Kinderen
alle pijlers
werkende mama's, hoe doen jullie dat toch?
maandag 18 juni 2018 om 11:41
Deze vraag is voor alle werkende mama's,
Zelf ben ik bijna 24 en werk op invalbasis in de kinderopvang. Ik werk zowel op PSZ, als KDV en BSO. Het leukst qua werk vind ik peuterspeelzaal. Dat is wat ik later hoop te doen (al dan niet in combinatie met iets anders)
Hoe leuk ik mijn werk ook vind, als ik later kinderen heb zou ik ze liever niet (meerdere dagen) naar het KDV/BSO willen brengen. Zeker niet als het ook anders kan.
Regelmatig zie en hoor ik van moeders, en een enkele keer van vaders dat zij wèl werken, maar er gewoon (bijna) elke dag voor de kinderen zijn voor en na school/psz.
Door korte dagen te werken, of door hun eigen tijd in te delen, flexibele uren etc.
Mijn vraag aan die mama's; hoe doen jullie dat? Wat voor werk doe je, werk je voor jezelf, en hoeveel uur werk je?
Disclaimer
Niks tegen de ouders die hun kinderen wèl naar het KDV en BSO brengen.. Is ook helemaal niks mis mee. Dit is persoonlijk en puur een vraag uit nieuwsgierigheid, omdat ik heel benieuwd ben hoe die mama's dat toch doen!
Groetjes,
tweelingzusje
Zelf ben ik bijna 24 en werk op invalbasis in de kinderopvang. Ik werk zowel op PSZ, als KDV en BSO. Het leukst qua werk vind ik peuterspeelzaal. Dat is wat ik later hoop te doen (al dan niet in combinatie met iets anders)
Hoe leuk ik mijn werk ook vind, als ik later kinderen heb zou ik ze liever niet (meerdere dagen) naar het KDV/BSO willen brengen. Zeker niet als het ook anders kan.
Regelmatig zie en hoor ik van moeders, en een enkele keer van vaders dat zij wèl werken, maar er gewoon (bijna) elke dag voor de kinderen zijn voor en na school/psz.
Door korte dagen te werken, of door hun eigen tijd in te delen, flexibele uren etc.
Mijn vraag aan die mama's; hoe doen jullie dat? Wat voor werk doe je, werk je voor jezelf, en hoeveel uur werk je?
Disclaimer
Niks tegen de ouders die hun kinderen wèl naar het KDV en BSO brengen.. Is ook helemaal niks mis mee. Dit is persoonlijk en puur een vraag uit nieuwsgierigheid, omdat ik heel benieuwd ben hoe die mama's dat toch doen!Groetjes,
tweelingzusje
woensdag 20 juni 2018 om 06:30
Ik werk 38 uur, man 32. We hebben twee dagen KDV en voor de rest plan ik mijn werk eromheen. Woensdagochtend en donderdag zijn mijn vaste momenten met ze. Werk haal ik dan in wanneer ze slapen of in het weekend. Mijn baas geeft me die ruimte, zolang het werk maar af is. Man deelt het ook flexibel in en is doordeweeks ook 1,5 dag met ze thuis (en springt bij wanneer ik op donderdag soms een vergadering heb).
Ik zou wel drie dagen kunnen werken, maar dan hou ik vrijwel dezelfde werklast. Dan werk ik waarschijnlijk nog steeds zeker 35 uur, alleen dan met meer stress en minder geld. Parttime werken is in mijn vakgebied niet echt een optie. Soms zou ik het liefst helemaal stoppen met werken en thuisblijven, maar dan zou ik nooit meer terugkeren op dit niveau. Dus dit is een prima tussenoplossing.
Ik zie ze veel, we zitten iedere avond samen aan tafel, en we hebben door korte reistijden weinig stress. Ik denk juist dat het meer gegoochel met agenda’s gaat worden als ze naar de basisschool gaan, op clubjes gaan, naar zwemles moeten en uitnodigingen voor kinderfeestjes krijgen.
Verder vind ik de kinderopvang heel leerzaam voor ze. Ze leren met andere kinderen omgaan en leren ook dat niet alles om hen draait. Mijn vader is opgegroeid in een groot gezin met 11 kinderen en twee werkende ouders. Ik vergelijk de kinderopvang wel eens met een groot gezin, qua vaardigheden wat ze leren. En tuurlijk zou ik willen dat de kwaliteit hier meer was zoals bijv in Frankrijk. Maar met m’n vader is het vroeger ook goed gekomen en ik kan me niet voorstellen dat m’n oma in de opvoeding nou heel erg bezig was met het scheppen van een juist pedagogisch klimaat. Die was vooral aan het overleven.
Ik zou wel drie dagen kunnen werken, maar dan hou ik vrijwel dezelfde werklast. Dan werk ik waarschijnlijk nog steeds zeker 35 uur, alleen dan met meer stress en minder geld. Parttime werken is in mijn vakgebied niet echt een optie. Soms zou ik het liefst helemaal stoppen met werken en thuisblijven, maar dan zou ik nooit meer terugkeren op dit niveau. Dus dit is een prima tussenoplossing.
Ik zie ze veel, we zitten iedere avond samen aan tafel, en we hebben door korte reistijden weinig stress. Ik denk juist dat het meer gegoochel met agenda’s gaat worden als ze naar de basisschool gaan, op clubjes gaan, naar zwemles moeten en uitnodigingen voor kinderfeestjes krijgen.
Verder vind ik de kinderopvang heel leerzaam voor ze. Ze leren met andere kinderen omgaan en leren ook dat niet alles om hen draait. Mijn vader is opgegroeid in een groot gezin met 11 kinderen en twee werkende ouders. Ik vergelijk de kinderopvang wel eens met een groot gezin, qua vaardigheden wat ze leren. En tuurlijk zou ik willen dat de kwaliteit hier meer was zoals bijv in Frankrijk. Maar met m’n vader is het vroeger ook goed gekomen en ik kan me niet voorstellen dat m’n oma in de opvoeding nou heel erg bezig was met het scheppen van een juist pedagogisch klimaat. Die was vooral aan het overleven.
woensdag 20 juni 2018 om 07:22
Hier ook zo'n type die op een KDV heeft gewerkt en daarom nu liever een mindere financiele situatie kiest dan meer werken en kind naar KDV. Buiten het feit dat je het net moet treffen met het verblijf en de leidsters, is het gewoon altijd druk, moet dat kind al heel jong zoveel en wil IK mijn kind graag opvoeden en niet andere mensen. Ik heb zoveel kinderen de eerste stapjes bij mij zien doen, zindelijk gemaakt, leren fietsen - allemaal dingen die ik zoon graag zelf wil bijbrengen.
We gaan wel naar speelgroepen zodat hij met andere kindjes speelt en leert, maar dan ben ik zelf bij en is 2 keer 1.5 uur per week. En ik spreek vrijwel dagelijks met de moeders en kindjes van mijn moedersgroep af, interactie genoeg.
Ik ben bij mijn laatste baan opgestapt omdat ik er niet meer tegen kon hoe een collega met een kindje omging. Ze was echt het type: lachen als de ouders er zijn en een heks als ze weg waren. Het was net lunch geweest en na de lunch moesten de kindjes handen wassen en op het kleed gaan zitten. Dit was op de babygroep, dus de kinderen waren max 2.5 oud. Maar die ochtend had iemand per ongeluk gepoept op het kleed en die was nog nat, dus zei de heks even tussen neus en lippen door dat de kindjes na het handen wassen even bij de deur moesten gaan zitten voor het voorlezen. Jongetje van 2 wast zijn handjes en had die snelle uitleg even gemist en gaat dus keurig op het kleed zitten, zoals hij al jaren (want zo lang kwam hij er ook al) gedrilld was. Mijn collega was WOEST, dat hij niet luisterde. Ik vergeet nooit meer het bange verschrikte gezicht van dat kindje toen ze op hem afstormde dat hij niet luisterde etc etc en ze sleepte hem, echt waar, aan zijn arm naar de deur. Kind helemaal in tranen. Ik ben erheen gesneld, kind in armen genomen en toen ze allemaal voor middagslaapje lagen te slapen ben ik naar mijn directrice gelopen en op per direct ontslag genomen.
Maar ik heb ook een KDV gemanaged en daar was het wel weer oprecht super. Maar ja, daar was ik ook zelf bij. Niet dat ik heilig ben natuurlijk. Maar ik durf gewoon niet mijn zoon ergens heen te brengen waar de kans groot is dat er paar rotte eieren zijn.
Plus, ze gaan hier volledig overboard met hygiene en kinderen mogen vrijwel niks meer.
Dus ik werk 2 dagen, man werkt 4 en als ik werk is man thuis en visa versa. Zoon is nu 14 maanden en als hij 2 is gaan we kijken naar misschien een paar uur per week ergens. Maar dan is hij ouder. Of een au pair, dat kan ook nog.
We gaan wel naar speelgroepen zodat hij met andere kindjes speelt en leert, maar dan ben ik zelf bij en is 2 keer 1.5 uur per week. En ik spreek vrijwel dagelijks met de moeders en kindjes van mijn moedersgroep af, interactie genoeg.
Ik ben bij mijn laatste baan opgestapt omdat ik er niet meer tegen kon hoe een collega met een kindje omging. Ze was echt het type: lachen als de ouders er zijn en een heks als ze weg waren. Het was net lunch geweest en na de lunch moesten de kindjes handen wassen en op het kleed gaan zitten. Dit was op de babygroep, dus de kinderen waren max 2.5 oud. Maar die ochtend had iemand per ongeluk gepoept op het kleed en die was nog nat, dus zei de heks even tussen neus en lippen door dat de kindjes na het handen wassen even bij de deur moesten gaan zitten voor het voorlezen. Jongetje van 2 wast zijn handjes en had die snelle uitleg even gemist en gaat dus keurig op het kleed zitten, zoals hij al jaren (want zo lang kwam hij er ook al) gedrilld was. Mijn collega was WOEST, dat hij niet luisterde. Ik vergeet nooit meer het bange verschrikte gezicht van dat kindje toen ze op hem afstormde dat hij niet luisterde etc etc en ze sleepte hem, echt waar, aan zijn arm naar de deur. Kind helemaal in tranen. Ik ben erheen gesneld, kind in armen genomen en toen ze allemaal voor middagslaapje lagen te slapen ben ik naar mijn directrice gelopen en op per direct ontslag genomen.
Maar ik heb ook een KDV gemanaged en daar was het wel weer oprecht super. Maar ja, daar was ik ook zelf bij. Niet dat ik heilig ben natuurlijk. Maar ik durf gewoon niet mijn zoon ergens heen te brengen waar de kans groot is dat er paar rotte eieren zijn.
Plus, ze gaan hier volledig overboard met hygiene en kinderen mogen vrijwel niks meer.
Dus ik werk 2 dagen, man werkt 4 en als ik werk is man thuis en visa versa. Zoon is nu 14 maanden en als hij 2 is gaan we kijken naar misschien een paar uur per week ergens. Maar dan is hij ouder. Of een au pair, dat kan ook nog.
woensdag 20 juni 2018 om 10:25
Je bent opgestapt?? Mag toch hopen dat je eerst een melding van die leidster hebt gedaan? Dit is gewoon mishandeling!Kangoeroe33 schreef: ↑20-06-2018 07:22Hier ook zo'n type die op een KDV heeft gewerkt en daarom nu liever een mindere financiele situatie kiest dan meer werken en kind naar KDV. Buiten het feit dat je het net moet treffen met het verblijf en de leidsters, is het gewoon altijd druk, moet dat kind al heel jong zoveel en wil IK mijn kind graag opvoeden en niet andere mensen. Ik heb zoveel kinderen de eerste stapjes bij mij zien doen, zindelijk gemaakt, leren fietsen - allemaal dingen die ik zoon graag zelf wil bijbrengen.
We gaan wel naar speelgroepen zodat hij met andere kindjes speelt en leert, maar dan ben ik zelf bij en is 2 keer 1.5 uur per week. En ik spreek vrijwel dagelijks met de moeders en kindjes van mijn moedersgroep af, interactie genoeg.
Ik ben bij mijn laatste baan opgestapt omdat ik er niet meer tegen kon hoe een collega met een kindje omging. Ze was echt het type: lachen als de ouders er zijn en een heks als ze weg waren. Het was net lunch geweest en na de lunch moesten de kindjes handen wassen en op het kleed gaan zitten. Dit was op de babygroep, dus de kinderen waren max 2.5 oud. Maar die ochtend had iemand per ongeluk gepoept op het kleed en die was nog nat, dus zei de heks even tussen neus en lippen door dat de kindjes na het handen wassen even bij de deur moesten gaan zitten voor het voorlezen. Jongetje van 2 wast zijn handjes en had die snelle uitleg even gemist en gaat dus keurig op het kleed zitten, zoals hij al jaren (want zo lang kwam hij er ook al) gedrilld was. Mijn collega was WOEST, dat hij niet luisterde. Ik vergeet nooit meer het bange verschrikte gezicht van dat kindje toen ze op hem afstormde dat hij niet luisterde etc etc en ze sleepte hem, echt waar, aan zijn arm naar de deur. Kind helemaal in tranen. Ik ben erheen gesneld, kind in armen genomen en toen ze allemaal voor middagslaapje lagen te slapen ben ik naar mijn directrice gelopen en op per direct ontslag genomen.
Maar ik heb ook een KDV gemanaged en daar was het wel weer oprecht super. Maar ja, daar was ik ook zelf bij. Niet dat ik heilig ben natuurlijk. Maar ik durf gewoon niet mijn zoon ergens heen te brengen waar de kans groot is dat er paar rotte eieren zijn.
Plus, ze gaan hier volledig overboard met hygiene en kinderen mogen vrijwel niks meer.
Dus ik werk 2 dagen, man werkt 4 en als ik werk is man thuis en visa versa. Zoon is nu 14 maanden en als hij 2 is gaan we kijken naar misschien een paar uur per week ergens. Maar dan is hij ouder. Of een au pair, dat kan ook nog.
woensdag 20 juni 2018 om 10:49
Ik ben geen werkende ouder, maar ben wel opgevoed door werkende ouders. Ik heb vanaf mijn geboorte tot aan middelbareschool leeftijd gewoon een oppas gehad. Zij begon om 8 uur en ging rond 5 uur de deur uit, dan waren m'n ouders weer thuis. We aten dus elke avond samen, elk weekend hadden we ook samen. Omdat ze ook het huishouden deed hadden mijn ouders in hun vrije tijd echt alle tijd voor ons. Mijn broertje en ik hebben heerlijke jeugd gehad, met super relaxte ouders, ondanks dat ze allebei fulltime werkten. En we werden niet van hort naar her gezeuld voor opvang. Mocht ik ooit kinderen krijgen dan zou ik het ook zo doen. (Btw; mijn moeder werkte vlak bij huis dus ze kon terugkomen voor voedingen toen we baby's waren. Ze was directrice van de basisschool waar we heengingen, dus we zagen haar de hele dag door en met verdiet, pijntjes en zorgen konden we ook altijd bij haar terecht. Dit zeg ik er even bij omdat men soms denkt dat we heel zielig zijn opgegroeid 
)
)
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 20 juni 2018 om 10:53
Yup, opgestapt en melding gedaan. Heb het nog schriftelijk gedaan en naar directrice gestuurd, verder niks meer gehoord.
Ben trouwens daarna niet meer in de kinderopvang gaan werken. Ben kinderpsycholoog en kon, vanwege visum, alleen daar terecht zolang mijn diploma nog niet geldig was. Dus mijn handen jeukten eigenlijk constant daar. Maar nogmaals: ook goede ervaring gehad (wel in ander land). Maar omdat ik het dus niet weet, ga ik in elk geval niet mijn kind eraan blootstellen als hij nog zo jong is. Behalve als er iemand werkt die ik ken bijvoorbeeld of mond op mond. Maar bij ons niet aan de orde gelukkig nog.
woensdag 20 juni 2018 om 11:35
Het enige waar ik wel van baal is dat ik door drie dagen te gaan werken mijn carriere om zeep heb geholpen; dat heb ik blijkbaar vooraf onderschat. Maar spijt heb ik niet want anders had ik het het kind vijf dagen per week naar de opvang moeten sturen en dat vind ik ook geen alternatief.Hetismogelijk schreef: ↑19-06-2018 22:52Wat ik nu wel een uitdaging vind is overal tijd voor maken:
- kinderen niet teveel opvang
- voldoende kunnen werken
- tijd met partner
- tijd met hele gezin en beide kinderen 1 op 1
- bijscholing werk/ persoonlijke ontwikkeling
- huishouden
- tijd voor mezelf (sport, sociaal)
- familie (soms ook helpen bij..)
- helpen op school vd kinderen/ ouderavond oid
- zorg voor kinderen (fysio, ortho..)
- clubjes feestjes nieuwe schoenen..
-...
Heb je alles zo geregeld dat je zo min mogelijk opvang nodig hebt, zie je je man weer erg weinig omdat je om de beurt de deur uit vliegt.
Herkenbaar?
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
woensdag 20 juni 2018 om 12:57
eckano schreef: ↑20-06-2018 11:35Het enige waar ik wel van baal is dat ik door drie dagen te gaan werken mijn carriere om zeep heb geholpen; dat heb ik blijkbaar vooraf onderschat. Maar spijt heb ik niet want anders had ik het het kind vijf dagen per week naar de opvang moeten sturen en dat vind ik ook geen alternatief.
Je hebt geen partner?
woensdag 20 juni 2018 om 13:16
woensdag 20 juni 2018 om 13:18
Vind dit toch bijzonder. Ten eerste voed ik echt mijn kind zelf op, ook al gaat ze twee dagen per week naar het kdv. Ze is daar 18 uur per week. Oudste zit nu bijna 30 uur per week op school, nou is duidelijk dat ik die dus niet opvoed.Kangoeroe33 schreef: ↑20-06-2018 07:22Hier ook zo'n type die op een KDV heeft gewerkt en daarom nu liever een mindere financiele situatie kiest dan meer werken en kind naar KDV. Buiten het feit dat je het net moet treffen met het verblijf en de leidsters, is het gewoon altijd druk, moet dat kind al heel jong zoveel en wil IK mijn kind graag opvoeden en niet andere mensen. Ik heb zoveel kinderen de eerste stapjes bij mij zien doen, zindelijk gemaakt, leren fietsen - allemaal dingen die ik zoon graag zelf wil bijbrengen.
Vind het ook echt bizar dat je veel kinderen zindelijk hebt gemaakt, hebt leren fietsen en eerste stapjes hebt zien zetten. Leren fietsen en zindelijk maken doen ze hier niet bij het kdv. Als ouders bezig zijn met zindelijk maken ondersteunen ze daarin, meer niet. En ik ken daadwerkelijk niemand waarvan het kind de eerste stapjes/eerste keer opstaan/eerste keer tijgeren/eerste keer omrollen etc bij het kdv heeft gedaan. Die van mij deden dat toch echt thuis en die van zus en schoonzus en beste vriendin ook (gaan allemaal 1-3 dagen naar kdv). Bij bijna alle mijlpalen waren we zelfs beide thuis (op rollen na, daar was er steeds maar 1 van ons). Maar blijkbaar zijn de kinderen in mijn omgeving daar bijzonder in.
TO ik ben blij een kdv te hebben waar de leidsters hun kinderen ook heenbrengen (op een andere groep) of brachten (kinderen die naar school gaan). En je merkt aan je kind wel als de leidster niet leuk is. Dat hadden wij op het eerste kdv van oudste (die wilde niet meer als er een bepaalde leidster was en was daarin niet de enige). Toen zijn we ook snel gewisseld.
woensdag 20 juni 2018 om 13:19
was voor mij idd de reden om van 3 naar 4 dagen te gaan (en nu weer fulltime)MadameJean schreef: ↑20-06-2018 13:16
Hoe dan ook, de combinatie gezin/carriere is inderdaad killing. Vier dagen schijnt nog wel te kunnen.
woensdag 20 juni 2018 om 13:20
Hetismogelijk schreef: ↑19-06-2018 22:52
Wat ik nu wel een uitdaging vind is overal tijd voor maken:
- kinderen niet teveel opvang
- voldoende kunnen werken
- tijd met partner
- tijd met hele gezin en beide kinderen 1 op 1
- bijscholing werk/ persoonlijke ontwikkeling
- huishouden
- tijd voor mezelf (sport, sociaal)
- familie (soms ook helpen bij..)
- helpen op school vd kinderen/ ouderavond oid
- zorg voor kinderen (fysio, ortho..)
- clubjes feestjes nieuwe schoenen..
Heel herkenbaar. Ik probeer zoveel mogelijk te simplificeren en niet te focusen op alles wat ik niet (goed) kan doen. Een goede week is er 1 waarin iedereen blij is geweest en gezellig, en we samen met elkaar, in wisselende samenstelling leuke dingen hebben gedaan, of van 'moetjes' leuke dingen hebben gemaakt. Verder leef ik er maar een beetje doorheen.
Wat ik nu wel een uitdaging vind is overal tijd voor maken:
- kinderen niet teveel opvang
- voldoende kunnen werken
- tijd met partner
- tijd met hele gezin en beide kinderen 1 op 1
- bijscholing werk/ persoonlijke ontwikkeling
- huishouden
- tijd voor mezelf (sport, sociaal)
- familie (soms ook helpen bij..)
- helpen op school vd kinderen/ ouderavond oid
- zorg voor kinderen (fysio, ortho..)
- clubjes feestjes nieuwe schoenen..
Heel herkenbaar. Ik probeer zoveel mogelijk te simplificeren en niet te focusen op alles wat ik niet (goed) kan doen. Een goede week is er 1 waarin iedereen blij is geweest en gezellig, en we samen met elkaar, in wisselende samenstelling leuke dingen hebben gedaan, of van 'moetjes' leuke dingen hebben gemaakt. Verder leef ik er maar een beetje doorheen.
woensdag 20 juni 2018 om 13:21
woensdag 20 juni 2018 om 13:27
woensdag 20 juni 2018 om 13:33
Ik krijg echt jeuk ervan als 'werkende mama's' wordt gevraagd hoe ze het toch allemaal regelen met werk en de kinderen. Of je moet alleenstaande moeders bedoelen, maar daar lijkt het niet op in dit topic. We leven in 2018, waarin een kind over het algemeen een moeder en een vader heeft, die beiden kunnen werken en beiden kunnen zorgen. TO klinkt alsof manlief 'gewoon' fulltime blijft werken (want een kind is voor de leuk) en de vrouw de verantwoordelijkheid heeft om als ze wil blijven werken ervoor te zorgen dat het goed komt met de opvang. Bizar ouderwets.
Wat ons gezin betreft: wij werken allebei 4 (of 3) dagen en de kinderen gaan 2-3 dagen naar het kdv/bso. Waar heel lieve leidsters zijn en ze vaak leukere dingen doen dan thuis.
Wat ons gezin betreft: wij werken allebei 4 (of 3) dagen en de kinderen gaan 2-3 dagen naar het kdv/bso. Waar heel lieve leidsters zijn en ze vaak leukere dingen doen dan thuis.
woensdag 20 juni 2018 om 13:43
MadameJean schreef: ↑20-06-2018 13:16Hou houdt het hebben van een partner verband met jet opgeven van je carriere? Of bedoel je qua 5 dagen opvang?
Hoe dan ook, de combinatie gezin/carriere is inderdaad killing. Vier dagen schijnt nog wel te kunnen.
Ja, qua 5 dagen opvang. Als je beiden 4 dagen werkt dan heb je de opvang al gereduceerd naar 3 dagen én houdt je beiden nog behoorlijke carrièremogelijkheden...
4 dagen werken is bijna altijd mogelijk. Ja, ook als mensen zeggen dat het in hun sector écht niet kan, mijn man is het levende bewijs.
En anders heb je nog ouderschapsverlof dat een werkgever niet zonder verdomd goede motivatie mag weigeren.
Er zijn bijna altijd meer opties te bedenken dan óf de vrouw haar loopbaan door de plee spoelen óf je kind 5 dagen naar de opvang brengen.
woensdag 20 juni 2018 om 13:50
Ik denk dat TO en sommige anderen hier nogal overschatten hoe geweldig het voor kinderen is om thuis te zijn en hoe fantastisch de ouders het zelf altijd doen met hun kinderen. Voorbeelden over dat op een kdv wel eens gesignaleerd is dat een luier verschoond werd zonder veel contact met het kind of dat een fles gegeven werd met een telefoon in de hand: nee, dat is niet goed (en ik herken het gelukkig ook niet van ons eigen kdv), maar denk je echt dat dat thuis niet gebeurt?
Ik heb mijn kinderen regelmatig de fles gegeven met een telefoon of tijdschrift in mijn hand of mijn blik op de tv en ik ken persoonlijk geen enkele ouder die dat nooit heeft gedaan. En tijdens het luier verschonen was ik soms gezellig liedjes aan het zingen en grapjes aan het maken, maar het kwam ook wel eens voor dat ik daar helemaal geen zin in had hoor. Als ouder ben je ook maar een mens en dat kunnen kinderen gelukkig goed aan. Op het kdv is het hun werk om gezellig te doen tegen de kinderen en zijn velen er beter in dan ikzelf.
Dan las ik nog wat over dat het op een kdv vooral gaat om een ritme van eten-spelen-verschonen-slapen-etc. en dat er weinig aan voorschoolse educatie enzo wordt gedaan. Hoe denk je dat dat thuis gaat? Daar is ook vooral het bovenstaande ritme van toepassing en dat lijkt me helemaal prima. Kinderen gedijen juist prima op zo'n ritme, van mij hoeven ze op het kdv echt niet allerlei spectaculaire dingen te doen of heftige uitstapjes te organiseren. Verder doen ze juist op het kdv vaak activiteiten waar ik helemaal niet aan gedacht had of waar ik helemaal geen zin in heb, zoals kliederen met vingerverf of scheerschuim. Heerlijk!
Tenslotte: een kdv groep is drukker dan thuis (daarom vind ik afwisseling wel goed en zou ik ze er qua prikkels niet 24/7 willen hebben, maar bij geen enkel kind is dat het geval), maar daardoor vinden mijn kinderen het er wel gezellig. Er is altijd wel wat te doen en te zien en ze vermaken zich er vaak veel beter dan thuis. Ik hoor thuis vaak van mijn kinderen dat ze het saai vinden en dan gaan ze aan me hangen en trekken om continu iets samen met mij te doen. Op het kdv scharrelen ze lekker rond en spelen ze met of naast andere kinderen. Naast dat dat goed is voor hun sociale ontwikkeling vinden ze het zelf ook gewoonweg heel leuk. Dat geldt misschien niet voor alle kinderen (ik las van iemand dat ze kinderen met ASS/ADHD heeft, dan is het vast weer heel anders) en als mijn kinderen ongelukkig zouden zijn op het kdv/bso dan zouden we een andere oplossing bedenken, maar de meeste kinderen gedijen er volgens mij uitstekend.
Ik heb mijn kinderen regelmatig de fles gegeven met een telefoon of tijdschrift in mijn hand of mijn blik op de tv en ik ken persoonlijk geen enkele ouder die dat nooit heeft gedaan. En tijdens het luier verschonen was ik soms gezellig liedjes aan het zingen en grapjes aan het maken, maar het kwam ook wel eens voor dat ik daar helemaal geen zin in had hoor. Als ouder ben je ook maar een mens en dat kunnen kinderen gelukkig goed aan. Op het kdv is het hun werk om gezellig te doen tegen de kinderen en zijn velen er beter in dan ikzelf.
Dan las ik nog wat over dat het op een kdv vooral gaat om een ritme van eten-spelen-verschonen-slapen-etc. en dat er weinig aan voorschoolse educatie enzo wordt gedaan. Hoe denk je dat dat thuis gaat? Daar is ook vooral het bovenstaande ritme van toepassing en dat lijkt me helemaal prima. Kinderen gedijen juist prima op zo'n ritme, van mij hoeven ze op het kdv echt niet allerlei spectaculaire dingen te doen of heftige uitstapjes te organiseren. Verder doen ze juist op het kdv vaak activiteiten waar ik helemaal niet aan gedacht had of waar ik helemaal geen zin in heb, zoals kliederen met vingerverf of scheerschuim. Heerlijk!
Tenslotte: een kdv groep is drukker dan thuis (daarom vind ik afwisseling wel goed en zou ik ze er qua prikkels niet 24/7 willen hebben, maar bij geen enkel kind is dat het geval), maar daardoor vinden mijn kinderen het er wel gezellig. Er is altijd wel wat te doen en te zien en ze vermaken zich er vaak veel beter dan thuis. Ik hoor thuis vaak van mijn kinderen dat ze het saai vinden en dan gaan ze aan me hangen en trekken om continu iets samen met mij te doen. Op het kdv scharrelen ze lekker rond en spelen ze met of naast andere kinderen. Naast dat dat goed is voor hun sociale ontwikkeling vinden ze het zelf ook gewoonweg heel leuk. Dat geldt misschien niet voor alle kinderen (ik las van iemand dat ze kinderen met ASS/ADHD heeft, dan is het vast weer heel anders) en als mijn kinderen ongelukkig zouden zijn op het kdv/bso dan zouden we een andere oplossing bedenken, maar de meeste kinderen gedijen er volgens mij uitstekend.
woensdag 20 juni 2018 om 13:54
In heel veel gevallen (van wat ik zo om me heen zie) is er onbewust gewoon de motivatie niet bij 1 van beide of allebei om zorg/werk gelijk te verdelen.
Ik ken best een paar mannen die met een beetje de poot stijf houden best die dag vrij per week kunnen krijgen op hun werk maar die daar gewoon geen zin in hebben. Hele dag met een klein kind is vermoeiend en je moet toch even een statement maken op je werk waarvan je niet zeker weet wat de lange termijn gevolgen zijn.
En tegelijk hebben dit soort mannen vaak vrouwen die het ook wel best vinden om maar 3 dagen te werken en die er blijkbaar mee kunnen leven dat ze zich (soms lange termijn) financieel afhankelijk maken.
Kijk, ík moet er niet aan denken, en ik vind het enigszins dom maar iedereen moet zelf maar weten hoe die zij of haar leven inricht. Alleen dat gejammer achteraf over de scheve verdeling en je gemiste carrièrekansen, en dan als excuus opgeven dat de kinderopvang zo afschuwelijk is dat je wel móest stoppen met werken..., daar word ik wel een beetje moe van.
Ik ken best een paar mannen die met een beetje de poot stijf houden best die dag vrij per week kunnen krijgen op hun werk maar die daar gewoon geen zin in hebben. Hele dag met een klein kind is vermoeiend en je moet toch even een statement maken op je werk waarvan je niet zeker weet wat de lange termijn gevolgen zijn.
En tegelijk hebben dit soort mannen vaak vrouwen die het ook wel best vinden om maar 3 dagen te werken en die er blijkbaar mee kunnen leven dat ze zich (soms lange termijn) financieel afhankelijk maken.
Kijk, ík moet er niet aan denken, en ik vind het enigszins dom maar iedereen moet zelf maar weten hoe die zij of haar leven inricht. Alleen dat gejammer achteraf over de scheve verdeling en je gemiste carrièrekansen, en dan als excuus opgeven dat de kinderopvang zo afschuwelijk is dat je wel móest stoppen met werken..., daar word ik wel een beetje moe van.
woensdag 20 juni 2018 om 14:00
En je man dan (ik neem aan dat hij wel werkt)? Die wil in jouw ogen zijn eigen kind dus niet opvoeden? Die wil zijn zoon geen dingen bijbrengen? Wat treurig.Kangoeroe33 schreef: ↑20-06-2018 07:22wil IK mijn kind graag opvoeden en niet andere mensen. Ik heb zoveel kinderen de eerste stapjes bij mij zien doen, zindelijk gemaakt, leren fietsen - allemaal dingen die ik zoon graag zelf wil bijbrengen.
Verder herken ik helemaal niets van die eerste dingen: eerste stapjes, zindelijk worden en leren fietsen daar was ik toch echt wel bij. Het enige wat ik niet gezien heb was het allereerste lachje van mijn dochter. Die deed ze toen ze 4 weken was en ik gewoon nog verlof had tegen oma, toen ik net even aan de andere kant van de kamer was. En weet je, het boeit me echt totaal niet dat ik het gemist heb. Want daarna heeft ze nog duizenden lachjes aan me laten zien, dus wat maakt het nou uit als je die eerste mist? Als je echt alles voor de eerste keer mee wilt maken dan zul je 24/7 geen meter van je kind moeten wijken (want wie weet roepen ze hun eerste woordje anders precies als ze in bed liggen of als je op de wc zit) en dat lijkt me voor een kind dat steeds meer zijn eigen wereld wil gaan ontdekken niet echt positief.
woensdag 20 juni 2018 om 14:00
Hier een vrouw die niet van dr fulltime contract af komt. En ja, ik kan op mijn strepen gaan staan en ouderschapsverlof eisen want het bedrijf moet daar idd een heel goede reden voor hebben, maar ik verwacht dat dat me een kruisje achter mn naam op gaat leveren en me minder leuke klussen op zal leveren. Plus, er wordt hier makkelijk ontslag aangezegd. Dus voorlopig blijf ik fulltime werken.Xanthan schreef: ↑20-06-2018 13:43Ja, qua 5 dagen opvang. Als je beiden 4 dagen werkt dan heb je de opvang al gereduceerd naar 3 dagen én houdt je beiden nog behoorlijke carrièremogelijkheden...
4 dagen werken is bijna altijd mogelijk. Ja, ook als mensen zeggen dat het in hun sector écht niet kan, mijn man is het levende bewijs.
En anders heb je nog ouderschapsverlof dat een werkgever niet zonder verdomd goede motivatie mag weigeren.
Er zijn bijna altijd meer opties te bedenken dan óf de vrouw haar loopbaan door de plee spoelen óf je kind 5 dagen naar de opvang brengen.
Maar idd, ook ik breng mn kinderen niet 5 dagen naar de opvang hoor. Mijn man werkt 4 dagen, waarvan 3,5 overdag plus een avond na bedtijd. Ik plan het zo dat ik vrijdagmiddag vrij ben (buiten noodgevallen, maar dat is sporadisch). We hebben dus 3,5 dag opvang waarvan 2 dagen thuis.
Boodschappen laten we bezorgen, schoonmaak en was (!) besteden we uit, koken doe ik graag en lekker maar wel vaak voor 2 dagen. Ik vind het allemaal net te doen, niet erg ontspannen (voor mij) maar het loopt allemaal wel. En ik wilde zo nodig carriere...
woensdag 20 juni 2018 om 14:01
tja, zo'n man past echt niet bij mij hoorXanthan schreef: ↑20-06-2018 13:54In heel veel gevallen (van wat ik zo om me heen zie) is er onbewust gewoon de motivatie niet bij 1 van beide of allebei om zorg/werk gelijk te verdelen.
Ik ken best een paar mannen die met een beetje de poot stijf houden best die dag vrij per week kunnen krijgen op hun werk maar die daar gewoon geen zin in hebben. Hele dag met een klein kind is vermoeiend en je moet toch even een statement maken op je werk waarvan je niet zeker weet wat de lange termijn gevolgen zijn.
