Kinderen
alle pijlers
corrigerende tik
donderdag 5 maart 2009 om 22:35
hallo, ik heb net mn zoontje een duw gegeven omdat hij de hond steeds mishandeld en ik heb het erg vaak tegen hem gezegd dat hij de hond met rust moet laten nu werd het me teveel en heb hem geduwd /geknepen .
ik voel me erg schuldig .heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat hij die hond niet meer mishandelt? en dat ik niet meer duw/knijp
ik voel me erg schuldig .heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat hij die hond niet meer mishandelt? en dat ik niet meer duw/knijp
zondag 8 maart 2009 om 21:15
Structureel ja. Dat woord zocht ik net.
Juist omdat het bij mij wel structureel was thuis (waarom heb je nooit een vriendje? Ben je soms contactgestoord?) maakt dat ik me juist heel erg bewust ben van wat ik tegen mijn kinderen zeg. Maar ik heb ook weleens een kutdag. En dan roep ik soms dingen waar ik later spijt van heb. En dat mis ik in de postings van Intiem, die tikken zijn een onderdeel, geen uitzondering.
Juist omdat het bij mij wel structureel was thuis (waarom heb je nooit een vriendje? Ben je soms contactgestoord?) maakt dat ik me juist heel erg bewust ben van wat ik tegen mijn kinderen zeg. Maar ik heb ook weleens een kutdag. En dan roep ik soms dingen waar ik later spijt van heb. En dat mis ik in de postings van Intiem, die tikken zijn een onderdeel, geen uitzondering.
zondag 8 maart 2009 om 21:16
Zelf hoop ik mijn dochter nooit te zullen slaan en zal daar ook alles aan doen.
Ik vind de echte corrigerende tik wel iets anders. Als mijn zus en ik vroeger achter in de auto weer eens flinke ruzie maakte na een lange warme rit in de auto, kwam ook de hand van mijn vader wel eens naar achter. Waar hij overigens niemand raakte..
Maar is dat dan die corrigerende tik?? Want dat heeft geen sporen achtergelaten.
Ik vind de echte corrigerende tik wel iets anders. Als mijn zus en ik vroeger achter in de auto weer eens flinke ruzie maakte na een lange warme rit in de auto, kwam ook de hand van mijn vader wel eens naar achter. Waar hij overigens niemand raakte..
Maar is dat dan die corrigerende tik?? Want dat heeft geen sporen achtergelaten.
zondag 8 maart 2009 om 21:18
Arwen, ik bestempel jou persoonlijk niet tot fanatiekeling of moraalridder (vond je ook niet leuk en bij deze zet ik het gelijk maar recht). Ik vind dat van jou niet. Ik vind dat jij tot nu toe gewoon normaal bent gebleven met al je kritiek en opmerkingen. Dus dat waardeer ik. Je hoeft me iet naar de mond te praten. Alsjeblieft niet. Dat doet poezewoes ook niet, want zij deelt mijn opvoeding en hoe ik met dingen omga ook niet.
Wat me wel tegen de borst stuit is een grote clup vaste forummers die grappend, verbazend, verontwaardeigd, prekerig en weet ik veel wat vooral oordelen en veroordelen. Weinig moeite doen om inzicht te krijgen in situaties en vooral ook roepen dat ze vrezen dat het vast nog maar het topje van de ijsberg is (vrezen voor erger en weet ik veel). Dan denk ik dat ze dat vooral zichzelf moeten wijsmaken, maar dat ik daar geen zin in heb. Ik zei ook dat ik zelf ongetwijfeld debet ben aan de negatieve discussies, omdat ik vanmiddag (en nu ook btw, want mijn gevoel is wat dat betreft weinig anders) feedback gaf en ook omdat ik het met een soort geirriteerde desinteresse en zelfs schoppen tegenaan deed.
Voor wat betreft Meds: excuseer me als ik me toch enigzins in de verdediging gedrukt voelde van een harde tante die allerlei artikelen erbij ging halen hoe fout ik wel niet was, waarvan ik tot op de dag van vandaag serieus overtuigd was van de eerlijkheid van haar opmerkingen dat ze niet kon genieten van haar kinderen en dat ze een goede rol kon spelen. Dit vond ik minstens zo zielig, zo niet zieliger en ik kon het niet rijmen met haar fanatisme naar mij toe, terwijl je prima het begrip beste stuurlui kent. Misschien ben ik te naief voor haar soort uitlatingen, maar ik dacht écht dat ze het meende! En dus vond ik het nodig om dat naast dit topic te zetten om daar óók een discussie over te kunnen voeren.
Nou ja, dan ben ik slachtoffer en dader in ene. Je bent het altijd beide denk ik. Ik vast ook.
Wat me wel tegen de borst stuit is een grote clup vaste forummers die grappend, verbazend, verontwaardeigd, prekerig en weet ik veel wat vooral oordelen en veroordelen. Weinig moeite doen om inzicht te krijgen in situaties en vooral ook roepen dat ze vrezen dat het vast nog maar het topje van de ijsberg is (vrezen voor erger en weet ik veel). Dan denk ik dat ze dat vooral zichzelf moeten wijsmaken, maar dat ik daar geen zin in heb. Ik zei ook dat ik zelf ongetwijfeld debet ben aan de negatieve discussies, omdat ik vanmiddag (en nu ook btw, want mijn gevoel is wat dat betreft weinig anders) feedback gaf en ook omdat ik het met een soort geirriteerde desinteresse en zelfs schoppen tegenaan deed.
Voor wat betreft Meds: excuseer me als ik me toch enigzins in de verdediging gedrukt voelde van een harde tante die allerlei artikelen erbij ging halen hoe fout ik wel niet was, waarvan ik tot op de dag van vandaag serieus overtuigd was van de eerlijkheid van haar opmerkingen dat ze niet kon genieten van haar kinderen en dat ze een goede rol kon spelen. Dit vond ik minstens zo zielig, zo niet zieliger en ik kon het niet rijmen met haar fanatisme naar mij toe, terwijl je prima het begrip beste stuurlui kent. Misschien ben ik te naief voor haar soort uitlatingen, maar ik dacht écht dat ze het meende! En dus vond ik het nodig om dat naast dit topic te zetten om daar óók een discussie over te kunnen voeren.
Nou ja, dan ben ik slachtoffer en dader in ene. Je bent het altijd beide denk ik. Ik vast ook.
zondag 8 maart 2009 om 21:19
zondag 8 maart 2009 om 21:23
Intiem, ik vind het naar om te lezen dat je hier zo mee worstelt. Dat lijkt me oprecht heel moeilijk. Het moet voelen alsof er van je wordt verwacht dat je aan een belletje trekt als je de kleur groen ziet, maar je bent kleurenblind.
Nogmaals, ik vind het goed dat je het zíet, dat er iets niet goed gaat. En dat je er wat aan wilt doen. Dat dat een moeilijk proces is, is duidelijk. Maar je dóet tenminste wat, je accepteert hulp daar waar je zelf te kort schiet. Dat is ook een vorm van goed ouderschap hoor!
Leren zien wat er nu mis gaat en hoe je dat dan op moet vangen, is verdomde moeilijk, als je dat niet van nature hebt.
Leer maar eens groen zien, als je kleurenblind ben. Of verzin daar maar eens een strategie voor, om wel aan het belletje te trekken op het juiste moment, ook al zie je groen niet.
Hopelijk kom je met die hulpverlening echt verder. Je gaat in ieder geval stug door en je doet je best. En dat vind ik hartstikke goed van je.
Nogmaals, ik vind het goed dat je het zíet, dat er iets niet goed gaat. En dat je er wat aan wilt doen. Dat dat een moeilijk proces is, is duidelijk. Maar je dóet tenminste wat, je accepteert hulp daar waar je zelf te kort schiet. Dat is ook een vorm van goed ouderschap hoor!
Leren zien wat er nu mis gaat en hoe je dat dan op moet vangen, is verdomde moeilijk, als je dat niet van nature hebt.
Leer maar eens groen zien, als je kleurenblind ben. Of verzin daar maar eens een strategie voor, om wel aan het belletje te trekken op het juiste moment, ook al zie je groen niet.
Hopelijk kom je met die hulpverlening echt verder. Je gaat in ieder geval stug door en je doet je best. En dat vind ik hartstikke goed van je.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 8 maart 2009 om 21:25
Hoe vaak heb je een kutdag, Pammie. En hoe vaak heeft Intiem een incident?
Het incident dat ze noemde is een maand geleden. Neem aan dat dat dan bij gebrek aan recentere incidenten is.
Wat me bij Intiem zorgen baart (onder andere) is dat ze het wel okee vindt dat ze af en toe een tik uitdeelt. Het is niet okee (ook al doe ik het zelf ook). Er blijken mensen te zijn die zonder dat hun kinderen kunnen opvoeden en dat is voor een kind veiliger
Betrap mezelf erop, en Intiem misschien ook wel, dat het bij mij niet zo erg is, want mijn moeder was veeeel erger. Iets wat mijn moeder overigens ook meende over haar ouders (feitelijk ook waar).
Maar bottomline denk ik dat het goed is om niks te bagatelliseren, omdat de schade van een onveilige opvoeding, zoals zowel Intiem als ikzelf best weten, behoorlijk groot kan zijn.
Intiem, nog steeds geen video home training gehad of andere specifiek op de opvoeding gerichte hulp aan huis?
Het incident dat ze noemde is een maand geleden. Neem aan dat dat dan bij gebrek aan recentere incidenten is.
Wat me bij Intiem zorgen baart (onder andere) is dat ze het wel okee vindt dat ze af en toe een tik uitdeelt. Het is niet okee (ook al doe ik het zelf ook). Er blijken mensen te zijn die zonder dat hun kinderen kunnen opvoeden en dat is voor een kind veiliger
Betrap mezelf erop, en Intiem misschien ook wel, dat het bij mij niet zo erg is, want mijn moeder was veeeel erger. Iets wat mijn moeder overigens ook meende over haar ouders (feitelijk ook waar).
Maar bottomline denk ik dat het goed is om niks te bagatelliseren, omdat de schade van een onveilige opvoeding, zoals zowel Intiem als ikzelf best weten, behoorlijk groot kan zijn.
Intiem, nog steeds geen video home training gehad of andere specifiek op de opvoeding gerichte hulp aan huis?
zondag 8 maart 2009 om 21:29
intiem, je moet je niet zo op de kast laten jagen door wat jij grote groep vaste fanatieke forummers noemt. Laat ze lekker. Doe wat met de postings waar je wat aan hebt en laat die postings die overduidelijk gevuld zijn met steken onder water links liggen. Als mensen dat willen doen, moeten ze vooral zo schrijven. Het is maar een forum hoor, en het zijn maar anonieme forummers die je verder niet kent.
zondag 8 maart 2009 om 21:32
Maar ben jij er dan niet juist alerter op omdat je zelf zo'n opvoeding hebt gehad? Ik merk dat wel aan mezelf. Dat ik juist drie keer nadenk voor ik reageer zoals mijn moeder. Ik heb geen ander voorbeeld dus dat zit er wel een beetje 'in'. Gelukkig ben ik een totaal ander persoon dan zij en wel in staat tot enige zelfreflectie. Sinds deze zomer heb ik echt met haar gebroken en heb ik een periode heel hard nagedacht hoe ik het in godsnaam goed moest doen met mijn dochter.
zondag 8 maart 2009 om 21:42
Mamzelle, de IPT was voor mij bedoelt, in die zin dat de insteek mijn doorgeslagen stoppen waren na de vakantie. Maar van lieverlee werd het accent op de opvoeding gelegd, omdat dat vooral was wat ik benadrukte (het meest onder gebeukt ging). Qau begeleiding werd het dus al snel het zien van ons beiden, dochter en ik en waren dochter ik dus beiden de doelgroep. Dit si dus wat ik kan zeggen over het soort begeleiding wij (thuis) hebben gehad. Wekelijkse gesprekken die later twee wekelijks werden en nog wat later minder met dochter erbij en meer met de processen in mijn hoofd die weer effect hebben op dochter.
Over dat inzicht. Ik ben het deels met je eens, maar moet misschien gewoon nog groeien daarin. Snap best dat het voor jou zorgelijk overkomt als ik zeg dat af en toe een tik uitdelen best mag. Ik kan me dat serieus best voorstellen. Maar goed, dat weet ik dan gewoon nog niet goed. Laat ik het dan anders formuleren:
voor mij is een tik (op de manier zoals ik die uitdeel!) het beste middel van corrigeren wat ik ken in mijn omgeving. En dan heb ik het niet alleen over mijn situatie, maar ook uit situaties van een boel andere leeftijdgenoten waar ik zijdelings wat van heb meegekregen. De ouders van kijn vriend hebben bijvoorbeeld heel weinig tikken uitgedeelt vroeger. Toch vind ik hun opvoeding in de basis zoveel schadelijker dan mijn enkele tik (dat incident van het koekje was inderdaad het laatste incident), dat ik me over mijn tik dan nog geen zorgen maak. Misschien wel om de redenen die ik voor een tik aandraag, maar sec. voor die halve seconde een pets voelen per maand denk ik dat dat behoorlijk te overzien is. Bovendien -nog los van het feit dat ik die laatste niet zelf heb uitgedeelt, want die kan ik me niet herinneren- stopt een situatie die anders, als het doorgaat mogelijk ook niet gezond is. Nóg minder gezond. Dus dan verkies ik deze manier boven andere manieren, totdat ik misschien zover ben dat ik het helemaal overboord kan gooien. Maar zoals gezegd wordt het juist steeds minder, dus heb ik vooral de indruk dat het om de soms extreem pittige tussen 2-4 leeftijd ging. En als ik dan denk, die paar tikken, hebben die mijn dochter verwoest? Nee, dan word ik echt recalcitrant en dan denk ik echt, joh, rot toch op. Natuurlijk niet!
Maar Mamzelle, misschien dat het nog goed komt hoor. Maar niet van je kinderen genieten (dat voorbeeld wat ik dus aanhaalde) of inderdaad op emotionele wijze je kind voor het blok zetten vind ik waarschijnlijk erger dan wat ik doe en dan kan je nog zo hard roepen: maar ik sla niet. Dan doe je wel andere dingen die vreselijk kunnen zijn.
Over dat inzicht. Ik ben het deels met je eens, maar moet misschien gewoon nog groeien daarin. Snap best dat het voor jou zorgelijk overkomt als ik zeg dat af en toe een tik uitdelen best mag. Ik kan me dat serieus best voorstellen. Maar goed, dat weet ik dan gewoon nog niet goed. Laat ik het dan anders formuleren:
voor mij is een tik (op de manier zoals ik die uitdeel!) het beste middel van corrigeren wat ik ken in mijn omgeving. En dan heb ik het niet alleen over mijn situatie, maar ook uit situaties van een boel andere leeftijdgenoten waar ik zijdelings wat van heb meegekregen. De ouders van kijn vriend hebben bijvoorbeeld heel weinig tikken uitgedeelt vroeger. Toch vind ik hun opvoeding in de basis zoveel schadelijker dan mijn enkele tik (dat incident van het koekje was inderdaad het laatste incident), dat ik me over mijn tik dan nog geen zorgen maak. Misschien wel om de redenen die ik voor een tik aandraag, maar sec. voor die halve seconde een pets voelen per maand denk ik dat dat behoorlijk te overzien is. Bovendien -nog los van het feit dat ik die laatste niet zelf heb uitgedeelt, want die kan ik me niet herinneren- stopt een situatie die anders, als het doorgaat mogelijk ook niet gezond is. Nóg minder gezond. Dus dan verkies ik deze manier boven andere manieren, totdat ik misschien zover ben dat ik het helemaal overboord kan gooien. Maar zoals gezegd wordt het juist steeds minder, dus heb ik vooral de indruk dat het om de soms extreem pittige tussen 2-4 leeftijd ging. En als ik dan denk, die paar tikken, hebben die mijn dochter verwoest? Nee, dan word ik echt recalcitrant en dan denk ik echt, joh, rot toch op. Natuurlijk niet!
Maar Mamzelle, misschien dat het nog goed komt hoor. Maar niet van je kinderen genieten (dat voorbeeld wat ik dus aanhaalde) of inderdaad op emotionele wijze je kind voor het blok zetten vind ik waarschijnlijk erger dan wat ik doe en dan kan je nog zo hard roepen: maar ik sla niet. Dan doe je wel andere dingen die vreselijk kunnen zijn.
anoniem_3473 wijzigde dit bericht op 08-03-2009 22:26
Reden: wat meer uitleg over soort begeleiding.
Reden: wat meer uitleg over soort begeleiding.
% gewijzigd
zondag 8 maart 2009 om 21:42
Ik vind dat Intiem wel even een complimentje mag krijgen voor het feit dat ze hem niet smeert als het moeilijk wordt, maar gewoon antwoord blijft geven! Dat hebben we denk ik allemaal wel anders gezien.
Intiem,ben het wel eens met Arwen dat de discussie misschien al daarom zinvol is, omdat jij (en anderen) er dingen uit kan halen die gewoon bruikbaar zjn. Ik krijg persoonlijk wel het gevoel dat er al een grote vooruitgang is ten opzichte van driekwart jaar geleden. Ook door andere topics van je en uitspraken daar. Maar goed, ik kan ook niet door mijn schermpje heenkijken natuurlijk Misschien dat er ook een hele hoop rust voor je komt als de kleine meid naar schoolgaat. Dat is toch een andere fase, een ander ritme etc.
Intiem,ben het wel eens met Arwen dat de discussie misschien al daarom zinvol is, omdat jij (en anderen) er dingen uit kan halen die gewoon bruikbaar zjn. Ik krijg persoonlijk wel het gevoel dat er al een grote vooruitgang is ten opzichte van driekwart jaar geleden. Ook door andere topics van je en uitspraken daar. Maar goed, ik kan ook niet door mijn schermpje heenkijken natuurlijk Misschien dat er ook een hele hoop rust voor je komt als de kleine meid naar schoolgaat. Dat is toch een andere fase, een ander ritme etc.
zondag 8 maart 2009 om 21:43
Ik ben zowel een goed observator (helaas meestal pas achteraf) als een hevig emotioneel persoon in mijn eigen veilige ruimte.
Ik zie dus wel dingen gebeuren die me terug doen denken aan vroeger. Maar het kost me heel veel moeite om te voorkomen dat die dingen gebeuren.
Vandaar ook hier dus een flinke portie hulpverlening, die nu alleen maar groter wordt ingezet. Op het moment gaat het voor mijn doen goed, maar echt goed gaat het zeker nog niet (de pessimist in mij vraagt zich af of dat ooit haalbaar is).
Triggers zijn dingen die maar voortduren (daar valt wat aan te doen door tijdig in te grijpen) en heel veel prikkels tegelijk (dat is met drie kinderen lastiger te voorkomen).
Per saldo hoop ik dat mijn jongens er beter uitkomen dan ikzelf. Maar daar valt nog heel veel werk voor te verzetten, ook in de vorm van leren praten met hen over mijn gevoelens of simpelweg niet te trots zijn om sorry te zeggen.
Ik zie dus wel dingen gebeuren die me terug doen denken aan vroeger. Maar het kost me heel veel moeite om te voorkomen dat die dingen gebeuren.
Vandaar ook hier dus een flinke portie hulpverlening, die nu alleen maar groter wordt ingezet. Op het moment gaat het voor mijn doen goed, maar echt goed gaat het zeker nog niet (de pessimist in mij vraagt zich af of dat ooit haalbaar is).
Triggers zijn dingen die maar voortduren (daar valt wat aan te doen door tijdig in te grijpen) en heel veel prikkels tegelijk (dat is met drie kinderen lastiger te voorkomen).
Per saldo hoop ik dat mijn jongens er beter uitkomen dan ikzelf. Maar daar valt nog heel veel werk voor te verzetten, ook in de vorm van leren praten met hen over mijn gevoelens of simpelweg niet te trots zijn om sorry te zeggen.
zondag 8 maart 2009 om 21:44
quote:arwen173 schreef op 08 maart 2009 @ 21:29:
intiem, je moet je niet zo op de kast laten jagen door wat jij grote groep vaste fanatieke forummers noemt. Laat ze lekker. Doe wat met de postings waar je wat aan hebt en laat die postings die overduidelijk gevuld zijn met steken onder water links liggen. Als mensen dat willen doen, moeten ze vooral zo schrijven. Het is maar een forum hoor, en het zijn maar anonieme forummers die je verder niet kent.Da's waar, maar dat moet ik ook nog leren haha. Ik voel me toch wel tegen mijn schenen geschopt en voel me geneigd me te gaan verdedigen. Heb jij dat dan niet Arwen? Op geen enkel onderwerp die zo persoonlijk is en waar mensen zo dichtbij komen in je eigen circeltje zeg maar?
intiem, je moet je niet zo op de kast laten jagen door wat jij grote groep vaste fanatieke forummers noemt. Laat ze lekker. Doe wat met de postings waar je wat aan hebt en laat die postings die overduidelijk gevuld zijn met steken onder water links liggen. Als mensen dat willen doen, moeten ze vooral zo schrijven. Het is maar een forum hoor, en het zijn maar anonieme forummers die je verder niet kent.Da's waar, maar dat moet ik ook nog leren haha. Ik voel me toch wel tegen mijn schenen geschopt en voel me geneigd me te gaan verdedigen. Heb jij dat dan niet Arwen? Op geen enkel onderwerp die zo persoonlijk is en waar mensen zo dichtbij komen in je eigen circeltje zeg maar?
zondag 8 maart 2009 om 21:49
quote:Pammie schreef op 08 maart 2009 @ 21:32:
Maar ben jij er dan niet juist alerter op omdat je zelf zo'n opvoeding hebt gehad? Ik merk dat wel aan mezelf. Dat ik juist drie keer nadenk voor ik reageer zoals mijn moeder. Ik heb geen ander voorbeeld dus dat zit er wel een beetje 'in'. Gelukkig ben ik een totaal ander persoon dan zij en wel in staat tot enige zelfreflectie. Sinds deze zomer heb ik echt met haar gebroken en heb ik een periode heel hard nagedacht hoe ik het in godsnaam goed moest doen met mijn dochter.
Tuurlijk Pammie is mijn moeder mijn grote voorbeeld van hoe ik het vooral niet wil. Los van het feit dat dat soms best moeilijk is, omdat je eigenlijk weinig anders kent.
Maar goed, ik bén ook heel anders dan mijn moeder. Echt geen vergelijkingen te trekken, al was het alleen al door hele andere situaties.
Moeilijk en verdrietig dat je hebt gebroken (hebt moeten breken) met je moeder. In mijn geval was het makkelijk, omdat mijn moeder dit jaar 13 jaar geleden is overleden. Dat breekt uit zichzelf zeg maar. Soms kunnen ouders vooral een last zijn, hoe moeilijk te begrijpen ook voor sommigen.
Laten wij het dan vooral anders doen Pammie en hopen, heel hard hopen dat anders ook beter is!
Maar ben jij er dan niet juist alerter op omdat je zelf zo'n opvoeding hebt gehad? Ik merk dat wel aan mezelf. Dat ik juist drie keer nadenk voor ik reageer zoals mijn moeder. Ik heb geen ander voorbeeld dus dat zit er wel een beetje 'in'. Gelukkig ben ik een totaal ander persoon dan zij en wel in staat tot enige zelfreflectie. Sinds deze zomer heb ik echt met haar gebroken en heb ik een periode heel hard nagedacht hoe ik het in godsnaam goed moest doen met mijn dochter.
Tuurlijk Pammie is mijn moeder mijn grote voorbeeld van hoe ik het vooral niet wil. Los van het feit dat dat soms best moeilijk is, omdat je eigenlijk weinig anders kent.
Maar goed, ik bén ook heel anders dan mijn moeder. Echt geen vergelijkingen te trekken, al was het alleen al door hele andere situaties.
Moeilijk en verdrietig dat je hebt gebroken (hebt moeten breken) met je moeder. In mijn geval was het makkelijk, omdat mijn moeder dit jaar 13 jaar geleden is overleden. Dat breekt uit zichzelf zeg maar. Soms kunnen ouders vooral een last zijn, hoe moeilijk te begrijpen ook voor sommigen.
Laten wij het dan vooral anders doen Pammie en hopen, heel hard hopen dat anders ook beter is!
zondag 8 maart 2009 om 21:51
Ik vind het ook behoorlijk heftig hoor om hier zo veel van die ubermoeders tegen te komen. Krijg dan best wel last van minderwaardigheidsgevoel, terwijl ik aan de andere kant het idee heb dat ik veel meer bewust ben van waar ik mee bezig ben met mijn kinderen dan vele andere mensen. Maar hey, naast moeder ben ik ook nog een mens, en dan helaas niet het meest zachtaardige type.
Tips zijn fijn, heel fijn. Heb ook altijd zo iets van ' kom met voorbeelden'. Zoals Borodini deed. Alleen maar zeggen 'zo moet je dat niet doen', daar heb ik niet zo veel aan, want hoe dan wel. Tot tien tellen vergeet ik altijd op zo'n moment dat er drie tegelijk aan mijn hoofd staan te zeuren.
Tips zijn fijn, heel fijn. Heb ook altijd zo iets van ' kom met voorbeelden'. Zoals Borodini deed. Alleen maar zeggen 'zo moet je dat niet doen', daar heb ik niet zo veel aan, want hoe dan wel. Tot tien tellen vergeet ik altijd op zo'n moment dat er drie tegelijk aan mijn hoofd staan te zeuren.
zondag 8 maart 2009 om 21:57
quote:mamzelle schreef op 08 maart 2009 @ 21:43:
Per saldo hoop ik dat mijn jongens er beter uitkomen dan ikzelf. Maar daar valt nog heel veel werk voor te verzetten, ook in de vorm van leren praten met hen over mijn gevoelens of simpelweg niet te trots zijn om sorry te zeggen.
Ook sorry zeggen tegen je kind is al een klein gebaar en hou dat er vooral in Mamzelle. Moeilijk als ze nog erg jong zijn (maar dat zijn die van jou niet meer echt geloof ik). Ik heb ook wel eens in peutertaal heel erg hard sorry gezegd tegen mijn dochter. Niet per se omdat ik haar een tik had gegeven, maar vooral als ik onterecht boos op haar was of mopperig deed. Dan ging ik haar vertellen dat mama een grote mopperpot was en dat dat helemaal niet gezellig was en dat ik intimini vooral heel erg lief vind, ook als mama zo stom loopt te mopperen en dat mama moet leren -net als intimini- niet zo te mopperen. Vroeg haar of ik misschien ook af en toe op de gang mocht. Geloof dat ze dat maar gek vond haha.
Mamzelle, fijn dat je nog goede begeleiding hebt en houdt!
Misschien moet je maar elke zoveel tijd een opfrisdagje video home training krijgen? Om steeds verder te kunnen gaan in je verbeteringen.
Per saldo hoop ik dat mijn jongens er beter uitkomen dan ikzelf. Maar daar valt nog heel veel werk voor te verzetten, ook in de vorm van leren praten met hen over mijn gevoelens of simpelweg niet te trots zijn om sorry te zeggen.
Ook sorry zeggen tegen je kind is al een klein gebaar en hou dat er vooral in Mamzelle. Moeilijk als ze nog erg jong zijn (maar dat zijn die van jou niet meer echt geloof ik). Ik heb ook wel eens in peutertaal heel erg hard sorry gezegd tegen mijn dochter. Niet per se omdat ik haar een tik had gegeven, maar vooral als ik onterecht boos op haar was of mopperig deed. Dan ging ik haar vertellen dat mama een grote mopperpot was en dat dat helemaal niet gezellig was en dat ik intimini vooral heel erg lief vind, ook als mama zo stom loopt te mopperen en dat mama moet leren -net als intimini- niet zo te mopperen. Vroeg haar of ik misschien ook af en toe op de gang mocht. Geloof dat ze dat maar gek vond haha.
Mamzelle, fijn dat je nog goede begeleiding hebt en houdt!
Misschien moet je maar elke zoveel tijd een opfrisdagje video home training krijgen? Om steeds verder te kunnen gaan in je verbeteringen.
zondag 8 maart 2009 om 21:59
intiem, ik had het wel, klein beetje vergelijkbaar, toen eerste dochter geboren werd, huilde ze heel erg veel, werd er gek van. Duurde maar een paar weken, toen zijn we begonnen met een streng ritme van rust, regelmaat, voorspelbaarheid en inbakeren. Werkte als een tiet. Daarna las ik vaak topics van moeders met hetzelfde probleem. Elke keer als ik daar mijn verhaal kwam doen, kwam er weer een groep melden hoe zielig rust en regelmaat was en hoe onnodig en hoe zielig dat ik mijn kind af en toe liet huilen (tot een jaar of 2 huilde ze altijd voor het slapen gaan, als ik haar dan ging troosten ging het van kwaad tot erger. Ik werd toen ook gek van elke keer dat geschrijf op topics dat sommigen hun kind nooit laten huilen, dat dat nooit nodig was, etc etc. Sindsdien trek ik me daar veel minder van aan en denk ik, fijn voor jou dat dat voor jou zo werkt, voor mij werkt dat niet. En helemaal toen ik nummer 2 kreeg, die overal en altijd sliep, zelden huilde en die ik ook kon troosten als ze wel huilde. Wat een verschil. En natuurlijk raakte mij dat destijds, dat ik een kind had wat wel huilde, en wat zich niet liet troosten. Nu weet ik dat kinderen anders zijn en dat elk kind een eigen aanpak nodig heeft. Maar ik koos er dus voor om die postings te negeren. Niet de postings met vragen of oprechte kritiek, maar wel de postings die begonnn met nou dat zou ik nou nooit doen....
zondag 8 maart 2009 om 22:00
Nu het rellen voorbij is, zijn de onderdelen van het rellen ook vertrokken. Of het is te laat.
*schopt zichzelf omdat het een rellende opmerking is pffff. Maar vraag me dan toch weer oprecht af of het nu niet meer leuk is ofzo. Of het spannende en interessante eraf is nu het weer terug naar serieus en zelfinzicht is. Maar he, misschien zijn ze wel allemaal te bedde gegaan. Kan ook. Schopt zichzelf nog een keer*
*schopt zichzelf omdat het een rellende opmerking is pffff. Maar vraag me dan toch weer oprecht af of het nu niet meer leuk is ofzo. Of het spannende en interessante eraf is nu het weer terug naar serieus en zelfinzicht is. Maar he, misschien zijn ze wel allemaal te bedde gegaan. Kan ook. Schopt zichzelf nog een keer*
zondag 8 maart 2009 om 22:03
quote:intiem schreef op 08 maart 2009 @ 21:49:
[...]
Tuurlijk Pammie is mijn moeder mijn grote voorbeeld van hoe ik het vooral niet wil. Los van het feit dat dat soms best moeilijk is, omdat je eigenlijk weinig anders kent.
Maar goed, ik bén ook heel anders dan mijn moeder. Echt geen vergelijkingen te trekken, al was het alleen al door hele andere situaties.
Laten wij het dan vooral anders doen Pammie en hopen, heel hard hopen dat anders ook beter is!Als je een slecht voorbeeld hebt gehad van je eigen ouders, weet je alleen hoe het in ieder geval niet moet. Je weet dan nog niet hoe het wel moet.
Als je een goed voorbeeld hebt gehad van je eigen ouders, heb je een goede basis. Vaak wil en ga je dingen wel anders doen, omdat je nu eenmaal een ander mens bent. Maar als je er dan even niet uitkomt ken je altijd tenminste één veilige, goede manier waar je naar terug kunt grijpen.
[...]
Tuurlijk Pammie is mijn moeder mijn grote voorbeeld van hoe ik het vooral niet wil. Los van het feit dat dat soms best moeilijk is, omdat je eigenlijk weinig anders kent.
Maar goed, ik bén ook heel anders dan mijn moeder. Echt geen vergelijkingen te trekken, al was het alleen al door hele andere situaties.
Laten wij het dan vooral anders doen Pammie en hopen, heel hard hopen dat anders ook beter is!Als je een slecht voorbeeld hebt gehad van je eigen ouders, weet je alleen hoe het in ieder geval niet moet. Je weet dan nog niet hoe het wel moet.
Als je een goed voorbeeld hebt gehad van je eigen ouders, heb je een goede basis. Vaak wil en ga je dingen wel anders doen, omdat je nu eenmaal een ander mens bent. Maar als je er dan even niet uitkomt ken je altijd tenminste één veilige, goede manier waar je naar terug kunt grijpen.
anoniem_37343 wijzigde dit bericht op 08-03-2009 22:07
Reden: citaat weggevallen
Reden: citaat weggevallen
% gewijzigd
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 8 maart 2009 om 22:04
quote:fleurtje schreef op 08 maart 2009 @ 21:06:
[...]
Waar Intiem zelf koningin in is. HELPT DIT DE DISCUSSIE ZUIVER TE HOUDEN DENK JE? LIJKT ME NIET. LIJKT ME EERDER EEN MANIER OM INTIEM ONDERUIT TE PROBEREN TE HALEN. WAAROM WIL JE (EN ANDEREN) DAT?
Over die tik: het ging me trouwens meer om de reden (koekjesincident) dan om hard die tik nou werkelijk was. Die hele mentaliteit vond ik gewoon van de gekke en veelbelovend voor de toekomst.Ik vind dit echt erg ver gaan, Fleur. Dat jij vanachter jouw pc even de opvoedtoekomst van een wildvreemde gaat voorspellen.
[...]
Waar Intiem zelf koningin in is. HELPT DIT DE DISCUSSIE ZUIVER TE HOUDEN DENK JE? LIJKT ME NIET. LIJKT ME EERDER EEN MANIER OM INTIEM ONDERUIT TE PROBEREN TE HALEN. WAAROM WIL JE (EN ANDEREN) DAT?
Over die tik: het ging me trouwens meer om de reden (koekjesincident) dan om hard die tik nou werkelijk was. Die hele mentaliteit vond ik gewoon van de gekke en veelbelovend voor de toekomst.Ik vind dit echt erg ver gaan, Fleur. Dat jij vanachter jouw pc even de opvoedtoekomst van een wildvreemde gaat voorspellen.
zondag 8 maart 2009 om 22:04
quote:fleurtje schreef op 08 maart 2009 @ 21:06:
[...]
Waar Intiem zelf koningin in is. HELPT DIT DE DISCUSSIE ZUIVER TE HOUDEN DENK JE? LIJKT ME NIET. LIJKT ME EERDER EEN MANIER OM INTIEM ONDERUIT TE PROBEREN TE HALEN. WAAROM WIL JE (EN ANDEREN) DAT?
Over die tik: het ging me trouwens meer om de reden (koekjesincident) dan om hard die tik nou werkelijk was. Die hele mentaliteit vond ik gewoon van de gekke en veelbelovend voor de toekomst.Ik vind dit echt erg ver gaan, Fleur. Dat jij vanachter jouw pc even de opvoedtoekomst van een wildvreemde gaat voorspellen.
[...]
Waar Intiem zelf koningin in is. HELPT DIT DE DISCUSSIE ZUIVER TE HOUDEN DENK JE? LIJKT ME NIET. LIJKT ME EERDER EEN MANIER OM INTIEM ONDERUIT TE PROBEREN TE HALEN. WAAROM WIL JE (EN ANDEREN) DAT?
Over die tik: het ging me trouwens meer om de reden (koekjesincident) dan om hard die tik nou werkelijk was. Die hele mentaliteit vond ik gewoon van de gekke en veelbelovend voor de toekomst.Ik vind dit echt erg ver gaan, Fleur. Dat jij vanachter jouw pc even de opvoedtoekomst van een wildvreemde gaat voorspellen.
zondag 8 maart 2009 om 22:06
quote:fleurtje schreef op 08 maart 2009 @ 22:04:
Hmmm, heb 39 1/2 graden koorts en zat naar ceausescu te kijken. Maar he, ik zat ook niet te rellen. Vind dat er sowieso niet gereld werd. Mensen waren gewoon gechockeerd door jouw postings en probeerden jou ervan te overtuigen dat het niet ok is.Jij ook al? Ik lag net onder drie dekens nog steeds te rillen!
Hmmm, heb 39 1/2 graden koorts en zat naar ceausescu te kijken. Maar he, ik zat ook niet te rellen. Vind dat er sowieso niet gereld werd. Mensen waren gewoon gechockeerd door jouw postings en probeerden jou ervan te overtuigen dat het niet ok is.Jij ook al? Ik lag net onder drie dekens nog steeds te rillen!
