom je je nou zo ontzettend ergert? Wat is de kern? Je stiefzusje heeft namelijk vooral zichzelf ermee.
Als jij je zo ergert, dan lijkt het logisch dat je wat afstand van haar neemt. In plaats daarvan moet ze perse met Kerst komen, want het is nu eenmaal afgesproken (alsof mensen daar niet op terug mogen komen, op basis van veranderd inzicht). Ik krijg het idee dat je niet kan accepteren dat er dingen (gaan) veranderen.
Ik vind dat je je overigens nogal haatdragend uitlaat over haar.
En die uitspraak van je vriend over als je iedereen je een klootzak vindt, dat dat dan wel zo is, is in dit topic enorm van toepassing. Alleen ligt het volgens jou zo te lezen vooral aan een ander (je stiefzusje en ALLE forummers). Typisch
vrijdag 3 november 2017 om 10:44
Oei, jij veroordeelt iemand die liep te huilen tijdens een concert. Ik heb gisteren tranen met tuiten gehuild in de cinema, tijdens de IKEA reclame. Ik krijg nog tranen in m´n ogen als ik er aan denk. En ik ben nog maar 13 weken zwanger.
Bij mijn eerste zwangerschap huppelde ik ook vrolijk rond zonder enige kwaaltjes en ging ik ook al snel zeggen dat andere zwangeren zich aanstelden, want een zwangerschap is toch helemaal geen ziekte.
Haha. Karma can be such a bitch. Nu ben ik zwanger van de tweede en kan ik de helft van de dingen van jouw lijstje over je stiefzus afvinken: afspraken afzeggen wegens geen energie, huilen voor het minste, ziek melden op het werk (niet om te genieten van mijn zwangerschap, maar om in alle rust te kunnen kotsen), kwaaltjes...
In oktober een berichtje sturen om kerst af te zeggen is toch ruim op voorhand? Ik vind het trouwens net slim dat ze een dagje rust neemt met de baby. Misschien kan ze dan alsnog op 2e kerst even langskomen voor een kopje koffie. Of niet. Want misschien is haar baby die nacht zo van de leg dat geen van hen een oog dicht doet en kan ze haar rust gebruiken.
En de Efteling. Ikzelf zou gewoon niet gaan omdat ik het zonde vind om 30 euro te betalen voor een pretpark waar ik niet in alle attracties mag.
Bij mijn eerste zwangerschap huppelde ik ook vrolijk rond zonder enige kwaaltjes en ging ik ook al snel zeggen dat andere zwangeren zich aanstelden, want een zwangerschap is toch helemaal geen ziekte.
Haha. Karma can be such a bitch. Nu ben ik zwanger van de tweede en kan ik de helft van de dingen van jouw lijstje over je stiefzus afvinken: afspraken afzeggen wegens geen energie, huilen voor het minste, ziek melden op het werk (niet om te genieten van mijn zwangerschap, maar om in alle rust te kunnen kotsen), kwaaltjes...
In oktober een berichtje sturen om kerst af te zeggen is toch ruim op voorhand? Ik vind het trouwens net slim dat ze een dagje rust neemt met de baby. Misschien kan ze dan alsnog op 2e kerst even langskomen voor een kopje koffie. Of niet. Want misschien is haar baby die nacht zo van de leg dat geen van hen een oog dicht doet en kan ze haar rust gebruiken.
En de Efteling. Ikzelf zou gewoon niet gaan omdat ik het zonde vind om 30 euro te betalen voor een pretpark waar ik niet in alle attracties mag.
