Relaties
alle pijlers
Twijfels over relatie...
dinsdag 17 februari 2009 om 16:10
Goedemiddag allemaal,
Ik ben net nieuw hier, maar heb een beetje rondgekeken en volgens mij is het hier wel gezellig
Ik heb ook meteen een probleem wat ik even van me af wil schrijven, want ik weet het even niet meer.
Vorig jaar heb ik een nare relatie verbroken na een aantal jaren tobben. Ik had toen besloten om de komende 10 jaar geen man te willen (oke, dat is wat overdreven, maar het gevoel is bekend denk ik). Vrij kort daarop ontmoette ik een hele leuke jongen met wie ik kort heb gerebound. We zien elkaar nu alleen nog als vrienden en dat gaat goed.
Ook heb ik een beste vriend, al enige jaren. Tussen hem en mij is er vanaf dag 1 een bepaalde spanning geweest. We hebben een paar keer tijdens uitgaan op het randje gezeten, maar hebben nooit iets gedaan. Wel hadden we het er vaak over, zo van: wat als we allebei single zijn...dan zou het echt wel iets moois worden etc etc.
Kort geleden was ik dus (na de rebounder) 'officieel' single, en besloot opnieuw even geen man in mijn leven te willen. En dit keer voelde ik me daar erg goed bij. Ik ging veel uit, zag vrienden erg vaak en genoot van aandacht van mensen om me heen. Het beviel me erg goed, en mensen om me heen zeiden ook dat het goed zou zijn als ik even aan mezelf zou denken.
Maargoed, de spanning met mijn beste vriend was er nog steeds en we zagen elkaar ineens opvallend vaak. Hij was ook vrijgezel en uiteindelijk was er dan De Zoen. Op dat moment had ik zeker de kriebels wel te pakken, en na een paar dagen veel samen geweest te zijn vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. Ik werd een beetje overvallen door die vraag, maar heb ja gezegd. De band tussen ons is zo sterk, ik had het gevoel dat een relatie niet beter zou kunnen. Dat gevoel heb ik nog steeds, maar toch twijfel ik. Het gaat erg snel allemaal, en op een of andere manier voel ik toch af en toe de behoefte om single te zijn, met niemand rekening te hoeven houden. Ik heb die twijfels aan hem voorgelegd, en het deed hem erg veel. Een aantal dagen later hebben we samen een hele leuke dag gehad en toen had ik het gevoel van YES! weer te pakken. Maar elke keer zakt het weer weg. Ik hou heel veel van hem, sowieso als beste maatjes, maar of het 'liefdes-houden-van' er is weet ik niet. Ik mis ergens een bepaalde kriebel ofzo, soms heb ik ze wel, maar niet altijd. Maar zeker in het begin van een relatie zou je moeten overlopen van verliefdheid toch? Misschien komt het nog, dat zou kunnen. De spanning die er altijd is geweest is zo ontzettend anders nu dat ik niet zo goed weet wat ik ermee aanmoet. Ik heb aan uitmaken gedacht, maar als ik dan bedenk hoe gelukkig we samen kunnen worden wil ik het zeker de kans geven om te groeien. Daarnaast speelt het feit dat ik hiermee ook mijn vriendschap op het spel zet een erg grote rol, want dat zou ik heel erg vinden. Hij snapt mijn twijfels en geeft me alle tijd en ruimte die ik nodig heb, maar toch weet ik gewoon niet of de timing goed is, en of dit een goede start is.
Zijn er misschien mensen die ervaring hebben met soortgelijke situaties/gevoelens? Alle tips en adviezen zijn meer dan welkom
Ik ben net nieuw hier, maar heb een beetje rondgekeken en volgens mij is het hier wel gezellig
Ik heb ook meteen een probleem wat ik even van me af wil schrijven, want ik weet het even niet meer.
Vorig jaar heb ik een nare relatie verbroken na een aantal jaren tobben. Ik had toen besloten om de komende 10 jaar geen man te willen (oke, dat is wat overdreven, maar het gevoel is bekend denk ik). Vrij kort daarop ontmoette ik een hele leuke jongen met wie ik kort heb gerebound. We zien elkaar nu alleen nog als vrienden en dat gaat goed.
Ook heb ik een beste vriend, al enige jaren. Tussen hem en mij is er vanaf dag 1 een bepaalde spanning geweest. We hebben een paar keer tijdens uitgaan op het randje gezeten, maar hebben nooit iets gedaan. Wel hadden we het er vaak over, zo van: wat als we allebei single zijn...dan zou het echt wel iets moois worden etc etc.
Kort geleden was ik dus (na de rebounder) 'officieel' single, en besloot opnieuw even geen man in mijn leven te willen. En dit keer voelde ik me daar erg goed bij. Ik ging veel uit, zag vrienden erg vaak en genoot van aandacht van mensen om me heen. Het beviel me erg goed, en mensen om me heen zeiden ook dat het goed zou zijn als ik even aan mezelf zou denken.
Maargoed, de spanning met mijn beste vriend was er nog steeds en we zagen elkaar ineens opvallend vaak. Hij was ook vrijgezel en uiteindelijk was er dan De Zoen. Op dat moment had ik zeker de kriebels wel te pakken, en na een paar dagen veel samen geweest te zijn vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. Ik werd een beetje overvallen door die vraag, maar heb ja gezegd. De band tussen ons is zo sterk, ik had het gevoel dat een relatie niet beter zou kunnen. Dat gevoel heb ik nog steeds, maar toch twijfel ik. Het gaat erg snel allemaal, en op een of andere manier voel ik toch af en toe de behoefte om single te zijn, met niemand rekening te hoeven houden. Ik heb die twijfels aan hem voorgelegd, en het deed hem erg veel. Een aantal dagen later hebben we samen een hele leuke dag gehad en toen had ik het gevoel van YES! weer te pakken. Maar elke keer zakt het weer weg. Ik hou heel veel van hem, sowieso als beste maatjes, maar of het 'liefdes-houden-van' er is weet ik niet. Ik mis ergens een bepaalde kriebel ofzo, soms heb ik ze wel, maar niet altijd. Maar zeker in het begin van een relatie zou je moeten overlopen van verliefdheid toch? Misschien komt het nog, dat zou kunnen. De spanning die er altijd is geweest is zo ontzettend anders nu dat ik niet zo goed weet wat ik ermee aanmoet. Ik heb aan uitmaken gedacht, maar als ik dan bedenk hoe gelukkig we samen kunnen worden wil ik het zeker de kans geven om te groeien. Daarnaast speelt het feit dat ik hiermee ook mijn vriendschap op het spel zet een erg grote rol, want dat zou ik heel erg vinden. Hij snapt mijn twijfels en geeft me alle tijd en ruimte die ik nodig heb, maar toch weet ik gewoon niet of de timing goed is, en of dit een goede start is.
Zijn er misschien mensen die ervaring hebben met soortgelijke situaties/gevoelens? Alle tips en adviezen zijn meer dan welkom
dinsdag 17 februari 2009 om 16:16
Eh, opvallend dat je al na een paar weken (?) spreekt van een relatie.
Moet het nu al iets zijn? Moet je nu al weten waar je over 2 jaar staat? Volgens mij is de grootste fout die mensen kunnen maken dat ze na 3 weken willen weten welke kant het op gaat met hun "relatie".
Gun jezelf en hem gewoon tijd en probeer dingen niet te overanalyseren!
Moet het nu al iets zijn? Moet je nu al weten waar je over 2 jaar staat? Volgens mij is de grootste fout die mensen kunnen maken dat ze na 3 weken willen weten welke kant het op gaat met hun "relatie".
Gun jezelf en hem gewoon tijd en probeer dingen niet te overanalyseren!
dinsdag 17 februari 2009 om 16:23
Bedankt voor je reactie
Het is idd nog geen echte diepe relatie, maar vooral van zijn kant uit hebben we een relatie in de zin dat we geen vrijgezel meer zijn. Ik moet daar erg aan wennen merk ik. Ik hoef niet nu al te weten waar we over 2 jaar staan, maar ik heb wat mezelf betreft wel plannen voor de komende jaren, nieuwe studie, reizen (hopelijk icm werk) en daarin hou ik met niemand rekening behalve met mezelf.
Misschien vergelijk ik ook te veel met vorige relaties, die begonnen allemaal heel sprankelend, impulsief en met dat blije verliefde gevoel. Het voelt nu alsof ik er bang voor ben geworden of iets dergelijks, dat gevoel kan ik moeilijk omschrijven.
Het is idd nog geen echte diepe relatie, maar vooral van zijn kant uit hebben we een relatie in de zin dat we geen vrijgezel meer zijn. Ik moet daar erg aan wennen merk ik. Ik hoef niet nu al te weten waar we over 2 jaar staan, maar ik heb wat mezelf betreft wel plannen voor de komende jaren, nieuwe studie, reizen (hopelijk icm werk) en daarin hou ik met niemand rekening behalve met mezelf.
Misschien vergelijk ik ook te veel met vorige relaties, die begonnen allemaal heel sprankelend, impulsief en met dat blije verliefde gevoel. Het voelt nu alsof ik er bang voor ben geworden of iets dergelijks, dat gevoel kan ik moeilijk omschrijven.
dinsdag 17 februari 2009 om 16:45
Welkom Marysol! Het is hier inderdaad gezellig.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou emotioneel en raar kan zijn om de overstap te maken van 'vrienden' naar 'relatie', want jullie missen de eerste hopeloos verliefde weken en kennen elkaar al door en door. Terwijl het eerst een verwarrend, vage, spannende, hormonale tijd hoort te zijn.
Goed dat je eerlijk bent geweest ten opzichte van je vriend, hoe moeilijk dat voor hem ook is, maar de vragen waar je mee zit kun je echt alleen zelf oplossen.
Vraag je eens de volgende dingen af: straal je als hij binnenkomt? hoe is de intimiteit en de sex? voel je je echt tot hem aangetrokken? of blijven je gevoelens vriendschappelijk, hoe veel je ook van hem houdt?
Veel succes en laat ons weten hoe het gaat!
Ik kan me voorstellen dat het voor jou emotioneel en raar kan zijn om de overstap te maken van 'vrienden' naar 'relatie', want jullie missen de eerste hopeloos verliefde weken en kennen elkaar al door en door. Terwijl het eerst een verwarrend, vage, spannende, hormonale tijd hoort te zijn.
Goed dat je eerlijk bent geweest ten opzichte van je vriend, hoe moeilijk dat voor hem ook is, maar de vragen waar je mee zit kun je echt alleen zelf oplossen.
Vraag je eens de volgende dingen af: straal je als hij binnenkomt? hoe is de intimiteit en de sex? voel je je echt tot hem aangetrokken? of blijven je gevoelens vriendschappelijk, hoe veel je ook van hem houdt?
Veel succes en laat ons weten hoe het gaat!
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
dinsdag 17 februari 2009 om 17:07
Thanx
Over de dingen die je noemt, als hij binnenkomt vind ik het leuk, leuker dan eerst, maar niet altijd superleuk met alle blije dingen erop en eraan. De aantrekkingskracht, dat vind ik een moeilijke. Dat is er altijd geweest, in de tijden dat we niks 'mochten' zegmaar. Maar nu, ja soms is het er wel, soms niet, en als het er is is het zo compleet anders dan voorheen. We zijn wel erg close met elkaar, maar dat is niets nieuws.
Er is wel meer dan vriendschap, dat heeft er stiekem altijd wel gezeten. Maar het lijkt wel alsof toen alles veel leuker en spannender was omdat er tussen ons niets was. Nu het 'legaal' is om t maar zo te zeggen, is er iets weggevallen wat ik toch wel mis. En ik heb ook het gevoel dat hij mij veel leuker vindt dan andersom.
Mijn laatste relatie was zoals ik al zei erg vervelend, en ik ben daardoor ook veranderd. Ik kan het op een of andere manier niet goed hebben als hij lief voor me is, het lijkt wel of ik niet meer weet hoe ik daarmee om moet gaan ofzo. Mijn vriend weet alle ins en outs van die relatie dus ook dat kan ik goed met hem bespreken. Misschien dat de ervaringen uit die vorige relatie onbewust toch nog erg diep zitten (ik ben ervoor bij een psycholoog geweest) en dat ik gevoelens van anderen blokkeer oid. Of ik ben nog helemaal niet aan een nieuwe relatie toe en dat uit zich op deze manier...
Wat een wanhopig middagje weer zo...
Over de dingen die je noemt, als hij binnenkomt vind ik het leuk, leuker dan eerst, maar niet altijd superleuk met alle blije dingen erop en eraan. De aantrekkingskracht, dat vind ik een moeilijke. Dat is er altijd geweest, in de tijden dat we niks 'mochten' zegmaar. Maar nu, ja soms is het er wel, soms niet, en als het er is is het zo compleet anders dan voorheen. We zijn wel erg close met elkaar, maar dat is niets nieuws.
Er is wel meer dan vriendschap, dat heeft er stiekem altijd wel gezeten. Maar het lijkt wel alsof toen alles veel leuker en spannender was omdat er tussen ons niets was. Nu het 'legaal' is om t maar zo te zeggen, is er iets weggevallen wat ik toch wel mis. En ik heb ook het gevoel dat hij mij veel leuker vindt dan andersom.
Mijn laatste relatie was zoals ik al zei erg vervelend, en ik ben daardoor ook veranderd. Ik kan het op een of andere manier niet goed hebben als hij lief voor me is, het lijkt wel of ik niet meer weet hoe ik daarmee om moet gaan ofzo. Mijn vriend weet alle ins en outs van die relatie dus ook dat kan ik goed met hem bespreken. Misschien dat de ervaringen uit die vorige relatie onbewust toch nog erg diep zitten (ik ben ervoor bij een psycholoog geweest) en dat ik gevoelens van anderen blokkeer oid. Of ik ben nog helemaal niet aan een nieuwe relatie toe en dat uit zich op deze manier...
Wat een wanhopig middagje weer zo...
dinsdag 17 februari 2009 om 17:43
je klinkt een beetje als mijn vriend/ex, ook het geval van het spannende eraf nu het mocht.
zelf zegt ie dat t niet de reden is maar het is het volgens mij wel.
zolang het stiekum is is het leuk, als het mag/moet is het leukste eraf en kan het tegenvallen.
ook het feit dat jullie elkaar al goed kennen zorgt ervoor dat t meest spannende er al af is wat je in andere relaties wel hebt in de begintijd.
het heeft z'n voordelen maar dus ook nadelen, ik denk dat je het nog even moet aanzien en je best gaan doen om het weer leuk en spannend te krijgen.
en niet te veel en te vast willen ineens, je kan ook samen zijn zonder teveel/tevaak samen te zijn toch?
sterkte iig!
zelf zegt ie dat t niet de reden is maar het is het volgens mij wel.
zolang het stiekum is is het leuk, als het mag/moet is het leukste eraf en kan het tegenvallen.
ook het feit dat jullie elkaar al goed kennen zorgt ervoor dat t meest spannende er al af is wat je in andere relaties wel hebt in de begintijd.
het heeft z'n voordelen maar dus ook nadelen, ik denk dat je het nog even moet aanzien en je best gaan doen om het weer leuk en spannend te krijgen.
en niet te veel en te vast willen ineens, je kan ook samen zijn zonder teveel/tevaak samen te zijn toch?
sterkte iig!
dinsdag 17 februari 2009 om 18:00
Dankje
Ik geef het ook nog wel even de tijd. Zoals ik al zei, het kan tot zoiets moois uitgroeien, ik zou het zonde vinden om die kans niet te benutten. Met in mijn achterhoofd dat het ook de andere kant op kan gaan. Zijn idee was om te gaan daten, en de eerste date was erg geslaagd. Maar dat gevoel verlies ik dus snel, ik heb vaak zo'n dipje als nu, vaker dan dat blije gevoel wat ik kan hebben.
En ik wil niet meteen te vast, eigenlijk juist niet. Ik heb erg behoefte aan mijn vrijheid en die krijg ik ook zeker wel, we hebben erg ons eigen leven. Maar net smste hij dat hij me nu alweer miste (ik heb hem gisterochtend nog even gezien) en daar kreeg ik meteen weer een benauwd gevoel van. Ik miste hem eigenlijk helemaal niet
Ik geef het ook nog wel even de tijd. Zoals ik al zei, het kan tot zoiets moois uitgroeien, ik zou het zonde vinden om die kans niet te benutten. Met in mijn achterhoofd dat het ook de andere kant op kan gaan. Zijn idee was om te gaan daten, en de eerste date was erg geslaagd. Maar dat gevoel verlies ik dus snel, ik heb vaak zo'n dipje als nu, vaker dan dat blije gevoel wat ik kan hebben.
En ik wil niet meteen te vast, eigenlijk juist niet. Ik heb erg behoefte aan mijn vrijheid en die krijg ik ook zeker wel, we hebben erg ons eigen leven. Maar net smste hij dat hij me nu alweer miste (ik heb hem gisterochtend nog even gezien) en daar kreeg ik meteen weer een benauwd gevoel van. Ik miste hem eigenlijk helemaal niet
dinsdag 17 februari 2009 om 18:33
De liefde komt op dit moment misschien wat te veel van zijn kant en wat te weinig van jouw kant he? Ja, dat heb je soms in (beginnende) relaties. Maar volgens mij betekent het niet dat het niet 'goed' zit tussen jullie. Hij lijkt me een leuke, lieve man die je niet zo maar moet laten lopen, maar ja...
Ben je wel klaar om je te binden?
Ben je wel klaar om je te binden?
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
dinsdag 17 februari 2009 om 18:37
Hallo Marysol,
Je zegt het zelf al - en ik denk dat je gelijk hebt - je ex-vriend heeft je erg gekwetst. Zo erg dat het nu moeilijker is - dan dat dat voorheen was - om opnieuw fris, open en vol vertrouwen een nieuwe relatie in te stappen. Verder denk ik dat ook meespeelt dat je deze jongen al goed kent en daardoor minder die eerste spanning/verliefdheid voelt. Of hij is het wellicht niet voor jou?
Goed van je dat je zo eerlijk bent geweest tegen je vriend, dat je nog niet zo zeker bent en je twijfels hebt. Dat is geen leuke boodschap, maar hij weet wel waar hij aan toe is. Je speelt op deze manier niet met zijn gevoelens en neemt het serieus. En wat ook belangrijk is, je neemt je eigen gevoelens ook serieus.
Ik zou het - zoals je zelf ook al zegt - even de tijd geven. Doe leuke dingen met je vriend, leer hem op die andere manier kennen, maar ... blijf vooral ook leuke dingen zonder hem doen.
Volgens mij ontdek je dan snel genoeg of hij het wel of niet voor je is. Ik snap dat je bang bent je vriendschap met hem te verliezen. Maar ik denk dat je die eerder verliest door een spelletje met hem te spelen dan dat je eerlijk bent. Natuurlijk kan het hem verdriet doen, of kan hij gekwetst raken, maar dat is part-of-the-game en zou jou niet moeten mogen weerhouden eerlijk te zijn over je gevoelens.
Gr,
WZK
Je zegt het zelf al - en ik denk dat je gelijk hebt - je ex-vriend heeft je erg gekwetst. Zo erg dat het nu moeilijker is - dan dat dat voorheen was - om opnieuw fris, open en vol vertrouwen een nieuwe relatie in te stappen. Verder denk ik dat ook meespeelt dat je deze jongen al goed kent en daardoor minder die eerste spanning/verliefdheid voelt. Of hij is het wellicht niet voor jou?
Goed van je dat je zo eerlijk bent geweest tegen je vriend, dat je nog niet zo zeker bent en je twijfels hebt. Dat is geen leuke boodschap, maar hij weet wel waar hij aan toe is. Je speelt op deze manier niet met zijn gevoelens en neemt het serieus. En wat ook belangrijk is, je neemt je eigen gevoelens ook serieus.
Ik zou het - zoals je zelf ook al zegt - even de tijd geven. Doe leuke dingen met je vriend, leer hem op die andere manier kennen, maar ... blijf vooral ook leuke dingen zonder hem doen.
Volgens mij ontdek je dan snel genoeg of hij het wel of niet voor je is. Ik snap dat je bang bent je vriendschap met hem te verliezen. Maar ik denk dat je die eerder verliest door een spelletje met hem te spelen dan dat je eerlijk bent. Natuurlijk kan het hem verdriet doen, of kan hij gekwetst raken, maar dat is part-of-the-game en zou jou niet moeten mogen weerhouden eerlijk te zijn over je gevoelens.
Gr,
WZK
dinsdag 17 februari 2009 om 19:44
@ EvyBlissy: Dat bindingsgevoel, dat speelt wel erg mee inderdaad. Ik heb afgelopen jaren vrijwel allemaal in relaties doorgebracht en misschien is het wel eens goed voor me om een tijd alleen te zijn. Hij is inderdaad een lieve zorgzame man, hij is er echt 100% voor me. Alleen de timing klopt niet helemaal met mijn gevoel.
@ WZK: Ik heb in de tijd dat we allebei nog bezet waren en de vonken over en weer vlogen zeker het gevoel gehad dat hij het voor me was. Dat heb ik nog steeds wel, alleen het wordt weggedrukt door al die twijfels en toch de behoefte aan even tijd voor mezelf. We zijn altijd al heel open en eerlijk tegen elkaar geweest, iets wat ik ook nu zeker doorzet. Maar het is een moeilijk punt, ik besprak voorheen al mijn relationele problemen met hem en andersom, hij was altijd de eerste die alles hoorde. Nu is dat een stuk lastiger omdat het over hem gaat, maar ik doe het toch, ondanks het feit dat ik hem met mijn twijfels al wel gekwetst heb. Ondanks dat wil ik hem zeker niet aan het lijntje houden want dat verdient hij niet.
Misschien heeft het inderdaad gewoon tijd nodig en moet ik het rustig aan doen, maar ik heb moeite met het feit dat ik zo snel al met deze gevoelens zit.
Een week geleden ging hij uit eten met een vriendin van hem, waarvan ik weet dat zij hem leuk vond (vindt?). Ik ben sowieso niet jaloers aangelegd, ik gun hem zijn gezellige avondjes, die heb ik zelf ook genoeg. Maar dat etentje deed me helemaal niets, ik heb geen seconde gedacht: wat als... Misschien ben ik heel goed van vertrouwen naar hem toe, maar ik kan niet ontkennen dat ik ook dacht: Doet het me niet TE weinig? Als in: Interesseert het me eigenlijk wel?
@ WZK: Ik heb in de tijd dat we allebei nog bezet waren en de vonken over en weer vlogen zeker het gevoel gehad dat hij het voor me was. Dat heb ik nog steeds wel, alleen het wordt weggedrukt door al die twijfels en toch de behoefte aan even tijd voor mezelf. We zijn altijd al heel open en eerlijk tegen elkaar geweest, iets wat ik ook nu zeker doorzet. Maar het is een moeilijk punt, ik besprak voorheen al mijn relationele problemen met hem en andersom, hij was altijd de eerste die alles hoorde. Nu is dat een stuk lastiger omdat het over hem gaat, maar ik doe het toch, ondanks het feit dat ik hem met mijn twijfels al wel gekwetst heb. Ondanks dat wil ik hem zeker niet aan het lijntje houden want dat verdient hij niet.
Misschien heeft het inderdaad gewoon tijd nodig en moet ik het rustig aan doen, maar ik heb moeite met het feit dat ik zo snel al met deze gevoelens zit.
Een week geleden ging hij uit eten met een vriendin van hem, waarvan ik weet dat zij hem leuk vond (vindt?). Ik ben sowieso niet jaloers aangelegd, ik gun hem zijn gezellige avondjes, die heb ik zelf ook genoeg. Maar dat etentje deed me helemaal niets, ik heb geen seconde gedacht: wat als... Misschien ben ik heel goed van vertrouwen naar hem toe, maar ik kan niet ontkennen dat ik ook dacht: Doet het me niet TE weinig? Als in: Interesseert het me eigenlijk wel?
dinsdag 17 februari 2009 om 19:55
Hey,
Ik begrijp je strijd ergens wel.
Nadat mijn vorige relatie op een rotmanier geëindigd was, leerde ik 3 maanden later een op het eerste zicht leuke man. Had zoiets van 'ja, die mag er wel zijn' en wou hem graag beter leren kennen. Wij zijn dan beginnen te daten en bij mij was het ook vlug maar gewoontjes, begon mij zelfs steeds minder goed te voelen in zijn aanwezigheid.
Op het begin dacht ik dat het te vlug na de vorige relatie was, sommigen zeiden ook van 'geef het tijd, je bent gekwetst geweest, ....' Dus 'hield ik vol' (klinkt verschrikkelijk, maar zo was het op de duur wel).
Hebben zo'n 4 maanden veel contact gehad, maar ik werd dus steeds ongelukkiger en heb toen tegen hem gezegd dat ik niet verder kon.
Bij mij was het achteraf gezien toch echt wel dat hij het niet was voor mij, want ik heb hem erna ook niet gemist of dergelijke. Maar net als jou zat ik ook in twijfel of het nu om die reden was of omdat ik er nog niet klaar voor was.
Ik zou zeggen zie het nog eventjes aan. Als hij het echt niet is voor jou, wordt je dat wel duidelijk. Als het is omdat je je nog niet goed kan openstellen, merk je dat wel als je afstand van hem zou nemen.
Ik begrijp je strijd ergens wel.
Nadat mijn vorige relatie op een rotmanier geëindigd was, leerde ik 3 maanden later een op het eerste zicht leuke man. Had zoiets van 'ja, die mag er wel zijn' en wou hem graag beter leren kennen. Wij zijn dan beginnen te daten en bij mij was het ook vlug maar gewoontjes, begon mij zelfs steeds minder goed te voelen in zijn aanwezigheid.
Op het begin dacht ik dat het te vlug na de vorige relatie was, sommigen zeiden ook van 'geef het tijd, je bent gekwetst geweest, ....' Dus 'hield ik vol' (klinkt verschrikkelijk, maar zo was het op de duur wel).
Hebben zo'n 4 maanden veel contact gehad, maar ik werd dus steeds ongelukkiger en heb toen tegen hem gezegd dat ik niet verder kon.
Bij mij was het achteraf gezien toch echt wel dat hij het niet was voor mij, want ik heb hem erna ook niet gemist of dergelijke. Maar net als jou zat ik ook in twijfel of het nu om die reden was of omdat ik er nog niet klaar voor was.
Ik zou zeggen zie het nog eventjes aan. Als hij het echt niet is voor jou, wordt je dat wel duidelijk. Als het is omdat je je nog niet goed kan openstellen, merk je dat wel als je afstand van hem zou nemen.
woensdag 18 februari 2009 om 22:03
Goed dat je het bespreekbaar blijft maken al wat dat voorheen -voor jullie een relatie hadden en het dus niet hem betrof- makkelijker. Ik denk dat je het echt even de tijd moet gunnen tot je er voor jezelf uit bent of hij het op relatie-vlak nu wel of niet voor je is. Dat kan je alleen maar in de tijd ontdekken. Ik kan me je twijfel overigens goed voorstellen, hoewel je het ook kan zien als "ik heb al zoveel zekerheid en vertrouwen in hem door onze vriendschap, waardoor ik weet dat ik niet jaloers hoef te zijn en dus ook echt helemaal niet ben".
donderdag 19 februari 2009 om 15:51
Ben ik weer,
Ik heb erg goed nagedacht over mijn situatie sinds ik dit topic heb geplaatst, en ik neig er erg naar om het te beeindigen, hoe erg ik het ook vind. Voor mijn gevoel is hij toch nog steeds mijn beste maatje en alles wat een relatie met zich meebrengt als extra op een vriendschap komt er niet, of niet oprecht uit. Dat vind ik voor hem erger dan voor mezelf en ik wil hem ook zeker niet aan het lijntje houden. Ik wil zo graag dat het werkt, want theoretisch klinkt het perfect, maar in de praktijk komt het er niet uit bij mij. Als hij bij me slaapt heb ik vrijwel geen interesse in intimiteit, soms merk ik zelfs dat ik afstandelijk ben naar hem. Ook (half) naakt zijn in zijn bijzijn voelt ongemakkelijk. Hij is zo lief en goed voor me, maar het doet me zo verdomd weinig. Ik vind dat hij iemand verdient die wel 100% voor hem kan gaan en ik kan het (nu) niet opbrengen.
Ik zit ook nog met wat issues van mezelf en het lijkt me verstandig als ik die eerst op ga lossen voordat ik me in een relatie begeef. Ik voel me ook niet 'bezet' zegmaar.
Het ziet er dus naar uit dat dit binnenkort over is, alleen ik heb altijd al grote moeite gehad om dit aan te kaarten. Ik vind onze vriendschap erg belangrijk en die wil ik zeker niet kapotmaken, hoewel dit wel een deuk op kan leveren die er hopelijk met de tijd weer uitgaat. Maargoed, er zit niks anders op dan mijn gevoel aan hem te vertellen, maar ik vind het zo ontzettend eng. Maarja, hier word ik ook niet gelukkig van..
Ik heb erg goed nagedacht over mijn situatie sinds ik dit topic heb geplaatst, en ik neig er erg naar om het te beeindigen, hoe erg ik het ook vind. Voor mijn gevoel is hij toch nog steeds mijn beste maatje en alles wat een relatie met zich meebrengt als extra op een vriendschap komt er niet, of niet oprecht uit. Dat vind ik voor hem erger dan voor mezelf en ik wil hem ook zeker niet aan het lijntje houden. Ik wil zo graag dat het werkt, want theoretisch klinkt het perfect, maar in de praktijk komt het er niet uit bij mij. Als hij bij me slaapt heb ik vrijwel geen interesse in intimiteit, soms merk ik zelfs dat ik afstandelijk ben naar hem. Ook (half) naakt zijn in zijn bijzijn voelt ongemakkelijk. Hij is zo lief en goed voor me, maar het doet me zo verdomd weinig. Ik vind dat hij iemand verdient die wel 100% voor hem kan gaan en ik kan het (nu) niet opbrengen.
Ik zit ook nog met wat issues van mezelf en het lijkt me verstandig als ik die eerst op ga lossen voordat ik me in een relatie begeef. Ik voel me ook niet 'bezet' zegmaar.
Het ziet er dus naar uit dat dit binnenkort over is, alleen ik heb altijd al grote moeite gehad om dit aan te kaarten. Ik vind onze vriendschap erg belangrijk en die wil ik zeker niet kapotmaken, hoewel dit wel een deuk op kan leveren die er hopelijk met de tijd weer uitgaat. Maargoed, er zit niks anders op dan mijn gevoel aan hem te vertellen, maar ik vind het zo ontzettend eng. Maarja, hier word ik ook niet gelukkig van..
donderdag 19 februari 2009 om 18:22
quote:Marysol schreef op 19 februari 2009 @ 15:51:
Ben ik weer,
Ik heb erg goed nagedacht over mijn situatie sinds ik dit topic heb geplaatst, en ik neig er erg naar om het te beeindigen, hoe erg ik het ook vind. Voor mijn gevoel is hij toch nog steeds mijn beste maatje en alles wat een relatie met zich meebrengt als extra op een vriendschap komt er niet, of niet oprecht uit. Dat vind ik voor hem erger dan voor mezelf en ik wil hem ook zeker niet aan het lijntje houden. Ik wil zo graag dat het werkt, want theoretisch klinkt het perfect, maar in de praktijk komt het er niet uit bij mij. Als hij bij me slaapt heb ik vrijwel geen interesse in intimiteit, soms merk ik zelfs dat ik afstandelijk ben naar hem. Ook (half) naakt zijn in zijn bijzijn voelt ongemakkelijk. Hij is zo lief en goed voor me, maar het doet me zo verdomd weinig. Ik vind dat hij iemand verdient die wel 100% voor hem kan gaan en ik kan het (nu) niet opbrengen.
Ik zit ook nog met wat issues van mezelf en het lijkt me verstandig als ik die eerst op ga lossen voordat ik me in een relatie begeef. Ik voel me ook niet 'bezet' zegmaar.
Het ziet er dus naar uit dat dit binnenkort over is, alleen ik heb altijd al grote moeite gehad om dit aan te kaarten. Ik vind onze vriendschap erg belangrijk en die wil ik zeker niet kapotmaken, hoewel dit wel een deuk op kan leveren die er hopelijk met de tijd weer uitgaat. Maargoed, er zit niks anders op dan mijn gevoel aan hem te vertellen, maar ik vind het zo ontzettend eng. Maarja, hier word ik ook niet gelukkig van..
Hey,
Als je dit gevoel hebt hierover, moet je ermee stoppen. En je er zeker niet schuldig over voelen. Hier heb jij niets aan, maar hij tenslotte ook niet. Beter nu de korte pijn dan nog een tijdlang verder gaan, wetende dat hij het niet is. Is zeker eng om te vertellen, maar hopelijk en waarschijnlijk waardeert hij tenslotte toch wel je eerlijkheid.
Wat betreft de vriendschap die er al was tussen jullie: het zal idd. wel even voor een deuk zorgen, maar als hij en jij er daarna volwassen mee kunnen omgaan, zou dat in principe later nog kunnen.
Nog één tip: je zegt dat hij het niet is, maar je zegt ook dat je het gevoel hebt nu nog niet voor een relatie open te staan. Zorg wel dat je het eerlijk zegt naar hem toe (dat hij het niet is, als je dat ook echt zo voelt) en niet dat je er nu nog niet voor openstaat, want dan houdt hij hoop.
Veel succes voor gesprek!
Ben ik weer,
Ik heb erg goed nagedacht over mijn situatie sinds ik dit topic heb geplaatst, en ik neig er erg naar om het te beeindigen, hoe erg ik het ook vind. Voor mijn gevoel is hij toch nog steeds mijn beste maatje en alles wat een relatie met zich meebrengt als extra op een vriendschap komt er niet, of niet oprecht uit. Dat vind ik voor hem erger dan voor mezelf en ik wil hem ook zeker niet aan het lijntje houden. Ik wil zo graag dat het werkt, want theoretisch klinkt het perfect, maar in de praktijk komt het er niet uit bij mij. Als hij bij me slaapt heb ik vrijwel geen interesse in intimiteit, soms merk ik zelfs dat ik afstandelijk ben naar hem. Ook (half) naakt zijn in zijn bijzijn voelt ongemakkelijk. Hij is zo lief en goed voor me, maar het doet me zo verdomd weinig. Ik vind dat hij iemand verdient die wel 100% voor hem kan gaan en ik kan het (nu) niet opbrengen.
Ik zit ook nog met wat issues van mezelf en het lijkt me verstandig als ik die eerst op ga lossen voordat ik me in een relatie begeef. Ik voel me ook niet 'bezet' zegmaar.
Het ziet er dus naar uit dat dit binnenkort over is, alleen ik heb altijd al grote moeite gehad om dit aan te kaarten. Ik vind onze vriendschap erg belangrijk en die wil ik zeker niet kapotmaken, hoewel dit wel een deuk op kan leveren die er hopelijk met de tijd weer uitgaat. Maargoed, er zit niks anders op dan mijn gevoel aan hem te vertellen, maar ik vind het zo ontzettend eng. Maarja, hier word ik ook niet gelukkig van..
Hey,
Als je dit gevoel hebt hierover, moet je ermee stoppen. En je er zeker niet schuldig over voelen. Hier heb jij niets aan, maar hij tenslotte ook niet. Beter nu de korte pijn dan nog een tijdlang verder gaan, wetende dat hij het niet is. Is zeker eng om te vertellen, maar hopelijk en waarschijnlijk waardeert hij tenslotte toch wel je eerlijkheid.
Wat betreft de vriendschap die er al was tussen jullie: het zal idd. wel even voor een deuk zorgen, maar als hij en jij er daarna volwassen mee kunnen omgaan, zou dat in principe later nog kunnen.
Nog één tip: je zegt dat hij het niet is, maar je zegt ook dat je het gevoel hebt nu nog niet voor een relatie open te staan. Zorg wel dat je het eerlijk zegt naar hem toe (dat hij het niet is, als je dat ook echt zo voelt) en niet dat je er nu nog niet voor openstaat, want dan houdt hij hoop.
Veel succes voor gesprek!
zondag 1 maart 2009 om 18:51
Goedenavond,
ben ik weer met een kleine update. Het klinkt misschien raar, maar mijn sombere gevoel is eigenlijk helemaal over.
De avond van mijn laatste post was mijn vriend bij me, en heb ik heel open en eerlijk verteld hoe ik erover denk. Dit was erg moeilijk, en het vervelendste was dat ik tijdens het gesprek werd weggeroepen omdat een familielid plotseling in het ziekenhuis was opgenomen en ik erheen moest. De dagen erna heb ik ook regelmatig in het ziekenhuis gezeten en mijn vriend stelde zich geweldig op. Gaf me tijd, ruimte, was erg lief voor me. Enkele dagen later hebben we het afgekapte gesprek proberen af te maken, en daarbij kwamen zoveel emoties vrij dat ik er eigenlijk wel van schrok. Ik besefte dat mijn gevoel voor hem toch wel erg diep zat en ik het eigenlijk gewoonweg niet wilde toelaten. De dagen erna heb ik me, in tegenstelling tot wat ik veel maanden daarvoor juist totaal niet deed, volledig opengesteld naar hem toe. Ook toegegeven dat ik nog met mezelf in de knoop zit en hem daar niet de dupe van wil laten zijn, en dat dat voor mij een reden zou zijn om er een punt achter te zetten. Maar op het moment dat ik dat daadwerkelijk wilde doen, zei alles in me dat ik het NIET moest doen. Ik heb het niet gedaan, en afgelopen week was zo fijn! Ik voel nu echt de kriebeltjes komen, en ik wil hem elke minuut van de dag zien. Hoe tegenstrijdig het ook klinkt in vergelijking met mijn vorige berichten, het voelt erg goed. Ik denk dat ik gewoon een lange aanloop nodig heb gehad, maar ik ben nu vastbesloten ermee door te gaan.
Nogmaals bedankt voor jullie adviezen en reacties!
ben ik weer met een kleine update. Het klinkt misschien raar, maar mijn sombere gevoel is eigenlijk helemaal over.
De avond van mijn laatste post was mijn vriend bij me, en heb ik heel open en eerlijk verteld hoe ik erover denk. Dit was erg moeilijk, en het vervelendste was dat ik tijdens het gesprek werd weggeroepen omdat een familielid plotseling in het ziekenhuis was opgenomen en ik erheen moest. De dagen erna heb ik ook regelmatig in het ziekenhuis gezeten en mijn vriend stelde zich geweldig op. Gaf me tijd, ruimte, was erg lief voor me. Enkele dagen later hebben we het afgekapte gesprek proberen af te maken, en daarbij kwamen zoveel emoties vrij dat ik er eigenlijk wel van schrok. Ik besefte dat mijn gevoel voor hem toch wel erg diep zat en ik het eigenlijk gewoonweg niet wilde toelaten. De dagen erna heb ik me, in tegenstelling tot wat ik veel maanden daarvoor juist totaal niet deed, volledig opengesteld naar hem toe. Ook toegegeven dat ik nog met mezelf in de knoop zit en hem daar niet de dupe van wil laten zijn, en dat dat voor mij een reden zou zijn om er een punt achter te zetten. Maar op het moment dat ik dat daadwerkelijk wilde doen, zei alles in me dat ik het NIET moest doen. Ik heb het niet gedaan, en afgelopen week was zo fijn! Ik voel nu echt de kriebeltjes komen, en ik wil hem elke minuut van de dag zien. Hoe tegenstrijdig het ook klinkt in vergelijking met mijn vorige berichten, het voelt erg goed. Ik denk dat ik gewoon een lange aanloop nodig heb gehad, maar ik ben nu vastbesloten ermee door te gaan.
Nogmaals bedankt voor jullie adviezen en reacties!
maandag 2 maart 2009 om 09:56
Goed om te lezen dat het goed gekomen is! Wat dapper dat je zo open bent geweest over je gevoelens en je twijfels en dat dat positief is gebleken!
Ben altijd blij als we zo'n update krijgen, zeker als het zo'n positieve is. Enjoy!
Ben altijd blij als we zo'n update krijgen, zeker als het zo'n positieve is. Enjoy!
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
