Relaties
alle pijlers
relatie uit
woensdag 15 november 2017 om 23:27
Wegens herkenbaarheid verhaal even weggehaald. Samenvatting: relatie is uit, ik voel me kut en vind het fijn dit te delen.
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 25-11-2017 20:22
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
87.18% gewijzigd
donderdag 14 december 2017 om 16:23
Zo herkenbaar, had ik dus ook in Portugal. Ik besefte daar hoeveel liefde ik om mij heen heb, dat ik echt een leuk leven heb en het gekke is dat langzaam de glans daarvan terug keert.GlitterBep schreef: ↑14-12-2017 16:07Sjaantje37, Frankrijk was echt heerlijk! Verandering van omgeving had ik echt even nodig en daar kwam ook de realisatie dat ik echt een leuk leven heb ook zonder partner.
IK wil ook niet vast blijven zitten in het verleden en valse sentimenten want zo leuk was de relatie echt niet. Ik merk nu pas hoeveel minder ik gestresst ben sinds ik niets meer van hem hoor en van die psycho ex van hem. Wat heb ik mezelf veel pijn, verdriet en onzekerheid aangedaan.
Daarom kijk ik echt link uit om niet weer in diezelfde valkuil te stappen. Blijf bewust een tijd alleen!
zaterdag 16 december 2017 om 11:53
Zoooo dames ik heb hier een mega terugslag. Kan vandaag alleen maar huilen en ik dacht echt dat het de goede kant op ging.
Vannacht droomde ik dat we gewoon weer bijelkaar waren en hij nam mij in zijn armen en het was alsof ik thuis kwam, dat deze hele nachtmerrie in een keer stopte. Ik geloof dat ik toch een hoop emotie heb weg gedrukt.
Of het kan zijn dat het eindelijk echt tot mij doordringt dat het voorbij is en ik nooit meer iets van hem zal horen.
Voel mij echt zooooo kut...
Vannacht droomde ik dat we gewoon weer bijelkaar waren en hij nam mij in zijn armen en het was alsof ik thuis kwam, dat deze hele nachtmerrie in een keer stopte. Ik geloof dat ik toch een hoop emotie heb weg gedrukt.
Of het kan zijn dat het eindelijk echt tot mij doordringt dat het voorbij is en ik nooit meer iets van hem zal horen.
Voel mij echt zooooo kut...
zaterdag 16 december 2017 om 13:25
Aah Sjaantje, dikke knuffel! Ik herken het wel, alles lijkt goed te gaan en plots gaat het niet meer goed.
Ik heb ook een dipje vandaag, gisteren een leuk feestje op het werk, vandaag niemand om erover te vertellen. Tranen pieken in mijn ogen op dit moment. Ik verwacht mij nog wel aan een huilbui dit weekend.
Ik heb ook een dipje vandaag, gisteren een leuk feestje op het werk, vandaag niemand om erover te vertellen. Tranen pieken in mijn ogen op dit moment. Ik verwacht mij nog wel aan een huilbui dit weekend.
zaterdag 16 december 2017 om 14:19
Het is gewoon niet normaal meer al de tranen, echt een stortvloed.
Geloof dat ik door de fase van boosheid heen ben, voel me echt ontredderd. Begrijp het gewoon niet, we zijn goed uit elkaar gegaan met wederzijdse instemming.
Hij stuurde mij die nacht nog volop berichtjes, we hadden afgesproken elkaar voorlopig met rust te laten maar dat ik vanaf begin november niets meer heb gehoord of gezien vind ik best hard. Heb ik mij dan zo vergist in de liefde die we voor elkaar voelde? Heeft hij sowieso wel iets om mij gegeven?
Gelukkig heb ik al zijn contactgegevens gewist anders had ik niet voor mezelf ingestaan. Maar wat een ellende is dit zeg.....
Geloof dat ik door de fase van boosheid heen ben, voel me echt ontredderd. Begrijp het gewoon niet, we zijn goed uit elkaar gegaan met wederzijdse instemming.
Hij stuurde mij die nacht nog volop berichtjes, we hadden afgesproken elkaar voorlopig met rust te laten maar dat ik vanaf begin november niets meer heb gehoord of gezien vind ik best hard. Heb ik mij dan zo vergist in de liefde die we voor elkaar voelde? Heeft hij sowieso wel iets om mij gegeven?
Gelukkig heb ik al zijn contactgegevens gewist anders had ik niet voor mezelf ingestaan. Maar wat een ellende is dit zeg.....
zaterdag 16 december 2017 om 14:33
Ah lieve Sjaantje wat vervelend 
Het klinkt cliché maar misschien wel goed dat het er allemaal even uitkomt. Heb je mensen om je heen?
Dat gevoel van "heeft hij sowieso wel iets om mij gegeven" heb ik zelf ook heel erg, maar onthoud dat we niet weten wat ze voelen of denken. Zelf invullen van het gevoel van anderen is zo makkelijk. Ik denk dat mannen echt anders omgaan met verdriet. Over deze dip kom je ook weer heen! Ik heb ook gedroomd dat alles weer goed was en ik voelde me zo gelukkig, dat is dan gewoon weer een klap in je gezicht als je wakker wordt. Ik weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen om het beter te maken omdat ik me ook echt klote voel.
Het komt allemaal goed met ons, het duurt gewoon even en dat is ook oké.
Het klinkt cliché maar misschien wel goed dat het er allemaal even uitkomt. Heb je mensen om je heen?Dat gevoel van "heeft hij sowieso wel iets om mij gegeven" heb ik zelf ook heel erg, maar onthoud dat we niet weten wat ze voelen of denken. Zelf invullen van het gevoel van anderen is zo makkelijk. Ik denk dat mannen echt anders omgaan met verdriet. Over deze dip kom je ook weer heen! Ik heb ook gedroomd dat alles weer goed was en ik voelde me zo gelukkig, dat is dan gewoon weer een klap in je gezicht als je wakker wordt. Ik weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen om het beter te maken omdat ik me ook echt klote voel.
Het komt allemaal goed met ons, het duurt gewoon even en dat is ook oké.
zaterdag 16 december 2017 om 14:38
Dank je wel voor jullie reacties doet mij echt goed. Ik denk dat het inderdaad erbij hoort want ik heb echt bitter weinig gehuild de afgelopen weken.
Dacht dat het echt goed ging maar besef nu dat ik een soort van overlevingstand stond.
Dacht ook echt dat ik geen zin had om met andere mannen te daten omdat ik er nog niet aan toe was maar eigenlijk omdat ik mij niet wil bezoedelen met een andere man omdat mijn ex de laatste man is waarmee ik intiem ben geweest.
Want ondanks verdriet en ellende heb ik altijd wel genoten van aandacht van mannen maar nu doet het mij echt helemaal niets, voe ik mij er alleen maar rotter door omdat de man waar ik echt aandacht van wil mij echt dood negeert...
Dacht dat het echt goed ging maar besef nu dat ik een soort van overlevingstand stond.
Dacht ook echt dat ik geen zin had om met andere mannen te daten omdat ik er nog niet aan toe was maar eigenlijk omdat ik mij niet wil bezoedelen met een andere man omdat mijn ex de laatste man is waarmee ik intiem ben geweest.
Want ondanks verdriet en ellende heb ik altijd wel genoten van aandacht van mannen maar nu doet het mij echt helemaal niets, voe ik mij er alleen maar rotter door omdat de man waar ik echt aandacht van wil mij echt dood negeert...
zaterdag 16 december 2017 om 14:59
Bessa, nee heb hem niets gestuurd, maar het negeren haal ik uit het feit dat hij mij niet eens een klein berichtje heeft gestuurd op mijn verjaardag terwijl we oké uit elkaar zijn gegaan.
Dat hij mij wel een berichtje stuurt dat hij iets voor mijn zoon heeft achtergelaten en ik daarop reageer en hij het onmiddellijk leest maar vervolgens daarop niet meer reageert.
Ben eigenlijk vanaf mijn verjaardag boos geweest op hem en dat slaat nu denk ik om in verdriet...
Dat hij mij wel een berichtje stuurt dat hij iets voor mijn zoon heeft achtergelaten en ik daarop reageer en hij het onmiddellijk leest maar vervolgens daarop niet meer reageert.
Ben eigenlijk vanaf mijn verjaardag boos geweest op hem en dat slaat nu denk ik om in verdriet...
zaterdag 16 december 2017 om 15:31
Sjaantje, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Alles wat jij hier neerschrijft voel ik ook. Heeft hij mij wel graag gezien. Als hij echt zo graag vrienden blijft, waarom doet hij dan niet meer moeite om iets van zich te laten horen, ...
In de week lukt het wel allemaal, dan is er genoeg te doen om mijn zinnen te verzetten. Maar de weekends zijn verschrikkelijk. Straks een hele week verlof, weet niet of ik die wel overleef ...
Thuis is het ook op de tippen lopen. Iedereen verwacht dat ik al over hem ben, maar da's dus zeker niet zo. Hoe graag ik het ook zou willen, hij heeft zich zo vastgeklampt in mijn systeem dat ik hem er echt niet uit krijg. Denk dat ik volgende week toch eens langs de huisarts passeer ...
Ik vraag mij echt af wie zijn idee het was om de liefde zo hard en ingewikkeld te maken. Hier wordt toch niemand beter van.
In de week lukt het wel allemaal, dan is er genoeg te doen om mijn zinnen te verzetten. Maar de weekends zijn verschrikkelijk. Straks een hele week verlof, weet niet of ik die wel overleef ...
Thuis is het ook op de tippen lopen. Iedereen verwacht dat ik al over hem ben, maar da's dus zeker niet zo. Hoe graag ik het ook zou willen, hij heeft zich zo vastgeklampt in mijn systeem dat ik hem er echt niet uit krijg. Denk dat ik volgende week toch eens langs de huisarts passeer ...
Ik vraag mij echt af wie zijn idee het was om de liefde zo hard en ingewikkeld te maken. Hier wordt toch niemand beter van.
zaterdag 16 december 2017 om 15:35
Meis toch... ik weet hoe je voelt.. even een hele dikkeSjaantje37 schreef: ↑16-12-2017 11:53Zoooo dames ik heb hier een mega terugslag. Kan vandaag alleen maar huilen en ik dacht echt dat het de goede kant op ging.
Vannacht droomde ik dat we gewoon weer bijelkaar waren en hij nam mij in zijn armen en het was alsof ik thuis kwam, dat deze hele nachtmerrie in een keer stopte. Ik geloof dat ik toch een hoop emotie heb weg gedrukt.
Of het kan zijn dat het eindelijk echt tot mij doordringt dat het voorbij is en ik nooit meer iets van hem zal horen.
Voel mij echt zooooo kut...
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zaterdag 16 december 2017 om 15:50
Lieve Callie en Felice,
Ik had dit gewoon echt niet meer verwacht...dit is mijn vrije weekend zonder zoon en ik kan mij nergens toe zetten. Wil het liefst gewoon blijven hangen op de bank. Maar heb ook geen zin in zelfmedelijden want ik heb het zelf uitgemaakt en echt om goede redenen.
Ook heb ik megatrek in een sigaret, doe het niet maar wat een kutdag zeg...hahaha..
Maar ik vind zijn woorden niet stroken met zijn daden en dat valt mij denk ik erg tegen op het moment...
Echt ben zo in de war, ben ik nu boos op hem of op mezelf. Mis ik gewoon de sex die fantastisch was en ik al weer een tijdje droog staat en geen zin heb om mij te vergooien aan de eerste de beste kerel die voorbij komt om mij daarna totaal kut te voelen...
Wordt langzaam een beetje gek in mijn hoofd...
Ik had dit gewoon echt niet meer verwacht...dit is mijn vrije weekend zonder zoon en ik kan mij nergens toe zetten. Wil het liefst gewoon blijven hangen op de bank. Maar heb ook geen zin in zelfmedelijden want ik heb het zelf uitgemaakt en echt om goede redenen.
Ook heb ik megatrek in een sigaret, doe het niet maar wat een kutdag zeg...hahaha..
Maar ik vind zijn woorden niet stroken met zijn daden en dat valt mij denk ik erg tegen op het moment...
Echt ben zo in de war, ben ik nu boos op hem of op mezelf. Mis ik gewoon de sex die fantastisch was en ik al weer een tijdje droog staat en geen zin heb om mij te vergooien aan de eerste de beste kerel die voorbij komt om mij daarna totaal kut te voelen...
Wordt langzaam een beetje gek in mijn hoofd...
zaterdag 16 december 2017 om 21:11
Sjaantje ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen! Ik heb zo gezocht naar die ene zin van troost waardoor ik me een stuk beter zou voelen, maar helaas bestaat die niet. Het is zo herkenbaar wat je zegt. Er is echt niks wat je zegt in je posts wat ik niet begrijp en ook gevoeld heb (of af en toe nog steeds voel). Misschien een schrale troost: ook dit wordt minder. Maar alleen als je het toelaat. Dus ga laveloos op de bank liggen en snotteren, doe het asjeblieft. Huil jezelf in slaap, ga kapot, laat de paniek toe. Het is doodeng, ik weet het, maar echt de enige manier om die emoties uit je systeem te krijgen. Ik dacht echt dat ik in een depressie zou storten als ik alles toeliet (ben nooit depressief geweest maar ik dacht, dit is hoe het moet voelen) maar ik sta nog steeds overeind. En je weet nooit hoe hij zich voelt en wat hij denkt. Een paar opties:
1. Hij vindt het ook zwaar kut en dit is voor hem de makkelijkste manier om over je heen te komen
2. Hij zit elke dag met zijn mobiel in zijn hand om je te bellen maar doet het niet om het voor jou makkelijker te maken
3. Hij denkt niet meer aan je (kan me niet voorstellen)
4... vul zelf maar in
Zie je? Er zijn zoveel mogelijkheden, je weet het gewoon niet, dus probeer hier niet teveel bij stil te staan.
Oh ja wat mij ook ontzettend hielp: schrijven! Echt continu alles wat ik dacht schrijven schrijven schrijven. Ik heb denk ik wel 10 keer dezelfde dingen opgeschreven in andere woorden, Ook 's nachts als ik wakker schoot in paniek of huilend, of na een droom over hem, schreef ik het meteen op. De enige manier waarop ik weer kon gaan slapen. Ik had een schriftje gekocht van 50 cent bij de bruna (ik koop normaal hele mooie dagboeken maar ik vond hem dat niet waard haha) en een paar dagen geleden was ie vol!! En ik was er ook wel een beetje klaar mee.
Gisteren was het een maand uit. Ik had een dip daardoor want ik had eigenlijk gehoopt dat hij wat van zich zou laten horen want hij begon in eerste instantie met dat we een pauze van een maand zouden houden (dat voorstel wees ik af waarop hij het uitmaakte). Toch weer een kleine klap waardoor ik me realiseer dat het eeeecht uit is, ook al weet ik dat allang. Ik had ook een lichtpuntje deze week. Ik zag begin van de week op youtube dat ik nog een romantisch filmpje van ons had van een weekendje in Rome. Na een dag twijfelen heeft een vriendin me overgehaald om hem te bekijken (ik wou niet want ik was bang voor een enorme terugval). En het gekke is - het viel me ontzettend mee. Heel raar om hem weer te zien praten en bewegen, maar ik zie zo duidelijk waarom het niet werkte. Heb wel alle echt romantische beelden doorgespoeld haha, maar het hielp me echt verder. Ik zag trouwens ook in mijn geschiedenis dat ik héééél veel filmpjes heb gekeken van 'how to get your ex back' haha echt zo puberaal maar dat was toen nodig.
Wat een drama die kutkerels, echt!! Allemaal weer sterkte
Oh ja en Callie lijkt me verstandig als je naar de huisarts gaat! Hou je ons op de hoogte?
@Bessa voor jou ook dikke
ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen! Ik heb zo gezocht naar die ene zin van troost waardoor ik me een stuk beter zou voelen, maar helaas bestaat die niet. Het is zo herkenbaar wat je zegt. Er is echt niks wat je zegt in je posts wat ik niet begrijp en ook gevoeld heb (of af en toe nog steeds voel). Misschien een schrale troost: ook dit wordt minder. Maar alleen als je het toelaat. Dus ga laveloos op de bank liggen en snotteren, doe het asjeblieft. Huil jezelf in slaap, ga kapot, laat de paniek toe. Het is doodeng, ik weet het, maar echt de enige manier om die emoties uit je systeem te krijgen. Ik dacht echt dat ik in een depressie zou storten als ik alles toeliet (ben nooit depressief geweest maar ik dacht, dit is hoe het moet voelen) maar ik sta nog steeds overeind. En je weet nooit hoe hij zich voelt en wat hij denkt. Een paar opties:1. Hij vindt het ook zwaar kut en dit is voor hem de makkelijkste manier om over je heen te komen
2. Hij zit elke dag met zijn mobiel in zijn hand om je te bellen maar doet het niet om het voor jou makkelijker te maken
3. Hij denkt niet meer aan je (kan me niet voorstellen)
4... vul zelf maar in
Zie je? Er zijn zoveel mogelijkheden, je weet het gewoon niet, dus probeer hier niet teveel bij stil te staan.
Oh ja wat mij ook ontzettend hielp: schrijven! Echt continu alles wat ik dacht schrijven schrijven schrijven. Ik heb denk ik wel 10 keer dezelfde dingen opgeschreven in andere woorden, Ook 's nachts als ik wakker schoot in paniek of huilend, of na een droom over hem, schreef ik het meteen op. De enige manier waarop ik weer kon gaan slapen. Ik had een schriftje gekocht van 50 cent bij de bruna (ik koop normaal hele mooie dagboeken maar ik vond hem dat niet waard haha) en een paar dagen geleden was ie vol!! En ik was er ook wel een beetje klaar mee.
Gisteren was het een maand uit. Ik had een dip daardoor want ik had eigenlijk gehoopt dat hij wat van zich zou laten horen want hij begon in eerste instantie met dat we een pauze van een maand zouden houden (dat voorstel wees ik af waarop hij het uitmaakte). Toch weer een kleine klap waardoor ik me realiseer dat het eeeecht uit is, ook al weet ik dat allang. Ik had ook een lichtpuntje deze week. Ik zag begin van de week op youtube dat ik nog een romantisch filmpje van ons had van een weekendje in Rome. Na een dag twijfelen heeft een vriendin me overgehaald om hem te bekijken (ik wou niet want ik was bang voor een enorme terugval). En het gekke is - het viel me ontzettend mee. Heel raar om hem weer te zien praten en bewegen, maar ik zie zo duidelijk waarom het niet werkte. Heb wel alle echt romantische beelden doorgespoeld haha, maar het hielp me echt verder. Ik zag trouwens ook in mijn geschiedenis dat ik héééél veel filmpjes heb gekeken van 'how to get your ex back' haha echt zo puberaal maar dat was toen nodig.
Wat een drama die kutkerels, echt!! Allemaal weer sterkte
Oh ja en Callie lijkt me verstandig als je naar de huisarts gaat! Hou je ons op de hoogte?
@Bessa voor jou ook dikke
zondag 17 december 2017 om 10:56
Lieve Claire, dank je wel voor je bericht, ik moest weer huilen toen ik het las.
En je hebt gelijk ik denk dat het liefdesvedriet nu pas echt begint omdat ik inzie dat het echt over is, dat hij echt niet meer gaat appen of bellen.
Ik ga jouw tip ook van harte nemen en het over mij heen laten komen, gisteren echt de hele dag gehuild en mij volgestopt met chocolade..hoe klassiek.
IK laat de dromen over hem ook over mij heen komen want ik besef dat dit verwerkingsdromen zijn. Kan niet weglopen voor dit verdriet, vroeger deed ik dat wel door veel te drinken en drugs te gebruiken. Maar die tijd ligt ver achter mij.
Zie er vandaag wel weer tegen op om naar de plek te gaan waar ik hem kan tegenkomen, en ik denk dan als je echt niets meer van mij wil blijf dan aub weg. Maar tis zo dubbel want het wegblijven van hem voelt echt als een zware afwijzing.
Nogmaals we zijn goed uit elkaar gegaan en vooral hij vond het belangrijk dat we door een deur konden blijven gaan maar zijn gedrag is precies het tegenovergestelde. Echt jammer maar ook daar leg ik mij eindelijk bij neer met een waterval aan tranen.
Grappige is toen het in maart van dit jaar uitging was ik helemaal in paniek en zat ik ook volop van die filmpjes te kijken hoe krijg ik mijn ex terug. Dit keer had ik daar geen behoefte aan ook omdat ik niet zeker wist of hij al weer met een ander ging en wilde mij niet meer vernederen dan ik de afgelopen 3 jaar al heb gedaan.
Claire, ik ben wel nieuwsgierig waaruit jij uit de filmpjes van Rome kan opmaken waarom je zag dat het tussen jullie niet werkte.
Callie ik vind het zo erg dat jij het zo zwaar hebt, een paar gesprekken met een pratijkondersteuner of therapeut kan echt helpen om vooruit te komen. Vanuit mijn kant kan ik je alleen maar virtueel knuffelen....
Hoe gaat het met de andere dames?
En je hebt gelijk ik denk dat het liefdesvedriet nu pas echt begint omdat ik inzie dat het echt over is, dat hij echt niet meer gaat appen of bellen.
Ik ga jouw tip ook van harte nemen en het over mij heen laten komen, gisteren echt de hele dag gehuild en mij volgestopt met chocolade..hoe klassiek.
IK laat de dromen over hem ook over mij heen komen want ik besef dat dit verwerkingsdromen zijn. Kan niet weglopen voor dit verdriet, vroeger deed ik dat wel door veel te drinken en drugs te gebruiken. Maar die tijd ligt ver achter mij.
Zie er vandaag wel weer tegen op om naar de plek te gaan waar ik hem kan tegenkomen, en ik denk dan als je echt niets meer van mij wil blijf dan aub weg. Maar tis zo dubbel want het wegblijven van hem voelt echt als een zware afwijzing.
Nogmaals we zijn goed uit elkaar gegaan en vooral hij vond het belangrijk dat we door een deur konden blijven gaan maar zijn gedrag is precies het tegenovergestelde. Echt jammer maar ook daar leg ik mij eindelijk bij neer met een waterval aan tranen.
Grappige is toen het in maart van dit jaar uitging was ik helemaal in paniek en zat ik ook volop van die filmpjes te kijken hoe krijg ik mijn ex terug. Dit keer had ik daar geen behoefte aan ook omdat ik niet zeker wist of hij al weer met een ander ging en wilde mij niet meer vernederen dan ik de afgelopen 3 jaar al heb gedaan.
Claire, ik ben wel nieuwsgierig waaruit jij uit de filmpjes van Rome kan opmaken waarom je zag dat het tussen jullie niet werkte.
Callie ik vind het zo erg dat jij het zo zwaar hebt, een paar gesprekken met een pratijkondersteuner of therapeut kan echt helpen om vooruit te komen. Vanuit mijn kant kan ik je alleen maar virtueel knuffelen....
Hoe gaat het met de andere dames?
zondag 17 december 2017 om 13:34
Hoi dames!
Wat rot van je ‘terugval’ Sjaantje... Maar dit is zó herkenbaar! Ik was de eerste weken ook verrassend sterk en daar schrok ik eerlijk gezegd best wel van. Uiteraard toen het besef gekregen ‘he shit het is dus écht over’. Net zoals mijn post vorige keer, de schommelingen blijven nog wel een tijd! Misschien niet het meest fijne vooruitzicht, maar ik ben ervan overtuigd dat dit hoort bij het verwerkingsproces. En het wordt uiteindelijk echt beter
Ik ben nu drie maanden verder en heb nog steeds schommelingen, maar ik merk dat de ‘goede’ dagen wel echt betere dagen worden en de ‘slechte’ dagen worden minder slecht. En zo gaat het ook steeds beter. Een week geleden had ik een verschrikkelijke dipdag en ik dacht; nou dus dit wordt mijn standaard stemming. Dat is dus echt niet zo!
Ook denk ik nu voor het eerst een beetje aan andere mannen. Ze zijn (nog) niet in beeld, maar het is fijn om een beetje verder te kijken dan m’n ex!
Ik heb ook een afspraak gemaakt bij de psycholoog, maar daar kan ik pas per februari terecht maar goed.. Het kan sowieso absoluut geen kwaad!
Ik lees al jullie verhalen en wil hierbij jullie allemaal een dikke knuffel geven
Wat rot van je ‘terugval’ Sjaantje... Maar dit is zó herkenbaar! Ik was de eerste weken ook verrassend sterk en daar schrok ik eerlijk gezegd best wel van. Uiteraard toen het besef gekregen ‘he shit het is dus écht over’. Net zoals mijn post vorige keer, de schommelingen blijven nog wel een tijd! Misschien niet het meest fijne vooruitzicht, maar ik ben ervan overtuigd dat dit hoort bij het verwerkingsproces. En het wordt uiteindelijk echt beter
Ik ben nu drie maanden verder en heb nog steeds schommelingen, maar ik merk dat de ‘goede’ dagen wel echt betere dagen worden en de ‘slechte’ dagen worden minder slecht. En zo gaat het ook steeds beter. Een week geleden had ik een verschrikkelijke dipdag en ik dacht; nou dus dit wordt mijn standaard stemming. Dat is dus echt niet zo!
Ook denk ik nu voor het eerst een beetje aan andere mannen. Ze zijn (nog) niet in beeld, maar het is fijn om een beetje verder te kijken dan m’n ex!
Ik heb ook een afspraak gemaakt bij de psycholoog, maar daar kan ik pas per februari terecht maar goed.. Het kan sowieso absoluut geen kwaad!
Ik lees al jullie verhalen en wil hierbij jullie allemaal een dikke knuffel geven
zondag 17 december 2017 om 13:50
Sjaantje hoe is ie nu? Ik merk wel dat ik ontzettend moe en labiel ben nu . Wat thisgirlm zegt heb ik ook zeker, dat de ups and downs blijven maar de downs minder down worden. Alleen ik merk nu de weerslag ervan, ik kan echt niet beschrijven hoe moe ik ben en hoe hard alles nog binnen komt. Ik wil echt een maand slapen maar helaas blijven de verplichtingen (die ik heb geminimaliseerd) doorgaan... in het begin had ik juist de behoefte om erop uit te trekken en sprak ik elke avond met iemand anders af maar nu heb ik het tegenovergestelde en blijf ik het liefst de hele dag binnen in bed met films en koekjes 
zondag 17 december 2017 om 18:09
@Thisgirl
Dat heb ik ook. De goede periodes worden beter en duren langer, de mindere periodes duren minder lang (maar zijn wel nog heel intens bij mij). Ik merk sinds kort wel weer vooruitgang, nadat ik een tijdje bleef hangen.
Waar ik het nu het moeilijkst mee heb is mijn toekomstbeeld. We stonden echt op het punt van samenwonen en trouwen en kindjes, en dat is nu allemaal weg en er komt niks voor in de plaats.
Het is die kinderwens waar ik het nu zo lastig mee heb. Ik kan mij geen leven zonder voorstellen en ik heb het gevoel dat het 5 voor 12 is. (Ik ben 29, ik heb zeker nog tijd, maar het voelt niet zo).
Ik heb altijd geschreeuwd dat ik er wel alleen aan zou beginnen, maar ik begin nu te twijfelen. Is het aan mij om een kind zijn papa te ontzeggen?
En iedereen schreeuwt dat ik wel iemand vind. Mijn ex-schoonmama hoopt dat ik iemand vind die mij even graag ziet als ik haar zoon. Maar daar ben ik niks mee. Die begrijpen niet wat ik voel, en hoe lastig dit echt is. Ze hebben allemaal gemakkelijk praten want hun leven loopt wel, ze hebben allemaal wat ik zo graag wil ... Is dat nu zoveel gevraagd, een lieve vent en een kind (of 3).
Soms vraag ik mij af wat ik verkeerd gedaan heb, nu of in een vorig leven. Wie er beslist heeft dat net mijn leven zo moeilijk moet gemaakt worden.
Dat heb ik ook. De goede periodes worden beter en duren langer, de mindere periodes duren minder lang (maar zijn wel nog heel intens bij mij). Ik merk sinds kort wel weer vooruitgang, nadat ik een tijdje bleef hangen.
Waar ik het nu het moeilijkst mee heb is mijn toekomstbeeld. We stonden echt op het punt van samenwonen en trouwen en kindjes, en dat is nu allemaal weg en er komt niks voor in de plaats.
Het is die kinderwens waar ik het nu zo lastig mee heb. Ik kan mij geen leven zonder voorstellen en ik heb het gevoel dat het 5 voor 12 is. (Ik ben 29, ik heb zeker nog tijd, maar het voelt niet zo).
Ik heb altijd geschreeuwd dat ik er wel alleen aan zou beginnen, maar ik begin nu te twijfelen. Is het aan mij om een kind zijn papa te ontzeggen?
En iedereen schreeuwt dat ik wel iemand vind. Mijn ex-schoonmama hoopt dat ik iemand vind die mij even graag ziet als ik haar zoon. Maar daar ben ik niks mee. Die begrijpen niet wat ik voel, en hoe lastig dit echt is. Ze hebben allemaal gemakkelijk praten want hun leven loopt wel, ze hebben allemaal wat ik zo graag wil ... Is dat nu zoveel gevraagd, een lieve vent en een kind (of 3).
Soms vraag ik mij af wat ik verkeerd gedaan heb, nu of in een vorig leven. Wie er beslist heeft dat net mijn leven zo moeilijk moet gemaakt worden.
zondag 17 december 2017 om 18:52
Hey dames,
Heel herkenbaar, die goede en slechte momenten. Vooral dat de goede het steeds meer overnemen van de slechte, al een geluk!
Ik ben dit weekend met het gezin naar de Ardennen geweest, eerste keer sinds 7 jaar zonder mijn inmiddels ex-vriendje. Hoewel ik dacht dat ik het moeilijker ging hebben, viel het mee. Maar het was nog moeilijk! Soms genoot ik van de momenten waarop ik 's avonds met de hond ging wandelen. Even alleen, nadenken. Wel heb ik me erop betrapt dat ik CONSTANT aan hem moest denken. En daardoor kwam de hartpijn wel terug. Huilen heb ik 1x gedaan, nadat mijn nichtje van 5 naar hem vroeg. Het kind weet niet beter
.
Ik heb het ook moeilijker sinds hij me 5 dagen geleden gestuurd had. Nu ja, ik was begonnen maar over iets wat ik moest weten (HOTMAIL - Wachtwoord aanpassen en hij was mijn contactpersoon). En hij vroeg hoe het met me was, dat hij om me geeft, maar dat hij 2 maanden niets stuurde om me "niet te storen" of "om het me makkelijker te maken'. Hierdoor moest ik het hele weekend denken van: mist hij me? Terwijl ik hem nooit zou kunnen terugnemen na alles. Maar ik ben constant met hem bezig. Niet dat ik constant moet huilen, maar het steekt echt. Ik vraag me gewoon af hoe het met hem gaat. Al blokte ik hem wel af als hij naar mij vroeg 'We zijn uit elkaar, je hebt er eigenlijk geen zaken meer mee". Ik wou zijn nieuwsgierigheid niet voeden, want wat hij me heeft aangedaan... En dan zeggen dat hij om me geeft?
Hoewel ik echt die slechte gevoelens wil onthouden aan hem, en het feit dat hij niet meer dezelfde persoon is, moest ik vaak aan hem terugdenken, en aan hoe hij was. Zeer pijnlijk
Heel herkenbaar, die goede en slechte momenten. Vooral dat de goede het steeds meer overnemen van de slechte, al een geluk!
Ik ben dit weekend met het gezin naar de Ardennen geweest, eerste keer sinds 7 jaar zonder mijn inmiddels ex-vriendje. Hoewel ik dacht dat ik het moeilijker ging hebben, viel het mee. Maar het was nog moeilijk! Soms genoot ik van de momenten waarop ik 's avonds met de hond ging wandelen. Even alleen, nadenken. Wel heb ik me erop betrapt dat ik CONSTANT aan hem moest denken. En daardoor kwam de hartpijn wel terug. Huilen heb ik 1x gedaan, nadat mijn nichtje van 5 naar hem vroeg. Het kind weet niet beter
. Ik heb het ook moeilijker sinds hij me 5 dagen geleden gestuurd had. Nu ja, ik was begonnen maar over iets wat ik moest weten (HOTMAIL - Wachtwoord aanpassen en hij was mijn contactpersoon). En hij vroeg hoe het met me was, dat hij om me geeft, maar dat hij 2 maanden niets stuurde om me "niet te storen" of "om het me makkelijker te maken'. Hierdoor moest ik het hele weekend denken van: mist hij me? Terwijl ik hem nooit zou kunnen terugnemen na alles. Maar ik ben constant met hem bezig. Niet dat ik constant moet huilen, maar het steekt echt. Ik vraag me gewoon af hoe het met hem gaat. Al blokte ik hem wel af als hij naar mij vroeg 'We zijn uit elkaar, je hebt er eigenlijk geen zaken meer mee". Ik wou zijn nieuwsgierigheid niet voeden, want wat hij me heeft aangedaan... En dan zeggen dat hij om me geeft?
Hoewel ik echt die slechte gevoelens wil onthouden aan hem, en het feit dat hij niet meer dezelfde persoon is, moest ik vaak aan hem terugdenken, en aan hoe hij was. Zeer pijnlijk
zondag 17 december 2017 om 19:36
@RaraM,
Ik ben vorig weekend ook met m’n familie weggeweest, eerste keer zonder hem. Dat was ook echt even slikken, dus snap helemaal hoe je je voelde!
Wat betreft dat hij contact met je zocht: block hem op alles lieve schat... zodat hij je niet meer kan contacten. Het is het moeilijkste ooit, want ik kon de gedachte niet aan hem dan nooit meer te spreken (Terwijl hij is vreemdgegaan en een nieuwe vriendin heeft notabene..) Maar echt, het gaat je zó ontzettend helpen in je verwerkingsproces om helemaal NIETS van hem te horen. Het is goed dat jij niet het initiatief hebt genomen en hem hebt afgeblockt, maar echt blokkeer hem.. Want wat hij nu doet is je manipuleren en dat is het laatste wat jij nodig hebt op dit moment.
Mijn drijfveer om hem niet te ontblocken is omdat hij een nieuwe vriendin heeft. Grote kans dat ik dan een foto van hun tweetjes zie. Wat niet weet, wat niet deert, maar oh wat vind ik dit toch een schrijnend idee eigenlijk. Ik probeer heel erg om niet onzeker te worden dat hij me heeft ‘ingeruild’ voor haar, maar het is moeilijk. Zak dat ie is..
Ik ben vorig weekend ook met m’n familie weggeweest, eerste keer zonder hem. Dat was ook echt even slikken, dus snap helemaal hoe je je voelde!
Wat betreft dat hij contact met je zocht: block hem op alles lieve schat... zodat hij je niet meer kan contacten. Het is het moeilijkste ooit, want ik kon de gedachte niet aan hem dan nooit meer te spreken (Terwijl hij is vreemdgegaan en een nieuwe vriendin heeft notabene..) Maar echt, het gaat je zó ontzettend helpen in je verwerkingsproces om helemaal NIETS van hem te horen. Het is goed dat jij niet het initiatief hebt genomen en hem hebt afgeblockt, maar echt blokkeer hem.. Want wat hij nu doet is je manipuleren en dat is het laatste wat jij nodig hebt op dit moment.
Mijn drijfveer om hem niet te ontblocken is omdat hij een nieuwe vriendin heeft. Grote kans dat ik dan een foto van hun tweetjes zie. Wat niet weet, wat niet deert, maar oh wat vind ik dit toch een schrijnend idee eigenlijk. Ik probeer heel erg om niet onzeker te worden dat hij me heeft ‘ingeruild’ voor haar, maar het is moeilijk. Zak dat ie is..
zondag 17 december 2017 om 23:56
Sjaantje37 schreef: ↑17-12-2017 20:58Nou dames wil dit toch even met jullie delen, ik heb ooit mijn iPhone aan mijn ex uitgeleend en terug gekregen.
Daarna heb ik dezelfde IPhone aan de vader van mijn zoon uitgeleend en die wist mij vandaag te vertellen en heb het helaas ook met mijn eigen ogen gezien dat er nog allerlei berichten binnenkomen voor mijn ex.
En helaas heb ik op deze zure wijze mijn bevestiging gekregen dat hij inderdaad met die zgn vriendin van mij wat heeft. Weet nu in ieder geval waarom hij mij negeert.
Vermoeden is een, maar dat mijn vermoeden op zo’ n wrede manier bevestigt wordt is best heel erg zuur.
Heb nu helaas contact met hem op moeten nemen weliswaar via email dat hij zijn iPhone ID moet loskoppelen van mijn IPhone.
Wat ben ik blind geweest zeg al die tijd. Weer een deuk in het vertrouwen.
En wat kon deze eikel toneelspelen zeg, ik ben gewoon ff totaal uit het lood geslagen. Weet gewoon even niet hoe te voelen.
Au shit dit moet pijn doen
Hoe voel je je nu?
maandag 18 december 2017 om 05:40
@Sjaantje
Die bevestiging voelt weer als een extra slag bovenop het verdriet he, dikke knuffel van mij!
Hier weer een verschrikkelijke nacht. Ik zie precies een structuur in mijn golven van verdriet. Tijdens de week gaat het steeds beter, afleiding van werk en hobbies. Maar eens het weekend start is er weer tijd en plaats in het hoofd om na te denken en dan slaat het verdriet weer toe. Beginnend met tranende ogen op zaterdag en grote huilbuien op zondag. Om dan uren wakker te liggen op zondagnacht ... De somberste gedachten zijn weer door mijn hoofd gepasseerd.
Het gaat niet echt meer om hem. Het gaat vooral om mijn toekomstbeeld. En toevallig is het hij die het kapotgemaakt heeft ...
Die bevestiging voelt weer als een extra slag bovenop het verdriet he, dikke knuffel van mij!
Hier weer een verschrikkelijke nacht. Ik zie precies een structuur in mijn golven van verdriet. Tijdens de week gaat het steeds beter, afleiding van werk en hobbies. Maar eens het weekend start is er weer tijd en plaats in het hoofd om na te denken en dan slaat het verdriet weer toe. Beginnend met tranende ogen op zaterdag en grote huilbuien op zondag. Om dan uren wakker te liggen op zondagnacht ... De somberste gedachten zijn weer door mijn hoofd gepasseerd.
Het gaat niet echt meer om hem. Het gaat vooral om mijn toekomstbeeld. En toevallig is het hij die het kapotgemaakt heeft ...
maandag 18 december 2017 om 07:07
Claire gisteren was ik heel erg boos en verdrietig, vandaag heb ik zoiets van nu weet ik in ieder geval dat er geen weg terug is en ik alleen maar vooruit kan.
Het is wat Callie ook zegt, ik ben meer bang voor de toekomst, mijn beeld daarvan. Ik ben natuurlijk al wat ouder en vraag mij af of ik ooit nog gevoelens kan hebben voor een man want momenteel voel ik echt helemaal niets.
Ik denk ook dat ik moet ophouden de relatie te romantiseren want zo leuk was het allemaal niet en zeker met dit laatste erbij was mijn onderbuikgevoel in de relatie gewoon juist.
Ik wil het zo graag loslaten en weer doorgaan met mijn leven, maar tis echt een soort van blok aan mijn been wat ik de hele tijd meesleept.
Ik begrijp echt dat dit er verschillende stadia’s van het liefdesverdriet zijn. Maar had echt gehoopt dat het allemaal wat milder verliep. Nu heb ik het jaloerse duiveltje ook op bezoek, en die is echt niet gezellig.
Ik besef dat vooral het ego is gekwetst, en dat ik dat goed voor ogen moet houden omdat ik echt besef dat ik met hem niet oud had geworden. Ook omdat we twee te van elkaar verschillende personen zijn met een ander toekomstbeeld.
Ik liep gisteren dicht bij zijn huis omdat ik in de buurt moest zijn en dacht echt op dat moment hoevaak ik die straat ben uitgelopen trillend van de alcohol met megakater, slaapgebrek en doorrookt.
Dat was geen zeldzaamheid meer eerder een regelmatig terugkerend iets. Ik voelde mij gisterenmiddag zo sterk, zo alive.
Kreeg zelfs een compliment dat ik er zo goed uitzag, dus dat moet ik ook in mijn hoofd houden dat ik beter af ben zonder hem en zeker mijn gezondheid.
Dus dames ik herpak mijzelf weer en accepteer dat dit erbij hoort, ik vind het superfijn om hier van mij af te schrijven des te minder ventileer ik in het echt leven tegen iedereen, want ik ben echt zo’n type die van haar hart geen moordkuil maakt maar is niet altijd even handig.
Het is wat Callie ook zegt, ik ben meer bang voor de toekomst, mijn beeld daarvan. Ik ben natuurlijk al wat ouder en vraag mij af of ik ooit nog gevoelens kan hebben voor een man want momenteel voel ik echt helemaal niets.
Ik denk ook dat ik moet ophouden de relatie te romantiseren want zo leuk was het allemaal niet en zeker met dit laatste erbij was mijn onderbuikgevoel in de relatie gewoon juist.
Ik wil het zo graag loslaten en weer doorgaan met mijn leven, maar tis echt een soort van blok aan mijn been wat ik de hele tijd meesleept.
Ik begrijp echt dat dit er verschillende stadia’s van het liefdesverdriet zijn. Maar had echt gehoopt dat het allemaal wat milder verliep. Nu heb ik het jaloerse duiveltje ook op bezoek, en die is echt niet gezellig.
Ik besef dat vooral het ego is gekwetst, en dat ik dat goed voor ogen moet houden omdat ik echt besef dat ik met hem niet oud had geworden. Ook omdat we twee te van elkaar verschillende personen zijn met een ander toekomstbeeld.
Ik liep gisteren dicht bij zijn huis omdat ik in de buurt moest zijn en dacht echt op dat moment hoevaak ik die straat ben uitgelopen trillend van de alcohol met megakater, slaapgebrek en doorrookt.
Dat was geen zeldzaamheid meer eerder een regelmatig terugkerend iets. Ik voelde mij gisterenmiddag zo sterk, zo alive.
Kreeg zelfs een compliment dat ik er zo goed uitzag, dus dat moet ik ook in mijn hoofd houden dat ik beter af ben zonder hem en zeker mijn gezondheid.
Dus dames ik herpak mijzelf weer en accepteer dat dit erbij hoort, ik vind het superfijn om hier van mij af te schrijven des te minder ventileer ik in het echt leven tegen iedereen, want ik ben echt zo’n type die van haar hart geen moordkuil maakt maar is niet altijd even handig.
maandag 18 december 2017 om 08:31
@Sjaantje
Ik zou je zo graag kunnen beloven dat je een mooie toekomst tegemoet gaat. Dat je stapelverliefd wordt op de liefste man van de hele wereld en dat jullie een pracht van een relatie hebben tot het einde der tijden. Jammergenoeg kan ik je dat niet beloven.
Maar je bent een sterke vrouw, dat lees ik in alles wat je schrijft. En ik geloof dat je je geluk wel weer vindt! Elke traan die je nu laat is weer een stap vooruit naar gelukkigere tijden.
Ik zou je zo graag kunnen beloven dat je een mooie toekomst tegemoet gaat. Dat je stapelverliefd wordt op de liefste man van de hele wereld en dat jullie een pracht van een relatie hebben tot het einde der tijden. Jammergenoeg kan ik je dat niet beloven.
Maar je bent een sterke vrouw, dat lees ik in alles wat je schrijft. En ik geloof dat je je geluk wel weer vindt! Elke traan die je nu laat is weer een stap vooruit naar gelukkigere tijden.
