Relaties
alle pijlers
Vader mag vriend niet meer na etentje
woensdag 4 april 2018 om 22:28
Hoi Dames
Ik zit ergens mee en misschien kunnen jullie mij hiermee helpen of advies geven
Gisteren hadden ik en mijn nieuwe vriend een etentje bij mijn ouders om elkaar te leren kennen.
Mijn vriend is van Duitse afkomst. Toen het onderwerp na familiegeschiedenis ging. Vertelde mijn vader dat zijn vader (mijn opa) in een concentratie kamp in duitsland heeft gezeten omdat hij in het verzet zat.
Daarop vertelde mijn vriend met schaamte dat zijn opa bij de ss zat.
Gisteravond na het etentje kreeg ik dus een appje van mijn vader, dat hij liever niet heeft dat ik mijn vriend voorlopig meeneem naar hun toe. Mijn moeder vind het overdreven en ik vind dat ook. Ik snap best dat het gevoelig ligt, maar daar kan mijn vriend toch niks aan doen. Ik heb hem dit ook nog niet verteld
Wat kan ik hier aan doen. Want ik wil dat mijn vriend zich welkom voelt bij mijn familie.
Iemand enig idee wat ik kan doen?
Ik zit ergens mee en misschien kunnen jullie mij hiermee helpen of advies geven
Gisteren hadden ik en mijn nieuwe vriend een etentje bij mijn ouders om elkaar te leren kennen.
Mijn vriend is van Duitse afkomst. Toen het onderwerp na familiegeschiedenis ging. Vertelde mijn vader dat zijn vader (mijn opa) in een concentratie kamp in duitsland heeft gezeten omdat hij in het verzet zat.
Daarop vertelde mijn vriend met schaamte dat zijn opa bij de ss zat.
Gisteravond na het etentje kreeg ik dus een appje van mijn vader, dat hij liever niet heeft dat ik mijn vriend voorlopig meeneem naar hun toe. Mijn moeder vind het overdreven en ik vind dat ook. Ik snap best dat het gevoelig ligt, maar daar kan mijn vriend toch niks aan doen. Ik heb hem dit ook nog niet verteld
Wat kan ik hier aan doen. Want ik wil dat mijn vriend zich welkom voelt bij mijn familie.
Iemand enig idee wat ik kan doen?
donderdag 5 april 2018 om 12:57
Precies dit.yette schreef: ↑05-04-2018 12:31Ik ben een veertiger.
Mijn moeder is tijdens de hongerwinter samen met een broer en zus ondergebracht op een boerderij. Ze waren ondervoed. Haar zus heeft het niet overleefd.
Mijn vader was op zijn 6e al de man in huis. Hij is samen met zijn moeder en twee jongere kinderen van de ene kant van het land naar de andere gelopen om onder te duiken. Onderweg moesten ze bedelen om een plek voor de nacht. Er waren veel mensen die hun deur dichthielden. Eenmaal op het onderduikadres, kwamen ze na een paar rustige maanden onder vuur te liggen. Operatie Market Garden. Hij heeft als 7-jarige tafels en een deur voor de ramen gezet terwijl zijn moeder verlamd was door paniek.
Je kan dus echt niet, zoals sommigen hier denken, stellen dat zulke ouders er nu maar eens klaar mee moeten zijn.
Mijn moeder heeft hechtingsproblemen. Dat is voor ons als kinderen zwaar kut. Ze heeft er helaas niet aan gewerkt. Maar we hebben mijn vader en elkaar. Mijn vader heeft een trauma. Hij heeft er wel aan gewerkt. Een sterke man, maar de angst, het verdriet en de woede kunnen toch zomaar ineens toeslaan.
Net als de vader van TO zou hij zo'n primaire reactie kunnen hebben als een van zijn kinderen het kleinkind van een SS-er mee zou nemen. Maar vervolgens is hij dan wel voor rede vatbaar. Tot nu toe.
Hij wordt echter ouder, angstiger, emotioneler. De link met het verleden wordt nu op onverwachte momenten gelegd. Ik had hem bijvoorbeeld meegenomen naar The National Museum of the American Indian van het Smithsonian en daar moesten we in no-time weer uit. Ik heb hem nooit zo zien huilen. Ook mijn kinderen (tieners) zullen die dag nooit vergeten. Hij had oorlog in zijn hoofd. Wij konden niet helpen.
Dus ik word nogal verdrietig van sommige reacties hier. Het is ècht nog niet zo lang geleden. Ik ben opgevoed met de normen, waarden èn angsten van ouders met haarscherpe traumatische herinneren. En weet je? Ze passen ook een paar dagen per week op hun kleinkinderen.
Die oorlog is in sommige mensen nog steeds heel erg aanwezig. Da's geen excuus om onredelijk te zijn, maar het verklaart een primaire reactie als die van TO's vader wel. Probeer dat ajb te begrijpen.
donderdag 5 april 2018 om 12:58
Maar probeer eens zo te reageren als een onderwerp veel los maakt, ik heb ook een onderwerp waarop ik moeilijk een genuanceerde eerste reactie kan geven.Koffiekop schreef: ↑05-04-2018 12:37Tja, het is ook de manier van communiceren misschien
Hij had ook kunnen zeggen "Goh, ik merk dat ik dit wel heel moeilijk vindt, ik moet er even mee in het reine komen ondanks dat ik begrijp dat hij er natuurlijk ook niks aan kan doen. Misschien is het beter om voorlopig even niet hier af te spreken met je vriend. Ik ga mijn best doen om hier mee om te gaan maar even niet die confrontatie. Ik hoop dat je dat begrijpt." Of iets in die trant.
Dan had TO een heel ander gevoel gehad en dat had ze het ook prima zo aan haar vriend kunnen communiceren.
Dan is de eerste (tweede, derde) reactie gewoon heel fel.
Wie weet, hopelijk komt je vader er nog op terug binnenkort, als hij het een beetje overdacht heeft.
donderdag 5 april 2018 om 12:58
Ik denk dat jij zelf nogal vanuit een gekleurde bril praat. Je kan prima begrip hebben voor iemands trauma en dat ook oprecht begrijpen maar tóch enigszins redelijk gedrag verwachten. ALs niet in eerste instantie dan toch zeker in tweede.
donderdag 5 april 2018 om 12:59
Dus omdat dit alles is wat jij weet hadden de tewerkgestelden het beter wat een dom geklets! Mensen die niet het werk konden uitvoeren werden terecht gesteld onder het mom werkweigering, mijn vader werd met een loop op zijn hoofd gedwongen toe te kijken hoe er mensen de strop kregen, niet kijken was de kogel door zijn hoofd! Gedwongen worden om te kijken hoe mense voor het vuurpeleton werden gezet en doodgeschoten, kokend water over zich heen gekregen omdat hij gestraft moest worden.Bombus-Sylvarum schreef: ↑05-04-2018 12:43De tewerkgestelden waren wel beter af dan diegene in de vernietigingskampen. Ja, mijn grootvader is tewerkgesteld (en ontsnapt), mijn andere grootvader heeft zich verstopt in de bossen. Ze hadden een hoop tekortkomingen (net als mijn grootmoeders), maar hierover werd nooit heel dramatisch gedaan. Nooit in ieder geval iets van sneu gedoe richting Duitsers en hun oorlogsverleden.
In een ruimte met anderen worden opgesloten waar er maar ruimte was voor 1.
En volgens jou moeten ze niet dramatisch doen?
Mijn vader durfde zich niet meer aan ons te hechten was mentaal kapot gemaakt en ondanks therapie werd die man snachts gillend wakker.
Ik heb de lichaamlijke en mentale littekens van mijn vader en ons gezin gezien.
Maar hee jouw opa's hadden het beter.
donderdag 5 april 2018 om 13:02
Zelfde soort geschiedenis? Ik zie nogal wat verschillen.Bombus-Sylvarum schreef: ↑05-04-2018 12:55Zelfde soort geschiedenis, andere gevolgen. Mijn grootouders hebben eveneens geleden, maar zijn daar heel anders mee omgegaan!
De primaire reactie van TO's vader is absurd en het is vooral verstandig als hij dat zelf gaat inzien. Helemaal niets rechtvaardigt zo'n reactie en het is vooral goed als de omgeving zegt hoe belachtelijk hij zichzelf hier mee maakt!
En verder: ik vind dat je een primaire reactie niet zondermeer mag veroordelen. Mensen moeten hun emoties kunnen laten spreken. Zeker als blijkt dat daar een reden voor is. Pas als ze na die eerste reactie onterecht koppig blijven, kan je ze aanspreken op hun redelijkheid.
yette wijzigde dit bericht op 05-04-2018 13:24
0.06% gewijzigd
donderdag 5 april 2018 om 13:03
Vlinder1963 schreef: ↑05-04-2018 12:59Dus omdat dit alles is wat jij weet hadden de tewerkgestelden het beter wat een dom geklets! Mensen die niet het werk konden uitvoeren werden terecht gesteld onder het mom werkweigering, mijn vader werd met een loop op zijn hoofd gedwongen toe te kijken hoe er mensen de strop kregen, niet kijken was de kogel door zijn hoofd! Gedwongen worden om te kijken hoe mense voor het vuurpeleton werden gezet en doodgeschoten, kokend water over zich heen gekregen omdat hij gestraft moest worden.
In een ruimte met anderen worden opgesloten waar er maar ruimte was voor 1.
En volgens jou moeten ze niet dramatisch doen?
Mijn vader durfde zich niet meer aan ons te hechten was mentaal kapot gemaakt en ondanks therapie werd die man snachts gillend wakker.
Ik heb de lichaamlijke en mentale littekens van mijn vader en ons gezin gezien.
Maar hee jouw opa's hadden het beter.
donderdag 5 april 2018 om 13:05
donderdag 5 april 2018 om 13:05
Vlinder1963 schreef: ↑05-04-2018 12:59Dus omdat dit alles is wat jij weet hadden de tewerkgestelden het beter wat een dom geklets! Mensen die niet het werk konden uitvoeren werden terecht gesteld onder het mom werkweigering, mijn vader werd met een loop op zijn hoofd gedwongen toe te kijken hoe er mensen de strop kregen, niet kijken was de kogel door zijn hoofd! Gedwongen worden om te kijken hoe mense voor het vuurpeleton werden gezet en doodgeschoten, kokend water over zich heen gekregen omdat hij gestraft moest worden.
In een ruimte met anderen worden opgesloten waar er maar ruimte was voor 1.
En volgens jou moeten ze niet dramatisch doen?
Mijn vader durfde zich niet meer aan ons te hechten was mentaal kapot gemaakt en ondanks therapie werd die man snachts gillend wakker.
Ik heb de lichaamlijke en mentale littekens van mijn vader en ons gezin gezien.
Maar hee jouw opa's hadden het beter.
donderdag 5 april 2018 om 13:07
Nee hoor! Waarom zou ik me altijd moeten inleven in iemand anders' primaire reacties? Als je na 73+ jaar als tweede(!) generatie nog steeds moeilijk doet tegen kleinzonen van, dan pas heb je je zaken niet goed op orde in je hoofd.
Het probleem van nu is dat we misschien teveel geneigd zijn om alles en iedereen maar af te doen alszijnde slachtoffersschap.
Van mijn kant geen gebrek aan inlevingsvermogen, maar vooral een weigering om me in dit soort gevallen in te leven.
donderdag 5 april 2018 om 13:08
Eens.voornu schreef: ↑04-04-2018 22:46Nou, ik vind sommige reacties wel erg kort door de bocht. Vader zit ws ook in een loyaliteitsconflict, tussen zijn vader en jou/vriend. Zo'n verleden is niet alleen een 'feitje', maar iets wat waarschijnlijk zijn hele jeugd heeft bepaald.
Ik zou eerst met je vader praten en vragen waarom hij jouw vriend niet wil zien. Misschien roept het teveel oud zeer op, en/of moet hij nog aan het idee wennen. Geef hem in elk geval even te tijd om met dit nieuws om te gaan.
donderdag 5 april 2018 om 13:10
Precies! Er worden hier allemaal excuses gezocht, een slachtoffer gemaakt van TO's vader alsof dat ook maar op enige wijze zijn domme handelen rechtvaardigt...
donderdag 5 april 2018 om 13:13
Dit denk ik ook. Die man is zich wezenloos geschrokken. Zodra de grootste schok voorbij is hoop ik dat hij bijtrekt.Vlinder1963 schreef: ↑05-04-2018 13:09Vader had gevraagd om vriend voorlopig niet mee te nemen, niet dat ze haar vriend nooit meer mag meenemen.
Ik denk dat haar vader even de tijd nodig heeft om even tot rust te komen om later alsnog langzaam maar zeker de vriend van to te leren kennen.
donderdag 5 april 2018 om 13:14
Misschien je een keer verdiepen in de feiten in plaats van een willekeurig verhaal van een willekeurig iemand? Er zullen ongetwijfeld ernstige zaken zijn gebeurd, maar tewerkgestelden waren beter af dan diegene in concentratiekampen.Vlinder1963 schreef: ↑05-04-2018 12:59Dus omdat dit alles is wat jij weet hadden de tewerkgestelden het beter wat een dom geklets!
donderdag 5 april 2018 om 13:15
Met het verschil dat Koffiekop schrijft dat je er ook begrip voor kunt hebben voor het trauma van iemand, maar daarnaast redelijk/fatsoenlijk gedrag mag verwachten. Van jouw kant lees ik maar weinig begrip. Wat ik al eerder schreef, je kunt iemand begrijpen zonder het gedrag goed te keuren.Bombus-Sylvarum schreef: ↑05-04-2018 13:10Precies! Er worden hier allemaal excuses gezocht, een slachtoffer gemaakt van TO's vader alsof dat ook maar op enige wijze zijn domme handelen rechtvaardigt...
Dat je weet waar het vandaan komt en vervolgens daarover in gesprek te gaan. Ik hoop dat haar vader na het bekomen van de schrik alsnog haar vriend een kans wil geven.
donderdag 5 april 2018 om 13:17
To, is je vader na de oorlog geboren? Heeft hij er, buiten zijn opvoeding, iets van bewust meegemaakt?
Ik snap dat het moeilijk is voor mensen die het aan den lijven hebben ondervonden.
Ik zelf woon op 500 meter van de duitse grens.
En hier was het ook niet gemakkelijk.
Er zijn hier mensen gedwongen om de duitsers te helpen, anders mochten ze toekijken hoe hun gezin werd vermoord.
Nou dan ga je vrij snel overstag lijkt me.
Na al die jaren zie ik duitsers die b.v. 20 jaar zijn en nog steeds gebukt gaan onder schuldgevoel als de oorlog ter sprake komt.
Maar ik zie ook een duitsland wat geleerd heeft van de fouten. Een duitsland wat het verleden niet probeert te verstoppen ( wat je helaas hier nu wel ziet zoals met het v.o.c. en slavernij).
Een duitsland wat de grenzen zo ver open zet dat ze overspoeld worden door vluchtelingen en geen nee durven te verkopen, bang dat de wereld naar hun wijst.
Hoe lang moet een volk lijden?
Het verleden, hoe pijnlijk ook, heeft ons gevormd tot wat we nu zijn.
Ik hoop dat je vader die jongen een kans geeft.
Ik snap dat het moeilijk is voor mensen die het aan den lijven hebben ondervonden.
Ik zelf woon op 500 meter van de duitse grens.
En hier was het ook niet gemakkelijk.
Er zijn hier mensen gedwongen om de duitsers te helpen, anders mochten ze toekijken hoe hun gezin werd vermoord.
Nou dan ga je vrij snel overstag lijkt me.
Na al die jaren zie ik duitsers die b.v. 20 jaar zijn en nog steeds gebukt gaan onder schuldgevoel als de oorlog ter sprake komt.
Maar ik zie ook een duitsland wat geleerd heeft van de fouten. Een duitsland wat het verleden niet probeert te verstoppen ( wat je helaas hier nu wel ziet zoals met het v.o.c. en slavernij).
Een duitsland wat de grenzen zo ver open zet dat ze overspoeld worden door vluchtelingen en geen nee durven te verkopen, bang dat de wereld naar hun wijst.
Hoe lang moet een volk lijden?
Het verleden, hoe pijnlijk ook, heeft ons gevormd tot wat we nu zijn.
Ik hoop dat je vader die jongen een kans geeft.
de wereld wacht om ontdekt te worden
donderdag 5 april 2018 om 13:21
Waarom ga je zo tekeer? Doet het er toe wat erger was? Als iemand een trauma heeft moet diegene eerst langs een meetlat om gerechtvaardigd eentrauma te hebben?Bombus-Sylvarum schreef: ↑05-04-2018 13:14Misschien je een keer verdiepen in de feiten in plaats van een willekeurig verhaal van een willekeurig iemand? Er zullen ongetwijfeld ernstige zaken zijn gebeurd, maar tewerkgestelden waren beter af dan diegene in concentratiekampen.
Nog steeds komen veel soldaten terug uit oorlogsgebieden die nu ptss hebben en of zelfmoord plegen.
Trauma is een trauma en er is nergens een grens die zegt, oh maar je hebt te weinig meegemaakt dus houd je kop maar met je trauma.
donderdag 5 april 2018 om 13:22
Lees eens goed wat ik nou al de hele tijd schrijf. Je hebt primaire reacties èn de manier waarop je uiteindelijk met dingen omgaat. Primaire reacties laten de meeste mensen vooral zien aan hun vertrouwde omgeving. Zoals zo'n berichtje aan je dochter op de avond zelf. Aan de vriend heeft TO's pa niks laten merken.
Zo'n primaire reactie begrijp ik. En dàt is ook de enige reactie waarvan we tot nu toe weten. TO heeft ons niet meer verteld dan dat.
Ik heb ook vanaf het begin gesteld dat ik hoop dat ze geen koppige vader heeft. Want hoewel ik vind dat we primaire reacties moeten proberen te begrijpen (zonder daar zelf onnodig een primaire reactie op te geven!) vind ik ook dat je uiteindelijk moet handelen vanuit redelijkheid en niet vanuit een onderbuikgevoel.
yette wijzigde dit bericht op 05-04-2018 13:31
0.32% gewijzigd
donderdag 5 april 2018 om 13:22
Mee eens.emmetje2 schreef: ↑05-04-2018 13:21Waarom ga je zo tekeer? Doet het er toe wat erger was? Als iemand een trauma heeft moet diegene eerst langs een meetlat om gerechtvaardigd eentrauma te hebben?
Nog steeds komen veel soldaten terug uit oorlogsgebieden die nu ptss hebben en of zelfmoord plegen.
Trauma is een trauma en er is nergens een grens die zegt, oh maar je hebt te weinig meegemaakt dus houd je kop maar met je trauma.
donderdag 5 april 2018 om 13:24
Heel goed gezegd.Elfje112 schreef: ↑05-04-2018 13:15Met het verschil dat Koffiekop schrijft dat je er ook begrip voor kunt hebben voor het trauma van iemand, maar daarnaast redelijk/fatsoenlijk gedrag mag verwachten. Van jouw kant lees ik maar weinig begrip. Wat ik al eerder schreef, je kunt iemand begrijpen zonder het gedrag goed te keuren.
Dat je weet waar het vandaan komt en vervolgens daarover in gesprek te gaan. Ik hoop dat haar vader na het bekomen van de schrik alsnog haar vriend een kans wil geven.
donderdag 5 april 2018 om 13:24
Jouw vriend is ook niet snugger geweest. Waarom moest hij zo nodig op dat moment over zijn opa vertellen? Wat voegt dat dan toe? Als je dit al wil delen, voor alles is een tijd. Het laat nu alleen maar zien dat hij niet echt luistert, zich niet inleeft.
Ik hoop dat je vriend niet altijd eerst praat voordat hij nadenkt.
Wat je vader betreft.
Ik zou begrip opbrengen voor jouw vader zijn gevoelens en deze serieus nemen. Het is nogal wat dat zijn opa dat heeft meegemaakt, een levende hel. Daarnaast heeft het ook veel impact op het leven van jouw opa gehad en daardoor mogelijk op het leven van je vader. Je zou wel tegen je vader kunnen zeggen dat het voor hem ook beter is om de familiegeschiedenis in het vervolg alleen met mensen te bespreken die hij wat beter kan inschatten / langer kent, gezien hij niet elke (openhartige) reactie op prijs stelt.
Ik hoop dat je vriend niet altijd eerst praat voordat hij nadenkt.
Wat je vader betreft.
Ik zou begrip opbrengen voor jouw vader zijn gevoelens en deze serieus nemen. Het is nogal wat dat zijn opa dat heeft meegemaakt, een levende hel. Daarnaast heeft het ook veel impact op het leven van jouw opa gehad en daardoor mogelijk op het leven van je vader. Je zou wel tegen je vader kunnen zeggen dat het voor hem ook beter is om de familiegeschiedenis in het vervolg alleen met mensen te bespreken die hij wat beter kan inschatten / langer kent, gezien hij niet elke (openhartige) reactie op prijs stelt.
donderdag 5 april 2018 om 13:27
Juist.emmetje2 schreef: ↑05-04-2018 13:21Waarom ga je zo tekeer? Doet het er toe wat erger was? Als iemand een trauma heeft moet diegene eerst langs een meetlat om gerechtvaardigd eentrauma te hebben?
Nog steeds komen veel soldaten terug uit oorlogsgebieden die nu ptss hebben en of zelfmoord plegen.
Trauma is een trauma en er is nergens een grens die zegt, oh maar je hebt te weinig meegemaakt dus houd je kop maar met je trauma.
donderdag 5 april 2018 om 13:29
Ik ben het met je eens, hij had het niet hoeven vertellen, maar ik denk zomaar dat de kans bestaat dat als hij niks had gezegd en het was later alsnog een keer ter sprake gekomen, het des te meer heibel had gegeven omdat hij het dan dus had verzwegen. In mijn ogen is hij totaal niet verplicht het verleden van zijn opa te openbaren aan wie dan ook, maar mensen vinden toch vaak dat ze recht hebben op bepaalde informatie.Tampaxropeje schreef: ↑05-04-2018 13:24Jouw vriend is ook niet snugger geweest. Waarom moest hij zo nodig op dat moment over zijn opa vertellen? Wat voegt dat dan toe? Als je dit al wil delen, voor alles is een tijd. Het laat nu alleen maar zien dat hij niet echt luistert, zich niet inleeft.
Ik hoop dat je vriend niet altijd eerst praat voordat hij nadenkt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
