Relaties
alle pijlers
Help, ik heb mijn vriend vreselijk gekwetst!
donderdag 5 maart 2009 om 07:24
Twee dagen geleden heb ik mijn vriend gemaild- we zijn anderhalf jaar samen- met een naar mijn idee lief mailtje maar met een nogal pittige bijlage.............
Waarschijnlijk ben ik de grootste hork geweest die er bestaat....want:
Ik ben heel gek op mijn vriend en we hebben het over het algemeen fijn samen, Nu is het wel zo dat ik voor werk even in het buitenland zit.
Helaas bestaat er wel een groot ding in onze relatie waar we steeds tegen aanlopen. Hij is super in zichzelf gekeerd, communiceert op een andere manier dan de meeste mensen(alles spreekt hij direct uit zonder rekening te houden met een ander), kan vrijwel niets positiefs uiten, en vind het heel moeilijk om contact te leggen/ onderhouden.
Dit zijn natuurlijk best heftige dingen om zo even over iemand op te schrijven. En vooral omdat het over de persoon gaat van wie ik houd.
In onze relatie heb ik het bijvoorbeeld best vaak gehad over het feit dat hij nooooooit kan ik zeggen/ smen/ mailen: " wat ben ik blij met je",""je bent lief", "je bent speciaal voor me", "wat fijn dat je er bent"", of wat zie je er leuk uit. Dit is nog niet voorgekomen sinds ik hem ken. Dit was vanaf dag een zo, en ik heb altijd gehoopt dat dit langzaam zou groeien. Maar als ik een pukkel heb: krijg ik wel te horen: " Gadver heb je nou een pukkel"? " Of je hebt een vlek op je jas" enzovoort.
Ik mis natuurlijk ontzettend die bevestiging af en toe. En ook een stukje liefde. Er is toch niet fijners dan iets postiefs over jou of je relatie te horen van je partner...
Al heel wat keren hebben we hier ruzietjes over gehad. Maar elke keer ontdek ik zijn onbegrip. Ik zie dat hij wel wilt maar het op de een of andere manier niet kan (geven). En nu heb ik het niet alleen over complimentjes maar ook over bijvoorbeeld affectie. Nooit een spontane kus of knuffel(alleen in bed). Het zit er niet in lijkt het. (ik weet trouwens dat zijn vorige vriendinnen tegen dezelfde dingen aanliepen).
Dit lijkt nu allemaal geklaag (is het ook!) maar ik wil erbij zeggen dat ik graag met hem verder wil en er graag aan wil werken. Dat weet hij ook. Ik probeer met hem te praten hierover op een rustige niet verwijtende manier, maar is super lastig omdat hij alleen maar aangeeft het ook niet te weten. We hebben ook al een paar keer besloten naar een psycholoog te gaan. Maar hij wilt dan toch niet..
Gek genoeg, weet ik dat hij dol op me is. Wilt me elke dag zien. En hij heeft pas gevraagd of ik bij hem kan wonen. Maar verder kan hij zich gewoon niet uiten.
Maar nu heb ik gisteren iets doms gedaan...............hij is helemaal overstuur, en ik vind dat zoooo erg! Ik heb hem een artikel gestuurd over autisme. En daarbij gezegd dat ik een aantal dingen herken. Dus niet gezegd, van ik denk dat je een lichte vorm van autisme hebt (wat ik dus denk), maar gezegd, ik herken een aantal dingen in dit artikel, wat vind jij er van?
Hij is nu enorm beledigd, gekwetst en boos. Hij vindt dat ik dit niet kan maken......................Volgens mij heeft hij gelijk? Ik weet het even niet meer, Ik heb de hele nacht wakker gelegen hierovr. Maar ik voel me soms zo gefrustreerd, want zijjn gedrag is zooooo bijzonder., Hij zegt ja, ik wil aan mijn probleem werken, maar je moet me niet hiervan betichten. Heeftie gelijk in denk ik. Dat was ook helemaal niet mijn bedoeling, maar ik herken EINDELIJK zijn gedrag, en ben bijna opgelucht door het artikel. Ik snap hem nu beter. ALLES herkende ik. Van zijn weinige non verbale gedrag tot zijn minimale interesses enzovoort.
Toch heb ik mijn excuses aangeboden, en ik geef hem nu even rust. Maar wat moet ik doen? Ben ik heel stom geweest?? Voel me echt even radeloos.
Dank jullie wel alvast voor de reacties & sorry voor mijn lange verhaal...........
Waarschijnlijk ben ik de grootste hork geweest die er bestaat....want:
Ik ben heel gek op mijn vriend en we hebben het over het algemeen fijn samen, Nu is het wel zo dat ik voor werk even in het buitenland zit.
Helaas bestaat er wel een groot ding in onze relatie waar we steeds tegen aanlopen. Hij is super in zichzelf gekeerd, communiceert op een andere manier dan de meeste mensen(alles spreekt hij direct uit zonder rekening te houden met een ander), kan vrijwel niets positiefs uiten, en vind het heel moeilijk om contact te leggen/ onderhouden.
Dit zijn natuurlijk best heftige dingen om zo even over iemand op te schrijven. En vooral omdat het over de persoon gaat van wie ik houd.
In onze relatie heb ik het bijvoorbeeld best vaak gehad over het feit dat hij nooooooit kan ik zeggen/ smen/ mailen: " wat ben ik blij met je",""je bent lief", "je bent speciaal voor me", "wat fijn dat je er bent"", of wat zie je er leuk uit. Dit is nog niet voorgekomen sinds ik hem ken. Dit was vanaf dag een zo, en ik heb altijd gehoopt dat dit langzaam zou groeien. Maar als ik een pukkel heb: krijg ik wel te horen: " Gadver heb je nou een pukkel"? " Of je hebt een vlek op je jas" enzovoort.
Ik mis natuurlijk ontzettend die bevestiging af en toe. En ook een stukje liefde. Er is toch niet fijners dan iets postiefs over jou of je relatie te horen van je partner...
Al heel wat keren hebben we hier ruzietjes over gehad. Maar elke keer ontdek ik zijn onbegrip. Ik zie dat hij wel wilt maar het op de een of andere manier niet kan (geven). En nu heb ik het niet alleen over complimentjes maar ook over bijvoorbeeld affectie. Nooit een spontane kus of knuffel(alleen in bed). Het zit er niet in lijkt het. (ik weet trouwens dat zijn vorige vriendinnen tegen dezelfde dingen aanliepen).
Dit lijkt nu allemaal geklaag (is het ook!) maar ik wil erbij zeggen dat ik graag met hem verder wil en er graag aan wil werken. Dat weet hij ook. Ik probeer met hem te praten hierover op een rustige niet verwijtende manier, maar is super lastig omdat hij alleen maar aangeeft het ook niet te weten. We hebben ook al een paar keer besloten naar een psycholoog te gaan. Maar hij wilt dan toch niet..
Gek genoeg, weet ik dat hij dol op me is. Wilt me elke dag zien. En hij heeft pas gevraagd of ik bij hem kan wonen. Maar verder kan hij zich gewoon niet uiten.
Maar nu heb ik gisteren iets doms gedaan...............hij is helemaal overstuur, en ik vind dat zoooo erg! Ik heb hem een artikel gestuurd over autisme. En daarbij gezegd dat ik een aantal dingen herken. Dus niet gezegd, van ik denk dat je een lichte vorm van autisme hebt (wat ik dus denk), maar gezegd, ik herken een aantal dingen in dit artikel, wat vind jij er van?
Hij is nu enorm beledigd, gekwetst en boos. Hij vindt dat ik dit niet kan maken......................Volgens mij heeft hij gelijk? Ik weet het even niet meer, Ik heb de hele nacht wakker gelegen hierovr. Maar ik voel me soms zo gefrustreerd, want zijjn gedrag is zooooo bijzonder., Hij zegt ja, ik wil aan mijn probleem werken, maar je moet me niet hiervan betichten. Heeftie gelijk in denk ik. Dat was ook helemaal niet mijn bedoeling, maar ik herken EINDELIJK zijn gedrag, en ben bijna opgelucht door het artikel. Ik snap hem nu beter. ALLES herkende ik. Van zijn weinige non verbale gedrag tot zijn minimale interesses enzovoort.
Toch heb ik mijn excuses aangeboden, en ik geef hem nu even rust. Maar wat moet ik doen? Ben ik heel stom geweest?? Voel me echt even radeloos.
Dank jullie wel alvast voor de reacties & sorry voor mijn lange verhaal...........
donderdag 5 maart 2009 om 09:52
Ik me zijn reactie goed voorstellen, maar ik begrijp jouw kant van het verhaal ook, het is blijkbaar alleen de verkeerde manier geweest. Eerlijk gezegd denk ik dat de reactie van je vriend vooral zo heftig is omdat hij bang is voor wat jij en misschien hij zelf ook vermoed. Laat het daarom nu rusten, drijf dingen niet op de spits maar praat er samen wel goed over.
donderdag 5 maart 2009 om 09:57
ik vind een mail geen handige manier om zoiets aan te pakken. Mocht je vriend al echt autistisch zijn dan is dit niet de manier. Dan vind ik het al helemaal niet gek dat hij zo reageert
verder eens met de anderen, autisme is een bijzonder iets, ieder mens herkent zich in sommige stukjes omdat het soms ook gewoon menselijke dingen zijn alleen uit zich dat bij een autist honderden keren erger. Waar wij zeggen o ja ik controleer ook altijd twee keer of het licht uit is, heb je autisten die de hele dag niets anders doen als door huis lopen en kijken of de lichten uitzijn en als er dan nog eentje aan is die ook uit doen of er iemand op de kamer is of niet.
Het is een stoornis die je niet zomaar kunt stellen. Daar gaan ellenlange onderzoeken vooraf en uiteindelijk mag die pas door een psychiater gesteld worden.
verder eens met de anderen, autisme is een bijzonder iets, ieder mens herkent zich in sommige stukjes omdat het soms ook gewoon menselijke dingen zijn alleen uit zich dat bij een autist honderden keren erger. Waar wij zeggen o ja ik controleer ook altijd twee keer of het licht uit is, heb je autisten die de hele dag niets anders doen als door huis lopen en kijken of de lichten uitzijn en als er dan nog eentje aan is die ook uit doen of er iemand op de kamer is of niet.
Het is een stoornis die je niet zomaar kunt stellen. Daar gaan ellenlange onderzoeken vooraf en uiteindelijk mag die pas door een psychiater gesteld worden.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
donderdag 5 maart 2009 om 10:01
Het was misschien niet zo'n handige actie om het op deze manier te doen, maar net als Vlinder en Reiger denk ik dat het wel een positieve uitwerking kan hebben. Misschien is forceren wel de enige manier om met je vriend in gesprek te raken over jullie communicatieproblemen. Het is logisch dat hij gekwetst is.
Je zit er behoorlijk mee dat de communicatie niet goed is binnen jullie relatie. Als ik jou was zou ik daar voortaan de nadruk op leggen en niet op een eventuele stoornis van je vriend. Zoals Vlinder zegt kan het ook deels aan jouw manier van communiceren liggen en is het mogelijk een goede manier te vinden om met elkaar te communiceren.
Ik zou het voorlopig even laten rusten, tenzij je vriend graag zelf over je mail wil praten. Als de gemoederen over een poosje weer bedaard zijn snij dan het 'communicatieprobleem' weer aan. Hopelijk is dan tot hem doorgedrongen dat het voor jou echt menens is.
Succes!
Je zit er behoorlijk mee dat de communicatie niet goed is binnen jullie relatie. Als ik jou was zou ik daar voortaan de nadruk op leggen en niet op een eventuele stoornis van je vriend. Zoals Vlinder zegt kan het ook deels aan jouw manier van communiceren liggen en is het mogelijk een goede manier te vinden om met elkaar te communiceren.
Ik zou het voorlopig even laten rusten, tenzij je vriend graag zelf over je mail wil praten. Als de gemoederen over een poosje weer bedaard zijn snij dan het 'communicatieprobleem' weer aan. Hopelijk is dan tot hem doorgedrongen dat het voor jou echt menens is.
Succes!
donderdag 5 maart 2009 om 10:01
Hi Whiteblew, ja je hebt wel iets stoms gedaan door zoiets persoonlijks over de mail aan je vriend te melden. Misschien is hij al onzeker over zijn gedrag en door zoiets over afstand voor zijn neus te laten bungelen voelt hij zich aangevallen.
Wat je moet doen? Rustig blijven en uitleggen wat je aan ons ook uitgelegd hebt: 'Ik heb erover nagedacht, en het spijt me dat ik je er op deze manier mee confronteer.' Als het goed is, begrijpt hij dat je hem niet opzettelijk gekwetst hebt.
Wat je moet doen? Rustig blijven en uitleggen wat je aan ons ook uitgelegd hebt: 'Ik heb erover nagedacht, en het spijt me dat ik je er op deze manier mee confronteer.' Als het goed is, begrijpt hij dat je hem niet opzettelijk gekwetst hebt.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 5 maart 2009 om 10:23
Ik heb de andere reacties niet gelezen maar ik herken het probleem wel een beetje. Jij wilt graag dat hij spontaan ook leuke complimentjes geeft, maar ji moet er steeds om vragen en zelfs dan komt het niet.
Nou, bereid je maar voor; dat zal waarschijnlijk ook nooit komen. Het zit niet in zijn systeem om zo te reageren. Het enige wat jij er aan kunt doen is er maar gewoon om lachen ( ja het is niet grappig) en er van uitgaan dat hij bij jou is omdat hij jou dus leuk lief aardig en alles vindt snappie?
En áls hij het dan ooit eens over zijn lippen krijgt, dan gebeurd het waarschijnlijk ook niet op een manier die jij graag zou willen. Het is echt lastig, maar dit soort dingen zijn heel moeilijk uit mensen te slaan. Ik heb er heeeel veel in mijn omgeving en het helpt mij dus om er maar om te lachen en te denken, ach jammer dan.
(even snel voorbeelden: het grootste compliment van mijn vader was dat hij ooit tegen me zei dat ik een goede verpleegster zou zijn. ( waaaaarom in godsnaam, ik ben absoluut niet verzorgend)
Als ik mn schoonmoeder foto's stuur van haar kleinkind krijg ik een mail terug: ja bedankt maar haar haar is veel leuker als het kort is.)
Trouwens, mijn vriend klaagt tegen mij ook dat ik niet vaak genoeg zeg dat ik van hem houdt, dus ik ben er zelf ook zo een! En ik voel wel de 'druk' om het dus vaker te zeggen maar dat voelt ook heel ongemakkelijk.
Nou, bereid je maar voor; dat zal waarschijnlijk ook nooit komen. Het zit niet in zijn systeem om zo te reageren. Het enige wat jij er aan kunt doen is er maar gewoon om lachen ( ja het is niet grappig) en er van uitgaan dat hij bij jou is omdat hij jou dus leuk lief aardig en alles vindt snappie?
En áls hij het dan ooit eens over zijn lippen krijgt, dan gebeurd het waarschijnlijk ook niet op een manier die jij graag zou willen. Het is echt lastig, maar dit soort dingen zijn heel moeilijk uit mensen te slaan. Ik heb er heeeel veel in mijn omgeving en het helpt mij dus om er maar om te lachen en te denken, ach jammer dan.
(even snel voorbeelden: het grootste compliment van mijn vader was dat hij ooit tegen me zei dat ik een goede verpleegster zou zijn. ( waaaaarom in godsnaam, ik ben absoluut niet verzorgend)
Als ik mn schoonmoeder foto's stuur van haar kleinkind krijg ik een mail terug: ja bedankt maar haar haar is veel leuker als het kort is.)
Trouwens, mijn vriend klaagt tegen mij ook dat ik niet vaak genoeg zeg dat ik van hem houdt, dus ik ben er zelf ook zo een! En ik voel wel de 'druk' om het dus vaker te zeggen maar dat voelt ook heel ongemakkelijk.
donderdag 5 maart 2009 om 10:41
Een lastige situatie. Jullie zeggen beiden van elkaar te houden. Je hebt alleen wel af en toe die bevestiging nodig met een arm om je heen, een kus oid. Niet meer dan normaal. Vriend weet dat hij een probleem heeft maar weigert er met een psyg over te praten. Ik vind dat hij ook wel iets naar jou toe mag doen wat dat betreft. Het lijkt mij reuze moeilijk om zo je verdere leven samen te delen. Ieder mens wil wel eens een complimentje! De eerste stap lijkt mij om hier hulp voor te zoeken. Het zal het karakter zijn maar als er desnoods alleen maar iets kleins veranderd, wordt het voor jou al een veel betere situatie.
Het zou tactischer zijn je artikel face to face te bespreken met hem ipv via de mail maar ja, daar is het nu te laat voor. Zoals je het omschrijft vind ik dat je heel voorzichtig met hem omgaat. Ik zou hem nu even wat tijd geven. Laat hem maar het contact zoeken met jou. Hij zal eea moeten laten rusten, er over nadenken en er dan op terugkomen.
Sterkte ermee en ik vind niet dat je domme dingen hebt gedaan. Hij is nu aan zet om jullie relatie nieuw leven in te blazen en moet hulp zoeken.
Het zou tactischer zijn je artikel face to face te bespreken met hem ipv via de mail maar ja, daar is het nu te laat voor. Zoals je het omschrijft vind ik dat je heel voorzichtig met hem omgaat. Ik zou hem nu even wat tijd geven. Laat hem maar het contact zoeken met jou. Hij zal eea moeten laten rusten, er over nadenken en er dan op terugkomen.
Sterkte ermee en ik vind niet dat je domme dingen hebt gedaan. Hij is nu aan zet om jullie relatie nieuw leven in te blazen en moet hulp zoeken.
donderdag 5 maart 2009 om 11:17
Wat ik me nu eigenlijk afvraag na de zoveelste topic over help mijn man is autistisch etc : wat doet vrouwen vallen voor een autistische man? Natuurlijk zijn er vele gradaties blabla maar de dames die hier komen posten komen uiteindelijk hier posten omdat ze een probleem hebben vanwege het autisme van hun man.
Zijn ze dan allemaal zo anders in het begin van de relatie? Dat kan ik me gewoonweg niet voorstellen, maar goed. De man van TO ook: ze benoemt dat hij nooit eens iets liefs zegt, zijn gevoelens niet tot weinig uit, weinig sociale contacten heeft , in zichzelf gekeerd is, moeilijk in communiceren, wel commentaar leveren op negatieve manier ( er zit een vlek op je jas bijv).
En zo lees ik nog veel meer op dit forum over zulke mannen. Wat is er zo leuk aan zo'n man? Waarom raak je daar als vrouw verliefd op? helemaal offtopic dit dus het zal wel niet gewaardeerd worden...
Zijn ze dan allemaal zo anders in het begin van de relatie? Dat kan ik me gewoonweg niet voorstellen, maar goed. De man van TO ook: ze benoemt dat hij nooit eens iets liefs zegt, zijn gevoelens niet tot weinig uit, weinig sociale contacten heeft , in zichzelf gekeerd is, moeilijk in communiceren, wel commentaar leveren op negatieve manier ( er zit een vlek op je jas bijv).
En zo lees ik nog veel meer op dit forum over zulke mannen. Wat is er zo leuk aan zo'n man? Waarom raak je daar als vrouw verliefd op? helemaal offtopic dit dus het zal wel niet gewaardeerd worden...
donderdag 5 maart 2009 om 11:28
Ik denk dat TO er zelf inmiddels voldoende van doordrongen is dat ze het niet handig heeft aangepakt. Volgens mij is het hele topic daar zelfs om begonnen. Natuurlijk was haar actie nogal bot, kwetsend en wat al niet meer, maar give her a break, ze heeft jarenlang geen complimentje van die man gehad, ik zou ook de wanhoop nabij zijn.
TO, ik zou inderdaad gewoon duidelijk maken dat het je spijt en het verder laten rusten. Laat het maar sudderen bij hem. Is de verklaring op zich niet al een beetje een troost voor je, ook als hij zich daar niet in kan of wil herkennen?
Wel zou ik er inderdaad maar eens over na gaan denken hoe lang jij nog verder kunt op deze manier...
TO, ik zou inderdaad gewoon duidelijk maken dat het je spijt en het verder laten rusten. Laat het maar sudderen bij hem. Is de verklaring op zich niet al een beetje een troost voor je, ook als hij zich daar niet in kan of wil herkennen?
Wel zou ik er inderdaad maar eens over na gaan denken hoe lang jij nog verder kunt op deze manier...
donderdag 5 maart 2009 om 11:28
Wat ik me afvraag na alles gelezen te hebben: Zou het niet zo zijn, ALS je vriend inderdaad autistisch is, dat het dan ALLANG ontdekt zou zijn? Volgens mij zijn de leerkrachten op scholen er bijvoorbeeld op getraind om eventuele gedragsproblemen/-stoornissen te herkennen en verdere actie te ondernemen via de schoolarts?
Ik weet verder natuurlijk niks over de achtergrond van je vriend, het gezin waarin hij is opgegroeid etcetera, maar het lijkt mij dat het dan wel al veel eerder moet zijn opgevallen.
Wellicht zijn er wel bepaalde andere oorzaken voor dat hij zo gesloten is en zijn gevoelens niet uit, maar het hoeft natuurlijk niet persé meteen een stoornis te zijn... Ik heb in mijn directe omgeving ook te maken met mensen die niet allemaal heel makkelijk in elkaar zitten en (wat) moeilijk(er) communiceren, maar dit heeft andere oorzaken, van buitenaf.
Ik denk dat als je van hem houdt en besluit om met hem verder te willen, dat je erg veel kunt hebben aan een training onder leiding van een deskundige om beter met elkaar te leren communiceren.
Sterkte!
Ik weet verder natuurlijk niks over de achtergrond van je vriend, het gezin waarin hij is opgegroeid etcetera, maar het lijkt mij dat het dan wel al veel eerder moet zijn opgevallen.
Wellicht zijn er wel bepaalde andere oorzaken voor dat hij zo gesloten is en zijn gevoelens niet uit, maar het hoeft natuurlijk niet persé meteen een stoornis te zijn... Ik heb in mijn directe omgeving ook te maken met mensen die niet allemaal heel makkelijk in elkaar zitten en (wat) moeilijk(er) communiceren, maar dit heeft andere oorzaken, van buitenaf.
Ik denk dat als je van hem houdt en besluit om met hem verder te willen, dat je erg veel kunt hebben aan een training onder leiding van een deskundige om beter met elkaar te leren communiceren.
Sterkte!
donderdag 5 maart 2009 om 11:30
quote:Stoeptegel schreef op 05 maart 2009 @ 11:17:
Wat ik me nu eigenlijk afvraag na de zoveelste topic over help mijn man is autistisch etc : wat doet vrouwen vallen voor een autistische man? Natuurlijk zijn er vele gradaties blabla maar de dames die hier komen posten komen uiteindelijk hier posten omdat ze een probleem hebben vanwege het autisme van hun man.
Zijn ze dan allemaal zo anders in het begin van de relatie? Dat kan ik me gewoonweg niet voorstellen, maar goed. De man van TO ook: ze benoemt dat hij nooit eens iets liefs zegt, zijn gevoelens niet tot weinig uit, weinig sociale contacten heeft , in zichzelf gekeerd is, moeilijk in communiceren, wel commentaar leveren op negatieve manier ( er zit een vlek op je jas bijv).
En zo lees ik nog veel meer op dit forum over zulke mannen. Wat is er zo leuk aan zo'n man? Waarom raak je daar als vrouw verliefd op? helemaal offtopic dit dus het zal wel niet gewaardeerd worden...:)Stoeptegel, dat komt omdat sommige vrouwen denken dat ze deze mannen wel kunnen veranderen...
Wat ik me nu eigenlijk afvraag na de zoveelste topic over help mijn man is autistisch etc : wat doet vrouwen vallen voor een autistische man? Natuurlijk zijn er vele gradaties blabla maar de dames die hier komen posten komen uiteindelijk hier posten omdat ze een probleem hebben vanwege het autisme van hun man.
Zijn ze dan allemaal zo anders in het begin van de relatie? Dat kan ik me gewoonweg niet voorstellen, maar goed. De man van TO ook: ze benoemt dat hij nooit eens iets liefs zegt, zijn gevoelens niet tot weinig uit, weinig sociale contacten heeft , in zichzelf gekeerd is, moeilijk in communiceren, wel commentaar leveren op negatieve manier ( er zit een vlek op je jas bijv).
En zo lees ik nog veel meer op dit forum over zulke mannen. Wat is er zo leuk aan zo'n man? Waarom raak je daar als vrouw verliefd op? helemaal offtopic dit dus het zal wel niet gewaardeerd worden...:)Stoeptegel, dat komt omdat sommige vrouwen denken dat ze deze mannen wel kunnen veranderen...
donderdag 5 maart 2009 om 11:35
quote:Pippi74 schreef op 05 maart 2009 @ 11:28:
Wat ik me afvraag na alles gelezen te hebben: Zou het niet zo zijn, ALS je vriend inderdaad autistisch is, dat het dan ALLANG ontdekt zou zijn? Volgens mij zijn de leerkrachten op scholen er bijvoorbeeld op getraind om eventuele gedragsproblemen/-stoornissen te herkennen en verdere actie te ondernemen via de schoolarts?
Bestaat dat nog de schoolarts? Anyway, ik ben ooit toch een heuse Asperger van 46 opgebotst, en zijn familie had daar nooit wat aan gedaan, die waren er aan gewend denk ik. Hij had een relatie met een vriendin van mij maar dat was echt ondoenlijk.
Wat ik me afvraag na alles gelezen te hebben: Zou het niet zo zijn, ALS je vriend inderdaad autistisch is, dat het dan ALLANG ontdekt zou zijn? Volgens mij zijn de leerkrachten op scholen er bijvoorbeeld op getraind om eventuele gedragsproblemen/-stoornissen te herkennen en verdere actie te ondernemen via de schoolarts?
Bestaat dat nog de schoolarts? Anyway, ik ben ooit toch een heuse Asperger van 46 opgebotst, en zijn familie had daar nooit wat aan gedaan, die waren er aan gewend denk ik. Hij had een relatie met een vriendin van mij maar dat was echt ondoenlijk.
donderdag 5 maart 2009 om 11:47
quote:Bestaat dat nog de schoolarts? Anyway, ik ben ooit toch een heuse Asperger van 46 opgebotst, en zijn familie had daar nooit wat aan gedaan, die waren er aan gewend denk ik. Hij had een relatie met een vriendin van mij maar dat was echt ondoenlijk.
Misschien nu niet meer, maar wij zijn vroeger wel een aantal keren naar de schoolarts geweest...
Ik vraag me trouwens af in hoeverre ouders bij hun kind betrokken zijn als ze zulke signalen kunnen negeren...
Misschien nu niet meer, maar wij zijn vroeger wel een aantal keren naar de schoolarts geweest...
Ik vraag me trouwens af in hoeverre ouders bij hun kind betrokken zijn als ze zulke signalen kunnen negeren...
donderdag 5 maart 2009 om 12:31
Ook redelijk offtopic, maar ik denk dat het ook in de aard van veel vrouwen ligt. LIEVER hebben we dat hij een Sociale/Contact/whatever stoornis heeft. Of we dichten hem er wel een toe, dan dat we aan onszelf moeten toegeven dat hij gewoon niet kan/wil geven wat we nodig hebben, niet wil zeggen wat we willen horen, niet attent is of wat dies meer zij.
Beter lijkt het dat hij er niks aan KAN doen... dan dat hij er niks aan wil doen.
Beter lijkt het dat hij er niks aan KAN doen... dan dat hij er niks aan wil doen.
donderdag 5 maart 2009 om 12:36
quote:Oriane schreef op 05 maart 2009 @ 12:31:
Ook redelijk offtopic, maar ik denk dat het ook in de aard van veel vrouwen ligt. LIEVER hebben we dat hij een Sociale/Contact/whatever stoornis heeft. Of we dichten hem er wel een toe, dan dat we aan onszelf moeten toegeven dat hij gewoon niet kan/wil geven wat we nodig hebben, niet wil zeggen wat we willen horen, niet attent is of wat dies meer zij.
Beter lijkt het dat hij er niks aan KAN doen... dan dat hij er niks aan wil doen.Mee eens.
Ook redelijk offtopic, maar ik denk dat het ook in de aard van veel vrouwen ligt. LIEVER hebben we dat hij een Sociale/Contact/whatever stoornis heeft. Of we dichten hem er wel een toe, dan dat we aan onszelf moeten toegeven dat hij gewoon niet kan/wil geven wat we nodig hebben, niet wil zeggen wat we willen horen, niet attent is of wat dies meer zij.
Beter lijkt het dat hij er niks aan KAN doen... dan dat hij er niks aan wil doen.Mee eens.
donderdag 5 maart 2009 om 13:19
quote:Pippi74 schreef op 05 maart 2009 @ 11:30:
[...]
Stoeptegel, dat komt omdat sommige vrouwen denken dat ze deze mannen wel kunnen veranderen...
Lekker simpel gesteld dit zeg.
Het gedrag van de ene beinvloed het gedrag van de ander. In sommige gevallen leidt dat tot het beste in elkaar naar boven halen, in andere gevallen leidt dat tot het slechtste in elkaar naar boven halen. In een relatie die niet slecht genoeg is om direct te verbreken maar niet leuk genoeg is om gelukkig in te zijn, is vaak beide het geval.
Gedrag van de ene leidt niet altijd op stel en sprong tot gedrag van de ander. En de gevoelens die die gedragingen met zich mee brengen zijn er ook niet direct. Oorzaak en gevolg werken in een relatie nogal vertragend zeg maar.
En dan heb ik het nog niet eens over alle invloeden van buitenaf die iemand ook nog eens kunnen beinvloeden.
Toen ik mijn man ontmoette was ik 20, nu ben ik 32. Godzijdank ben ik heel wat veranderd in die tijd zeg.
[...]
Stoeptegel, dat komt omdat sommige vrouwen denken dat ze deze mannen wel kunnen veranderen...
Lekker simpel gesteld dit zeg.
Het gedrag van de ene beinvloed het gedrag van de ander. In sommige gevallen leidt dat tot het beste in elkaar naar boven halen, in andere gevallen leidt dat tot het slechtste in elkaar naar boven halen. In een relatie die niet slecht genoeg is om direct te verbreken maar niet leuk genoeg is om gelukkig in te zijn, is vaak beide het geval.
Gedrag van de ene leidt niet altijd op stel en sprong tot gedrag van de ander. En de gevoelens die die gedragingen met zich mee brengen zijn er ook niet direct. Oorzaak en gevolg werken in een relatie nogal vertragend zeg maar.
En dan heb ik het nog niet eens over alle invloeden van buitenaf die iemand ook nog eens kunnen beinvloeden.
Toen ik mijn man ontmoette was ik 20, nu ben ik 32. Godzijdank ben ik heel wat veranderd in die tijd zeg.
donderdag 5 maart 2009 om 13:51
Ik heb nog geen reacties gelezen. Het eerste wat ik dacht, toen ik je openingspost las, was: of het nu een handige actie van je is of niet en of hij nu wel of niet autistisch (aanverwant) is, ik vind het een prestatie dat je het 1,5 jaar met hem uithoudt.
En ik vraag me af of je ook goed voor jezelf zorgt en ook aan jezelf denkt, want ik zie een meisje/vrouw, die zichzelf volledig wegcijfert. Helaas herken ik dat. Ik zag ook dat mijn ex wel wilde, maar niet kon. Tenminste, dat dacht ik. Bleek niet zo te zijn. Hij kon wel, maar wilde niet.
Ik denk dat je ervan uit moet gaan, dat hij niet veranderd. Je hoopte vanaf dag 1 dat hij wel zou veranderen, of dat het zou groeien, dat hij je positief gaat benaderen. Ik vrees dat dat niet gaat lukken. Probeer voor jezelf te bepalen of je met een man kunt leven die jou altijd negatief benadert. Of hij nu wel of niet autistisch (aanverwant) is, doet er in dat opzicht niet toe, vind ik. Jij moet gelukkig zijn in je relatie. Je bent niet zijn verzorger, je bent zijn vriendin en je verdient het om zo behandeld te worden.
Ik hoop voor je dat je ook goed voor jezelf zorgt en dat je ook je eigen gevoel in acht neemt. Of jullie het uiteindelijk samen redden, dat vraag ik me af, maar als dat is wat jij wilt, dan hoop ik voor je dat dat gaat lukken en dat jullie samen gelukkig worden.
En ik vraag me af of je ook goed voor jezelf zorgt en ook aan jezelf denkt, want ik zie een meisje/vrouw, die zichzelf volledig wegcijfert. Helaas herken ik dat. Ik zag ook dat mijn ex wel wilde, maar niet kon. Tenminste, dat dacht ik. Bleek niet zo te zijn. Hij kon wel, maar wilde niet.
Ik denk dat je ervan uit moet gaan, dat hij niet veranderd. Je hoopte vanaf dag 1 dat hij wel zou veranderen, of dat het zou groeien, dat hij je positief gaat benaderen. Ik vrees dat dat niet gaat lukken. Probeer voor jezelf te bepalen of je met een man kunt leven die jou altijd negatief benadert. Of hij nu wel of niet autistisch (aanverwant) is, doet er in dat opzicht niet toe, vind ik. Jij moet gelukkig zijn in je relatie. Je bent niet zijn verzorger, je bent zijn vriendin en je verdient het om zo behandeld te worden.
Ik hoop voor je dat je ook goed voor jezelf zorgt en dat je ook je eigen gevoel in acht neemt. Of jullie het uiteindelijk samen redden, dat vraag ik me af, maar als dat is wat jij wilt, dan hoop ik voor je dat dat gaat lukken en dat jullie samen gelukkig worden.
donderdag 5 maart 2009 om 13:57
quote:sunny31 schreef op 05 maart 2009 @ 07:42:
Nou, ik vind het dus niet lomp en bot en de hoofdletters zijn je vergeven op dit tijdstip. Eowynn is vast met haar verkeerde been uit bed gestapt (of ze is gewoon snel geirriteerd, dat kan ook nog natuurlijk)Nou ik zou zo'n mailtje ook niet op prijs stellen en al helemaal niet als mijn vriend ook nog eens in het buitenland zou zitten.
Nou, ik vind het dus niet lomp en bot en de hoofdletters zijn je vergeven op dit tijdstip. Eowynn is vast met haar verkeerde been uit bed gestapt (of ze is gewoon snel geirriteerd, dat kan ook nog natuurlijk)Nou ik zou zo'n mailtje ook niet op prijs stellen en al helemaal niet als mijn vriend ook nog eens in het buitenland zou zitten.
