Relaties
alle pijlers
Zo pijnlijk: ingeruild en ex gaat gewoon verder
maandag 9 maart 2009 om 14:01
Hallo,
Jullie weten wel dat ik 7 maanden geleden ben ingeruild voor iemand anders, na 5 jaar. Ik vertelde ook al dat we het goed hadden samen, dat hij dat ook vond, maar dat hij, door iemand nieuw te ontmoeten, vond dat 'het ook anders kan', en heeft me verlaten. Hij wou niet kijken hoe we onze relatie een andere draai konden geven, maar wou voor het ieuwe, onbekendere gaan. Wel alleen nadat ik een sms had onderschept, hij heeft het nooit uit zichzelf verteld. Maar zijn gedrag verontrustte me, dus hij heeft zichzelf verraden zonder dat hij het doorhad en ben ik zijn gsm gaan controleren.
Eens hij het niet meer kon ontkennen, is hij stiekem zijn gerief komen halen en wegggegaan. Hij wou niet aan de problemen (ik weet niet wat hem eigenlijk stoorde in onze relatie) werken, en is heel plots weggegaan.
Twee weken later was hij met dat meisje samen, maar ik zou er niet van verschieten als het al eerder aan de gang was. Nu 7 maanden verder probeer ik zoveel mogelijk te lezen, leren en praten met vrienden en famillie, om het zo goed mogelijk te verwerken.
Alleen kan ik het nog allemaal niet loslaten, en kijk ik af en toe in zijn email, want ik weet zijn paswoord dat hij niet veranderd heeft. Nu zag ik dat hij een reis geboekt heeft naar een exotisch land, waar wij eind 2007 nog geweest waren. Via een vriend kan hij goedkoop in chique hotels overnachten. Dus de zalige reis die wij toen met zijn tweeen hebben gedaan, gaat hij nu gewoonweg opnieuw overdoen met zijn nieuwe liefde! Ook 3 weken, in exact dezelfde periode, maar dan 2 jaar later.
Dit doet verschrikkelijk pijn, was het dan echt niets speciaals tussen ons????
Jullie weten wel dat ik 7 maanden geleden ben ingeruild voor iemand anders, na 5 jaar. Ik vertelde ook al dat we het goed hadden samen, dat hij dat ook vond, maar dat hij, door iemand nieuw te ontmoeten, vond dat 'het ook anders kan', en heeft me verlaten. Hij wou niet kijken hoe we onze relatie een andere draai konden geven, maar wou voor het ieuwe, onbekendere gaan. Wel alleen nadat ik een sms had onderschept, hij heeft het nooit uit zichzelf verteld. Maar zijn gedrag verontrustte me, dus hij heeft zichzelf verraden zonder dat hij het doorhad en ben ik zijn gsm gaan controleren.
Eens hij het niet meer kon ontkennen, is hij stiekem zijn gerief komen halen en wegggegaan. Hij wou niet aan de problemen (ik weet niet wat hem eigenlijk stoorde in onze relatie) werken, en is heel plots weggegaan.
Twee weken later was hij met dat meisje samen, maar ik zou er niet van verschieten als het al eerder aan de gang was. Nu 7 maanden verder probeer ik zoveel mogelijk te lezen, leren en praten met vrienden en famillie, om het zo goed mogelijk te verwerken.
Alleen kan ik het nog allemaal niet loslaten, en kijk ik af en toe in zijn email, want ik weet zijn paswoord dat hij niet veranderd heeft. Nu zag ik dat hij een reis geboekt heeft naar een exotisch land, waar wij eind 2007 nog geweest waren. Via een vriend kan hij goedkoop in chique hotels overnachten. Dus de zalige reis die wij toen met zijn tweeen hebben gedaan, gaat hij nu gewoonweg opnieuw overdoen met zijn nieuwe liefde! Ook 3 weken, in exact dezelfde periode, maar dan 2 jaar later.
Dit doet verschrikkelijk pijn, was het dan echt niets speciaals tussen ons????
dinsdag 10 maart 2009 om 10:54
quote:muisje08 schreef op 10 maart 2009 @ 10:28:
Ik denk dat ik er zo in blijf hangen omdat ik diep in mijn binnenste denk dat hij fout is geweest door zomaar een lange relatie op te geven, en direct iets nieuws te starten. Ik lees hier zoveel over, en krijg dan dikwijls de bevestiging dat dit voor hem wel eens verkeerd zou kunnen aflopen omdat hij nergens bij stilstaat.
Dat is een les die hij zelf moet leren. zijn fout, hij gat op zijn bek. of juist niet, juist door deze liefde besefte hij wat hij bij jou miste, en dat het tussen jullie niet goed zat. In mijn eerste relatie heb ik dat zelf ook gehad. doordat ik verliefd werd op een ander realiseerde ik me dat ik me gevangen voelde in die relatie, en voor mijzelf was het teken dat ik zo halsoverkop heftig verliefd kon worden op en ander ook een teken dat ik niet genoeg hield van degene met wie ik was. Ook ik ben vreemdgegaan (1x) de volgende dag verbtrak ik mijn relatie. Ook mijn ex smeekte me om hem nog en kans te geven en hij wilde me met alle liefde mijn bedrog vergeven. maar voor mij was het op. en ookal werd het uiteindelijk niks met die ander, waarvoor ik hem verliet, gen haar op mijn hoofd die er ooit over gedacht heeft om terug te gaan. Ik heb spijt van de manier waarop, want dat heeft ex meer gekwetst dan nodig was, maar geen seconde spijt dat ik ben weggegaan.
En als dat zou zal zijn 5wat niet zeker is), dan vind ik het gewoon allemaal zo enorm spijtig. Ik had vlug door waar mijn fouten in de relatie zaten, en was echt berid er smane voor te gaan. Het uit te zoeken waarom hij verliefd was geworden, wat er dus verkeerd zat voor hem, en eraan te werken. Ik wilde naar een therapeut, maar hij niet.
En om een relatie te redden zijn er toch echt twee nodig. voor hem was het blijkbaar op. Uiteindelijk is dat ook beter voor jou, want nu heb jij ook de ruimte om iemand te zoeken die wel 1005 voor je kan gaan. die ruimte moet je wel gaan pakken, en zijn mail blijven lezen helpt je echt niet daarbij. Afstand nemen wel.
Voor hem was de kous af, en moest hij per se voor het nieuwe kiezen. Dat is volledig zijn recht, en ook de manier waarop, hoe pijnlijk ook voor mij. Maar zal hij het wel bij het rechte eind hebben? Hij laat iets goeds achter, en dat zei hij ook.
Als het tussen jullie echt slecht was geweest, dan hadden jullie het ook niet zolang volgehouden. hij geeft toe dat jullie het best leuk hadden, dat er niks mis met jou is. Alleen heeft ie nu iemand gevonen met wie het nog beter is. iemand die mischien net iets beter past. hoe verdrietig voor jou ook, hij is niet van plan terug te komen. Niet omdat ie het met jou slecht had, niet omdat je nooit iets betekende, maar omdat jullie uitelkaar gegroeid zijn en het voor hem niet meer paste. Dat is en blijft verdrietig, maar wel de realiteit die je moet gan accepteren.
Vandaar denk ik dat ik naar antwoorden zoek, of bevestiging dat hij misschien wel eens niet beter af zal zijn.En daar moet je niet meer mee bezig wilen zijn. Jij moet je zelfvertrouwen niet halen uit het feit of je ex wel of niet beter af is zonder jou. Jij hebt het gevoel dat jij slechter af bent zonder hem. Dus probeer je je vast te klampen aan het idee dat hij ook slechter af is, want dat maakt jou minder afhankelijk en kwetsbaar. Door je zelf wijs te maken dat het voor hem net zo voelt als voor jou, probeer je je eigen pijn te controleren. helaas is het niet de waarheid. En als je jezlef voor de gek houdt, kom je jezlef altijd ook weer tegen, en meestal zijn dat de pijnlijkste confrontaties. Wij allemaal, ook de mensen met harde worrden, willen je besparen dat je over een jaar nog steeds in hetzelfde kringetje draait. afkicken doe je best cold turkey. Hard, zwaar, moeilijk, pijnlijk, maar wel het beste. dus inderdaad naar je ex mailen dat je zijn wachtwoord weet en of ie het wil veranderen, en proberen om echt te gaan geloven dat jij NIET slechter af bent zonder hem, maar minstens evengoed, en waarschijnlijk beter. Jij mag er zijn, jij bent een tof wijf en je verdient een leuke vent, die je ook gaat vinden als je je er weer voor kunt openstellen. En openstellen kan pas als je geen behoefte meer hebt om je ex'mail te checken, omdat het je niet meer kan boeien wat hij doet.
Ik denk dat ik er zo in blijf hangen omdat ik diep in mijn binnenste denk dat hij fout is geweest door zomaar een lange relatie op te geven, en direct iets nieuws te starten. Ik lees hier zoveel over, en krijg dan dikwijls de bevestiging dat dit voor hem wel eens verkeerd zou kunnen aflopen omdat hij nergens bij stilstaat.
Dat is een les die hij zelf moet leren. zijn fout, hij gat op zijn bek. of juist niet, juist door deze liefde besefte hij wat hij bij jou miste, en dat het tussen jullie niet goed zat. In mijn eerste relatie heb ik dat zelf ook gehad. doordat ik verliefd werd op een ander realiseerde ik me dat ik me gevangen voelde in die relatie, en voor mijzelf was het teken dat ik zo halsoverkop heftig verliefd kon worden op en ander ook een teken dat ik niet genoeg hield van degene met wie ik was. Ook ik ben vreemdgegaan (1x) de volgende dag verbtrak ik mijn relatie. Ook mijn ex smeekte me om hem nog en kans te geven en hij wilde me met alle liefde mijn bedrog vergeven. maar voor mij was het op. en ookal werd het uiteindelijk niks met die ander, waarvoor ik hem verliet, gen haar op mijn hoofd die er ooit over gedacht heeft om terug te gaan. Ik heb spijt van de manier waarop, want dat heeft ex meer gekwetst dan nodig was, maar geen seconde spijt dat ik ben weggegaan.
En als dat zou zal zijn 5wat niet zeker is), dan vind ik het gewoon allemaal zo enorm spijtig. Ik had vlug door waar mijn fouten in de relatie zaten, en was echt berid er smane voor te gaan. Het uit te zoeken waarom hij verliefd was geworden, wat er dus verkeerd zat voor hem, en eraan te werken. Ik wilde naar een therapeut, maar hij niet.
En om een relatie te redden zijn er toch echt twee nodig. voor hem was het blijkbaar op. Uiteindelijk is dat ook beter voor jou, want nu heb jij ook de ruimte om iemand te zoeken die wel 1005 voor je kan gaan. die ruimte moet je wel gaan pakken, en zijn mail blijven lezen helpt je echt niet daarbij. Afstand nemen wel.
Voor hem was de kous af, en moest hij per se voor het nieuwe kiezen. Dat is volledig zijn recht, en ook de manier waarop, hoe pijnlijk ook voor mij. Maar zal hij het wel bij het rechte eind hebben? Hij laat iets goeds achter, en dat zei hij ook.
Als het tussen jullie echt slecht was geweest, dan hadden jullie het ook niet zolang volgehouden. hij geeft toe dat jullie het best leuk hadden, dat er niks mis met jou is. Alleen heeft ie nu iemand gevonen met wie het nog beter is. iemand die mischien net iets beter past. hoe verdrietig voor jou ook, hij is niet van plan terug te komen. Niet omdat ie het met jou slecht had, niet omdat je nooit iets betekende, maar omdat jullie uitelkaar gegroeid zijn en het voor hem niet meer paste. Dat is en blijft verdrietig, maar wel de realiteit die je moet gan accepteren.
Vandaar denk ik dat ik naar antwoorden zoek, of bevestiging dat hij misschien wel eens niet beter af zal zijn.En daar moet je niet meer mee bezig wilen zijn. Jij moet je zelfvertrouwen niet halen uit het feit of je ex wel of niet beter af is zonder jou. Jij hebt het gevoel dat jij slechter af bent zonder hem. Dus probeer je je vast te klampen aan het idee dat hij ook slechter af is, want dat maakt jou minder afhankelijk en kwetsbaar. Door je zelf wijs te maken dat het voor hem net zo voelt als voor jou, probeer je je eigen pijn te controleren. helaas is het niet de waarheid. En als je jezlef voor de gek houdt, kom je jezlef altijd ook weer tegen, en meestal zijn dat de pijnlijkste confrontaties. Wij allemaal, ook de mensen met harde worrden, willen je besparen dat je over een jaar nog steeds in hetzelfde kringetje draait. afkicken doe je best cold turkey. Hard, zwaar, moeilijk, pijnlijk, maar wel het beste. dus inderdaad naar je ex mailen dat je zijn wachtwoord weet en of ie het wil veranderen, en proberen om echt te gaan geloven dat jij NIET slechter af bent zonder hem, maar minstens evengoed, en waarschijnlijk beter. Jij mag er zijn, jij bent een tof wijf en je verdient een leuke vent, die je ook gaat vinden als je je er weer voor kunt openstellen. En openstellen kan pas als je geen behoefte meer hebt om je ex'mail te checken, omdat het je niet meer kan boeien wat hij doet.
dinsdag 10 maart 2009 om 11:31
Bedankt Return_of_kreng!
Weet je, ik zou zo graag willen dat hij terugkomt, dat is zo waar. Maar inderdaad, hij komt noooit meer terug. Ik MOET dat accepteren, en de bijhorende pijn doorstaan. Het is wel verdomd een zware klapper, want mijn toekomstbeeld met hem zag er perfect uit. Maar je moet met zijn tweeen zijn. Het lastige is dat hij tot op het laatste moment bleeft zeggen dat hij me niet zou verlaten, dus de schok was des te groter.
Anyway, ik ga geen contact meer zoeken, en ook niet vragen om zijn paswoord te veranderen, dat gaat weer teveel naar boven brengen. Maar ik ga me echt wel zelf forceren om niet meer te kijken!! Wanneer dat lukt zal ik me ook veel sterker voelen. Ik heb het een hele poos niet gedaan, maar de laatste tijd was het weer sterker dan, mezelf. Maar ik ga er weer voor gaan...
Weet je, ik zou zo graag willen dat hij terugkomt, dat is zo waar. Maar inderdaad, hij komt noooit meer terug. Ik MOET dat accepteren, en de bijhorende pijn doorstaan. Het is wel verdomd een zware klapper, want mijn toekomstbeeld met hem zag er perfect uit. Maar je moet met zijn tweeen zijn. Het lastige is dat hij tot op het laatste moment bleeft zeggen dat hij me niet zou verlaten, dus de schok was des te groter.
Anyway, ik ga geen contact meer zoeken, en ook niet vragen om zijn paswoord te veranderen, dat gaat weer teveel naar boven brengen. Maar ik ga me echt wel zelf forceren om niet meer te kijken!! Wanneer dat lukt zal ik me ook veel sterker voelen. Ik heb het een hele poos niet gedaan, maar de laatste tijd was het weer sterker dan, mezelf. Maar ik ga er weer voor gaan...
dinsdag 10 maart 2009 om 11:55
quote:muisje08 schreef op 09 maart 2009 @ 21:53:
Ik denk dat ik stilaan klaar ben voor de volgende stap, namelijk kinderen. Ik zou graag een stabiel gezinnetje hebben, en wil daar niet tot mijn 35ste voor wachten...
Inderdaad, mijn ex is niet de persoon die ik dacht dat hij was. Helaas, hij heeft zich altijd als de perfecte schoonzoon gedragen, en ik moet zeggen, dat was een heerlijke tijd. Tot hij het gehad had, waardoor de relatie op een nare manier is geeindigd.
Weet je, alles in mijn leven verliep tot hiertoe van een leien dakje. Een zwaar auto-accident een paar jaar geleden kon me niet van slag brengen. Ben er goed vanaf gekomen en heb veel hooi op mijn vork genomen omdat ik me daar niet ging door laten doen, ookal was ik door het oog van de naald gekropen en een lange revalidatie voor de boeg had.
Maar wat nu is gebeurd, kwam zo onverwacht dat de grond onder mijn voeten wegschoof. Alle tekenen dat het toch fout tussen hem en zijn nieuwe vriendin zou lopen, waren goed, vandaar ook mijn zoektocht in zijn email. Maar die wordt niet gebruikt voor echt persoonljk emailverkeer, gebeurt via email van het werk. Hotmail is dan meer voor boeken van reizen, deelnemen aan wedstrijden enzo.
Maar goed, jullie hebben gelijk dat ik mezelf meer pijn doe. Het is bijna zielig op zoek gaan in de hoop iets te vinden waaruit blijkt dat er ook nog maar iets vna hoop kan zijn. Viel dat heel dik tegen zeg...Bijna zielig??????
Ik denk dat ik stilaan klaar ben voor de volgende stap, namelijk kinderen. Ik zou graag een stabiel gezinnetje hebben, en wil daar niet tot mijn 35ste voor wachten...
Inderdaad, mijn ex is niet de persoon die ik dacht dat hij was. Helaas, hij heeft zich altijd als de perfecte schoonzoon gedragen, en ik moet zeggen, dat was een heerlijke tijd. Tot hij het gehad had, waardoor de relatie op een nare manier is geeindigd.
Weet je, alles in mijn leven verliep tot hiertoe van een leien dakje. Een zwaar auto-accident een paar jaar geleden kon me niet van slag brengen. Ben er goed vanaf gekomen en heb veel hooi op mijn vork genomen omdat ik me daar niet ging door laten doen, ookal was ik door het oog van de naald gekropen en een lange revalidatie voor de boeg had.
Maar wat nu is gebeurd, kwam zo onverwacht dat de grond onder mijn voeten wegschoof. Alle tekenen dat het toch fout tussen hem en zijn nieuwe vriendin zou lopen, waren goed, vandaar ook mijn zoektocht in zijn email. Maar die wordt niet gebruikt voor echt persoonljk emailverkeer, gebeurt via email van het werk. Hotmail is dan meer voor boeken van reizen, deelnemen aan wedstrijden enzo.
Maar goed, jullie hebben gelijk dat ik mezelf meer pijn doe. Het is bijna zielig op zoek gaan in de hoop iets te vinden waaruit blijkt dat er ook nog maar iets vna hoop kan zijn. Viel dat heel dik tegen zeg...Bijna zielig??????
dinsdag 10 maart 2009 om 14:59
quote:muisje08 schreef op 09 maart 2009 @ 21:53:
Ik denk dat ik stilaan klaar ben voor de volgende stap, namelijk kinderen. Lieve muis, zolang jij niet eens in staat bent je ex los te laten, ben je niet klaar voor de volgende stap. Ik denk echt dat je eerst het ene moet loslaten. Daarbij zul je geen leukerd tegenkomen waar je de rest van je leven mee wilt delen zolang je zo bezig blijft zijn met je ex. Laat los, ga dit verwerken en ga verder met je eigen leven. Dán heb je meer kans. Je mag ook blijven zwelgen, maar dan ben je op je 45 nog steeds single omdat je er niet klaar voor bent.
Ik zou graag een stabiel gezinnetje hebben, en wil daar niet tot mijn 35ste voor wachten...
Inderdaad, mijn ex is niet de persoon die ik dacht dat hij was. Helaas, hij heeft zich altijd als de perfecte schoonzoon gedragen, en ik moet zeggen, dat was een heerlijke tijd. Tot hij het gehad had, waardoor de relatie op een nare manier is geeindigd.
Weet je, alles in mijn leven verliep tot hiertoe van een leien dakje. Een zwaar auto-accident een paar jaar geleden kon me niet van slag brengen. Ben er goed vanaf gekomen en heb veel hooi op mijn vork genomen omdat ik me daar niet ging door laten doen, ookal was ik door het oog van de naald gekropen en een lange revalidatie voor de boeg had.
Maar wat nu is gebeurd, kwam zo onverwacht dat de grond onder mijn voeten wegschoof. Alle tekenen dat het toch fout tussen hem en zijn nieuwe vriendin zou lopen, waren goed, Dit slaat echt helemaal nergens op. Aan de ene kant zeg je van je ex te houden, aan de andere kant gun je hem geen centimeter geluk. En jezelf ook niet. Dat is geen liefde voor hem en niet voor jezelf. Als je echt van iemand houdt wil je dat diegene gelukkig is, ook al is dat zonder jou. Als je echt van jezelf houd, wil je niet dat iemand die niet bij je wil zijn, bij je is. Simpel. vandaar ook mijn zoektocht in zijn email. Nee, die zoektocht heeft geen goede geldende reden. Je moet gewoon uit zijn mail blijven. Je had er nooit in mogen kijken. Het is je ex.. exit.. weet je wel; geen deel meer van jouw leven. Daar heb je je eigen mail voor. Maar die wordt niet gebruikt voor echt persoonljk emailverkeer, gebeurt via email van het werk. Hotmail is dan meer voor boeken van reizen, deelnemen aan wedstrijden enzo. Het maakt totaal geen verschil. Zijn mail, is van hem, voor zijn ogen bestemd en jij hebt dat niet te lezen. Heb je hem al gemailt dat hij zijn wachtwoorden moet wijzigen om dat jij het fatsoen niet hebt om niet in te loggen?
Maar goed, jullie hebben gelijk dat ik mezelf meer pijn doe. Het is bijna (streep bijna maar weg. Het is triest, respectloos, onbeschoft en belachelijk) zielig op zoek gaan in de hoop iets te vinden waaruit blijkt dat er ook nog maar iets vna hoop kan zijn. Viel dat heel dik tegen zeg...Dus? Je hebt hem nu een mail gestuurd?
Ik denk dat ik stilaan klaar ben voor de volgende stap, namelijk kinderen. Lieve muis, zolang jij niet eens in staat bent je ex los te laten, ben je niet klaar voor de volgende stap. Ik denk echt dat je eerst het ene moet loslaten. Daarbij zul je geen leukerd tegenkomen waar je de rest van je leven mee wilt delen zolang je zo bezig blijft zijn met je ex. Laat los, ga dit verwerken en ga verder met je eigen leven. Dán heb je meer kans. Je mag ook blijven zwelgen, maar dan ben je op je 45 nog steeds single omdat je er niet klaar voor bent.
Ik zou graag een stabiel gezinnetje hebben, en wil daar niet tot mijn 35ste voor wachten...
Inderdaad, mijn ex is niet de persoon die ik dacht dat hij was. Helaas, hij heeft zich altijd als de perfecte schoonzoon gedragen, en ik moet zeggen, dat was een heerlijke tijd. Tot hij het gehad had, waardoor de relatie op een nare manier is geeindigd.
Weet je, alles in mijn leven verliep tot hiertoe van een leien dakje. Een zwaar auto-accident een paar jaar geleden kon me niet van slag brengen. Ben er goed vanaf gekomen en heb veel hooi op mijn vork genomen omdat ik me daar niet ging door laten doen, ookal was ik door het oog van de naald gekropen en een lange revalidatie voor de boeg had.
Maar wat nu is gebeurd, kwam zo onverwacht dat de grond onder mijn voeten wegschoof. Alle tekenen dat het toch fout tussen hem en zijn nieuwe vriendin zou lopen, waren goed, Dit slaat echt helemaal nergens op. Aan de ene kant zeg je van je ex te houden, aan de andere kant gun je hem geen centimeter geluk. En jezelf ook niet. Dat is geen liefde voor hem en niet voor jezelf. Als je echt van iemand houdt wil je dat diegene gelukkig is, ook al is dat zonder jou. Als je echt van jezelf houd, wil je niet dat iemand die niet bij je wil zijn, bij je is. Simpel. vandaar ook mijn zoektocht in zijn email. Nee, die zoektocht heeft geen goede geldende reden. Je moet gewoon uit zijn mail blijven. Je had er nooit in mogen kijken. Het is je ex.. exit.. weet je wel; geen deel meer van jouw leven. Daar heb je je eigen mail voor. Maar die wordt niet gebruikt voor echt persoonljk emailverkeer, gebeurt via email van het werk. Hotmail is dan meer voor boeken van reizen, deelnemen aan wedstrijden enzo. Het maakt totaal geen verschil. Zijn mail, is van hem, voor zijn ogen bestemd en jij hebt dat niet te lezen. Heb je hem al gemailt dat hij zijn wachtwoorden moet wijzigen om dat jij het fatsoen niet hebt om niet in te loggen?
Maar goed, jullie hebben gelijk dat ik mezelf meer pijn doe. Het is bijna (streep bijna maar weg. Het is triest, respectloos, onbeschoft en belachelijk) zielig op zoek gaan in de hoop iets te vinden waaruit blijkt dat er ook nog maar iets vna hoop kan zijn. Viel dat heel dik tegen zeg...Dus? Je hebt hem nu een mail gestuurd?
dinsdag 10 maart 2009 om 15:02
Anyway, ik ga geen contact meer zoeken, en ook niet vragen om zijn paswoord te veranderen, dat gaat weer teveel naar boven brengen. Maar ik ga me echt wel zelf forceren om niet meer te kijken!! Wanneer dat lukt zal ik me ook veel sterker voelen. Ik heb het een hele poos niet gedaan, maar de laatste tijd was het weer sterker dan, mezelf. Maar ik ga er weer voor gaan...
--------------------------------------------------------------------------------
LEES JE EIGEN WOORDEN EENS TERUG..
Jij bent helemaal niet plan om je leventje weer op te pakken..
Wil je dit nl wel dan ga je DE GROOTSTE uitdaging door je ex te laten weten dat je z'n hotmail leest.. Blijf JIJ maar lekker zwelgen in je SLACHTOFFER ROL.. Kunnen wij over een tijdje weer lezen dat je de verleiding niet kon weer staan.. get a life..
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
LEES JE EIGEN WOORDEN EENS TERUG..
Jij bent helemaal niet plan om je leventje weer op te pakken..
Wil je dit nl wel dan ga je DE GROOTSTE uitdaging door je ex te laten weten dat je z'n hotmail leest.. Blijf JIJ maar lekker zwelgen in je SLACHTOFFER ROL.. Kunnen wij over een tijdje weer lezen dat je de verleiding niet kon weer staan.. get a life..
--------------------------------------------------------------------------------
dinsdag 10 maart 2009 om 15:14
quote:Brown_Eyes schreef op 09 maart 2009 @ 22:15:
Tsja, uiteindelijk heb je er niks aan.
Maar het is wel begrijpelijk als je erbij kunt.
Wie zou dat nou niet doen?
Ik, ik zou dat niet doen. Waarom zou ik het wel doen? Het helpt helemaal niemand verder en is gewoon hartstikke respectloos.
Als ik zou ontdekken dat één van mijn exen (die mijn wachtwoorden overigens niet weten) mijn mail zouden checken, zou ik erheen gaan en zo die computer door het raam de straat op kieperen. Dan is het ook meteen duidelijk dat ik dat niet pik.
Tsja, uiteindelijk heb je er niks aan.
Maar het is wel begrijpelijk als je erbij kunt.
Wie zou dat nou niet doen?
Ik, ik zou dat niet doen. Waarom zou ik het wel doen? Het helpt helemaal niemand verder en is gewoon hartstikke respectloos.
Als ik zou ontdekken dat één van mijn exen (die mijn wachtwoorden overigens niet weten) mijn mail zouden checken, zou ik erheen gaan en zo die computer door het raam de straat op kieperen. Dan is het ook meteen duidelijk dat ik dat niet pik.
dinsdag 10 maart 2009 om 15:19
quote:muisje08 schreef op 10 maart 2009 @ 10:28:
Ik denk dat ik er zo in blijf hangen omdat ik diep in mijn binnenste denk dat hij fout is geweest door zomaar een lange relatie op te geven, en direct iets nieuws te starten. Ik lees hier zoveel over, en krijg dan dikwijls de bevestiging dat dit voor hem wel eens verkeerd zou kunnen aflopen omdat hij nergens bij stilstaat.
Hij is niet fout door direct iets nieuws te starten. Dat mag. Als hij dat wil, en daar gelukkig door wordt. Waarom niet?
Wat wel fout is, is dat jij het idee dat hij fout en ongelukkig is niet los wil laten. Ga er nu maar gewoon vanuit dat hij nu veel gelukkiger is dan toen hij met jou was. Anders was hij wel bij jou. En jij gaat in een volgende relatie (mocht je deze ex ooit los gaan laten) ook veel gelukkiger zijn dan met hem, want zo gaat dat. Je leert wat in de ene relatie, en neemt dat mee naar de volgende. Vaak vooral het besef van wat je niet wilt en wat je dus wel wilt.
En als dat zou zal zijn 5wat niet zeker is), dan vind ik het gewoon allemaal zo enorm spijtig. Ik had vlug door waar mijn fouten in de relatie zaten, en was echt berid er smane voor te gaan. Het uit te zoeken waarom hij verliefd was geworden, wat er dus verkeerd zat voor hem, en eraan te werken. Ik wilde naar een therapeut, maar hij niet.
Dus nu ga je het loslaten, want je kunt wel roepen dat je aan je fouten wilde werken, maar aan je grootste fout (jezelf je geluk niet gunnen, maar blijven zwelgen in medelijden) wil je blijkbaar niet werken.
Voor hem was de kous af, en moest hij per se voor het nieuwe kiezen. Dat is volledig zijn recht, en ook de manier waarop, hoe pijnlijk ook voor mij. Maar zal hij het wel bij het rechte eind hebben? Hij laat iets goeds achter, en dat zei hij ook.
Vandaar denk ik dat ik naar antwoorden zoek, of bevestiging dat hij misschien wel eens niet beter af zal zijn.Als je die energie nu eens in jezelf stopt? Dan heb je er nog wat aan.
Ik denk dat ik er zo in blijf hangen omdat ik diep in mijn binnenste denk dat hij fout is geweest door zomaar een lange relatie op te geven, en direct iets nieuws te starten. Ik lees hier zoveel over, en krijg dan dikwijls de bevestiging dat dit voor hem wel eens verkeerd zou kunnen aflopen omdat hij nergens bij stilstaat.
Hij is niet fout door direct iets nieuws te starten. Dat mag. Als hij dat wil, en daar gelukkig door wordt. Waarom niet?
Wat wel fout is, is dat jij het idee dat hij fout en ongelukkig is niet los wil laten. Ga er nu maar gewoon vanuit dat hij nu veel gelukkiger is dan toen hij met jou was. Anders was hij wel bij jou. En jij gaat in een volgende relatie (mocht je deze ex ooit los gaan laten) ook veel gelukkiger zijn dan met hem, want zo gaat dat. Je leert wat in de ene relatie, en neemt dat mee naar de volgende. Vaak vooral het besef van wat je niet wilt en wat je dus wel wilt.
En als dat zou zal zijn 5wat niet zeker is), dan vind ik het gewoon allemaal zo enorm spijtig. Ik had vlug door waar mijn fouten in de relatie zaten, en was echt berid er smane voor te gaan. Het uit te zoeken waarom hij verliefd was geworden, wat er dus verkeerd zat voor hem, en eraan te werken. Ik wilde naar een therapeut, maar hij niet.
Dus nu ga je het loslaten, want je kunt wel roepen dat je aan je fouten wilde werken, maar aan je grootste fout (jezelf je geluk niet gunnen, maar blijven zwelgen in medelijden) wil je blijkbaar niet werken.
Voor hem was de kous af, en moest hij per se voor het nieuwe kiezen. Dat is volledig zijn recht, en ook de manier waarop, hoe pijnlijk ook voor mij. Maar zal hij het wel bij het rechte eind hebben? Hij laat iets goeds achter, en dat zei hij ook.
Vandaar denk ik dat ik naar antwoorden zoek, of bevestiging dat hij misschien wel eens niet beter af zal zijn.Als je die energie nu eens in jezelf stopt? Dan heb je er nog wat aan.
dinsdag 10 maart 2009 om 15:20
Spreek dan ook met jezelf af dat wanneer het niet lukt om de verleiding te weerstaan, je wel je ex gaat inlichten. Dus de eerstvolgende keer dat je in zijn mail kijkt, ga je m een berichtje sturen, dat je nog steeds in zijn mail kan. Ex zal inderdaad vrij boos worden dat je al 7 manden in zijn mail koekeloert, en misschien zelfs wel aangifte tegen je doen, want wat je doet is strafbaar. Snap heel goed dat je angst hebt om dit toe te geven aan hem, omdat je weet dat t heel fout is.
Is er een mogelijkheid om m viavia een tip te geven dat ie zijn pasword moet veranderen? Zo ja, doe dat dan. zo niet, dan verplicht je je bij deze om de eerstvolgende keer dat je zijn mail checkt hem op de hoogte hiervan te stellen. omdat je jezelf dus toch niet kunt beheersen.
Is er een mogelijkheid om m viavia een tip te geven dat ie zijn pasword moet veranderen? Zo ja, doe dat dan. zo niet, dan verplicht je je bij deze om de eerstvolgende keer dat je zijn mail checkt hem op de hoogte hiervan te stellen. omdat je jezelf dus toch niet kunt beheersen.
dinsdag 10 maart 2009 om 15:25
quote:muisje08 schreef op 10 maart 2009 @ 11:31:
Bedankt Return_of_kreng!
Weet je, ik zou zo graag willen dat hij terugkomt, dat is zo waar. Maar inderdaad, hij komt noooit meer terug. Ik MOET dat accepteren, en de bijhorende pijn doorstaan. Het is wel verdomd een zware klapper, want mijn toekomstbeeld met hem zag er perfect uit. Maar je moet met zijn tweeen zijn. Het lastige is dat hij tot op het laatste moment bleeft zeggen dat hij me niet zou verlaten, dus de schok was des te groter.
Muisje, het kwam toch onverwachts? Waarom hadden jullie dan gesprekken over verlaten?
Jij wilde in relatietherapie, maar het kwam toch onverwachts? Waarin in therapie gaan als je geen probleem hebt.
Muisje, waarom blijf je jezelf zo voorliegen? Grow up.
Anyway, ik ga geen contact meer zoeken, en ook niet vragen om zijn paswoord te veranderen, dat gaat weer teveel naar boven brengen. Maar ik ga me echt wel zelf forceren om niet meer te kijken!! Wanneer dat lukt zal ik me ook veel sterker voelen. Ik heb het een hele poos niet gedaan, maar de laatste tijd was het weer sterker dan, mezelf. Maar ik ga er weer voor gaan...
Mail nou maar wel, want ik vermoed dat je tóch weer gaat kijken, omdat je gewoon niet loslaat.
Hoezo brengt dat teveel naar boven? Dan wordt ie (terecht) zeer kwaad bedoel je? En dan vervalt al je hoop? Het lijkt me juist goed voor je om het dus wel te mailen. Dan wordt hij kwaad en weet je zeker dat je geen hoop meer hoeft te hebben. Misschien is dat wel nodig voor jou om eens te stoppen met dit zielig zijn.
Bedankt Return_of_kreng!
Weet je, ik zou zo graag willen dat hij terugkomt, dat is zo waar. Maar inderdaad, hij komt noooit meer terug. Ik MOET dat accepteren, en de bijhorende pijn doorstaan. Het is wel verdomd een zware klapper, want mijn toekomstbeeld met hem zag er perfect uit. Maar je moet met zijn tweeen zijn. Het lastige is dat hij tot op het laatste moment bleeft zeggen dat hij me niet zou verlaten, dus de schok was des te groter.
Muisje, het kwam toch onverwachts? Waarom hadden jullie dan gesprekken over verlaten?
Jij wilde in relatietherapie, maar het kwam toch onverwachts? Waarin in therapie gaan als je geen probleem hebt.
Muisje, waarom blijf je jezelf zo voorliegen? Grow up.
Anyway, ik ga geen contact meer zoeken, en ook niet vragen om zijn paswoord te veranderen, dat gaat weer teveel naar boven brengen. Maar ik ga me echt wel zelf forceren om niet meer te kijken!! Wanneer dat lukt zal ik me ook veel sterker voelen. Ik heb het een hele poos niet gedaan, maar de laatste tijd was het weer sterker dan, mezelf. Maar ik ga er weer voor gaan...
Mail nou maar wel, want ik vermoed dat je tóch weer gaat kijken, omdat je gewoon niet loslaat.
Hoezo brengt dat teveel naar boven? Dan wordt ie (terecht) zeer kwaad bedoel je? En dan vervalt al je hoop? Het lijkt me juist goed voor je om het dus wel te mailen. Dan wordt hij kwaad en weet je zeker dat je geen hoop meer hoeft te hebben. Misschien is dat wel nodig voor jou om eens te stoppen met dit zielig zijn.
dinsdag 10 maart 2009 om 15:52
Madhe, mijn respect voor je oeverloze geduld met Muisje
Ik ben er ondertussen van overtuigd dat ze helemaal niet wil stoppen met haar hangen in verdriet
Dat ze hem helemaal nooit een mail gaat sturen om af te sluiten.
Gister ben ik heel erg meegegaan in haar ellende, want echt ik herken het wel...
maar 7 maanden je zo voelen.....
Er is er maar 1 die er een eind aan kan maken en dat is Muis zelf
Maar ik vermoed dat Muis liever de komende 50 jaar blijft treuren over een relatie waarvan ze overtuigd is dat het de ware was
Ondanks het feit dat het uit is, ze niet communiceerden en hij haar naar beneden haalde
Muis roept maar de hele tijd dat ze het anders wil.
maar ze moet nu echt eens gaan accepteren dat je sommige dingen nou eenmaal niet kan veranderen...
het is zo jammer want het kan zo anders
Lieve Muis, ik hoop echt dat je binnekort het licht ziet en dat je snapt dat de enige die jou beter kan laten voelen jijzelf bent
Geen ex, geen nieuwe vlam alleen jijzelf
Pas als je echt blij bent met jezelf zal er een nieuwe lief zomaar ineens op de stoep kunenn staan...
Liefde en geluk gewenst van Summer
Ik ben er ondertussen van overtuigd dat ze helemaal niet wil stoppen met haar hangen in verdriet
Dat ze hem helemaal nooit een mail gaat sturen om af te sluiten.
Gister ben ik heel erg meegegaan in haar ellende, want echt ik herken het wel...
maar 7 maanden je zo voelen.....
Er is er maar 1 die er een eind aan kan maken en dat is Muis zelf
Maar ik vermoed dat Muis liever de komende 50 jaar blijft treuren over een relatie waarvan ze overtuigd is dat het de ware was
Ondanks het feit dat het uit is, ze niet communiceerden en hij haar naar beneden haalde
Muis roept maar de hele tijd dat ze het anders wil.
maar ze moet nu echt eens gaan accepteren dat je sommige dingen nou eenmaal niet kan veranderen...
het is zo jammer want het kan zo anders
Lieve Muis, ik hoop echt dat je binnekort het licht ziet en dat je snapt dat de enige die jou beter kan laten voelen jijzelf bent
Geen ex, geen nieuwe vlam alleen jijzelf
Pas als je echt blij bent met jezelf zal er een nieuwe lief zomaar ineens op de stoep kunenn staan...
Liefde en geluk gewenst van Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 10 maart 2009 om 16:04
Liefdesverdriet is een vreselijk gevoel. Je wilde zo ontzettend graag maar het werd niet. Nu is het tijd om daar afscheid van te nemen. Dat duurt bij de een langer dan bij de ander.
Je maakt het jezelf erg moeilijk door in zijn e-mail te blijven te kijken en te blijven volgen hoe het hem vergaat. Je hebt - zo geef je aan - allerlei redenen om dit te doen. Maar in dit geval is het denk ik beter om stil te staan bij de redenen waarom je dat niet zou moeten - willen - doen. Namelijk:
- Het doet jou verdriet.
- Je hebt weer iets om over na te denken over hem, waardoor je niet/nog moeilijker over hem heen komt.
- Het is niet fatsoenlijk om andermans priveberichten te lezen en daar voel je je vast niet prettig onder. Je geeft jezelf dus een naar gevoel over jezelf.
- Je tast zijn privacy aan.
Ik vind dat je weinig eerlijk tegen jezelf bent. Het was niet opeens uit en er waren al tekenen aan de wand. Het is niet uit zorg en medeleven voor hem dat je zijn e-mail leest. Nee, het gaat om je eigen verdriet dat je vasthoudt. Met al je acties zeg je " zie nou wel, ik heb het recht om me zo naar te voelen". En dat recht heb je ook, maar door je acties blijf je dit nare gevoel extra lang met je meedragen.
Ik schrik me werkelijk het apezuur wanneer ik lees dat jij van mening bent dat je aan kinderen toe bent. Je hebt geen stabiele relatie met een ander en ook niet met jezelf. Wat maakt dat jij nu zo geschikt bent/in zo'n geschikte situatie bent dat jij de moeder zal zijn die je in je hebt om te zijn. Je wilt toch het beste voor jezelf en je eventuele toekomstige kind. Ook hier zie ik dat je niet eerlijk en realistisch bent tegen jezelf.
Helaas is het leven niet maakbaar. Helaas ben je 30 en heb je nog niet de juiste relatie om samen voor een kindje te gaan.
Ook ik heb de nodige porties met pijn moeten verhappen. Ik ken ook het gevoel dat ik zo klein ben als een klein muisje. Maar meid, je hebt ook een sterkte leeuwin (of tijgerin, verzin maar wat bij je past) in je zitten. Probeer je daar meer op te richten. Probeer nog meer je eigen plan te trekken en nog minder met hem bezig te zijn. Je gaat al gewoon naar je werk en spreekt inderdaad ook af met vriendinnen, maar er kan nog meer. Bel iemand op als je over hem nadenkt, schrijf in je dagboek als je over hem nadenkt, ga naar buiten om een boodschap te doen als je aan hem denkt, leef je uit op een boxbal als je weer aan hem denkt, etc. Hij moet uit je systeem geraken.
En verder denk ik dat je vooral ook heel lief voor jezelf moet zijn. Pijnig jezelf niet door steeds te bedenken wat je fout hebt gedaan, wat anders had gemoeten. Pijnig jezelf niet door het plan te hebben dat je voor je 30e moeder had moeten zijn. Dat is niet gelukt en gaat ook niet meer lukken. Maak realistische plannen en richt je daar op. Mijn ervaring is dat juist dan gebeurt waar je ooit op hoopte. Waarom dan wel? Omdat je er dan opeens wel tegenaan loopt en er wel klaar voor bent.
Het leven is niet maakbaar. Was dat maar zo. Als dat zo was hadden mijn man en ik nu (op zijn minst) 1 kindje gehad. Helaas is dat niet zo en zit dat er voor ons niet in. Dat is een groot verdriet voor ons. Net als het voor jou een groot verdriet is dat je grote liefde jouw grote liefde niet meer wil/kan zijn. Maar meid, probeer andere openingen te zien om je leven vorm te geven. Er is nog zo ontzettend veel meer. Het is "de reis" en niet "het eindresultaat". Dus blijf niet stilstaan maar maak die reis in plaats van jezelf steeds te kwellen.
Heb dat geloof in jezelf dat je zoveel sterker bent dan dat muisje dat je je voelt.
Je maakt het jezelf erg moeilijk door in zijn e-mail te blijven te kijken en te blijven volgen hoe het hem vergaat. Je hebt - zo geef je aan - allerlei redenen om dit te doen. Maar in dit geval is het denk ik beter om stil te staan bij de redenen waarom je dat niet zou moeten - willen - doen. Namelijk:
- Het doet jou verdriet.
- Je hebt weer iets om over na te denken over hem, waardoor je niet/nog moeilijker over hem heen komt.
- Het is niet fatsoenlijk om andermans priveberichten te lezen en daar voel je je vast niet prettig onder. Je geeft jezelf dus een naar gevoel over jezelf.
- Je tast zijn privacy aan.
Ik vind dat je weinig eerlijk tegen jezelf bent. Het was niet opeens uit en er waren al tekenen aan de wand. Het is niet uit zorg en medeleven voor hem dat je zijn e-mail leest. Nee, het gaat om je eigen verdriet dat je vasthoudt. Met al je acties zeg je " zie nou wel, ik heb het recht om me zo naar te voelen". En dat recht heb je ook, maar door je acties blijf je dit nare gevoel extra lang met je meedragen.
Ik schrik me werkelijk het apezuur wanneer ik lees dat jij van mening bent dat je aan kinderen toe bent. Je hebt geen stabiele relatie met een ander en ook niet met jezelf. Wat maakt dat jij nu zo geschikt bent/in zo'n geschikte situatie bent dat jij de moeder zal zijn die je in je hebt om te zijn. Je wilt toch het beste voor jezelf en je eventuele toekomstige kind. Ook hier zie ik dat je niet eerlijk en realistisch bent tegen jezelf.
Helaas is het leven niet maakbaar. Helaas ben je 30 en heb je nog niet de juiste relatie om samen voor een kindje te gaan.
Ook ik heb de nodige porties met pijn moeten verhappen. Ik ken ook het gevoel dat ik zo klein ben als een klein muisje. Maar meid, je hebt ook een sterkte leeuwin (of tijgerin, verzin maar wat bij je past) in je zitten. Probeer je daar meer op te richten. Probeer nog meer je eigen plan te trekken en nog minder met hem bezig te zijn. Je gaat al gewoon naar je werk en spreekt inderdaad ook af met vriendinnen, maar er kan nog meer. Bel iemand op als je over hem nadenkt, schrijf in je dagboek als je over hem nadenkt, ga naar buiten om een boodschap te doen als je aan hem denkt, leef je uit op een boxbal als je weer aan hem denkt, etc. Hij moet uit je systeem geraken.
En verder denk ik dat je vooral ook heel lief voor jezelf moet zijn. Pijnig jezelf niet door steeds te bedenken wat je fout hebt gedaan, wat anders had gemoeten. Pijnig jezelf niet door het plan te hebben dat je voor je 30e moeder had moeten zijn. Dat is niet gelukt en gaat ook niet meer lukken. Maak realistische plannen en richt je daar op. Mijn ervaring is dat juist dan gebeurt waar je ooit op hoopte. Waarom dan wel? Omdat je er dan opeens wel tegenaan loopt en er wel klaar voor bent.
Het leven is niet maakbaar. Was dat maar zo. Als dat zo was hadden mijn man en ik nu (op zijn minst) 1 kindje gehad. Helaas is dat niet zo en zit dat er voor ons niet in. Dat is een groot verdriet voor ons. Net als het voor jou een groot verdriet is dat je grote liefde jouw grote liefde niet meer wil/kan zijn. Maar meid, probeer andere openingen te zien om je leven vorm te geven. Er is nog zo ontzettend veel meer. Het is "de reis" en niet "het eindresultaat". Dus blijf niet stilstaan maar maak die reis in plaats van jezelf steeds te kwellen.
Heb dat geloof in jezelf dat je zoveel sterker bent dan dat muisje dat je je voelt.
dinsdag 10 maart 2009 om 16:17
Dankje Summerdance. Ik ben (ook) van mening dat Muisje deze situatie zelf in stand houdt en dat ze er van geniet om zich verdrietig te voelen.
Ik hoop gewoon dat het tot haar doordringt dat ze écht de knop om moet zetten en zélf uit haar ik-ben-zo-zielig-stand moet komen. Dat ze inziet dat haar ex waarschijnlijk veel gelukkiger is.
Eigenlijk heb ik steeds meer het idee dat ex niet zomaar onverwachts de relatie heeft verbroken, maar dat hij heel hard is weggerent omdat hij gek werd van Muisje. En dat dát het besef is waar Muisje niet aan wil.
Hoe ik daar op kom? Als Muisje deze slachtofferhouding al zo vast weet te houden tegenover vreemden, zo naief blijft hopen dat ex terugkomt en onnozel ontkent dat het niet onverwachts kwam, dan wil ik niet weten hoe extreem ze zich tegenover haar ex heeft opgesteld.
Ik hoop gewoon dat het tot haar doordringt dat ze écht de knop om moet zetten en zélf uit haar ik-ben-zo-zielig-stand moet komen. Dat ze inziet dat haar ex waarschijnlijk veel gelukkiger is.
Eigenlijk heb ik steeds meer het idee dat ex niet zomaar onverwachts de relatie heeft verbroken, maar dat hij heel hard is weggerent omdat hij gek werd van Muisje. En dat dát het besef is waar Muisje niet aan wil.
Hoe ik daar op kom? Als Muisje deze slachtofferhouding al zo vast weet te houden tegenover vreemden, zo naief blijft hopen dat ex terugkomt en onnozel ontkent dat het niet onverwachts kwam, dan wil ik niet weten hoe extreem ze zich tegenover haar ex heeft opgesteld.
dinsdag 10 maart 2009 om 16:27
Hallo muisje08 ik ben 4 jaar geleden na 13 jaar huwelijk ook aan de kant gezet, zomaar van de een op de andere dag, kwam ik er achter dat hij via internet verliefd was op een ander.Hij wilde ook geen therapie en zei tegen mij, dat we leefden als broer en zus.Ik heb er een paar maanden om getreurd, en voor mijn kinderen was het nog het allerergst.Nu heb ik al meer dan 3,5 jaar een vriend waar ik super veel van hou, en we passen ook heel goed bij elkaar ! Ik ben mn ex nu dankbaar want ik ben zelfstandig , mijn leven is veel leuker en minder voorspelbaar.Mijn raad aan jou is, laat hem los want je verspilt je leven.Doe je zelf dus een plezier en richt je aandacht ergens anders op, kijk ik ben er ook overheen gekomen en als het mij is gelukt, dan lukt het jou ook!
dinsdag 10 maart 2009 om 16:54
Thanks iedereen.
Weet je, hoe ik tegen jullie spreek, zo spreek ik ook enkel tegen mijn mama, papa en enkele goede vriendinnen. Mijn ex heeft totaal geen idee dat ik hier nog zo mee zit! Ik heb hem laten gaan, heb hem geen enkele keer smekend opgebeld, alleen hem laten weten hoe graag ik hem zag. Dus ik probeer hier mijn verdriet en frustratie kwijt, alsook bij de therapeut.
Ik geef mijn ex dus volledig de kans om gelukkig te zijn, ik laat hem volledig met rust. OK, van die email, ik weet het nu wel al ondertussen...
In verband met de relatie: er waren inderdaad tekenen aan de wand, maar toen ik hem erachter vroeg, was hij lief en zei hij dat ik niet zo moest doemdenken. Ik voelde dat er iets was, maar hij zei dan dat hij me nooit zou verlaten. Als hij dan ineens een paar dagen later weg is, kwam dat toch wel onverwacht aan, omdat hij zei dat hij dat nooit zou doen, en ik zoiets van hem NOOOOIT had verwacht.
Wandaar dat ik zeg dat het voor mij uit de lucht kwam gevallen. Het is pas toen hij was weggegaan, dat ik voorstelde om met iemand te gaan praten, want dan pas was hij eerlijk. Maar dan was het te laat he.
Weet je, hoe ik tegen jullie spreek, zo spreek ik ook enkel tegen mijn mama, papa en enkele goede vriendinnen. Mijn ex heeft totaal geen idee dat ik hier nog zo mee zit! Ik heb hem laten gaan, heb hem geen enkele keer smekend opgebeld, alleen hem laten weten hoe graag ik hem zag. Dus ik probeer hier mijn verdriet en frustratie kwijt, alsook bij de therapeut.
Ik geef mijn ex dus volledig de kans om gelukkig te zijn, ik laat hem volledig met rust. OK, van die email, ik weet het nu wel al ondertussen...
In verband met de relatie: er waren inderdaad tekenen aan de wand, maar toen ik hem erachter vroeg, was hij lief en zei hij dat ik niet zo moest doemdenken. Ik voelde dat er iets was, maar hij zei dan dat hij me nooit zou verlaten. Als hij dan ineens een paar dagen later weg is, kwam dat toch wel onverwacht aan, omdat hij zei dat hij dat nooit zou doen, en ik zoiets van hem NOOOOIT had verwacht.
Wandaar dat ik zeg dat het voor mij uit de lucht kwam gevallen. Het is pas toen hij was weggegaan, dat ik voorstelde om met iemand te gaan praten, want dan pas was hij eerlijk. Maar dan was het te laat he.
dinsdag 10 maart 2009 om 17:00
Maar Muis, zeg nu zelf, om na 7 maanden nog zo diep in de voorbije relatie te zitten is toch niet goed? Zijn mail nog te checken? Zoveel topics hierover te openen?
Jullie hebben geen kinderen, je hebt geen enkele binding nog nodig met hem, maar jij bent het wel die de gedachtes aan hem gaande houdt.
Wat zeggen anderen hierover tegen je? Toch ook laat gaan, word gelukkig, je bent beter af, geen hand vol maar, etc.
Wat denk je ervan om gewoon eens te stoppen met posten over hem, praten over hem en denken aan hem?
Jullie hebben geen kinderen, je hebt geen enkele binding nog nodig met hem, maar jij bent het wel die de gedachtes aan hem gaande houdt.
Wat zeggen anderen hierover tegen je? Toch ook laat gaan, word gelukkig, je bent beter af, geen hand vol maar, etc.
Wat denk je ervan om gewoon eens te stoppen met posten over hem, praten over hem en denken aan hem?
dinsdag 10 maart 2009 om 17:03
dinsdag 10 maart 2009 om 17:06
Als ik gehecht ben, dan heb ik het inderdaad moeilijk om los te laten. Maar dat is mijn probleem, het is niet zo dat ik aan mijn ex zit te trekken, allesbehalve. Het is gewoon dat ik het moeilijk kan verwerken, uit mijn hoofd zetten omdat ik niet begrijp waarom, en deze situatie niet gewild had. that's life, I know...
dinsdag 10 maart 2009 om 17:09
[quote]Madhe schreef op 10 maart 2009 @ 16:17:
Dankje Summerdance. Ik ben (ook) van mening dat Muisje deze situatie zelf in stand houdt en dat ze er van geniet om zich verdrietig te voelen.
Ik hoop gewoon dat het tot haar doordringt dat ze écht de knop om moet zetten en zélf uit haar ik-ben-zo-zielig-stand moet komen. Dat ze inziet dat haar ex waarschijnlijk veel gelukkiger is.
Eigenlijk heb ik steeds meer het idee dat ex niet zomaar onverwachts de relatie heeft verbroken, maar dat hij heel hard is weggerent omdat hij gek werd van Muisje. En dat dát het besef is waar Muisje niet aan wil.
Hoe ik daar op kom? Als Muisje deze slachtofferhouding al zo vast weet te houden tegenover vreemden, zo naief blijft hopen dat ex terugkomt en onnozel ontkent dat het niet onverwachts kwam, dan wil ik niet weten hoe extreem ze zich tegenover haar ex heeft opgesteld.[/quote] Vind dit wel een erg gevaarlijke conclusie, waarmee je Muisje wellicht nog verder de put en schuldgeveol in praat, wellicht is dit gedrag echt een reaktie op de schok van het voor haar plotsklaps eindigen, en anders ..Maar ik ben zelf meer van mening dat ze zoooveel vertrouwen had in haar vriendje dat het haar in het diepst van haar ikje en vertrouwen in de mensheid/leven/haar geloof in alles heeft aangetast ..en dat roept uiteraard weer de angst op wanneer weet je dan WEL dat het echt is en je mag vertrouwen brr ik vind het ook heel moeilijk.. loslaten.. want loslaten betekend ook weer vertrouwen in het nieuwe en dat is dus nu juist ook kapotgemaakt het vertrouwen hebben..lijkt me zo in dit geval...is dat misschien iets waar je mee kan Muisje?? Of draaf ik nu door...
Dankje Summerdance. Ik ben (ook) van mening dat Muisje deze situatie zelf in stand houdt en dat ze er van geniet om zich verdrietig te voelen.
Ik hoop gewoon dat het tot haar doordringt dat ze écht de knop om moet zetten en zélf uit haar ik-ben-zo-zielig-stand moet komen. Dat ze inziet dat haar ex waarschijnlijk veel gelukkiger is.
Eigenlijk heb ik steeds meer het idee dat ex niet zomaar onverwachts de relatie heeft verbroken, maar dat hij heel hard is weggerent omdat hij gek werd van Muisje. En dat dát het besef is waar Muisje niet aan wil.
Hoe ik daar op kom? Als Muisje deze slachtofferhouding al zo vast weet te houden tegenover vreemden, zo naief blijft hopen dat ex terugkomt en onnozel ontkent dat het niet onverwachts kwam, dan wil ik niet weten hoe extreem ze zich tegenover haar ex heeft opgesteld.[/quote] Vind dit wel een erg gevaarlijke conclusie, waarmee je Muisje wellicht nog verder de put en schuldgeveol in praat, wellicht is dit gedrag echt een reaktie op de schok van het voor haar plotsklaps eindigen, en anders ..Maar ik ben zelf meer van mening dat ze zoooveel vertrouwen had in haar vriendje dat het haar in het diepst van haar ikje en vertrouwen in de mensheid/leven/haar geloof in alles heeft aangetast ..en dat roept uiteraard weer de angst op wanneer weet je dan WEL dat het echt is en je mag vertrouwen brr ik vind het ook heel moeilijk.. loslaten.. want loslaten betekend ook weer vertrouwen in het nieuwe en dat is dus nu juist ook kapotgemaakt het vertrouwen hebben..lijkt me zo in dit geval...is dat misschien iets waar je mee kan Muisje?? Of draaf ik nu door...
dinsdag 10 maart 2009 om 17:18
Inderdaad radijsje, ik denk dat je de nagel op de kop slaat. Ik vertrouwde hem 100%, echt waar, zo een leive en attentvolle jongen had ik nooit eerder ontmoet. Hij hield dat ook 5 jaar vol, dus ik dacht dat alles werkelijk en oprecht was. Maar als hij op een paar weken, hooguit 2 maanden beslist om alles te laten vallen voor een ander, zal zijn liefde veel minder groot geweest zeijn dan dat hij zich ernaar gedroeg. Denk ik toch.
Hier op dit forum wil ik mijn verdriet en onbegrip kwijt!
Hier op dit forum wil ik mijn verdriet en onbegrip kwijt!
dinsdag 10 maart 2009 om 17:22
Ja maar een beetje zelfreflectie zoals velen hier zeggen kan zeker geen kwaad en uiteindelijk bijdragen dat jij het voor jezelf beter gaat begrijpen ..hoe je er de volgende keer voor zorgt dat je dus niet meer zo gekwetst word..en vind alle adviezen hier gegeven wel heel goed en zou er zeker mee aan de slag gaan...
dinsdag 10 maart 2009 om 17:32
quote:muisje08 schreef op 10 maart 2009 @ 16:54:
Thanks iedereen.
Weet je, hoe ik tegen jullie spreek, zo spreek ik ook enkel tegen mijn mama, papa en enkele goede vriendinnen. Dan nog, blijkbaar bén je zo dat je je zo uitlaat.Mijn ex heeft totaal geen idee dat ik hier nog zo mee zit! Maar ook niet dat je zijn mail checkt, Heb je de mail al verstuurd? Ik heb hem laten gaan, heb hem geen enkele keer smekend opgebeld, alleen hem laten weten hoe graag ik hem zag. Dus ik probeer hier mijn verdriet en frustratie kwijt, alsook bij de therapeut.
Ik geef mijn ex dus volledig de kans om gelukkig te zijn, ik laat hem volledig met rust. OK, van die email, ik weet het nu wel al ondertussen... Je weet het nu wel ondertussen? Weet je dat ik dat een heel respectloos antwoord vindt? We proberen je te helpen in te zien dat je je eroverheen moet zetten, en dan geef je zo'n antwoord?
Nu je het wel weet ondertussen. Heb je nu ook bedacht dat er misschien wel een (hele dikke onmogelijk te negeren) kern van waarheid in zit? En belangrijker. Ga je er ook wat mee doen?
In verband met de relatie: er waren inderdaad tekenen aan de wand, maar toen ik hem erachter vroeg, was hij lief en zei hij dat ik niet zo moest doemdenken. Ik voelde dat er iets was, maar hij zei dan dat hij me nooit zou verlaten. Als hij dan ineens een paar dagen later weg is, kwam dat toch wel onverwacht aan, omdat hij zei dat hij dat nooit zou doen, en ik zoiets van hem NOOOOIT had verwacht. Nu heb je geleerd dat je dus niet naief achter een droom moet aanjagen, maar je intuitie volgen. Dat helpt bij een eventuele volgende relatie over 10+ jaar wanneer je eindelijk hebt besloten je ex toch maar los te laten. Blijkbaar heeft je ex ook heel weinig respect voor je gehad, dat hij zo met je omging. Dus ik snap niet dat je die relatie goed noemt en hem terug wilt.
Wandaar dat ik zeg dat het voor mij uit de lucht kwam gevallen. Het is pas toen hij was weggegaan, dat ik voorstelde om met iemand te gaan praten, want dan pas was hij eerlijk. Maar dan was het te laat he.Je voelde dat er iets was, het zat al in de lucht en je wist het. Jij koos ervoor om in een droom te leven, net als je er nu voor kiest om je leven tot een nachtmerrie te maken en je verdriet te blijven voeden.
Thanks iedereen.
Weet je, hoe ik tegen jullie spreek, zo spreek ik ook enkel tegen mijn mama, papa en enkele goede vriendinnen. Dan nog, blijkbaar bén je zo dat je je zo uitlaat.Mijn ex heeft totaal geen idee dat ik hier nog zo mee zit! Maar ook niet dat je zijn mail checkt, Heb je de mail al verstuurd? Ik heb hem laten gaan, heb hem geen enkele keer smekend opgebeld, alleen hem laten weten hoe graag ik hem zag. Dus ik probeer hier mijn verdriet en frustratie kwijt, alsook bij de therapeut.
Ik geef mijn ex dus volledig de kans om gelukkig te zijn, ik laat hem volledig met rust. OK, van die email, ik weet het nu wel al ondertussen... Je weet het nu wel ondertussen? Weet je dat ik dat een heel respectloos antwoord vindt? We proberen je te helpen in te zien dat je je eroverheen moet zetten, en dan geef je zo'n antwoord?
Nu je het wel weet ondertussen. Heb je nu ook bedacht dat er misschien wel een (hele dikke onmogelijk te negeren) kern van waarheid in zit? En belangrijker. Ga je er ook wat mee doen?
In verband met de relatie: er waren inderdaad tekenen aan de wand, maar toen ik hem erachter vroeg, was hij lief en zei hij dat ik niet zo moest doemdenken. Ik voelde dat er iets was, maar hij zei dan dat hij me nooit zou verlaten. Als hij dan ineens een paar dagen later weg is, kwam dat toch wel onverwacht aan, omdat hij zei dat hij dat nooit zou doen, en ik zoiets van hem NOOOOIT had verwacht. Nu heb je geleerd dat je dus niet naief achter een droom moet aanjagen, maar je intuitie volgen. Dat helpt bij een eventuele volgende relatie over 10+ jaar wanneer je eindelijk hebt besloten je ex toch maar los te laten. Blijkbaar heeft je ex ook heel weinig respect voor je gehad, dat hij zo met je omging. Dus ik snap niet dat je die relatie goed noemt en hem terug wilt.
Wandaar dat ik zeg dat het voor mij uit de lucht kwam gevallen. Het is pas toen hij was weggegaan, dat ik voorstelde om met iemand te gaan praten, want dan pas was hij eerlijk. Maar dan was het te laat he.Je voelde dat er iets was, het zat al in de lucht en je wist het. Jij koos ervoor om in een droom te leven, net als je er nu voor kiest om je leven tot een nachtmerrie te maken en je verdriet te blijven voeden.
