Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
vrijdag 29 december 2017 om 16:53
RégineFilange schreef: ↑29-12-2017 16:19Dit is exact waar ik 3 jaar geleden tegenaan liep toen ik wat meer met een kennis begon om te gaan die ik eerst alleen uit de groep kende. Laat ik teveel horen of juist te weinig? Waarom smst ze niets terug? Heb ik iets verkeerds gezegd? Had ik iets moeten meenemen omdat ik uitgenodigd ben voor het eten, of iets anders/beters? Etc.
Uiteindelijk is dat heel raar geëindigd, heb niets meer van haar gehoord op een dag.Tja, dat is dan weer koren op mijn molen, ik dacht toen, laat maar, het heeft geen zin, ik kan het niet, ik doe het wel alleen voortaan (met mijn lieve vriend).
En soms denk/vind ik ook echt dat ik geen behoefte heb aan contact, maar tegelijkertijd als anderen het dan over hun vriendinnen hebben denk ik, jeetje, jij hebt gewoon niemand Régine.
Nou ja, dit dus
Als je het leuk vindt om af en toe te appen (laten we rustig beginnen), dan kun je pb-en. Ik ben trouwens wel iets ouder dan jij, ik ben net over de 40 
Iedereen mag me trouwens pb-en.En nu twijfel ik weer of dit geen vreemd verzoek is op een forum, maar ik doe het toch
vrijdag 29 december 2017 om 16:58
Heb in het verleden weleens op die manier contact gekregen met mensen via het forum, maar ik weet van mezelf dat ik te slecht ben om dat te onderhouden (toch weer die 'vanaf 0 beginnen' wat ik niet leuk vind), en ik wil daar geen mensen mee teleurstellen.
Maar thanks voor je aanbod (en nee geen vreemd verzoek hoor!)
Maar thanks voor je aanbod (en nee geen vreemd verzoek hoor!)
vrijdag 29 december 2017 om 17:37
Let me join the club 
Ik ben ook een introvert persoon, en ik heb het ook maar vrij laat ontdekt. (ik ben er nu reeds 39) Het was balen voordien. Ik heb er mentaal hard vanaf gezien. Een zeer laag zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen, mensenschuw idd, zich mislukking voelen.
Maar ik wou het niet meer. Ik wou en ik zou uit dat gevoel komen en heb me gestort in mindfulness. De ACCEPTATIE is al een zeer grote stap die je gezet hebt. Dat je accepteert wie je bent. Dit heeft me al rust gegeven op zich. En dan ben ik blijven doorgraven. Hoe verander ik mijn denkwijze. Hoe ga ik om met negativiteit. Hoe kan ik mijn introvertie gebruiken in mijn leven. Wat is het voordeel van introvertie. Ik ben zover gekomen dat ik fier ben op mijn introvertie. Het maakt me we ik ben. Introverte personen staan ook veel bewuster in het leven. Wist je dat? Introverte personen brengen ook meer rust en warmte. Introvertie wil ook niet zeggen dat je mensenschuw moet zijn. Eens je jezelf accepteert gaat je zelfvertrouwen groeien en ga je zo automatischer ook meer contacten leggen en zelfs met vreemde mensen. Sociale media is bvb een zegen voor introverte personen om in contact met vreemden te komen.
Ergeren in je eigen gedrag, idd, dit is ook zo kenmerkend. Blijven jezelf transformeren in goede gedachten meid. Waarom is je gedrag ergerlijk? Stel je je dan op dat moment in de plaats van iemand anders of stoort het echt jezelf? Als het jezelf echt stoort, dan moet je dat gedrag ombuigen naar een ander gedrag. Hoe doe je dat? Schrijf uw gedrag op en schrijf je gevoel erbij op. Dan schrijf ernaast welk je gedrag dan wel zou willen dat je een goed gevoel geeft. Dan alle dagen dat gedrag 100 keer lezen en/of opschrijven dat het in je onderbewuste terecht komt en dat je je zo uiteindelijk gaat gedragen. Weet ge, alle slechte gedachten die we hebben over onszelf zijn allemaal "paradigma's". Dat zijn waanbeelden. Dat is ons EGO dat deze creëert en is niks realiteit. De realiteit is dat jij een prachtig introvert persoon bent met een doel in dit leven. Je bent zoals iedereen naakt geboren met hetzelfde recht een gelukkig en liefdevol leven te leiden.
Ik ga het voorlopig hierbij laten, haha, want zo veel tekst en al zo veel berichten op jouw vraag. Ik denk dat je veel leestijd nodig hebt. Maar als je eens wil dieper praten met me, dan laat je maar iets achter.
Ik ben ook een introvert persoon, en ik heb het ook maar vrij laat ontdekt. (ik ben er nu reeds 39) Het was balen voordien. Ik heb er mentaal hard vanaf gezien. Een zeer laag zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen, mensenschuw idd, zich mislukking voelen.
Maar ik wou het niet meer. Ik wou en ik zou uit dat gevoel komen en heb me gestort in mindfulness. De ACCEPTATIE is al een zeer grote stap die je gezet hebt. Dat je accepteert wie je bent. Dit heeft me al rust gegeven op zich. En dan ben ik blijven doorgraven. Hoe verander ik mijn denkwijze. Hoe ga ik om met negativiteit. Hoe kan ik mijn introvertie gebruiken in mijn leven. Wat is het voordeel van introvertie. Ik ben zover gekomen dat ik fier ben op mijn introvertie. Het maakt me we ik ben. Introverte personen staan ook veel bewuster in het leven. Wist je dat? Introverte personen brengen ook meer rust en warmte. Introvertie wil ook niet zeggen dat je mensenschuw moet zijn. Eens je jezelf accepteert gaat je zelfvertrouwen groeien en ga je zo automatischer ook meer contacten leggen en zelfs met vreemde mensen. Sociale media is bvb een zegen voor introverte personen om in contact met vreemden te komen.
Ergeren in je eigen gedrag, idd, dit is ook zo kenmerkend. Blijven jezelf transformeren in goede gedachten meid. Waarom is je gedrag ergerlijk? Stel je je dan op dat moment in de plaats van iemand anders of stoort het echt jezelf? Als het jezelf echt stoort, dan moet je dat gedrag ombuigen naar een ander gedrag. Hoe doe je dat? Schrijf uw gedrag op en schrijf je gevoel erbij op. Dan schrijf ernaast welk je gedrag dan wel zou willen dat je een goed gevoel geeft. Dan alle dagen dat gedrag 100 keer lezen en/of opschrijven dat het in je onderbewuste terecht komt en dat je je zo uiteindelijk gaat gedragen. Weet ge, alle slechte gedachten die we hebben over onszelf zijn allemaal "paradigma's". Dat zijn waanbeelden. Dat is ons EGO dat deze creëert en is niks realiteit. De realiteit is dat jij een prachtig introvert persoon bent met een doel in dit leven. Je bent zoals iedereen naakt geboren met hetzelfde recht een gelukkig en liefdevol leven te leiden.
Ik ga het voorlopig hierbij laten, haha, want zo veel tekst en al zo veel berichten op jouw vraag. Ik denk dat je veel leestijd nodig hebt. Maar als je eens wil dieper praten met me, dan laat je maar iets achter.
vrijdag 29 december 2017 om 17:56
RégineFilange schreef: ↑29-12-2017 16:58Heb in het verleden weleens op die manier contact gekregen met mensen via het forum, maar ik weet van mezelf dat ik te slecht ben om dat te onderhouden (toch weer die 'vanaf 0 beginnen' wat ik niet leuk vind), en ik wil daar geen mensen mee teleurstellen.
Maar thanks voor je aanbod (en nee geen vreemd verzoek hoor!)
Ik ben in het verleden ook weleens via het forum in contact gekomen met andere mensen en dat is allemaal doodgebloed, maar ik blijf nog even volhouden
Mijn aanbod blijft dus staan voor iedereen die het leuk vindt.
vrijdag 29 december 2017 om 18:16
Hoewel ik in mijn basisschooltijd best veel vriendinnen had, begreep ik ze niet altijd. Dan had ik de ene dag leuk met iemand gespeeld. De volgende zag diegene me niet staan of wees me af als ik weer toenadering zocht. Dan ging ik aan mezelf twijfelen wat ik nou verkeerd deed. De afwijzing was wel tijdelijk. Later wilden ze dan wel weer spelen. Alleen moest ik daar even aan wennen. Dat zo snel wisselen. Hadden meer mensen dit?
hondenmens wijzigde dit bericht op 29-12-2017 20:01
20.67% gewijzigd
vrijdag 29 december 2017 om 18:59
Mijn beste vriendin waar ik nu geen contact meer met heb maakt heel makkelijk vrienden. Toen ik nog met haar omging zag ik dat ze dan weer met die bevriend was terwijl ze die nog maar net kende en dan dacht ik ' hoe doe je dat toch?' Waarom kom ik niemand tegen waar ik een klik mee heb.
Hebben jullie trouwens ook dat je je schaamt dat je eigenlijk geen vriendinnen heb? En hier zelfs wel eens over liegt? Als een collega bijvoorbeeld vraagt 'wat heb je dit weekend gedaan?' en je moeilijk iedere maandag kan zeggen niks dat je dan maar zegt dat je bijvoorbeeld met een vriendin naar de film ben geweest? Ik doe dit wel eens, ik heb het wel al minder dan vroeger maar ik schaam me als mensen zouden weten dat ik geen echte vriendinnen heb...
Ik snap je angst Hondenmens dat je bang bent als je moeder er op een dag niet meer is dat je dan nog eenzamer bent. Ik heb hier nachten van wakker gelegen toen m'n moeder nog leefde. Niet alleen de angst en het intense verdriet van m'n moeder te moeten missen maar met wie zou ik dan alle dingen moeten doen die wij samen zo graag deden. Ik deelde letterlijk m'n hele leven met haar en zij begreep mij onvoorwaardelijk, nu zij er niet meer is is inderdaad een groot gemis en eenzaamheid. Maar toch weet je dan wel weer een manier te vinden om daar mee om te gaan. Heb nu wel als grootste angst mijn man te verliezen omdat ik dan letterlijk alleen ben. (Heb ook geen kinderen)
Ik ben wel blij om te lezen dat ik niet de enigste ben die niet echt vriendinnen heeft, niet leuk voor jullie maar het troost altijd te weten dat je niet de enigste bent, als je om je heen kijkt lijkt dat wel zo namelijk.
Hebben jullie trouwens ook dat je je schaamt dat je eigenlijk geen vriendinnen heb? En hier zelfs wel eens over liegt? Als een collega bijvoorbeeld vraagt 'wat heb je dit weekend gedaan?' en je moeilijk iedere maandag kan zeggen niks dat je dan maar zegt dat je bijvoorbeeld met een vriendin naar de film ben geweest? Ik doe dit wel eens, ik heb het wel al minder dan vroeger maar ik schaam me als mensen zouden weten dat ik geen echte vriendinnen heb...
Ik snap je angst Hondenmens dat je bang bent als je moeder er op een dag niet meer is dat je dan nog eenzamer bent. Ik heb hier nachten van wakker gelegen toen m'n moeder nog leefde. Niet alleen de angst en het intense verdriet van m'n moeder te moeten missen maar met wie zou ik dan alle dingen moeten doen die wij samen zo graag deden. Ik deelde letterlijk m'n hele leven met haar en zij begreep mij onvoorwaardelijk, nu zij er niet meer is is inderdaad een groot gemis en eenzaamheid. Maar toch weet je dan wel weer een manier te vinden om daar mee om te gaan. Heb nu wel als grootste angst mijn man te verliezen omdat ik dan letterlijk alleen ben. (Heb ook geen kinderen)
Ik ben wel blij om te lezen dat ik niet de enigste ben die niet echt vriendinnen heeft, niet leuk voor jullie maar het troost altijd te weten dat je niet de enigste bent, als je om je heen kijkt lijkt dat wel zo namelijk.
vrijdag 29 december 2017 om 19:31
Doubletree20 schreef: ↑29-12-2017 18:59Mijn beste vriendin waar ik nu geen contact meer met heb maakt heel makkelijk vrienden. Toen ik nog met haar omging zag ik dat ze dan weer met die bevriend was terwijl ze die nog maar net kende en dan dacht ik ' hoe doe je dat toch?' Waarom kom ik niemand tegen waar ik een klik mee heb.
Hebben jullie trouwens ook dat je je schaamt dat je eigenlijk geen vriendinnen heb? En hier zelfs wel eens over liegt? Als een collega bijvoorbeeld vraagt 'wat heb je dit weekend gedaan?' en je moeilijk iedere maandag kan zeggen niks dat je dan maar zegt dat je bijvoorbeeld met een vriendin naar de film ben geweest? Ik doe dit wel eens, ik heb het wel al minder dan vroeger maar ik schaam me als mensen zouden weten dat ik geen echte vriendinnen heb...
Nou liegen dat ik iets gedaan heb heb ik nog nooit gedaan. Omdat ik me er oprecht niet voor schaam dat ik liever binnen zit en alleen mijn eigen ding doe.
Dat ik geen vriendinnen heb... is nog nooit echt ter sprake gekomen. Maar ik had weleens een collega die tegen me zei: 'dan ga je toch met vriendinnen op vakantie?' (toen ik zei dat mijn vriend daar niet heen wilde ofzo), en toen vond ik het eigenlijk eerder iets irritants hebben dat zij er vanuit ging dat ik die had. Maar goed, zij zat sowieso in mijn irritatiezone.
Soms heb ik soms zelfs de rare behoefte om te zeggen dat ik geen vriendinnen heb, omdat ik daar dan mensen mee wil 'wakkerschudden' en zelfs een beetje shockeren. Dat zij inzien van 'goh ja dat kan ook nog'. Eigenlijk wel erg van me hè.
vrijdag 29 december 2017 om 20:34
Ook hier herkenning. De paar vriendinnen die ik heb, ken ik al heel lang. Dat contact blijft ook goed, al zien we elkaar niet zo vaak door de afstand en zit ‘even spontaan een bakkie doen’ er daardoor niet zo in. Maar er zijn ook twee goede vriendinnen geleidelijk uit beeld geraakt, waarbij het (mij) niet zo duidelijk is waarom dit zo is gelopen. Met name de ene vriendin vind ik erg jammer; juist met haar deelde ik bepaalde interesses, levenshouding ook, die ik niet zo met anderen deel.
Wat ik lastig vind, is nieuwe contacten leggen. Dat eerste stapje zetten, maar ook als de kop eraf is: hoe ga je verder? Het twijfelen over wat wel/niet doen, zeggen, voorstellen, maakt mij op zon moment onzeker en houdt me tegen..
Wat ik lastig vind, is nieuwe contacten leggen. Dat eerste stapje zetten, maar ook als de kop eraf is: hoe ga je verder? Het twijfelen over wat wel/niet doen, zeggen, voorstellen, maakt mij op zon moment onzeker en houdt me tegen..
vrijdag 29 december 2017 om 20:39
nerdopviva schreef: ↑29-12-2017 17:56Ik ben in het verleden ook weleens via het forum in contact gekomen met andere mensen en dat is allemaal doodgebloed, maar ik blijf nog even volhouden
Als echte introvert overweeg ik je aanbod
Ik vind het al wel een leuk idee. Hoef alvast niet bang te zijn dat ik weer in de verdediging moet dat ik niet houd van festivals/ kroegen/ grote bijeenkomsten/ etc.
vrijdag 29 december 2017 om 20:45
Dymphnatam schreef: ↑29-12-2017 20:39Als echte introvert overweeg ik je aanbod
Ik vind het al wel een leuk idee. Hoef alvast niet bang te zijn dat ik weer in de verdediging moet dat ik niet houd van festivals/ kroegen/ grote bijeenkomsten/ etc.
Ik ben ervan overtuigd dat kroegen onze hel op aarde zijn
vrijdag 29 december 2017 om 21:33
Vriendschappen heb ik ook niet echt veel. Een paar en maar af en toe contact. Heeft er denk ik ook mee te maken dat mensen iets moeilijker hoogte krijgen van introverte mensen? Ik denk dat de meeste introverte mensen wat minder uitgesproken zijn (niet meteen iets roepen) over zichzelf of anderen. En daardoor wat lastiger te lezen. Ik hoor in ieder geval vaak dat ik zo anders ben dan dat mensen dachten.
dagdromer1986 wijzigde dit bericht op 29-12-2017 21:41
1.89% gewijzigd
zaterdag 30 december 2017 om 13:03
Ik herken me weer helemaal in jullie verhalen!
Ik heb geen vriendinnen meer. De vriendschappen die ik had heb ik laten verwateren of verbroken, met als reden dat we gewoon uit elkaar waren gegroeid en contact houden mij meer energie kostte dan opleverde. Nu heb ik dat laatste nogal snel met mensen, dus ik vind het ook prima zoals het nu is.
Ik heb een aantal collega's waar ik erg goed mee overweg kan en veel lol mee heb doordeweeks, en daar heb ik genoeg aan.
Soms zou ik wel eens een vriendin willen hebben om samen tv te kijken ofzo (ik wou typen 'shoppen' maar dat doe ik liever online of alleen), of een dagje eropuit. Maar ik heb het er niet voor over om iemand te moeten leren kennen, inderdaad met al die onzekerheden die erbij horen en de kans is groot dat ik de persoon dan uiteindelijk toch niet zo leuk vind zodat ik het weer af moet kappen, en dat vind ik ook lullig.
Op mijn werk heb ik er trouwens gewoon mijn imago van gemaakt dat ik nooit iets doe in het weekend. In de winter lig ik op de bank met de katten te netflixen, in de zomer lig ik op het dakterras met de katten te chillen.
Ik schaam me er echt niet voor, en ik merk dat mensen dat ook altijd wel leuk of verfrissend vinden.
Gister riep een collega naar me 'voorzichtig met vuurwerk he!' en toen riep ik terug 'joh je weet toch dat ik het huis niet uit kom!' en daar moest ze dan wel om lachen. Prima toch.
Ik heb geen vriendinnen meer. De vriendschappen die ik had heb ik laten verwateren of verbroken, met als reden dat we gewoon uit elkaar waren gegroeid en contact houden mij meer energie kostte dan opleverde. Nu heb ik dat laatste nogal snel met mensen, dus ik vind het ook prima zoals het nu is.
Ik heb een aantal collega's waar ik erg goed mee overweg kan en veel lol mee heb doordeweeks, en daar heb ik genoeg aan.
Soms zou ik wel eens een vriendin willen hebben om samen tv te kijken ofzo (ik wou typen 'shoppen' maar dat doe ik liever online of alleen), of een dagje eropuit. Maar ik heb het er niet voor over om iemand te moeten leren kennen, inderdaad met al die onzekerheden die erbij horen en de kans is groot dat ik de persoon dan uiteindelijk toch niet zo leuk vind zodat ik het weer af moet kappen, en dat vind ik ook lullig.
Op mijn werk heb ik er trouwens gewoon mijn imago van gemaakt dat ik nooit iets doe in het weekend. In de winter lig ik op de bank met de katten te netflixen, in de zomer lig ik op het dakterras met de katten te chillen.
Ik schaam me er echt niet voor, en ik merk dat mensen dat ook altijd wel leuk of verfrissend vinden.Gister riep een collega naar me 'voorzichtig met vuurwerk he!' en toen riep ik terug 'joh je weet toch dat ik het huis niet uit kom!' en daar moest ze dan wel om lachen. Prima toch.
zaterdag 30 december 2017 om 13:23
Toen mijn broer heel plotseling stierf kwamen we er achter dat hij zijn uitvaartverzekering had stop gezet. Dus het moest klein. Er kwamen wat collega's van hem en natuurlijk familie. Ik was toen ook net ontslagen. En elders stonden enkele collega's en een vriendin van mijn zusje. En voor mij niemand.. Gelukkig had en heb ik mijn man. Er waren maar 3 mensen wie mij een kaartje stuurden (waaronder een tante van me) Toen voelde ik me best wel eenzaam
zaterdag 30 december 2017 om 15:09
O en als ik hier schrijf over vrienden dan zijn dat vrienden van mijn man. Wel aardige mensen maar voelt niet echt als mijn vrienden.
Die komen toevallig een week of wat later langs voor man en dan wordt er gezegd 'Oh nog gecontroleerd he'
Ik hoef geen bak met kaarten of heel veel aandacht maar die arm om me heen als je die nodig hebt heb ik wel gemist
Die komen toevallig een week of wat later langs voor man en dan wordt er gezegd 'Oh nog gecontroleerd he'
Ik hoef geen bak met kaarten of heel veel aandacht maar die arm om me heen als je die nodig hebt heb ik wel gemist
maandag 1 januari 2018 om 14:31
Dag soortgenootjes,
Iemand een suggestie voor een leuk boek dat over introversie gaat? Mijn moeder is bijna jarig (59) heeft nog maar sinds kort ontdekt introvert te zijn en er gaat nu een hele wereld voor haar open. Een boek over introversie zou ze een fijn verjaardagscadeau vinden.
Iemand een suggestie voor een leuk boek dat over introversie gaat? Mijn moeder is bijna jarig (59) heeft nog maar sinds kort ontdekt introvert te zijn en er gaat nu een hele wereld voor haar open. Een boek over introversie zou ze een fijn verjaardagscadeau vinden.
Veritas vos liberabit
dinsdag 2 januari 2018 om 19:59
Ik had vroeger een beste vriend waar ik echt super supergoed bevriend mee was. We zeiden altijd tegen elkaar: dit gaat gewoon nooit stuk.
En toch, vanuit het niks verbrak hij de vriendschap. Heeft me wel veel pijn gedaan, en merk ook wel dat het wat meer moeite kost om mensen te vertrouwen.
Op werk bijv, dat ik collegas niet teveel wil vertellen over prive dingen etc.
Grappige is trouwens wel dat ik op werk met de collegas waar ik mee omga eigenlijk allemaal introvert zijn, en vrienden juist extravert.
Is dat bij jullie ook?
Op vakantie ga ik trouwens vrijwel altijd alleen, met anderen op reis vind ik erg vermoeiend.
Met mn zusje ga ik weleens op vakantie, is toch weer anders, kan flink knallen en daarna weer goedmaken.
En toch, vanuit het niks verbrak hij de vriendschap. Heeft me wel veel pijn gedaan, en merk ook wel dat het wat meer moeite kost om mensen te vertrouwen.
Op werk bijv, dat ik collegas niet teveel wil vertellen over prive dingen etc.
Grappige is trouwens wel dat ik op werk met de collegas waar ik mee omga eigenlijk allemaal introvert zijn, en vrienden juist extravert.
Is dat bij jullie ook?
Op vakantie ga ik trouwens vrijwel altijd alleen, met anderen op reis vind ik erg vermoeiend.
Met mn zusje ga ik weleens op vakantie, is toch weer anders, kan flink knallen en daarna weer goedmaken.
woensdag 3 januari 2018 om 11:59
Hoe gaat het met iedereen? Iedereen oud en nieuw overleefd? Onze buren hadden een feestje. Dat ging op zich prima tot ze op een gegeven moment dronken gingen meezingen met de meest foute nummers. Hartstikke leuk voor de buren, ik vond het iets minder. Dat vind ik altijd een nadeel van feestjes bij de buren. Je kunt niet weg van de herrie. Ik heb wel voorzichtig laten doorschemeren dat het laatste uur wel wat veel herrie was Gelukkig was het na 12 uur snel klaar, dus dat viel weer mee.
Gelukkig was het na 12 uur snel klaar, dus dat viel weer mee.
woensdag 3 januari 2018 om 14:51
Oud&Nieuw overleefd maar was dan ook lekker alleen thuis! Ideaal!
Irritant altijd feestjes bij de buren. Gelukkig wonen wij vrijstaand dus heb daar nooit last van, alleen erg veel van klussende buren de laatste tijd. (maar daar is een ander topic voor
Nieuwjaarsdag moesten we naar mijn schoonfamilie, we zaten met in totaal 25 man (ook een paar kleine kinderen bij) in een vrij kleine woonkamer. Jeetje, ik dacht dat ik gek werd. (van het lawaai maar ook omdat het zoooo saai was) Zaten we daar in totaal nog van 4 tot 8 uur ook... Vreselijk!
Begin februari weer maar dan in een gehuurd zaaltje, joepy heb er al zin in. Ik lig nog liever met griep in bed!
Irritant altijd feestjes bij de buren. Gelukkig wonen wij vrijstaand dus heb daar nooit last van, alleen erg veel van klussende buren de laatste tijd. (maar daar is een ander topic voor
Nieuwjaarsdag moesten we naar mijn schoonfamilie, we zaten met in totaal 25 man (ook een paar kleine kinderen bij) in een vrij kleine woonkamer. Jeetje, ik dacht dat ik gek werd. (van het lawaai maar ook omdat het zoooo saai was) Zaten we daar in totaal nog van 4 tot 8 uur ook... Vreselijk!
Begin februari weer maar dan in een gehuurd zaaltje, joepy heb er al zin in. Ik lig nog liever met griep in bed!
