Relaties
alle pijlers
Help, ik heb mijn vriend vreselijk gekwetst!
donderdag 5 maart 2009 om 07:24
Twee dagen geleden heb ik mijn vriend gemaild- we zijn anderhalf jaar samen- met een naar mijn idee lief mailtje maar met een nogal pittige bijlage.............
Waarschijnlijk ben ik de grootste hork geweest die er bestaat....want:
Ik ben heel gek op mijn vriend en we hebben het over het algemeen fijn samen, Nu is het wel zo dat ik voor werk even in het buitenland zit.
Helaas bestaat er wel een groot ding in onze relatie waar we steeds tegen aanlopen. Hij is super in zichzelf gekeerd, communiceert op een andere manier dan de meeste mensen(alles spreekt hij direct uit zonder rekening te houden met een ander), kan vrijwel niets positiefs uiten, en vind het heel moeilijk om contact te leggen/ onderhouden.
Dit zijn natuurlijk best heftige dingen om zo even over iemand op te schrijven. En vooral omdat het over de persoon gaat van wie ik houd.
In onze relatie heb ik het bijvoorbeeld best vaak gehad over het feit dat hij nooooooit kan ik zeggen/ smen/ mailen: " wat ben ik blij met je",""je bent lief", "je bent speciaal voor me", "wat fijn dat je er bent"", of wat zie je er leuk uit. Dit is nog niet voorgekomen sinds ik hem ken. Dit was vanaf dag een zo, en ik heb altijd gehoopt dat dit langzaam zou groeien. Maar als ik een pukkel heb: krijg ik wel te horen: " Gadver heb je nou een pukkel"? " Of je hebt een vlek op je jas" enzovoort.
Ik mis natuurlijk ontzettend die bevestiging af en toe. En ook een stukje liefde. Er is toch niet fijners dan iets postiefs over jou of je relatie te horen van je partner...
Al heel wat keren hebben we hier ruzietjes over gehad. Maar elke keer ontdek ik zijn onbegrip. Ik zie dat hij wel wilt maar het op de een of andere manier niet kan (geven). En nu heb ik het niet alleen over complimentjes maar ook over bijvoorbeeld affectie. Nooit een spontane kus of knuffel(alleen in bed). Het zit er niet in lijkt het. (ik weet trouwens dat zijn vorige vriendinnen tegen dezelfde dingen aanliepen).
Dit lijkt nu allemaal geklaag (is het ook!) maar ik wil erbij zeggen dat ik graag met hem verder wil en er graag aan wil werken. Dat weet hij ook. Ik probeer met hem te praten hierover op een rustige niet verwijtende manier, maar is super lastig omdat hij alleen maar aangeeft het ook niet te weten. We hebben ook al een paar keer besloten naar een psycholoog te gaan. Maar hij wilt dan toch niet..
Gek genoeg, weet ik dat hij dol op me is. Wilt me elke dag zien. En hij heeft pas gevraagd of ik bij hem kan wonen. Maar verder kan hij zich gewoon niet uiten.
Maar nu heb ik gisteren iets doms gedaan...............hij is helemaal overstuur, en ik vind dat zoooo erg! Ik heb hem een artikel gestuurd over autisme. En daarbij gezegd dat ik een aantal dingen herken. Dus niet gezegd, van ik denk dat je een lichte vorm van autisme hebt (wat ik dus denk), maar gezegd, ik herken een aantal dingen in dit artikel, wat vind jij er van?
Hij is nu enorm beledigd, gekwetst en boos. Hij vindt dat ik dit niet kan maken......................Volgens mij heeft hij gelijk? Ik weet het even niet meer, Ik heb de hele nacht wakker gelegen hierovr. Maar ik voel me soms zo gefrustreerd, want zijjn gedrag is zooooo bijzonder., Hij zegt ja, ik wil aan mijn probleem werken, maar je moet me niet hiervan betichten. Heeftie gelijk in denk ik. Dat was ook helemaal niet mijn bedoeling, maar ik herken EINDELIJK zijn gedrag, en ben bijna opgelucht door het artikel. Ik snap hem nu beter. ALLES herkende ik. Van zijn weinige non verbale gedrag tot zijn minimale interesses enzovoort.
Toch heb ik mijn excuses aangeboden, en ik geef hem nu even rust. Maar wat moet ik doen? Ben ik heel stom geweest?? Voel me echt even radeloos.
Dank jullie wel alvast voor de reacties & sorry voor mijn lange verhaal...........
Waarschijnlijk ben ik de grootste hork geweest die er bestaat....want:
Ik ben heel gek op mijn vriend en we hebben het over het algemeen fijn samen, Nu is het wel zo dat ik voor werk even in het buitenland zit.
Helaas bestaat er wel een groot ding in onze relatie waar we steeds tegen aanlopen. Hij is super in zichzelf gekeerd, communiceert op een andere manier dan de meeste mensen(alles spreekt hij direct uit zonder rekening te houden met een ander), kan vrijwel niets positiefs uiten, en vind het heel moeilijk om contact te leggen/ onderhouden.
Dit zijn natuurlijk best heftige dingen om zo even over iemand op te schrijven. En vooral omdat het over de persoon gaat van wie ik houd.
In onze relatie heb ik het bijvoorbeeld best vaak gehad over het feit dat hij nooooooit kan ik zeggen/ smen/ mailen: " wat ben ik blij met je",""je bent lief", "je bent speciaal voor me", "wat fijn dat je er bent"", of wat zie je er leuk uit. Dit is nog niet voorgekomen sinds ik hem ken. Dit was vanaf dag een zo, en ik heb altijd gehoopt dat dit langzaam zou groeien. Maar als ik een pukkel heb: krijg ik wel te horen: " Gadver heb je nou een pukkel"? " Of je hebt een vlek op je jas" enzovoort.
Ik mis natuurlijk ontzettend die bevestiging af en toe. En ook een stukje liefde. Er is toch niet fijners dan iets postiefs over jou of je relatie te horen van je partner...
Al heel wat keren hebben we hier ruzietjes over gehad. Maar elke keer ontdek ik zijn onbegrip. Ik zie dat hij wel wilt maar het op de een of andere manier niet kan (geven). En nu heb ik het niet alleen over complimentjes maar ook over bijvoorbeeld affectie. Nooit een spontane kus of knuffel(alleen in bed). Het zit er niet in lijkt het. (ik weet trouwens dat zijn vorige vriendinnen tegen dezelfde dingen aanliepen).
Dit lijkt nu allemaal geklaag (is het ook!) maar ik wil erbij zeggen dat ik graag met hem verder wil en er graag aan wil werken. Dat weet hij ook. Ik probeer met hem te praten hierover op een rustige niet verwijtende manier, maar is super lastig omdat hij alleen maar aangeeft het ook niet te weten. We hebben ook al een paar keer besloten naar een psycholoog te gaan. Maar hij wilt dan toch niet..
Gek genoeg, weet ik dat hij dol op me is. Wilt me elke dag zien. En hij heeft pas gevraagd of ik bij hem kan wonen. Maar verder kan hij zich gewoon niet uiten.
Maar nu heb ik gisteren iets doms gedaan...............hij is helemaal overstuur, en ik vind dat zoooo erg! Ik heb hem een artikel gestuurd over autisme. En daarbij gezegd dat ik een aantal dingen herken. Dus niet gezegd, van ik denk dat je een lichte vorm van autisme hebt (wat ik dus denk), maar gezegd, ik herken een aantal dingen in dit artikel, wat vind jij er van?
Hij is nu enorm beledigd, gekwetst en boos. Hij vindt dat ik dit niet kan maken......................Volgens mij heeft hij gelijk? Ik weet het even niet meer, Ik heb de hele nacht wakker gelegen hierovr. Maar ik voel me soms zo gefrustreerd, want zijjn gedrag is zooooo bijzonder., Hij zegt ja, ik wil aan mijn probleem werken, maar je moet me niet hiervan betichten. Heeftie gelijk in denk ik. Dat was ook helemaal niet mijn bedoeling, maar ik herken EINDELIJK zijn gedrag, en ben bijna opgelucht door het artikel. Ik snap hem nu beter. ALLES herkende ik. Van zijn weinige non verbale gedrag tot zijn minimale interesses enzovoort.
Toch heb ik mijn excuses aangeboden, en ik geef hem nu even rust. Maar wat moet ik doen? Ben ik heel stom geweest?? Voel me echt even radeloos.
Dank jullie wel alvast voor de reacties & sorry voor mijn lange verhaal...........
zaterdag 7 maart 2009 om 23:23
weet je, je moet zelf beslissen of je ermee overweg kunt ja of nee. Mijn man is precies zo. En de eerste jaren dat we samen waren kon ik er best mee overweg. maar nu na 11 jaar voel ik me gewoon behoorlijk eenzaam in onze relatie. Maar eruit stappen is voor mij een beslissing die ik niet zo kan nemen, onze levens zijn teveel door elkaar verstrengeld, dat is niet op te lossen met een scheiding en het verdelen van de inboedel.
Mensen zeggen makkelijk: kies voor jezelf en ga bij hem weg, maar dat is echter heus niet zo simpel. Hoe langer je wacht des te moeilijker het wordt... als ik het eerder had geweten dat ik me zo zou gaan voelen was ik er eerder mee gestopt, toen het nog kon...
Mensen zeggen makkelijk: kies voor jezelf en ga bij hem weg, maar dat is echter heus niet zo simpel. Hoe langer je wacht des te moeilijker het wordt... als ik het eerder had geweten dat ik me zo zou gaan voelen was ik er eerder mee gestopt, toen het nog kon...
maandag 9 maart 2009 om 13:41
quote:lolapaloeza schreef op 06 maart 2009 @ 18:45:
En natuurlijk zijn er mensen met autisme of narcisme, maar dat levert vaak heel andere problemen op dan hier beschreven wordt, en in zo'n relatie kom je niet zo maar terecht.
Ik zou een egocentrisch iemand, of iemand die na de roze wolk toch vooral zijn eigen dingen weer het leukst vind ook geen narcistische trekken toedichten hoor. Misschien gebeurt dat hier wel. Ik kan me voorstellen dat dat je ergert.
Ik ben benieuwd hoe de echte problemen van het hebben van een relatie met iemand met narcisme, of narcistische trekken er dan wel uitzien, volgens jou. En ook hoe jij aan die wijsheid komt.
En natuurlijk zijn er mensen met autisme of narcisme, maar dat levert vaak heel andere problemen op dan hier beschreven wordt, en in zo'n relatie kom je niet zo maar terecht.
Ik zou een egocentrisch iemand, of iemand die na de roze wolk toch vooral zijn eigen dingen weer het leukst vind ook geen narcistische trekken toedichten hoor. Misschien gebeurt dat hier wel. Ik kan me voorstellen dat dat je ergert.
Ik ben benieuwd hoe de echte problemen van het hebben van een relatie met iemand met narcisme, of narcistische trekken er dan wel uitzien, volgens jou. En ook hoe jij aan die wijsheid komt.
maandag 9 maart 2009 om 16:38
quote:aikidoka schreef op 09 maart 2009 @ 13:41:
[...]
Ik zou een egocentrisch iemand, of iemand die na de roze wolk toch vooral zijn eigen dingen weer het leukst vind ook geen narcistische trekken toedichten hoor. Misschien gebeurt dat hier wel. Ik kan me voorstellen dat dat je ergert.
Ik ben benieuwd hoe de echte problemen van het hebben van een relatie met iemand met narcisme, of narcistische trekken er dan wel uitzien, volgens jou. En ook hoe jij aan die wijsheid komt.
Ja dat ergert mij inderdaad. Dat als een man geen complimentjes geeft en niet over de gevoelens van zijn vriendin wil praten hij meteen een psychiatrische stoornis heeft.
Ach en met die wijsheid valt het wel mee hoor, maar ik heb zowel in mijn prive leven als op mijn werk veel te maken met mensen met een psychiatrische aandoening. Daar hoor ik familie en eventuele partner toch echt weinig klagen over kleine dingen zoals af en toe eens bloemen meenemen.
Maar wat mij het meest ergert aan dit soort topics is het totale gebrek aan zelfreflectie en realiteitszin van zo'n TO. TO schaamt zich niet echt voor haar verschrikkelijk navelstaarderige pedante mailtje, ze vind eigenlijk nog dat ze gelijk heeft.
Zucht, zinloos natuurlijk om me daar zo over op te winden, maar ik doe het wel
[...]
Ik zou een egocentrisch iemand, of iemand die na de roze wolk toch vooral zijn eigen dingen weer het leukst vind ook geen narcistische trekken toedichten hoor. Misschien gebeurt dat hier wel. Ik kan me voorstellen dat dat je ergert.
Ik ben benieuwd hoe de echte problemen van het hebben van een relatie met iemand met narcisme, of narcistische trekken er dan wel uitzien, volgens jou. En ook hoe jij aan die wijsheid komt.
Ja dat ergert mij inderdaad. Dat als een man geen complimentjes geeft en niet over de gevoelens van zijn vriendin wil praten hij meteen een psychiatrische stoornis heeft.
Ach en met die wijsheid valt het wel mee hoor, maar ik heb zowel in mijn prive leven als op mijn werk veel te maken met mensen met een psychiatrische aandoening. Daar hoor ik familie en eventuele partner toch echt weinig klagen over kleine dingen zoals af en toe eens bloemen meenemen.
Maar wat mij het meest ergert aan dit soort topics is het totale gebrek aan zelfreflectie en realiteitszin van zo'n TO. TO schaamt zich niet echt voor haar verschrikkelijk navelstaarderige pedante mailtje, ze vind eigenlijk nog dat ze gelijk heeft.
Zucht, zinloos natuurlijk om me daar zo over op te winden, maar ik doe het wel
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 16 maart 2009 om 05:41
Als je dat soort zaken via de mail bespreekt dan zit het ook bij jezelf niet goed tussen de oren...
Terecht dat je vriend gekwetst is. Je hebt het totaal verkeerd aangepakt. Jij hebt een probleem met zijn gedrag en het ligt vervolgens alleen aan hem.
Zelfreflectie...ooit van gehoord? Veel vrouwen zijn verslaafd aan aandacht/bevestiging door hun onzekerheid. Misschien moet je je zelf eens afvragen of niet hij, maar jij het probleem bent in deze?
Terecht dat je vriend gekwetst is. Je hebt het totaal verkeerd aangepakt. Jij hebt een probleem met zijn gedrag en het ligt vervolgens alleen aan hem.
Zelfreflectie...ooit van gehoord? Veel vrouwen zijn verslaafd aan aandacht/bevestiging door hun onzekerheid. Misschien moet je je zelf eens afvragen of niet hij, maar jij het probleem bent in deze?
